ΚΕΦΑΛΑΙΟ 44

Δύο πράγματα θέλει ο άντρας, κινδύνους και παιχνίδια. Γι' αυτό ζητάει τη γυναίκα, γιατί είναι το πιο επικίνδυνο παιχνίδι. 

Φρίντριχ Νίτσε

«τραμπούκε μου όμορφε.Ξύπνα!» προσπάθησε να τον ξυπνήσει χαϊδεύοντας απαλά τα μαλλιά του.
Εκείνη είχε αρκετή ώρα που είχε ξυπνήσει,έκανε ενα χαλαρωτικό ντουζ και παρήγγειλε μεσημεριανό ώστε μόλις σηκωθεί να φάνε.Κοιμήθηκαν παραπάνω σήμερα μιας και το βράδυ το ξενύχτησαν

Ο Βίκτωρας άνοιξε τα μάτια του απρόθυμα ζητώντας της να τον αφήσει λιγο ακόμα στην συντροφιά του Μορφέα,σαν ενα μικρό παιδί που ζητούσε απο την μητέρα του να μην πάει σχολείο.

Πάνω που ήταν έτοιμη να μιλήσει άκουσε το κινητό του να χτυπάει,της έκανε νόημα να το σηκώσει μιας και ο ίδιος δεν ήταν ακομα ετοιμος.
Ενιωθε πολυ κουρασμένος απο την χθεσινοβραδινή τους μάχη των συναισθημάτων τους

«αδερφέ μου» απάντησε στο τηλέφωνο χαμογελώντας. Σηκώθηκε όρθια πηγαίνοντας προς το μπαλκόνι για να μιλήσει με τον αδερφό της.Ο Ιάσονας ηθελε να τους ενημερώσει πως θα καθυστερούσαν να έρθουν ακόμα λίγες μέρες γιατί είχε προκύψει πρόβλημα στην εταιρεία.

Απογοητεύτηκε αλλα το καταλάβαινε. Δεν ήταν εύκολο να αφήσει ετσι την εταιρεία, μόνο που δεν γνώριζε πως ολα ήταν σκηνοθετημένα για να της κάνουν την έκπληξη

«ενταξει Ιάσονα μου,εμεις εδώ θα είμαστε δεν πρόκειται να φύγουμε.
Δωσε φιλιά στα κορίτσια και τα μικρά. Σας αγαπάω!» του είπε κλείνοντας το τηλέφωνο

Ξάπλωσε πάλι δίπλα στον Βίκτωρα μένοντας να τον παρατηρεί.Αφησε τις σκέψεις της να την παρασύρουν.Ολα είχαν αλλάξει,ποτε ήταν που φοβόταν και τον κρατούσε μακριά της.Ακόμα θυμάται εκείνη την μέρα στο σπίτι του,δήθεν η Αλίκη την είχε πάρει κλαίγοντας, λέγοντας της να πάει απο εκεί.

«Αλίκη μου;τι έπαθες; γιατί κλαις;» προσπαθούσε να καταλάβει τον λόγο που την είχε πάρει κλαίγοντας, ανησύχησε όπως ήταν φυσικό. Δεν έχασε χρόνο, πηρε τα πράγματα της και ξεκίνησε για το σπίτι του Βίκτωρα. Αν και φοβόταν να τον αντικρίσει, η Αλίκη ήταν πάνω απο όλα

Μόλις έφτασε πάρκαρε βιαστικά και έτρεξε προς το σπίτι φοβούμενη για τα χειρότερα. Η Αλίκη ακομα δεν ήταν σε θέση να διαχειριστεί την πλεουσα πραγματικότητα και εύκολα μπορούσε να παρασυρθεί

«τι έγινε τριανταφυλλακι;» οτι είχε μπει μεσα στο σπίτι αφου ο Βίκτωρας της είχε ανοίξει. Που ειναι η Αλίκη αναρωτιόταν καθώς προσπαθούσε να αποφύγει το βλέμμα του

Η Αλίκη της την είχε φέρει για άλλη μια φορά.Επρεπε να το φανταστεί πως θα ήταν με το μέρος του αδερφού της ειδικά μετά τον τρόπο που της είχε φερθεί τότε στο εστιατόριο προσπαθούσε να τους ενώσει ξανά γιατί ναι μεν θύμωσε με τον αδερφό της αλλά καταλάβαινε πως είχε ζηλέψει και πόσο την ήθελε

«η Αλίκη είναι στην μητέρα μας για λίγες μέρες. Να φανταστώ δεν σου είπε τίποτα!» διαπίστωσε λίγα λεπτά αργότερα καθώς την παρατηρούσε προσεχτικά.Οι κινήσεις της ατσαλες, γρήγορες και γεμάτες αμηχανία. Φαινόταν πως δεν ήθελε να βρίσκεται κοντά του όλο το κορμί της το φώναζε μα εκείνος άκουγε την καρδιά της να τον καλεί.Γιατί η καρδιά παει ενάντια στην λογική και τα θέλω,ξέρει να δείχνει τα συναισθήματα!

«τριανταφυλλακι τόσο δύσκολο σου είναι να βρίσκεσαι κοντά μου;» έτρεμε και μόνο που βρισκόταν δίπλα της...

Χαμογέλασε σε αυτές τις σκέψεις, αμέσως θυμήθηκε και το φιλί τους, αρχή ακόμα πριν γινουν όλα αυτά
Ηταν τότε που ο Βίκτωρας εκτελούσε χρέη σωματοφύλακα οσο ο αδερφός της βρισκόταν στην φυλακή.Ολη μερα τσακώνονταν, είχε φτάσει σε σημείο να την κλειδώσει στο δωμάτιο

«είσαι ενας ελεεινός τραμπούκος. Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να με κλειδώνεις.Ανοιξε μου αμέσως.Αυτό λέγεται απαγωγή. Ανοιξε!» δεν έδινε σημασία στις φωνές της, έπρεπε με κάποιο τρόπο να την εμποδίσει απο το να κάνει καμία τρέλα.Ηδη είχε προσπαθήσει να το σκάσει, δεν μπορούσε να καταλάβει σε τι κίνδυνο έβαζε την ζωή της. Ο Βίκτωρας της το είχε κάνει ξεκάθαρο αλλά εκείνη δεν τον άκουγε προφανώς

«ξεροκέφαλη γυναίκα. Τυχερός ο άντρας που θα σε πάρει» ψέλλισε, κατέβηκε στην κουζίνα για να της φτιάξει να φαει.Εκτος απο τις φωνές και τις προσπάθειες απόδρασης δεν έτρωγε τίποτα.Είχε αδυνατίσει, και το πρόσωπο της φαινόταν ηδη χλωμό
«ξεροκέφαλη» είπε ξανα μην μπορώντας να καταλάβει τι είχε μέσα στο μυαλό της

Ετοίμασε ενα γρήγορο γεύμα και ανέβηκε ξανα πάνω.Δεν άκουγε φασαρία και ήταν κατι που δεν του άρεσε μιας και όλη μερα δεν είχε σταματήσει να φωνάζει.Δεν έχασε χρόνο άνοιξε την πόρτα, και μπούκαρε με δύναμη μέσα.Μολις την είδε λιποθυμη στο πάτωμα έτρεξε κοντά της, την σήκωσε και απαλά την ακούμπησε στο κρεβάτι

«τριανταφυλλακι;ξύπνα μικρή,τι έπαθες τώρα πανάθεμά σε;» έβρεξε το χέρι του με λίγο νερό και με απαλές κινήσεις άρχισε να χαϊδεύει το πρόσωπο της.Ευτυχώς λίγα λεπτά αργότερα άρχισε να ανακτά τις αισθήσεις της, όταν συνήλθε πλήρως και κατάλαβε τι γινόταν πετάχτηκε σαν ελατήριο όρθια σπρώχνοντας τον

«τι κανείς ανώμαλε;γιατί με χαϊδεύεις;» παραλογιζοταν, προφανώς δεν θυμόταν ή καλύτερα καταλάβει οτι είχε λιποθυμήσει

«λιποθυμησες» απάντησε σταθερά εκείνος αψηφώντας την υστερία που άρχισε να την πιάνει, προφανώς ήθελε να τον εκνευρίσει και να βρει τρόπο να φύγει.Δεν τον υπολόγιζε όμως!

Επιασε το χέρι της και την ακινητοποίησε,η Βασιλική φοβήθηκε παραπατωντας έπεσε στο κρεβάτι παρά σέρνοντας τον μαζί της. Ετσι βρέθηκε απο κάτω του σε μια άκρως άβολη στάση και για τους δυο.Τα βλέμματα κλείδωσαν και οι καρδιές χτύπησαν ταυτόχρονα, η επαφή τους έκαιγε και διαφορα κύματα ρίγους στέλνονταν παντού

«σήκω...σήκω απο πάνω μου» η φωνή της σαν να τρεμουλιασε. Μάλωσε τον ευατό της να σοβαρευτεί και να μιλήσει κανονικά μα της ήταν αδύνατον όταν βρίσκονταν επικίνδυνα κοντά.Υπερβολικά. Σε απόσταση αναπνοής

«και αν δεν θέλω; αν θέλω να είμαι πάνω σου;τι θα γίνει;» αποκρίθηκε με μια άκρως ερωτική φωνή, πλησίασε περισσότερο κοντά της ενώ τα χείλη του ισα που άγγιξαν την απαλή επιδερμίδα της.Τα χέρια του την κρατούσαν σφιχτά και οι αισθήσεις του έπαιζαν περίεργα παιχνίδια...
Το τριανταφυλλακι του είχε ξυπνήσει συναισθήματα που έκρυβε βαθιά μεσα του

«μην το κάνεις αυτο Βίκτωρα» ψέλλισε κλείνοντας τα μάτια,φοβόταν να το παραδεχτεί,φοβόταν να γίνει οτιδήποτε μεταξύ τους.Ηθελε να το αποτρέψει,δεν μπορούσε να αφεθεί
Επρεπε να μείνει μακριά του

«σταμάτα» με τον αντίχειρα του της έκανε νόημα να παψει. Τα λόγια ήταν φτωχά, τα συναισθήματα έπαιζαν ρόλο.Μπορούσε να νιώσει την ταραχή καθώς την άγγιζε και την καρδιά της που χτυπούσε σαν τρελή «θέλω να σε φιλήσω»δίχως αλλα λόγια έκανε πράξη την επιθυμία του

Το φιλί του ήταν γλυκό, όπως άρμοζε για μια γυναίκα σαν εκείνη. Το φιλί είναι το συναίσθημα που δεν χρειάζεται λόγια, είναι η πράξη που δηλώνει την ανάγκη,τον έρωτα και όλα εκείνα που κάποιος φοβάται να πει

«τι σκεφτεσαι και χαμογελάς;» τον άκουσε να λέει βγάζοντας την αυτόματα απο την ονειροπόληση της στα παλιά.Ο Βίκτωρας ανασηκώθηκε και κάθισε καλύτερα δίπλα της τυλίγοντας το ένα του χέρι γύρω απο τον ώμο της

«εσένα οπως πάντα,τι ερωτήσεις είναι αυτες τραμπούκε;»απάντησε με μια φυσικότητα στην φωνή της,έπιασε το χέρι του αφήνοντας ένα απαλό φιλί στο εσωτερικό της παλάμης του.Τον κοιτούσε στα μάτια και χανόταν.

Πως θα μπορούσε να ζήσει μακριά του; ούτε κατα διάνοια δεν ήθελε να μείνει έστω και μια μέρα μακριά του.Η σχέση της με τον Βίκτωρα την είχε αλλάξει,πλέον οχι μόνο δεν φοβόταν να αφεθεί ελεύθερη αλλά ένιωθε πιο δυνατή,έτοιμη να παλέψει με κάθε εμπόδιο για να προστατεύσει την ευτυχία τους.Αρκετά είχε κάνει ο Βίκτωρας!

«θα περάσεις μαζι μου μια αιωνιότητα;» την ρώτησε άξαφνα πιάνοντας την απροετοίμαστη. Τι ερώτηση ήταν αυτη; φυσικά! μαζι του ήθελε να είναι μέχρι τα βαθιά γεράματα,μέχρι ο έρωτας τους να γίνει παράδειγμα για τα παιδιά τους, μέχρι να βαρεθούν να λένε σ'αγαπώ μιας και μέχρι τοτε θα έχει χαραχτεί ηδη στην καρδιά τους

«μην γίνεσαι μελος Βίκτωρα» θέλησε να αστειευτει για να τον πειράξει «θεωρώ πως αυτή η ερώτηση δεν είναι ερώτηση αλλά δήλωση»μια ανάσα ανακούφισης βγήκε απο τα χείλη του παρέα με ένα δυνατό γέλιο

Τον τρέλαινε και εκείνος το δεχόταν χωρίς αναστολές

«αφου το λύσαμε αυτο και αφου δεν μας βλέπω να πηγαίνουμε βόλτα τι λες να επαναλάβουμε τα χθεσινά; νιώθω πως δεν θυμάμαι...» άρχισε να της λέει παραμερίζοντας τις τιράντες απο το ελαφρύ ρούχο που φορούσε αφήνοντας παράλληλα σκόρπια φιλιά πάνω της

«εισαι κάθαρμα»γέλασε ενώ ανέβηκε πάνω του «εγω κάνω κουμάντο τώρα» εγδαρε απαλά το στήθος του κάνοντας τον να χαμογελάει πονηρά

Του άρεσε η άγρια πλευρά της. Απο γλυκό τριαντάφυλλο μπορούσε να γίνει εύκολα σε άγριο λουλούδι!

Λιγες στιγμές αργότερα ο Βίκτωρας έκανε ντουζ ενώ η Βασιλική θέλησε να πάρει την Ισμήνη τηλέφωνο, είχαν να μιλησουν απο την προηγούμενη μέρα και ήθελε να μάθει για το πως πήγε η συνάντηση της με τον Νικο

«κοριτσάκι μου;με ακους;» το σήμα χανόταν και δύσκολα μπορούσε να την ακούσει,σκόρπιες λεξεις μόνο και αυτές οχι απόλυτα καθαρές.Μα που ήταν;αναρωτήθηκε κάνοντας μια τελευταία προσπάθεια να την καταλάβει, είχε αρχίσει ηδη να ανησυχεί

«Βασιλική μου..είχαμε ενα μικρό προβληματάκι...» κατάφερε να ακούσει.Τι είχε συμβεί;μηπως είχαν πάθει κάτι;και άλλα τοσα ερωτήματα εμφανίστηκαν στο μυαλό της.

«η Στεφανία είχε ενα ατύχημα αλλά ευτυχώς είναι καλά..Θα σε πάρω μολις γυρίσουμε...σπίτι» αν και γίνονταν διακοπές κατάφερε να την ακούσει.
Ανακουφίστηκε,δεν θα άντεχε να πάθει κάτι η Στεφανία με τοσα που είχε περάσει η ίδια δεν ήθελε κανείς άλλος να πάθει τίποτα.Νοιαζόταν για την Στεφανία σαν να ήταν οικογένεια της...Σαν...

Εκλεισε το τηλέφωνο ζητώντας απο την Ισμήνη να την πάρει αμέσως μολις έφταναν στο σπίτι.Δεν μπορούσε να καταλάβει τι τους είχε συμβεί.Θα τους πρότεινε κιόλας να έρθουν μαζι με τα παιδιά,θα τους έκανε καλό απο οτι φαινόταν,λίγο να ξεχαστούν άλλωστε θα της άρεσε να τους έχει όλους εκεί.
Θα ήταν σημαντικές μέρες για εκείνη και τον Βίκτωρα

Η Στεφανία ήταν πονεμένο κορίτσι.
Μόλις μάθαινε την πραγματική δική της αλήθεια ολα θα άλλαζαν..οτι σκέφτονταν μέχρι τώρα...

«μωρό μου» ένιωσε το απαλό του χάδι πάνω στον ώμο της,γύρισε το βλέμμα της πάνω του χαμογελώντας.Φορούσε μονάχα μια πετσέτα γύρω απο την μέση του,τα νερά έσταζαν πάνω στο γυμνό του σώμα.Ασυναίσθητα δάγκωσε το κάτω χείλος της στην θέα του ενώ εκείνος δεν μπόρεσε να κρύψει το χαμόγελο του

«πάμε να φάμε γιατί δεν μας βλέπω να βγαίνουμε απο εδω μέσα σήμερα» δίχως να το περιμένει την σήκωσε στην αγκαλιά του,μια μικρή κραυγή
-απο την έκπληξη της- βγήκε απο τα χείλη της

«τραμπούκε θα σε σκοτώσω» του φώναξε γελώντας,ο Βίκτωρας την κορόιδεψε για τον τρόπο της,του άρεσε να την πειράζει,του άρεσε η μέλλουσα γυναίκα του

«θα έχουμε όλη μερα να μου δείξεις τις τάσεις δολοφονίας που εχεις απέναντι μου μωρό μου,μετά βέβαια θα υπάρχουν και συνέπειες»  την φίλησε με πάθος οπως άρμοζε στην περίσταση δίνοντας ένα μικρό δείγμα απο αυτά που θα ακολουθούσαν

Ηταν η ημέρα τους και θα την εκμεταλλεύονταν στο έπακρο!Ολη μέρα θα της έδειχνε πόσο την αγαπά γιατί δεν μπορούσε να κρύψει την έλξη και το πάθος που νιώθει για την Βασιλική

«είσαι μεγάλο κάθαρμα καλα λέω εγω» ψιθύρισε,πριν ξεκινήσουν να γευματίζουν μαζί με τον έρωτα τους παρέα οπως πάντα

Για τωρα και για πάντα.

Συνεχίζεται....

Περιμένω τα σχόλια και τα αστέρια σας.Καλη συνέχεια!