ΚΕΦΑΛΑΙΟ 26

Οι περιστάσεις μας ορίζουν. Μας σπρώχνουν προς τον ένα δρόμο ή προς τον άλλον, και μετά μας τιμωρούν γι' αυτό.

Ιβάν Τουργκιενεφ

«ΟΧΙ ..οχι αφήστε με να μπω...πρεπει να ειμαι μαζι του...σας παρακαλώ»φώναζε έξω απο την πόρτα του χειρουργείου. Δυο νοσοκόμες προσπάθησαν να την ηρεμήσουν μα δεν τα κατάφερναν ωσπου χρειάστηκε να της χορηγήσουν μια ένεση ηρεμηστικη

«έλα μάτια μου...»ήταν το τελευταίο που άκουσε πριν κλείσει τα μάτια της

Μην φύγεις! Μην με αφήσεις! Ψέλλισε πριν αφεθεί στο σκοτάδι...με την δική του μορφή να εμφανίζεται μπροστά της

Μην...

Λίγες ώρες νωρίτερα

«Βίκτωρα θελω να σου μιλήσω,Πέτρο έλα και εσύ!» αποκρίθηκε ο Ιάσονας κοιτάζοντας τους με νόημα, απομακρύνθηκαν απο τους υπόλοιπους «ξέρω που είναι να αδερφή μου!ξερω που την κρατάει τοσο καιρό.Θα πάμε σημερα το βράδυ για να τον αιφνιδιασουμε» η έκπληξη έντονα ζωγραφίστηκε στα ανήσυχα πρόσωπα τους

Πως ήξερε; κανεις απο τους δύο ομως δεν τόλμησε να ρωτήσει. Αυτό που της ένοιαζε ήταν να την βρουν...

Ο Ιάσονας γνώριζε τι έκανε!

Πάντα γνώριζε!

Ο Βίκτωρας μεσα του χαμογέλασε πλατιά.Η καρδιά του χτύπησε δυνατά..Μια καρδιά που πάσχισε για να την κερδίσει.Θα έκανε τα πάντα για να βρει το τριανταφυλλακι του. Τα πάντα! Τωρα είχε έρθει η ευκαιρία του!

«ετοιμαστείτε! Εχω ηδη ενημερώσει τον αστυνόμο και τον Μιχάλη.Πάμε να πάρουμε πίσω την αδερφή μου» είπε χαμογελώντας

Γύρισαν πίσω για να μη κινήσουν τις υποψίες. Ηταν επικίνδυνο αυτο που θα έκαναν. Μολις ήταν έτοιμοι ο ίδιος ο Ιάσονας θα τους ενημέρωνε. Ηθελε να μιλήσει για τις τελευταίες λεπτομέρειες με τον Μιχάλη πρώτα προτού κάνουν οτιδήποτε που θα μπορούσε να τους χαλάσει τα σχέδια

Η Μελίνα τους κοιτούσε με καχυποψία.Ειχε καταλάβει πως οι τρεις τους κατι σχεδίαζαν μιας και ο Ιάσονας απο το πρωί φερόταν παράξενα μα θα τον άφηνε για λίγο ακομα μέχρι να της μιλούσε ο ίδιος. Ετσι ήταν η Μελίνα. Το ενιωθε πως αφορούσε την Βασιλική και μεσα της η αγωνία γινόταν εντονότερη

Τα λεπτά περνούσαν γρήγορα.Οσο πλησίαζε η ώρα το αισθήμα της αγωνίας γινόταν εντονότερο. Ο Βίκτωρας είχε κατέβει στο υπόγειο. Είχε αρκετό καιρό να εκτονωθεί. Χτυπούσε τον σάκο με μανία.

Σε λιγες ωρες θα τον είχε μπροστά του, είχε ορκιστεί στον εαυτό του πως δεν τον άφηνε ζωντανό. Το κάθαρμα την είχε αγγίξει.Είχε τολμήσει να ακουμπήσει τα χέρια του πάνω της και αυτο ο Βίκτωρας δεν μπορούσε να το δεχτεί

«Βίκτωρα» άκουσε τον Ιάσονα να τον φωνάζει «φεύγουμε,πήγαινε ετοιμάσου» τον ενημέρωσε. Ο Βίκτωρας πέταξε τα γάντια, με γρήγορες κινήσεις ανέβηκε πάνω στο δωμάτιο. Εβγαλε τα ρούχα του και μπήκε στο ντουζ. Οι γροθιές του χτύπησαν τα πλακάκια. Το στήθος και οι μυς του πάλλονταν σε γρήγορους ρυθμούς, οι φλέβες του έντονες και η καρδιά του έτοιμη να τον εγκαταλείψει ξανά...

έρχομαι τριανταφυλλακι... Ψιθύρισε....

Μολις τελείωσε βγήκε ξανα στο δωμάτιο για να ντυθεί. Δεν ήθελε να χασει πολυ χρόνο.Τα λεπτά κυλούσαν εναντίον τους.Επρεπε να τον αιφνιδιασουν και ο χρόνος σε αυτή την περίπτωση ήταν εχθρός τους

Κατέβηκε κατω όπου οι υπόλοιποι τον περίμεναν.Ο Ιάσονας τους είχε μιλήσει ήδη «να προσέχετε» η Μελίνα αγκάλιασε και τους τρεις. Ηθελε να πάει μαζί τους αλλα ο Ιάσονας της το ξεκοψε.Δεν θα διακινδυνευε την ζωη της γυναίκας του.

«Μελίνα..» ο Πέτρος την πλησίασε προτού φύγουν, φοβόταν για την Σοφία.Δεν χρειάστηκε να μιλήσει παραπάνω, η Μελίνα αμεσως κατάλαβε. Τον διαβεβαίωσε πως θα την φρόντιζε αρκεί και ο ίδιος να πρόσεχε τον ευατό του...

«μην πας σε παρακαλώ...» άκουσε την γλυκιά της φωνή να λεει, στεκόταν στην αρχή της σκάλας με μάτια δακρυσμένα «μεινε μαζί μου.Μην πας...» στην θεα της λύγισε, δεν άντεχε να την βλέπει σε αυτή την κατάσταση «αν νοιάζεσαι για μενα και το παιδί σου μείνε εδω...» στην σκέψη πως θα έκανε κατι παράτολμο ο Πέτρος, αν πάθαινε το παραμικροη Σοφία θα κατέρρεε.

«μωρό μου...» έπρεπε να παει να βρει αυτό το κάθαρμα, να τον κανει να πληρώσει για τον πόνο που της προξένησε τοτε

«μην ανησυχείς Σοφία ο Πέτρος θα μείνει κοντά σε εσενα και το παιδί σας...» ακούστηκε η φωνή του Ιάσονα αυτή την φορα. Αγγιξε τον ώμο του και του έκανε νόημα να πάει κοντά της,τον χρειαζόταν! Ο Πέτρος ετρεξε προς το μερος της κλείνοντας την στην ζέστη του αγκαλιά ενω εκείνη αφησε τον ευατό της ελεύθερο να κλάψει.

Να κλάψει για ολα!

Η Μελίνα πλησίασε τοτε τον άντρα της αγκαλιάζοντας τον «φέρε πίσω την Βασιλική μας μωρό μου.Σε παρακαλώ,αν...» ο αντίχειρας του πάνω στα χείλη του την έκανε να σωπάσει

«πάντα θα γυρνάω σε εσένα μάτια μου,μην το ξεχνάς» την φίλησε απαλά. Ενα φιλί που δήλωνε οτι ένιωθαν.Ενα τελευταίο φιλί πριν ακομα μάχη.

Ο Βίκτωρας με τον Ιάσονα ήταν πλέον έτοιμοι.Ο Λυκούργος θα έμενε πίσω μαζί με τις γυναίκες.Ο Μιχάλης με τον Αγγελο τους περίμεναν έξω.Η αποστολή είχε αρχίσει καθώς ηδη δυο ομάδες είχαν ξεκινήσει για το σπίτι του Περικλή.Μπήκαν και εκείνοι με την σειρά τους στο αυτοκίνητο

Η στιγμή είχε φτάσει!

«Προχώρα!» τον άκουσε να της λεει, το σώμα της πονούσε και δύσκολα μπορούσε να κουνηθεί...η αιμορραγία στο χέρι της ευτυχώς είχε σταματήσει μα τα χτυπήματα που είχε δεχτεί δυσκόλευαν τις κινήσεις της

«τι έγινε πριγκίπισσα;» την έπιασε με δύναμη απο τα μαλλιά φέρνοντας το πρόσωπο της κοντά στο δικό του, πονούσε φριχτά,η ανασα της με δυσκολία έβγαινε καθως πίεζε τον ευατό της να σταθεί όρθια

«μας κόπηκε η μιλιά;μια χαρα πριν προσπάθησες να το σκάσεις!» στον ώμο του είχε ακομα τυλιγμένη τη γάζα απο την προηγούμενη αιφνίδια επίθεση της.Ηταν έτοιμος να την σηκώσει με την βία, όταν τα φώτα άρχισαν να τρεμοπαιζουν

«μην τολμήσεις να κουνηθείς αλλιώς ξέρεις τι θα γίνει...» σε καμια περίπτωση δεν θα άντεχε να μεινει να την χτυπήσει ξανά, ηδη ήταν αρκετά τα τραύματα της. Το πρόσωπο και σχεδόν ολο το σώμα καλυμμένο με μολωπες ενώ απο την μύτη και το κάτω χείλος της συνέχιζε να ρέει αίμα

Τι στο διάολο;... Εβρισε, την πέταξε κάτω χωρίς να νοιάζεται και έφυγε απο το δωμάτιο βλασφημωντας.
Η Βασιλική με όση δύναμη της είχε απομείνει,κατάφερε να σηκωθεί.Η πόρτα ήταν ανοιχτή...Επρεπε να κάνει κατι,ας ήταν και το τελευταίο.Επρεπε!

Τα φώτα συνέχιζαν να τρεμοπαιζουν. Ο Περικλής ανέβηκε στο σαλόνι ελέγχοντας το σπίτι,εφτασε ετσι κοντά στην πόρτα. Ετοιμος να την ανοίξει όταν τα φώτα για μια στιγμή έκλεισαν τελείως μα μόλις άναψαν ξανά τον έφεραν μπροστά σε μία μεγάλη έκπληξη...

Μια έκπληξη που θα έφερνε αλλαγές!

Οι άντρες μαζί με την αστυνομία είχαν ηδη φτάσει.Οι αστυνομικοί θα εμεναν κρυμμένοι.Αυτή ήταν δική τους υπόθεση,θα παρενέβαιναν μονάχα αν τους έδινε ο ίδιος ο Ιάσονας το σήμα.Προσπάθησε να πείσει και τον Βίκτωρα να μείνει μαζί τους χωρίς επιτυχία,όπως ήταν φυσικό

«πες οτι θες στους αλλους αλλα για εμενα ξεχνα το.Θα έρθω μαζί σου ειτε το θες ειτε όχι.Θα σκοτώσω εγω αυτο το κάθαρμα.Αγγιξε την Βασιλική και αυτό δεν πρόκειται να το αφήσω» καθώς μιλούσε έσφιγγε της γροθιές του,ο Ιάσονας τον ακούμπησε στον ώμο λέγοντας του να ηρεμήσει.

Ο Περικλής έμενε στο παλιό σπίτι του Μαυρίδη.Στο μύνημα που του είχε στείλει ο Αντώνης τον ενημέρωνε για καθετί που θα χρειαζόταν να ξέρει.Ο ίδιος είχε πάρει τον Περικλή. Προφασιζομενος πως είχε μάθει πως είχε γυρίσει και το μίσος του για την οικογένεια Στεφάνου,εύκολα έμαθε τα σχέδια του.Ηθελε να σκοτώσει την Βασιλική για να εκδικηθεί την οικογένεια Στεφάνου.Αυτη ηταν η τελευταία επιθυμία του Μαυρίδη αφου δεν το είχε καταφέρει ο ίδιος

Ο Περικλής δεν θα περίμενε την έκπληξη που χάρις στην βοήθεια του Αντώνη του είχαν ετοιμάσει.Θα τον έπιαναν απροετοίμαστο,θα προλάβαιναν την δική του επίθεση!

Ο Ιάσονας ήταν πάντα ένα βήμα μπροστά!

Μπήκαν απο την πίσω πόρτα που οδηγούσε στο σαλόνι όπως ακριβώς τους είχε πει ο Αντώνης να κάνουν. Είχε παει αρκετές φορές στο παρελθόν και από οτι θυμόταν δεν ήταν αρκετά μεγάλο.Προφανώς την Βασιλική θα την είχε στον κάτω όροφο....

«μην κανείς καμιά ανοησια..» τον συγκράτησε οταν τον ένιωσε να κινείται θυμωμένα για να κατέβει κάτω,είχαν ακούσει τι της έλεγε...

Ο θυμος είχε ζωγραφιστει για τα καλά στα πρόσωπα τους. Οι καρδιές τους χτυπούσαν δυνατά, η λογική είχε χαθεί και η οργή πλησίαζε να φανερώσει τα αγρίμια που κατοικούσαν μέσα τους «την χτύπησε» περισσότερο σαν διαπίστωση «θα τον σκοτώσω! Την χτύπησε...»

Ο Ιάσονας κατάφερε να κρατήσει τον Βίκτωρα απο το να βιαστεί και να χαλάσει το σχέδιο τους. Τον καταλάβαινε απόλυτα. Μα δεν έπρεπε να κάνουν λάθος.Επρεπε να τον αιφνιδιασουν χωρις να βάλουν σε κίνδυνο την Βασιλική...

Μολις τον άκουσαν να ανεβαίνει πάνω κρύφτηκαν.Είχε έρθει η στιγμή που και ο Περικλής θα έπαιρνε αυτό που του άξιζε! Ο Ιάσονας του έκανε νόημα να κλείσει τα φώτα και να τα ανοίξει μόλις ήταν στην κατάλληλη θέση. Οσο εκείνος ήταν με τον Περικλή ο Βίκτωρας θα πήγαινε στην Βασιλική...

Και ετσι και έγινε...

Και ο Ιάσονας απέναντι απο τον Περικλή και ο Βίκτωρας με την Βασιλική...

Και τα σχέδια μπορούν εύκολα να χαλάσουν.Και κάποιος μπορεί να πάθει κακό χωρις να το καταλάβει κανείς

Γιατί η μοίρα ετσι το έχει φανταστεί.
Κανένας δεν μπορεί να πάει ενάντια στην μοίρα

Και ο ενας απέναντι απο τον άλλον

Και ενας πυροβολισμός θα ακουστεί. Και ένα σώμα θα τραυματιστεί.

Και όλοι μαζί,εκεί που ίσως θα αποχαιρετήσουν έναν φίλο..εναν αδερφό...

Και η μοίρα έτοιμη να παίξει το παιχνίδι της!

Και έτσι το καλο απέναντι στο κακό

Και ετσι λοιπόν οι άντρες ήταν έτοιμοι να δώσουν τα πάντα για να σώσουν την Βασιλική..!

Καιρό έχουμε να τα πούμε εδω.
Πως είστε;

Καλη μεγαλο εβδομάδα λοιπον όμορφοι άνθρωποι!