Μανος-"Τι σημαίνει τωρα αυτό" Δ-"Ξερεις, αμα ηταν προφανες δεν θα λεγοταν γριφος "του ειπε η Δήμητρα
Ε-" Καλα μωρε Δήμητρα, μια απορία του εξέφρασε"
Μανος - "Οχι, εχει δικιο, ηταν χαζη ερωτηση" ειπε ο Μάνος κοιτάζοντας το εδαφος καθως το προσωπο του ειχε σκοτεινιασει και εγω την κοιταξα με βλέμμα 'ελα τωρα, ειναι γλύκας'
Δ-"Καλα εντάξει, μπορεί να ημουν λίγο αποτομη"ειπε και αμέσως φωτιστηκε το προσωπο του.Η Δήμητρα μου ανταπέδωσε το βλεμμα μονο που το δικο της ελεγε 'ευχαριστημενη'. Με εβγαλε απο τις σκέψεις μου η φωνη της Αλικης.

Α-"Ποια θα μπορουσε να ειναι η λύση του γριφου; "
Ε-"Λοιπον ας σκεφτούμε λογικα"ειπα και ξαναδιάβασα τον γριφο'Τα συννεφα αγγιζω μα δεν πεταω.Αερας και καταιγίδες δεν με λυγίζουν....
Λ-"Προφανέστατα δεν ειναι ζωο"
Ε-"Η λυση του πρώτου γριφου ηταν η λιμνη"ειπα και έδειξα την λιμνη και συνεχισα"Αρα και η επομενη λυση θα ειναι μια τοποθεσία "

Τοτε ολοι μας φωναξαμε ταυτόχρονα" Το βουνο... "και χαμογελαγαμε γεματες περηφάνια η μια στην αλλη (ο Μανος εννοείται πως χαμογελαγε μονο στην Δημητρα).
Ε-" Λοιπον τι περιμένουμε παμε για το ψηλότερο βουνο. Μανο ειναι κοντα; "
Μανος - "Για την ακρίβεια ειναι μια μερα δρομος"
Ε-"Ααα ωραια ειναι και σε αποσταση αναπνοής "
Μ-" Ας ξεκινήσουμε, οσο πιο γρήγορα παμε τοσο το καλύτερο ". Και ετσι καπως ξεκινησαμε το ταξιδι μας για το βουνο.

Μανος-" Αααα τωρα το θυμήθηκα. Μια μερα δρόμος είναι το μακρινο μονοπατι. Υπάρχει και πιο συντομος μονο που..... "
Ε-" Μονο που τι;;; "
Μανος-" Μονο που κανενας δεν εχει επιστρέψει ποτε απο εκει"
Δ-"Καλα, αμα δεν εχει επιστρεψει ποτε κανεις, τοτε πως ξερεις οτι ειναι συντομοτερος;;; ". Αυτη ειναι μια παρα πολυ καλη ερωτηση.
Μανος-" Οταν ειχαμε αρχισει να εξερευνουμε αυτο το μερος, εγω και λιγα αγορια ακομα, ειχαμε περασει απο ενα σημειο, πηγαίνοντας για το βουνο όπως εμεις τώρα, το οποίο ειχε μια πινακιδα που εγραφε : 'ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΒΟΥΝΟ :10.000μετρα' και ετσι αποφασισαμε οι μισοι να πανε απο αυτην την πλευρα και οι αλλοι μισοι να πανε απο το πιο μακρυ δρομο, αυτον που σας ειπα στην αρχή. Ελπιζαμε να φυτρωνει στο μονοπάτι του ενα ειδος βοτανου που θεραπεύει. Αλλα οι μισοι που ειχαν παρει το σύντομο δρόμο προς το βουνο δεν γυρισαν ουτε την ίδια νυχτα ουτε το επόμενο ξημέρωμα . Αποφασισαμε εγω και πεντε παιδια ακομα να παμε να τους βρουμε. Καθώς πηραμε τον ιδιο δρομο με εκεινους και ειχαμε φτασει μαλλον στα μισα της διαδρομής μας, ή τουλάχιστον ετσι μας φαινόταν, ακουσαμε ενα ουρλιαχτό και μετα κατι που έμοιαζε με υμνους. Αλλα το πιο τρομαχτικο ηταν οταν ακουσαμε μια αντρικη φωνή να μας λέει :'ΦΥΓΕΤΕ ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΕΤΕ.ΕΔΩ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ......' . Και ετσι φυγαμε οσο πιο γρήγορα μπορούσαμε".

Οταν τελείωσε την διηγηση του ο Μάνος ειχαμε μεινει να τον κοιταμε λες και μας ελεγε παραμυθι.
Ε-"Woaw, αυτο ακούγεται ενδιαφέρον "
Δ-" Τι εννοεις 'ενδιαφέρον', σε φοβάμαι καθε φορα που λες την λέξη ενδιαφέρον "
Ε-" Δεν ξερω γιατι, αλλα το ένστικτο μου μου λέει πως πρέπει να παμε από εκει"
Λ-"Το ένστικτο σου ή περιέργεια σου, που μας βάζει παντα σε μπελαδες;;"μου ειπε η Λενα και δεν μπορώ να πω οτι εχει αδικο, αλλα αλήθεια κατι μου ελεγε να πάμε απο εκει.
Μ-"Ρε Εβελινα τον ακουσες τον Μανο, ειναι επικίνδυνα! "
Α-" Ναι ρε Εβελινα, ακουσε μας για μια φορα! "
Ε-" Κορίτσια αλήθεια πιστεύω πως πρέπει να παμε, δεν ξερω γιατι, ξερω οτι θα το μάθουμε μονο αμα παμε. Αλλα μπορω να παω μονη μου. "τους ειπα καταληγοντας σε ενα συμβιβασμο.
Μ-" Οχι, ολοι θυμόμαστε τι εγινε την τελευταία φορα που σε αφήσαμε μονη σου"
Κοιταχτηκαν για λιγο τα κορίτσια.
Λ-"Αντε παμε να δουμε τι θα γίνει "
Δ-" Αν πεθανουμε ομως θα σε σκοτώσω "ειπε η Δήμητρα και της χαμογελασα.
Ε-" Αααα κορίτσια ευχαριστώ πολυ που με εμπιστευεστε!"
Λ-"Ναι σιγά μην σε εμπιστεύομαστε, απλως ξερουμε οτι θα μας σπασεις τα νευρα αμα ακολουθησουμε τον αλλο δρομο, ειναι και μια μερα δρομος, τα νευρα μας κροσια θα γινόταν!"μίλησε η Λένα και γελάσαμε ολοι.

Α-"Παμε λοιπον! Τι περιμένουμε! "

Μανος -" Ελατε από εδω ειναι".
Δεν περπατησαμε πανω απο πεντε λεπτα οταν τα ματια μου αντικρισαν μια πινακίδα.Ηταν ψηλη, εφτανε πιο ψηλα απο το κεφάλι μου. Δεν το πιστεύω πως και η πινακίδα ειναι πιο ψηλη απο εμενα. Ειχε πανω της τυλιγμένο ενα φυτο, κατι που εμοιαζε με κισσο, αλλα τα φύλλα του ηταν στη μεση μπλε πιο εξω απο το μπλε κιτρινο και πιο εξω κοκκινο. Πηγα να το πιασω για να το βγαλω να δω τι ελεγε η πινακίδα. Μεχρι που ακουσα τον Μανο να φωνάζει

Μανος-"ΜΗΝ ΤΟ ΑΓΓΙΞΕΙΣ ΑΥΤΟ"
Ε-"Γιατι, ειναι δηλητηριώδες"τι ρωταω και εγω, φυσικα και θα ειναι. Το μονο που μου ειπε ηταν κοιτα. Εσκυψε πηρε μια πέτρα και την πεταξε πάνω στα φυλλα του φυτού. Τοτε το φυλλο πανω στο οποίο ειχε ριξει την πετρα έκλεισε. Την επόμενη στιγμη που ανοιξε, η πέτρα ειχε τυλιχτει στις φλογες.

Μανος-"Καιει τα παντα! "
Μαλιστα βρηκαμε και το φυτο αναπτήρα, μπράβο μας. Πωπω παλι καλα που με πρόλαβε ο Μάνος, θα ειχα γινει φλαμπε!
Ε-" Και τώρα πως θα το βγαλουμε χωρίς να γινουμε κάρβουνο "
Δ-" Εεεε, Εβελινα"
Ε-"Τι ειναι Δημητρα"
Δ-"Κοιτα λιγο το φυτο"
Γυρισα να κοιταξω το φυτο ειχε αρχισει να υποχωρει.
Ε-"Ααααα. Ποσο μου αρέσει οταν γίνονται τοσο ευκολα τα πραγματα"ειπα και σταθηκα μπροστα στο φυτο. Αλλα μολις το εκανα το φυτο αρχισε να περνει την αρχικη του θεση.
Ε-"Καλε τι εγινε, παρεξηγηθηκε"
Μανος - "Οχι, υποχωρεί στο φως της σελήνης"
Εφυγα τοτε αμεσως απο μπροστα του και σε λιγο ειχε υποχώρησει ολο.
Ηταν η σωστη πινακιδα, αυτη που εγραφε την αποσταση του βουνού. Αλλα παρατηρησα οτι αρχισαν να σχηματιζονται πάνω της σχεδια, σαν ιερογλυφικά.
Ε-"Παιδιά, ελατε να δείτε!"οταν ηρθαν και οι πέντε τα σχέδια ειχαν δημιουργηθει ολοκληρωτικά. Ηταν τρία. Το πρώτο ηταν κατι που έμοιαζε με άνθρωπο, το δεύτερο ηταν ενα ειδος πασαλου και το τριτο μια νεκροκεφαλη.
Α-"Τι λετε να δηλωνει η νεκροκεφαλη "ειπε και ξεροκαταπιε.
Λ-" Την σημαια των Πειρατων Της Καραϊβικής "ειπε η Λενα και καταφερε να ελαφρυνει την ατμόσφαιρα.
Δ-" Παμε, τωρα δεν υπάρχει γυρισμος".
Αρχισαμε λοιπον να περπαταμε στο άγνωστο μονοπατι που απλώνεται μπροστά μας. Μετα από λιγο ακουσαμε κατι να κουνιέται στους θαμνους. Γυρισαμε ολοι ταυτόχρονα αλλα δεν είδαμε τίποτα. Δεν μιλήσαμε, παρα μονο κοιταχτηκαμε. Περπαταγαμε χωρις να λεμε κουβεντα, ειμασταν πολυ απασχολημένοι να προσέχουμε μηπως ακουσουμε κανενα περίεργο ηχο παλι. Μετα απο αρκετη ωρα ακουσαμε κατι σαν ψαλμωδιες και ειδαμε καπνο.
Την επομενη στιγμή ακουστηκε μια αγνωστη φωνη απο πισω μας.
Φωνη-"τι θελετε εδω, δεν διαβασατε τα σημαδια! "ειπε απειλητικα η φωνή. Ολοι γυρισαμε να αντικρισουμε τον κατοχο της φωνής. Ηταν ενας ψηλος αντρας που έμοιαζε με....... Ινδιανο!!! Μεχρι και τα ρουχα του εμοιαζαν ινδιανικα, ξερετε αυτες οι τσαχπινιες με τα φτερα στα μαλλια και τα περιεργα τεράστια σκουλαρικια στα αυτιά.

Ε-"Δεν είμαστε εδω για να προξενησουμε κανένα κακο"του ειπα μπας και πιασει το στιλακι 'we come in peace'.
Ο αγνωστος άντρας με κοιταξε σαστισμενος.
Αντρας-"Εσυ, σε περιμεναμε πολυ καιρο!!! ". Παλι αργοπορημενη ήρθα!
Ε-" Τι εννοειτε;; "
Αντρας -" Εισαι η κοπελα της προφητείας με την εκλεκτη παρεα. Ποσο χαίρομαι που επιτέλους σας βλεπω!Ειμαι ο αρχηγός της φυλής, το ονομα μου ειναι Μεγαλος Αδελφος. Ελατε εχουμε να συζητήσουμε πολλά! Ελατε θα σας παω στη φυλη μου".
Μάνος - "Αυτο σημαινει ότι
δεν θα μας φατε, ετσι;;;"
Μ. Α-"Χαχαχαχαχαχα, ποτε δεν φάγαμε κανεναν ολα ηταν καμουφλαζ ετσι ωστε να μην μας πλησιαζουν ανεπιθύμητοι επισκέπτες". Πάω στοιχημα οτι εννοει τον Αλεξη και τα τσιράκια του.
Μ. Α-"Φτασαμε ". Ηταν ενα πανέμορφο μέρος σαν λιβαδι, υπηρχε μια μεγαλη φωτια και γυρω γυρω χορευαν οι κάτοικοι αυτου του τόπου.
Μ. Α-" Αδέλφια μου ήρθε η μερα που όλοι περιμέναμε! "
Ολοι γυρισαν και τον κοιταξαν και μετα έριξαν τα βλεμματα τους πάνω μας. Αρχισαν ολοι να μιλανε μεταξυ τους και ακουω ξαφνικά τον Μάνο να αναφωνεί" Chris, Μαρκο!!! "και ετρεξε προς το μέρος τους και τους αγκαλιασε. Τα δυο αγορια ηταν ψηλα, ο ενας καστανοξανθος με πρασινα ματια και σκουλαρίκι στην μύτη και ο αλλος ειχε καστανα μαλλια και γαλαζια ματια. Και οι δυο ηταν κουκλοι.

Μανος -" Νομιζα πως ειχατε πεθάνει! "ειπε ο Μάνος οταν τους αφησε απο την αγκαλιά του. Και οι δυο του χαμογελασαν και του ειπαν πως τους ελειψε. Τοτε αρχισαν να κατευθηνονται προς το μερος μας. Αυτος με τα γαλάζια ματια πήγε και συστηθηκε πρωτα στην Μαρια
Μαρκος -" Γεια ειμαι ο Μάρκος" της ειπε και χαμόγελασε αμηχανα.
Μ-"Με λενε Μαρία" του ειπε και φορεσε το πιο γλυκο της χαμόγελο.
Ο αλλος με τα πρασινα ματια πηγε στην Λενα.
C-"Hey, ειμαι ο Chris. Εσυ έχεις ονομα η να σε φωνάζω ομορφη; "
Λ - "Ειμαι η Λενα, αλλα θα με φωνάζεις ομορφη"
C-"Ισως το Θεα σου παει καλυτερα"
Λ-"Χμμ, ισως"
Ααααα μαλιστα όλες θα βρουν boyfriend εκτος απο εμενα. Και είναι και ονειρο μου..... Αυτό είναι ειρωνεία!
Μ. Α-"Ελατε θελω να σας δείξω κάτι "ειπε καθως πηγαινε προς την φωτια.
Μ. Α-" Φτερά Αετού φερε την issarian"παρατηρησε μαλλον οτι τον κοιταζα με βλεμμα 'τρωγετε αυτο' και εξηγησε
Μ. Α-"Ειναι μια ειδικη σκονη που θα με βοηθήσει να σου δειξω πως γνωριζω για εσας". Αφου πηρε στα χερια του το δοχείο με την σκονη ευχαρίστησε το παιδι που του το ειχε φερει και εριξε λιγο στην παλάμη του και την εριξε στην φωτια.
Η φωτια αμεσως εσβησε και το επόμενο πραγμα που ειδα ηταν η αναπαρασταση απο σταχτη δυο ανθρωπων. Ο ενας εδειχνε τα αστέρια και μιλαγε ενω ο αλλος εγραφε σε μια περγαμηνη.
Τοτε ενα βελος χτυπησε αυτον που έλεγε τα αστέρια θανασιμα, ο αλλος ετρεξε να τον βοηθήσει αλλα ηταν πλεον πολυ αργα. Αγκαλιαζοντας το αψυχο σωμα αρχισε να κλαίει. Τοτε ενας ψηλος αντρας, με καμια συμπονια, εμφανίστηκε και κλώτσησε τον ακομα ζωντανο απο το σωμα που κειτοταν κατω στο εδαφος. Εσκυψε και πηρε ενα μενταγιον απο τον κρυο λαιμο του ανθρώπου που χωρις δευτερη σκεψη σκοτωσε. Το μενταγιον ειχε τρία αστέρια. Ενα μεγαλο στην μεση και δυο μικρα απο διπλα. Ο ακαρδος αντρας χαμογελασε ικανοποιημενος. Σηκωθηκε και πηγε να ριξει ενα ακομα βελος για να αφαιρεσει και την ζωη του ανθρωπου που ακομα ειχε την τυχη να αναπνέει. Αλλα εκεινος ειχε φυγει και ειχε παρει μαζι του την περγαμηνη. Ξαφνικα το σκηνικο αλλαζει και δείχνει εναν οικισμό σε ενα μερος ολοιδιο με αυτο που βρισκόμαστε τώρα. Ο άνθρωπος που ξέφυγε με την περγαμηνη εφτασε λαχανιασμενος στον, οπως φαίνεται, αρχηγο της φυλης. Αρχισε να του εξηγει τι συνέβη και του εδωσε την περγαμηνη. Εκεινος πηρε την περγαμηνη και την εβαλε σε ενα μπαουλο και επειτα εκανε οτι θα εκανε καθε συμπονετικος άνθρωπος και τον αγκαλισε. Και ξανα το τοπίο αλλαζει και βλεπω..... Εμενα με ολα τα κορίτσια και κάποια αγορια, απο τα οποία μπορουσα να ξεχωρίσω τον Μάνο, τον Μαρκο και τον Chris να πολεμαμε με ξιφη τον Αλέξη και το πληρωμα του.Ο Αλέξης κρατουσε ενα μικρο μπουκάλι στα χερια του. Το πληρωμα του και ο ίδιος νικηθηκαν. Πηρα το μπουκαλι στα χερια μου...... Και ξαφνικα η φωτια σβήνει. Περιμένω να δω τι αλλο θα δειξει αλλα δεν έδειξε τιοτα αλλο.
Ε-"Τι εγινε, δεν γίνεται να τελειώνει ετσι! "
Μ. Α-" Η προφητεία δεν ολοκληρώθηκε ποτε"ειπε και ανοιξε ενα σκουρο μπλε μπαουλο με ασημένια σχεδια που μοιάζουν με μικρα σύννεφα και βγαζει απο μεσα την περγαμηνη. Μου την δίνει να την διαβασω και πραγματικά οι τελευταίες λέξεις ειναι :"ΚΑΙ ΚΑΘΩΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΚΡΑΤΟΥΣΕ ΤΟ ΜΠΟΥΚΑΛΙ ΠΟΥ ΘΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕ ΤΗΝ ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ..........
Μ. Α-"Αυτη είναι η περγαμηνη που μου ειπε ο πατέρας μου να την φυλαξω με την ζωη μου"
Ε-"Μα γιατι, εννοω δεν ολοκληρώθηκε ποτε και οτι λέει η περγαμηνη μπορείτε να το δειτε με τον ιδιο τροπο που το δειξατε σε εμας"
Μ. Α"Ναι επειδή δεν εχουμε το μενταγιον"
Ε-"Πως θα μπορούσε να βοηθήσει το μενταγιον;;; "
Μ. Α-" Ακου να δεις.......... "

Αγαπες μου, πως σας φανηκε.... Θελω να σας ξαναευχαριστησω που διαβάζετε ή ψηφιζετε ή σχολιαζετε ή κανετε και τα τρία. Να θυμαστε οτι ειστε μοναδικοι και να ζειτε yolo (τωρα αυτα ετσι μου ηρθε και τα λεω, αλλα αφου ειναι καλα γιατι να μην τα πω;;) Σας αγαπώ και τα λεμε σύντομα.........