ΚΕΦΑΛΑΙΟ 40 

Όταν αγαπά κανείς, τα πράγματα αποκτούν ακόμη μεγαλύτερο νόημα.

Πάουλο Κοέλο

Η Βασιλική  όντως  έμεινε στα κορίτσια,δεν είχε την δύναμη να γυρίσει σπίτι να αντικρίσει τον άνθρωπο που τόσο αγαπούσε.

Ηθελε λίγο χρόνο για να συνηθίσει αυτό που είχε μάθει.Ο Βίκτωρας με την σειρά του ήταν σε χειρότερη κατάσταση, ήξερε πως εξαιτίας του είχαν έρθει έτσι τα πράγματα. Έμεινε ξάγρυπνος όλη νύχτα για να την περιμένει, της χρωστούσε κάποιες εξηγήσεις και θα τις έδινε αρκεί να ερχόταν πίσω 

«Βίκτωρα» ένιωσε ένα απαλό άγγιγμα στον ώμο του,το κεφάλι του πονούσε,αισθανόταν φριχτά πιασμένος σε όλο του το σώμα.Θα είχε ελάχιστη ώρα που ο ύπνος τον είχε καλέσει στην συντροφιά του μην αντέχοντας άλλο την κούραση «έλα Βίκτωρα ξύπνα να πας πάνω,θα έχεις πιαστεί εδώ» άκουσε κάποιον να του λέει προσπαθώντας να τον σηκώσει,μάταια. Ανοιγόκλεισε τα μάτια του νιώθοντας ακόμα πιο έντονα τον πονοκέφαλο,την είδε να στέκεται μπροστά του,άγγιζε απαλά τον μάγουλο του λέγοντας του να ξυπνήσει,σαν άγγελος 

Γιατί αυτό ήταν η Βασιλική για εκείνον,ο αγαπημένος του άγγελος.

«τριανταφυλλάκι» ψέλλισε, αγνοώντας τον πόνο που ένιωθε ανασηκώθηκε θέλοντας να την αγκαλιάσει σφιχτά,την είχε τόσο ανάγκη «άσε με να σου εξηγήσω τα πάντα μωρό μου.Σου ζητώ συγγνώμη,προτού σκεφτείς οτιδήποτε άσε με να σου μιλήσω..» με το χέρι της του έκανε νόημα να σωπάσει

Όλη την νύχτα σκεφτόταν,ούτε εκείνη είχε καταφέρει να κοιμηθεί,της έλειπε.Το βράδυ αυτό ήταν βασανιστικό όχι μόνο για εκείνον αλλά και για την ίδια.

Μπορεί να αισθανόταν προδομένη από το ψέμα του μα δεν γινόταν να μείνει στα λόγια αυτής της κοπέλας που το μόνο που ήθελε ήταν να τους χωρίσει,θα τον άφηνε να της εξηγήσει,ο Βίκτωρας για όλα είχε εξήγηση.Έπρεπε να γίνει ένα καλό ξεκαθάρισμα,είχε έρθει η δική του σειρά να μιλήσει για το παρελθόν του.

«έχουμε χρόνο να τα πούμε όλα.Όμως μετά από λίγο ύπνο,το χρειαζόμαστε και οι δύο από ότι βλέπω.Πάμε στο κρεβάτι μας αγάπη μου και θα τα ξεκαθαρίσουμε όλα»  ένας λόγος που ήταν τρελά ερωτευμένος μαζί της,πόσο θεέ μου την αγαπούσε

«ότι θέλει το μωρό μου»  της έδωσε ένα απαλό φιλί, αψηφώντας τις ενοχλήσεις που ένιωθε την πήρε στην αγκαλιά του και μαζί ανέβηκαν στην κρεβατοκάμαρα

Είχαν και οι δύο καταλάβει πως ότι και να γινόταν δεν μπορούσαν να μείνουν χωριστά ούτε ένα βραδύ,πως θα μπορούσαν να μείνουν χρόνια;

Κοιμήθηκαν αγκαλιά νιώθοντας και οι δύο μια ανακούφιση γιατί ήξεραν πως ήταν μαζί.Θα τα ξεκαθάριζαν ολα, τώρα!

Λιγες στιγμές αργότερα ξύπνησε πρώτα εκείνος,κατέβηκε στην κουζίνα και έφτιαξε μια κούπα καφέ μένοντας να παρατηρεί τον κόσμο που περνούσε έξω από το παράθυρο.

Αισθάνθηκε ύστερα απο λίγο την παρουσία της Βασιλικής πίσω του,δεν γύρισε,συνέχισε να κοιτά έξω όταν ένιωσε τα χέρια της να τυλίγονται γύρω του, ήταν πλέον έτοιμος να ανοίξει τις αναμνήσεις του

«ήμουν γύρω στα δέκα πέντε όταν δυο άντρες στην ηλικία του πατέρα μου με πλησίασαν» ξεκίνησε να λεει σταθερά «θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου αφελή,ευκολόπιστο που έφτασε σε σημείο να πιστέψει δυο άγνωστους άντρες όταν του μίλησαν.

Είχα μεγάλη αδυναμία στον πατέρα μου,γνώριζα για το πρόβλημα μου,ενα πρόβλημα που μου κόστισε τον πατέρα μου.Εξαιτίας μου Βασιλική χάθηκε! Για να σώσει εμένα...» στην θύμηση των γεγονότων ολα εκείνα τα συναισθήματα που για χρόνια είχε κλείσει σε ενα μπαούλο βγήκαν στην επιφάνεια εύκολα και αβίαστα

Η Βασιλική τον αισθάνθηκε αδύναμο. Επιασε το χέρι του και δίχως να μιλήσει τον οδήγησε στο σαλόνι κάθισαν μαζί στον καναπέ. Αμέσως την έκλεισε στην αγκαλιά του συνεχίζοντας την αφήγηση του «η καρδιά μου αδύναμη, αν δεν γινόταν κάτι δεν θα τα κατάφερνα. Απαιτούνταν πολλα χρήματα για τα νοσοκομεία,τους γιατρούς και τις εγχειρήσεις...

Ο πατέρας μου έκανε τα πάντα για να βρει τα χρήματα μέχρι που δέχτηκε μια δουλειά.Η ιδια δουλειά που μου πρότειναν οι δυο άγνωστοι και σε μενα.Η ιδια δουλειά που μας οδήγησε να γίνουμε έρμαια εκείνου του σιχαμένου του Κωνσταντινίδη!» έσφιξε τις γροθιές του στην αναφορά εκείνου του ανθρώπου που κατέστρεψε οχι μόνο την δική του ζωή αλλα και τόσων αλλων ανθρώπων μόνο και μόνο για την δική του ευχαρίστηση

«θυσιάστηκε για μένα. Δεν άντεξε το βάρος,ειδικα όταν έμαθε πως ήμουν και εγω μπλεγμένος.Μου χάρισε μια νεα ζωή με την δική του καρδιά έχοντας επιθυμία να ξεφύγω απο αυτόν.Δεν ήμουν μόνος μου,ο Αγγελος,ο Νίκος, ο Αχιλλέας και ο Γιώργος όλοι μαζί εναντίον του,έτοιμοι να πάρουμε εκδίκηση απο τον άνθρωπο που μας κατέστρεψε και το καταφέραμε.Τον σκοτώσαμε!» σε οτι της έλεγε παρέμεινε ψύχραιμη, είχε προετοιμάσει τον ευατό της για το χειρότερο και το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να μείνει πλάι του.

«έγινα δολοφόνος» αποκρίθηκε με λύπη,αν είχε επιλογή δεν θα το έκανε ποτέ,όταν κάποιος μας καταστρέφει δεν γίνεται να τον αφήσουμε ατιμώρητο.Ο θάνατος δεν είναι λύση,ο Βίκτωρας το ήξερε αλλα ο Κωνσταντινίδης του ειχε στήσει παγίδα για να σκοτώσει τον ίδιο...
Επρεπε να σωθεί απο αυτό το τέρας

«Βίκτωρα μη!μην κατηγορείς τον εαυτό σου μάτια μου.Δεν εισαι δολοφόνος!» άμυνα! Αυτο ήταν, αμυνθηκε!

«μισώ τον ευατό μου μικρή μου για οτι έκανα.Με ανάγκασε να κάνω πράγματα που δεν ήθελα, σε αυτό εμπλέκεται και η Λίλυ» στο όνομα της την ένιωσε να τσιτωνεται «δεν ήμασταν μαζί κανονικά, απλα περνούσαμε κάποια βράδια μαζί,
διακίνηση ναρκωτικών για παράδειγμα...» κατέβασε το κεφάλι φανερά ντροπιασμένος

Δέκα πέντε χρονών ακόμα, αφελής και αμαθος τον ανάγκασαν να μπει στο κύκλωμα φουσκωνοντας του τα μυαλά πως ο πατέρας του θα ήταν περήφανος μιας και έκανε την ίδια δουλειά.Χρειάζονταν τα χρήματα άλλωστε,ήταν μια καλή ευκαιρία.

«έκανα τοσα λάθη.Λαθη εξαιτίας της αφέλειας μου,εξαιτίας μου έχασα τον πατέρα μου,για μενα θυσιάστηκε.Εγω έπρεπε να είχα πεθάνει, εγω μαζί με την αδύναμη μου καρδιά»

«ΒΙΚΤΩΡΑ.Μην τολμήσεις να το ξανα πεις αυτο» φώναξε, σήκωσε το κεφάλι του για να την δει «καθε γονιός κάνει τα πάντα για το παιδί του.Νομίζεις πως αν πέθαινες εσύ θα το άντεχαν; κανεις μεγάλο λαθος.Ειναι μεγάλο πλήγμα για έναν γονιό να χάνει το παιδί του,ειναι σαν να χάνουν ενα δικό τους κομμάτι. Γιατί απο την στιγμή που γεννιέσαι ο γονιός σου ζει για σένα και πλέον μόνο εσύ εχεις σημασία.

Ο πατέρας σου δεν θα σε άφηνε να πάθεις τίποτα και αν του δινόταν η ευκαρία να γυρίσει το χρόνο πίσω και να τον έχεις ξανα κοντά σου,εκείνος πάλι θα θυσιαζοταν για σένα. Γιατί οι γονείς αυτό κάνουν!ζουν για τα παιδιά τους» τον κοιτούσε έντονα στα μάτια θέλοντας να τον κανει να καταλάβει τα λόγια της

«οτι και να έγινε στο παρελθόν θα μείνει εκει. Οποιος έρθει απο το παρελθόν θα έχει να αντιμετωπίσει εμας τους δύο. Εισαι ο ήρωας μου,εισαι ο τραμπούκος μου,εισαι τα πάντα μου!» τελείωσε φιλωντας τον απαλά

Κανεις δεν θα έμπαινε εμπόδιο πλεον στις ζωές τους.Δεν ήξεραν την δύναμη της αγάπης τους. Ηταν έτοιμη να τα δώσει όλα

«υπάρχει και κάτι ακόμα τριανταφυλλακι. Κάτι που μπορεί να αλλάξει τα πάντα» ήθελε να της τα πει ολα.

Ολα!

Συνεχίζεται...

σχολια και αστερια αλλιως θα τους αφανισω ολους (πλακιτσα ή μηπως οχι?)