ΚΕΦΑΛΑΙΟ 62

Η αγάπη, λέει ο Πλούταρχος, κάνει τα άλλα πάθη να σωπαίνουν. Είναι ο δικτάτορας μπροστά στον οποίο τα άλλα πάθη αφανίζονται.

Νικολά Σαμφορ

Εφτασε στην ώρα της στην μικρή γκαρσονιέρα που νοίκιαζε εκείνος τον τελευταίο καιρό,μολις άνοιξε την πόρτα και τον είδε επεσε με φορα στην αγκαλιά που τοσο πολυ λαχταρούσε να νιώσει

«επιτέλους ήρθες,δεν ξερεις ποσο περιμενα να σε δω,μου ελειψες μωρο μου» την έκλεισε στην αγκαλιά του σφιχτά εισπνεοντας λιγο απο το άρωμα της που τοσο του ειχε λείψει.
Δεν κατάφεραν να πουν πολλά η επιθυμία τους να νιώσουν ο ενας τον αλλον ήταν τοσο μεγάλη που δεν τους άφηνε αλλα περιθώρια

Ειχαν να βρεθούν δυο μηνες απο το τελευταίο του ταξίδι στην Αγγλία και καθε τους επανασύνδεση ήταν εκρηκτικη. Τους τελευταίους μηνες ειχε αναγκαστεί να πηγαινοέρχεται στην Αγγλία για χάρη της, δεν μπορούσε να κανει αλλιώς μα δεν παραπονιόταν ουτε στιγμή άλλωστε ήταν δική του ιδεα και έπρεπε να την σεβαστεί

«τραμπούκε μου,πρέπει να σου μιλήσω»βολεύτηκε καλύτερα πάνω στο στήθος του ενω με το χερι της σχηματιζε αόρατους κύκλους πάνω στο γυμνό του δέρμα «δεν μπορώ να κοροϊδεύω άλλο τα παιδιά, νιώθω άσχημα δεν γινεται,πρεπει να ξέρουν την πραγματική αλήθεια και οχι αυτή που τους είπα τώρα... ασε που δεν αντέχω αλλο αυτή την κατάσταση»
παραδέχτηκε με ειλικρίνεια, τόσους μηνες χώρια τοσους μηνες να παλεύει μόνη της

«το ξερω τριανταφυλλακι μου,δωσε μου λίγο χρόνο, πρέπει να βρω τρόπο να απαλλαγώ απο τον αδερφό της Στεφανίας.Πρέπει να μείνω παντρεμένος με την Στεφανία εως ότου βρω τρόπο να απαλλαγούμε απο την συμφωνία, χρειάζεται την προστασία μας...»

«σε αγαπάω Βίκτωρα μα δεν αντέχω αλλο μακριά σου,οταν έμαθα για την συμφωνία, για την Στεφανία, για ολα έφυγα αλλα ηρθες να με βρεις και μου εξήγησες.Ξερω πως συμφώνησα μα μετα απο τόσους μήνες δεν ξερω αν μπορώ να αντέξω άλλο» το πρόσωπο της μελαγχολησε. Ο Βίκτωρας την έσφιξε περισσότερο πάνω του δίνοντας της ενα απαλό φιλί πάνω στα μαλλιά της

«λιγο ακομα μωρό μου,λίγο ακόμα» ειχαν συμφωνήσει να χωρίσουν μόνο για τους άλλους.Ο χωρισμός τους θα ήταν ενα καλοστημένο θέατρο για να μην το καταλάβει κανείς, η προστασία η δίκη της πάνω απο όλα

«ποσο υπομονή ακομα Βίκτωρα; δεν αντέχω αλλο μακριά σου αν δεν σκέφτεσαι εμενα σκέψου..» με ενα απαλό φιλι την διέκοψε, ηξερε πολυ καλα πως ολη αυτη η κατάσταση την ειχε κουράσει.

«εχεις δίκιο ματια μου.Νομιζεις εμενα μου ειναι εύκολο να σου φέρομαι ετσι;να σου φωνάζω ή να σε διώχνω απο κοντά μου ενω το μόνο που θέλω είναι να σε φιλήσω να σε κλείσω στην αγκαλιά μου και να μην σε αφήσω απο την αγκαλιά μου» ειχαν επιλέξει ενα δύσκολο μονοπάτι, ειχαν συμφωνήσει να μείνουν ενωμένοι και να πολεμήσουν τον εχθρό μαζι χωρις κανεις να το ξέρει. Αυτό που έκαναν δεν ήταν καθόλου εύκολο για κανέναν απο τους δυο

Τοτε εκείνο το βράδυ στο Ναύπλιο η Λίλυ ειχε φτάσει ξημερώματα εξω απο το κατώφλι του σπιτιού τους για να την ενημερώσει πως ο γιός του εχθρού του τον ειχε βρει και αργα ή γρήγορα θα εκανε την εμφάνιση του. Δεν ήταν αλλος απο τον γιο του Κωνσταντινίδη, που δεν θα τον άφηνε μέχρι να έπαιρνε αυτό που ήθελε

Η συμφωνία που ειχε υπογράψει ο πατέρας του Βίκτωρα με τον Κωνσταντινίδη τοτε λίγο πριν πεθάνει το ελεγε ξεκάθαρα πως μόλις η μικρή του κόρη γινόταν δεκα οχτώ θα έπρεπε ο Βίκτωρας να την παντρευτεί.

Μολις παντρευόταν τον Βίκτωρα όλη η περιουσία θα περνούσε σε εκείνους και αυτό ήταν κατι που σίγουρα ενδιέφερε τον αδερφό της αλλα οχι την ιδια για αυτό και είχε αποφασίσει να το σκάσε.Η κόρη αυτη ήταν η Στεφανία...

Ποιος να το περίμενε;

Οτι η μοίρα τελικά την είχε φέρει χωρις να το ξέρει κοντά στον Βικτωρα που υποσχέθηκε να την προστατέψει
με κάθε κόστος. Η Βασιλική τα είχε μάθει ολα και ήταν διατιθεμενη να τον βοηθήσει βγάζοντας στην άκρη τον εγωισμό της..

Οταν ηρθε πίσω στην Ελλάδα παρα τις αντιρρήσεις του θύμωσε.Θύμωσε γιατί φοβήθηκε για εκείνη, τωρα τους ήταν ακομα πιο δύσκολο να παίξουν αυτό το θέατρο. Καθε φορα που της φερόταν άσχημα μεσα του η καρδιά του κομματιαζοταν. Καθε προσβολή, καθε του λέξη τον ματωνε οπως και την ίδια.

Ηθελε πολυ κουράγιο να το παίζουν εχθροί ενώ το μόνο που επιθυμούσαν ήταν να μείνουν μόνοι τους και να  ενωθούν σε μια ψυχή.Χρειάζονταν δύναμη για να αφήσουν πίσω την αγάπη τους και μέχρι τωρα τα είχαν καταφέρει μια χαρά

Ακόμα και με τον Ιωσήφ ανάμεσα, οσο και να είχε θυμώσει μαζι της για αυτή την απερίσκεπτη συμπεριφορά, δεν μπορούσε να της κρατήσει κακια.
«ας μην αναφέρω την σχέση σου με τον Ιωσήφ,δεσποινίς Βαλέρια..» θέλησε να την πειράξει για να ξεχαστούν λίγο

«αυτό είναι άλλο θέμα Βίκτωρα, η τύχη φταίει εδώ, αλήθεια!» δεν θα την μαλωνε αλλο για αυτο το θέμα, δεν άντεχε,αρκετά της είχε πει.

«σε αγαπάω τσαμπουκε μου,τωρα άσε τα λόγια και φίλα με γιατί δεν έχουμε πολυ χρόνο» και έτσι έκανε, την φίλησε και την εκανε δική του ξανα και ξανά

Το τωρα και για πάντα δεν είχε φύγει ουτε στιγμή!

ΠΑΡΟΝ

Στο σημείο του ατυχήματος έσπευσαν αμεσως η αστυνομία, η πυροσβεστική και φυσικά τα ασθενοφόρα.Γρήγορα τον μετέφεραν στο νοσοκομείο με ευτυχώς για εκείνον μόνο επιφανειακά τραύματα, η Βασιλική όμως...Η Βασιλική του δεν ήταν τυχερή...Δεν ήταν...

«Βίκτωρα μου;» μετα απο πολλες προσπάθειες μπόρεσε να ανοίξει τα μάτια του.Η μητέρα του με την Αλίκη βρίσκονταν απο την πρώτη στιγμή στο πλευρό του «παλικάρι μου,ξύπνησες.Σε ευχαριστώ θεε μου,σε ευχαριστώ» σκούπισε τα δάκρυα της ενω του χαμογέλασε, το παιδί της ήταν ζωντανό

«μάνα»ψέλλισε με δυσκολία,δεν το έβαλε κάτω,εικόνες απο το ατύχημα άρχισαν να ξεπηδούν στο μυαλό του σαν κακός εχθρός και τοτε η πραγματικότητα τον χτύπησε αλύπητα

Εικονα με εκείνη μεσα στο αυτοκίνητο χτυπημένη και αναίσθητη ενω καπνοί είχαν αρχίσει να βγαίνουν απο το αυτοκίνητο τον πόνεσε σαν να ήταν ο χειρότερος άνθρωπος στην γη «η Βασιλική μανα,η Βασιλική που ειναι;» οι δυο γυναίκες πάγωσαν ,το βλέμμα τους μαρτυρούσε φόβο.Φοβο για το τι θα ακολουθούσε στην πορεία...

«γιε μου» χάιδεψε απαλά το κεφάλι του οπως ήταν μικρός, οπως τότε που του ανακοίνωσε τον χαμό του πατέρα του «συγγνώμη» δεν μπόρεσε να ξεστομίσει την αλήθεια,θα τον σκότωνε, δεν μπόρεσε να του το πει, απλά δεν μπόρεσε...

«βλέπω πως ο ασθενής μας ξύπνησε. Πηγαίνετε έξω σας παρακαλώ και θα σας φωνάξω μόλις τελειώσει η εξέταση» οι δυο γυναίκες για την ώρα ανακουφίστηκαν, αφησαν τον γιατρό να κανει την δουλειά του και εκείνες βγήκαν εξω όπου οι υπόλοιποι τις περίμεναν.

Η Αλίκη έτρεξε στην αγκαλιά του συντρόφου της ξεσπωντας σε κλάμματα ενώ ο Αχιλλέας σαν γιος πλεον της κυρίας Μερόπης προσπάθησε να την καθησυχάσει

Η Στεφανία δεν ειχε σταματήσει να κλαίει στην αγκαλιά του αγαπημένοιυ της. Ο Νίκος με την Ισμήνη μόλις ενημερώθηκαν για το ατύχημα δεν έχασαν χρόνο και αμεσως ήρθαν στο νοσοκομείο αψηφώντας τον κίνδυνο μην τους δει κανείς.Εκείνη την στιγμή δεν τους ένοιαζε τίποτα άλλο περα απο τον Βίκτωρα και την Βασιλική

Ο Νίκος ανέλαβε ύστερα να τους πει ολη την αλήθεια, την πραγματική αλήθεια για να ξεκαθαριστούν ολα, κατι που θα τους το επιβεβαίωνε λίγο αργότερα ο ίδιος ο Βίκτωρας. Τίποτα ομως πλέον δεν ειχε νόημα, τίποτα!

Χωρις να τον πάρουν είδηση βγήκε απο το δωμάτιο,τοσες ωρες και κανεις δεν του έλεγε για την Βασιλική.Δεν άντεχε άλλο αυτη την αναμονή. Αψηφώντας τον πόνο που ένιωθε σηκώθηκε για να πάει κοντά της, έπρεπε να την δει,να βεβαιωθεί πως ήταν καλά..

«Βίκτωρα που πας;» η Αλίκη με τον Αγγελο έτρεξαν κοντά του για να τον σταματήσουν «περίμενε αδερφέ μου,περίμενε» δεν σταμάτησε, ρωτούσε τους γιατρούς μέχρι που κάποιος που γνώριζε για την κατάσταση της τον ενημέρωσε

Στο βάθος του διαδρόμου ομως είδε τον Ιάσονα με την Μελίνα, την κρατούσε στην αγκαλιά του ενω εκείνη έκλαιγε με λυγμούς το ίδιο και οι γονείς της

«οχι η κόρη μου,δεν της αξίζει... Οχι η κόρη μου θεέ μου» ακουσε την μητέρα της να φωνάζει κλαίγοντας, σπαραζε κυριολεκτικά μέσα στην αγκαλιά του συζύγου της που μάταια προσπαθούσε να την ηρεμήσει

«λυπάμαι αγόρι μου,δεν μπορέσαμε να την σώσουμε....»μια πρόταση καταλύτης που κυριολεκτικά τον σκότωσε με μιας «δυστυχώς ειχε σοβαρό τραύμα στο κεφάλι,ηταν αναίσθητη, πάνω που πρόλαβαν να την βγάλουν απο το φλεγόμενο αυτοκίνητο διαπιστώθηκε πως η καρδιά της ήταν ήδη αρκετά αδύναμη προσπαθησαμε να την επαναφερουμε εδώ αλλά...» δεν μπορούσε να ακούσει τίποτα,όλα άρχισαν να θολώνουν

Ο χρόνος σταμάτησε, η θλίψη ήρθε και ο θάνατος επέστρεψε για να τους συντρίψει

«δυστυχώς γιε μου...»

Συνεχίζεται...