ΚΕΦΑΛΑΙΟ 45

Δεν αγαπάς κάποιον για την ομορφιά του, τα ρούχα του ή το αυτοκίνητό του. Τον αγαπάς γιατί τραγουδάει ένα τραγούδι που μόνο εσύ μπορείς να καταλάβεις.

Ανώνυμος

«Δεσποινίς μου,μπορείτε να φύγετε, οι εξετάσεις σας δεν δείχνουν κάτι ανησυχητικό.Θέλω όμως να προσέχετε» αρχισε να λεει ο γιατρός «και απο εσενα παιδί μου,πως σε λένε;»απευθύνθηκε στον Νίκο μιας και εκείνη την στιγμή ήταν μαζι τους στο δωμάτιο

«Νίκο» απαντησε εκείνος ρίχνοντας μια ματιά στην Στεφανία.Μια μικρή γάζα κοσμούσε το μέτωπο της, είχε χτυπήσει ελαφρώς το κεφάλι όταν μετα απο μια ξαφνικη ζαλάδα έπεσε απο τα λιγοστά σκαλιά που υπήρχαν έξω απο την πολυκατοικία τους. Ενας γείτονας την βρήκε και αμεσως την μετέφερε στο νοσοκομείο

«ωραία Νίκο παιδί μου,θέλω να ξυπνάς την κοπέλα σου ανα διαστήματα την ωρα που θα κοιμάται προληπτικά.Αν ζαλίζεται αύριο ή κανει εμετό θα την φέρεις εδώ για περαιτέρω εξετάσεις»

«δεν είναι ο..»προσπάθησε να μιλήσει η Στεφανία,ο γιατρός τους είχε παρεξηγήσει και αυτό ισως να έκανε τον Νίκο να θυμώσει και την Στεφανία να αισθανθεί αμηχανία

«μην ανησυχείτε γιατρέ θα προσέχω την κοπέλα μου οσο καλύτερα μπορώ.
Σας ευχαριστούμε» πλησίασε την Στεφανία πειραζοντας παιχνιδιάρικα τα μαλλιά της,αφήνοντας την να τον κοιτάει γεμάτη απορία.Περίμενε να το αρνηθεί,να πει στον γιατρό πως είχε παρεξηγήσει

Ο γιατρός με την σειρά του χαμογέλασε στην εικόνα τους,αφού τους εξήγησε για ακομα μια φορα τι έπρεπε να κάνουν,τους ενημέρωσε πως σε λίγο θα μπορούσαν να φύγουν αφού πρώτα υπέγραφαν κάποια έγγραφα.Εφυγε αφήνοντας τους μόνους.

«μικρή πως νιώθεις;» την ρώτησε με ενδιαφέρον,μπορεί στην Στεφανία η συμπεριφορά του να την άφηνε έκπληκτη αλλα για τον Νίκο ήταν ο πραγματικός του εαυτός.Δεν θέλησε να σχολιάσει το προηγούμενο σχόλιο του γιατρού.Δεν ήξερε γιατί,η κίνηση του Νίκου να μην το αρνηθεί όπως θα έκανε ο οποιοσδήποτε την εξέπληξε
και μεσα της την χαροποίησε

«δεν απαντάει. Ειμαι σίγουρη πως κατι έπαθε.Η Στεφανία πάντα σηκώνει το τηλέφωνο της» δεν είχε σταματήσει να την παίρνει τηλέφωνο.Θυμόταν πολυ καλα την τελευταία φορά που δεν απαντούσε στο κινητό της, δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να σκεφτεί πως ο αδερφός της την είχε βρει και ίσως αυτή την φορά να μην ήταν τοσο τυχερή

«Ισμήνη μου,σε παρακαλώ ηρέμησε και πες μας τι συμβαίνει» ο Νίκος την πλησίασε για να την ακινητοποιήσει,
δεν καταλάβαινε για τι πράγμα μιλούσε

«Νίκο δεν...δεν μπορώ να σου εξηγήσω τώρα, πρέπει να την βρω..σε παρακαλώ πήγαινε με στο σπίτι» δεν άντεχε, φοβόταν, το αισθανόταν πως κάτι κακό της είχε συμβεί. Μερικά δάκρυα άρχισαν να πέφτουν απο τα μάτια της.

Ο Νίκος με τον Αχιλλέα δεν άργησαν να 'ξυπνήσουν', πήραν τα πράγματα τους και αμεσως μαζί με την Ισμήνη κατέβηκαν κάτω.Οπως οπως μπήκαν στο αυτοκίνητο και ξεκίνησαν για το σπίτι της Ισμήνης.Καθόλη την διαδρομή κανεις απο τους δύο δεν μπορούσε να πάρει το βλέμμα του απο πάνω της,φαινόταν τοσο μικρή και ευάλωτη που η καρδιά τους χτυπούσε ακανόνιστα.Ο Νίκος με την σειρά του ένιωθε παράξενα,απο μεσα του ευχόταν η Στεφανία να είναι καλα και ολα να είναι απλά μια παρεξήγηση

Μολις έφτασαν στο σπίτι η Ισμήνη κυριολεκτικά πετάχτηκε εξω απο το αυτοκίνητο τρέχοντας προς την είσοδο,σταμάτησε απότομα ομως με μια μικρή κραυγή να βγαίνει απο τα χείλη της. Στεκόταν μπροστά απο το σημείο οπου μια μεγάλη κηλίδα αίματος υπήρχε κοντά στα σκαλιά ενώ παρά δίπλα υπήρχαν κάποια προσωπικά αντικείμενα,αμεσως τα αναγνώρισε. Ηταν της φίλης της

Εκείνη την στιγμή τα αγόρια την είχαν πλησιάσει, είδαν και εκείνοι το σημείο καθως μια γειτόνισσα βγήκε απο την πολυκατοικία.Γνώριζε την Ισμήνη και αμεσως την ενημέρωσε για το ατύχημα της φίλης της.Δεν έχασαν ουτε λεπτο,μπήκαν ξανα στο αυτοκίνητο με προορισμό το νοσοκομείο αυτή την φορά.

Μέχρι να μάθουν για την κατάσταση της δεν μπορούσε κανεις απο τους τρεις να ηρεμήσει. Εκει βρήκαν και τον γείτονα οπου αμέσως τους εξήγησε τι είχε γίνει. Ο Νίκος με τον Αχιλλέα προσπαθούσαν να την ηρεμήσουν, από την μια χαιρόταν που δεν την είχε βρει εκείνος και απο την άλλη φοβόταν μην έχει κάτι σοβαρό. Απο οτι ήξεραν απέξω απέξω ειχε χτυπήσει στο κεφάλι...

Οταν ο γιατρός βγήκε να τους ενημερώσει μια ανάσα ανακούφισης βγήκε απο τα χειλη τους ενώ ενα τεράστιο χαμόγελο χαράχτηκε στο πρόσωπο της Ισμήνης.Η φίλη της ήταν τα πάντα για εκείνη, η αδερφή που την στήριξε σε ολα και έκανε την ζωή της ακόμα καλύτερή

«καλά,λιγο το κεφάλι μου πονάει αλλα θα είναι απο το χτύπημα.Θα πάρω ενα παυσίπονο οπως μου πρότεινε ο γιατρός»απάντησε αποφεύγοντας το βλέμμα του,αισθανόταν αμήχανα οταν ήταν κοντά του,ειδικα μετα απο εκείνη την βόλτα που της είχε ζητήσει να τον συνοδεύσει,τότε ήταν που κατάλαβε πως ήταν ερωτευμένη μαζί του

«γιατί δεν με κοιτάς Στεφανία;» την πλησίασε,καθισε δίπλα της και με τον αντίχειρα του σήκωσε το πηγούνι της αναγκάζοντας την να τον αντικρίσει «τα μάτια σου πάνω μου μικρή μου,θέλω να με κοιτάς,το έχω ανάγκη» το άγγιγμα του φωτιά πάνω της,ζητούσε την επαφή με αυτή την μικρή πλανευτρα που φάνταζε μικρή και αθώα μα είχε καταφέρει χωρίς να κάνει τίποτα να τον συγκινήσει

Τα μάτια τους τα έλεγαν όλα και όσα ήθελαν να κρύψουν φανερώνονταν με απλό και όμορφο τρόπο

Τα βλέμματα βαθιά καρφωμένα,οι καρδιές έτοιμες να σπάσουν και αυτες οι δυο ψυχές καλωσόριζαν τον έρωτα!

Και ενώ λοιπόν ο Νίκος με την Στεφανία θα γνώριζαν τον έρωτα που είχε έρθει για να τους αλλάξει την ζωή,ο Αχιλλέας με την Ισμήνη θα δοκιμαζονταν για τα καλα μέχρι να αποφάσιζαν επιτέλους να παραδεχτούν τα συναισθήματα τους
Θα το κατάφερναν;η ξεροκεφαλιά και ο εγωισμός είναι οι εχθροί της αγαπης και ολα τα διαλύουν.Θα αποτελούσαν αυτοί οι δύο την εξαίρεση;

«θέλεις να σου φέρω να φας κάτι; στο τέλος οπως πας θα λιποθυμησεις» της είπε προσπαθώντας για εκατοστή φορα να την πείσει να φάει έστω και κατι μικρό.Από την ώρα που είχαν έρθει δεν είχε καθίσει καθόλου κάτω.
Πηγαινοερχοταν στο γραφείο του γιατρου για να ρωτά για την κατάσταση της Στεφανίας

«οχι ευχαριστώ είμαι καλά πόσες φορές θα σου το πω;σταμάτα να παριστάνεις τον πατέρα μου» τον προσπέρασε για να μπει ξανα μέσα,
Ο Νίκος της είχε στείλει μόλις μήνυμα πως όλα ήταν έτοιμα,μόνο κάτι έγραφαν εκκρεμούσαν να υπογράψουν και ετσι θα μπορούσαν να φύγουν απο το νοσοκομειο. Συχαινοταν τα νοσοκομεία!

«εισαι ξεροκέφαλη την τρέλα μου.Θα έρθεις μαζί μου να φας θες δεν θές. Τελείωνε με τα παιδιαρισματα,εισαι έτοιμη να πέσεις κάτω» έπιασε το χέρι της και κυριολεκτικά άρχισε να την σέρνει ως την καφετέρια.Δεν θα την άφηνε αλλο να κάνει του κεφαλιού της

«παράτησε με επιτέλους» άξαφνα τράβηξε με δύναμη το χέρι της απο το κράτημα του «δεν εχεις κανένα δικαίωμα πάνω μου,μην κανείς πως νοιάζεσαι.Παράτησε με ήσυχη και μην τολμήσεις να με ακολουθήσεις» απομακρύνθηκε με γρήγορο βήμα απο κοντά του αφήνοντας τον να βρίζει την τύχη του απο μέσα

Ηταν δύσκολη τελικά... Θα χρειαζόταν χρόνο για να την πλησιάσει

«Μωρό μου τι έγινε;»φίλησε τον ακάλυπτο ώμο της,μετά απο τις στιγμές πάθους που είχαν ζήσει, κάθονταν έξω στο μπαλκονάκι με ενα ποτήρι κρασί στα χέρια απολαμβάνοντας την όμορφη θεα που απλωνόταν μπροστά τους.

Η Βασιλική του χαμογέλασε γλυκά«η Στεφανία είχε ενα μικρό ατύχημα,
ευτυχώς είναι καλα.Μίλησα προηγουμένως με την Ισμήνη,τους είπα να έρθουν στο Ναύπλιο όταν έρθουν και οι υπόλοιποι.Εστω λιγες μέρες να ξεχαστούν» του είπε χαρούμενα

«πολυ καλη ιδεα αγάπη μου.Τα αγόρια ετσι και αλλιώς θα ερχονταν για λίγες ημέρες,θα είμαστε όλοι μαζι οπως το ονειρεύομαι.Σου εχω και άλλη έκπληξη που θα την μάθεις σε λιγες μέρες»της απάντησε σφίγγοντας την στην αγκαλιά του,άφησε το κεφάλι της να ακουμπήσει πάνω στο γυμνό του στήθος ενώ του άφησε ενα απαλό φιλί στο μέρος της καρδιάς του

«Βίκτωρα πολλές εκπλήξεις μου ετοιμάζεις.Να αρχίσω να ανησυχώ;» γελώντας του είπε.Ναι μεν της άρεσε ολο αυτό το μυστήριο με την έκπληξη αλλά απο την άλλη δεν μπορούσε να καταλάβει τι ήθελε.Εκτος αν η ίδια τελικά του έκανε την έκπληξη

«μην εισαι ανυπόμονη μωρό μου και όχι δεν χρειάζεται να ανησυχείς.Να μου έχεις εμπιστοσύνη θέλω» φίλησε το μέτωπο της,το χέρι του απαλά χάιδεψε τα μακριά της μαλλιά καθώς μια μικρή επιθυμία να την γευτεί ξανα ήρθε στο προσκήνιο

«ούτε να το σκέφτεσαι» του πέταξε αμεσως,σηκώθηκε με μιας όρθια για να απομακρυνθεί.Κατάλαβε τι ήθελε μόλις ένιωσε το χέρι του να την χαϊδεύει και να επιχειρεί να κατεβάσει την τιραντα της «πρόσεχε θα κοιμηθείς στην μπανιέρα σήμερα. Αχόρταγε τραμπούκε» τον απείλησε πετώντας του ενα μικρό μαξιλαράκι που βρήκε τυχαία πάνω στην καρέκλα

«καλα καλα.Υπόσχομαι δεν θα κάνω τίποτα.Ελα εδω τωρα.Νιώθω άδειος χωρίς την αγκαλιά σου» πήρε μια λυπημένη έκφραση παρακαλώντας την να γυρίσει πίσω στην αγκαλιά του πράγματι ένιωθε άδειος χωρις εκείνη. Αδειος χωρίς την γυναίκα της ζωής του

«αν κανεις έστω και μια κίνηση η μπανιέρα πάντως θα σε περιμένει» δεν του έλεγε ψέμματα,τον προειδοποίησε τελευταία φορα πριν καθίσει ξανα κοντά του.Αμέσως ο Βίκτωρας άνοιξε τα χέρια του για να την κλείσει μεσα στην ζεστή του αγκαλιά

«μου φτάνει να σε κρατάω στην αγκαλιά μου μωρό μου.Αυτο μόνο και είμαι ευτυχισμένος.Εσύ εισαι η ευτυχία μου τριανταφυλλακι,μην το ξεχάσεις ποτέ.Ποτέ με ακούς;»

«υπόσχομαι τραμπούκε.Υπόσχομαι γιατί το ξέρεις πλέον πως χωρις εσενα δεν πάω πουθενά.Είμαστε αχτύπητο δίδυμο.Βίκτωρας και Βασιλική εναντίον όλων..» αποκρίθηκε με ενα πλατύ χαμόγελο

Βίκτωρας και Βασιλική,τώρα και για πάντα.

Β & Β

«μωρό μου εσύ.Με τρελαίνεις απο έρωτα και αγάπη.Σε αγαπάω!» ένωσε τα χείλη τους σε ενα γλυκό και αγαπησιαρικο φιλί

Σε ενα φιλί γεμάτο συναισθήματα.

Τωρα και για πάντα!

Περιμένω τα σχόλια και αστεράκια σας.Καλή συνέχεια να έχετε.Ελπίζω να σας αρέσουν τα κεφάλαια και να μην τα βρίσκετε βαρετά ή και εγω δεν ξέρω τι άλλο τι.πειτε την αλήθεια.

Εχουμε ηδη φτάσει στην μέση της ιστορίας.Συνεχίζουμε πιστεύω δυναμικά γιατί ακολουθούν πολλες απρόοπτες εξελίξεις που θα πρέπει να θυμάστε γεγονότα που έχουν αναφερθεί. Το τονίζω αυτό!