ΚΕΦΑΛΑΙΟ 28

Ό,τι δεν με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό.

Φρηντριχ Νίτσε

«συγγενής του νεαρού;» άκουσε μια φωνή, ο γιατρός που είχε αναλάβει τον Άγγελο στεκόταν δίπλα του. Ένιωσε το άγγιγμα του στον ώμο του
«είναι δυνατό παλικάρι. Τον χάσαμε δυο φορές και τις δύο γύρισε πίσω.
Τώρα κοιμάται. Θα περάσουν λίγες ώρες μέχρι να ξυπνήσει.» δεν ήθελε να ακούσει αλλα. Του έφτανε που ο μικρός του αδερφός τα είχε καταφέρει
Όλοι τον πλησίασαν. Τα χαμόγελα τους πλατιά γιατί ο φίλος τους δεν είχε φύγει και αυτή την φορά η μοίρα δεν θα τους άλλαζε τα σχέδια.

Γιατί ο Άγγελος ήταν μαχητής...

Ο Άγγελος από στιγμή σε στιγμή θα ξυπνούσε.Οι δύσκολες ώρες είχαν περάσει.Ο φίλος τους τα είχε καταφέρει και όλοι τον περίμεναν να τον υποδεχτούν ξανά κοντά τους.

Και έτσι όπως χαίρονταν για τον φιλο τους κάποιος άλλος μάθαινε κάτι που θα άλλαζε την ζωή του και τις ισορροπίες.

«μπορείτε να τον δείτε» άκουσαν μια νοσοκόμα να τους λέει ύστερα απο ώρα «για αρχή καλύτερα να μπουν μέχρι δύο,είναι ακόμα ταλαιπωρημένος»τους άφησε μόνους και έφυγε.

Ο Μιχάλης γύρισε και κοίταξε την Αλίκη,δεν ήταν ανόητος για να μην καταλάβει πόσο τρελά ερωτευμένη ήταν με τον αδερφό του «πήγαινε εσύ μικρή, εμείς έχουμε χρόνο» κανείς δεν έφερε αντίρρηση.Τους έφτανε που ο Αγγελος ήταν καλα.Η Βασιλική με την Μελίνα την κοίταξαν θέλοντάς να της δώσουν δύναμη,τους είχε μιλήσει οπως ήταν φυσικό για τα συναισθήματα της,της είχαν προτείνει να αφήσει λιγο χρόνο στον ίδιο της τον εαυτό πριν κάνει οτιδήποτε.

Οι άντρες θα πήγαιναν στην καφετέρια,χρειάζονταν έναν δυνατό καφέ μετά από τόσες ώρες αγωνίας ενώ η Βασιλική με την Μελίνα θα έμεναν έξω από το δωμάτιο σε περίπτωση που η Αλίκη με τον Άγγελο χρειάζονταν κάτι.

Η Αλίκη πηρε μια βαθιά ανάσα, άνοιξε την πόρτα μπαίνοντας στο δωμάτιο. Τον είδε ξαπλωμένο σε εκείνο το άψυχο κρεβάτι με καλώδια να κοσμούν το κορμί του.Το σώμα της έτρεμε στην θεα του,πλησίασε κοντά του και με ενα απαλό άγγιγμα χάιδεψε τρυφερά το μάγουλο του

Σε ευχαριστώ θεε μου.. Ψέλλισε απο μέσα της κλείνοντας τα μάτια της.

«με τρόμαξες Αγγελε» είπε αυθόρμητα,καθως το χέρι της έσφιξε το δικό του.Δεν θα άντεχε αν τον έχανε,οχι πάλι. Είχε κανει το λαθος μια φορά.Νομίζοντας πως δεν θα είχε καμια ελπίδα μαζι του άφησε τον ευατό της να πεσει στα δίχτυα του Λούκας.Πίστευε πως έτσι θα τον ξεχνούσε.Ηταν δύσκολη η θέση της. Εκείνη ηταν μικρή,τι θα έκανε μαζι της ενας άντρας σαν τον Αγγελο; και ειδικά οταν είναι ο κολλητός φίλος του αδερφού της

«συγγνωμη νεράιδα» άκουσε την σιγανή φωνή του να λεει, αυτόματα το βλέμμα της καρφώθηκε πάνω του «εσύ με έσωσες μικρή.Σε ειδα!» ξεροκαταπιε βήχωντας, η Αλίκη του έδωσε λιγο νερο προτού συνεχίσει

Ο Αγγελος ξεκίνησε να της εξιστορεί το όνειρο που έβλεπε οσο ηταν προφανώς στο χειρουργείο. Η δύναμη της οικογένειας και του έρωτα τον έσωσαν. Δεν μπορούσε να τους αφήσει. Οχι προτού τελειώσει το έργο του. Γιατί ο Αγγελος έχει μια αποστολή,που χωρις να το ξέρει θα φέρει την ευτυχία σε όλους όταν την ολοκληρώσει. Μια αποστολή σήμα κατατεθέν!

Η Αλίκη σε όλη την αφήγηση του, κρατούσε σφιχτά το χέρι του ενώ δάκρυα έπεφταν στο πρόσωπο της.
«μην κλαις νεράιδα μου.Ειμαι εδώ τώρα!ετοιμάσου να σε διεκδικήσω οπως σου αρμόζει.Απο την αρχή» γέλασε θέλοντας να ελαφρύνει το κλίμα.Χαμογελούσε παρα την περιπέτεια του.

Γιατι έτσι ηταν ο Αγγελος.Ο θεος του είχε δωσει μια δεύτερη ευκαρία, δεν ήταν αχάριστος.Θα την έπαιρνε και θα την εκμεταλλευόταν σωστά και έξυπνα.

«σε ευχαριστώ Αγγελε.Σε ευχαριστώ που δεν έφυγες.. Δεν θα μπορούσα να αντέξω να σε χάσω.Συγγνώμη που ήμουν δειλή.Συγγνώμη που αρνήθηκα τα συναισθήματα μου επειδή φοβήθηκα!» του μίλησε γεμάτη ειλικρίνεια.Επιασε το χέρι του φέρνοντας το κοντά στα χείλη της για να αφήσει ενα τρυφερό φιλί πάνω του
Το χαμογελο πλέον δεν έφευγε απο κανέναν.Θα ξεκινούσαν και οι δυο απο την αρχή και αυτή την φορά θα τα έκαναν ολα σωστά! Χωρίς φόβους δειλίες και τοσες αλλες σκέψεις που τους άφηναν χωριά.

Γιατί στον έρωτα πρέπει να δίνουμε ευκαιρίες ακόμα και όταν εμεις θεωρούμε πως δεν θα τα καταφέρουμε, ακομα και οταν δειλιαζουμε να εκφράσουμε αυτα που νιώθουμε με φόβο την απόρριψη.
Ο έρωτας είναι πρόκληση.Ποτέ δεν είσαι σίγουρος ποτε θα έρθει,με ποιόν και το σημαντικότερο τι θα φέρει μαζί του.Μια πρόκληση για νερά νεύρα,αν δεν την δεχτείς τότε παραιτείσαι και απο την ιδια την ζωή,μιας και ο έρωτας ειναι ικανός να σου δώσει πνοή.

«ξεκινάμε απο το μηδέν νεράιδα» πρόσθεσε καθώς το βλέμμα του δεν έλεγε να φύγει απο πάνω της.Δεν χορταινε να την κοιτάζει

«είμαι ο Αγγελος!» συμπλήρωσε,
έτεινε το χέρι του προς το μέρος της.
Η Αλίκη απάντησε γεμάτη χαρά ανταποδιδοντας την χειραψία. Και κάπως ετσι τα πράγματα για αυτό το ζευγάρι έπαιρναν τον δρόμο τους. Η δική τους 'μαχη' ξεκινούσε.Ολα απο την αρχή,οπως θα έπρεπε να είχε γίνει τοσα χρόνια που κανεις απο τους δύο αρνήθηκε να κανει!

Αφού έμειναν να μιλήσουν για λίγη ωρα ακομα,ήταν η σειρά του αδερφού του να τον δεί.Τα δυο αδέρφια αγκαλιάστηκαν,έκλαψαν σαν μικρά παιδιά ζητώντας συγχώρεση για τα λάθη του παρελθόντος.Μια νεα αρχή ήταν και για αυτούς οτι χρειάζονταν για να ξεχάσουν τα φαντάσματα που τους διέλυσαν.

Ολη η παρέα χαιρόταν για την επιστροφή του Αγγελου.Κανεις δεν θα μπορούσε να φανταστεί πως θα αναγκαζόταν να ζήσει με την δική του απώλεια.Κανείς!

Η Βασιλική είχε ζητήσει απο την Μελίνα να της φέρει καθαρά ρούχα μιας και ακόμα ήταν με τα βρώμικα,οτι ειχαν τελειώσει την εξέταση.Ενιωθε η ίδια ακόμα βρώμικη οσο θυμόταν τα αγγίγματα αυτού του καθαρματος.Επαιζε με το μυαλό της,του αρεσε να την βλέπει να υποφέρει.Καθε μερα εν αγνοία της,της έριχνε μια ουσία στο φαγητό,ο οργανισμός της εξασθενούσε ολο και πιο πολύ

«θα χρειαστεί να μείνεις για λιγες μέρες στο νοσοκομείο για καποιες περαιτέρω εξετάσεις. Το πρόβλημα με τους πόνους στο στήθος μας ανησυχεί λίγο αλλα οι εξετάσεις δεν έδειξαν τιποτα ακομα.» της είπε ο γιατρός πριν φύγει.

Μολις βγήκε έξω ειδε τον Βίκτωρα να την πλησιάζει,του χαμογέλασε αυθόρμητα καθως έπεσε στην αγκαλιά του «κρατάμε σφιχτά» του ζήτησε απελπισμένα.Είχε ανάγκη την αγκαλιά του,είχε ανάγκη τον άντρα που της έδινε δύναμη να παλέψει.

«σε αγαπάω!θα πέθαινα αν δεν σε έβρισκα» την φίλησε τρυφερά νιώθοντας ολες τις αισθήσεις του να ξυπνούν.Η καρδιά του θα έλεγε κανεις πως πετούσε απο την χαρά του που είχε ξανα το τριανταφυλλακι του στην αγκαλιά του,κοντά του.

«η αγάπη σου με κράτησε ζωντανή. Εκλεινα τα ματια μου και σε σκεφτόμουν,μου έδινες κουράγιο να συνεχίσω.Εσυ κυριε τραμπούκε ησουν ο υπαίτιος της δύναμης μου οχι μονο σωματικής αλλα και ψυχικής γιατί απο οτι βλέπεις...» εκανε μια στροφή γύρω απο τον ευατό της δείχνοντας τα χτυπήματα της

«ομως και εγω εφάρμοσα κάποιες τεχνικές του τραμπούκου μου» συμπλήρωσε γελώντας,ήθελε απλά να ελαφρύνει το κλίμα.Ηθελε να ξεχάσει τις προηγούμενες μερες,απο εδώ και στο εξης να ζήσει τις μερες της χαρούμενες μαζι με τον άντρα της ζωής της

«Α,και για να μην το ξεχάσω χρειάζομαι εντατικά μαθήματα.Ειναι επείγον.Πολυ εντατικά!» ο Βίκτωρας γέλασε με την ψυχή του,του εκανε καλο να την βλέπει ετσι χαρούμενη.
Απαιτούσε δύναμη να ειναι καλα μετα απο ολα αυτα που είχε περάσει και το τριανταφυλλακι του για ακομα μια φορα αποδείκνυε την δύναμη της

«οποτε θέλετε δεσποινίς Βασιλική ξεκινάμε.Ειμαι στην διάθεση σας.Μονο δικός σας και για πάντα!» κλείνοντας της το μάτι της απάντησε εκείνος καθως τα χείλη τους για ακομα μια φορα ενώθηκαν σε ενα τρυφερό φιλι γεμάτο συναισθήματα και αγαπη

Την όμορφη στιγμή ύστερα απο λιγα λεπτά διέκοψε ο Ιάσονας θέλοντας και εκείνος να αγκαλιάσει την αδερφή του.Η Μελίνα της έφερε τα ρούχα,
αφου άλλαξε τηλεφώνησε και στους γονείς της.Ηταν ηδη αργά οποτε τους ζήτησε καλύτερα να έρθουν αύριο να την δουν,δεν ήθελε να τους κουράσει άλλο αρκετά είχαν τραβήξει τοσες μερες εξαιτίας της.

«πρέπει να σας πω κάτι»ειπε άξαφνα,
δεν γινοταν εξάλλου να το κρατήσει κρυφό.Παίρνοντας μια βαθιά ανάσα και κρατώντας το χέρι του Βίκτωρα ξεκίνησε να τους μιλά για την συζήτηση με τον γιατρό πριν λιγη ώρα.Ευτυχώς δεν ήταν κατι σοβαρό, οπως ήταν λογικό βέβαια εκείνη είχε φοβηθεί αρκετά.

Ομως δεν υπήρχε κανενας λόγος ανησυχίας! Ηταν τυχερή μεσα στην ατυχία της. Ο φύλακας άγγελος της την προστάτευε!

«μαζί μωρό μου θα το περάσουμε και αυτό.Μαζί!Ολα θα πάνε καλά» μίλησε ο Βίκτωρας πρωτος για να την καθησυχάσει.Δεν θα την άφηνε σε καμια περίπτωση να το περάσει ολο αυτό μόνη της,θα έμενε στο πλάι της.Δίπλα στο τριανταφυλλακι του... Και ετσι οι μερες θα περνούσαν γρήγορα και τίποτα πλέον δεν θα θύμιζε τις μαύρες μέρες!

Το επόμενο πρωί τους βρήκε ολους μαζί έξω απο το δωμάτιο του Αγγελου. Η Βασιλική με τον Βίκτωρα μονάχα έλειπαν μιας και εκείνη έπρεπε να κανει κάποιες επιπλέον εξετάσεις πριν γίνει η εισαγωγή της στο νοσοκομείο.Τα νεα ήταν αρκετά καλα και ίσως τελικά να μην χρειαζόταν να μείνει για πολυ.

Στην παρέα τους αργότερα προστέθηκαν οι φίλοι του Βίκτωρα και του Αγγελου. Η 'ομάδα' ήταν ξανα ενωμένη και είχαν μια αποστολή.

Ολα ήταν πλέον υπο έλεγχο.Ο Περικλής θα πλήρωνε για το λαθος που έκανε να μπει στις ζωές τους και είχαν αποφασίσει ακριβώς τι θα έκαναν! Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.Θα έπαιρνε αυτο που του αξιζε χωρις πολλα πολλα γιατι ηταν ενας άνθρωπος χωρίς αξία.Ακομα και η εκδίκηση δεν αξιζε για αυτόν!

Ετσι λοιπόν ολα θα έμπαιναν σε μια σειρά.Το ενα εμπόδιο το ειχαν ξεπεράσει τους έμενε ενα ακομα που ολοι μαζι θα το εξαφάνιζαν μα δυστυχώς απαιτούσε πολυ χρόνο και υπομονή απο ολες τις πλευρές.

Η αγάπη και η εμπιστοσύνη ομως θα έπαιζε καθοριστικό ρολο και θα είναι αυτο που θα κρατήσει τον έρωτα ανίκητο

«σιδερένιος αδερφέ» αποκρίθηκε πρώτος ο Αχιλλέας,ενας απο την πεντάδα και ο πιο μικρός ενω οι δυο αλλοι ήταν ο Νίκος και ο Γιώργος μεγαλύτεροι.Ο Αχιλλέας με τον Γιωργο ήταν αδέρφια,δεν έμοιαζαν καθόλου εξωτερικά,διαφορετικοί σαν χαρακτήρες μα είχαν ενα κοινό,καλη καρδιά!

«ευχαριστώ μικρέ!χαίρομαι που είστε εδώ βρε παλιόπαιδα.Μας λείψατε Ακούμε λοιπόν τι κάνατε τοσο καιρό μακριά μας» γέλασαν οι δυο άντρες κοιτάζοντας τους,τους είχαν σαν μικρούς αδερφούς και πάντα τους προστάτευαν.

Και τα αγόρια βέβαια εξίσου είχαν τον Αγγελο και τον Βίκτωρα οχι απλα σαν αδέρφια αλλα και πρότυπα.Αξιζαν να γινουν σαν εκείνους,άντρες καθαροί και τίμιοι!

Η πεντάδα είχε επιστρέψει σε νέες περιπέτειες!

Σχόλια και αστέρια 💗

Εχει χάσει το ενδιαφέρον της η ιστορία; για πείτε!