Η Ρανια ειχε μια μπερδεμενη εκφραση στο προσωπο της, καθως κοιτουσε την σελιδα που αναφεροταν στο δαχτυλίδι.

Λ-"Αντε καλε θα μας πεις;;; " ρωτησε ανυπομονα η Λενα.

Ρ-" Εεε.... Θα σας ελεγα.... Αλλα.." ελεγε μπερδεμενη και νομιζω, λιγο τρομοκρατημενη.

Ε-"Τι;; Τι συμβαίνει ;;" ρωτησα, που ειχα αρχίσει να ανησυχώ!

Σ-"Ειναι στην γλωσσα μου;;; Ελα φερτο, να το διαβασω" ειπε, καθως πηγε να της παρει το βιβλιο απο τα χερια.

Τοτε αισθανθηκα ενα στιγμιαιο πονο, σαν να με μαχαιρωσε καποιος, ελαφρα στο χερι.

Ε-"Αουτς"

Ενστικτωδως κοιταξα το χερι μου. Και..... Στον καρπο.... Ειχα μια γρατσουνια, οχι πολυ βαθια αλλα αρκετη, για να ματωσω.

Ολα τα παιδια γύρισαν και με κοιταξαν. Ολοι απορησαν, εκτος απο την Ρανια.

Η Ρανια ειχε βαλει το χερι της στο στομα, σαν να προσπαθουσε να αποτρεψει τον εαυτο της, απο το να φωνάξει.

Ε-"Ρανια;;; "

Της επεσε το βιβλίο απο τα χερια και περπάτησε δυο βηματα πισω, οπου η πλατη της ακουμπησε, σε μια στοίβα απο σκονισμένα βιβλια.

Δ-" Ρανια! Τι στον ανεμο επαθες;;;! " ρωτησε η Δήμητρα, ενω εγω κοιταζα το βιβλιο.

Δεν πιστευα αυτα που διαβαζα.

Ε-" Παιδια, ξερω γιατι φρικαρε!" ειπα, ενω πηρα το βιβλιο στα χερια μου και τα παιδια ηρθαν γυρω μου. Ολοι τους, με μια εκφρασης αποριας στο προσωπο τους.

Στο βιβλιο εγραφε :

Να ΠαΓωΣεΤε Το ΧρΟνΟ......

ΑυΤο ΕιΝαΙ Το ΚαΛυΤεΡο ΠοΥ ΜπΟρΕιΤε........

ΚαΙ Να ΨαΞεΤε ΓιΑ ΕμΕνΑ....

ΕγΩ Θα ΕτΡεΧα Να ΚρΥφΤω.....

ΘεΛεΤε Να ΜαΘεΤε ΓιΑ Το ΔαΧτΥΛιΔι.......

ΕπΕιΔη ΣηΜεΡα ΑιΣθΑνΟμΑι.... Ας Το ΠοΥμΕ ΚαΛοΔιΑθεΤοΣ......

Θα ΣαΣ Πω Τι ΣηΜαΙνΕι.........

ΣηΜαΙνΕι ΟτΙ Ο ΘαΝαΤοΣ ΕιΝαΙ ΜοΝο Η ΑρΧη.......

Το ΞεΡω ΟτΙ ΦαΙνΟμΑι ΑξΙαΓαΠηΤοΣ...... ΑλΛα ΠιΣτΕψΤε Με ΕιΜαΙ ΠοΛυ ΚαΛοΣ Να ΚαΝω ΤοΥς ΑλΛοΥς Να ΕκΛιΠαΡοΥν...... ΟχΙ ΓιΑ ΤηΝ ΖωΗ ΤοΥς...... ΑλΛα ΓιΑ ΤοΝ ΘαΝαΤο ΤοΥς.........

ΣτΕλΘιΑλ

Ολα τα γραμματα ηταν γραμμενα με μαυρο μελανι..... Εκτος απο το ονομα, που ηταν γραμμενο με κοκκινο..... Αλλα δεν νομιζω, οτι ειναι μελανι.

Ημουν εξαλλη!!!! ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ ΟΤΑΝ ΕΚΒΙΑΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΟΥ ΑΓΑΠΩ!!!!!!!

Τοτε ακουσα την Ρανια, ειχε σηκωθει και ειχε ερθει κοντα μας.

Ρ-"Το ονομα γραφτηκε την στιγμή που.... Κοιταξες το χερι σου" ειπε, ξεροκαταπινοντας.

Σ-"Αρα δεν πετυχε το σχεδιο με τον χρονο " ειπε απογοητευμενος ο Σερνον.

Μ-" Τωρα τι κανουμε;;; "

Ρωτησε η Μαρια, ενω φαινοταν να προσπαθει να σκεφτει, τις επομενες κινησεις μας.

Α-" Εβελινα! Το χερι σου;;! " ειπε η Αλικη, κοιτοντας το χερι μου, με μια ανησυχη εκφραση.

Ε-" Ειναι απλα μια γρατσουνια " της ειπα, προσπαθώντας να την ηρεμησω.

Α-" Εννοείς Ηταν " ειπε και επιασε το χερι μου. Το σηκωσε, ετσι ωστε να μου δειξει, αυτο που ειχε δει και εκεινη.

Και..... Δεν υπηρχε πια η γρατσουνια..... Ειχε εξαφανιστει!!!!!!

Δ-" Εεε... Νομιζω πως θελετε να το δειτε αυτο... "ειπε η Δήμητρα και εδειξε με το δαχτυλο της, τον τοιχο που βρισκοταν πισω μας.

Η ΓΡΑΤΣΟΥΝΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΣΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ..... ΑΛΛΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΤΗΝ ΠΡΟΚΑΛΕΣΑ ΤΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ....

Οκ... Ο τυπος ειναι ψυχακιας..... γραφει με αιματα στους τοιχους..... Αλλα αυτα που γραφει είναι αυτα που με κανουν να γεμίζω με θυμο!!!!

Ε-" ΔΕΝ ΣΕ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ!!!!!!! " φωναξα στον τοιχο, λες και θα μου απαντουσε... Ηταν ενα ξεσπασμα νευρων, δεν αντεχα να μην μιλησω.

Τοτε γραμματα και λεξεις άρχισαν να εμφανίζονται... Και ομως, μπορουσε να μου απαντησει..

ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ....

Ε-" ΟΧΙ, οχι δεν θα επρεπε " απαντησα με την σειρα μου.

Δ-" Εβελινα, γλυκεια μου, ΤΙ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΟ ΚΑΝΕΙΣ!!!!!!!! " μου ειπε η Δήμητρα, φωναζοντας τις τελευταίες λεξεις.

Ε-" Λεω την αλήθεια "

Δ-" Οχι, εξαγριωνεις ενα ψυχακια με κιτρινα δοντια..... ΚΑΚΗ ΙΔΕΑ!!!!!!!!!!! " μου φωναξε ξανα.

Πάλι λεξεις στον τοιχο.

ΑΣ ΤΗΝ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ...

Διαβαζοντας το, ξαναπηρα τον λογο. Ετοιμη να πω, ολα αυτα που σκεφτομουν

Ε-" Δεν θα επρεπε εμεις να σε φοβομαστε.... ΕΣΥ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΦΟΒΑΣΑΙ ΕΜΑΣ.... Και ξερεις γιατι.... Γιατι εμεις εχουμε ο ενας τον αλλο..... ΕΣΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ... Ειδες τι εγινε οταν ηρθες εδω για να μας σκοτώσεις, τρομοκρατησεις ή οτι αλλο ειχε σκεφτει το αρρωστο μυαλο σου..... ΕΞΑΦΑΝΊΣΤΗΚΕΣ... ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ ΝΑ ΜΑΣ ΝΙΚΗΣΕΙΣ... Οποτε την επομενη φορα που θα θελησεις να μας απειλησεις...... Θυμισου πως κατεληξες οταν αναμετρηθηκαμε..... Πως σε καναμε να καταληξεις.....!!!!! "

Ειπα φωναζοντας μερικες φρασεις, ηθελα να τις τονισω, αλλα πιο πολυ της φωναζα επειδή ημουν έξαλλη.

Για μερικα δευτερολεπτα, δεν υπηρχε καμια αλλαγη στον τοιχο, καμια λεξη, καμια απαντηση.

Πηγα να γυρισω να κοιταξω τα παιδια, αλλα εκεινη ακριβως την στιγμη... Υπηρξε απαντηση

ΤΟΤΕ ΑΠΛΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΣΩ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΤΕ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΜΑΖΙ.....

Μολις γραφτηκε και το τελευταίο γραμμα ακουστηκε το γελιο του..... Το γελιο του μανιακου...

Ξαφνικα το εδαφος αρχισε να σειεται.... Τα βιβλία αρχισαν να πεφτουν δεξια και αριστερα.... Το κτιριο γκρεμιζοταν.....

Σ-"ΟΛΟΙ ΕΞΩ! ΤΩΡΑ " δεν χρειαστηκε να το πει δευτερη φορά. Τρεξαμε οσο πιο γρηγορα μπορουσαμε στην πορτα. Την ανοιξα και σταθηκα διπλα της, ηθελα να σιγουρευτω, οτι ολοι ειχαν βγει εξω ασφαλεις.

Βγηκαν ολοι,για την ακρίβεια σχεδον ολοι, τελευταιος ηταν ο Αλεξης.

Σταθηκε και με κοιταξε, μου εγνεψε με το χερι του να περασω πρώτη.

Ε-"Δεν ειναι η ωρα να το παιξεις τζεντλεμαν "

Α-" Και εσυ δυσκολη" μου απαντησε, κοιτώντας πάνω απο το κεφαλι μου. Κοιταξα, για να δω μια τεράστια πετρα, να ειναι ετοιμη να πεσει και να με καταπλακωσει .

Ένα 'κρακ' ακουστηκε και η πετρα ερχοταν καταπάνω μου.

Ο Αλεξης μου επιασε το χέρι και με τραβηξε με δυναμη εξω από την πορτα.

Σκονταψε ομως καπου, με αποτελεσμα , να πέσει και επειδη δεν ειχε αφησει το χερι μου, επεσα και εγω πανω του.

Ε-"Ωχ, συγγνωμη.... Εισαι καλα"

Α-"Ναι... Ναι μια χαρα " μου απαντησε χαμογελώντας.

Λ-" Ελεος, get a room" ακουσα την Λενα να ψιθυριζει και σηκωθηκα αμεσως απο πανω του..... Πωπω δεν ειχα καταλαβει ποσο αμηχανο ηταν αυτο!!!!!

Σκεφτηκα ολο αυτο που ειχε γινει, το κτιριο που γκρεμίστηκε και παραλίγο να μας σκοτώσει, αλλά φυσικα, αυτο που με βασανιζε πιο πολυ απο ολα, ηταν η απειλή του.

'Θα φροντισω να σας χωρισω'

Οι ιδιες λεξεις επαναλαμβανονταν στο κεφαλι μου, ολο και πιο δυνατα.

Ε-"Συγγνωμη "ηταν το μονο που καταφερα να πω

Σ-" Πώς;; " ρωτησε ο Σερνον, που δεν μπορουσε να καταλαβει, γιατι ζητουσα συγγνωμη.

Ε-" Συγγνώμη, αμα δεν ανοιγα την στοματαρα μου.... Δεν θα ειχε γκρεμιστει το κτιριο, που ηταν ετοιμο να μας καταπλακωσει και δεν θα σκεφτοταν να προσπαθησει να μας χωρισει...... Και ολα αυτα, επειδή αφησα τον εαυτο μου στο ελεος του θυμου μου.... Δεν το πιστεύω, οτι εκανα κατι τοσο χαζο..... " ελεγα, κοιτάζοντας τους ολους απολογητικα.

Σ-" Χαζο;;;; Εγω πιστευω, οτι ηταν γενναιο! Ενω εγω ειχα χασει την μιλιά μου, εσυ φωναζες την αλήθεια..... Δυσκολα να το θεωρήσεις αυτο χαζο" ειπε και μου χαρισε ενα περήφανο χαμογελο.

Κοιταξα και τους αλλους, να δω αν εχουν την ιδια αποψη.

Ολοι χαμογελαγανε..... Ωωω καλο σημαδι....

Δ-"Εβελινα " ειπε η Δήμητρα τραβωντας μου την προσοχη.

Δ-" Λες να μην ξεραμε που μπλεκαμε;; Εγω προσωπικα ειχα σκεφτεί 'Αμα κανω περισσοτερη παρεα με αυτο το κοριτσι θα μπλεξω ασχημα!' και φυσικα ειχα δικιο!!! " ελεγε και με εκανε να χαμογελασω τοσο πλατιά που αισθανθηκα τα μαγουλα μου να πονανε.

Λ-" Χαχα το ιδιο ειχα σκεφτει και εγω! " ειπε η Λενα κοιτώντας την Δημητρα και μετα παλι εμένα, με ενα φωτεινο χαμόγελο.

Ρ-" Ναι ρε χαζο! Τι ειναι λιγοι μπελάδες;;;!" ειπε η Ρανια, προσπαθώντας να μειωσει την σοβαροτητα της καταστασης, και τα καταφερνε. Την προταση της, συνεχισε η Αλικη

Α-"Ναι σωστα! Τι ειναι λιγοι μπελαδες μπροστα στην φιλια;!" ειπε και με κοιταζε στα ματια.
Με εκανε να χαμογελασω ακομη πιο πολυ, πραγμα που δεν ηξερα, οτι μπορω.

Μ-"Ναι ακριβώς, η φιλια θα κανει σκονη τους μπελαδες! " ειπε η Μαρια με το γλυκο της χαμογελο!

Ε-" Ρε κοριτσια δεν ξερω..... Δεν ξερω... Τι να πω" ειπα χωρις να μπορω να κρυψω την χαρα μου.

Δ-"Τιποτα να μην πεις.... Να σκασεις και να τσακιστεις να μας αγκαλιασεις" ειπε και ετρεξα προς το μέρος τους και τις αγκαλιασα σφικτα.

Ε-"Ευχαριστώ "ψιθυρισα, καθως σταματαγαμε να αγκαλιαζομαστε.

Ως απαντηση πηρα τα χαμογελα τους.

Σ-" Ωραια! Πολυ ωραια! Τωρα ομως να καταστρωσουμε ενα σχεδιο " ειπε ο Σερνον.

Ε-" Να βρουμε που βρίσκεται "

Λ-" Ωραια ιδεα! "

Ε-" Και να πάμε εκει"

Λ-"Απαίσια ιδεα! "

Δεν μπόρεσα να μην γελάσω στο σχολιο της Λενας.

Ε-" Δεν θα το περιμενει. Πιστευω, οτι ειναι καλη ιδεα "

Δ-" Και εγω πιστευω, οτι ειναι πολυ καλη ιδεα " ειπε κοιτάζοντας με και συνεχισε

Δ-" Αν εχεις τασεις αυτοκτονιας!!! "

Ε-" Μα δεν θα παμε απροετοιμαστοι! Είδατε την προηγουμενη φορα....Δεν αντεξε το φως ή μαλλον, την χαρα , οτιδήποτε καλο τον αποδυναμώνει. Αν μπορουσαμε να κανουμε την θετικη ενέργεια κατι απτο, κατι σαν ασπιδα, ετσι ωστε να μπορούμε να προστατευτουμε και έπειτα να επειτεθουμε" εξηγησα τις σκεψεις μου στα παιδιά.

Σ-"Αν σου πω, οτι υπαρχει τρόπος και να προστατευτεις και να επιτεθείς ταυτόχρονα, τι θα μου απανταγες;;! "

Ε-" Γιουπι και ποιος ειναι! " απαντησα ανυπομονα.

Σ-"Ελατε, ακολουθηστε με! " ειπε και άρχισε να κατευθύνεται
προς τα αριστερα μας. Αυτο κάναμε λοιπον και μεσα σε λιγα λεπτα, ειχαμε βρεθει μπροστα απο ενα μικρο σπιτακι με ξυλινη πορτα. Δεν ηταν τεραστιο και πολυτελές, αλλά ηταν φιλοξενο.

Ο Σερνον ανοιξε την πορτα και κατευθύνθηκε, σαν σιφουνας μεσα στο σπιτι.

Σ-"Μισο λεφτακι, ερχομαι " μας ειπε και περιμεναμε να ερθει.

Μεσα σε λιγα δευτερόλεπτα ειχε βγει εξω, κρατώντας μια περγαμηνη.

Σ-" Παμε! " ειπε και προχώρησε μπροστα μας.

Ε-" Που;; Που παμε;; "

Αργησε λιγο να απαντησει

Σ-" Εδω! " ειπε και ειδαμε μπροστα μας ενα ξυλινο, στρογγυλο τραπέζι. Ηταν πολυ ομορφο, αν και απλο. Ηταν σμιλευμενο, ετσι ωστε να σε κανει να το θαυμασεις.

Σ-" Αντε καθιστε, τι περιμένετε;;" ειπε ο Σερνον, που καθισε πρωτος απο ολους μας.

Οταν καθισαμε όλοι μας, ο Σερνον ξαναπηρε τον λόγο.

Σ-"Εβελινα, βαλε το χερι σου, που ειχε γρατσουνιστει, πανω στο τραπεζι "

Ε-" Οκ, αλλα... Πως θα βοηθησει αυτο;;;; " τον ρωτησα, κάνοντας αυτο που ειπε.

Σ-" Το χερι σου, αυτη την στιγμη, εχει πανω του την ενέργεια του, αρα λεγοντας τα κατάλληλα λογια, θα μας γραψεις την τοποθεσια του" έλεγε, καθως μου εδινε ενα μολυβι και ενα χαρτι.

Σ-"Ετοιμη;;; "

Ε-" Ναι, παμε! "

Ο Σερνον πηρε την περγαμηνη στα χέρια του, και αρχισε να την διαβάζει.

ΣΙΕΝΤΟΡΙΟ ΤΙΕΝΤΟ ΚΟΠΟΣΙΕΝΤΕ ΠΕΓΕΡΑ ΝΑΤΙΕΝΤΕ

ΣΙΕΝΤΟΡΙΟ ΤΙΕΝΤΟ ΚΟΠΟΣΙΕΝΤΕ ΠΕΓΕΡΑ ΝΑΤΙΕΝΤΕ

ΣΙΕΝΤΟΡΙΟ ΤΙΕΝΤΟ ΚΟΠΟΣΙΕΝΤΕ ΠΕΓΕΡΑ ΝΑΤΙΕΝΤΕ

Ειπε και μου ηταν δύσκολο, να κρατησω τα ματια μου ανοιχτά.
Τα εκλεισα και ειδα ενα μερος πολύ όμορφο και φωτεινο. Ειχε ψηλα δεντρα και χαμηλα, πετρινα σπιτακια. Ηταν πολυ ομορφο τοπιο. Πραγματικά δεν μπορω να καταλαβω, γιατι ενα τετοιο πλασμα να βρίσκεται σε ενα τόσο όμορφο περιβάλλον. Δεν ειναι πολυ.... Φωτεινο για τα γούστα του;;;

"ΕΒΕΛΙΝΑ"

Ακουσα μια φωνη να φωνάζει
το ονομα μου.

"ΕΒΕΛΙΝΑ"

Ξαναφωναξε και κατάλαβα, πως ηταν ο Σερνον. Αμεσως ανοιξα τα ματια μου.

Ε-"Τι;;; Τι εγινε;;; Τελικα που ειναι;;;; " ρωτησα κοιτάζοντας τους, αλλα ολοι φαινονταν πολυ ανησυχοι.

Ε-" Τι εγραψα;; "

Σ-"Αυτο ειναι το θεμα.... Δεν εγραψες... "

Ε-" Δεν εγραψα.... Και τι εκανα;;;; "

Σ-" Φωναξες"

Ε-"Ελα μου;;!...Και τι ελεγα;; "

Σ-" Ελεγες... " ειπε και σταμάτησε για μια στιγμη, επειτα συνέχισε

Σ-" Ελεγες 'Τρεξτε.... Τρεξτε τωρα που μπορειτε..... Ο χρονος μας τελειωνει............ Δεν πρέπει να μεινουμε εδω....' "

Μου απάντησε και πραγματικα απόρησα, στον υπνο μου, ημουν πολυ ηρεμη, σε αυτο το υπεροχο μερος που βρισκομουν, στην πραγματικότητα μου θυμιζει πολυ αυτο..... Για μισο.... Αν μου θυμίζει αυτο το μερος και φωναζα, οτι δεν πρέπει να μεινουμε εδω, αυτο σήμαινε οτι...... Ειναι εδω..... Oohh shit!

Ε-"Ειναι εδω! "ειπα κοιταζοντας τους.

Δ-" Τι;;; "

Ε-" Ειναι εδω! Πρέπει να βρουμε τους παντες, να τους προειδοποιησουμε , να.... " ελεγα, αλλα με διέκοψε ο Αλεξης.

Α-" Παω εγω, μην ανησυχείς " είπε και εφυγε τρεχοντας, να βρει ολους τους Σορτθεν.

Ε-" Ωραια τώρα... "ελεγα, αλλα η αποκοσμη φωνη με διεκοψε

" ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ"

Γυρισαμε ολοι προς την κατεύθυνση που ακουστηκε η φωνη, για να συναντηθούν τα βλεμματα μας με τα κατάμαυρα ματια του.

"ΗΡΘΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΩ "

Ε-" Τι να διαλέξεις;;; "

" ΟΧΙ ΤΙ... ΠΟΙΟΝ"

Δ-"Γιατι να διαλέξεις καποιον;"

"Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΠΟΥ ΠΗΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΕΝΘΑ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΣΥΝΤΟΜΑ. ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΕΝΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΣΩΜΑ "

Λ-" Να το κανεις τι;;; Να το σκοτωσεις;;;; "

" ΟΧΙ... ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΟΙΚΗΣΩ"

Ε-"Ναι, αλλα αμα θες να το κατοικησεις, σημαινει πως το χρειαζεσαι, αρα δεν θα του προκαλεσεις κάποια ζημια, αρα θα πρέπει να μας πεισεις, αρα δεν υπάρχει περίπτωση να εχεις ενα σωμα, για να κατοικησεις. " ειπα φωναχτα τις σκέψεις μου.

" ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΣ ΠΟΣΟ ΠΕΙΣΤΙΚΟΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΓΙΝΩ"

Ειπε και αρχισε να έρχεται προς το μερος μας. Δεν κουνηθηκαμε, μειναμε εκει, δεν θα του διναμε την ικανοποίηση, οτι η παρουσια του μας τρομαζει.

Ξαφνικα...

Εκανε μια απότομη κινηση με το χερι του και περιμενα να νιωσω ενα πονο, αλλα τιποτα δεν εγινε.

Ε-"Τι μας εκανες;; " ρωτησα και χαμογελασε

" Η ΣΩΣΤΗ ΕΡΩΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ, ΤΙ ΤΟΥΣ ΕΚΑΝΑ;; "

Γυρισα να κοιταξω τα παιδιά, χρειαστηκα λιγα δευτερολεπτα, για να καταλαβω, πως τους ειχε ακινητοποιησει. Δεν κουνιοντουσαν, δεν μπορουσαν!

Ε-" Ασε με να μαντεψω... Σε αφηνω να κατοικησεις ή αλλιως τους σκοτωνεις " του ειπα, προσπαθώντας να το παιξω ηρεμη και να μην αφησω τον εαυτο μου να ελεγχθεί, απο τον θυμο ξανα.

" ΑΚΡΙΒΩΣ" ειπε και χαμογελασε.

Δεν ηξερα τι να κανω.... Κατι μεσα μου μου ελεγε να κερδισω χρονο.

Ε-"Στελθιαλ.... Το ξερεις πως αμα τους σκοτωσεις... Δεν θα εχεις να με απειλεις με τιποτα"

Για καποια δευτερόλεπτα, φανηκε μπερδεμενος. Δεν το πιστευε, πως στην σκεψη του θανάτου τους δεν λυγιζω, αλλα το συζηταω σαν να ειναι κατι καθημερινο.

"ΤΟΤΕ ΘΑ ΣΚΟΤΩΣΩ ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ" ειπε απειλητικα, αλλα μπορουσα να καταλαβω, πως αισθανοταν πως εχανε το παιχνιδι.

Ε-"Αρα θα σκοτωσεις το σωμα που θα κατοικησεις;;; " τον ρωτησα και προσπαθησα να μην δειξω, το ποσο ευχαριστιεμαι την σύγχυση του.

" ΑΠΛΑ ΚΕΡΔΙΖΕΙΣ ΧΡΟΝΟ " ειπε και χαμογελασε, μολις καταλαβε τι εκανα. Χωρις αλλη κουβεντα, εβγαλε ενα ολομαυρο ξιφος και το κρατησε στο χερι του.

" ΛΕΣ ΝΑΙ Ή ΟΝΟΜΑ " ειπε κοιταζοντας τα παιδια.

Δεν με επρνε αλλο.

Ε-" Ενταξει "

Του απαντησα και εβαλε το ξιφος στην θεση του.

" ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟ,ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΙΑΣΩ ΤΟ ΛΑΙΜΟ ΣΦΙΚΤΑ, ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΘΑ ΕΧΩ ΠΡΟΣΒΑΣΗ" ειπε ικανοποιημενος με την εξελιξη των γεγονότων.

Και ετσι απλωσε το χερι του, ετσι θα ξεκινήσει η αρχη του τελους μου.. Σκεφτηκα.... Ηθελα να κλεισω τα ματια μου και οταν τα ξανανοιξω, να βρισκομαι καπου μακρια απο εδω, μαζι με ολους μου τους φιλους, απλως να ειμαστε ασφαλεις.

Ξαφνικα από τις σκεψεις μου με εβγαλε η φωνη του Αλεξη

Α-"ΟΧΙ!!! " φωναξε και ετρεξε προς το μερος μου. Ακριβως την στιγμη που θα εβαζε το χερι του στο λαιμο μου... Με έσπρωξε...... Και........ Πηρε την θεση μου.... Οχι, οχι δεν είναι δυνατον......

Ο Αλεξης παλευε, για αέρα, αλλα οσο πιο πολυ παλευε, τοσο πιο πολυ εσφιγγε
το χερι του στον λαιμο του.

Ε-"ΑΣ'ΤΟΝ!!! ΕΓΩ ΈΠΡΕΠΕ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ!!!" φωναζα, αλλα δεν μου εδινε καμια σημασια.

Τοτε ο Στελθιαλ, αρχισε να γινεται μαυρος καπνος και να εισχωρεί στο σωμα του Αλεξη.

Δεν ηξερα πως να το σταματησω, πως να το διορθώσω.

Οταν ολος ο καπνος εισχώρησε στο σωμα του, επεσε κατω.

Ετρεξα διπλα του, επεσα στα γόνατα δίπλα από το κεφαλι του.

Ε-"Αλεξη;;; " ρωτησα με την ελπιδα ενα μερος του, ακομα να με ακουει.

Ανοιξε σιγά σιγα τα ματια του. Και με κοιταξε, χαμογελασα, εβλεπα στα ματια του, οτι αυτη την στιγμη μιλουσα στο Αλεξη και οχι στον Στελθιαλ.

Α-" Εβελινα " ειπε αδυναμα, καθως μου επιασε το χερι.

Αλλα..... Εκεινη την στιγμη.... Μολις τελειωσε το ονομα μου.... Τα ματια του.... Απο πρασινα.... Έγιναν ολομαυρα...

Τοτε αφησε το χερι μου αμέσως.

Και μιλησε, αλλα ηξερα πως πλεον η φωνη δεν ανηκε στον Αλεξη

"ΤΟΛΜΗΣΕ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΘΑ ΤΗΣ ΣΠΑΣΩ ΤΟ ΧΕΡΙ " ειπε και συνεχισε

" ΜΆΧΕΤΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΞΕΦΟΡΤΩΘΕΊ.... ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ... " ολοκληρωσε, μιλωντας ταυτοχρονα και σε εμας και στον Αλεξη.

Ε-" Αλεξη θα βρούμε τροπο.... Μην ανησυχείς.... Θα σε σωσουμε "

" ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ ΑΥΤΟ;; ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΩ ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΟΤΙΔΉΠΟΤΕ ΑΠΟ ΕΣΕΝΑ;;;; ΕΣΥ ΕΥΘΥΝΕΣΑΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ..... ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΣ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙΣ ΧΡΟΝΟ.... ΘΥΜΟΣΟΥΝ ΟΤΙ ΕΛΕΙΠΕ.... ΗΞΕΡΕΣ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΘΑ ΕΡΧΟΤΑΝ ΘΑ ΘΥΣΙΑΖΟΤΑΝ ΑΥΤΟΣ..... ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΕΡΔΙΣΕΣ ΛΙΓΟ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ.....

ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟ..... "

Ωωω και αμα ετσι ειναι.... Και αμα το εκανα υποσυνείδητα, ετσι ωστε να επιβιώσω.....

ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ....

Hey ΑΓΑΠΕΣ ΜΟΥΥΥΥ τι κανετε... Εύχομαι να ειστε καλα...

Πως σας φανηκε;;.... Σκληρο καρυδι ο νεος κακος.....

Σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ που διαβάσατε ενα ακομη κεφαλαιο, αλήθεια ειναι παρα πολυ σημαντικο για εμενα και ειδικα οταν σχολιάζετε και ψηφίζετε με κανετε ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ. Ετσι θελω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα, τις φιλες μου: Αγαπες μου σας ευχαριστω για την εμπνευση και για ολη την υποστήριξη! Είστε ολες σας πολυ cool τυπάκια.... Χαχαχ καιρο ειχα να το πω αυτο..... Παντως σας ευχαριστώ για ολα αγαπες μου.... Ειστε ΥΠΕΡΟΧΕΣ......

Και θελω επισης να ευχαριστησω τα κορίτσια Anastasia_Vkator και Cristinbook που οταν μου πρωτοσχολιασαν με εκανα να ουρλιαζω και να λεω "ΑΑΑΑ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ, ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ, ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΩΡΕΙ ΒΛΑΚΕΙΑ ΑΑΑΑΑ" Ναι ειμαι πολυ χαρουμενη που σχολιάζετε!!! ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΛΙ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΑ ΥΠΕΡΟΧΑ ΛΟΓΙΑ ΣΑΣ.... ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΟΤΙ ΜΕΤΡΑΝΕ....

Επισης θελω να ευχαριστήσω τα κορίτσια xristinakiusSs12, SofiaKaramichali,Panagiotamela,PixieDustt03,και Kassy_Daule που ψηφιζουν την ιστορια μου.... Κορίτσια αληθεια σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΣΤΕΡΑΚΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΟΛΛΑ......

ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ.... ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΟΤΙ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΑΥΤΟ ΟΠΟΤΕ

ΑΓΑΠΕΣ ΜΟΥ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΠΟΥ ΕΙΣΑΣΤΑΝ ΜΑΖΊ ΜΟΥ ΣΕ ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ.... ΣΗΜΑΙΝΕΤΑΙ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ........

Υ. Γ ΤΟΣΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ... ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡΑ.....

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ..... ΦΙΛΑΚΙΑ.....