ΚΕΦΑΛΑΙΟ 30

Ηδονή και δράση κάνουν το χρόνο να φαίνεται λίγος.

Γουίλιαμ Σαίξπηρ

Το επόμενο πρωί τους βρήκε αγκαλιά στο κρεβάτι.Ο Βίκτωρας ηταν ο πρώτος που ξύπνησε,κάθισε να την παρατηρει χαϊδεύοντας απαλά το σώμα της μέχρι που σηκώθηκε να κανει ενα ντουζ πριν φύγει για την σχολή.Την ώρα που έπλενε το σώμα του άκουσε την πόρτα να ανοίγει. Ηξερε καλα οτι ήταν εκείνη και ακομα καλύτερα τι θα ακολουθούσε.

Ενιωσε τα χέρια της να τον αγγίζουν
«άργησες»της ειπε πριν επιτεθεί στα χείλη της,αιφνιδιάζοντας την.Αρχισε να την σαπουνιζει αφήνοντας μικρά φιλια στο γυμνό κορμί της.Μολις έκανε και εκείνη το ίδιο άνοιξε την βρύση και το νερο απλώθηκε πάνω στα σώματα τους που με αρμονία ενώθηκαν

«αχόρταγε!» τον κορόιδεψε με ενα πλατύ χαμόγελο.Ο έρωτας τους ήταν αυτό που της έδινε πνοή και ποτέ δεν θα τον αρνιόταν

«μόνο με εσενα τριανταφυλλακι!» απάντησε,φτάνοντας και οι δυο στην κορύφωση μαζι,με μια φωνή φώναξαν για τον έρωτα που τους συντροφευε

Λίγες στιγμές αργότερα απολάμβαναν μαζι το πρωινό τους.Θα πήγαινε και εκείνη σήμερα στην σχολή,δεν ηθελε να μείνει σπίτι μόνη της.Οταν και οι δυο ηταν έτοιμοι ξεκίνησαν.Η Αλίκη δεν την είχε παρει ακομα τηλέφωνο οποτε υπέθεσε πως θα κοιμόταν. Λογικά το βράδυ της με τον Αγγελο θα ήταν κουραστικό.

Σε αυτη την σκέψη ασυναίσθητα χαμογέλασε,ο Βίκτωρας την ρώτησε τον λόγο μα εκείνη διακριτικά απέφυγε να του απαντήσει.Μπορεί να έδειχνε άνετος με την σχέση της Αλίκης με τον φίλο του αλλα δεν πίστευε πως θα ένιωθε άνετα να ξέρει...παραπάνω!

«εσενα σκέφτομαι» πρόσθεσε γελώντας.Ο Βίκτωρας επιασε το χερι της αφήνοντας πάνω του ενα ζεστό φιλί.Μολις εφτασαν στην σχολή της ζήτησε να πάει μέσα να ανοίξει λιγο τις αίθουσες εως ότου εκείνος θα πάρκαρε την μηχανη

Τα μαθήματα ξεκινούσαν σε καμία ωρα αλλα πολλοι έρχονταν και πιο νωρις για να ξεκινήσουν ζέσταμα και τα σχετικά.Μερικες βέβαια απλα ήθελαν να αρπάξουν την ευκαρία να μείνουν μόνες μαζί του.Η εμφάνιση της Βασιλικής όμως συνέχιζε να καταρρίπτει καθε τους προσπάθεια

«καλημέρα σας.Πως και πρωινές; Ακομα ειναι νωρις για να βρίσκεστε εδω» οι δυο κοπέλες ηταν καινούργιες
ειχαν καταντήσει χειρότερες και απο την Λίλυ.Αγενείς και θρασύτατες δεν σταματούσαν να προκαλούν και οχι μονο τον Βίκτωρα αλλα και τα αγόρια. Ο Αχιλλέας με τον Νικο και τον Γιώργο είχαν ξεκινήσει να κάνουν μαθήματα πλέον στην σχολή για να μπορούν ο Βίκτωρας με τον Αγγελο να ξεκουράζονται και να μοιράζουν τα τμήματα πιο εύκολα.Οι μαθητές με τον καιρό αυξάνονταν και δυο ατομα μονάχα δεν μπορούσαν να τους κουμαντάρουν

«ξυπνήσαμε νωρις,ε και επειδή ο δάσκαλος ξέρουμε οτι έρχεται νωρίτερα ήρθαμε να μα δείξεις λιγο καποιες κινήσεις μιας και έχουμε χασει πολλα μαθήματα...» απάντησε μια απο τις δυο παίζοντας ταυτόχρονα με τα μαλλια της,και οι δυο έπειτα κοιταχτηκαν χασκογελωντας

Ο μονος λογος που είχαν έρθει ήταν για τον Βίκτωρα

Η Βασιλική προσπάθησε να δείξει ψυχραιμία και να μην τους επιτεθεί. Την προκαλούσαν συνέχεια και κάποια στιγμή θα άφηνε τον ευατό της ελεύθερο κατι που δεν θα τους άρεσε καθόλου.Ο Βίκτωρας τις ειδε απο μακριά,εκλεισε το τηλέφωνο,
ψιθύρισε ενα σιγανό "ωχ" και τις πλησίασε.Ηταν αρκετά νωρις για φασαρίες.Καλημερισε τα κορίτσια τυπικά και ύστερα στράφηκε στην Βασιλική δίνοντας της ενα δυνατό φιλι που καθιστούσε σαφές πως δεν ήταν διαθέσιμος οπως οι δυο κοπέλες πολυ θα ήθελαν!

Χωρις πολλα πολλα μπήκαν μεσα,τα κορίτσια πηγαν στην αίθουσα ενω οι δύο τους στο γραφείο.Γρήγορα εφτασε ο Νίκος,τον οποίο είχε καλέσει ο Βίκτωρας οταν πάρκαρε την μηχανή,χρειαζόταν βοήθεια!

«ανέλαβε τες.Κανε οτι θες αλλα μην τολμήσουν να πλησιάσουν εμενα και την Βασιλική» του ειπε,ο Νίκος κατάλαβε αμεσως τι έπρεπε να κάνει. Πηγε κοντα τους λέγοντας τους πως θα τους εκανε εκείνος μάθημα πετώντας συνέχεια υπονοούμενα μέχρι να καταλάβουν μια και καλη πως δεν θα κέρδιζαν τιποτα απο τον Βίκτωρα.Βέβαια δεν έδειξαν να τους κακοπεφτει το μάθημα με τον Νίκο αντιθέτως ενθουσιάστηκαν παραπάνω απο το κανονικό

Ετσι ήταν ο Νίκος,μπορούσε να τραβήξει εύκολα τα βλέμματα πάνω του,να τους δώσει αυτο που θέλουν αλλά ποτε να τις εκμεταλλευτεί.Ηταν ενα παιδί που δεν προκαλούσε, μπορεί να μην του φαινόταν αλλα δεν του αρεσε να χρησιμοποιεί την γοητεία του για να 'ρίχνει' τις κοπέλες,δεν ήταν ρομαντικός μα επιθυμούσε να εχει πλάι του την κατάλληλη και προπάντων να ειναι σωστός απέναντι τους!

Καθως η ωρα περνούσε οι μαθητές και οι μαθήτριες αντίστοιχα άρχισαν να συγκεντρώνονται.Ο Βίκτωρας πηγε να ετοιμαστεί,οσο η Βασιλική καθόταν στο γραφείο η πόρτα χτύπησε.Μια κοπέλα μετρίου αναστήματος,γλυκιά και αρκετά μικρή ζήτησε να μπεί μεσα,πιο συγκεκριμένα ήθελε να μιλήσει με τον υπεύθυνο.

«ο Βίκτωρας είναι ο υπεύθυνος αλλα τώρα έχει μάθημα γλυκιά μου.Πες μου σε εμενα.Ειμαι η Βασιλική,η κοπέλα του» η νεαρή χλωμιασε!

«Στεφανία!»απάντησε η κοπέλα με δυσκολία νιώθοντας εναν κόμπο να σχηματίζεται στον λαιμό της. «θα ήθελα απλά να γραφτώ στην σχολή.
Ειναι..ειναι επείγον!» ειπε γρήγορα σκύβωντας το κεφάλι της κατα κόκκινη απο την ντροπή

Λιγος καιρός μέχρι να αλλάξουν ολα!

Η Στεφανία κάθισε στην καρέκλα οσο η Βασιλική της ζητούσε καποια απαραίτητα στοιχεία για να συμπληρώσει την φόρμα εγγραφής. Φαινόταν καπως αγχωμένη και σε πολλα πραγματα αργούσε να απαντήσει,λες και φοβόταν.

Η Βασιλική σκέφτηκε απλά οτι ηταν απο το αγχος της, αν και δεν υπήρχε λογος να εχει προσπάθησε να την κανει να αισθανθεί οσο πιο άνετα μπορούσε.Η Στεφανία είχε μολις μπει στα είκοσι,δεν της φαινόταν καθόλου.Αν την έβλεπε κανεις θα νόμιζε πως είχε μπροστά του μια μικρή μαθήτρια.

«πολυ ωραία γλυκιά μου.Μολις έρθει και ο Βίκτωρας θα μιλήσετε για την τιμή και τις ωρες.Αν θελεις μπορείς να περιμένεις εδω μαζί μου.Σε λιγο απο οτι βλέπω...»κοίταξε το ρολόι που κρεμόταν στον τοίχο «τελειώνει» συμπλήρωσε χαμογελώντας

«Ναι,αν δεν υπάρχει πρόβλημα θα μείνω εδω.Η αλήθεια είναι οτι ντρέπομαι αρκετά,δεν ειναι κατι που θα ήθελα να κάνω,με ανάγκασαν... εννοώ με έπεισαν να ερθω εδω...η φιλη μου βλέπετε» μπέρδεψε τα λόγια της,έκλεισε τα μάτια παίρνοντας μια βαθια ανασα. Ζήτησε συγγνώμη απο την Βασιλική λέγοντας της πως απο το αγχος και την ντροπή της φτάνει σε σημείο να μπερδεύεται πολυ

Οσο περίμεναν να τελειώσει ο Βίκτωρας οι δύο κοπέλες μιλούσαν μαθαίνοντας τα βασικα η μια για την άλλη.Η Στεφανία έδειχνε να χαλαρώνει με την συζήτηση τους,ειχε αφήσει για λιγο τις σκέψεις της στην άκρη.Οταν επιτέλους το μάθημα τελείωσε τα δυο κορίτσια σηκώθηκαν για να πανε να βρούν τον Βίκτωρα.

«όπως το φαντάστηκα» πέταξε άξαφνα κάνοντας την αλλη κοπέλα να την κοιτάξει με απορία «κοιτα τις λυσσαρες,πως πανε απο πάνω του σαν τα κοράκια.Δεν αντέχω αλλο.Τι πρέπει να κανω ακομα για να καταλάβουν πως δεν ειναι διαθέσιμος!»
αναρωτήθηκε φωναχτά,η Στεφανία της χαμογέλασε ενθαρρυντικά,δεν ήξερε τι να της πει δυστυχώς

Ο Βίκτωρας γύρισε το βλέμμα του προς το μερος τους,ενα τρυφερό χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο του στην θεα της Βασιλικής τα μάτια του την κοιτούσαν με τοση λατρεία και αγάπη.Η καρδιά της Στεφανίας σφιχτηκε,οχι απο κακία ή ζήλεια μα για κατι που και η ίδια θα ήθελε να ζήσει...Ακολούθησε την Βασιλική με την καρδιά της έτοιμη να σπάσει,δεν μπορούσε να ελέγξει το άγχος που ένιωθε παρόλο που η Βασιλική την είχε βοηθήσει να νιώσει πιο άνετα!

«μωρό μου» τον φίλησε, γυρνώντας στις διάφορες κοπέλες που ακομα τους κοιτούσαν.Σύστησε την Στεφανία και του ανέφερε πως θα ήθελε αμεσα να ξεκινήσει μαθήματα.Οι τρεις τους γύρισαν στο γραφείο για να μιλήσουν καλύτερα για τις περαιτέρω λεπτομέρειες

«τα λεμε απο Δευτέρα λοιπόν.Θα σε περιμένω!οτι χρειαστείς θα μπορείς να μου λες» έτεινε το χέρι του προς το μερος της

«ευχαριστώ πολυ»χαμογέλασε αμήχανα εκείνη ανταποδιδοντας την χειραψία.

Τωρα ξεκινάς Στεφανία. Τωρα πρέπει να γίνεις έτοιμη να αντιμετωπίσεις τους δαίμονες σου!

«ει μικρή περίμενε»σαστισε, δεν ηξερε αν φώναζαν εκείνη αλλα για κάποιον περίεργο λογο γύρισε το σώμα της προς τα πίσω, ένας νεαρός όντως κατευθυνόταν προς το μερος της κρατώντας το πορτοφόλι της.

Μα τι απρόσεκτη που ειμαι... μάλωσε τον ευατό της,ο νεαρός έφτασε κοντά της ρωτώντας την αν ειναι δικό της

«ευχαριστώ πολυ...που το βρήκες... Και που μου το έφερες»

«σε ειδα την ωρα που έφευγες απο το γραφείο του Βίκτωρα ήσουν αφηρημένη και δεν το κατάλαβες.
Ηταν υποχρέωση μου,μικρούλα» ο Νίκος της απάντησε με ενα φιλικό χαμόγελο.Πραγματικά ηταν απο τις κοπέλες που πλεον σπάνια έβλεπε. Ντυμένη κόσμια, γυαλιά, καθαρό πρόσωπο και μαζεμένη... Δεν γινόταν να μην του κανει εντύπωση,ειδικα τα μάτια της,άσε που φαινόταν και για πολυ μικρότερη του

«Ευχαριστω και πάλι.Κατι τελευταίο δεν είμαι μικρή ουτε μικρούλα.Για είκοσι χρονών ειμαι αρκετά μεγάλη θεωρώ να ξεκινήσω πολεμικές τέχνες εδω αλλοι αρχίζουν απο τα πεντε,εγω σε πείραξα;»αποκρίθηκε θυμωμένα, εκανε μεταβολή και με γρήγορο βήμα έφυγε αφήνοντας τον σαστισμένο απο την απότομη αλλαγή της συμπεριφοράς της

Ειχε βαρεθεί πλεον όλοι να της φέρονται ετσι,επειδή απλά δεν έμοιαζε με τις αλλες κοπέλες της ηλικίας της...

Ειχε βαρεθεί τα παντα!

Συνεχίζεται...