ΚΕΦΑΛΑΙΟ 61

Το μόνο πράγμα που μας διδάσκει ο θάνατος είναι πως είναι επείγον να αγαπήσουμε.

Eric Emmanuel Schmit

Η κόντρα ανάμεσα στον Βίκτωρα και την Βασιλική συνεχιζόταν, η εμφάνιση της στην σχολή δεν τον άφηνε να ησυχάσει ενώ οι απροσδόκητες συναντήσεις τους αποτελούσαν απλά το κερασάκι στην τούρτα σε όλη αυτή την κατάσταση

«παλι εδω;δεν σου ειπα να μην ξανα έρθεις; δεν έγινα αντιληπτός ετσι;» την έσυρε ως έξω για να μην τον ακούν οι υπόλοιπες μαθήτριες, ηδη είχαν δώσει λαβές για σχόλια

«κύριε δάσκαλε, η σχολή ειναι δημόσια δεν κάνει να φέρεστε ετσι στην μαθήτρια σας.Δεν είναι σωστό»
συνέχιζε να τον πειράζει ανενόχλητη,
τις τελευταίες ημέρες αισθανόταν την έκρηξη που σκόπευε να ξεσπάσει και ήταν διατεθειμένη να τα παίξει ολα για ολα

«δεν θα σου βγει σε καλό.Θα τα πούμε εμείς ιδιαιτέρως» έφυγε οταν ειδε μια απο τις μαθήτριες να τους πλησιάζει.

«τι γίνεται με εσενα και τον δάσκαλο;» την ρώτησε με απορία, με την μόνη που μιλούσε οσο ήταν στην σχολή ήταν η Νάντια, δεν χρειαζόταν να της πει πολλα για να καταλάβει οτι αυτοί οι δύο είχαν προηγούμενα

«θα στα πω μια μέρα να μας γράψεις σε βιβλίο, θα ξεπουληθεί αμέσως» γέλασε, πήραν τα πράγματα τους και αφου το μάθημα είχε τελειώσει έφυγαν..

Ολοι πλέον προσπαθούσαν να καταλάβουν τι γίνεται, έβλεπαν τους δυο αγαπημένους τους να γίνονται εχθροί και δεν ήξεραν πως να αντιδράσουν,μόνο που δεν γνώριζαν, δεν γνώριζαν κάτι πολυ σημαντικό που θα έλυνε τον γρίφο.

Θα το μάθαιναν ομως με άσχημο τρόπο..

«κοίτα Βασιλική δεν θέλω να τσακωθειτε πάλι,σήμερα είναι τα γενέθλια του Ιάσονα και επιθυμώ να τα περάσουμε ήρεμα και ωραία,όχι σαν την προηγούμενη φορά που σας κάλεσα και κοντέψατε να φάτε ο ενας τον άλλον» θέλησε,πριν έρθουν οι υπόλοιποι να της ξεκαθαρίσει την θέση της.

Μπορεί να τους αγαπούσε και να μην έπαιρνε το μέρος κανενός αλλά αυτή την έχθρα δεν την άντεχε,δεν γινόταν να τους βλέπει να μαλώνουν εκει που άλλοτε έλιωναν απο αγάπη,ζούσαν ο ενας για τον άλλον τωρα ολα αυτά είχαν εξαφανιστεί

«έχεις τον λόγο μου Μελίνα μου,δεν πρόκειται να παρασυρθω ξανά, έχεις απόλυτο δίκιο, ωρες ώρες σκέφτομαι πως κάνουμε σαν μωρά.Αλλωστε δεν εχει σημασια πλέον..» απάντησε με μια φυσικότητα στον τόνο της φωνής της, κατι που την παραξένεψε αλλα δεν θέλησε να δώσει άλλη βαρύτητα

«η αλήθεια είναι πως κάνετε αλλά δεν θα το κάνουμε θέμα» κοιτώντας την γέλασε, δεν ήταν ψέμα «αφού λοιπόν τα ξεκαθαρίσαμε αυτά έλα να με βοηθήσεις να τελειώσουμε το φαγητό,έρχονται και τα κορίτσια σε λίγο» συνέχισαν να μαγειρεύουν ώσπου ήρθαν και η Σοφία με την Αλίκη

Η Αλίκη προσπαθούσε να της φέρεται οπως πριν, ναι μεν είχε πληγώσει τον αδερφό της με την φυγή της ωστόσο παρέμενε ο άνθρωπος, η φίλη εκείνη που την βοήθησε να επιστρέψει και να καταφέρει να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, ανάμεσα τους επικρατούσε μια αμηχανία αλλά και οι δύο  προσπαθούσαν να την αφήσουν πίσω

Ωρες αργότερα είχαν τελειώσει όλες τις προετοιμασίες,απόλυτα έτοιμες περίμεναν τους άντρες να έρθουν. Τα παιδιά έπαιζαν ήρεμα ευτυχώς με την Βασιλική, είχε μια παραπάνω αδυναμία πλέον στα παιδιά και δεν μπορούσε να το κρύψει

«καλώς τους»αναφώνησε η Μελίνα στην θεά του Ιάσονα και των υπολοίπων,απο το πλάι του Βίκτωρα δεν έλειπε εκείνη,η γυναίκα του.
Αμεσως αισθάνθηκε έναν δυνατό κόμπο στο στήθος,πονούσε καθε φορα που τους έβλεπε μαζί,αιμορραγούσε η καρδιά της..Χανόταν μερα με την μέρα στην σκέψη εκείνων αγκαλιά
ακομα και αν ήξερε... ακομα και τοτε πονούσε

Δεν ήθελε να δώσει κανένα δικαίωμα για αυτό και τους χαιρέτησε τυπικά οσο δύσκολο και να της ήταν,
στρέφοντας όλη την προσοχή της ξανα στα παιδιά προσπάθησε να δείχνει χαλαρή αποφεύγοντας το βλέμμα του.Ευτυχώς για εκείνη λίγο αργότερα ήρθε και ο Λάμπρος,το στήριγμα της τον τελευταίο καιρό...

«ηρέμησε ψυχή μου,εσύ τρέμεις» δεν ήταν μόνο που τους έβλεπε μαζι αλλά υπήρχε και ενα ανεξήγητο αίσθημα που την είχε κατακλύσει ολόκληρη.Ο Λάμπρος την βοήθησε να καθίσει και δίχως να τον ακουν οι άλλοι,της μιλούσε για να ηρεμήσει οπως έκανε τους τελευταίους μήνες.

«δεν νομίζω οτι μπορώ να το κάνω αλλο στον ευατό μου αυτό.Δεν αντέχω,το καταλαβαίνεις;εχω κουραστεί με αυτή την κατάσταση,δεν το αντέχω» δεν μπορούσε να δεχτεί πως πλεον αγκάλιαζε αλλη γυναίκα, την φιλούσε και της έδινε την αγάπη του ακομα και αν ήξερε....Καμια γυναίκα δεν θα μπορούσε να το δεχτεί,να σκέφτεται και να παραμένει ψύχραιμη.Ο Λάμπρος προσπάθησε να της εξηγήσει, να την καθησυχάσει μην μπορώντας να την βλέπει ετσι. Εξάλλου είχε συμφωνήσει σε αυτό απο την αρχή..

«πρέπει να φύγω,δεν αντέχω. Πρέπει να φύγω αμέσως» σηκώθηκε όρθια ξαφνιαζοντας τους όλους,ο Βίκτωρας την κοίταξε αμέσως με ανησυχία.
Δίχως να το περιμένει κανεις πηρε τα πράγματα της και ζητώντας συγγνώμη άνοιξε την πόρτα και έφυγε αφήνοντας τους παγωμένους

Ο Λάμπρος έκανε να την ακολουθήσει αλλα μια ματιά απο τον Βίκτωρα ήταν αρκετή.Εκείνος έτρεξε πίσω της να την προλάβει «Βασιλική περίμενε την τρέλα μου» φώναξε,την πρόλαβε λιγο πριν μπει στο αυτοκίνητο, πιάνοντας την άγαρμπα την γύρισε μπροστά του

«μπορώ να μάθω τι στο καλο σε έπιασε;τι έπαθες;» την ταρακούνησε ελάχιστα φωνάζοντας. Δεν μπορούσε να καταλάβει το ξέσπασμα ή απλά δεν ήθελε να το παραδεχτεί μιας και ήξερε πως είχε δίκιο

«παράτησε με γαμώτο.Με ρωτάς; αλήθεια τωρα;δεν ξερεις τι περναω όλον αυτον τον καιρό εξαιτίας σου γαμωτο.Εξαιτίας σου.Δεν αντέχω ολο αυτο το θέατρο που παίζουμε τοσο καιρό,ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ» τον έσπρωξε μακρια της κοιτώντας τον για πρώτη φορα με θυμό,

Η έκρηξη της είχε φτάσει απρόσμενα

Δεν τον άφησε να πει τίποτα,μπήκε στο αυτοκίνητο και ξεκίνησε να φύγει.Ο Βίκτωρας ομως δεν το εβαλε κάτω,δεν θα την άφηνε να το σκάσει τοσο εύκολα,άρχισε να την ακολουθεί με την μηχανή χωρίς να την χανει από τα ματια του.Ηταν ηδη αργά και ο δρόμος ήταν άδειος

Η Βασιλική εκείνη την στιγμή ήταν θολωμένη απο τον θυμό της,τα δάκρυα ερρεαν με μανία στο χλωμό της πρόσωπο και κατακλυσμενη απο τα συναισθήματα της δεν μπορούσε να διαχειριστεί την κατάσταση.

«μην τρέχεις γαμώτο,Βασιλική σταμάτα» της φώναζε ενω είχε φέρει την μηχανή δίπλα στο αυτοκίνητο της στην προσπάθεια του να την αναγκάσει να κόψει ταχύτητα και να σταματήσει

«ΣΤΑΜΑΤΑ ΓΑΜΩΤΟ» ενα δυνατό κορναρισμα άρχισε να ακούγεται και ενα εκτυφλωτικό φως να δημιουργείται μπροστά του

Ο δρόμος ξαφνικά έγινε πολυ μικρός, δεν χωρούσε κανέναν,τα πάντα γύρω τους έτειναν να εξαφανιστούν μα δυστυχώς χιλιάδες εμπόδια οπως στην καθημερινή τους μάχη εμφανίστηκαν και τότε ολα σαν να έφταναν στο τέλος τους

Δυο αυτοκίνητα, μια μηχανή και ενας δρόμος που αποφάσισε να γίνει μικρός..

«Βασιλική..» κατάφερε να πει αδύναμα,το αίμα κυλούσε απο την ανοιχτή πληγή στο κεφάλι του, το σώμα του το αισθανόταν βαρύ μα δεν μπορούσε να την αφήσει.Η Βασιλική βρισκόταν μεσα σε εκείνο το διαλυμένο αυτοκίνητο που ξαφνικά άρχισε να παίρνει φωτιά...

Οχι γαμώτο,η Βασιλική του ήταν εκεί μέσα.Επρεπε αμέσως να την βγάλει.Η Βασιλική του,η μοναδική του αγάπη χανόταν σε εκείνο το διαλυμένο αυτοκίνητο και εκείνος βρισκόταν αδύναμος στο ματωμένο έδαφος...

Οχι...

Και τελικά αυτο θα ήταν το τέλος τους; ή μαζί σε αυτή την ζωή ή μαζί στην άλλη μωρό μου, δεν πρόκειται να σε αφήσω να μου φύγεις ποτέ ..

Τωρα και για πάντα μονάκριβη μου

Είχαν δώσει τον λόγο τους...Ειχαν δωσει μια υπόσχεση.

«Βασιλική, μωρό μου...συγγνώμη αγάπη μου,συγγνώμη...» ένας δυνατός θόρυβος ακούστηκε σαν έκρηξη,

Και εκείνη την στιγμή σαν ο ουρανός να κατάλαβε φώτισε, η γη ταρακουνηθηκε και οι πύλες άνοιξαν για να υποδεχτούν έναν νέον άγγελο..

Ουλαλα...

Σχολιακια κ αστεράκια και πολλα φιλάκια