ΚΕΦΑΛΑΙΟ 63

Η Αγάπη δεν είναι συναίσθημα, είναι τέχνη.

Paul Morand

Οι δυσκολίες της ζωής τελικά δεν έχουν τελειωμό. Παίζεις, χάνεις, κερδίζεις και παρόλα αυτά συνεχίζεις να πολεμάς ακόμα και με τον ίδιο σου τον ευατό.Η ζωή έχει δείξει την απρόβλεπτη της πλευρά άπειρες φορές και εσύ δυστυχώς το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να την δεχτείς είτε το θέλεις είτε όχι, εκείνη δεν σε υπολογίζει

Ο Βίκτωρας ξεκίνησε ένα λάθος με την Βασιλική να το συνεχίζει, κάνοντας το χειρότερο.Μπλέχτηκαν σε ένα παιχνίδι με καταστροφικές συνέπειες που καλούνταν τωρα να τις υποστούν.Η αντίστροφη μέτρηση ειχε ήδη ξεκινήσει με τον έναν μακριά και τον άλλο να καίγεται από τον πόνο

Η θλίψη είχε χαραχτεί ξανά στα πρόσωπα όλων, κανένας δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη οχι μόνο απο τον χαμό που είχε προκληθεί από το ατύχημα αλλά και από τις αποκαλύψεις που επιβεβαίωσε ο Βίκτωρας

«η Λίλυ ειχε έρθει τοτε να την βρεί,να την προειδοποιησει τέλος πάντων πως η ιστορία με τον Κωνσταντινίδη δεν είχε τελειώσει,οτι μετα απο χρόνια που ο γιος του με έψαχνε τελικα ειχε καταφέρει να με βρεί... Για αυτό έφυγε γιατί εμαθε για την συμφωνία που ειχε κάνει ο πατέρας με αυτόν...» η Μελίνα έκλαιγε γοερά ακουμπισμένη στον τοίχο, τον άκουγε με προσοχή ενώ μέσα της πάλευε να μην ξεσπάσει σε αντίθεση με τον Ιάσονα που ο θυμός του ήταν έτοιμος να έρθει στην επιφάνεια σαν άγριο θεριό 

«έπρεπε να παντρευτώ την κόρη του,
η οποία οπως αποδείχτηκε ήταν η Στεφανία» η έκπληξη στα πρόσωπα τους φανερή, για αυτό την ειχε παντρευτεί τοσο γρήγορα, κανεις απο τους δυο δεν μπορούσε να το πιστέψει αλλα το δέχτηκαν για χάρη του

«μην συνεχίζεις δεν εχει νόημα πια»ο Ιάσονας πρόλαβε να τον σταματήσει προτού συνεχίσει.Πλέον μπορούσαν να καταλάβουν και οι δυο τους τι πραγματικά ειχε συμβεί, γιατί ολα είχαν γίνει τοσο ξαφνικά...Ενα χάος.

«Η ευθύνη ειναι ολη δική μου,δεν θα το συγχωρέσω ποτε στον ευατόν μου,
εξαιτίας μου είναι εκεί μέσα παλεύοντας για την ζωή της» απο χθες δεν είχε φύγει ουτε στιγμή απέξω απο την μονάδα εντατικής που την ειχαν. Η μητέρα του ύστερα απο δική του απαίτηση του έφερε καθαρά ρούχα και ύστερα έφυγε απο το νοσοκομείο, αψηφώντας τα τραύματα του έμεινε ξαγρυπνος φρουρός έξω απο την πόρτα της

«σταμάτα Βίκτωρα, ας γίνει καλα η αδερφή μου και θα σας κανονίσω και τους δύο οπως σας αρμόζει.Αυτή την στιγμή το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να γίνει καλα η Βασιλική..» τον πλησίασε και σαν αδέρφια ενωμένα που είχαν κοινό σκοπό αγκαλιάστηκαν αφήνοντας ελεύθερα τα συναισθήματα τους

«καρδιά μου είσαι καλύτερα;» ειχαν κατέβει στην καφετέρια του νοσοκομείου ο Νίκος με τον Αχιλλέα και τα δυο κορίτσια. Η Στεφανία δεν μπορούσε να ηρεμήσει, κατηγορούσε και εκείνη τον εαυτό της για αυτή την κατάληξη.Για εκείνη,για την δική της προστασία είχαν στήσει όλο αυτό το θέατρο για το οποίο γνώριζαν μόνο οι τέσσερις τους

«αγκάλιασε με Νίκο δεν μπορώ να πω τίποτα μέχρι να γίνει καλά,εξαιτίας μου έγιναν όλα» δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυα της. Ο Νίκος δίχως να πει τίποτα τύλιξε τα χέρια του γύρω της κλείνοντας την σε μια ζέστη αγκαλιά που ήξερε ποσο ανάγκη την είχε 

«ας τους αφήσουμε λίγο μόνους, παμε εμείς» έσκυψε κοντά της ψιθυριζοντας,η Ισμήνη δέχτηκε χωρις αντίρρηση πράγμα που αν και τον ξάφνιασε το άφησε ασχολίαστο. Εκείνη την ώρα κανεις τους δεν σκεφτόταν τίποτα άλλο περα απο την Βασιλική

Ο Αχιλλέας είχε μεγαλώσει χωρις γονείς, αδέρφια δεν είχε, ουτε και κανέναν.Ο Βίκτωρας με την Βασιλική του φέρθηκαν καλύτερα απο τον καθένα και πλεον δεν θα μπορούσε να φανταστεί την ζωή του χωρις εκεινη. Ακομα και οταν έφυγε ήξερε μεσα του πως σίγουρα θα επέστρεφε μα τώρα; τωρα τα πράγματα δεν είχαν έρθει οπως τα περίμενε

«Αχιλλέα εισαι καλα;» περπατούσαν για αρκετή ώρα αμίλητοι μέχρι που τον σταμάτησε, ανησυχούσε. Δεν θύμιζε σε καμία περίπτωση τον Αχιλλέα που γνώριζε.Πιάνοντας τον απο τον χέρι τον οδήγησε σε ενα παγκάκι που υπήρχε εκεί κοντά για να καθίσουν ρωτώντας τον ξανά την ιδια ερώτηση και τότε ο Αχιλλέας δίχως φόβο έδειξε τον πραγματικό του ευατό 

Λύγισε σαν μικρό παιδί, εκλαψε για την 'αδερφη' του και για τον φόβο που του είχε δημιουργηθεί οτι ίσως και να υπήρχε πιθανότητα να την χάσει. Λύγισε σαν πραγματικός άντρας

Η Ισμήνη άφησε πίσω της καθετί ειχε γίνει στο παρελθόν εκδηλώνοντας επιτέλους την αγάπη της, την συμπόνοια και το ενδιαφέρον της για τον Αχιλλέα «η Βασιλική είναι δυνατή, είναι μαχήτρια,δεν πρόκειται να τα παρατήσει θα το δεις.Θα γίνει καλα Αχιλλέα»

«την νιώθω σαν αδερφή μου και δεν θα αντέξω αν την χάσω...Δεν θα το αντέξω» λύγιζε για την αδερφή του, πονούσε για τον φόβο της απώλειας 

Οι μέρες περνούσαν χωρίς καμια βελτίωση στην υγεία της. Τα δυο πρώτα εικοσιτετράωρα θα ήταν δύσκολα και ακρως καταλυτικά για εκείνη, ειχε πεί ο γιατρός που την είχε αναλάβει.Περίμεναν να ξυπνήσει να δώσει ενα σημάδι μα εκείνη αποφάσισε να 'κοιμηθεί' παραπάνω από οτι έπρεπε. Κανεις τους δεν έφευγε απο το πλάι της

Μια νεα άφιξη ομως πίστευαν πως θα της έδινε ενα παραπάνω πάτημα για να ανοίξει τα μάτια της

«παιδιά κοιτάχτε ποιους σας έφερα» τους ειπε γεμάτος χαρα ο Λάμπρος, οχι μόνο γιατί τους ξανα έβλεπε αλλα και γιατί μεσα του πίστευε όντως οτι θα βοηθούσαν την κατάσταση. Ο Παυλος στεκόταν μπροστά τους χαμογελαστός ενω μαζί του ήταν κάποια που θα συναντούσαν για πρώτη φορά 

«ξερω οτι δεν ειναι ο κατάλληλος χωρος για την πρώτη γνωριμία αλλά ετσι οπως ήρθαν τα πράγματα δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς.» συμπλήρωσε ο Παύλος κοιτώντας τους εναν προς εναν με την έκπληξη που τους είχε καταβάλει.

Για πρώτη φορα ο Βίκτωρας μετα απο τοσες μέρες σηκώθηκε όρθιος πλησιάζοντας τον Παύλο, τον αγκάλιασε σφιχτά λέγοντας του ενα μεγάλο ευχαριστώ και έπειτα πηρε στην αγκαλιά του τον θησαυρό του, την μικρή του πριγκίπισσα 

«μου έλειψες πολυ μικρή μου» με προσοχή την έσφιξε επάνω του φιλωντας απαλα το κεφαλάκι της. Γύρισε προς τα παιδιά συστήνοντας επιτέλους το μικρό αυτό πλασματάκι που τους τελευταίους μηνες είχε αλλάξει την ζωή του

«απο εδώ η μικρή μου πριγκίπισσα.Η κόρη μου» αναφώνησε με χαρα αφήνοντας τους κυριολεκτικά έκπληκτους ....

Συνεχίζεται...

Εχουμε παιδί, είναι γονεις οι άτιμοι και το έκρυβαν και αυτό!

HAPPY VALENTINES EVERY ONE
LOVE LOVE LOVE

Δειτε την ιστορία που ανέβασα ειναι για τον διαγωνισμό #TYSLove18
Περιμένω αστέρια και σχόλια σε όλα
Τα λεμε, αύριο τελειώνει το μαρτύριο μου
Σας αγαπάω!