ΚΕΦΑΛΑΙΟ 54

Ο χωρισμός ελαττώνει τα μέτρια πάθη και δυναμώνει τα μεγάλα, όπως ο άνεμος σβήνει τα κεριά αλλά φουντώνει τις φωτιές.

Λα Ροσφουκω

Η Βασιλική έφυγε από την σχολή διαλυμένη,εκείνος την είχε διώξει λες και ήταν μια άγνωστη,λες και ποτέ δεν την είχε αγαπήσει.Στο πρόσωπο του δεν είδε τον άντρα που είχε ερωτευθεί παραφθορά,εκείνος ο άντρας είχε χαθεί μαζί της και τώρα τίποτα δεν ήταν ίδιο.

«Πέθανες για μενα Βασιλική, φύγε»

«Δεν θελω να σε δει η γυναίκα μου»

Τα λόγια του την πλήγωσαν,την τσάκισαν,κάνοντας θρύψαλα την καρδιά της. Στο βλέμμα του μπόρεσε να διακρίνει το μίσος που αισθανόταν για εκείνη.Ολα είχαν χαθεί εξαιτίας της,ο Βίκτωρας ανήκε σε άλλη,κάποια άλλη τον έκανε ευτυχισμένο,για κάποια άλλη τωρα ζούσε και ανέπνεε

«τελικά υπάρχει τύχη»  άκουσε ξαφνικά κάποιον να λέει,καθόταν σε ένα απομονωμένο παγκάκι αφήνοντας τα συναισθήματά της ελεύθερα,τα δάκρυα της μουσκευαν το πρόσωπο της μα ήταν το λιγότερο που θα μπορούσε να την ενδιαφέρει εκείνη την στιγμή

Ξαφνιάστηκε,σήκωσε το βλέμμα της αντικρίζοντας τον Ιωσήφ,καθώς εκείνος την κοιτούσε ηδη με ένα αχνό χαμόγελο  «ποιος θα μου το έλεγε ότι θα σε συναντούσα ξανά όμορφη μου Βαλέρια» δεν ήταν δυνατόν,πως την είχε βρει; τον είχε ξεχάσει εντελώς,το πρωί πριν φύγει είχαν ανταλλάξει τηλέφωνα,της είχε πει πως θα περιμένει τηλεφωνημα της μόλις τελείωνε τις δουλειες της

«Ιωσήφ,τι ευχάριστη έκπληξη,δε...δεν το περίμενα.Έψαχνα για δουλειά όλες αυτές τις ώρες για αυτό δεν σε κάλεσα,τα έχω γυρίσει όλα και τώρα κάθισα να ξεκουραστώ λίγο»βιάστηκε να δικαιολογηθεί αμήχανα,δεν ήθελε να νομίσει πως τον ξέχασε

«τότε θα πεινάς,φαντάζομαι δεν θα εχεις προλάβει να φας τίποτα.Τι θα έλεγες να πηγαίναμε για φαγητό,να μου εξηγήσεις και γιατί τα μάτια σου είναι κόκκινα» ασυναίσθητα  χάιδεψε τρυφερά το μάγουλο της,δεν ήταν ανόητος για να μην καταλάβει πως πριν τη βρει εκείνος έκλαιγε  «ποιος σε στεναχώρησε Βαλέρια;»απέμεινε να την κοιτάει δίχως να μιλάει καθώς περίμενε να του εξηγήσει.

Θύμωσε,θύμωσε με όποιον τόλμησε να την κάνει να δακρύσει.Πρώτη φορά συμπεριφερόταν με αυτό τον τρόπο,ένιωθε έτσι,για μια τυπικά άγνωστη γυναίκα που την είχε συναντήσει πριν λίγες ώρες

«είναι...είναι μεγάλη ιστορία Ιωσήφ» απέφυγε το βλέμμα του,καθώς ήδη είχε αρχίσει να νιώθει περίεργα,τι της συνέβαινε;

«έχω όσο χρόνο θέλεις όμορφη.Δώσε μου την ευκαιρία να σε γνωρίσω Βαλέρια,για ένα ανεξήγητο λόγο θέλω όσο τίποτα άλλο να σε γνωρίσω» η δήλωση του την ξάφνιασε,με την άκρη του αντίχειρά του σήκωσε το πηγούνι της για να την αναγκάσει να τον κοιτάξει  «σε παρακαλώ» αισθάνθηκε ένα ελαφρύ τρέμουλο με την επαφή τους,τα βλέμματα τους κλείδωσαν και ο φόβος για την συνέχεια άρχισε να την χτυπά δυνατά 

Γιατί η Βασιλική θα ήταν εκείνη που θα έβλεπε πρώτη τον πραγματικό του εαυτό,γιατί πολλές φορές δείχνουμε ότι θέλουμε ή απλά ότι έχουμε αναγκαστεί να δείξουμε..και τότε,ένα μεγαλύτερο μπέρδεμα θα ήταν το προβλημα όλων

Λίγες στιγμές αργότερα έμπαιναν σε ένα κοντινό εστιατόριο.Ο Ιωσήφ ζήτησε απο τον υπεύθυνο να τους βρει ενα σχετικά απομονωμένο τραπέζι,ήθελε να είναι μόνοι τους για να μπορεί εκείνη να του μιλήσει ανοιχτά,αυτή η γυναίκα είχε κάτι πάνω της που και ο ιδιος ακομα δεν μπορούσε να εξηγήσει

Ηθελε όντως να την γνωρίσει.Η Βαλέρια για εκείνον έμοιαζε ενα άλυτο μυστήριο που θα πάσχιζε να το λύσει,η ιδια μπορεί να μην μιλούσε αλλά τα μάτια της έδιναν πολλά στοιχεία,τα μελαγχολικά αυτά μάτια που μεσα σε λίγες ώρες τον είχαν τρελάνει και δεν μπορούσε να τα βγάλει ούτε στιγμή απο το μυαλό του.

Ολη μερα απο την ώρα που την αποχωρίστηκε την σκεφτόταν,
περίμενε σαν παιδαρελι πάνω απο το τηλέφωνο του μηπως και τυχόν τον έπαιρνε.Εφυγε απογοητευμένος απο το γραφείο του,θέλησε να κάνει μια βόλτα πριν γυρίσει σπίτι και να που τελικά η τύχη ήταν με το μέρος του αυτή την φορά

«κοίταξε Βαλέρια,ξέρω οτι σου είμαι ενας άγνωστος αλλά αν μου μιλήσεις θα νιώσεις καλύτερα.Αλλωστε δεν εχεις ακούσει που λενε πως καλύτερα να μιλάς σε έναν άγνωστο για αυτό που σου συμβαινει παρά σε φίλο;Οι φίλοι μπορούν και πληγώνουν πολυ εύκολα» στα λόγια του μπόρεσε να διακρίνει μια δόση θλίψης,ενος παραπονου βαθιά χαραγμένο μέσα του,κατι που δεν την άφησε αδιάφορη κατι του είχε συμβεί..

«ναι,σε αυτο εχεις δικιο Ιωσήφ. Η ιστορία μου ομως είναι παραπάνω περίπλοκη απο το κανονικό,δεν ξέρω..» του απάντησε ανασηκώνοντας ελαφρά τους ώμους της,ήπιε λίγο απο το κρασί της και ύστερα τον κοίταξε

Ο Ιωσήφ έκανε κάτι που την ξάφνιασε για ακόμα μια φορά.Οταν ένιωσε το απαλό του άγγιγμα πάνω στο χέρι της πάγωσε,το τρέμουλο επανήλθε και η καρδιά της ξεκίνησε να χτυπά γρήγορα

«μίλησε μου Βαλέρια,θα το δεις και εσύ πόσο θα ανακουφιστείς μόλις τα βγάλεις απο μέσα σου.Δεν πρόκειται να σε κρίνω,μπορείς να με εμπιστευτείς» απομάκρυνε το βλέμμα της απο το δικό του παίρνοντας μια βαθιά ανάσα

«θα σου μιλήσω μόνο αν και εσύ κανεις το ίδιο.Μπορεί να μην είμαι καλη στα λόγια αλλά ξέρω να διαβάζω τα μάτια,και εσύ Ιωσήφ εχεις πολλα να μου πεις» ηταν η δική του σειρά να ξαφνιαστει,ενα αμήχανο χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα χείλη του στην προσπάθεια να κρύψει τον φόβο της αποκάλυψης.Τόσα χρονια ήξερε καλα να κρύβει τα συναισθήματα του

Μπορεί στους αλλους να έδειχνε σκληρός μα κανείς ως τωρα δεν είχε γνωρίσει τον αληθινό Ιωσήφ.

«σύμφωνοι Βαλέρια.Ισως έχει έρθει η στιγμή να ανοίξουμε τις καρδιές μας και που ξέρεις μπορεί στο τελος να τις ενώσουμε κιόλας» σαστισμένη ήπιε βιαστικά το υπόλοιπο κρασί της αποφεύγοντας να του απαντήσει

Τι εννοούσε;

«εχασα τον άνθρωπο μου Ιωσήφ, πλέον με μισεί,ειναι λες και δεν υπήρξα στην ζωή του ποτε...» έπειτα απο μερικά ακομα ποτήρια κρασί οι λεξεις άρχισαν να ξεπηδούν αβίαστα απο τα χείλη της «έχει παντρευτεί αλλη και φαίνεται πως την αγαπάει, με ξέχασε» συμπλήρωσε, προσπάθησε να συγκρατήσει τα δάκρυα της, μάταια η καρδιά της είχε ραγισει και η λογική είχε χαθεί

«πόνεσα τόσο πολυ όταν τον ειδα,με τα λόγια που ξεστόμισε και το βλέμμα του που ήταν γεμάτο μίσος..» έκρυψε το πρόσωπο της ανάμεσα στις παλάμες της για να κρύψει τα δάκρυα της,να κρύψει τον πόνο της

«φαίνεσαι υπέροχος άνθρωπος Βαλέρια και δεν σου αξίζει να πονάς για κάποιον που δεν σε εκτίμησε»  

Ο Ιωσήφ κατάλαβε πως της ήταν δύσκολο να μιλήσει άλλο,δεν ήθελε να την βλέπει να κλαίει,ένιωθε θυμό για εκείνον που την πλήγωσε. Εκανε νόημα στον σερβιτόρο να του φέρει τον λογαριασμό και μόλις το τακτοποίησε της ζήτησε ευγενικά να τον ακολουθήσει έξω.

Το εστιατόριο δεν απείχε πολυ απο το γραφείο του όπου είχε αφήσει το αυτοκίνητο,περπάτησαν ως εκεί μέσα στην σιωπή.Ενιωθε ζαλισμένη,το κρασί δεν της είχε κανει καθόλου καλό 

«Βαλέρια πρόσεχε» πρόλαβε να την κρατήσει πριν σωριαστει στο κρύο δάπεδο,τα σωματα τους ακουμπησαν , το χερι του πίσω απο την πλάτη της την πίεσε περισσότερο κοντά του ενώ τα πρόσωπα τους βρίσκονταν σε απόσταση αναπνοής

«πρέπει να φύγω Ιωσήφ» σαν να την χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα απομακρύνθηκε από κοντά του.
Εκεινος δεν πρόλαβε να την σταματήσει,έφυγε τοσο γρήγορα,οπως γρήγορα μπήκε και στην ζωή του

Ολα τοσο ξαφνικά

Ετρεχε για αρκετή ωρα μέχρι να βεβαιωθεί πως είχε απομακρυνθεί απο τον Ιωσήφ,με βιαστικές κινήσεις σταμάτησε βγάζοντας το κινητό απο την τσάντα της «θέλω να σε δώ,είναι ανάγκη» ηταν το μόνο που κατάφερε να πει πριν καταρρεύσει..

Συνεχίζεται ....

Και να σας συστήσω επιτέλους τον Ιωσήφ