ΚΕΦΑΛΑΙΟ 55

Δεν υπάρχει τίποτα που να είναι ούτε κατά το ήμισυ τόσο γλυκό όσο της αγάπης το νέο όνειρο.

Thomas Moore

«Βαλέρια πρόσεχε» πρόλαβε να την κρατήσει πριν σωριαστει στο κρύο δάπεδο,τα σωματα τους ακουμπησαν , το χερι του πίσω απο την πλάτη της την πίεσε περισσότερο κοντά του ενώ τα πρόσωπα τους βρίσκονταν σε απόσταση αναπνοής

«πρέπει να φύγω Ιωσήφ» σαν να την χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα απομακρύνθηκε από κοντά του.
Εκεινος δεν πρόλαβε να την σταματήσει,έφυγε τοσο γρήγορα,οπως γρήγορα μπήκε και στην ζωή του

Ολα τοσο ξαφνικά

Ετρεχε για αρκετή ωρα μέχρι να βεβαιωθεί πως είχε απομακρυνθεί απο τον Ιωσήφ,με βιαστικές κινήσεις σταμάτησε βγάζοντας το κινητό απο την τσάντα της «θέλω να σε δώ,είναι ανάγκη» ηταν το μόνο που κατάφερε να πει πριν καταρρεύσει..

Οι επόμενες μέρες που ακολούθησαν ήταν δύσκολες για την Βασιλική. Ο Ιωσήφ δεν είχε σταματήσει να της τηλεφωνεί για να βρεθούν,εκδήλωνε την επιθυμία του να την δει έστω και για λίγα λεπτά,σαν να κρεμόταν από αυτή την συνάντηση.Ένιωθε να πιέζεται και δεν ήξερε πως να αντιδράσει,όλο αυτό της είχε έρθει ξαφνικό.Δεν μπορούσε επιπλέον να βγάλει και από το μυαλό της την απόρριψη του Βίκτωρα, τα σκληρά του λόγια

Έβρισκε δικαιολογίες για να τον αποφύγει,από την πλευρά του εκείνος ένιωθε να καίγεται από προσμονή να την συναντήσει,να την δει,να την αγγίξει..δεν καταλάβαινε τον εαυτό του.

Όλα αυτά τα χρόνια είχε μείνει πιστός στο σχέδιο του,δεν είχε αφήσει καμία γυναίκα να μπει στην ζωή του και τώρα η λάθος γυναίκα θα έκανε άνω κάτω την ζωή του τόσο απρόσμενα.

Πόσα έκρυβε ο Ιωσήφ, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί,πόσα μυστικά;

«Παύλο σου λέω πως δεν έχει σταματήσει τα τηλέφωνα,μετά από εκείνο το βράδυ που έφυγα σαν κυνηγημένη με παίρνει κάθε τρεις και λίγο» ξεφυσώντας μίλησε στον φίλο της,τελικά δεν είχε καταφέρει να έρθει εκείνος λόγω κάποιων υποχρεώσεων που είχε αναλάβει ωστόσο σε λίγες ώρες θα έφτανε ο Λάμπρος

«Βασιλική μείνε μακριά του,μην σε ξεγελά το τρυφερό του ύφος,ο άνθρωπος μπορεί είναι επικίνδυνος,δεν γίνεται να βγεις με κάποιον που γνώρισες τυχαία στον δρόμο,ειδικά αν...» κατάλαβε πολύ καλά τι πήγαινε να πει,πρόλαβε να τον διακόψει προτού συνεχίσει ενημερώνοντας τον πως εκείνος ήδη ήξερε «τώρα που θα έρθει ο Λάμπρος δεν θα σε αφήσει ούτε στιγμή μόνη σου,γιατί μπλέκεις συνέχεια γαμώτο» της φώναξε θυμωμένα με την αφέλεια της,μόνο που αυτή την φορά δεν έφταιγε εκείνη που συνάντησε κάποιον τυχαία στον δρόμο,η μοίρα τελικά ήταν πιο πονηρή από ότι ήθελε να πιστεύει,συμπτώσεις που χαλούσαν τις ισορροπίες

«σήμερα είμαι καλεσμένη στην δεξίωση που κάνει για τα γενέθλια του,ήταν ανένδοτος,αν δε πάω είναι ικανός να βρει την διεύθυνση μου αν και είναι δύσκολο λόγω το ότι του έχω δώσει ψεύτικα στοιχεία ,παρόλα αυτά φοβάμαι» του είπε γρήγορα περιμένοντας από στιγμή σε στιγμή την έκρηξη του

«δεν πρόκειται να αλλάξεις ποτέ έτσι;τουλάχιστον μην τολμήσεις να πας μόνη σου,θα έρθει και ο Λάμπρος. Έτσι και αλλιώς και οι δύο ξέρουμε πως σίγουρα θα τον χρειαστείς.Πρέπει να κλείσω να πάω στην Λυδία με χρειάζεται,θα τα πούμε αργότερα,να προσέχεις»

«και εσείς το ίδιο αγαπημένε μου,σε ευχαριστώ για όλα,να μου την φιλήσεις γλυκά και να της δώσεις μια μεγάλη τρυφερή αγκαλιά» έκλεισε το τηλέφωνο ανακουφισμένη,ο Παύλος πάντα την βοηθούσε να ηρεμήσει,είχε τον τρόπο του.Θεωρούσε τον εαυτό της τυχερό που τον είχε στην ζωή της.

Μετά το τηλεφώνημα με τον φίλο της αποφάσισε να μαγειρέψει για τον Λάμπρο και ύστερα να βρει τα ρούχα που θα φορούσε το βράδυ,ήταν ρίσκο αυτό που θα έκανε αλλά θα τα έπαιζε όλα για όλα

Πλέον η συνέχεια θα ήταν ένα ρίσκο επικίνδυνο και καταστροφικό ..

Ο Λάμπρος όντως έφτασε στο σπίτι ύστερα από λίγες ώρες φανερά κουρασμένος,γευμάτισαν παρέα ενημερώνοντας τον για τις τελευταίες εξελίξεις,για τον περίεργο Ιωσήφ μέχρι και την συνάντηση της με την οικογένεια της και φυσικά με τον Βίκτωρα. Ο φίλος της,της ζήτησε να κάνει υπομονή,τώρα που θα ήταν και ο ίδιος κοντά της θα την βοηθούσε σε ότι και να χρειαζόταν,μπορεί κάποτε να ήταν αυτός που την πλήγωσε αλλά τώρα είχε έρθει στην ζωή της σαν φύλακας άγγελος που την έσωσε όταν είχε ανάγκη

«θα πάω να ξαπλώσω λίγο,να με ξυπνήσεις όταν είναι να φύγουμε» της έδωσε ένα τρυφερό φιλί στο μάγουλο αφήνοντας την και εκείνη να ξεκουραστεί.Έμεινε μόνη της με τις σκέψεις μοναδική παρέα...

Το βράδυ θα εξελισσόταν σε μια άκρως απρόσμενη έκπληξη για όλους τους

«Βίκτωρα,καλώς ήρθατε,χαίρομαι που είστε εδώ»ότι είχαν φτάσει στην έπαυλη του Ιωσήφ «κάντε αν θέλετε μια βόλτα και μόλις ξεμπερδέψω με κάποιους καλεσμένους θα έρθω να σας βρω» ένευσαν θετικά λέγοντας του πως θα τον περίμεναν.

Όταν έφυγε πήραν από ένα ποτήρι σαμπάνια και κάθισαν στην άκρη,σε κανέναν από τους δύο δεν άρεσαν αυτές οι εκδηλώσεις, ήρθαν μόνο και μόνο επειδή ήταν τα γενέθλια του και δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς

«θέλω να φύγω» ήπιε λίγο από την σαμπάνια της κατσουφιάζοντας, ποτέ δεν ενδιαφερόταν για τέτοιου είδους εκδηλώσεις, ακόμα και όταν ζούσε ο πατέρας της γιατί ήξερε,ήξερε πως όλα αυτά τα πλούτη δεν ήταν τίποτα παραπάνω από απατεωνιές και βρωμοδουλειες δικές του και των συνεταιρων του

«υπομονή μικρή μου θα φύγουμε μια και καλή,πλησιάζει η στιγμή να το θυμάσαι αυτό» της άφησε ένα απαλό φιλί στα μαλλιά της χαρίζοντας της ένα γλυκό χαμόγελο

Για εκείνη πάλευε πλέον. Το άξιζε να ελευθερωθεί..

«θέλω να τελειώσει όλο αυτό.Εσύ; εσύ πως είσαι;ξέρεις μετά την συνάντηση σου μαζί της» ήταν ένα λεπτό θέμα και δεν επιθυμούσε να το συζητήσει εκείνη την στιγμή έτσι λοιπόν της ζήτησε ευγενικά να μην αρχίσουν αυτή την κουβέντα εδώ,και οι τοίχοι είχαν αφτιά,δεν θα το διακινδύνευε «κατάλαβα θα τα πούμε σπίτι» δεν χρειαζόταν να της πει κάτι παραπάνω,τον καταλάβαινε αμέσως,είχαν μια ξεχωριστή σχέση τελικά αυτοί οι δύο που μέχρι τώρα δεν είχαν δει

«είσαι θησαυρός μικρή μου» την αγκάλιασε σφιχτά γελώντας μέχρι που η φωνή του Ιωσήφ τους διέκοψε,
απομακρύνθηκαν γυρνώντας προς το μέρος του με τον Βίκτωρα ακόμα να τη κρατά στην αγκαλιά του

«θέλω να σας γνωρίσω μια νέα φίλη
Βαλέρια έλα...» την βοήθησε να πλησιάσει,μόλις σήκωσε το κεφάλι και τα βλέμματα τους ενώθηκαν ο χρόνος πάγωσε για όλους «από εδώ λοιπόν να σας συστήσω την Βαλέρια,πλέον μια καλή μου φίλη που ευελπιστώ σύντομα να γίνει κάτι παραπάνω» η δήλωση του ξάφνιασε και τους τρεις,η έκπληξη τους φανερά ζωγραφισμένη στα προσωπα τους,όχι μόνο από την δήλωση του αλλά γιατί και οι τρεις τους γνωρίζονταν πολύ καλά τελικά

«και αντίστοιχα Βαλέρια από εδώ ο Βίκτωρας,ο άντρας της αδερφής μου,της Στεφανίας» και η μοίρα έπαιζε το πιο περίεργο παιχνίδι της....

....της Στεφανίας...

Ετσι Βασιλική Βίκτωρας και Στεφανία αντιμέτωποι με τον πόλεμο...

Το τελευταίο για φέτος...