ΚΕΦΑΛΑΙΟ 64

Δεν υπάρχει τίποτα που να είναι ούτε κατά το ήμισυ τόσο γλυκό όσο της αγάπης το νέο όνειρο.

Thomas Moore

Σχεδόν εναν μήνα αφότου ειχε φύγει απο το Ναύπλιο,η Βασιλική έμενε στο διαμέρισμα του Παύλου κρυμμένη απο ολους.Ηθελε χρόνο να σκεφτεί όσα ειχε μάθει,να βρεί εναν τρόπο να τον βοηθήσει.Ακομα και εκείνη την στιγμή εκείνον σκεφτόταν και οχι την ιδια και την κατάσταση της

Οι αποκαλύψεις διαδέχονταν η μια την άλλη, ο γιος του Κωνσταντινίδη είχε φτάσει στα ίχνη του και απαιτούσε την τήρηση της συμφωνίας.Η Λίλυ είχε κάνει το σωστό...είχε αποφασίσει πλέον να ακολουθήσει το σωστό μονοπάτι και να τους προειδοποιήσει

Η ημερα της ηταν αρκετά κουραστική, τελευταία ένιωθε συνέχεια μια ακατάπαυστη αδιαθεσία και δεν μπορούσε να κάνει τίποτα.

Πανω που θα πήγαινε για ύπνο το κουδούνι αρχισε να χτυπά σαν τρελό.Η ωρα ήταν περασμένες δώδεκα,για μια στιγμή σκέφτηκε να μην ανοίξει μα μολις άκουσε την φωνή του δεν κρατήθηκε

«τριανταφυλλακι μου,μωρό μου» μόλις άνοιξε την πόρτα επεσε στην αγκαλιά της μην αφήνοντας της περιθώρια αντίδρασης.Ο Παύλος άθελά του τον είχε ενημερώσει για το που βρισκόταν τοσο καιρό η Βασιλική

«Βίκτωρα, τι..τι κανεις εσυ εδω;πως με βρηκες;» απομακρύνθηκε απο κοντά του με δυσκολία.Ο Βίκτωρας έκλεισε την πόρτα πλησιάζοντας την. Ηξερε! 

«ποτε θα μου το ελεγες μωρο μου; έφυγες γνωρίζοντας πως έχεις το παιδί μας μεσα σου,εφυγες χωρις να πεις τίποτα» τα γνώριζε ολα πλεον, τον λόγο που έφυγε ετσι ξαφνικά απο το Ναύπλιο, για την εγκυμοσύνη της, για όλα..

«συγγνώμη αγάπη μου.Συγγνώμη,
πρέπει να σου μιλήσω!»δεν χρειαζόταν, ειχε μαθει τα πάντα. Το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να τους προστατεύσει, την γυναίκα και το παιδί του

«μωρό μου ξέρω! Θελω να με ακούσεις προσεχτικά, ολα θα αλλάξουν απο αύριο και πρέπει να είμαστε έτοιμοι. Θελω να δεχτείς οτι και να σου πω.
Εντάξει τριανταφυλλακι;» θα έκανε οτι χρειαζόταν για να είναι καλα,το παιχνίδι ξεκινούσε και επρεπε να τα άλλαζαν ολα

Μόνο που αυτή την φορά θα έπρεπε να είχαν τεράστια υπομονή

«εντάξει, αρκει να μην σε χάσω καρδιά μου.Δεν το αντέχω, αυτές τις μέρες που ήμασταν μακριά ηταν οι χειρότερες. Παλι έδρασα παρορμητικα αλλα φοβήθηκα μόλις η Λίλυ μου ειπε ολα αυτά.Εψαχνα τρόπο να σε βοηθήσω» ένωσε τα χείλη τους σε ενα γλυκό φιλί που τοσο πολυ λαχταρουσε

Το φιλί και η αγκαλιά του όλη της η δύναμη

«Βίκτωρα ειναι καλο το παιδί να μην μείνει πολύ εδω στο νοσοκομείο. Μπορώ αν θελεις να την πάρω σπιτι να την προσέχω εγώ ή αν θελεις γύρνα εσύ σπίτι μαζι της,θα μείνουμε εμεις εδώ» του πρότεινε η Μελίνα, για λίγο ειχαν ξεχάσει τον πόνο τους και είχαν αφοσιωθεί σε αυτο το μικρό πλασματάκι που τους ειχε καταφέρει μεσα σε λίγα λεπτά να τους κλέψει την καρδιά

«Βίκτωρα καλύτερα να την φέρουμε αύριο να δει την μητέρα της,ηρθαμε κατευθείαν απο το αεροδρόμιο εδω.
Θα εχει κουραστεί η μικρή και σε λιγο θα αρχίσει να γκρινιάζει»συμπλήρωσε ο Παύλος,οταν τον ενημέρωσαν για το ατύχημα της Βασιλικής εχασε την γη κατω απο τα πόδια του.Πηρε μόνος του την απόφαση να έρθουν Ελλάδα μαζι με την κόρη της,πίστευε πως αν την ένιωθε κοντά της θα την βοηθούσε

Η σχέση μητέρας παιδιού είναι τοσο ισχυρή που ολα μπορεί να τα σώσει

«εντάξει,εχετε δίκιο.Θα την παρω μαζι μου σπίτι.Παύλο να πας και εσύ να ξεκουραστείς,σε ευχαριστώ ξανα για όλα» σε εκεινον και τον Λάμπρο χρωστούσε πολλά. Ειχαν γίνει οι φύλακες άγγελοι των γυναικών του τους τελευταίους μήνες, τον ενημέρωναν για όλα μα πάνω απο ολα τις πρόσεχαν και τις αγαπούσαν

Στο νοσοκομείο έμεινε μονο ο Ιάσονας,δεν χρειαζόταν να μείνει κανένας αλλος.Αν και όλοι το ήθελαν δεν υπήρχε καποιος λογος, η Βασιλική συνέχιζε να ειναι σε κώμα και ολα έπρεπε να ρέουν κανονικά. Ο Βίκτωρας επέστρεψε στο σπίτι για πρώτη φορα με την κόρη του, δεν την αποχωρίστηκε ουτε στιγμή απο την αγκαλιά του

Η Στεφανία ειχε αποφασίσει να μείνει με την Ισμήνη και τους υπόλοιπους αφήνοντας του χώρο και χρόνο με την μικρή του πριγκίπισσα. Αφου της ετοίμασε το γαλα της, την τάισε, την εκανε ενα ζεστό μπάνιο και έχοντας την στην αγκαλιά του την κοίμησε τραγουδώντας την γλυκά

«ματάκια μου όμορφα,ιδια η μητέρα σου εισαι μικρή μου» προσεχτικά φίλησε το μικρό της κεφαλάκι.Ολο το βράδυ έμεινε να την κρατα πάνω του μιλώντας της για την μητέρα της, εκείνον και για την σχέση τους.

Λύγισε σαν μικρό παιδί... Λύγισε για ολα!

Το επόμενο πρωί φρόντισε την κόρη του όπως έπρεπε ζητώντας απο την Στεφανία να την προσέχει εως ότου γύριζε απο το νοσοκομείο. Μέχρι η Βασιλική να μεταφερόταν σε κανονικό δωμάτιο θα έμενε με την κόρη του.

Ο Ιάσονας ειχε μόλις φύγει όταν πήγε εκείνος,αμέσως έτρεξε να ενημερωθεί για την κατάσταση της απο τον γιατρό
Για πρώτη φορά ύστερα απο τόσες ημέρες που βρισκόταν στην εντατική τα νέα ήταν άκρως θετικά κατι που τον έκανε να ελπίζει ακομα περισσότερο με ενα τεράστιο χαμόγελο ελπίδας και ανακούφισης να χαράσσεται στο πρόσωπο του

«ειναι θέμα χρόνου να ξυπνήσει η μικρή μας Βίκτωρα.Ειναι γερο σκαρί»το πίστευε μεσα του, πάλευε τοσο καιρό,ήταν σίγουρος πως θα νικούσε αυτή την μάχη και θα επέστρεφε σύντομα κοντά σε εκείνον και την κόρη τους

«ειναι δυνατό το τριανταφυλλακι μου Παύλο.Μολις ξυπνήσει, θα τα τελειώσω ολα και θα τις παρω να φύγουμε μακριά.Αρκετά έχουμε περάσει..»

«Η μικρή μαζι σου παει παντού, ειναι τρελαμένη απο έρωτα για εσενα και αυτό πίστεψε με πως της δίνει τεράστια δύναμη απλα τωρα θελει να μας παιδεψει λίγο» γελώντας του είπε, ηταν απο την πρώτη στιγμή που έμαθε για το ατύχημα αισιοδοξος γιατί γνώριζε την φίλη του και το πείσμα που την διακατείχε 

«ας ξυπνήσει και ας με παιδεύει οσο θέλει. Δεν πρόκειται να της πω οχι σε τίποτα αρκεί να την εχω δίπλα μου Παύλο γιατί χωρις εκείνη ξέρεις πόσο μισός νιώθω. Το κατάλαβες οταν ερχόμουν Αγγλία,όταν εκείνο το βράδυ την βρήκα αιμόφυρτη στο πάτωμα του ξενοδοχείου»στην θύμηση εκείνης της εικόνας ανατρίχιασε,παρολίγο να έχανε τις γυναίκες του

«ξερω Βίκτωρα»απάντησε πικραμένα, πως θα μπορούσε να ξεχάσει το ατύχημα της

Ειχε ηδη μπει στον ένατο μήνα κύησης, ο Βίκτωρας έμενε μαζί της, ήθελε να είναι κοντά της, να μην χασει την γέννηση της κόρης της. Μαζί με την Στεφανία είχαν πείσει τον Ιωσήφ οτι θα πήγαιναν ταξίδι, εκείνος στην Βασιλική του και η Στεφανία κάπου μακριά με τον Νίκο. Τον περίμενε να επιστρέψει στο δωμάτιο του ξενοδοχείου όταν ένιωσε έναν δυνατό πόνο χαμηλά στην κοιλιά, πανικοβλήθηκε μόλις ένιωσε αίμα να κυλά ανάμεσα στα πόδια της.

Προσπάθησε να φωνάξει για βοήθεια αλλά τίποτα.Οι γραμμές των τηλεφώνων είχαν πέσει λόγω της κακοκαιρίας.Εκανε το λάθος να βγει στο διάδρομο,οι δυνάμεις της δεν την άφησαν να προχωρήσει μέχρι που βρέθηκε αιμόφυρτη στο πάτωμα..

Καταφερε να γεννήσει με μεγάλη δυσκολία την κόρη της ενώ έμεινε σε κώμα σχεδόν δύο εβδομάδες λόγω της αιμορραγίας. Είχε χάσει πολύ αίμα, κινδύνεψε να χάσει οχι μόνο την κόρη της αλλα και την ίδια της την ζωή

«με ολα αυτα δεν κατάφερα να σε ρωτήσω με τα στοιχεία εναντίον του Ιωσήφ τι γίνεται; η ιστορία αυτη πρέπει να τελειώσει για το καλο όλων μας μα περισσότερο για την Βασιλική...» θέλησε να αλλάξει λίγο την κουβέντα απο αυτό το θέμα.

«εχω αρκετά στοιχεία πλέον, δεν παει αλλο...όμως υπάρχει κάτι που δεν καταλαβαίνω,εχω αρχίσει να πιστεύω οτι δεν τα κάνει ολα αυτα λόγω της συμφωνίας...κατι άλλο κρύβεται και πρέπει να το μάθω» κατι έκρυβε το ένιωθε.. κάτι έκρυβε... που η Βασιλική ίσως είχε μάθει!

Κάτι που θα τους έλυνε τα χέρια γιατί συνήθως δεν είναι ετσι όπως φαινονται τα πράγματα...

Κρύβονταν βαριές εκπλήξεις...

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ