ΚΕΦΑΛΑΙΟ 33

Αν αγάπησες και πόνεσες, αγάπα περισσότερο
Αν αγάπησες περισσότερο και πόνεσες περισσότερο, αγάπα ακόμα περισσότερο
Αν αγάπησες ακόμα περισσότερο και πόνεσες ακόμα περισσότερο, αγάπα περισσότερο ώσπου να μην πονάει άλλο.

Γουίλιαμ Σαίξπηρ

«Βασιλική έλα γρήγορα,χάνεις!» της φώναξε απο την κουζίνα καθώς μαγείρευε το αγαπημένο της.Η Βασιλική οτι ειχε βγει απο το μπάνιο εκείνη την στιγμή που τον άκουσε, ακομα με την πετσέτα με τα μαλλιά βρεγμένα και τα νερά να κυλάνε στο σώμα της

«τι θελεις τραμπούκε;» στάθηκε δίπλα στην πόρτα προσπαθώντας να στεγνώσει οσο μπορούσε τα μαλλιά της με μια μικρή πετσέτα,μια δόση ανησυχίας φάνηκε στην φωνή της αν και ηδη γνώριζε πως δεν θα ήταν τίποτα μιας και ο Βίκτωρας συνέχιζε να μαγειρεύει ατάραχος «μην μου πεις οτι πάλι το εκανες επίτηδες!αμαν βρε Βίκτωρα!» τελευταία ολο κατι τέτοια της έκανε,του αρεσε να την πειράζει μα περισσότερο απολάμβανε που θύμωνε.

«ήσουν μια ωρα μεσα καπως έπρεπε να σε βγάλω εξάλλου δεν μπορείς να με αφήνεις συνέχεια μόνο κατι παθαίνω» συνέχισε να την πειράζει, έκλεισε το μάτι της κουζίνας και με δυο βήματα έφτασε κοντά της «δεν αντέχω ούτε λεπτό μακριά σου,μάγια μου εχεις κάνει τριανταφυλλακι.Σε αυτη την κατάσταση με εχεις φέρει» έφερε το πρόσωπο της κοντά στο δικό του ενώνοντας τα χείλη τους

«σε αγαπάω τοσο πολυ τραμπούκε» ψέλλισε πάνω στο φιλί τους «παω να ντυθώ όμως και έρχομαι να φάμε,
πεθαίνω της πείνας» τον απομάκρυνε πριν προχωρήσουν παραπάνω.Οσο και να το ήθελε δεν μπορούσε να αντισταθεί στην λαχταριστή μακαρονάδα που την περίμενε

«άτιμο θηλυκό» ψιθύρισε γελώντας,
Εκδίκηση... την άκουσε να λεει λιγο πριν ανέβει τις σκάλες

Λίγες στιγμές αργότερα απολάμβαναν την λαχταριστή μακαρονάδα βλέποντας μια ακόμα ταινία μεχρι που εκείνος την σταματησε «τι εγινε;γιατί την σταμάτησες; ήταν σε κρίσιμο σημείο» γκρινιαξε αφήνοντας το πιάτο της στο τραπεζάκι.Ο Βίκτωρας το άφησε και εκείνος με την σειρά του πλησιάζοντας την,με την γλώσσα του εγλυψε το κατω χείλος της που ειχε λερωθει με κόκκινη σάλτσα

«τι θα έλεγες να φύγουμε για λίγες μέρες;παμε κάπου να ηρεμήσουμε και να περάσουμε χρόνο μαζί.Το δικαιούμαστε.Τι λες;» τωρα που ήταν και τα αγόρια στην σχολή δεν ειχε πρόβλημα να φύγει αρκει και η ίδια η Βασιλική να δεχόταν. Θεωρούσε σωστο και δίκαιο να αλλάξουν λιγο παραστάσεις,να ξεχάσουν και να περάσουν χρονο μαζι χωρις να τους ενοχλεί κανεις

«με μεγάλη μου χαρά να παω κάπου με τον τραμπούκο μου.Μα πρώτα θα ήθελα να σου πω κάτι...» ισως ειχε έρθει η ωρα να του μιλήσει,αν ηταν να φύγουν απο την Αθήνα έστω και λίγες μερες ήθελε να τις περάσει χωρίς σκέψεις να την βασανίζουν

«ωχ!» πέταξε εκείνος, «για ξεκίνα να δω τι θα ακούσω!» την παρότρυνε να ξεκινήσει να μιλάει, την ειδε να παίρνει μια ανάσα και να ανοίγει το στόμα της.Οι λέξεις βγήκαν αβίαστα, προτιμούσε να του τα πει ολα παρα να συνεχίσει να του κρύβει την συνάντηση της με τον Λάμπρο.Ηδη ένιωθε απαίσια που του είχε κρύψει, φοβόταν πως θα θύμωνε και γνωρίζοντας πόσο τον αντιπαθούσε ανησυχούσε για τις κινήσεις του

Θα ήταν λίγες μέρες αφότου βγήκε απο το νοσοκομείο που του τηλεφώνησε για να βρεθούν οπως εκείνος της ειχε ζητήσει. Ενιωθε έτοιμη να μάθει. Το δικαιούταν να γνωρίσει επιτέλους την αλήθεια για την φυγή και τον απότομο χωρισμό

«Λάμπρο;ε,εγω είμαι η Βασιλική» δεν ηταν βέβαιη αν ήταν σωστό αυτο που έκανε μα δεν μπορούσε να μείνει αλλο με τις αμφιβολίες και τα κενά που ειχε αφήσει πίσω του ο Λάμπρος και η φυγή του.Τον άκουσε να παίρνει μια κόφτη ανάσα, να χάνει τα λογια του κατι που προφανώς δήλωνε πως δεν περίμενε το τηλεφώνημα της. Οταν την είχε επισκεφτεί στο νοσοκομείο του ειχε δώσει την εντυπώση πως αν δεχόταν να της μιλήσει θα ηταν μετα απο καιρό

«Βασιλική! Βασιλική μου,ποσο χαίρομαι που με πήρες... Σε ευχαριστώ...» ένιωθε ευγνώμων, ηταν σίγουρος πως του ειχε τηλεφωνήσει για να βρεθούν. Επιτέλους θα της ελεγε την αλήθεια..

«δεν εχω πολυ χρόνο.. Θελεις σήμερα κατα τις εφτά να βρεθούμε;» ηταν την ωρα που ο Βίκτωρας ακομα θα ηταν στην σχολή, ένιωθε τύψεις που θα συναντούσε τον Λάμπρο πίσω απο την πλάτη του, μα δεν μπορούσε αλλιως. Θα θύμωνε και δεν θα της το επέτρεπε.

«συναντησε με κοντά στο σπίτι... στο σπίτι σας...» αποκρίθηκε με μια μελαγχολία στην αναφορά του σπιτιού γιατί γνώριζε πως έμενε μαζι του πλέον «θα έρθω να σε παρω με το αυτοκίνητο» συμπλήρωσε, αφου συνεννοηθήκαν έκλεισαν το τηλέφωνο ικανοποιημένοι

Η ώρα περασε γρήγορα,πριν φύγει τηλεφώνησε στον Βίκτωρα για να σιγουρευτεί πως ηταν ακομα στην σχολή.Πηρε τα πράγματα της και περπάτησε λιγο πιο πάνω οπου το μαύρο τζιπ την περίμενε.Δεν ήθελε να δωσει δικαιώματα, ευτυχώς εκει που ειχε σταματήσει δεν υπήρχαν σπίτια τριγύρω, δεν επιθυμούσε να γίνει στοχος κακόβουλων σχολίων απο τους γείτονες

«καλως την.Παμε;» άναψε ξανα την μηχανή και ξεκίνησε για την καφετέρια οπου θα πήγαιναν. Στην διαδρομή περα απο τα τυπικά δεν μίλησαν αλλο.Ο Λάμπρος ένιωθε τρομερό άγχος, το ιδιο και εκείνη βέβαια.Ηταν δύσκολο και για τους δύο,ειχαν να βρεθούν τοσο κοντά απο τοτε και τωρα ειχαν αλλάξει όλα

Μολις εφτασαν στην καφετέρια εκεινη κατέβηκε πρώτη, ο Λάμπρος πάρκαρε το αυτοκίνητο και μαζι προχώρησαν προς τα μεσα. Κάθισαν σε ενα γωνιακό τραπέζι για να μην τους ενοχλήσει κανεις. Παρήγγειλαν τους καφέδες τους και ο Λάμπρος αφου της ζήτησε να ξεκινήσει πρώτος δίχως να χάνει χρόνο αρχισε να της μιλάει για τοτε

«θυμαμαι οταν σε ειδα Βασιλική τοτε σε εκείνο το πάρτυ.Αισθάνθηκα τοσο διαφορετικά που φοβήθηκα τον ίδιο μου τον ευατό. Με το καιρό άρχισα να εξαρτώμαι απο σένα.Ησουν μικρή μα απαραίτητη για μένα..μέχρι που...» κατέβασε το κεφάλι στην θύμηση εκείνης της συνάντησης ή καλύτερα εκείνης της εικόνας που δεν θα μπορούσε να ξεχάσει με τίποτα

«τι έγινε Λάμπρο; μέχρι που;τι θες να πεις;μιλα μου σε παρακαλώ!» τον παρακάλεσε νιώθοντας την καρδιά της έτοιμη να σπάσει,ηταν σίγουρη πως αυτο που θα της ελεγε θα την πληγωνε μα η αγωνία της ολο και δυνάμωνε

«μέχρι που ο πατέρας μου έγινε φονιάς Βασιλική! Σκότωσε έναν άνθρωπο απο..απο άμυνα.Του επιτέθηκε για να τον ληστέψει, δεν το ήθελε μα κανείς δεν τον πίστεψέ..»τα ματια της άνοιξαν απο την έκπληξη που την κατέβαλε. Εφερε το χέρι της μπροστά στο στόμα της εμποδίζοντας κραυγές και λεξεις να βγούν προς τα έξω

«η οικογένεια μου καταστράφηκε, κανεις ευτυχώς δεν έμαθε τίποτα.Δεν ντράπηκα για τον πατέρα μου γιατί ήξερα πως ήταν αθώος...η μητέρα μου όμως μετα απο αυτό επαθε νευρικό κλονισμό..χειροτέρεψε,ετσι έπρεπε να φύγουμε...ειχαμε κατι θείους την Αμερική...θα μας βοηθούσαν..»δάκρυα κυλούσαν στο πρόσωπο του στην αφήγηση των γεγονότων που άλλαξαν την ζωή του

«φέρθηκα ανώριμα με το να σου κρύψω την αλήθεια.Με ανάγκασαν να μην μιλήσω σε κανέναν,ειδικά ο θείος μου.Απο τοτε ηταν σαν πατέρας μου,
δεν μπορούσα να κάνω αλλιως.Ημουν ανόητος Βασιλική που δεν μίλησα..

Επρεπε να σκεφτώ την καημένη την μάνα μου,με ειχε ανάγκη...ολοι και όλα ειχαν πεσει πάνω μου,ευθύνες μεχρι και κατηγορίες..Αν δεν έβγαινε εκείνο το βράδυ να έρθει να με παρει κανεις δεν θα του είχε επιτεθεί, τίποτα απο ολα αυτα δεν θα είχαν γίνει.Επομένως και εγω είχα μερίδιο ευθύνης...» ξαφνικά δεν μπορούσε να ακούσει άλλα,τα δάκρυα της ερρεαν με ορμή στα κατακόκκινα μάγουλα της.

Του εκανε νόημα να σταματήσει, ξαφνιαζοντας τον τύλιξε τα χέρια της γύρω του κλείνοντας τον σε μια ζέστη αγκαλιά

Δεν ειπώθηκε τίποτα αλλο μεταξύ τους ολα τα είχαν πει, πλεον ήξερε την αλήθεια.

«μαθαινα για σενα Βασιλική. Μάθαινα τα πάντα... Ημουν δίπλα σου ολα αυτα τα χρόνια ακομα και αν δεν με έβλεπες μέχρι που γύρισες Αθήνα... Μέχρι που έμαθα πως είχες βρει κάποιον να αγαπήσεις.. Θύμωσα με τον εαυτό μου που δεν έκανα τίποτα να σε ξανα κερδίσω.Θύμωσα μαζι μου που σε άφησα γιατί δεν σταμάτησα να σε αγαπάω πανάθεμά σε..!» παραδέχτηκε με ειλικρίνεια.

Περίμενε την στιγμή που θα τελείωνε τις σπουδές της για να την πλησιάσει ξανα. Λαθος του. Αφησε τον χρόνο να περάσει και την έχασε... Γιατί πλέον η Βασιλική ανηκει στην καρδιά κάποιου άλλου ....

Πλέον την έχει χάσει και πρέπει να το δεχτεί! Δύσκολα ομως ξεχνάς την γυναίκα που αγαπάς με ολο σου το είναι. Την Βασιλική την γνώρισε ακομα κοριτσάκι παρόλα αυτα την αγάπησε δυνατά και αληθινά και τωρα την εχει μπροστά του ολόκληρη γυναίκα

«Συγγνώμη Βασιλική μου...Συγγνώμη για τον πόνο που σου προκάλεσα. Το ξέρω οτι δεν αξίζω να με συγχωρέσεις αλλά σε παρακαλώ..σου ζητάω να με συγχωρέσεις για όλα!» έπιασε τα χέρια της σφιχτά φέρνοντας κοντά του, έκλεισε τα μάτια του ζητώντας για ακομα μια φορά συγχώρεση

«δεν μπορώ να κρύψω ποσο με πλήγωσες Λάμπρο! Νόμιζα πως το λάθος ήταν δικό μου..μα δεν μπορώ τώρα που πλέον γνωρίζω να μην σε συγχωρέσω.Εστω και τωρα σε ευχαριστώ που μου τα είπες..τωρα μπορώ να προχωρήσω παρακάτω αφήνοντας τα πάντα πίσω...» την κοίταξε χαμογελώντας αδύναμα. Αν δεν μπορούσε να την έχει δική του, θα του αρκούσε να ειναι κοντά της ως φίλος παρα τα συναισθήματα του για εκείνη... Θα πολεμούσε τον ίδιο του τον ευατό για να τα κλειδώσει και να τα ξεχάσει

Η Βασιλική του άξιζε να ειναι ευτυχισμένη. Μόνο αυτο ήθελε!

«σε ευχαριστώ ομορφιά μου.Σε ευχαριστώ! Σε αγαπάω Βασιλική μα πάνω απο ολα είναι η ευτυχία σου.Ασε με να μείνω κοντά σου ως φίλος..»

Απαιτούσε μεγάλη δύναμη να εισαι φίλος με εκείνη που αγαπάς ενώ ανήκει σε άλλον. Ο Λάμπρος θα το έκανε... Πλέον θα είχε εναν ακομα σύμμαχο που θα την προστάτευε
Τραγική ειρωνία.Εκει που ήταν αυτός που την πλήγωσε τωρα θα γινόταν αυτός που θα την βοηθούσε... Ολα στην ώρα τους!

«εντάξει καλέ μου.Ξανά απο το μηδέν»
χαμογέλασε πλατιά, τα μάτια του μαρτυρούσαν την αλήθεια και την ειλικρίνεια των λόγων του

Ο Λάμπρος θα έμενε κοντά της! Θα αποδείκνυε την δύναμη της ψυχής του.

«πριν θυμώσεις και αρχίσεις να σπας πράγματα άκουσε με»πρόλαβε να πει αμεσως μόλις τελείωσε, έπρεπε να του εξηγήσει προτού σκεφτεί διάφορα. Γινόταν αρκετά τραμπούκος οταν θύμωνε και δεν της άρεσε καθόλου

«άξιζα να μάθω τι ηταν αυτό που τον απομάκρυνε απο μένα.Δεν γινόταν να μείνω με τις απορίες,ουσιαστικά αυτό με κατέστρεψε.Είχα δικαίωμα να γνωρίζω»χάιδεψε απαλά το μάγουλο του με την αγωνία της να έχει κορυφωθεί

Πως θα αντιδρούσε; το βλέμμα του σκοτεινό και οι κινήσεις του μαρμαρωμένες...

Τι σκεφτόταν τώρα;

Να σας πω και εγω καλο μήνα αν και καθυστερημένα.Καλοκαιράκι! Επίσης υπομονή λόγω εξεταστικής δεν προλαβαίνω και ολα μένουν πίσω!

Αν θέλετε αφήστε αστεράκια και σχολιακια. Να έχετε μια υπέροχη Κυριακή..

Απέραντη αγάπη!

*αν θέλετε ρίξτε μια ματια στις ιστορίες της γλυκιάς @vasilikigeorg
Αξίζουν!!!πολυ! *