ΚΕΦΑΛΑΙΟ 51

Ο άνθρωπος πολλές φορές συναντά το πεπρωμένο του στον δρόμο που διάλεξε για να το αποφύγει. 

 Φοντενελ

«Βίκτωρα,τι ειναι όλος αυτός ο χαμός τι έγινε; γιατί είσαι ετσι;» ο Ιάσονας με την Μελίνα μόλις άκουσαν τον θόρυβο απο το δωμάτιο του,ετρεξαν ξαφνιασμένοι να δουν τι είχε γίνει,
οταν τον είδαν σε αυτή την κατάσταση τρόμαξαν.

«Θεε μου Βίκτωρα τι έκανες; γιατί ολα αυτά;» παγωμένη με το θέαμα αποκρίθηκε η Μελίνα,

Σπασμένα πράγματα και γυαλιά υπήρχαν διασκορπισμένα στο πάτωμα ενω  μερικές σταγόνες αίματος είχαν καλύψει την γροθιά του,τα χαρακτηριστικά του φανέρωναν τον ακαταλόγιστο θυμό του.Η ντουλάπα,που μέχρι πρότινος ήταν γεμάτη τωρα φαινόταν σχεδόν άδεια,είχε μείνει ανοιχτή γιατί τα πράγματα της έλειπαν...εκείνη έλειπε...

«έφυγε,με εγκατέλειψε...» ένιωσε αδύναμος,το μυαλό του είχε θολώσει και η καρδιά του αιμορραγούσε,σαν να την πήρε μαζι της και να την πέταξε ύστερα.Τα γόνατα του δεν κατάφεραν να τον συγκρατήσουν άλλο,το σώμα του αδύναμο βρέθηκε με μιας στο πάτωμα. Ενας άνδρας σαν τον Βίκτωρα 'παρά δινόταν 'στην δυνη της θλίψης και του πόνου

Η Μελίνα έτρεξε κοντά του χωρις δεύτερη σκέψη,τον αγκάλιασε σφιχτά
πονωντας μαζί του με την προδοσία της φίλη της.Δάκρυα ξεχύθηκαν απο τα δικά του μάτια μην μπορώντας να κρύψει τον πόνο που του είχε προκαλέσει η ξαφνική της φυγή...

Γιατί; γιατί Βασιλική;

Που πήγε το "τωρα και για πάντα " τους; που πήγε όλη αυτη η αγάπη;

Εφυγε μεσα σε λίγες ωρες με την δικαιολογία του φόβου... Μα εκείνος δεν μπόρεσε να την πιστέψει ..

Η Βασιλική του είχε φύγει δίχως μια καθαρή και ντόμπρα εξήγηση.Η Βασιλική είχε φύγει μαζί με την καρδιά του

Πολλοί μήνες αργότερα...

«πως νιώθεις που θα επιστρέψεις μετά απο σχεδόν έναν χρόνο στην Ελλάδα;»
την ρώτησε ο φίλος της δίνοντας της μια κούπα με ζέστη σοκολάτα με γεύση καραμέλα όπως ακριβώς της άρεσε.

Η Βασιλική είχε μετακομίσει πλέον στην Αγγλία κοντά στον Παύλο,στην αρχή τον έπιασε απροετοίμαστο όταν του ανακοίνωσε την απόφαση της, εκείνος είχε μείνει στην προετοιμασία του γάμου της με τον Βίκτωρα, δεν ήξερε πως τα πράγματα είχαν πάρει εντελώς άλλη τροπή και οι ετοιμασίες για τον γάμο συνεχίζονταν κανονικά μόνο που δεν θα ήταν νύφη εκείνη...

Η ζωή ειναι ολη μια τραγική ειρωνεία κάπου κάπου.Μετα απο εκείνο το βράδυ που στο κατώφλι της πόρτας βρέθηκε κάποιος που δεν περίμενε η Βασιλική άλλαξε,μεσα της ολα ανατράπηκαν και η συμπεριφορά της δεν θύμιζε πια την ερωτευμένη Βασιλική

«δεν είμαι έτοιμη Παύλο.Δεν είμαι έτοιμη να αντιμετωπίσω την πραγματικότητα,ακόμα σκέφτομαι την στιγμή που τον είδα να παντρεύεται,έσπασα ακομα και αν..» ο φίλος της πρόλαβε να την διακόψει,
γνώριζε πως αυτή η ιστορία δεν την βοηθούσε καθόλου και αργά ή γρήγορα θα κατέληγε να κλαίει σαν μικρό παιδί στην αγκαλιά του όπως κάθε μερα απο τότε που είχε μετακομίσει μαζί του

«κανεις δεν ξέρει την αλήθεια,για αυτό φοβάμαι πως ακομα και η οικογένεια μου θα με διώξει» παραδέχτηκε στο τέλος τρέμοντας στην ιδέα της αποδοκιμασίας,είχε φύγει σαν κυνηγημένη, χωρις εξηγήσεις πληγώνοντας τον άνθρωπο της και όχι μόνο...

«μην τα σκέφτεσαι αυτά Βασιλική,σε καμία περίπτωση δεν θα γίνει αυτο. Τωρα μπορείς να γυρίσεις...»

Τώρα μπορούσε... Και τώρα ήταν πανέτοιμη για την μάχη.

«παμε να ετοιμάσεις τα πράγματα σου.Θα έρθει σε λίγο ο Λάμπρος με την Λυδία,δεν νομίζω να μην θες να τους δεις,θα ειναι μεγάλη γαϊδουριά απο μέρους σου,γαϊδούρα!» την κορόιδεψε γελώντας και πετώντας της ένα απο τα μαξιλάρια που βρίσκονταν ευκαιρα πάνω στον καναπέ

«Παύλο θα σε χτυπήσω,μπορεί να ειμαι χαλια αλλα μια ευκαιρία να εκτονωθω δεν θα την χάσω.Κανόνισε» παίρνοντας το αυστηρό της ύφος του φώναξε,έβαλε στην θέση του το μαξιλάρι και σηκώθηκε όρθια «παω μέσα,μόλις έρθουν φώναξε με,
πιγκουίνε!» γέλασε δυνατά πριν απομακρυνθεί για το δωμάτιο της

Την ίδια στιγμή στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Αθήνα ο Βίκτωρας πάλευε με θεούς και δαίμονες για να μπορέσει επιτέλους να συμβιβαστεί με την απότομη κατάληξη των πραγμάτων...οι συγκυρίες δεν τον βοηθούσαν καθόλου.

«αγάπη μου,πως εισαι;αδερφέ μου δεν ήξερα οτι εισαι εδώ» τον πλησίασε χαρίζοντας του μια ζέστη αγκαλιά,
αυτή η μικρή τελικά του είχε αλλάξει την ζωή,είχε ζωγραφίσει τις μαύρες του μέρες με χρώμα... Επειτα στράφηκε στον αδερφό της χαμογελώντας

«ηρθα να δω τι κάνει ο κουνιάδος μου, σας περιμένω σήμερα στο σπίτι για φαγητό.Εμεις Βίκτωρα έχουμε να συζητήσουμε κάποια πράγματα!» ειπε εκείνος κοιτάζοντας τον με νόημα «πάρε την γυναίκα σου λοιπόν και ελάτε» η καρδιά του σφιχτηκε στο άκουσμα αυτής της λέξης,την γυναίκα του...

«φυσικά Ιωσήφ,οπως θέλεις. Το βράδυ θα είμαστε εκει,θα κλείσει ο Αγγελος την σχολή οπότε δεν θα έχουμε κανένα πρόβλημα..» του απάντησε ήρεμα,τώρα τελευταία είχε αρχίσει να πηγαίνει ξανα στην σχολή για να ξεχνιέται,αρκετά είχε περάσει ως τώρα,έπρεπε άλλωστε να εκτονώνεται
«ωραία εγω πρέπει να φύγω ομως τωρα,αλλα θα τα πούμε το βράδυ. Καλη συνέχεια» τους χαιρέτησε και έφυγε απο το σπίτι χαρούμενος με τις εξελίξεις..

Ο Βίκτωρας πήρε μια βαθιά ανάσα ανακούφισης μόλις είδε τον Ιωσήφ να φεύγει,η 'γυναίκα' του ήρθε κοντά του
Εκείνος τύλιξε το χέρι του γύρω της κλείνοντας την στην αγκαλιά του, εκει που κάποτε ήταν το καταφύγιο της Βασιλικής, μα οχι πιά

«σε αγαπάω Βίκτωρα,σε ευχαριστώ για όλα» αποκρίθηκε κοιτώντας τον βαθιά στα μάτια,κουρνιασε καλύτερα στην αγκαλιά του νιώθοντας επιτέλους ασφαλής

«και εγω μικρή μου.Τωρα ξερεις πως δεν θα σε αφήσω μόνη σου.
Ποτέ»άφησε ενα τρυφερό φιλί στα μαλλιά της λέγοντας της όσα ήθελε να ακούσει...

Τα πράγματα είχαν αλλάξει.. Τίποτα δεν ήταν οπως θα το περίμενε κανεις.
Τίποτα και κανενας.

Η ζωη τους όλο εκπλήξεις.

Μπορεί να μπερδευτήκατε αλλα η ανατροπή έπρεπε να γίνει άμεσα.
Η Βασιλική τον εγκατέλειψε και τωρα θα γυρίσει μα ο Βίκτωρας δεν είναι μόνος...

Τι εχει προηγηθεί; για να δώ μπορείτε να μαντέψετε;

Καλο Σαββατοκύριακο. Οσοι πιστοί είστε ακόμα εδω αναμένετε για εξελίξεις.