ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8

Η γυναίκα αρχίζει με το να αποκρούει τις επιθέσεις του άντρα και καταλήγει στο να εμποδίζει την οπισθοχώρησή του.

Oscar Wilde

Οι μέρες περνούσαν βασανιστικά.
Τόσο ο Βίκτωρας οσο και η Βασιλική καίγονταν στην δίνη των συναισθημάτων τους.

Είχε ξεχάσει για λίγο το τηλεφώνημα
Ακουσέ την φίλη της και αποφάσισε να το αφήσει. Μπορεί όντως να είχε καταλάβει λάθος,διόλου απίθανο
Μόλις τον είδε να μπαίνει μέσα η καρδιά της ένιωσε ενα έντονο φτερούγισμα στην όψη του.Οι μύες του του, το στήθος του πάλλονταν συγχρονισμένα.Αισθανόταν αμηχανία! Του μίλησε εκείνη πρώτη αυθόρμητα, τον είδε να χαμογελάει πλατιά...

Πως θα μπορούσε να τον αφήσει; Μα δεν γινόταν!

Είχε έρθει στον φίλο της εδώ και ωρα προσπαθώντας να σκεφτεί καθαρά,εκείνος μπορούσε να την βοηθήσει.Αυτό που την κρατούσε πίσω ήταν ο φόβος της εγκατάλειψης

Ο φόβος του λάθους

Φόβος!

Η φυγή του Λάμπρου πριν χρόνια την είχε φέρει σε αυτή την κατάσταση.
Είχε εμπιστευτεί κάποιον απόλυτα. Είχε πέσει στην παγίδα του εύκολα και όταν αντιμετώπισε την σκληρή πραγματικότητα πόνεσε.Μπορεί να ήταν μικρή μα όπως λένε ο πόνος της εφηβείας είναι δυνατός και μπορεί να σου φέρει τα πάνω κάτω σε μια στιγμή

Απο μικρός μπορείς να μάθεις να πονάς αρκεί να μάθεις επειτα να σηκώνεσαι

Η Βασιλική όμως το έβαλε στα πόδια. Έφυγε. Και τωρα έρχεται αντιμέτωπη με όλους της τους φόβους

Ο Παύλος ως φίλος της προσπάθησε να την μεταπείσει να αλλάξει.Ο Βίκτωρας δεν είχε καμία σχέση με τον άντρα που την πλήγωσε στο παρελθόν.Τους συγκρινε νομίζοντας πως αργά ή γρήγορα και ο Βίκτωρας θα βαρεθεί και θα φύγει, τόσο απλά.

Άλλωστε τι είχε εκείνη για να τον κρατήσει κοντά της;Μια απλή κοπέλα ήταν....τίποτα παραπάνω

Υποβιβάζει τον ευατό της ακόμα και τώρα.Υποβιβάζει την ίδια για να απομακρύνει τους αλλους απο δίπλα της, νομίζοντας πως μακριά της θα είναι καλύτερα.Μέγα λάθος και όχι μόνο για την Βασιλική αλλά και για όποιον σκέφτεται με τον ίδιο τρόπο

Εδώ και λίγο καιρό σκεφτόταν πολυ σοβαρα να στείλει το βιογραφικό της σε μια μεγάλη κλινική στην Αγγλία.Ήταν ενα μεγάλο βήμα.Αν της απαντούσαν θετικά θα πήγαινε. Τώρα που τα πράγματα με τον αδερφό της και την Μελίνα είχαν καλυτερεύσει θεωρούσε πως δεν έπρεπε να μείνει άλλο

Κατα βάθος θα έφευγε πάλι απο φόβο.Αυτή την φορά για να τον προλάβει.Για να μην πονέσει ξανά

Μα δεν ήξερε πως η απόφαση της αυτη θα την πονούσε περισσότερο

Με τον Παύλο ήταν συμφοιτητές στην Αγγλία.Εκείνος είχε γυρίσει πριν ένα χρόνο στην Ελλάδα για να αναλάβει το ιατρείο του πατέρα του που έπειτα από εξήντα χρόνια είχε αποφασίσει να αποσυρθεί.Με τον Παύλο έκαναν αρκετή παρέα για αυτό και δεν έχασαν επαφή. Με όλα όσα γίνονταν με τον Ιάσονα δεν είχε βρεί καιρό να τον συναντήσει....αλλά τώρα είναι κάθε μέρα μαζι.

Μάλιστα είχε γνωρίσει και την Αλίκη.Είχαν βγει εκείνη την μέρα μια βόλτα στην γειτονιά, η Βασιλική την είχε αφήσει για λίγο μόνη της για να πάρει καφέδες και γλυκά για τις δυο τους όταν καταλάθος η Αλίκη έπεσε πάνω του.Την έπιασε κρίση μιας και φοβήθηκε αλλά ο Παύλος ήξερε πως να το χειριστεί, ψυχολόγος ήταν άλλωστε

Είχαν βγεί ακομα ένα βράδυ. Ένα βράδυ που δεν ήθελε να θυμάται. Τα λόγια του ακόμα και τώρα παίζουν σαν ταινία στο μυαλό της. Την είχε πληγώσει αφάνταστα.

Είχε τολμήσει να σκεφτεί πως θα έβγαινε ραντεβού με έναν άντρα και η Αλίκη θα.... Ούτε θέλει να το φέρνει στον νου της

Τότε ήταν που πήρε την απόφαση της να στείλει το βιογραφικό. Η απάντηση θα ερχόταν σε λίγες εβδομάδες. Προετοίμαζε λοιπόν τον ευατό της για την μεγάλη της φυγή

Θα άφηνε ξανά πίσω της τα πάντα και μαζί τον Βίκτωρα.Δεν του άξιζε.Με αυτόν τον τρόπο προσπαθούσε να πείσει τον ευατό της.Θα έφευγε! Μαζί της θα καταστρεφόταν...

«Τι λες ρε Βασιλική; είσαι με τα καλά σου;δεν θα σε αφήσω να φύγεις» ήταν νευριασμένος μαζί της

Δεν του άρεσε καθόλου που η φίλη του ήταν δειλή. Του είχε μιλήσει για όλα όσα είχαν γίνει μεταξύ εκείνης και του Βίκτωρα. Ο Παύλος μπορούσε να καταλάβει πως ο Βίκτωρας την ήθελε. Είχε φανεί και εκείνο το βράδυ.Η ζήλεια καθρεφτιζοταν φανερά στο πρόσωπο του. Είχε αντιδράσει έτσι γιατί ζήλεψε

Ο καθένας στην θέση του! Μπορεί να μην ήταν τρόπος να της μιλήσει ετσι αλλά τον καταλάβαινε. Άντρας ήταν και αυτός

«Παύλο είναι σημαντική ευκαιρία για την καριέρα μου.Αν με δεχτούν θα έχω κάνει ένα πολύ σημαντικό βήμα»

«ναι και θα έχεις χάσει πολλά.Κοίτα Βασιλική σε αγαπάω και ξερεις πως σε στηρίζω σε όλα.Ομως σε αυτό είμαι αντίθετος για αυτό και εγώ πηρα μια πρωτοβουλία.Ακύρωσα την αίτηση σου....ακύρωσα τα πάντα»
Η Βασιλική τον κοίταξε φανερά έκπληκτη,περισσότερο απογοητευμένη για την πράξη του φίλου της

«με ποιο δικαίωμα έκανες κάτι τέτοιο Παύλο;κατέστρεψες μια ευκαιρία....» φώναξε έξαλλη

«με το δικαίωμα της φιλίας Βασιλική.Σε βλέπω γαμωτο.
Από τοτε που σε γνώρισα..
καταδικάζεις τον ευατό σου..Δεν αφήνεσαι ελεύθερη...Δεν είμαι χαζός για να μην δω τι αισθάνεσαι για τον Βίκτωρα. Φοβάσαι μικρή για αυτο δεν το παραδέχεσαι.Όμως αν δειλιασεις τώρα θα τα χάσεις όλα.Σκέψου αν φύγεις θα πονέσεις...αν φύγεις δεν υπάρχει γυρισμός»

«τότε καλύτερα να φύγω...καλύτερα να πονέσω εγω Παύλο παρά να είμαι η αιτία που θα πονέσει τους άλλους» του απάντησε απόλυτα ψύχραιμη

Έκλεισε τα μάτια θέλοντας να πάρει δύναμη. Πήρε τα πράγματα της και δίχως να μιλήσει έφυγε

Δεν άντεχε άλλο αυτή την κατάσταση.Ναι ήταν ερωτευμένη με τον Βίκτωρα, δεν μπορούσε να το κρύψει άλλο πια.Δεν ήταν όμως έτοιμη.Δεν είχε μάθει πως να φέρεται.Έτρεμε στην ιδέα πως θα έκανε κάτι λάθος και ο Βίκτωρας θα εξαφανιζόταν. Δεν μπορούσε να διακινδυνεψει την ευτυχία του

Ο Βίκτωρας άξιζε κάποια που θα ήξερε πως να του φερθεί. Θα τον αγαπούσε και δεν θα σταματούσε να τον κάνει ευτυχισμένο. Εκείνη μονο πόνο θα του έδινε και αυτό δεν το άξιζε...

Απλα δεν το άξιζε

Περπάτησε μέχρι το αυτοκίνητο της με δυσκολία.Ένας δυνατός κόμπος είχε δημιουργηθεί κοντά στην καρδιά της πιέζοντας την. Τα μάτια είχαν γεμίσει δάκρυα...

Ξαφνικά άκουσε μια φωνή.
Μια φωνή που την έκανε να παγώσει. Εκείνος!

«Βασιλική...» περισσότερο σαν διαπίστωση έμοιαζε. Δεν γύρισε πίσω. Εμπόδισε στον ευατό της να κάνει το λαθος να γυρίσει. Πίεσε τα πόδια της να φτάσουν ως το αυτοκίνητο. Εκείνος ακόμα την φώναζε μα η Βασιλική είχε κλείσει τα αυτιά και δεν τον άκουγε...δεν ήθελε να τον ακούει

Μπήκε στο αυτοκίνητο κλείνοντας με δύναμη την πόρτα. Τα χέρια της έτρεμαν. Απο τον πλαϊνό καθρέφτη ειδε την φιγούρα του να την πλησιάζει. Βρήκε τα κλειδιά και χωρίς να χάνει χρόνο αναψε την μηχανή και το αυτοκίνητο ξεκίνησε, αφήνοντας πίσω εκείνη την ψυχή που την είχε καταστρέψει

Οδηγούσε άτσαλα.Τα μάτια της πονούσαν απο το κλάμα. Έκανε στην άκρη του δρόμου και βγήκε απο το αυτοκίνητο.Ζητούσε απεγνωσμένα καθαρό αέρα

Άπλωσε το χέρι της μέσα στην τσάντα και με όση δύναμη της είχε απομείνει κάλεσε τον αριθμό του.Ήθελε να τον ακούσει, μόνο εκείνος θα την ηρεμουσε...η δική του φωνή θα έφερνε την ηρεμία στην ψυχή της

«Βίκτωρα...» ψέλλισε, άφησε το σώμα της να πέσει στο κρύο δάπεδο σκίζοντας την σάρκα της, δεν ένιωσε πόνο, δεν ένιωθε τίποτα

«τριανταφυλλακι;που εισαι;...» ρώτησε ανήσυχος,δεν την άκουγε καλά

Τα συναισθήματα της έκαναν πόλεμο μέσα της μεγαλώνοντας το βάρος που κουβαλούσε.

Γιατί θεέ μου σε μενα; έλεγε μέσα της, αναρωτιόταν κλαίγοντας αηχα

«μην κουνηθείς από εκεί. Έρχομαι...» της είπε απλά κλείνοντας το τηλέφωνο

Όπου είσαι εσύ θα έρχομαι. Οταν με χρειάζεσαι το νιώθω τριαντάφυλλο μου και θα έρχομαι... Θυμήθηκε τα λόγια του

Τι ήταν εκείνη για να αξίζει τον Βίκτωρα;

Τι είχε κάνει εκείνη για να αξίζει μια τέτοια ψυχή σαν την δική του

Βίκτωρας

Απο το πρωί ήταν στην σχολή. Προχθές το απόγευμα που πέρασε να πάρει την Αλίκη απο το σπίτι της Μελίνας, την είδε. Φαινόταν ανήσυχη σαν κατι να την απασχολούσε. Ενα κουρασμένο χαμόγελο χαράχτηκε στα χείλη της. Τον κοίταξε χαμογελώντας..ομως κατι ήταν και αυτό.

Το προηγούμενο βράδυ είχε γυρίσει αργά.Δεν είχε κοιμηθεί καθόλου.Δεν κατάφερε να την βγάλει ούτε στιγμή απο το μυαλό του

Εκείνη ..το πρόσωπο της. Το φιλί τους

«ρε φιλε τόση ωρα σου μιλάω; που χάθηκες;» τοση ωρα ο Αγγελος προσπαθούσε να του αποσπάσει την προσοχή, τοσες μέρες τα ίδια

Καθόταν στο γραφείο του αφηρημένος Σκεφτόταν εκείνη. Το τριαντάφυλλο του!

«Βίκτωρα για όνομα του θεού! Τοσο ερωτευμένος πια;Σου πηρε το μυαλό το τριανταφυλλακι..»τον κορόιδεψε ο φίλος του

«την αγαπάω την τρέλα μου..την αγαπάω ρε φιλε αλλα δεν με αφήνει!πρέπει να της δείξω. Χρειάζεται να την πείσω να μείνει.Θέλει να φύγει...την τρέλα μου...δεν με ακούει»
αποκρίθηκε θλιμμένα,

«Βίκτωρα είναι η πρώτη φορα που σε βλέπω έτσι.Φαίνεται πως η Βασιλική είναι αυτή που έκλεψε την καρδιά σου.Δεν είσαι άνθρωπος που κανεις πίσω. Διεκδίκησε την.Κάνε την να καταλάβει πως θα την βοηθήσεις
Ξερω πως φοβάται.Κάντην να αποβάλει τις ανασφάλειες της....»

«περίεργο! Το ίδιο μου είπε και η αδερφή μου..»στην αναφορά της ο Αγγελος τον κοίταξε έντονα

«ακόμα της αγαπάς ετσι;» ο Αγγελος δεν είχε τι να απαντήσει..Την Αλίκη την είχε ερωτευτεί,ποτε δεν μίλησε ανοικτά ουτε σε εκείνη ούτε στον φιλο του. Ομως το βράδυ εκείνο που έμαθαν για τον θάνατο της δεν άντεξε. Μια στιγμή αδυναμίας, λιγο το ποτό λίγο η θλίψη της απώλειας της μίλησε για ολα στον φίλο του

Δεν κατάφερε να της πει τι ένιωθε. Δεν πρόλαβε. Ηταν μικρή μα για εκείνον οτι ήθελε. Ο θεός ομως του έδωσε μια ευκαρία να την έχει ξανα κοντά του

«δεν ξεχνάς Βίκτωρα.Δεν μπορείς να ξεχάσεις την μοναδική γυναίκα που έκανε την καρδιά σου να χτυπά δυνατά...»

Ο Βίκτωρας τον θεωρούσε κατάλληλο για την αδερφή του. Θα τους άφηνε ομως να αποφασίσουν μόνοι τους. Η Αλίκη ακομα ήταν σε μια δύσκολη κατάσταση. Επρεπε να της αφήσει χρόνο.... Και θα το έκανε

Καθως μιλούσαν το κινητό του άρχισε να χτυπά σαν τρελό. Ο αριθμός της Βασιλικής αναγραφόταν πανω στην οθόνη. Παραξενευτηκε! Τι να ήθελε;

Το σήκωσε δίχως δεύτερη σκέψη. Ακουγόταν ανήσυχη.Εκλαιγε και δύσκολα μπορούσε να πάρει ανάσα

Το τριανταφυλλακι του....

Εντόπισε γρήγορα την τοποθεσία της  απο την κλήση. Σαν τρελός έτρεξε στο αυτοκίνητο. Η Βασιλική τον χρειαζόταν,δεν μπορούσε να αργήσει ούτε λεπτό

Μόλις έφτασε βγήκε απο το αυτοκίνητο,γρήγορα εντόπισε το δικό της.Επιτάχυνε το βήμα του για να φτάσει κοντά της. Καθόταν στο δάπεδο, με τα πόδια κοντά στο στήθος της και τα χέρια της γύρω τούς. Φαινόταν απο μακριά πως έκλαιγε πασχίζοντας να πάρει ανάσα

«τριανταφυλλακι;τι επαθες γαμωτο;μιλα μου...»έκλεισε το πρόσωπο της στις χοντρές και μεγάλες παλάμες του αναγκάζοντας την να τον κοιτάξει «αγκαλιασε με σε παρακαλώ.....πονάω» ψέλλισε σαστισμένη

Ο Λάμπρος είχε γυρίσει!

Την βοήθησε να σηκωθεί, πήρε απο τα χέρια της τα κλειδιά και κλείδωσε το αμάξι «παμε!θα στείλω κάποιον να σου φέρει το αμάξι...»στάθηκε μπροστά της, τα μάτια της ακόμα κόκκινα και πρησμένα απο το κλάμα χωρίς προειδοποίηση τύλιξε τα χέρια του γύρω της σφίγγοντας την πάνω του

Εδώ και λίγη ώρα είχαν έρθει στο αγαπημένο του μέρος. Ηταν αρκετά ψηλά,πέρα από την καταληκτική θέα η ησυχία που απλωνόταν στον χώρο το έκανε καλύτερο. Κάθισαν κάτω αμίλητοι. Την είχε ακόμα στην αγκαλιά του. Η ίδια του το ζήτησε. Ενιωθε ασφάλεια.Μόνο εκεί....

«σε ευχαριστώ που ήρθες»είπε άξαφνα ανασηκώνοντας το σώμα της, γύρισε το κεφάλι προς το μέρος του κοιτάζοντας τον έντονα

«πάντα θα έρχομαι να το θυμάσαι αυτό μικρή μου..»στον χαρακτηρισμό αυτό τσιτωθηκε, έτσι την αποκαλούσε εκείνος,ο Λάμπρος..

Ο Βίκτωρας χάιδεψε απαλά τα μαλλιά της ενώ με τον αντίχειρα του σκούπισε τα δάκρυα που είχαν κυλήσει προ λίγου στο πρόσωπο της

Η Βασιλική τον κοιτούσε στα μάτια. Δεν είχε καμία σχέση με τον Λάμπρο. Με τον άνθρωπο που την πλήγωσε. Εφερε το χέρι της στο πρόσωπο του, τον είδε να κλείνει τα μάτια του...χάιδεψε τα γενιά του ενώ κατέβηκε προς τα κάτω φτάνοντας στην καρδιά του

«για σένα χτυπάει..άκουσε την προσεχτικά τριανταφυλλακι μου.Ακουσε καθαρά...»αποκρίθηκε με ενά αμυδρό χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη του

Και τοτε εκείνη πλησίασε κοντά του. Τα χείλη της απαλά ακούμπησαν τα δικά του.Απομακρύνθηκε αμέσως απο την ξαφνική της αντίδραση, μα εκείνος αντέδρασε πιο γρήγορα. Το χέρι του πίσω απο το σβέρκο της την ανάγκασε να έρθει επικίνδυνα κοντά
«οχι αυτά σε εμένα...» της είπε φιλωντας την παθιασμένα, οι καρδιές χτύπησαν και οι ψυχές αφέθηκαν στο φιλί της νέας τους αρχής

Σύντομα ομως η Βασιλική θα έμπαινε σε ενα δίλημμα με καταστροφικές συνέπειες !

Το παρελθόν γυρίζει και απειλεί!

Μεγάλο κεφάλαιο!Περιμένω σχόλια
Ερχεται κάτι καλό!

Να σημειώσω πως κανονικά θα ήταν δυο κεφάλαια αλλά ειπα να τα ενώσω!

Αγγελος

Παύλος

Αλίκη