ΚΕΦΑΛΑΙΟ 38

Πέστε ότι θέλετε, αλλά είναι καλύτερα να σε έχουν εγκαταλείψει από το να μην σε έχουν αγαπήσει ποτέ.

William Congreve

Το χέρι του ακόμα κρατούσε το δικό της.Η καρδιά του χτυπούσε με ορμή μην πιστεύοντας πως μπροστά του είχε όντως την αδερφή του.Τις προάλλες νόμιζε πως έκανε λάθος αλλά τώρα ήταν πράγματι εδώ

Η αδερφή του..

«Ισμήνη μου;» αναγκάζοντας την να γυρίσει προς το μερος του, απρόσμενα τύλιξε τα χέρια του σε μια ζέστη αγκαλιά.Σε μια αγκαλιά που
ονειρευόταν ολα αυτά τα χρόνια.
«θεέ μου είσαι πραγματικά εδώ!»

Η Ισμήνη τον κοιτούσε σαστισμένη. Δεν μπορούσε να ελέγξει την δεδομένη στιγμή τα συναισθήματα της.Δεν ήξερε αν έπρεπε να νιώσει θυμό, ανακούφιση ή χαρά που έσμιγε με τον αδερφό της μετα απο τόσα χρόνια.Μικρό κορίτσι ήταν ακομα όταν την εγκατέλειψε, μικρό κορίτσι που χρειάστηκε να μεγαλώσει και να ωριμάσει απότομα.Μικρό κορίτσι που έπρεπε να έρθει με αντιμέτωπο με την δική του φυγή

«μίλησε μου μικρή.Βρίσε με,φώναξε μου αλλα σε παρακαλώ πες κάτι»δεν το έκανε επίτηδες,δεν γνώριζε τι ήταν σωστό να πεί.Ηταν θυμωμένη μαζι του αρχικά,θυμωμένη γιατί ήταν το στήριγμα της και την άφησε μόνη να παλεύει.

«πρέπει να φύγω.Δεν είμαι έτοιμη ακόμα,δεν ξέρω..» έπεισε τον εαυτό της να φανεί δυνατή «τι πρέπει να σου πω.Δεν μου άφησες επιλογή οταν αποφάσισες να με εγκαταλείψεις.»
συμπλήρωσε, απομακρύνθηκε απο κοντά του και δίχως δεύτερη σκέψη άρχισε να περπατά προς την έξοδο αγνοώντας τον.

«αφησε με να σου εξηγήσω μικρή μου
Σε παρακαλώ!» ο Νίκος συνέχισε να την φωνάζει μα εκείνη δεν σταμάτησε.

Ετσι είχε κάνει και ο ίδιος οταν εξαφανίστηκε.Τωρα του δινόταν η ευκαιρία να σμίξει με την αδερφή του, θα εκανε οτι χρειαζόταν για να τον συγχωρέσει.Οτι έπρεπε!

«Ισμήνη είσαι καλα;που είσαι τόση ώρα;» μολις βγήκε απο την σχολή η Στεφανία έτρεξε κοντά της. Εκείνη απλά ενευσε θετικά λέγοντας πως είχε μια απροόπτη συνάντηση. Δεν συνέχισε παρακάτω, δεν είχε συνειδητοποίησει ακομα πως όντως είχε μιλήσει με τον αδερφό της

«παμε στην Βασιλική και θα τα πούμε ολα.Προέχει η Βασιλική τωρα,είναι χάλια εξαιτίας εκείνης της κοπέλας. πάμε κοριτσάκι μου!» πήγαν προς το αυτοκίνητο όπου η Βασιλική τις περίμενε  «είσαι καλύτερα;» την ρώτησε η Ισμήνη μόλις έφτασαν κοντά της

«προσπαθώ!και αλλες φορές έχει θυμώσει αλλά αυτή την φορά νομίζω είναι η χειροτερη,το νιώθω..» απάντησε φανερά απογοητευμένη.
Μπορούσε να καταλάβει απο το βλέμμα του πόσο είχε θυμώσει, περισσότερο απο κάθε άλλη φορα

«κοίτα μπορεί να σε γνώρισα πριν λίγες ώρες αλλά δεν είμαι ανόητη για να μην δω πόσο σε αγαπάει.

Ο τρόπος που σε κοιτά και μόνο φανερώνει πολλά.Θα του περάσει να είσαι σίγουρη,ολοι θυμώνουμε.Αλλά όταν αγαπάμε κάποιον είμαστε ικανοί να τα ξεχάσουμε ολα» δεν μιλούσε μόνο για τον Βίκτωρα αλλα και για την ίδια.

«έχει δίκιο η Ισμήνη»συμφώνησε με την φίλη της θέλοντας να την κανει να νιώσει καλύτερα.

Δεν έφταιγε η Βασιλική, στην αρχή όντως το ξεκίνησε για αστείο, ήθελε απλά να την φοβίσει, να καταλάβει επιτέλους πως δεν θα κατάφερνε να τους χωρίσει οπως αποσκοπούσε απο την αρχή. Ολα άλλαξαν οταν η Λίλυ ξεκίνησε να της λεει πως με τον Βίκτωρα γνωρίζονταν απο παλιά, ήταν μαζί για ενα χρονικό διάστημα και οτι της έλεγε ψέμματα πως δεν την γνώριζε.Τωρα είχε έρθει για να τον διεκδικήσει ξανά!

Θόλωσε καθώς τα άκουγε.Ενιωσε προδομένη απο τον Βίκτωρα,της είχε κρύψει πως την γνώριζε,της είχε κρύψει την σχέση του με την Λίλυ και αυτό δεν θα περνούσε ετσι.

Τα κορίτσια έφυγαν απο την σχολή με την Βασιλική να προσπαθεί να βάλει σε μια τάξη τις σκέψεις της.Τοση ωρα κατηγορούσε τον εαυτό της, όπως έκανε πάντα μα τωρα ο Βίκτωρας ήταν αυτός που της είχε κρύψει την αλήθεια και ισως να μην ήταν τοσο ειλικρινής οσο ήθελε να δειχνει

Ποσα μυστικά και κρυμμένες αλήθειες δεν της είχε πει άραγε;

Την ίδια στιγμή στην σχολή έφτανε ο Βίκτωρας.Είχε αφήσει την Λίλυ στο σπίτι της υποχρεώνοντας την να μην ξανα έρθει στα μαθήματα για λίγο καιρό

«τι έγινε Βικτωρακο,δεν της έχεις πει την αλήθεια;δεν ξέρει τι δουλειά έκανες παλιότερα ή τι σχέση είχαμε εμείς οι δύο;» έπιασε το χέρι της δηλώνοντας της πως αν τολμήσει να της πει κάτι θα το μετανιώσει πικρά

«ουπς!χιλια συγγνώμη αλλα τωρα η καλή σου ήδη ξερει πως εμεις ήμασταν μαζί. Μου ξέφυγε αγαπημένε μου!

Για να τελειώνουμε στην σχολή ήρθα για ενα σκοπό που σε λιγες μέρες θα τον μάθεις. Ολα πληρώνονται Βίκτωρα. Ολα τα λάθη!» με ενα δολοφονικό βλέμμα που του έριξε βγήκε απο το αμάξι πετώντας πρώτα την βόμβα, κάνοντας τον να καταλάβει πολυ καλα πως οι ισορροπίες πλεον θα άλλαζαν και θα καλούταν ξανα να έρθει σε επαφή με ανθρώπους που νόμιζε οτι δεν θα ξανα έβλεπε ποτέ

«που είναι η Βασιλική;» ρώτησε τον Αχιλλέα καθως έψαξε την Βασιλική με το βλέμμα του. Επρεπε να της μιλήσει.

«εσύ της είπες να φύγει.Εφυγε με αυτα τα δυο καινούργια κορίτσια, δεν θα πιστέψεις ποια ειναι η μία.Ο Νίκος είναι χάλια..»

«γαμώτο» έβρισε πετώντας τα πράγματα στο πάτωμα με δύναμη.Ο Αχιλλέας τον σταμάτησε πριν συνεχίσει ρωτώντας τι στο καλο έπαθε,έδειχνε άλλος άνθρωπος

«η Λίλυ της είπε την αλήθεια
Προφανώς καποιος την έχει στείλει εδω και πολυ φοβάμαι πως οι παλιοί μας λογαριασμοί δεν έχουν κλείσει.
Επρεπε να το είχα καταλάβει την τύχη μου όταν ήρθε.Γαμώτο!» είπε γρήγορα ξαφνιαζοντας τον Αχιλλέα,μόνο με έναν θα μπορούσε να σχετίζεται, αλλά αυτός ήταν νεκρός..

Πως;

«τι λες τωρα ρε Βίκτωρα; κάτσε κάτω και μίλησε ανοιχτά!» τον ανάγκασε να σταματήσει και να του μιλήσει για την κουβέντα του με την Λίλυ, χρειαζόταν να ξετυλίξουν το κουβάρι απο την αρχή

«η Λίλυ ήρθε στην σχολή με κάποιο σκοπό τελικά και καταλαβαίνεις πολυ καλα με ποιον σχετίζεται ρε Αχιλλέα,τι περισσότερο θέλεις να μάθεις» ήταν εκνευρισμένος.Ολα σε μια στιγμή είχαν έρθει πάνω κάτω

«πρέπει να βρω την Βασιλική! Γαμώτο!» της είχε φερθεί απερίσκεπτα,δεν είχε θυμώσει μαζί της αλλα με εκείνον

Αυτος είχε κάνει λάθος και έπρεπε πάση θυσία να τα διορθώσει ολα πριν να είναι αργά.

Συνεχίζεται...