ΚΕΦΑΛΑΙΟ 29

Κανένας δεν μπορεί να πάει πίσω και να κάνει μια καινούργια αρχή, αλλά ο καθένας μπορεί να αρχίσει σήμερα και να κάνει ένα καινούργιο τέλος.

Maria Robinson

Λιγες εβδομάδες ύστερα απο τα τελευταία γεγονότα ολη η παρέα είχε επιστρέψει στους συνηθισμένους της ρυθμούς.Ο Αγγελος χρειάστηκε να μείνει λίγο παραπάνω στο νοσοκομείο λογω μιας μικρής λοίμωξης που επαθε.Ευτυχώς δεν ήταν κατι σοβαρό ώστε να τους ανησυχήσει παραπάνω μονάχα για προληπτικούς λογους τον κράτησαν

Απο την άλλη η Βασιλική πηρε εξιτήριο νωρίτερα.Οι γιατροί της έκαναν ολες τις απαραίτητες εξετάσεις και αφου έκριναν πως μπορεί να φύγει,γύρισε στο σπίτι μαζι με τον Βίκτωρα.Γρήγορα ολα μπήκαν σε μια σειρά.Συνέχισε απο τότε να πηγαίνει στην σχολή μαζι του οπως και πρώτα.Οι ατυχείς συναντήσεις βέβαια δεν έλειπαν,και οι δυο ομως έκαναν υπομονή και δεν επέτρεπαν σε κανέναν να μπαινει ανάμεσα τους

Οσον αφορά τον Περικλή βρισκόταν στην φυλακή.Οι ίδιος απο οτι φαίνεται είχε ζητήσε να τον απομονώσουν.
Ηταν πλέον έρμαιο των τυψεων του.
Μόνος του!

«Παύλο μου,πολυ χαίρομαι που ήρθες. Ποτε επέστρεψες;» ο καλος της φιλος μετα την περιπέτεια του,τον είχαν καλέσει στο Λονδίνο για μια σημαντική πρόταση,ακομα βέβαια δεν ειχε πάρει μια απόφαση για αυτο θα ζητούσε βοήθεια απο την Βασιλική

«θα έχει λιγες ωρες,δεν μπορούσα να πάω σπίτι,μετα το νοσοκομείο χρειάστηκε να φύγω και δεν σε είδα ουσιαστικά καθόλου!» του εδωσε μια κούπα καφε,κάθισαν στον καναπε μιλώντας για τα νεα τους.

Ειχαν να πουν πολλα μετα απο ολα αυτα που είχαν περάσει και οι δυο. Κατα το μεσημεράκι στην παρέα τους προστέθηκε και ο Βίκτωρας.Οσο οι άντρες μιλούσαν η Βασιλική ετοίμασε κατι γρήγορο να φάνε.

Μολις έφυγε ο Παύλος,έμειναν οι δυο τους.Ξάπλωσαν στον καναπε βλέποντας μια ελληνική ταινία.Την ειχε στην αγκαλιά του καθώς το χέρι του σχημάτιζε αόρατους κύκλους στην κοιλιά της

«τι εκανε σήμερα η δεσποινίς Λίλυ;
δεν πιστεύω να σου την επεσε πάλι..»
τον ρώτησε καποια στιγμή,το γέλιο του ακούστηκε σαν μελωδία.Τον τρέλαινε που ζήλευε, τον τρέλαινε το τριανταφυλλο του!

«Εισαι ζηλιάρα!»την πείραξε γελώντας,εισέπραξε βέβαια ενα δυνατό χτύπημα στον ώμο του ακολούθησαν και αλλα μέχρι που εκείνος έπιασε τα χέρια της ακινητοποιωντας την ανάμεσα στο μυώδες σωμα του και τον καναπέ

«δεν εχεις να ζηλεύεις τίποτα ποσες φορες θα στο πω;ζηλιαρικο τριανταφυλλακι» φαινόταν θυμωμένη.Φυσικα και ζήλευε.

Ζήλευε γιατι δεν ηταν μονο εκείνη που έδειχνε ενδιαφέρον για τον Βίκτωρα. Τοσες αλλες γυναίκες μεσα στην σχολη έρχονταν μονο και μονο για τον δάσκαλο.Το ειχε ακούσει οταν μιλούσαν καποιες κοπέλες στα αποδυτήρια.Γνώριζαν πως ειχε κοπελα και παρόλα αυτα δεν πτοούνταν.

Είχε φτάσει άπειρες φορές στο σημείο να τις ξεμαλιασει, να τις βρίσει αλλα πάντα η φωνή του την ήρεμουσε.Καθε φορα ο Βίκτωρας την έβλεπε,την ένιωθε και παντα πήγαινε κοντά της κάνοντας ξεκάθαρο σε ολους και σε όλες οτι ηταν δικη του και εκείνος δικός της αντίστοιχα

Ο Λάμπρος επίσης έμαθε για την απαγωγή της και επειτα για την εισαγωγή της στο νοσοκομείο.Πηγε να την επισκεφτεί καποια στιγμή που ο Βίκτωρας δεν ήταν εκει,ζητώντας της μολις ειναι έτοιμη να μιλήσουν.
Ηταν καιρός να της εξηγήσει και θα το εκανε μονάχα αν του το ζητούσε η ιδια!

«το ξέρω Βίκτωρα αλλα δεν αντέχω στην σκέψη να σε κοιτάνε ή ακομα και να σε φαντάζονται...δεν έχουν τον θεο τους οι λυσσαρες.»ανατριχιαζε και μονο στις σκέψεις.Θύμωνε με τον εαυτό που ζήλευε αλλα δεν μπορούσε να κανει αλλιως.

«εισαι αθεόφοβη μωρο μου»της ειπε εκείνος φιλωντας την «αστα αυτα τώρα» συνέχισε κοιτάζοντας την με νόημα. Τα χείλη τους ενώθηκαν ξανά, την σήκωσε στην αγκαλιά του χωρίς να διακόψουν την επαφή τους.

Μολις έφτασαν στο δωμάτιο τα ρουχα εξαφανίστηκαν σχεδον αμέσως,την ξάπλωσε απαλα στο κρεβάτι  και δίχως να χάνει χρόνο ωθησε τον ευατό του μεσα της αφήνοντας τις αισθήσεις και τα συναισθήματα τους να πλημμυρίσουν τον χώρο...

Οι ψυχές τους ειχαν δεθεί και δύσκολα πλέον θα τις χώριζε κανείς ακομα και τρόπο να έβρισκαν.Τιποτα δεν θα έμπαινε ανάμεσα τους.

Το απόγευμα είχε κανονίσει να βγει για ψώνια με την Αλίκη καθως οι αλλες δυο κοπέλες δεν μπορούσαν σήμερα.Η Αλίκη με την σειρα της έδειχνε ευτυχισμένη,με τον Αγγελο τα πήγαιναν αρκετά καλα.Εξαιρετικά θα ελεγε κανείς! Εβγαιναν ραντεβού και γενικά περνούσαν πολλες ωρες μαζι γνωρίζοντας καλύτερα ο ενας τον αλλον.

Ολα πήγαιναν οπως τα ήθελαν και οι δυο τους

«Αλίκη μου που θα πατε σήμερα; προς τι ολη αυτή η τρεμουρα;είπαμε εισαι ενθουσιασμένη με τον Αγγελο αλλα δεν εκανες ετσι..Μηπως έχεις κατι να μου πεις;» την ρώτησε με ύφος. Η Αλίκη ήταν αγχωμένη μιας και ειδικα σήμερα ηθελε να ήταν πολυ ωραία. Θα έβγαιναν ενα ακομα ραντεβού με τον Αγγελο μονο που αυτή την φορα ειχε αποφασίσει να παει ενα βήμα παρά κάτω. Το ένιωθε πως ήταν ετοιμη. Τον αγαπούσε μερα παρα μερα ολο και πιο πολυ και η επιθυμία της να την κανει δική του δυνάμωνε.

Δεν ηταν λίγες φορές που απλά ειχε κοιμηθεί σπίτι του. Τον αισθανόταν δίπλα της μονάχα με το εσώρουχο του και ολο της το κορμί έπαιρνε φωτια μα ηθελε πρώτα να δωσουν λιγο χρόνο στους εαυτούς τους. Ολα να γίνονταν σωστα και οπως έπρεπε. Το ιδιο βέβαια συνέβαινε και με τον ιδιο τον Αγγελο, ο οποίος ειχε χρειαστεί να κανει αρκετά κρύα ντουζ για να μπορέσει να ηρεμήσει την ένταση που κυριαρχούσε μεσα του καθε φορα που την ειχε στην αγκαλιά του..

Ηταν μαρτύριο και για τους δυο,μα σήμερα θα τελείωνε μιας και η Αλίκη ένιωθε πραγματικά ετοιμη να γίνουν ενα.Δεν υπήρχε αμφιβολία!

Η Βασιλική την βοήθησε να βρει οτι χρειαζόταν.Το ραντεβού ηταν στις εννιά,θα περνούσε να την παρει ο Αγγελος απο το σπίτι της Βασιλικής στο οποίο και διέμενε πλέον η Αλίκη μιας και η Βασιλική ειχε εγκατασταθει στον Βίκτωρα.

«αφέσου ελεύθερη Αλίκη μου.Αφέσου να νιώσεις τον πραγματικό έρωτα. Μην σκέφτεσαι, μην προσπάθεια να πείσεις τον ευατό σου τι πρέπει να κανεις.Ασε την καρδιά σου να σε οδηγήσει!» της εδωσε λιγη δύναμη βοηθώντας την να ξεπεράσει το αγχος που την ειχε καταλάβει φοβούμενη πως θα τα κανει ολα λαθος.

Οταν έφυγε,η Βασιλική κατέβηκε κατω να περιμένει τον Βίκτωρα. Ηξερε φυσικά πως ειχε ραντεβού με τον Αγγελο η αδερφή του. Αν και του φαινόταν λιγο περίεργο το γεγονός πως ο αδερφικος του φιλος έβγαινε με την αδερφή δεν μπορούσε να μην χαρεί.Και οι δύο άξιζαν την αγαπη και μαζί ηταν ο τέλειος συνδυασμός!

«καλως τον» του ειπε οταν τον ειδε να σταμάτα μπροστά της με την μηχανή «αργήσατε κύριε!Να μην επαναληφθεί αλλιως θα υποστείτε τις συνέπειες!»
συμπλήρωσε παίρνοντας το γνωστό της αυστηρό ύφος.Φορούσε και τα γυαλιά της εκεινη την στιγμή ολοκληρώνοντας το στυλ της αυστηρότητας της

«δεν ξερεις ποσο σεξυ εισαι αυτή την την στιγμή» με καθαρά ερωτική φωνή αποκρίθηκε,εγλυψε τα χείλη του φέρνοντας το πρόσωπο του ελάχιστα μετρα μακριά απο το δικό της «θέλω να σε φάω» μαζι της γινόταν αχόρταγος.

Αχόρταγος για τον ερωτα και τα συναισθήματα που του προσέφερε. Για ολα εκείνα που τον εκανε να νιώθει χωρις καμια ιδαίτερη προσπάθεια!

«δεν μπορείς παρα να κανεις αυτο που θες!» του απάντησε η Βασιλική κοιτάζοντας τον γεμάτη λατρεία. Πέρασε το χέρι της μεσα απο τα μαλλιά του τραβώντας τα ελαφρά καθως ένωσε τα χείλη τους σε ενα άκρως παθιασμένο φιλί

«φύγαμε!» τον άκουσε να λεει, την βοήθησε να ανέβει στην μηχανή και σε λίγα λεπτά βρίσκονταν ηδη εξω απο το σπίτι τους.

Ξεκλείδωσε την πόρτα με μια προσμονή να την νιώσει.Μολις μπήκαν μεσα την κόλλησε άξαφνα στην πόρτα φιλωντας την ξανα και ξανα.Αρχισε να την γδυνει,τα χείλη του δεν την αποχωρίζονταν ενώ τα χερια του παράλληλα άγγιζαν το σώμα της σαν θησαυρό.

Τα πόδια της τυλίχτηκαν γύρω απο την μέση του,την ανασηκώσε καλύτερα ακουμπώντας την πλάτη της στην πόρτα.Κατέβασε τα δικα του ρουχα οσο έπρεπε και αφου της έσκισε το εσώρουχο ώθησε για ακόμα μια φορά τον εαυτό του εκει που ανήκε

Μεσα της!

Ο έρωτας τους δυνάμωνε και ολα έδειχναν πως το παρελθόν δεν θα έπαιζε ποτε ξανα ρόλο!

Και οι δυο γίνονταν αχόρταγοι για τα συναισθήματα που ένιωθαν καθε φορα που οι ψυχές τους ενώνονταν...

Αχόρταγοι με το πάθος κυρίαρχο!

Ενα πολυ απλο,χαλαρό κεφάλαιο αλλα ερωτιαρικο.

Περιμένω σχόλια και αστερια απο τα αστέρια μου 💗

Αγάπη 💗

Τα κεφάλαια μπαίνουν καθυστερημένα λογω έλλειψης χρόνου. Συγγνώμη. Ζητάω την κατανόηση σας. Ελπίζω να μην σας χασω!