ΚΕΦΑΛΑΙΟ 32

Το να αγαπιέσαι πολύ από κάποιον σου δίνει δύναμη, ενώ το να αγαπάς πολύ κάποιον σου δίνει θάρρος.

Λαο Τσε

Η υπόλοιπη μερα πέρασε ήσυχα.Ο Νίκος μετά την γνωριμία του με την περίεργη κοπέλα γύρισε πίσω στην αίθουσα μαθημάτων με την δική της μορφή να κυριαρχεί στο μυαλό του.Η Αλίκη με τον Αγγελο με την σειρά τους ήρθαν μαζι στην σχολή,την κρατούσε στην αγκαλιά του δείχνοντας σε ολους πως πλέον ήταν επίσημα μαζι.Αν η Βασιλική έκρινε απο το λαμπερό χαμόγελο που κοσμούσε τα πρόσωπα τους τοτε τα πράγματα είχαν εξελιχθεί σίγουρα οπως οι ίδιοι επιθυμούσαν..

Οσο τα αγόρια εκαναν μαθημα πηρε την φίλη της,πηγαίνοντας σε ενα κοντινό καφέ,απεναντι σχεδόν απο την σχολή.Παρηγειλαν και έπειτα η Αλίκη δεν άργησε να της εξιστορεί τι ειχε γίνει το προηγούμενο βράδυ.Ο Αγγελος ήταν τρυφερός και γλυκός μαζί της καθιστώντας σαφές την αγάπη του προς εκείνη.Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία πλεον!

«Βασιλική μου,ήταν η καλύτερη νύχτα της ζωης μου.Με εκανε να νιώσω..»
δεν μπορούσε να εκφράσει με απλα λογια αυτο που είχε νιώσει με τον Αγγελο.Μια απλη λεξη δεν γινόταν να περιγράψει ολη αυτή την έκρηξη συναισθημάτων που ειχε παρει τα ηνία

«τον αγαπαω με ολη μου την ψυχή.
Ειμαι έτοιμη να τα δωσω ολα,
παλεύοντας για εκείνον.Ειναι η σειρά μου να του δείξω την αγάπη μου.Ο Αγγελος αξίζει τα πάντα!»
συμπλήρωσε χαμογελώντας πλατιά.

Εννοούσε καθε της λέξη.Καθε της συναίσθημα!

Ο έρωτας είναι κάτι μαγικό.Θελει κότσια και δύναμη για να τον δεχτείς,να τον ακολουθήσεις ως το τέρμα.Με τον ερωτα ξέρεις πως θα αγαπήσεις και θα αγαπηθείς μα εύκολα μπορείς να πονέσεις.Πρέπει να εισαι έτοιμη να δεχτείς τα καλα και τα κακα του ερωτα.Η πρόκληση του έρωτα ειναι γεγονός. Κοιτα τον στα μάτια και αφέσου δίχως δεύτερες σκέψεις

«κοριτσάκι μου δεν ξερεις ποσο χαίρομαι για σενα.Πιο πολυ γιατί κατάλαβες νωρις πως πρέπει να του δώσεις μια ευκαιρία οχι σαν εμενα» αστειεύτηκε

«η αλήθεια είναι οτι τον αδερφό μου θα ελεγα πως τον τρελανες αρκετά. Μπορεί να έλειπα από την ζωή του αυτα τα τελευταία χρόνια αλλα δεν γινόταν να μην δω τον τρόπο που σε κοιτούσε,τις εκφράσεις και τα συναισθήματα που έδειχνε..!»
παραδέχτηκε με ειλικρίνεια.

Δεν μπορούσε να ξεχάσει τις ατελείωτες συζητήσεις τους τα βραδιά με τον αδερφό της.Εμεναν ως αργα με τον Βίκτωρα να της μιλαει για το τριανταφυλλακι του.Ενας λόγος που ειχε επιλέξει κιολας οι συνεδρίες να γίνονται στο σπίτι τους δεν ηταν απλά επειδή ηθελε να ειναι στο δικο της περιβάλλον αλλά και για να μπορεί ο αδερφός της να την βλέπει

«μετανιώνω καθε μου άρνηση,καθε μου αμφιβολία Αλίκη.Μετανιώνω που τον εκανα να υποφέρει,δεν θα αντέξω να ειμαι η αιτία που θα φερει τον πόνο στην καρδιά του,ξανα.Θελω να ειναι ευτυχισμένος.Τον αγαπάω»συνέχισε η Βασιλική αναφερόμενη στις στιγμές που αμφισβητούσε τις πράξεις του,τις στιγμές που δεν δεχόταν τον έρωτα του

Δεν ηταν καθόλου εύκολο για εκεινη ενω πέθαινε μεσα της για ενα του φιλί,μια ζέστη του αγκαλιά να προσπαθεί να αρνηθεί ολα όσα αισθανόταν για τον Βίκτωρα.Τον γλυκό τραμπούκο που ξεσήκωνε καρδιά μυαλό και λογική

«Βασιλική μου ο Βίκτωρας σε αγαπά πολυ και βαθιά...η περιπέτεια του τον έκανε αυτο που ειναι τωρα... Η μεγάλη του καρδιά..» είπε, με την Βασιλική να την κοίτα με απορία

Τι εννούσε;

«ήμουν μικρή όταν έμαθα για το πρόβλημα του.Ο πατέρας μας τον έσωσε Βασιλική.Η καρδιά του ηταν αδύναμη...θα πέθαινε» συνέχισε,τα μάτια της άρχισαν να βουρκωνουν.
Η μητέρα της,της ειχε μιλησει για την περιπέτεια του παρόλο που εκείνος της το είχε απαγορεύσει.

Σε καμια περίπτωση δεν ήθελε να νιώσει απο κανέναν την λύπη,μπορει να ηταν μικρός αλλα ειχε επίγνωση,
δεν δεχόταν την λύπη!Κανεις δεν γνώριζε για το πρόβλημα του εκτος απο τους γονείς του και ενα ατομο που απλα εκμεταλλεύτηκε την δυσκολία τους.Απο τοτε έγινε σκληρός.Ετσι έπρεπε..!

«τι;τι εννοεις Αλίκη;» δεν γνώριζε τίποτα,πόσο μαλλον για το παρελθόν του γενικα.

«δεν ειναι κατι που πρέπει να μαθεις απο μενα.Συγγνώμη καλη μου.Ο Βίκτωρας δεν θέλει να μιλαμε για αυτό,του θυμίζει πολλα,ιδίως μετα τον θάνατο του πατέρα μας ηταν σαν ξεγραψε το παρελθόν,ετσι μας ζήτησε να κάνουμε και εμεις..!» τελείωσαν την συζήτηση αυτη με την Αλίκη να της ζητά να μην αναφέρει τίποτα στον Βίκτωρα εκτός αν ο ίδιος καποια στιγμή νιώσει έτοιμος και της μιλήσει.

Οι δυο άντρες μπήκαν μεσα στην καφετέρια υστερα απο λιγη ώρα αφου είχαν τελειώσει τα μαθήματα.Μολις τις είδαν που κάθονταν άρχισαν να τις πλησιάζουν.Οι κοπέλες δεν τους ειχαν καταλάβει ακόμα μέχρι που το βλεμμα της Βασιλικής έπεσε πάνω τους.
Χαμογέλασε αυθόρμητα στην θεα τους

«Πως και απο εδω αδερφέ;» πήρε τον λόγο η Αλίκη γελώντας, ο Αγγελος την έσφιξε στην αγκαλιά του δίνοντας της ενα απαλό φιλι στο μάγουλο.

«δεν είδα πουθενα να απαγορεύεται η είσοδος Αλικακι μου οποτε ειπα να περάσω,μήπως δεν έπρεπε;μηπως περιμένετε παρέα;»απάντησε ο Βίκτωρας συνεχίζοντας το αστείο της Αλίκης,γυρνώντας ύστερα στην Βασιλική την ρώτησε αν ειναι καλα μιας και ηταν σιωπηλή κοιτάζοντας τον με ενα βλέμμα λατρείας

Οτι ειχε περασει στο παρελθόν τον εκανε τον αντρα που ειναι σημερα,τον άντρα που αγάπησε και λάτρεψε η ίδια.Δεν θα τον πίεζε να της μιλήσει.
Υπήρχε μεσα της η επιθυμία να μαθει μα θα δεχόταν την επιλογή του!Ολοι έχουμε ενα παρελθόν,ειτε άσχημο ειτε καλο πολλοί απο εμας επιλέγουμε να το ξεχάσουμε γιατι το παρόν ειναι σημαντικότερο απο κάθετι παλιό.
Μερικες φορες η επιλογή να ξεχάσουμε ειναι κατι που μας βοηθά να προχωρήσουμε παρακάτω

«ειμαι καλα καθε φορα που εισαι δίπλα μου.Ειμαι καλα γιατι σε εχω στην ζωη μου!»αποκρίθηκε,χάιδεψε τα γενια του καθως τον φίλησε πεταχτά στα χείλη.Ενιωθε ευγνώμων που ο Βίκτωρας ειχε γίνει πλεον αναπόσπαστο μέρος της ζωης της.

Ποσο ανόητη ηταν τοσο καιρό;Ποσο χρόνο έχανε με τις αμφιβολίες και τους φόβους της να την επισκιάζουν;

«τριανταφυλλακι μου»έκλεισε το πρόσωπο της στις μεγαλες του παλάμες χαϊδεύοντας με τον αντίχειρα του το μάγουλο της, ένωσε τα μέτωπα τους αφήνοντας ενα φιλί στην μύτη της

Πως γινόταν να μην αγαπήσει αυτον τον άνθρωπο;ο Βίκτωρας ηταν οτι χρειαζόταν,πλέον δεν ήθελε να αφήσει τίποτα να μπει ανάμεσα τους, χαλωντας αυτο που έχουν μεταξύ τους.Θα το εκανε.Θα πάλευε για την σχέση τους

Εμειναν στην καφετέρια αρκετές ώρες συζητώντας για οτιδήποτε χάρις στην καλη παρεα.Οταν γύρισαν σπίτι,ο μικρός τσακωμός που ειχε ηδη ξεκινήσει απο την καφετέρια λόγω της έντονης ζήλιας του Βίκτωρα αυτή την φορα λύθηκε με τους δυο τους να δείχνουν για αλλη μια φορα την αγάπη τους ο ενας στον αλλον

«...άσε με..να ξερεις ειμαι ακομα θυμωμένη μαζι σου μετά από αυτό...το οτι είμαστε στο κρεβάτι αυτη την στιγμή δεν σημαίνει πως σε εχω συγχωρέσει τραμπούκε...!» του ειπε δήθεν θυμωμένη στην θυμίση της ντροπιαστικής στιγμής στην καφετέρια

«δεν συνηθίζω να αφήνω τον καθε λιγούρη να κοιτάει με χυδαίο τρόπο την γυναίκα μου,να της στέλνει φιλια και γενικά διαφορα βλέμματα.. Ειναι τυχερός που δεν επαθε τίποτα παραπάνω..»

«κυριολεκτικά τον πέταξες εξω απο το μαγαζί Βίκτωρα..» σε καμια περίπτωση δεν θα επέτρεπε στον καθένα να κοιτάει την γυναίκα του,
δεν ήταν υπερβολικός αλλα ο τυπος την κοιτούσε χυδαία,ξερογλυφοταν και προσπαθούσε να της τραβήξει την προσεχή κλείνοντας της το μάτι του. Δεν άντεξε να τον βλεπει να την φλερτάρει τοσο απροκάλυπτα που χρειάστηκε να τον σηκώσει ο ίδιος απο το τραπέζι του πετώντας τον έξω
Ευτυχώς ο ιδιοκτήτης της καφετέριας ηταν καλός του φίλος...

«και θα το ξανα εκανα.Δεν μετανιώνω ούτε για τα λογια που του ειπα ουτε που τον 'πέταξα' εξω!»ανταπάντησε εκείνος ακουμπώντας την πλάτη του πίσω στο κρεβάτι «ελα εδω Βασιλική!» πρόσταξε χωρις πολλα πολλα κάνοντας της νοημα να πλησιάσει με το καλό

«οχι τραμπουκε δεν έρχομαι και κόψε αυτό το υφάκι του αγά» σηκώθηκε ορθια κατευθυνόμενη προς τα εξω,δεν πρόλαβε βέβαια γιατί με μια κίνηση βρισκόταν ηδη στο κρεβάτι με το σεντόνι να φεύγει απο πάνω της αποκαλύπτοντας την γύμνια της

«δεν μου αρεσει να επαναλαμβάνομαι τριανταφυλλακι!» της ειπε, αιφνιδιάζοντας την, «και ώστε εχω υφάκι αγά ε;»το χερι του άρχισε να χαϊδεύει το κέντρο της θηλυκότητας της κάνοντας την μέση της να σχηματίσει τόξο θέλοντας παράλληλα να την βασανίσει αργά αργά

«είσαι...κάθαρμα» κοφτές ανάσες έβγαιναν απο τα χείλη της ενώ οταν τον ένιωσε μεσα της ενας βαθύς αναστεναγμός ξεχύθηκε στο χώρο,σαν μελωδία κάνοντας τον να επιταχύνει τον ρυθμό του.Τα χείλη τους ενωμένα,τα χέρια τους μπλεγμένα και οι δυο τους σαν μια ψυχή απολάμβαναν τον έρωτα τους, για ακομα μια φορα!

Η Βασιλική τύλιξε τα πόδια της γύρω απο την δική του μεση στην προσπάθεια της να τον φέρει ακομα πιο κοντά της ενω τα νύχια της άφηναν τα δικά της αποτυπώματα στο σώμα του.Δίχως να χαθεί επαφή αιφνιδιάζοντας τον βρέθηκε εκείνη απο πάνω του παίρνοντας τον έλεγχο αυτή την φορά

Ο Βίκτωρας χαμογέλασε με την πρωτοβουλία της,άρχισε να χαϊδεύει ευλαβικα την μέση της πιέζοντας την οσο έπρεπε για να αγγίζονται τα σώματα τους,καθώς ταυτόχρονα το χέρι του χάθηκε μεσα στα πλούσια μαλλιά της τραβώντας τα ελαφρά

«σε αγαπάω τοσο πολυ τραμπούκε!» την άκουσε να λεει πριν νιώσει τα χείλη της πάνω στα δικά του σε ενα ακομα δυνατό φιλί,που τους έφερε στο τέρμα μαζί...οπως πάντα.Μαζί!

«εισαι καταστροφή οταν θυμώνεις και απαιτείς κιόλας,αλλα μου αρέσεις αναθεματισμένα πολυ!»...του είπε λιγο πριν αφήσουν τους εαυτούς τους στην συντροφιά του Μορφέα.

Γέλασε με τα λόγια της,φίλησε απαλά τον κρόταφο της τυλίγοντας τα χέρια του γύρω της «κοιμήσου τριανταφυλλακι μου!τα μαθήματα συνεχίζονται..» έκλεισαν τα μάτια με ενα γλυκό χαμόγελο να έχει χαραχτεί στα χείλη τους για την νίκη του έρωτα τους

Γιατί ο Βίκτωρας της έλεγε την αλήθεια. Σιγα σιγα της μάθαινε πως να αγαπά αληθινα και βαθιά... Της μάθαινε τον έρωτα και το πάθος

Ο Βίκτωρας ηταν ο δημιουργός της και αυτο δεν θα άλλαζε ποτε!

Εξετάσεις διάβασμα μονο αυτο λεω!
Πως σας φαινονται μέχρι εδω τα κεφάλαια; ειναι κρίσιμη ερώτηση!