ΚΕΦΑΛΑΙΟ 67

Η αγάπη είναι πόλεμος, ανακωχή, ειρήνη, θάνατος και ζωή, που βασιλεύουν εκ περιτροπής. 

Ζορζ Ντ Αμπουαζ

Το ρολόι έδειχνε ακριβώς δώδεκα,
κατέβηκε απο το αυτοκίνητο του πλησιάζοντας προς την αποθήκη.
Η ανταλλαγή θα γινόταν σε λίγα λεπτά,του είχε ζητήσει να πάει μόνος του.Δυο άντρες ήταν μονάχα απέξω, αμέσως σήκωσαν τα όπλα σημαδεύοντας τον,μολις όμως είδαν ποιος ειναι τον άφησαν να περάσει,τον περίμεναν,τον περίμενε...

Πλησίαζε η ώρα

«Ιωσήφ, τι ευχαριστη έκπληξη, είπες επιτέλους να μας κανεις την τιμή και να μας επισκεφτείς;» με ενα απαθες, ειρωνικό βλέμμα αποκρίθηκε.

Σηκώθηκε απο την καρέκλα του ρουφώντας μια ακομα τζούρα απο το πούρο του και δίχως ντροπή φύσηξε μπροστά στο πρόσωπο του γελώντας έπειτα

Ο Ιωσήφ κράτησε την ψυχραιμία του,
δεν θα του έδινε την ευχαρίστηση
«οσο και να προσπαθείς η περιουσία του πατέρα μου δεν θα γίνει ποτε δική σου,ανήκει στην αδερφή μου και δεν πρόκειται να σε αφήσω να την πειράξεις» απάντησε σταθερά, κατευθείαν στο θέμα που τους έκαιγε και τους δυο

«και τοτε πως περιμένεις να την πάρεις πίσω μικρέ;αν θες να την έχεις πίσω θα υπογράψεις αυτό το καταραμένο χαρτί αλλιώς θα αναγκαστείς να πεις αντίο στην αδερφή σου και οχι μόνο σε εκείνη...»
αυτο από ζητούσε τοσα χρόνια, για αυτό πάλευε και είχε γίνει αδίστακτος

«και την αδερφή μου θα πάρω πίσω και αυτο το χαρτί δεν θα το υπογράψω Λύκε,εδώ θα τελειώσουν όλα! Τωρα κιόλας»  ένα ειρωνικό χαμόγελο χαράχτηκε στα χείλη του Ιωσήφ ,δεν είχε έρθει μόνος

Και τότε εμφανίστηκαν όλοι μπροστά του,τα όπλα σηκώθηκαν στον αέρα σημαδεύοντας τον ένα και μοναδικό εχθρό.Ο Λύκος είχε βρεθεί προ εκπλήξεως καθώς ολοι του είχαν γυρίσει την πλάτη

ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ ΝΩΡΙΤΕΡΑ -εξηγηση-

Το κινητό του άρχισε να χτυπά δυνατά, το όνομα της Βασιλικής
αναγραφόταν στην οθόνη, την πρώτη φορά δεν το απάντησε θέλοντας πρώτα να τελειώσει την κουβέντα που είχε με τον Αγγελο και τον Ιάσονα,θα το καταλάβαινε,της το είχε πει άλλωστε μα όταν οι κλήσεις έγιναν ασταμάτητες φοβήθηκε και το σήκωσε δίχως άλλη σκέψη

Η φωνή της με μιας ακούστηκε τρεμάμενη,γινόταν αντιληπτό έντονα πως έκλαιγε «Βίκτωρα... Βίκτωρα...» κατάφερε να πει μέσα απο τους λυγμούς της «η Λίλυ...της επιτέθηκαν..την πήραν» άρχισε να λέει,προσπάθησε να της πει να ηρεμήσει γιατί δεν καταλάβαινε τίποτα,μάταια

Ο Λάμπρος που ήταν μαζι της εκείνη την στιγμή πήρε το τηλέφωνο απο τα χέρια της και του εξήγησε.Η Λίλυ την είχε καλέσει στο κινητό ζητώντας της βοήθεια, μαζι με τον φίλο της έτρεξε στο σπίτι της μα αυτό που αντίκρισαν τους σόκαρε.

Το σπίτι ήταν ανακατεμένο με τα πράγματα παντού σκορπισμένα, γυαλιά σπασμένα λες και είχε παλέψει με τους "εγκληματίες " και ύστερα κηλίδες αίματος στο πάτωμα, την είχαν χτυπήσει άσχημα...

«ερχόμαστε» του είπε απλά πριν ενημερώσει τους υπόλοιπους και ξεκινήσουν για το σπίτι της

Την ίδια στιγμή η Βασιλική δεν μπορούσε να σταματήσει να κλαίει,
την άκουγε στο τηλέφωνο να εκλιπαρεί για βοήθεια και εκείνη δεν μπορούσε να κάνει τίποτα.Ευτυχώς που ήταν μαζί της ο Λάμπρος, στον δρόμο κυριολεκτικά έτρεχαν χωρίς να νοιάζονται για τίποτα,μόνο να προλάβουν την φίλη της μα δεν τα είχαν καταφέρει.Η Λίλυ βρισκόταν πλεον στα χέρια τους, το είχαν πει πως θα την σκότωναν και οι πράξεις τους το αποδείκνυαν

Η Λίλυ δεν ήταν απλά μια κοπέλα ενάντια στις δικές τους πράξεις μα ήταν κατι περισσότερο,είχε εναντιωθεί στον ίδιο της τον "πατέρα" θέλοντας να σωθεί απο την μαυρίλα της ζωής της και παράλληλα να σώσει τους φίλους της

«πρέπει να την βρούμε Λάμπρο,θα την σκοτώσουν αν την αφήσουμε στα χέρια τους,θεε μου θα την σκοτώσουν» το αισθανόταν και αυτό ήταν που την τρόμαζε περισσότερο

«δεν θα το επιτρέψω αυτό Βασιλική»  δεν έπρεπε να την είχε αφήσει μόνη, δεν έπρεπε να δεχτεί να την φερει σπίτι,έπρεπε να την κρατήσει κοντά του,έπρεπε...

Λίγες ώρες νωρίτερα πριν το συμβάν της είχε ζητήσει να βρεθούν, μιας και οι τελευταίες συναντήσεις τους δεν είχαν την κατάληξη που θα ήθελε σκέφτηκε να κάνει μια τελευταία προσπάθεια και να την καλέσει για έναν καφέ και παράλληλα να της ζητήσει συγγνώμη για την συμπεριφορά του.

«τι έγινε πως ανέχεσαι να κάθεσαι στο ίδιο τραπέζι με εμενα;ξερεις άκουσα αυτα που είχες πει στην Βασιλική οπότε μην προσπαθήσεις να πεις τίποτα. Ξερω πως και τι πιστεύεις για εμένα στο ξανα λεω αλλη μια φορά» δεν περίμενε κατι αλλο απο τον Λάμπρο, είχε δείξει απο την αρχή την άποψη του και δεν ήταν διατεθειμένη να προσπαθήσει να του αλλάξει γνώμη. Ειχε κουραστεί να προσπαθεί πια, περίμενε μονάχα το τέλος...

Δεν είχε αλλες αντοχές, δεν μπορούσε να παλέψει πια για τίποτα και για κανέναν. Θα έφευγε χωρίς να αγαπήσει και να αγαπηθεί, ήταν άτυχη.Η μοίρα δεν της χαμογέλασε ποτέ και δεν θα το έκανε οπότε δεν υπήρχε κανένα νόημα για εκείνη.Ολα θα τελείωναν... το αισθανόταν...

«μπορείς μια φορά να πάψεις και να με ακούσεις;ωραια το ξερω η συμπεριφορά μου ήταν ελεεινή αλλά..»

«δεν φταις εσύ Λάμπρο, το παρελθόν μου» τον διέκοψε κάνοντας του ξεκάθαρο πως τον δικαιολογούσε, δεν είχε σημασία να θυμώνει πια, οτι πίστευαν πίστευαν, δεν θα άλλαζε τίποτα 

«το παρελθόν ειναι παρελθόν Λίλυ στο χέρι σου είναι να δημιουργήσεις ενα σωστό παρόν και μέλλον» της χαμογέλασε για πρώτη φορά γλυκά πιάνοντας απαλά το χέρι της

«εύκολο να το λες δύσκολο να το κανεις Λάμπρο. Δεν μπορείς να καταλάβεις πως ολα αυτα που πέρασα με διέλυσαν, έχασα την παιδική μου ηλικία, την αθωότητα, τα πάντα ,τον ευατό μου.Δεν υπάρχω πλέον και είναι θέμα χρόνου να χαθώ» τα μάτια της γέμισαν καυτά δάκρυα, δάκρυα για το τέλος, δάκρυα για τον χαμένο χρόνο και ολα αυτά που έχασε μικρή 

«μην λες μαλακίες ρε γαμώτο, δεν θα σε αφήσω να χαθείς και στο υπόσχομαι θα σου φέρω πισω όσα έχασες»πόσο λαθος είχε κανει, τα μάτια της μαρτυρούσαν τον πόνο της και εκείνος είχε κανει λαθη και εκείνος είχε πληγώσει και εκείνος μάθαινε να συγχωρεί ,ζητούσε συγχώρεση,εύκολα ομως την είχε κρίνει.

«μάταιος κοπος για έναν άνθρωπο που έχει ηδη χαθεί. Μην χάνεις τον καιρό σου,πρόσεχε την Βασιλική και μολις τελειώσει αυτή η ιστορία κοίταξε να βρεις μια καλή κοπέλα να αγαπήσεις και να σε αγαπήσει γιατί σου αξίζει» πως να το έλεγε πως η κοπέλα που ήθελε δίπλα του ήταν η ίδια, ουτε και στον ίδιο του τον ευατό δεν το έλεγε

Είχε αρχίσει να νιώθει πράγματα για εκείνη, πράγματα που αναπτύσσονταν με ταχύ ρυθμό και τον χτυπούσαν αλύπητα

«τι έγινε Λάμπρο;» τον ρώτησε μόλις τους είδε,αγκάλιασε την Βασιλική που εκείνη την στιγμή βρισκόταν σε άθλια κατάσταση ζητώντας της να ηρεμήσει.
Ο Λάμπρος του εξήγησε πάλι οτι του είχε πει στο τηλέφωνο,ο αδερφός του Αγγελου που είχε αναλάβει την υπόθεση τον ενημέρωσε για τα περαιτέρω «φαίνεται πως πάλεψε με τους απαγωγείς της,το αίμα είναι δικό της,ταυτοποιήθηκε...»δεν ήταν καλό σημάδι,την είχαν χτυπήσει άσχημα

«παρε την γυναίκα σου και γύρνα σπίτι δεν έχει νόημα να μένετε εδώ, θα ψάξουμε εμεις.Θα είμαστε σε επικοινωνία οτι και να γίνει!ειμαι σίγουρος πως δεν είναι τυχαιο οτι την πήραν» το ίδιο πίστευε και εκείνος, ήξερε τον λόγο και για αυτό ήξερε πολυ καλα πως έπρεπε να την βρουν πριν να είναι αργά

Ο Λάμπρος έμεινε πίσω με την αστυνομία ενώ ο Βίκτωρας πήρε την γυναίκα του και γύρισε πίσω στο σπίτι,ήταν ακόμα σε άθλια κατάσταση

«μωρό μου σε παρακαλώ ακόμα αναρρώνεις,ηρέμησε!» δεν άντεχε να την βλέπει ετσι,

«θα την σκοτώσουν Βίκτωρα το καταλαβαίνεις;Θα την σκοτώσει ο ίδιος της ο πατέρας επειδή μας βοήθησε,εναντιωθηκε σε εκείνον και τώρα θα την τιμωρήσει,θεε μου!»

«δεν πρόκειται να το αφήσουμε να γίνει μωρό μου αυτο.Θυμήσου τι μας είπε ο Ιωσήφ, τωρα είναι η ευκαιρία μας,τόλμησε να τα βάλει μαζι μας.Δεν πρόκειται να το αφήσουμε ετσι!» της έδωσε την υπόσχεση του

Λιγες στιγμές αργότερα είχε καλέσει την Μελίνα να μείνει μαζι της οσο εκείνος θα πήγαινε να συναντήσει τους υπόλοιπους.Επρεπε να αποφασίσουν ποια θα ήταν η επόμενη κίνηση τους.Ο κλοιός έσφιγγε και το μήνυμα που θα λάμβαναν μολις σε λίγα λεπτά θα τους κομμάτιαζε την καρδιά...

«ξέρω οτι έχετε ερωτήσεις» ειπε σταθερά αναφερόμενος στο γεγονός οτι ο Ιωσήφ βρισκόταν ανάμεσα τους όλοι ομως καταλάβαιναν πως δεν είχαν περιθώριο για τίποτα και ουτε ερωτήσεις ούτε απαντήσεις χωρούσαν εκεί μέσα παρά μονάχα λύσεις.Επρεπε να σωσουν την Λίλυ απο τα χέρια του Λύκου και όχι μόνο εκείνη, οπως θα μάθαιναν σε λίγα λεπτά

«ναι η αλήθεια ειναι οτι εχω απορία τι γυρεύει αυτος ανάμεσα μας αλλά για να είναι εδώ κάτι θα ξέρεις παραπάνω!» απάντησε ο Αχιλλέας,
έδειχνε την δυσπιστία του απέναντι στον Ιωσήφ μα εμπιστευόταν απόλυτα τον Βίκτωρα, ήξερε τι έκανε.

Ο Λάμπρος με την σειρά του οτι είχε επιστρέψει απο το αστυνομικό τμήμα, δεν είχαν βρεί τίποτα που να τους βοηθήσει και αυτό τον εξαγριωνε,οσο περνούσαν οι ώρες τοσο η ζωή της κινδύνευε.

Ο Βίκτωρας ανέλαβε εν συντομία να τους εξηγήσει την ιστορία του Ιωσήφ, η Λίλυ ήταν ξαδέρφη του και κόρη του Λύκου,ο μοναδικός τελικά εχθρός που είχαν να αντιμετωπίσουν.Ολα όσα πίστευαν μέχρι εκείνη την στιγμή χάθηκαν,ο Ιωσήφ δεν ήταν ο εχθρός αλλά ο κρυμμένος σύμμαχος που μαζί με την Λίλυ τους βοηθούσε

«γαμωτο» άκουσαν άξαφνα τον Ιωσήφ να φωνάζει καθώς κοιτούσε έντρομος, παγωμένος το κινητό του.Ο Βίκτωρας τον πλησίασε, του έδειξε το βίντεο και ολα χάθηκαν

Εκτός απο την Λίλυ στα χέρια του κατείχε πλέον την Στεφανία και την Βασιλική γιατί ήξερε...Τα ήξερε ολα!
Γνώριζε ποσο σημαντικές ήταν για εκείνους, ο Ιωσήφ και ο Βίκτωρας ήταν στόχοι και μαζί αυτές που λάτρευαν!

Συνεχίζεται