ΚΕΦΑΛΑΙΟ 41

Η αγάπη μοιάζει πολύ με άγριο τριαντάφυλλο: όμορφο και ήρεμο, αλλά έτοιμο να χύσει αίμα για να αμυνθεί.

Mark Overby

Εμενε να κοιτάει τον αδερφό της,
αισθανόταν έτοιμη να εκραγεί απο αγανάκτηση,θυμο.Γιατί δεν της μιλούσε ξεκάθαρα; «απάντησε μου Νίκο.Θα φύγεις; αν σου το πω;απάντησε μου μια φορά, γαμωτο»φυσικά και δεν ήθελε να την αφήσει ξανά.Χρειαζόταν τον αδερφό της δίπλα της,ήταν έτοιμη να ξεχάσει οτι έγινε,να ξεχάσει την φυγή του και να προσπαθήσουν να το ξεπεράσουν

«γαμώτο! Μετάνιωσα απο το πρώτο λεπτό που έφυγα, μίσησα τον ευατό μου για το κακό που σου έκανα μικρή μου.Πέθαινα να σε βλέπω να υποφέρεις..πέθαινα να ξέρω πως ήμουν ο υπαίτιος που έχασες το χαμόγελο σου» ένιωθε τα πόδια του να τρέμουν,κάθισε στον καναπέ πιάνοντας το κεφάλι του προσπαθώντας να καταλαγιάσει τον πόνο που αισθανόταν «ήμουν δίπλα σου χωρίς να με βλέπεις. Σε προστάτευα κάθε φορά,ακόμα και όταν εκείνος ο μπάσταρδος...» κράτησε τα λόγια του για να μην ξεστομίσει κάτι που θα την έκανε να νιώσει άσχημα

«εσύ λοιπόν τον έστειλες στο νοσοκομείο;για αυτό εξαφανίστηκε και δεν με ενόχλησε ξανά» διαπίστωσε τωρα με σιγουριά, ήξερε πολυ καλα σε ποιον αναφερόταν

Ηταν δυο μήνες αργότερα αφού ο Νίκος είχε φύγει.Η τοτε κολλητή της την είχε καλέσει στο πάρτυ γενεθλίων της σε ενα απο τα γνωστά κλάμπ της πόλης.Υπήρχε ενας τύπος απο την παρέα τους που την πολιορκούσε απο την αρχή της νύχτας αλλά εκείνη δεν του έδινε σημασία.Πέρα απο την φυγή του Νίκου είχε να αντιμετωπίσει και τον ξαφνικό της χωρισμό απο το αγόρι της.

Κάποια στιγμή ένιωσε να ζαλίζεται,
πήγε στην τουαλέτα να ρίξει λίγο νερο στο πρόσωπο της.Ο τύπος της είχε ρίξει χάπια στο ποτό της,δεν του αρεσε που τον αγνοούσε και αυτο τον εξώθησε στα άκρα....ευτυχώς δεν πρόλαβε να την πειράξει περισσότερο...

«εδω πρέπει να σου πω και κάτι ακόμα,σε αυτο με βοήθησε και ο Αχιλλέας!Δούλευε μαζί μου» ο Αχιλλέας.Η πρώτη της εκείνη σχέση είχαν αρχίσει να βγαίνουν όταν εκείνος αποφάσισε να πράξει οπως φαίνεται ίδια με τον αδερφό της

«δεν το πιστεύω» ήταν φίλοι. Δούλευαν μαζί...για αυτό έφυγε και εκείνος,εξου και ο ξαφνικός χωρισμός

«Νίκο φύγε» είπε βιαστικά,δεν μπορούσε να διαχειριστεί όσα είχε μάθει «πήγαινε σε παρακαλώ. Είμαι κουρασμένη.Συγγνώμη!» χρειαζόταν λίγο χρόνο σκεφτεί καθαρά

«εντάξει μικρή μου.Αύριο, ελαναυριο στην σχολή. Εκεί θα περιμένω την απαντηση σου.Αν το θελεις δεν θα σε ενοχλήσω ποτέ ξανά» πιάνοντας την απροετοίμαστη την αγκάλιασε και δίχως άλλη λέξη έφυγε απο το διαμέρισμα

Καθως κατέβαινε ειδε την Στεφανία να πλησιάζει φανερά σκεφτικη, δεν τον είδε δει παράνομο όταν έπεσε πάνω του «συγγνώμη» ψέλλισε κοκκινιζοντας ελαφρά

«ολα καλα;» φαινόταν μελαγχολική

«καλα είμαι Νίκο.Εσύ;» αμήχανα απάντησε. Δεν είχε συνηθίσει σε τέτοιου είδους συναντήσεις και ειδικά με το αγόρι των ονείρων της

Σαν ταινία..

«Στεφανία το ξερω οτι αυτή την στιγμή θες να είσαι με την φίλη σου αλλά...» εξισε αμήχανα τον σβέρκο του «θέλεις να πάμε μια βόλτα; χρειάζομαι κάποιον να μιλήσω» αποκρίθηκε με ενα χαμόγελο να διαγράφεται στα χείλη του

«εντάξει..» απάντησε εκείνη αυθόρμητα....ενω χωρίς να τι περιμένει το χέρι του τυλίχτηκε γύρω απο την μέση της κάνοντας της νόημα να τον ακολουθήσει

Το επόμενο πρωί «Βασιλική,που είσαι τοση ώρα; θα αργήσουμε» της φώναξε ενω κατέβαζε την τελευταία βαλίτσα.Οσο γρήγορα είχαν πάρει την απόφαση να φύγουν,αλλά τοσο γρήγορα ετοιμάστηκαν.

Ενημέρωσαν πρωτα τα παιδιά λέγοντας τους πως θα τους περιμένανε απο εβδομάδα και έπειτα έκλεισαν το ξενοδοχείο που θα έμεναν εως ότου ερχόντουσαν και οι υπόλοιποι,μιας και μετά είχαν αποφασίσει να μείνουν στο σπίτι της αδερφής της Μελίνας αφου θα έλειπε εκείνη με τον αρραβωνιαστικο της

«έτοιμη είμαι» παρουσιάστηκε μπροστά του φορώντας ενα κοντό αέρινο φορεματάκι,στα χέρια της κρατούσε έναν μικρό σάκο και την τσάντα της «συγγνώμη που άργησα, είχα μια δουλειά πρώτα.Επρεπε να τακτοποιήσω μια εκκρεμότητα πριν φύγουμε» του είπε φιλωντας τον απαλά, θέλοντας να αποφύγει την ερώτηση του για το που ήταν έφυγε πρώτη κατευθυνόμενη προς το αυτοκίνητο

Δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να χαλάσουν την διάθεση τους.Οτι εκανε το έκανε για εκείνους. Αυτή η εκκρεμότητα έπρεπε να λυθεί επειγόντως και πλέον είχε έρθει η σειρά της να παλέψει για εκείνον

«τι στα κομμάτια κανεις ΕΣΥ εδώ; πως βρήκες που μένω παλιό θηλυκό;» της φώναξε φανερά εκνευρισμένη «σήκω φύγε και μην τολμήσεις να ξανά έρθεις» εκανε να κλείσει την πόρτα μα με το χέρι της η Βασιλική την σταμάτησε

Κανει και κάτι καλο η γυμναστική... Σκέφτηκε απο μεσα της μα αμέσως γύρισε στον αρχικό της στόχο

«προχωρα μεσα.Θα με ακούσεις είτε το θες είτε οχι και παλιο θηλυκό να πεις εσένα.Δεν είμαι εγω αυτη που πουλούσε το κορμί της για ναρκωτικά» μόλις το άκουσε αυτό πάγωσε ολόκληρη. Νόμιζε πως οι πράξεις της είχαν ξεχαστεί, αυτό επεδίωκε τοσο καιρό. Ενα λαθος ομως ήταν αρκετό να την ρίξει ξανά στον βούρκο

«πέρασε μέσα. Εχουμε να πούμε πολλά!»

Μια συζήτηση καταλύτη

«τι έγινε τριανταφυλλακι.Τι έκανες;» το ήξερε αυτό το βλέμμα,πολυ καλά
«θα μου πεις;» προσπάθησε να την πείσει

«μείνε με την απορία τραμπούκε.Απο εδώ και πέρα αλλάζουν οι ρολόι,
ετοιμάσου για μάχη μωρό μου» του είπε μπαίνοντας στο αυτοκίνητο και αφήνοντας τον φανερά απορημένο.

Τι στο καλό εννοούσε;

Θα με τρελάνεις εσύ... Ψιθύρισε, φόρτωσε τα τελευταία πράγματα και μπήκε και εκείνος με την σειρά του μεσα στο αυτοκίνητο.Σε όλη την διαδρομή μιλούσαν για διάφορα θέματα,γελούσαν και σε κάθε ευκαιρία άφηνε ενα τρυφερό φιλί στα χείλη της.

Σχεδόν δύο ώρες εκαναν μέχρι να φτάσουν στο Ναύπλιο. Θα άφηναν το αυτοκίνητο και τα πράγματα στο ξενοδοχείο για να πάνε μια βόλτα στην πόλη, δεν ήθελαν να χάνουν χρόνο. Και οι δύο είχαν ακούσει για το μαγευτικό Ναύπλιο, ειδικά τέτοια εποχή είχε αρκετό κόσμο απο πολλα μέρη τόσο της Ελλάδας οσο και του εξωτερικού.

Αφου περπάτησαν κατά μήκος του λιμανιού, κοιτάζοντας με θαυμασμό τα άπειρα κότερα διαφορων πλουσίων τουριστών αποφάσισαν να καθίσουν σε ένα γραφικό ταβερνάκι για να γευματίσουν

«είναι μαγευτικά.Ηδη ερωτεύτηκα!» αποκρίθηκε με χαμόγελο η Βασιλική,
κρατούσε το χέρι του χαϊδεύοντας το απαλά 

«ναι και οχι μόνο εσύ απο οτι φαίνεται.Φταίω να παω στον σερβιτόρο να του πω να τον πετάξει έξω;» τον άκουσε να λέει καθως το βλέμμα του ηταν καρφωμένο σε έναν τουρίστα που απο την στιγμή που κάθισαν στο μαγαζί δεν σταμάτησε να την κοιτά.

«αχ,ποσο λατρευω όταν ζηλεύεις!» αστειεύτηκε,της άρεσε που ζήλευε.
«δείχνεις τόσο σέξι που πίστεψε με δεν μπορώ να σου αντισταθώ» άκρως αισθησιακά του ψιθύρισε στο αυτί.
Επρεπε με κάποιον τρόπο να τον ηρεμήσει,γιατί ναι μεν της άρεσε που ζήλευε αλλά άνετα θα μπορούσε να ξεπεράσει τα όρια οπως είχε κάνει και την τελευταία φορά

«πάμε να φύγουμε,τώρα!γιατί με ανάβεις που με ανάβεις και εσυ,εχω και τον άλλον απέναντι να σου κάνει τα γλυκά ματάκια.Ξεφτίλας!» άφησε τα χρήματα για τον λογαριασμό στο τραπέζι και δίχως να της αφήσει περιθώρια την πήρε να φύγουν.Θα τον είχε αρπάξει ηδη αν δεν σκεφτόταν πόσο άσχημα θα ένιωθε εκείνη,καταλάγιασε τον θυμό και την ζήλεια του γιατί γνώρισε πως η Βασιλική ήταν μόνο δική του

«ωστε οταν ζηλεύω είμαι σέξι ε;» της είπε μόλις μπήκαν στο ασανσέρ, αυτόματα τα χείλη του ενώθηκαν σε ενα ακρως παθιασμένο φιλί. Εφτασαν στον όροφο τους και δίχως να χάνουν χρόνο μπήκαν στο δωμάτιο τους

«πάντα εισαι.Σέξι τραμπούκος πανάθεμά σε»γέλασε απαντώντας του στην προηγούμενη ερώτηση καθώς άρχισαν να βγάζουν τα ρούχα τους.
Αυτές οι μέρες ήταν όλες δικές τους, έτοιμοι να τις περάσουν μακριά απο κάθε πρόβλημα και έγνοια.Ο Βίκτωρας, η Βασιλική και το πάθος τους που μεγάλωνε μέρα με την μέρα

«είσαι τοσο όμορφη μικρή μου» την βοήθησε να ξαπλώσει απαλά στο κρεβάτι,πήρε θέση ανάμεσα στα πόδια της ενώ τα χείλη του ξεκίνησαν ενα μονοπάτι απο διάσπαρτα φιλιά αγγίζοντας παράλληλα κάθε εκατοστό του κορμιού της

Οταν ενώθηκαν για ακομα μια φορά ένιωσαν ευτυχισμένοι. Γιατί αυτοί οι δυο ήταν πλασμένοι ο ενας για τον άλλον και το πεπρωμένο τους είχε γραφτεί,να είναι μαζί,τώρα και για πάντα!

«σε αγαπάω πολύ!» κάθονταν αγκαλιά ακόμα στο κρεβάτι,εκείνος χαρασε αόρατους κύκλους στην γυμνή της πλάτη πιέζοντας την κάπου κάπου περισσότερο κοντά του.Μύριζε το άρωμα της λες και ήταν το οξυγόνο του.Η Βασιλική είχε κλείσει τα μάτια και σκεφτόταν.Ηταν προετοιμασμένη πλέον για ολα!Ενιωθε σίγουρη ομως για το ποσό τρέλα ερωτευμένη ήταν με αυτόν τον άνθρωπο,πόσο τον αγαπούσε!

«τριανταφυλλακι,είμαι τοσο τυχερός που σε εχω στην ζωη μου.Αξιζε η υπομονή.Αλήθεια πόσο άκαρδη ήσουν να με βλέπεις να λιώνω για σενα και εσύ να με διώχνεις;» δεν ήταν άκαρδη, φοβισμένη και δειλή ήταν. Αλλος στην θέση του θα την είχε αφήσει, ο Βίκτωρας ομως δεν ήταν κάποιος τυχαίος ήταν εκείνος που την πίστεψε και της έμαθε τι θα πει να αγαπά

«ήμουν ανόητη αυτό σου φτάνει; και μην με ξανα πεις άκαρδη»τον χτύπησε στον μπράτσο δήθεν θυμωμένη «θα σου σπάσω τα μούτρα κανόνισε. Εσύ με έχεις μάθει άλλωστε» μιμήθηκε την φωνή του,όταν θυμώνει,ζηλεύει καλύτερα αυτή είναι η έκφραση σε οποιονδήποτε ρίξει έστω και μια ματιά πάνω της

«σταμάτα να κλέβεις τις ατάκες μου μικρή.Δεν είναι δίκαιο...» το σώμα του κάλυψε το δικό της, τα χείλη του αμέσως αναζήτησαν τα δικά της σε ενα γεμάτο συναισθήματα φιλί...

Συνεχίζεται

Καποια γίνεται 19 σήμερα 🎊🎂 ναι εγω είμαι αυτη! Χρονια μου πολλά λοιπόν

*προσέχτε τις εξελίξεις για περισσότερη ευκολία αργότερα 😉 *