ΚΕΦΑΛΑΙΟ 36 *άλλαξα τίτλο *

Ο χωρισμός ελαττώνει τα μέτρια πάθη και δυναμώνει τα μεγάλα, όπως ο άνεμος σβήνει τα κεριά αλλά φουντώνει τις φωτιές.

Λα Ροσφουκω

Το βράδυ τους βρήκε ολους μαζί ακομα στο σπίτι του Βίκτωρα. Συζητούσαν ήρεμα,πειραζοντας ο ενας τον άλλον,οπως έκαναν τα περισσότερα βραδιά.Ενα ευχάριστο και φιλικό κλίμα.Ετσι περνούσαν όμορφες στιγμές σαν οικογένεια. Κάποια περίεργα βλέμματα όμως τράβηξαν την προσοχή της Βασιλικής, που δεν έμεινε άπραγη και γρήγορα μίλησε

«τι γίνεται εδω;»σταύρωσε τα χέρια της κάτω απο το στήθος της κοιτάζοντας έντονα τοσο τον Βίκτωρα οσο και τον αδερφό της,καταλάβαινε πως οι δυο τους κατι ήθελαν να πούν «προς τι ολα αυτά τα βλέμματα παιδιά; τι σκαρώνετε;» ο Βίκτωρας συγκρατήθηκε να μην του ξεφύγει λέξη για την έκπληξη που της ετοίμαζε, τουλάχιστον οχι για την μεγάλη έκπληξη που θα την άφηνε σίγουρα άφωνη.Επρεπε να ήταν προσεκτικός.

«θα παμε διακοπές κοριτσάκι μου»
τους έβγαλε απο την δύσκολη θεση η Μελίνα η οποια ήταν και η ίδια στο κόλπο.Ο Βίκτωρας σχεδίαζε να την παει ενα ταξίδι θέλοντας να ηρεμήσουν από ολα όσα ειχαν γίνει τους τελευταίους μήνες,την Βασιλική την αγαπούσε υπερβολικά.Ενιωθε σίγουρος πως ήταν η γυναίκα που ήθελε να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του μαζι της,ήταν πλεον έτοιμος να προχωρήσουν στο επόμενο βήμα και δεν θα μπορούσε να το κανει χωρις τους αγαπημένους τους ανθρώπους κοντά.

«τι;που θα παμε και ποτε;ολοι μαζι;»
ρώτησε χαμογελώντας, ο Βίκτωρας την αγκάλιασε αφήνοντας ενα τρυφερό φιλί στο μέτωπο της «θυμάσαι που σου ειπα αν ήθελες να φύγουμε; σκέφτηκα πως θα ήταν ωραίο τελικά να πάμε ολοι μαζί» της εξήγησε πως σχεδίαζαν να πάνε στο Ναύπλιο...και ναι όλοι μαζί, όπως πάντα! Χωρις την οικογένεια η χαρά θα ήταν μισή

«εκει που ξεκίνησαν ολα για εμάς» ψιθύρισε η Μελίνα κοιτάζοντας με λατρεία τον άντρα της «ματια μου» την φίλησε με την σειρά του αγκαλιάζοντας την σφιχτά.Στο Ναύπλιο όπου η δική τους ιστορία είχε εξελιχθεί.

«τραμπουκε μου σε ευχαριστώ πολυ.
Σε αγαπάω!» οι άλλοι τους κοιτούσαν χαρούμενοι.

Χαίρονταν που επιτέλους είχαν βρει την αγάπη και ακολουθούσαν τα μονοπάτια της.Ολοι είχαν βρει τον δρόμο τους.Τι πιο καλύτερο;

Μολις τα παιδιά έφυγαν, μάζεψαν τα πράγματα και ανέβηκαν στο δωμάτιο.
Ξάπλωσε δίπλα του τυλίγοντας τα χέρια της γύρω απο την μεση του, ακούμπησε πάνω στο στήθος του χαμογελώντας πλατιά.Δεν ειχε σταματήσει να σκέφτεται το ταξίδι τους,ήθελε τοσο πολυ να περάσουν χρόνο μαζί μακριά απο την πολη και τα προβλήματα «να ξερεις οτι εμεις θα πάμε δυο τρεις μερες νωρίτερα απο τα παιδιά» τον άκουσε να λεει,σήκωσε το κεφάλι της και τον κοίταξε με απορία
«γιατί;»

«γιατί αυτο το ταξίδι είναι δικο μας.Θέλω να περάσω λίγο χρόνο με την γυναίκα μου..με το τριανταφυλλακι μου» το διόρθωσε τελευταία στιγμή,θα τα χαλούσε ολα. Ετοιμος ήταν να της πει ακριβώς τι ειχε σκεφτεί.Περίμενε την στιγμή που θα της ζητούσε να γίνει γυναίκα του.Θα της ζητούσε να μείνει αιώνια μαζι του.Κοντά του.Δίπλα του! Για πάντα.

«φτάνει να είμαι μαζι σου τραμπούκε μου και δεν θέλω τίποτα άλλο. Θα γίνω βαρετή αλλα σε αγαπάω. Ειναι κακό που το λέω συνέχεια αυτο;»
γέλασε τόσο πολύ με την αντίδραση της.Φυσικά και του αρεσε να ακούει απο τα χείλη της ποσο τον αγαπά. Δεν χορταινε να την ακούει, να την νιώθει και να αισθάνεται τον έρωτα και την αγάπη της για εκείνον

«μπορείς να μου κανεις μια χάρη;»την ρώτησε καθως εκείνη ενευσε θετικά
«γίνεται να μην σταματήσεις να μου το λες ποτέ; όταν ξυπνάς, όταν με φιλάς όταν με κοιτάς..όταν..όταν αρκεί να μου το λές.Να με αγαπάς θέλω μωρό μου»

Ενα τεράστιο χαμόγελο χαράχτηκε στα χείλη της.Πως ηταν δυνατόν να μην του λεει το σ'αγαπώ όταν είχε τόση ανάγκη να του το πει.Τον αγαπούσε και ήθελε να το φωνάξει σε όλους.

«επομένως εγω θα εχω το φιλί μου κάθε φορα που με κοιτάς, που με βλέπεις..Καθε φορά και εσύ θα έχεις το σ'αγαπώ σου!σύμφωνοι;»έπιασε το χέρι της, εκει που σε λιγο καιρό θα είχε θέση το δαχτυλίδι που θα φορούσε.Το δαχτυλίδι των αρραβώνων τους..

«σύμφωνοι τριανταφυλλακι μου.Υπνο τωρα γιατί αύριο έχουμε και μια σχολή!» βολεύτηκε καλύτερα στην αγκαλιά του,τον φίλησε απαλά λέγοντας του ενα γλυκό καληνύχτα έκλεισε τα μάτια της

Το επόμενο πρωί ξύπνησαν σχεδόν μαζί.Οσο εκείνος εκανε ντουζ η Βασιλική έφτιαχνε το πρωινό «καλημέρα όμορφε τραμπούκε» του είπε μολις τον ειδε να έρχεται κοντά της.Κάθισε στην καρέκλα,αφου τελείωσε και εκείνη άρχισαν να γευματίζουν

«ειδα ενα περίεργο όνειρο σήμερα» είπε κοιτάζοντας τον με παράπονο
«φοβήθηκα Βίκτωρα! Ειμαι σίγουρη πως κατι θα γίνει πάλι. Οταν βλέπω τέτοια όνειρα...»ο Βίκτωρας σηκώθηκε με μιας πηγαίνοντας κοντά της. Εκλεισε το πρόσωπο της ανάμεσα στις δύο παλάμες της και την φίλησε τρυφερά

«τίποτα δεν θα γίνει.Δεν θελω να τα πιστεύεις αυτα τριανταφυλλακι,δεν θέλω να τα σκέφτεσαι και να μου φοβάσαι.Μωρό μου..»την αγκάλιασε σφιχτά, δεν ήθελε τίποτα να της χαλάει την διάθεση.Και προπάντων δεν θα άφηνε τίποτα και κανέναν να χαλάσει την ευτυχία τους...

Πλεον ηταν προετοιμασμένος για ολα. Ηξερε πια πως η μοίρα ήταν απρόβλεπτη μα η ιδια δεν γνώριζε πως ο Βίκτωρας είχε μαθει να την αντιμετωπίζει οπως έπρεπε!Ηξερε!

«έλα παμε να ετοιμαστούμε τωρα.
Μπορείς να εκτονωθεί σήμερα πάνω στην αδυναμία σου» του χαμογέλασε αδύναμα,δεν μπορούσε να κρύβει την ανησυχία της. Μπορεί να φαινόταν παράλογη που πίστευε ενα απλό όνειρο μα μετα απο όσα είχαν περάσει ακομα και το όνειρο το θεωρούσε προμήνυμα.

«σε αγαπάω! Το φιλί μου τώρα» δεν έχασε χρόνο και αμεσως ένωσε τα χείλη τους σε ενα τρυφερό γεμάτο συναίσθημα φιλί που δεν χορταινε να γεύεται...

Εφτασαν στην σχολή την ιδια στιγμή που και τα δυο κορίτσια,η Στεφανία και η Ισμήνη έβγαιναν απο το αυτοκίνητο.Χθες βράδυ η ιδια η Ισμήνη είχε αποφασίσει να πανε στην σχολή,της ηταν δύσκολο μα για την φίλη της θα έκανε τα πάντα. Εξάλλου ισως ήταν καιρός να συναντηθεί με τον αδερφό της, να τον κοιτάξει στα μάτια ζητώντας απεγνωσμένα τον λόγο που τους ειχε εγκαταλείψει. Το δικαιούταν για να νιώσει ελεύθερη.

«καλημέρα Στεφανία μου» πρώτη την καλημέρισε η Βασιλική «ξεκίνησες τα μαθήματα;η φίλη σου;» απευθύνθηκε
τωρα στην Ισμήνη η οποία ανταπέδωσε με ένα πλατύ χαμόγελο την καλημέρα.Η Βασιλική ήταν χαρούμενος,γλυκός άνθρωπος και πραγματικά το μετέδιδε και στους άλλους.

«ειμαι σαν αδερφή της Στεφανιας και επειδή είναι λιγάκι ντροπαλή σκέφτηκα να έρχομαι μαζι της
Πειράζει;»

«καθόλου κοριτσάκι μου.Χαρα μας να σας έχουμε εδω στην σχολή μας.Και Στεφανία μου σε νιώθω απόλυτα.Ετσι ήμουν και εγω αλλα θα συνηθίσεις..
Τωρα έρχεται ο Βίκτωρας και θα πάμε όλοι μαζί μέσα!»

«φυσικά!»απάντησαν τα δυο κορίτσια χαμογελώντας,δυο νεα κορίτσια γλυκύτατα και χαρούμενα

Συζητούσαν για διάφορα θέματα οταν ο Βίκτωρας άρχισε να τις πλησιάζει. Διέκρινε τρεις φιγούρες, η μια ήταν σίγουρα η Βασιλική και η αλλη ηταν εκείνη η κοπέλα που ειχε έρθει στην σχολή.Πλησίασε πιο κοντά μέχρι που ειδε και την τρίτη κοπέλα της παρέας και τότε ολα πάγωσαν

«δεν μπορεί»ψέλλισε φανερά αναστατωμένος,μην πιστεύοντας ποια έβλεπε μπροστά του

Χολαα! Καλοκαιράκι. Ζέστη και τι λέτε βόλτες ή κεφάλαια;

Καντε σχόλια και αφήστε αστεράκια (τοσο χάλια ειναι τα κεφάλαια; ) μελοδραματικό ύφος

Αποκαλυψεις. Ανατροπές. Και πολλα αλλα θα ακολουθήσουν με την δική σας συμμετοχή.