ΚΕΦΑΛΑΙΟ 19

Η Αγάπη είναι σαν μια κλεψύδρα, με την καρδιά να γεμίζει καθώς το μυαλό αδειάζει.

Jules Rwnard

Βγήκε απο το δωμάτιο ενώ με κόπο συγκρατούσε τον θυμό του γιατι δεν ήθελε να την φοβίσει αλλο.Οταν την είδε στο πάτωμα με τα αίματα θόλωσε. Η καρδιά του μάτωσε.Δεν άντεχε στην ιδεα το τριανταφυλλακι του να πάθει κάτι

Αρπαξε με βιαστικές κινήσεις το κινητό του πληκτρολογώντας το νούμερο του Ιάσονα.Υστέρα απο τρια χτυπήματα το σήκωσε.Χωρις να χάνει χρόνο τον ενημέρωσε για τον τραυματισμό της Βασιλικής και για το τηλεφώνημα.

Δεν πέρασε ούτε μια ωρα όταν είδε τον Ιάσονα με την Μελίνα να τον πλησιάζουν ανήσυχοι,είχαν αφήσει τα παιδιά άρον άρον στην γειτόνισσα τους!Η Μελίνα έτρεξε κοντά του και τον αγκάλιασε σφιχτά,άφησε τους άντρες και μπήκε μεσα στο δωμάτιο για να δει την φίλη της

Οι δυο άντρες κοιταχτηκαν με νόημα. Κατέβηκαν στην καφετέρια για να μιλήσουν ήσυχα.Αν και βράδυ πήραν απο έναν καφέ στο χέρι -τον ειχαν ανάγκη- και κάθισαν σε ενα τραπέζι απομονωμένο

«πρέπει να τον βρούμε!ο κλοιός στενεύει.Το κάθαρμα την πήρε τηλέφωνο...Εξαιτίας του λιποθύμησε και χτύπησε το κεφάλι της...θα μπορούσε να ήταν πιο ασχημα.Ηταν τυχερή!» μίλησε με σφιγμένα δόντια

«κάλεσα ηδη τον Μιχάλη.Το πρωί μας περιμένει μαζί με τον αστυνόμο Χρειαζόμαστε το κινητό της αδερφής μου...» του είπε ο Ιάσονας σφίγγοντας τις γροθιές του.Δεν άντεχε αλλο αυτή την κατάσταση.Τοσες μέρες και ακομα δεν είχαν βρει τίποτα.

"Εκείνος" ήξερε να κρύβεται καλά.
Ολοι τον αναζητούσαν.Είχαν στείλει σε ολα τα αστυνομικά τμήματα σήμα. Επρεπε να τον βρούν πριν να είναι αργά.Ισως αυτο το τηλεφώνημα να τους βοηθούσε να τον βρουν πιο εύκολα.

«πάνω στον πανικό μου ξέχασα να το πάρω.Ειναι στο σπίτι.Θα περάσουμε το πρωί πριν πάμε στον τμήμα!»

«Καλώς!θα μείνει με την Βασιλική η Μελίνα... Αλλα θα ήταν καλο να είχαν και κάποιον δικό μας.Δεν θέλω να τις αφήνω μονες...ο τυπος μπορεί να ειναι οπουδήποτε»παραδέχτηκε, αν είχε φτάσει τοσο κοντά και ήξερε τις κινήσεις τους στην πρώτη ευκαιρία θα εμφανιζόταν...

«θα καλέσω τον Αγγελο.Μην ανησυχείς για αυτο!» τον καθησύχασε ο Βίκτωρας

Εμειναν στην καφετέρια για ακομα λιγο ώσπου ανέβηκαν ξανα στο δωμάτιο.Η Βασιλική κοιμόταν ενώ  η Μελίνα δίπλα της,τηςκρατούσε το χέρι.Οταν επιβεβαιώθηκαν πως ηταν καλα βγήκαν έξω στον διάδρομο για να καθίσουν στις καρέκλες μιας και δεν επιτρεπόταν να μείνουν όλοι μέσα στο δωμάτιο...

Το επόμενο πρωί οι αντρες έφυγαν για το σπίτι και μετα για το αστυνομικό τμήμα καθως ο Αγγελος είχε έρθει ήδη.Η Μελίνα είχε ξυπνήσει,μιλούσαν οταν την είδαν να ανοίγει τα ματια της.Μολις συνήθισε το φως άνοιξε τελείως τα ματια της, ευτυχώς σημερα πονούσε λιγότερο και έδειχνε ηδη καλυτερα

«καλημέρα κοριτσάκι μου...» η Μελίνα της εδωσε λιγο νερό και την βοήθησε να ανασηκωθεί καλύτερα στο κρεβάτι
Ο Αγγελος έφυγε για να φέρει καφέδες και μια πορτοκαλάδα για εκείνη αφού πρώτα θα καλούσε τον γιατρό να την δει

«Μελίνα μου ...»έπιασε το χέρι της,
φόβος καθρεφτιζοταν στα πονεμένα μάτια της.Στο μυαλό της ήρθε το τηλεφώνημα και όλο της το κορμί πάγωσε.Η Μελίνα σαν να κατάλαβε τι ήθελε να πει πλησίασε κοντά της τυλίγοντας τα χέρια της γύρω απο την φίλη της λέγοντας της πως τίποτα κακό δεν θα της συνέβαινε

Ειχε δίκιο άραγε; μπορούσε να της το πει με σιγουριά;

Οχι!

Δυστυχώς δεν μπορούμε να προλάβουμε ή ακόμα χειρότερα να αποφύγουμε τα παιχνίδια της μοίρας
Το κακό είχε επιστρέψει απο εναν τελείως διαφορετικό άνθρωπο. Εναν ανθρωπο που κανεις δεν το φανταζόταν πως ένωνε τις ζωές τους!
Γιατί εκείνος αποτελούσε την αλυσίδα αναμεσα τους

Θα τα κατάφερναν; όταν ενας άνθρωπος 'αρρωστος' διψά για εκδίκηση γίνεται χειρότερος απο όλους ....γίνεται η καταστροφή τους!

Την ίδια στιγμή ο Βίκτωρας με τον Ιάσονα βρίσκονταν στο γραφείο του αστυνόμου ενημερώνοντας τον για το χθεσινο τηλεφώνημα στην Βασιλική
Ευτυχώς είχε καταγραφει στο κινητό και αυτό ήταν θετικό για την αναζήτηση τους.Δεν έμειναν πολυ στο αστυνομικό τμήμα,τα περιθώρια άρχισαν να στενεύουν επικίνδυνα και δεν ήθελαν να αφήνουν πολλες ωρες τα κορίτσια μόνα τους. Ο Μιχαλης τους διαβεβαίωσε πως θα το έψαχνε ο ίδιος και μολις μάθαινε οτιδήποτε θα τους ενημέρωνε.

Αυτο που δεν μπορούσαν να καταλάβουν ήταν πως ο πατριός της Σοφίας τοσο καιρό ζούσε στην αφάνεια.Οταν του έκανε η Σοφία την καταγγελία,εκείνος ειχε ηδη καταφύγει στο εξωτερικό οπως υπέθεσαν αργότερα

Πως όμως;κανενα όνομα με το δικό του δεν είχε φύγει...Μηνες τον έψαχναν μα δεν μπορούσαν να βρουν κανενα στοιχείο.Μέχρι που έμαθαν για εκείνες τις δολοφονίες όπου η περιγραφή ταιριαζε με εκείνον,τοτε επιβεβαιώθηκαν πως ηταν ο άνθρωπος που έψαχναν και όντως ειχε διαφύγει σε αλλη χωρα...

Η μοίρα έπαιζε παράξενα παιχνίδια. Τωρα οι ήρωες μας καλούνταν να τα αντιμετωπίσουν

Πριν γυρίσουν στο νοσοκομείο ενημέρωσαν τον Πέτρο,για να ειναι και ο ίδιος πιο προσεχτικός με την Σοφία. Σε δυο μερες έπρεπε να γυρίσουν γιατί η Σοφία ειχε ραντεβού με την γυναικολόγο της.Οσο και να μην ήθελε ο Πέτρος να ερθουν έπρεπε μιας και το μωρό ήταν η προτεραιότητα τους.

«ήρθατε...» αναφώνησε η Μελίνα μολις τους είδε να μπαίνουν στο δωμάτιο.Πλησίασε τον άντρα της και τον φίλησέ πεταχτά.Το βλέμμα του έπεσε στην αδερφή του που εκείνη την ωρα του χαμογέλασε κουρασμένα, η Μελίνα του έκανε νοημα να παει κοντά της ενώ εκείνη κατευθύνθηκε προς τον Βίκτωρα και τον Αγγελο

«πως ειναι;...» την ρώτησε τρίβοντας αμήχανα τον σβέρκο του. Φαινόταν στα μάτια του όταν κοιτούσε πόσο είχε ανησυχήσει.Την νύχτα δεν μπορούσε να κοιμηθεί, τρυπωνε σαν φύλακας άγγελος κάθε δεκα λεπτά μεσα στο δωμάτιο για να την ελέγχει

Η εικόνα της στο πάτωμα με την πληγή στο μέτωπο δεν μπορούσε να βγεί απο το μυαλό του.Αν είχε πάθει κατι πιο σοβαρό θα είχε τρελαθεί. Δεν θα άντεχε! Κανείς στην θεση του!

«καλύτερα απο χθες!εσύ;εσύ πως είσαι Βίκτωρα;»με την σειρά της η Μελίνα έκανε την ερώτηση της, δεν χρειάστηκε να μιλησει για να καταλάβει τι ένιωθε εκείνη την στιγμή.Δεν ήταν καλά!

Πως να ήταν άλλωστε οταν κάποιος εκει έξω απειλούσε το τριαντάφυλλο του;Πως;

«ο γιατρός είπε πως μπορούμε να φύγουμε»άλλαξε θέμα,δεν ήθελε να τον πιέσει αλλο «με την προϋπόθεση και η Βασιλική να νιώθει καλύτερα» συμπλήρωσε γυρίζοντας το βλέμμα της προς την φίλη της

«ναι!ειμαι και νιώθω καλά! Θέλω να φυγω...» προσπάθησε να χαμογελάσει, δεν άντεχε στην ιδεα οτι βρισκόταν σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου.Δεν μπορούσε τα νοσοκομεία.Καθε φορα ένιωθε να ασφυκτια,τόσοι άνθρωποι βρίσκονταν εκει μεσα είτε άρρωστοι ειτε απο ατύχημα... Την έπιανε θλίψη!

Ομως στο μέλλον...

Ομως...

Αφου βεβαιώθηκαν πως η Βασιλική ηταν καλά τους άφησαν για λιγο μόνους με την δικαιολογία πως ήθελαν να πανε να πάρουν κάτι να φάνε.Ο Βίκτωρας κάθισε δίπλα της φιλωντας την απαλά στο σημείο οπου είχε τυλιγμένη την γάζα «με φόβισες τριανταφυλλακι...» παραδέχτηκε εκείνος ειλικρινά εισπνέοντας το άρωμα της

Με πέθανες... Μωρό μου

«συγγνώμη αγάπη μου» βγήκε αυθόρμητα απο τα χείλη της,ο Βίκτωρας άνοιξε τα μάτια του απο έκπληξη μην πιστεύοντας πως τον είχε αποκαλέσει αγάπη της

«τριαντάφυλλο μου εσύ»είπε μόνο πριν ενώσει χαρούμενος τα χείλη τους

Αγάπη μου!

Μια λέξη μονάχα μπορούσε να τον κανει να ξεχάσει τα πάντα και να κανει την καρδιά του να χτυπά σε τρελούς ρυθμούς.

Μια λέξη μονάχα!Μια λεξη πριν την καταστροφή!

Γεια σας φίλοι μου. Πως είστε;

Καλο μήνα!

9_πριν_το_τέλος;