ΚΕΦΑΛΑΙΟ 59

Μη διαλέξεις ένα δρόμο χωρίς εμπόδια· πιθανότατα δεν οδηγεί πουθενά.

Frank A. Clark

Υστερα απο εκείνο το βράδυ και το φλογερό τανγκό δύο ψυχών που ερωτευτηκαν, αγαπήθηκαν και πόνεσαν πολύ, άρχισε μια κόντρα χωρις προηγούμενο.Ο εγωισμός μπήκε ανάμεσά τους κάνοντας τα πράγματα χειρότερα, μετατρέποντας τους σε δύο μονομάχους που παλεύουν για την επικράτεια τους.

Δυο ψυχές που ήταν έτοιμες να σταθούν απέναντι, να μονομαχήσουν και να παλέψουν για ολα.Δύο ψυχές πανέτοιμες για μαχη.

«απο την μια εχω τον Ιωσήφ που δεν σταματά να 'έρχεται' κοντά μου και απο την αλλη ο Βίκτωρας έχει βαλθεί να με κανει να μετανιώσω την απόφαση της επιστροφής μου!» παραπονέθηκε νευριασμένη στον φίλο της -με τα δικά του λογια που είχαν αποτυπωθεί στο μυαλό και δεν έλεγαν να εξαφανιστούν -

Φυγε οσο ειναι νωρίς δεσποινίς... Βαλέρια.. Φυγε τωρα που είναι καιρός

Εκεινη την βραδιά εφυγε σαν κυνηγημένη μετα τον χορό τους, ο Βίκτωρας την άφησε να φύγει για ακομα μια φορά λέγοντας της χαρακτηριστικά πως θα μετανιωνε που είχε επιστρέψει και με τον Ιωσήφ παράλληλα να προσπαθεί να καταλάβει την συμπεριφορά της.

Θυμάται τον Ιωσήφ να τρέχει πίσω της φωνάζοντας το όνομα της,ευτυχώς δεν την πρόλαβε,σταμάτησε ενα ταξί γρήγορα και μπήκε μεσα φτάνοντας στο σπίτι της,στην ασφάλεια της

Ο Ιωσήφ δεν έκρυβε πλέον το ενδιαφέρον του για την μυστήρια Βαλέρια, για την κοπέλα που κατάφερε να κανει την κρύα του καρδιά να νιώσει ζωντανή ξανά.
Ηταν διατεθειμένος να κανει τα πάντα για να την κερδίσει, ετσι ήταν και έτσι θα εκανε! Κανεις δεν τον υπολόγιζε, μεγάλο λαθος!

«αποφάσισες να συμμετέχεις σε ενα παιχνίδι φωτιάς ψυχή μου,ηξερες απο την αρχή πως δεν θα είναι καθόλου εύκολο,επομένως μην παραπονιέσαι. Ειχες επιλογή να μεινεις στην Αγγλία αλλά εσύ για αλλη μια φορα επέλεξες να κάνεις του κεφαλιού σου» της ειπε σταθερά ο Λάμπρος, ειχε απόλυτο δίκιο και αυτο το αναγνώριζε και η ιδια.

Οταν αποφάσισε να επιστρέψει γνώριζε πως τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο και σίγουρα θα είχε να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες.Ετσι οπως είχε φύγει ειχε αφήσει πίσω της την αγάπη της, τους ανθρώπους της, ξεχνώντας τα λόγια και τις πράξεις του,μα κανεις δεν μπορούσε να την καταλάβει.Ο λογος ήταν πιο βαθύς απο οτι πίστευαν..

«δεν θα το βάλω κάτω αγαπημένε μου οσο και να μου κοπανάς το λαθος μου,το οποίο και αναγνωρίζω.Αρκετά ομως εκανα υπομονή και περίμενα,
δεν καταλαβαίνεις πως νιώθω,δεν καταλαβαίνεις ουτε εσυ,ούτε αυτος καταλαβαίνει» απάντησε,
άφησε την κούπα της με τον καφέ στο τραπεζάκι και σηκώθηκε να ετοιμαστεί γιατί η ώρα περνούσε

«δεν έχουμε τελειώσει την κουβέντα μας μικρή και για να έχουμε καλο ερώτημα που στο καλο πας; δεν πιστεύω να σκοπεύεις να πας να συναντήσεις αυτόν;» ουτε το όνομα του δεν ήθελε να πει,η απέχθεια που ένιωθε για εκείνον ήταν φανερή

«οχι αγαπημένε μου δεν παω στον Ιωσήφ, για μάθημα πηγαίνω!» η έκπληξη ζωγραφίστηκε έντονα στο πρόσωπο του,κοιτάζοντας την έντρομος της ζήτησε ηρεμα και ωραία να του εξηγήσει τι ακριβώς σκόπευε να κανει γιατί το αισθανόταν πως αυτό που θα άκουγε δεν θα ήταν καλό

«δεν σου λέω αγαπημένε μου.
Εκπληξη,άλλωστε τελευταία μαθαίνω οτι ανοίγεις πολύ εύκολα το στοματάκι σου και μιλας πολυ,δεν μου αρέσει καθόλου.Οπότε για την ώρα θα χρειαστεί να περιμένεις, βέβαια είμαι σίγουρη πως θα μάθεις γρήγορα..»
του έδωσε ενα φιλί στο μάγουλο και έφυγε γρήγορα για το δωμάτιο της

Τι σχεδιάζεις πάλι βρωμοθηλυκο; γέλασε με την τρελή του φίλη πίνοντας λιγο απο τον καφέ του

Λίγες στιγμές αργότερα προσπαθούσε να ηρεμήσει τον ευατό της και να αποβάλει ολο το άγχος που αισθανόταν έντονα σε όλο της το σώμα.Πήρε μια βαθιά ανάσα και βγήκε απο το αυτοκίνητο, μαζι με τα πράγματα της περπάτησε ως την είσοδο....

Το παιχνίδι τωρα ξεκινούσε και η κόντρα θα μεγάλωνε περισσότερο

Ο Αγγελος με τον Αχιλλέα ειχαν ξεκινήσει τα μαθήματα απο νωρίς-τον τελευταίο καιρό για κακη τους τύχη είχαν αυξηθεί-,προσπαθούσαν να τα βγάλουν περα προσλαμβάνοντας ταυτόχρονα έναν ακόμα για να τους βοηθά.

Το δικό του τμήμα θα ξεκινούσε σε λιγότερο απο δεκα λεπτά, είχε ζητήσει απο τις μαθήτριες που ηδη είχαν έρθει να αρχίσουν το ζέσταμα και σιγα σιγα να ετοιμάζονται.Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να φανταστεί αυτο που θα ακολουθούσε

«έτοιμες κοριτσια;» ρώτησε ευθυμα μπαίνοντας μεσα στην αίθουσα.
Κάποιοι ψίθυροι και μερικά ύποπτα βλέμματα του κίνησαν το ενδιαφέρον, γύρισε προς τα εκει που κοιτούσαν μένοντας να κοιτά σαστισμένος την γυναίκα που αγάπησε οσο καμμιά αλλη να βρίσκεται απέναντι του

Τι στο καλο γύρευε εκει; με ποιο δικαίωμα πανάθεμά την

Καταφερε να βρει την αυτοκυριαρχία του και να ξεκινήσει επιτέλους, σε όλη την διάρκεια του μαθήματος πάλευε με το ολο του το είναι να μην αντιδράσει,να μην της δώσει σημασία μα του ηταν εντελώς αδύνατον να αδιαφορήσει καθως αισθανόταν το καυτό της βλέμμα πάνω του,κανοντας
ακομα πιο δύσκολη την κατάσταση

«δεκα λεπτά διάλειμμα κορίτσια και έπειτα συνεχίζουμε» μολις τελείωσε να τους δείχνει την άσκηση τους ζήτησε να τον αφήσουν μόνο με την καινούργια μαθήτρια

Το τμήμα, οι μαθήτριες δηλαδή ήταν ολες καινούργιες,δεν γνώριζαν την ιστορία τους αλλά ολο και καποια λογια που είχαν ειπωθεί απο τους αλλους και τωρα κάποιες εκφράσεις ανάμεσα τους πολυ εύκολα τις έβαλε σε σκέψη

Οταν ολες βγήκαν εξω και έμειναν επιτέλους μόνοι πηρε μια βαθιά ανασα -συγκρατώντας τα νεύρα του ταυτόχρονα - και την πλησίασε.
Εκει,στην μέση μια ήσυχης αίθουσας δύο μονομαχοι στέκονταν για να γκρεμίσουν ολα.Μια κόντρα δίχως τελος με καταστροφικές συνέπειες.

«την τρέλα μου με ποιο δικαίωμα ήρθες εδώ;»πάλευε ξανα με τον ίδιο του τον ευατό να μην κάνει αυτό που πραγματικά ήθελε, αυτο που τον κρατούσε ζωντανό

«η σχολή είναι δημόσια Βίκτωρα, εχω κάθε δικαίωμα να έρχομαι άλλωστε ήμουν μέλος,δεν μπορείς να μου το απαγορεύσεις» απάντησε χαλαρή ή τουλάχιστον ετσι ηθελε να δείχνει, το στήθος της ανεβοκατεβαινε σε ξέφρενο ρυθμό με την καρδιά της κυριολεκτικά στα πρόθυρα της τρέλας

«ησουν καλα το ειπες.Ησουν Βασιλική μέχρι την ημερα που αποφάσισες να φύγεις και να με αφήσεις,τοτε για σενα ολα τελείωσαν!» απάντησε με νεύρο,

«με παρακουσες για αλλη μια φορά. Γιατι ηρθες εδω Βασιλική ή μήπως να σε λεω καλύτερα Βαλέρια, βλέπω οτι σου αρέσει καλύτερα» τα βλέμματα τους ενωμένα, η καρδιά να συνεχίζει να χτυπά σε τρελούς ρυθμούς και οι δυο ψυχες αυτες να παλεύουν με ολο τους το είναι για να αντέξουν.

«να με λες οπως θέλεις αλλα αυτο που προσπαθείς να πετύχεις δεν θα το καταφέρεις.Δεν πρόκειται να φύγω Βίκτωρα ουτε απο την σχολή και κυριότερα ουτε απο την ζωή σου.
Ετοιμάσου,τωρα ειναι η δική μου σειρά!» πρόλαβε να του πει μόνο καθως ο χρόνος τους είχε τελειώσει και τα κορίτσια επέστρεψαν στην αίθουσα

Συνέχισε το μάθημα κανονικά προσπαθώντας να μην δείχνει επηρεασμένος απο τα λόγια της, το έβλεπε στα μάτια της πως δεν αστειευόταν.Το πείσμα της την έκανε δυνατό αντίπαλο που έπρεπε να κάνει τα πάντα για να τον νικήσει.

Η κόντρα τους δεν είχε ορια πλεον.

Κεφάλαιο 60 (Ουτε να το διανοηθείς... ) τα ένωσα

Μετα το τελος του μαθήματος και αφου οι περισσότερες μαθήτριες έφυγαν τον πλησίασε με την δικαιολογία να τον ρωτήσει για τα μαθήματα που ειχε χάσει ως νεο μέλος της σχολής.

«ουτε να το διανοηθείς να μεινεις εδω, μην τολμήσεις να έρθεις ξανα στην σχολή, στο ειπα και την προηγούμενη φορά και θα στο λεω συνέχεια. Δεν σε θέλω κοντά μου!» ήταν σκληρός,

Ηταν το μόνο που της είπε,εφυγε δίχως να της δωσει την ευκαρία να απαντήσει.Η Βασιλική δεν θα το έβαζε κάτω,ήταν αποφασισμένη να παλέψει για αυτο που ηθελε και τίποτα δεν θα την σταματούσε.

Οχι ακριβώς τίποτα ή μαλλον καλύτερα κάποιος.. γιατι ως γνωστόν οταν κάνουμε σχέδια ο θεος γελά και πολλες φορες ανατρέπονται. Αλλωστε εχει αποδειχθεί στην περίπτωση τους

«χαίρομαι που δέχτηκες να με δεις όμορφη μου Βαλέρια,ετσι οπως έφυγες μετα απο την τελευταία μας συνάντηση νόμιζα πως δεν θα σε ξανα έβλεπα» οτι ειχε φυγει απο την σχολή οταν ο Ιωσήφ την κάλεσε στο τηλέφωνο.Προσπάθησε να το αποφύγει αλλα δεν τα κατάφερε, έπρεπε άλλωστε να του δωσει κάποιες εξηγήσεις

«εχεις δίκιο έφυγα απότομα,σου οφείλω μια συγγνώμη.Δεν ήταν σωστο απο μέρους μου να φύγω ετσι αλλά πραγματικά ηρθα σε δύσκολη θεση.Ειχα μια άσχημη ανάμνηση που καθε φορα με κάνει ολο και πιο ευάλωτη» απάντησε ειλικρινά,δεν έφταιγε σε τίποτα ο Ιωσήφ,ειχε φύγει σαν κυνηγημένη φοβούμενη την αντίδραση της μετα απο τον χορό της με τον Βίκτωρα,ολα τα συναισθήματα που αισθανόταν εκείνη την στιγμή είχαν βγει στην επιφάνεια

«δεν χρειάζεται να μου ζητάς συγγνώμη Βαλέρια,καταλαβαίνω.Δεν θελω να σε πιέσω,θελω να ξερεις ομως πως οτι και να σου συμβαίνει μπορεις να μου μιλήσεις.Ενδιαφέρομαι για εσενα Βαλέρια» δεν μπορούσε να το κρύβει άλλο, ένιωθε να εξαρτάται από εκείνη σιγα σιγα δίχως να το καταλαβαίνει, σαν μια αόρατη δύναμη να τον έφερνε κοντά της

«Ιωσήφ..» δεν ηταν ανόητη καταλάβαινε τι ηθελε να της πει,αυτό ακριβώς προσπαθούσε να αποφύγει τοσες ημερες.Το έβλεπε στα μάτια του,ο τρόπος που την κοιτούσε δεν ηταν καθόλου φιλικός.

«δωσε μου την ευκαιρία να με γνωρίσεις Βαλέρια μόνο αυτο σου ζητώ,γνώρισε με.Αφησε με να σου δείξω τον πραγματικό μου ευατό!» διέκοψε καθε δικο της δισταγμό

«δεν ειμαι αυτο που βλέπεις Βαλέρια ή που νομίζουν οι αλλοι,απο την στιγμή που σε γνώρισα νιώθω καθε μερα ολο και περισσότερο διαφορετικος.
Αισθάνομαι την ανάγκη να μιλήσω για μένα...» η εξομολόγηση αυτη την είχε πιασει απροετοίμαστη, θα μάθαινε πράγματα που θα την σοκαραν αλλα θα καταλάβαινε τον λόγο,ή καλύτερα τους λόγους που είχε φτασει σε αύτη την κατάσταση.Θα έβλεπε βαθιά μεσα του και ολα θα άλλαζαν...

Μερικες φορες δεν είμαστε αυτο που φαινόμαστε. Κρυβόμαστε γιατι εχουμε αδυναμίες.

«εντάξει Ιωσήφ,μπορώ να σου δώσω την ευκαιρία που θες μα θα σου ζητήσω μια χάρη. Θελω να μου δωσεις χρόνο,δεν ειμαι ακομα ετοιμη για κάτι καινούργιο..» έπρεπε να του το κανει ξεκάθαρο απο την αρχή,

«οτι θελεις Βαλέρια, για εσενα θα κάνω τα πάντα» ο Ιωσήφ όντως είχε αλλάξει, κρύβονταν τοσο καιρό ψάχνοντας να βρει την ευκαιρία να δείξει ποιος πραγματικά είναι, μονο που είχε διαλέξει το λαθος άτομο και αυτο ίσως να διέλυε τα πάντα στο πέρασμα του

Απέμειναν να μιλάνε ξεκινώντας απο την αρχή την γνωριμία τους.Ο Ιωσήφ πράγματι θα φανέρωνε τον πραγματικό του ευατό και εκείνη σύντομα θα βρισκόταν σε ένα τρομερό αδιέξοδο...

«συνεχίζει την τρελα μου,γιατι δεν βαζει μυαλό;» εβαλε ενα ακομα ποτήρι απο το κρασί πίνοντας το μονορούφι,
η Στεφανία του το άρπαξε αμεσως μιας και είχε ηδη πιει πολυ,απο τοτε που έφυγε η Βασιλική και κλείστηκε στον ευατό του πολλες φορες ξεσπούσε στο ποτό για να ξεχάσει, να απαλύνει τον πόνο που αισθανόταν

«Βίκτωρα! παλι πίνεις και το ξερεις οτι το μόνο που καταφέρνεις δεν ειναι τιποτα αλλο απο το να πονάς περισσότερο.Τι έχουμε πει;» τον οδήγησε στον καναπέ για να καθίσουν «δεν είναι η λύση το ποτό αγαπημένε μου,είμαστε μαζι σε αυτό, μαζι το πολεμάμε τοσους μήνες, μαζι!» χαϊδεύοντας με τρυφερότητα το μάγουλο του, απάντησε

Η Στεφανία ειχε έρθει σαν άγγελος κοντά του αυτή την δύσκολη στιγμή και παρόλο που ειχαν έρθει  ετσι τα πράγματά δεν μετανιωνε τις πράξεις του.

«άγγελε μου όμορφε εσύ,ειμαι τοσο τυχερός που σε εχω κοντά μου!τα λόγια είναι λιγα μπροστά σε αυτο που μου εχεις προσφέρει» την έφερε κοντα του αγκαλιάζοντας την και δίνοντας της ενα απαλό φιλί στα μαλλιά.

Δεν χρειαζόταν να πουν πολλά για να νιώσουν, να καταλάβουν τι ήθελαν να ειπωθεί.Αυτό τους ένωνε, αυτο τους ειχε φέρει κοντά. Η κατανόηση μεσα απο την σιωπή και το βλέμμα

«Βίκτωρα πρέπει να είμαστε έτοιμοι απο εδω και πέρα.Οι μέρες που ακολουθούν ειναι δύσκολες μετά απο τις τελευταίες εξελίξεις,και σε θέλω καλά. Σε παρακαλώ!»

«έχεις δίκιο καρδιά μου.Πήγαινε όμως τώρα ήδη έχεις αργήσει πολύ,θα σε περιμένουν εγω θα ειμαι καλά» την καθησύχασε καθως η ιδια δεν ηθελε μα τον αφήσει μόνο,

«εντάξει,αλλα υποσχέσου μου οχι άλλο κρασί» χαμογέλασε, του εδωσε ενα φιλί στο μάγουλο πηρε τα πράγματα της και ξεκίνησε για το σπίτι της φίλης της...

Λίγες ωρες αργότερα

Ο Βίκτωρας βρισκόταν στο κρεβάτι, το κεφάλι του πονούσε φριχτά μετα τα τοσα ποτήρια κρασιού που ειχε καταναλώσει. Πανω στην ζάλη του ειδε μια φιγούρα να μπαίνει μεσα..

«ήρθες» χαμογελώντας αποκρίθηκε, ανασηκώθηκε στους αγκώνες του και την είδε να βγάζει τα παπούτσια της,

Ηρέμησε μόλις την είδε να ξαπλώνει δίπλα του «Βίκτωρα...» δεν πρόλαβε να μιλήσει, τα χείλη του κάλυψαν απαλά τα δικά της θέλοντας να την γευτούν και να μην την αφήσουν ουτε λεπτό, ένιωθε την επιθυμία να την κρατήσει κοντά του

«σε θέλω ψυχή μου,σε θέλω» το μόνο που ειπώθηκε,ο έρωτας πηρε τα ηνία και τους οδήγησε σε ενα φλογερό βράδυ...

Αυτά...