ΚΕΦΑΛΑΙΟ 37

Ο έρωτας και η λογική μοιάζουν με τον ήλιο και το φεγγάρι. Όταν ανατέλλει το ένα, δύει το άλλο.

Κικέρων

Ο Βίκτωρας άρχισε να τις πλησιάζει μην πιστεύοντας αυτο που έβλεπε μπροστά του.Αμέσως το μυαλό του πηγε στον φίλο του,ηξερε άραγε πως η αδερφή του ήταν εδω; 

Αν οχι έπρεπε να του το πει. Θυμάται τον φίλο του να δακρύζει καθε φορά που αναφερόταν στην μικρή του αδερφή.Ολη η παρέα είχε ενα κοινό,η αγάπη τους για τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Ο Βίκτωρας μπορούσε να τον καταλάβει,και ο ιδιος είχε 'χασει' την αδερφή του.

Ηθελε αρκετό κουράγιο και δύναμη να τους αφήσει όλους πίσω και να φύγει.Φυσικα και δεν ήταν κάτι που επέλεξε με ευχαρίστηση,δεν το ήθελε σε καμία περίπτωση αλλά οι συνθήκες τον είχαν αναγκάσει να πράξει ετσι.Δεν θα μπορούσε να βάλει σε κίνδυνο την οικογένεια του.Μόνος του είχε μπλέξει,μόνος του θα έπρεπε να το ξεπεράσει

Εφυγε ενα βράδυ σαν κλέφτης και μήνες μετά προσπαθούσε να καταλάβει το λάθος που είχε κάνει. Κι όμως ο Βίκτωρας τον θυμάται να ξύπνα τα βραδιά φωνάζοντας το όνομα της αδερφής του,ήταν δεμένοι, του έλειπε καθε ωρα και λεπτό μα δεν γινόταν να επιστρέψει.

Χρόνια αργότερα αφου είχαν σωθεί απο τον εχθρό,το κουράγιο του ειχε χαθεί.Ντρεπόταν να γυρίσει πίσω, το μόνο που έκανε είναι να την προσέχει, να είναι δίπλα της χωρις εκείνη να το ξέρει.Παντα εκει,κοντά στην αδερφή του

Μεσα απο τις αφηγήσεις του ειχε μάθει για την μικρή Ισμήνη.Πόνεσε με την φυγή του μα το πάλεψε και συνέχισε την ζωή της. Δεν ήταν λιγες οι φορές που και ο ιδιος ο Βίκτωρας την πρόσεχε.Ολοι ήταν μια οικογένεια και ο ενας πρόσεχε τον άλλον

«καλως τον!»αναφώνησε χαρούμενα η Βασιλική, έπιασε το χέρι του για να τον συστήσει στην Ισμήνη «την Στεφανία την θυμάσαι,απο εδω η Ισμήνη,φιλη της και νεα μαθήτρια» η Ισμήνη χαμογέλασε αμήχανα

«χάρηκα μικρή» ήταν το μόνο που κατάφερε να πει, την παρατηρούσε και καταλάβαινε ακομα πιο πολυ ποσο έμοιαζε με τον Νίκο

Είχε έρθει η ευκαιρία του να της εξηγήσει και να ξεχάσουν το παρελθόν Του έλειπε, και τώρα θα μπορούσε να επανορθώσει και να την έχει κοντά του!

Λίγες στιγμές αργότερα ο Βίκτωρας με την Βασιλική ετοιμάζονταν για το μάθημα ενω τα κορίτσια είχαν ηδη αλλάξει και σιγα σιγά μαζι με τους άλλους έμπαιναν μέσα «ολα καλα;» τον ρώτησε καποια στιγμή η Βασιλική

«ξερεις αν ο Νίκος έχει έρθει;» ανταπάντησε, «καλυψε με μωρό μου.
Πρέπει να παω να τον παρω τηλέφωνο.Εχεί να συναντήσει κάποια!Μπορείς να ξεκινήσεις εσύ;» τον κοίταξε με γουρλωμένα μάτια μην πιστεύοντας τι της ειχε πει «έλα μωρό μου δεν ειναι δύσκολο.Θα κανεις οτι σου εχω μάθει αλλά πιο σιγά,μονο για λίγο» την φίλησε πεταχτά και προτού της αφήσει περιθώρια αντίδρασης έφυγε

Η Βασιλική αφου ξεπέρασε το πρώτο σοκ, πηρε μια βαθιά ανάσα και γύρισε στην αίθουσα όπου τα κορίτσια είχαν ηδη συγκεντρωθεί.Το βλέμμα της τυχαία έπεσε πάνω στην Λίλυ που για ακομα μια φορά είχε ξεχάσει πως έπρεπε να ντυθεί για να έρθει στο μάθημα

«Καλημέρα κορίτσια.Για αρχή θα σας κάνω εγω μάθημα σήμερα!» φώναξε για να την ακούσουν.Η Λίλυ την κοίταξε με μίσος, δεν μπορούσε να δεχτεί πως η Βασιλική είχε την χαρά να είναι με τον Βίκτωρα

Τωρα θα δείς...  Ψέλλισε απο μέσα της η Βασιλική, είχε έρθει η ωρα να βγάλει το αχτι της  πάνω της

«θα χρειαστώ μια κοπέλα να με βοηθήσει να δείξω τις ασκήσεις. Θα περάσουμε στην επίθεση οπότε προετοιμαστείτε και δείξτε την δύναμη σας.Θα πονέσουν μερικές σήμερα!» καποιες κοπέλες σήκωσαν τα χέρια τους μα εκείνη είχε ηδη διαλέξει το ταίρι της «Λίλυ, θα γίνεις το ταίρι μου καλή μου;» της είπε κοιτάζοντας της γλυκά

«εγω;με τίποτα. Δεν εισαι με τα καλα σου που θα κάτσω να με σαπίσεις στο ξύλο»

«Λίλυ προς θεού για να δείξουμε τις ασκήσεις σε θέλω, οχι για να σε χτυπήσω.Αλλωστε έχω λογο να το κάνω;» περισσότερο την ρώτησε, το διασκέδαζε να την βλέπει να φοβάται. Τοσες μέρες ηξερε να σηκώνει χέρια και να προθυμοποιειτε να δείξει μαζί με τον Βίκτωρα τις ασκήσεις

«έλα καλη μου,δεν εχεις να φοβηθείς τίποτα. Τόσες μέρες δεν λες να σηκωθείς; τωρα είναι η ευκαρία σου.
Μπρος έλα να τελειώνουμε» η Λίλυ με πολυ απογοήτευση πλησίασε την Βασιλική.Δεν άργησε να ξεκινήσει και αυτο που ακολούθησε πραγματικά ήταν αστείο, μα όταν η Λίλυ άρχισε να της μιλά το αγρίμι βγήκε απο μεσα της και δεν υπολόγισε τίποτα

Η Βασιλική κυριολεκτικά της έδωσε το ξύλο που τόσο καιρό χρειαζόταν, οι μικρές κραυγές απο τα χείλη της Λίλυς ήταν το καλύτερο που άκουγε σε όλο το μάθημα.Επρεπε να την βάλει στην θέση της και τωρα είχε έρθει η ευκαρία της.Η Λίλυ όμως δεν το έβαλε κάτω,πέρασε στην αντεπίθεση και γρήγορα τα δύο κορίτσια ξεπέρασαν τα όρια.

«Βασιλική τι στο καλο κανεις;»ο Βίκτωρας με τον Αχιλλέα έτρεξαν να τις χωρίσουν

«άρχισε να με χτυπάει κύριε Βίκτωρα, πονάνε τα πλευρά μου και ζαλίζομαι»
έχασε την ισορροπία της πέφτοντας κυριολεκτικά πάνω του. Ο Βίκτωρας ξεφήσησε σηκώνοντας την στην αγκαλιά του «Αχιλλέα συνέχισε εσύ. Βασιλική περίμενε στο γραφείο μου και μην διανοηθείς να το κουνήσεις από εκεί» της είπε αυστηρά, δηλώνοντας της φανερά πως θα είχε να αντιμετωπίσει τον θυμό του γιατί πραγματικά ηταν θυμωμένος μαζι της

Οταν της είπε να ξεσπάσει πάνω της δεν εννοούσε να την σκοτώσει και σε καμία περίπτωση δεν περίμενε να το κάνει.Ξεπέρασε τα όρια και αυτο ήταν κατι που δεν του αρεσε καθόλου. Αυτός έφταιγε έμμεσα μα δεν περίμενε να κάνει κάτι τέτοιο

«νόμιζα πως θα με σκότωνε,δεν της έκανα τίποτα.Μου επιτέθηκε λέγοντας απλα οτι ήθελε να δείξει τις ασκήσεις μα αυτο ήταν κανονική επίθεση» του έλεγε καθώς εκείνος έλεγχε αν είχε όντως χτυπήσει.Μια μεγάλη μελάνια δυστυχώς κοσμούσε την δεξιά της πλευρά, ευτυχώς δεν είχε σπάσει τίποτα,της έδωσε ενα χάπι για ανακουφίσει τον πόνο που ένιωθε από τα χτυπήματα και την συμβούλεψε να γυρίσει σπίτι 

«μπορείτε να με πατε εσείς; φοβάμαι να πάω μόνη μου.Αν ζαλιστω ξανα;» αποκρίθηκε προσποιητα,δεν μπορούσε όμως να αρνηθεί απο την στιγμή που ηταν ο υπεύθυνος της σχολής,την βοήθησε να σηκωθεί και μαζί γύρισαν στην αίθουσα για να πάρει τα πράγματα της

«θα την παω σπίτι της.Μολις γυρίσω δεν θέλω να σε βρω εδώ,πήγαινε σπίτι να με περιμένεις» προτού φύγει με την Λίλυ γύρισε στην Βασιλική.
Ηταν θυμωμένος μαζι της.

Μολις ο Βίκτωρας έφυγε η Βασιλική ξέσπασε σε κλάματα.Η Στεφανία με την Ισμήνη που ειχαν δει ολο το σκηνικό πήγαν κοντά της,τις χρειαζόταν εκείνη την στιγμή
«με προκάλεσε,αν την ακούγατε τι έλεγε» είπε με παράπονο

«εμεις το ξέρουμε Βασιλική μου! πιστεύω και ο Βίκτωρας...δώσε του λίγο χρόνο» κάθισε δίπλα της η Ισμήνη

«πάμε να φύγουμε.Δεν θέλω να με βρεί εδω και να θυμώσει περισσότερο. Σας πειράζει να έρθετε μαζί μου;έχω ανάγκη απο μια βόλτα. Δεν θέλω να γυρίσω σπίτι...» τις παρακάλεσε, τα κορίτσια φυσικά και δέχτηκαν. Μπορεί να την γνώριζαν ελάχιστες ώρες αλλα αυτό δεν θα τις εμπόδιζε να την βοηθήσουν. Αλλωστε φαινόταν ποσο καλός άνθρωπος ήταν η Βασιλική και δεν άξιζε σε καμία περίπτωση τον θυμό του Βίκτωρα

Πήγαν αμεσως να πάρουν τα πράγματα τους,η Βασιλική τις περίμενε στην είσοδο «Στεφανία πήγαινε εσύ και περιμένετε έξω. Πρέπει να μου έπεσαν τα κλειδιά μεσα στα αποδυτήρια» έτρεξε πάλι πίσω για να τα βρει.

Μολις τα είχε στα χέρια της άρχισε να τρεχει προς την έξοδο,κυριολεκτικά έτρεχε με αποτέλεσμα να συγκρουστεί με κάποιον,έκανε να φύγει ζητώντας γρήγορα συγγνώμη μα το χέρι του την κράτησε σφιχτά κοντά του

«Ισμήνη;. τον άκουσε να λέει μα δεν είχε την δύναμη να γυρίσει να τον αντικρίσει.Δεν περίμενε να τον δει έτσι...

«δεν το πιστεύω,εσύ!»

Αυτα! Ετοιμαστείτε αυτη την φορά να δείτε την οργή του. Εντάξει ίσως και να μην προλάβει .Εντάξει ισως και να μην γίνει τίποτα. Εντάξει ισως να μάθαιτε κατι που δεν θα σας αρέσει

Λόγω του καλοκαιριού κάποιων προβλημάτων και υποχρεώσων δεν μου είναι εφικτό να βαζω γρήγορα. Οσοι μπορείτε και θέλετε,και φυσικά είστε μαζί μου,σας ζητάω να κάνετε υπομονή και σιγά σιγα θα ανεβαίνουν τα κεφάλαια. Δεν θέλω να τα βαζω πρόχειρα γιατί για μενα ειναι σημαντική ιστορία και θέλω να βγει ενα καλο αποτέλεσμα.Τωρα αν σε κάποιους το ότι αργώ δεν αρέσει και αυτό έχει επιπτώσεις ζητάω συγγνώμη απλά δεν μπορω να κάνω διαφορετικά.

Ενα με δυο κεφάλαια την εβδομάδα είναι καλά;

Φιλια!

*τα κεφάλαια επειδή,ακομα και μετα από μέρες τα διορθώνω για τυχόν λάθη ανεβαίνουν ξανά.Ευκαιρία για να το βλέπουν και αυτοί που ισως δεν τους έχει έρθει ειδοποίηση την πρώτη φορά*