ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16

Ξέρεις ότι είσαι ερωτευμένος όταν δεν μπορείς να κοιμηθείς επειδή πραγματικά είναι πολύ καλύτερο από ό,τι ονειρευόσουν.

Dr Seuss

Ξεκίνησαν να γευματίζουν στην απόλυτη ησυχία χωρίς τα βλέμματα τους να χάνονται.Έριξε κρασί στο ποτήρι της και αφού ήπιε μια γουλιά άφησε το πιρούνι της κάτω

Ή τώρα ή ποτέ σκέφτηκε θέλοντας να πάρει δύναμη

«θέλω να είμαστε μαζί.Κανονικά.» του είπε γρήγορα με την καρδιά της να χτυπά σαν τρελή.Ο Βίκτωρας φυσικά και δεν το περίμενε,έμεινε να την κοιτά ζαλισμένος.Η Βασιλική περίμενε λίγα λεπτά,πήρε μια βαθιά ανάσα γεμίζοντας τα πνευμονια της οσο οξυγόνο χρειαζόταν και συνέχισε,

«μου είπες πως θα είσαι δίπλα μου.Θα με βοηθήσεις να αποβάλω όλο αυτόν τον φόβο και μαζί θα βγάλουμε όλα αυτά τα αγκάθια που με κρατάνε πίσω.Χρειάζομαι εσένα Βίκτωρα για να νιώσω ξανά ζωντανή και να εμπιστευθώ τον εαυτό μου.

Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω.Δεν ξέρω αν σε πληγώσω,αυτό που μόνο ξέρω όμως είναι πως σε αγαπάω...
Αλήθεια!Σε αγαπάω... » σηκώθηκε όρθια αφήνοντας τον πίσω,πλησίασε το παράθυρο κοιτάζοντας το φεγγάρι λες και ήθελε από κάπου να πάρει δύναμη για να συνεχίσει «δεν είμαι μαθημένη σε έρωτες.Δεν γνωρίζω πως πρέπει να φέρομαι.Τι πρέπει να κάνω, τι να λέω ακόμα και τι να σκέφτομαι. Από την μέρα που σε γνώρισα έχω διάφορα συναισθήματα να με καταβάλουν.

Από την μία με θυμώνεις που γίνεσαι αυτός ο εκνευριστικός τραμπούκος και από την άλλη θέλω να χωθώ στην αγκαλιά σου και να σου ζητήσω να μην με αφήσεις ποτέ.. » ανάσαινε βαριά καθώς συνέχιζε να κοιτά προς τα έξω,

Ο Βίκτωρας είχε ήδη σηκωθεί,τον αισθάνθηκε να στέκεται πίσω της ενώ δευτερόλεπτα αργότερα τα χέρια του τυλίχτηκαν γύρω από την λεπτή της μέση, έγειρε το κεφάλι της προς τα πίσω καθώς εκείνος άφησε ένα απαλό φιλί στην βάση του λαιμού της

«μπήκες στην ζωή μου!Μπήκες στην καρδιά μου μικρό τριαντάφυλλο και δύσκολα πλέον μπορείς να φύγεις. Μου είναι αδύνατον να σε αφήσω.

Θυμάσαι που μου ζήτησες να σε διώξω; πως θα μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο;πως θα μπορούσα να διώξω το τριαντάφυλλο που μου δίνει ζωή...» την έσφιξε περισσότερο πάνω του εισπνέοντας λίγο από το άρωμα της «είμαι εδώ για να διώξεις όλα αυτά τα αγκάθια που δεν σε αφήνουν να ευτυχίσεις. Καταλαβαίνω πως κάποιος από το παρελθόν σου είναι ο υπαίτιος...αυτός που σε πλήγωσε αλλά εγώ τριανταφυλλάκι δεν είμαι εκείνος και δεν πρόκειται να σε πληγώσω γιατί όταν αγαπάω, αγαπάω αληθινά.

Αν θες πραγματικά να είσαι μαζί μου εγώ ο ίδιος θα σε δημιουργήσω ξανά. Σπιθαμή προς σπιθαμή.» την γύρισε απαλά για να είναι απέναντι της, έπιασε το χέρι της αφήνοντας ένα απαλό φιλί πάνω του

«θέλω να είμαι μαζί σου.Θέλω να γίνεις ο δημιουργός μου» απάντησε και δίχως προειδοποίησή ένωσε τα χείλη τους σε ένα ζεστό φιλί.Δάγκωσε το κάτω χείλος της και η γλώσσα του αναζήτησε την δίκη της.Όταν επιτέλους συναντήθηκαν μια έκρηξη έρωτα και αγάπης πλημμύρισε τον χώρο

Το χέρι του γύρω από την μέση της την πίεζε απαλά προς τα πάνω του,τα σώματα τους κολλημένα απολάμβαναν το φιλί τους καθώς το πάθος τους δεν άργησε να κάνει την εμφάνιση του.Διέκοψε την επαφή τους κοιτάζοντας την στα μάτια,δεν ήξερε αν μπορεί πλέον να συγκρατεί τον πόθο που ένιωθε για εκείνη.

Μόνο όταν του έδωσε την άδεια και σιγουρεύτηκε πως το ήθελε και η ίδια, την φίλησε ξανά και αυτή την φορά πιο αχόρταγα.Την βοήθησε να τυλίξει τα πόδια της γύρω του καθώς τα χείλη τους ακόμα ήταν ενωμένα.Ανέβηκε τις σκάλες έχοντας την ακόμα κολλημένη πάνω του.

Μόλις έφτασε στο δωμάτιο έκλεισε την πόρτα με το πόδι του, την άφησε να πατήσει κάτω.Στάθηκαν αντικριστά.

Το χέρι του μετακινήθηκε προς το σώμα της χαϊδεύοντας την απαλά, το χάδι του έστελνε κύματα ρίγους σε όλο της το κορμί. Ξεκούμπωσε το φόρεμα της και το άφησε να πέσει κάτω μένοντας μονάχα με τα μαύρα δαντελωτά της εσώρουχα,τον είδε να δαγκώνει το χείλος του από ηδονή...γονάτισε μπροστά της και ξεκίνησε να τη χαϊδεύει και να αφήνει καυτά φιλιά σε όλο της το σώμα, σηκώθηκε και απότομα την έριξε πίσω στο κρεβάτι,έπιασε τα πόδια της και την έφερε κοντά του.

Το άγγιγμα του φωτιά....

Το χέρι του έκανε βόλτες σε όλο της το κορμί,άγγιξε την πηγή της θηλυκότητας της και την άκουσε να παίρνει μια κοφτή ανάσα παρέα με έναν αναστεναγμό.Το βλέμμα του την κάρφωνε ,έλιωνε στο άγγιγμα του.. Κοιτούσε τις εκφράσεις της και μέσα του ο πόθος μεγάλωνε.Τα γένια του την έγδερναν ηδονικά....

«Βίκτωρα...»ψέλλισε ανάμεσα στις κοφτές ανάσες που δύσκολα μπορούσε να πάρει.Εκανε να τον αγγίξει μα γρήγορα πρόλαβε να την εμποδίσει,κράτησε τα χέρια της στις παλάμες του και αφού τα φίλησε τρυφερά τα έβαλε πάνω από το κεφάλι της κάνοντας της νόημα να τα αφήσει εκεί και μην τυχόν επιχειρήσει ξανά να τον αγγίξει

«άσε με τριανταφυλλάκι...να σου δείξω τον έρωτα μου για σένα. Δεν θα σε πονέσω τριανταφυλλάκι....» είχε καταλάβει πως η κοπέλα δεν το είχε ξανά κάνει, όλα ήταν πρωτόγνωρα για εκείνη και θα φρόντιζε η πρώτη της νύχτα να ήταν όπως την φανταζόταν....

Άνοιξε τα πόδια της και πήρε θέση ανάμεσα της.Αφαίρεσε σιγά σιγά τα ρούχα τους μέχρι που απαλλάχτηκαν τελείως από αυτά.Ένιωσε ντροπή, προσπάθησε να καλύψει την γύμνια της μα ο Βίκτωρας έπιασε τα χέρια της και τα κατέβασε στο πλάι

«μην τρέπεσαι εμένα τριανταφυλλάκι. Από την στιγμή που θα ενωθούμε θα χρειαστεί να σε δω αρκετές φορές χωρίς ρούχα.Οι ψυχές μας θα γίνουν ένα....» έλεγε καθώς τα μάτια του δεν μπορούσαν να φύγουν από τα δικά της, χάιδεψε απαλά το μάγουλο της αφήνοντας ένα απαλό φιλί πάνω του...συνέχισε προς τα χείλη της σε ένα αργό αλλά γεμάτο νόημα φιλί

«από εδω και πέρα ο μονος που θα βλέπεις θα ειμαι εγώ.Εμένα θα φιλάς. Εμένα θα σκέφτεσαι.Εμένα θα αισθάνεσαι.Μόνο εμένα.Μόλις δέχτηκες να γίνεις δικη μου και αυτο δεν μπορεί να αλλάξει πλέον τριανταφυλλακι»αποκρίθηκε πλησιάζοντας το πρόσωπο του στο δικο της για ακομαμια φορά,το χερι του τυλίχτηκε γύρω της πιέζοντας την προς το μερος του

«το κατάλαβες;»εκείνη έγνεψε θετικά με κομμένη κυριολεκτικά την ανάσα απο το παιχνίδι ηδονής και πόθου που είχε ξεκινήσει εκείνος
«θα σου βγάλω ολα τα αγκάθια μικρό μου τριαντάφυλλο και θα σε δημιουργήσω ξανα.Εγω θα σου τα μάθω ολα...» αποκρίθηκε κολλώντας τα χείλη του πάνω στα δικά της, έμπλεξε τα δάχτυλα τους και μια κίνηση ώθησε τον ευατό του μέσα της, εκεί όπου ένιωθε να ανήκει

Στην αρχή πόνεσε,μα γρήγορα ο πόνος μετατράπηκε σε απόλυτη ηδονή.Οι ωθήσεις του σιγανές μέχρι να τον συνηθίσει «πονάς;» θα σταματούσε αμέσως, ήταν η πρώτη της φορά και σίγουρα θα ένιωθε πόνο μα τον σκότωνε αν το τριανταφυλλάκι του πονούσε

«είμαι μια χαρά Βίκτωρα....» είχε πονέσει,εκείνος όμως ήταν τόσο τρυφερός που εύκολα ξέχασε τον πόνο.Την κοιτούσε στα μάτια και κάθε τόσο την φιλούσε τρυφερά δηλώνοντας τον έρωτα του για εκείνη.

Οι δυο ψυχές ήταν πλέον ενωμένες. Δεσμιες του έρωτα τους. Ελεύθερες να αγγίξουν η μια την άλλη και να νιώσουν το πάθος τους σε όλο το έπακρο

Από εδώ και πέρα τα συναισθήματα τους θα ήταν φανερά.Κανείς δεν θα κρυβόταν. Η Βασιλική κοντά του θα μάθαινε...θα μάθαινε τι πάει να πει έρωτας!

Έφτασαν στην κορύφωση μαζί! με τα χέρια τους ακόμα μπλεγμένα, με τα σώματα κολλημένα και με μια φωνή. Φώναξαν ο ένας το όνομα του άλλου.

Ο Βίκτωρας την αποχωρίστηκε αφού πρώτα την φίλησε.Ένωσε τα μέτωπα τους και της χαμογέλασε.Ξάπλωσε δίπλα της αγκαλιάζοντας της.Δέκα λεπτά αργότερα αφού την άφησε να βρει ξανά τις ανάσες της και να ηρεμήσει,σηκώθηκε έτσι γυμνός όπως ήταν σαν Έλληνας θεός. Άπλωσε το χέρι του δηλώνοντας πως ήθελε να τον ακολουθήσει,τύλιξε το σεντόνι γύρω και ανασηκώθηκε στα γόνατα της καθώς τον κοιτούσε με απορία «χρειαζόμαστε ένα μπάνιο τριανταφυλλάκι» απάντησε χαλαρά καθώς την έφερε στην αγκαλιά του. Την οδήγησε στο μπάνιο και την άφησε να πατήσει κάτω όσο εκείνος ετοίμαζε το νερό

«δε το χρειάζεσαι αυτό» αποκρίθηκε εννοώντας το σεντόνι,με ευκολία το πέταξε από πάνω της και την πήρε ξανά στην αγκαλιά του.Μπήκαν μαζί στην μπανιέρα, το ζεστό νερό ήρθε σε επαφή με το δέρμα της και ένιωσε την ανακούφιση να την κατακλύζει. Κάθισαν κάτω και τύλιξε τα χέρια του γύρω της ενώ το ζεστό νερό έπεφτε πάνω τους...

Μόλις τελείωσαν η Βασιλική είχε ήδη αποκοιμηθεί πάνω στο στήθος του, την είχε εξαντλήσει «τριανταφυλλάκι ξύπνα» γέλασε, σηκώθηκε προσεχτικά και με γρήγορες κινήσεις τύλιξε μια πετσέτα γύρω του και έπειτα έκανε και σε εκείνη το ίδιο καθώς την είδε να ανοίγει τα μάτια της.Γύρισε στο δωμάτιο έχοντας την στην αγκαλιά του

«μην ντυθείς!» την προέτρεψε πριν κάνει κίνηση να φορέσει τα ρούχα της «θέλω να νιώθω το κορμί σου πάνω μου όλη νύχτα.Θέλω να σε νιώσω μέχρι να με παρακαλέσεις να σταματήσω.. Εκανα υπομονή τριανταφυλλακι αλλά ο ποθος μου για σένα δεν μπορεί να κρατηθεί άλλο πια» ψιθύρισε αισθησιακά στο αυτί της ενώ την έσπρωξε μαλακά για ακόμα μια φορά στο κρεβάτι....

Το πάθος τους είχε πάρει τα ηνία. Προβλεπόταν μια μεγάλη νύχτα για τους δυο αυτούς ανθρώπους που είχαν επιλέξει τον έρωτα!

Η επόμενη μέρα...

Την κρατούσε στην αγκαλιά του, το χέρι του χαρασε αόρατους κύκλους πάνω στην μέση της.Η Βασιλική είχε ακουμπήσει πάνω στο στέρνο του, ανασηκωσε το κεφάλι της και του χαμογέλασε γλυκά,μην πιστεύοντας όσα είχαν γίνει πριν ώρες.Ηταν ακομα γυμνοί με τα κορμιά τους να είναι κολλημένα.... Εκεί όπου ανήκαν.

Ο ένας δίπλα στον άλλον!

Ηταν τρελά ερωτευμένη μαζί και φαινόταν καθαρά στο πρόσωπο της.
Φωτεινό!Χαρούμενο!Ζωντανό
Είχε νιώσει ξανά ζωντανή!Τον είδε λίγα λεπτά αργότερα να σηκώνεται,
φόρεσε το εσώρουχο του και βγήκε απο το δωμάτιο

Η Βασιλική τον κοίταξε με απορία
Που παει;... αναρωτήθηκε σφίγγοντας το σεντόνι περισσότερο πάνω στο σώμα της

Δεν πέρασαν ούτε πέντε λεπτά όταν γύρισε ο Βίκτωρας κρατώντας στα χέρια του μια κιθάρα

«θα τραγουδήσεις;προς τι η κιθαρα;» αστειεύτηκε εκείνη γελώντας

Ο Βίκτωρας κάθισε ξανά δίπλα της,άφησε ενα φιλί στα χείλη της και κράτησε καλύτερα την κιθάρα.Η μελωδία ακούστηκε στο δωμάτιο σαν μαγεία.Τα χείλη του άνοιξαν και οι νότες του τραγουδιού ήχησαν μέσα στην ησυχία του δωματίου.
Τραγουδούσε με τα μάτια του καρφωμένα στα δικά της...

Ετσι όπως σ’ έχω αγκαλιά
κι έχεις ακουμπήσει στα σεντόνια
Θεέ μου λέω η πρώτη μας βραδιά
κάνε να κρατήσει χίλια χρόνια

Πάνω απ’ το απαλό σου το κορμί
πίνω σαν το μέλι τις σταγόνες
έλα να πετάξουμε μαζί
πάντα ερωτευμένοι στους αιώνες...

Συνέχιζε να τραγουδά,η Βασιλική τον κοιτούσε μαγεμένη... Τα λόγια του τραγουδιού την άγγιζαν....Της θύμηζε τόσο πολύ την δική τους κατάσταση...

Άγγιξέ με ζάλισέ με πάρε με ψηλά
φίλησέ με τύλιξέ με στα χέρια σου ζεστά
κι ας το πούμε κι ας ορκιστούμε κάθε μας βραδιά
όσο ζούμε να ξαναζούμε την πρώτη μας φορά

Όπως αφηνόμαστε γλυκά
τώρα νυσταγμένοι στο κρεβάτι
Θεέ μου λέω να 'μαστε καλά
πάντα ξεχασμένοι στην αγάπη

Έχεις κουραστεί μα εγώ είμαι εδώ
γείρε στο κορμί μου και κοιμήσου
όπου και να βγει θα σ’ αγαπώ
έγινε η ζωή μου πια δική σου

Άγγιξέ με ζάλισέ με πάρε με ψηλά
φίλησέ με τύλιξέ με στα χέρια σου ζεστά
κι ας το πούμε κι ας ορκιστούμε κάθε μας βραδιά
όσο ζούμε να ξαναζούμε την πρώτη μας φορά....

Τελείωσε το τραγούδι με τα βλέμματα τους ακόμα κλειδωμένα.Αφησε την κιθάρα του κάτω ενώ ένιωσε το απαλό της χάδι πάνω στον ώμο του.. Γύρισε το βλέμμα του και την είδε να του χαμογελά.Στάθηκε στα γόνατα της και έφερε το πρόσωπο της κοντά στο δικό του.Το χέρι της χάιδεψε απαλά τα χαρακτηριστικά του προσώπου του. Τα χείλη της ενώθηκαν με τα δικά του. Ενά φιλί "ευχαριστώ " για όσα εκείνα την είχε κάνει να νιώσει

«σε αγαπάω!» είπαν ταυτόχρονα μόλις διέκοψαν το φιλί τους,χαμογέλασαν και άφησαν το πάθος να τους παρασύρει για ακόμα μια φορά...

Είχαν περάσει αρκετές ώρες!
Μαζί έφτιαξαν πρωινό,έφαγαν μεσα σε ενα ευχάριστο κλιμα με γέλια και πειράγματα.Της πρότεινε να πάνε στην σχολή,έλειπε αρκετές μέρες και τα τμήματα είχαν μείνει πίσω.

Η Βασιλική δέχτηκε με χαρά.Απο την στιγμή που θα ήταν μαζί του δεν είχε ανάγκη να φοβάται τίποτα

Θα ήταν με τον δικό της όμορφο τραμπούκο!

«ετοιμη;»την ρώτησε μολις την είδε να κατεβαίνει τις σκάλες.Ηταν ντυμένη απλά με ενα μαύρο τζιν παντελόνι και μια πλεκτη ροζ μπλούζα.Του χαμογέλασε καθώς τον φίλησε πεταχτά.Φαινόταν τόσο ήρεμη, χαρούμενη.Απο μέσα της ευχόταν να κρατήσει για πάντα.

«πάμε όμορφε μου τραμπούκε» γέλασε,έμπλεξαν τα χέρια τους και αφού πήραν τα πράγματα τους βγήκαν απο το σπίτι

Είχαν φτάσει στο αυτοκίνητο όταν αισθάνθηκε ένα βλέμμα να την καίει. Σαστισε.Κοντοστάθηκε για λίγο μέχρι που γύρισε απότομα το κεφάλι της πίσω.Ο Βίκτωρας κατάλαβε οτι κατι γινόταν, ένιωθε το χέρι της να τρέμει μέσα στο δικό του  «τι έπαθες τριανταφυλλακι;»την έβλεπε να κοιτάει γύρω γύρω τρομαγμένη, στάθηκε μπροστά της κλείνοντας το πρόσωπο της μέσα στις παλάμες του

«ηρέμησε τριανταφυλλακι.Κοίταξε με!» είχε φέρει τα πρόσωπα τους αρκετά κοντά. Την αισθανόταν που έτρεμε με τις ανάσες της να βγαίνουν κοφτές.Κάτι την είχε τρομοκρατήσει

«πάρε με από εδώ σε παρακαλώ»τον παρακάλεσε σχεδόν τον ικετευε να φύγουν απο εκεί.Ο Βίκτωρας δεν προέβαλε καμία αντίρρησή. Τύλιξε το χέρι του γύρω απο την λεπτή της μέση και την οδήγησε στο αυτοκίνητο. Ανοιξέ την πόρτα της,μολις εκείνη μπήκε την φίλησε πεταχτά στα χείλη και πήγε στην δική του μερια!

Η Βασιλική φαινόταν ακόμα ταραγμένη.Δεν θέλησε να την πιέσει. Θα την άφηνε πρώτα να ηρεμήσει και έπειτα θα την ρωτούσε περισσότερα
Καθόλη την διαδρομή η Βασιλική έφερνε στο μυαλό της την εικόνα του Λάμπρου να τους παρακολουθεί, πικραμένος.

Και όμως τα χαρακτηριστικά του προσώπου του έδειχναν την πικρία του στην εικόνα τους να φιλιούνται και να αγκαλιάζονται

Μα πως με είχε βρει; τι στο καλο; ...αναρωτιόταν πασχίζοντας να καταλάβει πως ο Λάμπρος είχε βρεθεί έξω απο το σπίτι του Βίκτωρα

Τους είχε δει! Την είχε δει ευτυχισμένη σε μια ξένη αγκαλιά. Για τον Λάμπρο ήταν δυνατό χτύπημα. Οταν θα επέστρεφε δεν φανταζόταν η μικρή του να είχε αλλάξει τοσο. Είχε πληροφορηθεί πως βρισκόταν στην Αθήνα. Για καιρό προετοίμαζε τον ευατό του για μια συνάντηση τους.

Οταν αναγκάστηκε να φύγει μακριά της πέθανε αμέσως. Την Βασιλική την αγαπούσε πραγματικά. Τοσα χρόνια μακριά της δεν σταμάτησε λεπτό να την σκέφτεται...

Είχε πεσει σε μια παγίδα και είχε αναγκαστεί να αφήσει την Βασιλική! Τώρα,την έβλεπε με αλλον!

Ηταν αφηρημένη στις σκέψεις της όταν άκουσε την φωνή του που την ενημέρωνε πως είχαν φτάσει. Γύρισε πλάι για να τον αντικρίσει. Του χαμογέλασε αμήχανα και αφού τον φίλησε βγήκε απο το αυτοκίνητο

Θα του μιλούσε; έπρεπε να του πει για τον Λάμπρο;

«εγώ θα είμαι για μάθημα. Κάθισε εδώ μέχρι να τελειώσω.Θα είσαι καλα τριανταφυλλακι;» είχε ακουμπήσει στο γραφείο του καθως την είχε βάλει ανάμεσα στα πόδια του. Πείραξε παιχνιδιάρικα την μύτη της και την φιλησε τρυφερά

Πήρε τον σάκο του και βγήκε απο το γραφείο αφήνοντας την μόνη. Εκείνη έμεινε να τον παρατηρεί μεσα απο το μεγάλο τζαμί που υπήρχε στο γραφείο του.Χαμογέλασε πλατιά μολις τον είδε να εμφανίζεται ξανα φορώντας την φόρμα του και ενα απλό λεπτό μαύρο μπλουζάκι που άφηνε ακάλυπτοους τους ώμους του

Ηταν πραγματικά υπέροχος και στην θεα του ένιωσε το καρδιοχτύπι της να γίνεται δυνατότερο.Οι αναμνήσεις της χθεσινής βραδιας έκαναν την εμφάνιση τους καίγοντας καθε σημείο του κορμιού της.

Εκείνος την είδε μεσα απο το τζαμι,της έκλεισε το μάτι προτού φωνάξει τα άτομα για το μαθημα να μαζευτούν και τοτε με μιας το χαμόγελο κόπηκε και αντικαταστάθηκε από έκπληξη.

Φόβο!

Δεν μπορεί!

Τα σχόλια δικά σας...

Happy Valentines day 💗