Όπως καταλαβαίνετε, η δήλωση αυτή προκαλεί θύελλα αντιδράσεων. Άλλοι αναστατώνονται, άλλοι ξαφνιάζονται, και άλλοι ψάχνουν να βρουν μια εξήγηση, όπως ο Αλέκος, για παράδειγμα, που τρέχει στην βιβλιοθήκη, τραβάει έναν τεράστιο δερματόδετο τόμο και τον ανοίγει σε μια μαρκαρισμένη σελίδα.

«Το ήξερα! Θεέ Μεγαλοδύναμε! Αυτή είναι Προφήτισσα!»

Όλοι γυρίζουν και τον κοιτάζουν καθώς αυτός διαβάζει δυνατά.

«Ο προφήτης, θηλυκό προφήτισσα, είναι ένας χαρισματικός άνθρωπος που επικοινωνεί με το υπερφυσικό ή το θεϊκό και μεταφέρει τη νέα γνώση, το μέλλον, στην ανθρωπότητα. Αυτή η γνώση εμφανίζεται σε μορφή οράματος. Το όραμα είναι μια ή πολλές εικόνες, χωρίς πραγματική υπόσταση, που παρουσιάζονται στο άτομο όταν είναι ξύπνιο και σε κατάσταση έκστασης. Τα μάτια γυρίζουν προς τα πίσω και οι υπόλοιπες αισθήσεις μπλοκάρουν όσο διαρκεί. Το μήνυμα που μεταφέρει ο προφήτης ονομάζεται προφητεία»

Καθώς αυτοί προσπαθούν να χωνέψουν αυτά που μόλις άκουσαν, η Άρτεμις νιώθει μια ζέστη πίσω της και όταν γυρίζει βλέπει τον Στέφανο κυριολεκτικά να φλέγεται! Η Ουράνια Φωτιά έχει ενεργοποιηθεί ξανά, μόνο που αυτή τη φορά, έχει επεκταθεί και στον κορμό του.

«Στέφανε ...; Νομίζω ότι πρέπει να ηρεμήσεις!»

Ο Ιάσονας συμφωνεί.

«Ναι, φίλε. Η Ουράνιο Φωτιά δεν μας καίει, αλλά δεν ξέρουμε αν ισχύει το ίδιο και για τα έπιπλα. Ηρέμησε!»

Ο Στέφανος τους κοιτάζει σαν να μην τους βλέπει.

«Την προειδοποίησα να μείνει μακριά. Την προειδοποίησα και δεν με πήρε στα σοβαρά. Θα το πληρώσει! Θα φροντίσω να μετανιώσει την σκέψη και μόνο να πληγώσει την Άρτεμις μου»

Ο Τζάκος συνοφρυώνεται.

«Για να είμαστε δίκαιοι, είναι κάπως λογικό. Αυτή δεν μπορεί να πληγώσει εσένα και γι' αυτό προσπαθεί να πληγώσει κάποιον που αγαπάς»

«Και τι υποτίθεται ότι σημαίνει αυτό; Ότι θα κάτσω άπραγος και θα το αφήνω να συμβεί;»

«Δεν εννοώ αυτό»

«Και τι εννοείς τότε; Πες μου, Μπαμπά. Τι θα έκανες εσύ αν κάποιος προσπαθούσε να πληγώσει τη μαμά;»

«Δεν θα σου απαντήσω γιατί δεν πρόκειται να σε βοηθήσει»

«Βλέπεις;»

Ο Άρης κάθεται στον καναπέ.

«Τίγρη, όντως πρέπει να ηρεμήσεις. Δεν ξέρουμε αν αυτό θα συμβεί τελικά. Δεν είμαστε σίγουροι τι είναι ή πώς ακριβώς λειτουργούν τα οράματα της Έλενας»

Η Σελήνη κάθεται δίπλα του.

«Έλα τώρα, Λύκε! Είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι το όραμα δεν μπορεί να είναι ψεύτικο. Γιατί να είναι εξάλλου; Ο γιος σου ελέγχει τα στοιχεία. Γιατί η κόρη σου να μην μπορεί να δει το μέλλον;»

«Δεν είναι τόσο απλό, Γατούλα. Άκουσες τι είπε ο Αλέκος; Με ποια υπερφυσική ή θεϊκή οντότητα επικοινωνεί αυτή;»

«Δεν ξέρω, αλλά είμαι σίγουρη ότι θα το μάθουμε πολύ σύντομα»

Η Άρτεμις τους διακόπτει.

«Συγγνώμη, αλλά μήπως να με βοηθούσατε με το καυτό αγόρι πριν κάψει τα πάντα γύρω μας;»

Ο Αλέκος, που απ' ότι φαίνεται ξέρει τα περισσότερα, σκανάρει το δωμάτιο με τα μάτια καθώς πλησιάζει τον Στέφανο.

«Πρέπει να ξεσπάσεις τον θυμό σου. Η Φωτιά μέσα σου έχει ανάγκη κάτι να κάψει. Άντε! Άναψε το τζάκι. Φαντάσου τη Φωτιά σαν μια μπάλα στην παλάμη του χεριού σου και πέτα την εκεί»

Ο Στέφανος κλείνει τα μάτια του και οι άλλοι βλέπουν τη φωτιά να μαζεύεται σε μια καυτή μπάλα στην παλάμη του χεριού του. Τότε, αυτός σηκώνει το χέρι του και πετάει τη φλεγόμενη μπάλα, η οποία πέφτει στα στοιβαγμένα ξύλα στο τζάκι, τυλίγοντας τα. Αμέσως, μια καταπραϋντική και αναζωογονητική ζεστασιά γεμίζει το δωμάτιο, ηρεμώντας όλους τους παρευρισκόμενους. Ο Στέφανος κουνάει τα δάχτυλά του και ξεφυσάει. Η Άρτεμις πιάνει το χέρι του, το φέρνει στο στόμα της και φιλάει τις αρθρώσεις του.

«Νιώθεις καλύτερα τώρα; Ηρέμησες καθόλου;»

«Όχι, αλλά προσπαθώ»

«Αναρωτιέμαι κάτι»

«Τι;»

«Λες να σου συμβεί το ίδιο όταν είμαστε στο κρεβάτι; Θα ήταν πολύ πρώτο!»

«Δεν βοηθάς, Κοριτσάκι! Δεν βοηθάς καθόλου!»

«Συγγνώμη. Απλώς αναρωτιόμουν»

Την ίδια στιγμή, ο Τζάκος, καθισμένος στον καναπέ με την Μαίρη, της ψιθυρίζει κάτι.

«Αυτό είναι πολύ χρήσιμο, δεν νομίζεις, Αγγελούδι; Ειδικά όταν ξεμένεις από σπίρτα»

Αυτή προσπαθεί να καταπνίξει ένα γέλιο.

«Σταμάτα, Ηλιόπουλε!»

«Γιατί; Πιστεύεις ότι θα ήταν προσβολή αν τον βάζαμε ν' ανάψει τα κάρβουνα την επόμενη φορά;»

«Για όνομα του Θεού!»

Λίγη ώρα αργότερα, αυτοί κάθονται στους καναπέδες και συζητούν για το πώς θ' αντιμετωπίσουν καλύτερα την επικείμενη συμμαχία του Παύλου με την Αφροδίτη. Η πρώτη που διατυπώνει μια ιδέα είναι η Πανδώρα.

«Γιατί δεν τους εκτελούμε και τους δύο για να τελειώνουμε μια και καλή; Θα κάνουμε ένα δώρο στην κοινωνία αν εξαλείψουμε μια σκύλα κι έναν τρελό»

Ο Μάξιμος την μαλώνει.

«Τότε θα γίνουμε σαν αυτούς, τους Φύλακες της Φυσικής Ισορροπίας, mon bébé και δεν το θέλουμε αυτό, έτσι δεν είναι;»

Ο Στέφανος αναστενάζει.

«Δεν νομίζω ότι η εκτέλεση είναι κακή ιδέα»

Η Αναΐς τον κοιτάζει.

«Τώρα μιλάει ο θυμός σου, όχι εσύ. Για την Δώρα, εντάξει. Όλοι ξέρουμε πόσο αιμοδιψής είναι»

Η Σελήνη σπεύδει να την υπερασπιστεί.

«Αυτό δεν είναι πάντα κακό, Τσιχλόφουσκα»

Η Πανδώρα της χαμογελάει.

«Ευχαριστώ, Σελήνη μου»

Ο Ιάσονας λέει την γνώμη του.

«Εγώ συμφωνώ με την Αναΐς»

Ο Τζάκος συνοφρυώνεται.

«Συγκλονιστικό!»

Η Αναΐς τον αγριοκοιτάζει.

«Μπαμπά!»

Ο Ιάσονας αφήνει ασχολίαστο το σχόλιο του πεθερού του και συνεχίζει.

«Αυτό που εννοώ είναι ότι, εσύ, κολλητέ, πρέπει να μείνεις έξω απ' αυτό. Ο θυμός σου για την Αφροδίτη δεν σ' αφήνει να σκεφτείς καθαρά»

Η Άρτεμις συμφωνεί.

«Ακριβώς! Και γι' αυτό θα κάνουμε αυτό που έχουμε ήδη συμφωνήσει. Θ' αφήσουμε τον αρχηγό μας ν' αποφασίσει. Έτσι;»

Όλοι συμφωνούν μαζί της και στρέφουν τα μάτια τους στον Άρη, ο οποίος σουφρώνει τα χείλη.

«Χρειάζομαι τη γάτα μου»

Η Σελήνη του πιάνει το χέρι.

«Εδώ είμαι, Λύκε μου»

«Είπα τη γάτα μου, όχι την Γατούλα μου. Κάποιος να μου βρει την Λούνα. Πού είναι αυτή; Λούνα ...;»

Η Σελήνη γρυλίζει απειλητικά.

«Αυτή η γάτα έχει αρχίσει να μου σπάει τα νεύρα»

Ο Άρης χαμογελάει.

«Έλα, Γατούλα μου! Το ξέρεις ότι η Λούνα με βοηθάει να σκεφτώ»

«Ενώ εγώ τι κάνω;»

«Εσύ μπερδεύεις το μυαλό μου και τις σκέψεις μου. Μου αποσπάς την προσοχή. Η αγάπη μου για σένα δεν μ' αφήνει να σκεφτώ καθαρά»

«Η γάτα σου είναι τυχερή που ξέρεις πως να με καλοπιάνεις κάθε φορά»

Η μικρή Μαργαρίτα ψιθυρίζει στην Χλόη.

«Μαμά, νομίζεις ότι αυτό συμβαίνει με μένα και τον Ερμή; Μ' αγαπάει τόσο όσο ο νονός αγαπάει τη νονά;»

Ο Ορέστης αναστενάζει και η Χλόη πιέζει τα χείλη της μεταξύ τους για να μην γελάσει καθώς του χτυπάει καθησυχαστικά τον μηρό πριν απαντήσει στην κόρη της.

«Ναι, Ρίτα μου. Σ' αγαπάει τόσο και ίσως λίγο περισσότερο. Να είσαι σίγουρη γι' αυτό»

Η μικρή χαμογελάει, αλλά όχι για πολύ. Το κουδούνι που χτυπάει μέλει να της πάρει την χαρά, για τον απλούστατο λόγο ότι πίσω απ' την πόρτα είναι ο Διονύσης με την Κατερίνα και τα δυο τους παιδιά, τον Κοσμά και την Αλίκη, την οποία μόλις την βλέπει ο Ερμής, ξεχνάει τα πάντα και τρέχει κοντά της, κάτι που φυσικά κάνει έξαλλη την Μαργαρίτα.

«Τι κάνει πάλι αυτή εδώ;»

Η Χλόη προσπαθεί να της εξηγήσει.

«Ήρθε με τους γονείς της, μωρό μου»

«Εντάξει, αλλά πρέπει να κρατάει τον Ερμή μακριά μου; Να πας να πεις στην μαμά της να την μαλώσει»

Ο Ορέστης αγριοκοιτάζει την κόρη του.

«Σαν πολύ θάρρος δεν έχεις πάρεις, νεαρή μου; Μαζέψου, γιατί θα σε στείλω σε μοναστήρι!»

Η μικρή σηκώνεται επιδεικτικά και πηγαίνει να διεκδικήσει την προσοχή του αγαπημένου της από την εισβολέα. Ο Ορέστης κουνάει το κεφάλι του αναστενάζοντας.

«Αχ, σοφέ Τζάκο! Πόσο δίκιο έχεις!»

Ο Τζάκος ακούει ότι μιλούν γι' αυτόν.

«Άκουσα τ' όνομα μου; Τι συμβαίνει, Ορέστη;»

Η Χλόη χαμογελάει.

«Τίποτα, Τζάκο. Αυτός απλώς κατάλαβε πόσο δίκιο έχεις»

Ο Τζάκος κοιτάζει τη Μαργαρίτα και τους άλλους και καταλαβαίνει.

«Α! Μάλιστα! Ταχεία κλήση νούμερο τρία, Ορέστη. Χρησιμοποίησε το όνομα μου»

Ο Σάκης, που κάθεται μαζί με τις Σταγόνες, μορφάζει όταν ακούει την συνομιλία του Τζάκου και του Ορέστη.

«Δεν τολμώ ούτε να φανταστώ τι θα κάνει ο θείος σας όταν μάθει τι συνέβη με μένα και την Εύα!»

Ο Γιώργος γελάει.

«Και πολύ καλά κάνεις, φίλε μου!»

Ο Αδάμ μιμείται τον αδερφό του.

«Αυτό πρέπει να μείνει κρυφό μέχρι η Εύα να γίνει τουλάχιστον είκοσι χρονών»

Η Εύα, που αυτή τη στιγμή τους πλησιάζει και ακούει την τελευταία φράση, κάθεται στα πόδια του Αδάμ ώστε να είναι όσο πιο κοντά γίνεται στον Σάκη, και γυρίζει τα μάτια της.

«Πόσο υπερβολικοί είστε, ρε παιδιά; Ο Στέφος, ο Νακούλης και ο Μαξ το πήραν εντελώς χαλαρά όταν τους το είπα. Όσο για τη μαμά μου ...»

Ο Σάκης πανικοβάλλεται λίγο.

«Περίμενε! Τους τα είπες όλα;»

«Φυσικά. Δεν έχω μυστικά από τ' αδέρφια μου. Ούτε και απ' τη μαμά μου»

«Ω, Θεέ μου!»

«Μη φοβάσαι, Σάκη μου. Αυτοί θα κρατήσουν το στόμα τους κλειστό»

«Αυτοί ναι, αλλά η μαμά σου;»

«Κι αυτή. Νομίζεις ότι θέλει να γίνω καλόγρια;»

«Θα γινόσουν μια όμορφη καλόγρια»

«Λοιπόν ... Ευχαριστώ, αλλά όχι ευχαριστώ!»

Εκείνη τη στιγμή, ο Τζάκος τους πλησιάζει.

«Επ! Σας έπιασα! Τι λέτε εσείς εδώ;»

Η Εύα του χαμογελάει.

«Τίποτα, Μπαμπάκα»

Ο Σάκης κοιτάζει τον Τζάκο έντρομος και ο Γιώργος προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή επάνω του.

«Απλώς περιμένουμε την απόφαση του αρχηγού, θείε»

Ο Τζάκος τους κοιτάζει καχύποπτα.

«Χμμμ ... Με συγχωρείς, Αδάμ, αλλά αυτό δεν το χάβω με τίποτα!»

«Καταρχήν, είμαι ο Γιώργος»

Ο Αδάμ εκμεταλλεύεται την ευκαιρία.

«Έλεος, ρε θείε! Πότε θα μπορέσεις να πεις σωστά ποιος είναι ποιος; Μας δημιουργείς κρίση ταυτότητας!»

Ο Τζάκος ρουθουνίζει.

«Ξέρετε κάτι; Την κάνω από δω!»

Η Εύα τον χαιρετάει κουνώντας τα δάχτυλα.

«Γεια σου, Μπαμπάκα!»

Ο Τζάκος φεύγει, εκπνέοντας θυμωμένος καθώς οι άλλοι ξεσπούν σε γέλια. Στο μεταξύ, η Λούνα, που εμφανίστηκε αμέσως μόλις την φώναξε ο αφέντης της, κάθεται στην αγκαλιά του Άρη και νιαουρίζει απαντώντας στις ερωτήσεις του.

«Έτσι νομίζεις, ε; ... Ναι, έχεις δίκιο. Αυτό νομίζω κι εγώ. ... Ναι. Αυτή είναι η καλύτερη λύση. ... Ευχαριστώ, Λούνα. Με βοήθησες για άλλη μια φορά. ... Όχι, δεν σε χρειάζομαι άλλο. Μπορείς να φύγεις. ... Ναι, φυσικά. Αργότερα, στο κρεβάτι μου. Θα σε δω εκεί, ψιψίνα»

Με ένα μακρόσυρτο, πονηρό νιαούρισμα και ένα απαλό χάδι με την πατούσα της στο μάγουλό του, η γάτα πηδάει κάτω και τρέχει έξω στον κήπο. Η Σελήνη την αγριοκοιτάζει και μετά στρέφεται στον Άρη.

«Σε περίπτωση που δεν το έχεις καταλάβει, Λύκε, αυτό είναι απιστία»

«Τι λες, Γατούλα μου;»

«Μόλις προσκάλεσες μια άλλη γυναίκα στο κρεβάτι σου»

«Ναι, αλλά αυτή η γυναίκα έχει τέσσερα πόδια, ουρά και γούνα»

«Δεν με νοιάζει! Δεν τη θέλω στο κρεβάτι μας!»

«Ποιος σου είπε ότι θα είσαι εκεί; Εσύ θα έρθεις αργότερα, Γατούλα. Μόλις φύγει η Λούνα»

«Ξέρεις κάτι; Την κάνω από δω!»

Αυτή πηγαίνει στον Τζάκο, μουρμουρίζοντας, ενώ ο Άρης ξεσπά σε γέλια. Αμέσως μετά, γελώντας ακόμα, σηκώνεται όρθιος και προχωρά προς το κέντρο του δωματίου. Εκεί στέκεται, σηκώνοντας τα χέρια του και χτυπώντας τα δάχτυλά του. Όλοι σταματούν και τον κοιτάζουν.

«Λοιπόν, αγέλη ... Ακούστε με! Αύριο πρωί, εσύ, Τζάκο, θα κανονίσεις την μεταφορά της αγέλης του Τιτάνα και θα προχωρήσεις σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την προμήθεια του κρέατος που χρειαζόμαστε»

Ο Τζάκος νεύει καταφατικά και ο Άρης συνεχίζει.

«Ωραία! Όσο οι λύκοι θα μένουν μαζί μας, ένας από μας που μπορούμε να τους μιλήσουμε, εγώ, ο Ερμής και η Έλενα, θα μένουμε εδώ για να βοηθάμε την επικοινωνία. Για παν ενδεχόμενο, θ' αφήσω ένα φιαλίδιο με το αίμα μου, σε περίπτωση που κανένας απ' τους τρεις μας δεν θα μπορεί να είναι εδώ»

Ο Ορέστης τον ρωτάει τι σκοπεύει να κάνει με τους Φύλακες της Φυσικής Ισορροπίας.

«Μιας και ο Διονύσης κατάφερε να βρει που μένει, έστειλα άντρες να παρακολουθούν εκείνο το κάθαρμα, τον Αλφρέδο ΜακΝτάουελ. Αν κάνει την παραμικρή κίνηση, έχουν εντολή να τον σκοτώσουν»

Ο Βίκος, που ξέρει ότι αυτή δεν είναι η συνήθης τακτική του Άρη, τον ρωτάει γιατί το αποφάσισε αυτό.

«Εσύ μου το έμαθες, Δράκε. Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση, και σε οποιαδήποτε επίθεση, η καλύτερη στρατηγική είναι ο αιφνιδιασμός. Αυτοί δεν ξέρουν για μας, αλλά εμείς ξέρουμε γι' αυτούς και αυτό μας δίνει ένα πλεονέκτημα»

Ο Τζάκος τον ρωτάει αν σκοπεύει να ακολουθήσει την ίδια τακτική και με τα υπόλοιπα μέλη της οργάνωσης.

«Όσο κι αν δεν μου αρέσει, ναι. Μέχρι στιγμής μόνο ο Αλφρέδος είναι εδώ στην Ελλάδα. Οι άντρες μου έχουν εντολή να σκοτώσουν όποιον συναναστραφεί μαζί του. Έχουμε πόλεμο, Τζάκο. Είναι ή εμείς ή αυτοί, και δεν πρόκειται ν' αφήσω κανένα απ' αυτά τα καθάρματα να πληγώσει κάποιο μέλος της αγέλης μου μόνο και μόνο επειδή είμαστε προικισμένοι»

Η Πανδώρα τον ρωτάει γιατί δεν κάνει το ίδιο και με τους άλλους τους εχθρούς, τον Παύλο και την Αφροδίτη.

«Αυτό είναι κάτι άλλο, Δώρα μου. Ο Παύλος έρχεται εδώ γιατί πιστεύει ότι η Άρτεμις του ανήκει. Δεν φταίει αυτός. Είναι άρρωστος. Δεν του αξίζει να πεθάνει γι' αυτό, και έτσι θα προσπαθήσουμε να τον σώσουμε από τον ίδιο του τον εαυτό»

Ο Στέφανος αναρωτιέται τι σκοπεύει να κάνει αν ο Παύλος δεν συμμορφωθεί.

«Αν φτάσουμε σ' αυτό ... Θα δούμε! Πίστεψε με, Τίγρη. Αυτός δεν θ' αγγίξει ούτε την Άρτεμις, ούτε το μωρό σου. Στο εγγυώμαι!»

Η Άρτεμις του λέει ότι δεν ισχύει το ίδιο και με την Αφροδίτη γιατί αυτή δεν είναι άρρωστη. Αυτή απλώς θέλει εκδίκηση απ' τον Στέφανο.

«Ναι, γλυκιά μου, το ξέρω, και γι' αυτό θα είμαστε λίγο πιο κακοί μαζί της. Άλλωστε την προειδοποιήσαμε, αλλά δεν μας άκουσε. Δικό της πρόβλημα»

Η Πανδώρα αρχίζει τους πανηγυρισμούς.

«Ναι! Ναι! Αυτό ακριβώς ήθελα ν' ακούσω! Επιτέλους!»

Η Άρτεμις, που συμμερίζεται την χαρά της, ρωτάει τον Άρη τι μπορεί να κάνει αυτή για να βοηθήσει, αλλά ο Στέφανος επεμβαίνει πριν καν αυτός ανοίξει το στόμα του.

«Εσύ τίποτα. Δεν πρόκειται να συμμετέχεις σ' αυτό!»

«Μα ...»

«Ούτε λέξη, Κοριτσάκι!»

Ο Άρης χαμογελάει.

«Βασικά, Τίγρη, δεν θα γίνει ακριβώς έτσι»

«Τι εννοείς, Λύκε;»

«Η Άρτεμις θα συμμετάσχει, αλλά από μια εντελώς ακίνδυνη θέση»

«Μπορείς να μου το κάνεις λιανά αυτό, γιατί δεν μ' αρέσει καθόλου έτσι όπως πάει αυτή η συζήτηση»

«Είναι πολύ απλό, Τίγρη. Η Άρτεμις θα ανακρίνει την Αφροδίτη, μαζί με τη Δώρα, τη Μαίρη και φυσικά την Γατούλα μου»

Η Πανδώρα σηκώνεται όρθια κι αρχίζει να χοροπηδάει.

«Ναι! Ναι, διάολε! Επιτέλους θα την πιάσω στα χέρια μου! Σ' ευχαριστώ, Λύκε! Σ' ευχαριστώ! Σ' ευχαριστώ!»

Οι άλλες τρεις, η Άρτεμις, η Μαίρη και η Σελήνη, κοιτάζονται και χαμογελούν πονηρά, ενώ ο Οδυσσέας μπαίνει στην κουβέντα.

«Αν το έχω καταλάβει σωστά, Λύκε, σκοπεύεις να τους απαγάγεις, έτσι;»

«Ναι, έτσι είναι! Μόλις αυτή και ο Παύλος βγουν απ' το αεροδρόμιο, οι άντρες μου θα τους τσουβαλιάσουν»

Ο Βίκος, που για άλλη μια φορά βλέπει τον Άρη να ακολουθεί μια τακτική εντελώς ξένη, ρωτάει να μάθει τον λόγο.

«Δεν θέλω να κάνω κανένα λάθος αυτή τη φορά, Δράκε. Αν διστάσω ... Αν περιμένω μέχρι να εφαρμόσουν το σχέδιο τους, κάτι μπορεί να πάει στραβά και οι συνέπειες ... Όχι! Όχι αυτή τη φορά»

Η Άρτεμις τον ρωτάει ποιος θα ανακρίνει τον Παύλο.

«Εγώ και ο Στέφανος σίγουρα, αλλά χρειάζομαι έναν ακόμα. Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο καλύτερος;»

Αυτός που μιλάει είναι ο Αλέκος.

«Αυτό είναι εύκολο. Ο Τζάκος. Είναι ο καλύτερος ανακριτής που έχω δει ποτέ»

Ο Τζάκος ξεροκαταπίνει.

«Μιλάς για ...;»

«Ναι, αδερφέ, γι' αυτό ακριβώς μιλάω. Για τότε με τον Φίλιππο Μπαλτατζή»

«Δεν το ξέχασες, ε;»

«Δεν θα το ξεχάσω ποτέ»

Ο Οδυσσέας τον σκουντάει.

«Μήπως θα είχες την ευγενή καλοσύνη να μας πεις και μας σε τι αναφέρεστε;»

Ο Αλέκος κοιτάζει τον Τζάκο, κι εκείνος γνέφει καταφατικά.

«Πες τους! Πες τους τα πάντα!»

Ενώ ο Αλέκος λέει όλη την ιστορία του τι συνέβη τότε στο γραφείο του Φίλιππου Μπαλτατζή ... Τον θυμάστε, σωστά; Ήταν αυτός που ήθελε να κάνει κακό στη Μαίρη, ο γκαλερίστας που της έκανε την πρώτη της έκθεση όταν ο Στέφανος ήταν μωρό. Ναι, αυτός που ο Μάκης Λουσίδης προσπάθησε και απέτυχε να συλλάβει, και στο τέλος το κατάφερε με τη βοήθεια του Τζάκου.

Ενώ λοιπόν ο Αλέκος μιλάει, ο Τζάκος σηκώνεται και πηγαίνει στο παράθυρο. Όταν τελειώνει η ιστορία, η Μαίρη σηκώνεται και πηγαίνει προς το μέρος του.

«Αλήθεια το έκανες αυτό; Άγγιξες όπλο τόσο σύντομα μετά τον τραυματισμό μου;»

Αυτός της χαμογελάει.

«Οι ακραίες περιπτώσεις απαιτούν ακραίες λύσεις, Αγγελούδι μου»

Αυτή του χαϊδεύει τρυφερά το μάγουλο.

«Αχ, ρε Τζάκο!»

«Γιατί αναρωτιέσαι, ψυχή μου;»

«Δεν αναρωτιέμαι. Απλώς αναστενάζω γιατί εκείνη τη φορά φίλησα τα πόδια σου ενώ έπρεπε να ...»

«Σταμάτα! Είσαι η γυναίκα μου. Το άλλο μου μισό. Είσαι ο λόγος που υπάρχω. Δεν υπάρχει τίποτα που δεν θα έκανα για σένα»

«Σ' αγαπάω, Ηλιόπουλε»

«Μόνο αυτό χρειάζομαι, Αυγέρη»

Μετά το φιλί, οι δυο τους επιστρέφουν στον καναπέ και ο Άρης απευθύνεται στον Τζάκο.

«Τζάκο, είσαι σίγουρος ότι μπορείς να το κάνεις;»

«Ναι. Έπιασα όπλο για τη γυναίκα μου. Όποιος με ξέρει, καταλαβαίνει τι σημαίνει αυτό και συμπεραίνει πόσα περισσότερα μπορώ να κάνω για τα παιδιά μου και τον εγγονό μου»

Ο Στέφανος πιάνει το χέρι του πατέρα του και το βάζει στην κοιλιά της Άρτεμις.

«Γι' αυτόν, Μπαμπά. Σωστά;»

«Σωστά, Γιε μου. Γι' αυτόν»

Ο Άρης χτυπάει τα χέρια του.

«Εντάξει λοιπόν! Εγώ, ο Στέφανος και ο Τζάκος. Πάει κι αυτό! Νομίζω ότι τελειώσαμε για σήμερα»

Η Σελήνη χαμογελάει.

«Ναι, αλλά με την διαφορά ότι τελειώσαμε με τα άσχημα. Τώρα ήρθε η ώρα για κάτι όμορφο. Τι λέτε;»

Η Μαίρη χτυπάει παλαμάκια.

«Ναι! Ας το γιορτάσουμε!»

Ενώ όλοι ζητωκραυγάζουν, η Μαργαρίτα αποφασίζει να κάνει κάτι που δυστυχώς θα το μετανιώσει. Αυτή σηκώνεται και πηγαίνει στη μεγάλη τηλεόραση. Ο Ορέστης την κοιτάζει με απορία.

«Πού νομίζεις ότι πας, νεαρή μου;»

«Η θεία Σελήνη μίλησε για κάτι όμορφο, Μπαμπά»

«Και λοιπόν;»

«Λοιπόν ... Τι πιο όμορφο από ένα τραγούδι από τον Ερμή ΜΟΥ;»

Αυτή τονίζει το μου κοιτάζοντας επίμονα την Αλίκη που κάθεται δίπλα στον Ερμή, ο οποίος κουνάει το κεφάλι του με απελπισία. Εντωμεταξύ, ο Ορέστης γρυλίζει.

«Εντάξει! Αυτό ήταν! Δεν πρόκειται να το ανεχτώ άλλο!»

Οι άλλοι ξεσπούν σε γέλια καθώς αυτός τρέχει προς το τηλέφωνο.

«Τζάκο, είπες ταχεία κλήση νούμερο τρία, σωστά;»

Ο Τζάκος χαμογελάει.

«Σωστά, αλλά μεταξύ μας, αυτό δεν θα δουλέψει. Καλύτερα να κάτσεις»

«Γαμώτο!»

Αυτός κοπανάει το ακουστικό και επιστρέφει στον καναπέ γκρινιάζοντας καθώς οι άλλοι γελούν. Όλοι εκτός από τον Οδυσσέα που κοιτάζει έκπληκτος τον Τζάκο.

«Τι στο διάολο κάνεις, Διεστραμμένε; Βάζεις νερό στο κρασί σου;»

«Λοιπόν ... Λίγο, ναι»

«Αυτό σημαίνει ότι μπορεί ο ανιψιός μου να χορέψει με την Εύα;»

Ο Σάκης τρομάζει.

«Τι κάνεις, θείε;»

Η Εύα τον σκουντάει.

«Σώπα, Σάκη! Ο θείος Οδυσσέας ξέρει τι κάνει»

«Θεέ μου, βοήθα με!»

Ο Τζάκος δείχνει με το δάχτυλο του τον Σάκη και τα μάτια του γίνονται ολόχρυσα.

«Εσύ ...»

Εκείνη τη στιγμή, μπαίνουν στο σαλόνι ο Ηρακλής, η Αγνή και η Ζαφειρία που έλειπαν λόγω δουλειάς. Η Αγνή ξεροβήχει.

«Πρόσεχε, Τζάκο! Αυτός είναι ο γιος μου. Σ' αγαπάω, αλλά ... Καταλαβαίνεις!»

Η Ζαφειρία σιγοντάρει.

«Έη, άντρα! Αυτή σοβαρολογεί! Πρόσεχε!»

Οι τρεις νεοφερμένοι κάθονται, γελώντας καθώς ο Τζάκος παίρνει μια βαθιά ανάσα και τα μάτια του επιστρέφουν στο κανονικό τους καστανόχρυσο χρώμα καθώς απευθύνεται στον Σάκη.

«Θέλεις να χορέψεις με την κόρη μου;»

«Ναι, κύριε. Δηλαδή, αν το επιτρέπεται»

«Εντάξει, αλλά κοντά τα χέρια σου. Θα σε παρακολουθώ!»

«Ναι, κύριε!»

Ο Ιάσονας δίνει στον Σάκη ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη.

«Έλα μαζί μου, φιλαράκο. Θα σου δείξω τι πρέπει να κάνεις. Έχω πτυχίο σ' αυτό»

Ο Τζάκος γρυλίζει.

«Ιάσονα!»

Αυτός γυρίζει και τον κοιτάζει χαμογελώντας.

«Τι, Μπαμπά; Έχεις κάτι να μου πεις;»

«Ιάσονα!»

Λίγο πιο δίπλα, η Μαργαρίτα προσπαθεί να πείσει τον Ερμή, αλλά αυτός της φέρνει αντιρρήσεις. Τότε, αυτή στρέφεται στην Αλίκη, νομίζοντας ότι έτσι θα δείξει την ανωτερότητα της, αλλά δυστυχώς, όπως είπα και πριν, αυτή θα το μετανιώσει.

«Πες του κι εσύ, Αλίκη! Πες του ν' αφήσει τα πείσματα και να τραγουδήσει»

Η Αλίκη χαμογελάει και άθελα της, μιας και δεν υποψιάζεται το σχέδιο της Μαργαρίτας, ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου, με μερικές καταστροφικές συνέπειες στο μέλλον της.

«Ναι, Ερμή, κάντο! Τραγούδα για μας!»

Ο Ερμής, το ίδιο ανίδεος με εκείνη, βάζει κι αυτός το λιθαράκι του στην καταστροφή του μέλλοντος του.

«Υπό έναν όρο»

«Τι όρο;»

«Να τραγουδήσεις κι εσύ μαζί μου»

«Εγώ; Πως σου ήρθε;»

«Έχεις υπέροχη φωνή»

«Άντε! Εντάξει! Θα το κάνω!»

Τα δύο παιδιά κοιτάζονται χαμογελώντας χωρίς να προσέχουν όμως την αντάρα που αρχίζει να μαίνεται μέσα στα μάτια της Μαργαρίτας, που τους κοιτάζει με μίσος. Βασικά, κανείς δεν το προσέχει και γι' αυτό, κανείς δεν φαντάζεται τι τους περιμένει.

Στο μεταξύ, ο Σάκης πλησιάζει την Εύα και μαζί πηγαίνουν στη μέση του δωματίου για να ετοιμαστούν για τον χορό τους. Ο Τζάκος γρυλίζει λίγο και ο Οδυσσέας γυρίζει τα μάτια του.

«Δεν πρόκειται ν' αλλάξεις ποτέ, Διεστραμμένε!»

«Εμείς θα τα πούμε αργότερα, Αγαπούλη μου. Μόνοι μας»

Τότε, η Εύα τρέχει και δίνει στον Οδυσσέα ένα φιλί στο μάγουλο.

«Ευχαριστώ, θείε Οδυσσέα!»

«Παρακαλώ, Καραμελίτσα!»

Ο Τζάκος γρυλίζει ακόμα περισσότερο.

«Οδυσσέα!»

«Τι; Έκανα κάτι καλό για εκείνη κι αυτή με ευχαρίστησε. Ποιο είναι το πρόβλημα σου;»

«Οδυσσέα!»

Η Σελήνη καγχάζει.

«Πες και κάτι άλλο, αδερφέ»

«Σελήνη!»

Αυτή γυρίζει τα μάτια της ενώ τρυπώνει στην αγκαλιά του Άρη ώστε να απολαύσουν την υπέροχη φωνή του γιου τους. Το ίδιο κάνουν και ο Διονύσης με την Κατερίνα για να καμαρώσουν την κόρη τους. Ο Τζάκος τρίβει το πρόσωπο του στη Μαίρη, αναζητώντας παρηγοριά. Ο Στέφανος με την Άρτεμις, ο Μάξιμος με την Πανδώρα και ο Ιάσονας με την Αναΐς κάθονται αγκαλιά στους καναπέδες, όπως και τα υπόλοιπα ζευγάρια.

Ενώ η Μαργαρίτα στέκεται στην γωνία με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος και τα χείλη σφιγμένα, τα άλλα παιδιά, οι Σταγόνες, ο Κοσμάς και η Έλενα κάθονται στο πάτωμα και ο Νικόλας ενώνεται μαζί τους αφού πρώτα σβήνει τα μεγάλα φώτα και αφήνει την Ουράνια Φωτιά που καίει ακόμα στο τζάκι να προσφέρει την τέλεια ατμόσφαιρα.

Η απαλή μουσική ξεκινάει και ο Ερμής με την Αλίκη, σχεδόν στο ίδιο ύψος παρά τα τέσσερα χρόνια που τους χωρίζουν, ενώνουν τα κεφάλια τους και μοιράζονται το μικρόφωνο αντικαθιστώντας τον Μανώλη Λιδάκη και την Σοφία Βόσσου σ' ένα από τα ωραιότερα ντουέτα της δεκαετίας του ενενήντα.

* Αν η καρδιά μου ράγισε ... Αν η ζωή ναυάγησε ... Μόνο μια λέξη θα 'θελα ... Ακόμα να σου πω ...

Δε μετανιώνω ... Που αγάπησα εσένα μόνο ... Δε μετανιώνω ... Που μόνο εσένα αγαπώ ...

Δε μετανιώνω ... Που αγάπησα εσένα μόνο ... Δε μετανιώνω ... Που μόνο εσένα αγαπώ ...

Δε μετανιώνω *

Η μαγική φωνή του Ερμή ταιριάζει απόλυτα με την εξαίσια φωνή της Αλίκης γεμίζοντας το δωμάτιο με υπέροχους ήχους και τα μάτια των γονιών τους με περηφάνια. Η Σελήνη σφίγγει τα χέρια του Άρη.

«Άκου τον, Λύκε! Είναι θεϊκός! Είναι καλύτερος από σένα, και ξέρεις τι σημαίνει όταν το λέω εγώ αυτό»

«Ναι, Γατούλα, ξέρω και συμφωνώ. Είναι πολύ καλύτερος από μένα»

«Σ' ευχαριστώ γι' αυτό το δώρο. Σ' ευχαριστώ που μου τον χάρισες»

«Όχι. Εγώ είμαι αυτός που πρέπει να σ' ευχαριστήσω, όχι εσύ. Εσύ τον δημιούργησες. Εσύ έφερες αυτό το θαύμα στον κόσμο»

Δίπλα τους, ο Διονύσης κρατάει την Κατερίνα στην αγκαλιά του και της ψιθυρίζει στο αυτί.

«Παρατήρησες πως τον κοιτάει; Μου φαίνεται ότι το κοριτσάκι μας βιώνει τον πρώτο της εφηβικό έρωτα»

«Αυτό το ήξερα. Αυτό που δεν ήξερα είναι ότι τα αισθήματα είναι αμοιβαία. Κοίτα κι αυτόν πως την κοιτάει»

«Μα νόμιζα ότι ο Ερμής είναι ταγμένος στην Μαργαρίτα»

«Απ' ότι φαίνεται, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι»

«Ας ελπίσουμε ότι όλα θα πάνε καλά»

«Απ' το στόμα σου και στου Θεού τ' αυτί, αλλά εγώ φοβάμαι, Διονύση. Η Μαργαρίτα έχει κάτι παράξενο πάνω της»

«Έλα τώρα, Κατερινιώ μου. Είναι ένα μικρό κορίτσι που ζηλεύει. Τίποτα περισσότερο»

«Μακάρι να έχεις δίκιο»

Εκτός απ' αυτούς, ψιθυριστή κουβέντα έχουν πιάσει και ο Νικόλας με την Έλενα, που κοιτάζει τον αδερφό της με λατρεία.

«Αχ, κοίτα τον! Είναι συναρπαστικός!»

«Ναι, είναι»

«Τον ζηλεύεις;»

«Δεν θα πρεπε;»

«Όχι βέβαια!»

«Ναι. Καλά! Έλα τώρα, Έλενα. Εγώ δεν είμαι τίποτα μπροστά στον αδερφό σου»

«Αυτή είναι η μεγαλύτερη βλακεία όλων των εποχών. Ο αδερφός μου μπορεί να είναι υπέροχος, αλλά εσύ είσαι το Χρυσό Αγόρι μας. Κι αυτό σημαίνει κάτι. Ο θείος Οδυσσέας δεν σου έδωσε αυτό το παρατσούκλι τυχαία»

«Τι εννοείς, Έλενα; Ξέρεις κάτι; Είδες κάτι;»

«Όχι, αλλά το νιώθω. Είμαι σίγουρη ότι σε λίγο καιρό δεν θα έχεις τίποτα να ζηλέψεις απ' τον αδερφό μου»

«Είσαι Προφήτισσα, οπότε κάτι θα ξέρεις»

«Ακριβώς!»

Τα δύο παιδιά αφού χαρίζουν ο ένας στον άλλον ένα χαμόγελο, στρέφονται ξανά στον Ερμή και την Αλίκη που συνεχίζουν να τραγουδούν.

* Αν όλα αυτά που ζήσαμε ... Μια νύχτα τα σκορπίσαμε ... Μόνο μια λέξη θα 'θελα ... Ακόμα να σου πω ...

Δε μετανιώνω ... Που αγάπησα εσένα μόνο ... Δε μετανιώνω ... Που μόνο εσένα αγαπώ ...

Δε μετανιώνω ... Που αγάπησα εσένα μόνο ... Δε μετανιώνω ... Που μόνο εσένα αγαπώ ...

Δε μετανιώνω *

Η Άρτεμις έχει τυλιγμένα τα χέρια της γύρω απ' το λαιμό του Στέφανου και του χαϊδεύει τα μαλλιά χαμηλά στο λαιμό του, ενώ εκείνος με το ένα χέρι κρατά απαλά τη μέση της και με το άλλο χαϊδεύει την κοιλιά της.

«Ξέρεις κάτι, Κοριτσάκι; Θέλω να σου ζητήσω ξανά συγγνώμη για όλα όσα είπα για το μωρό μας»

«Δεν πειράζει, Στέφανε. Πραγματικά. Το ήξερα. Ήμουν σίγουρη ότι θα έκανες το σωστό στο τέλος. Ποτέ δεν πίστεψα ότι θα ... Ξέρεις!»

«Ευχαριστώ, μωρό μου. Το είχα βάρος. Πιστεύεις ότι θα μου κρατήσει κακία; Λες να με άκουσε;»

«Σε άκουσε, αλλά ξέρει, όσο κι εγώ, πόσο τον αγαπάς ήδη και σε συγχωρεί»

«Τότε μπορώ να κοιμάμαι ήσυχος»

«Ναι, αλλά έχει έναν όρο»

«Για ν' ακούσω»

«Θέλει να φροντίσεις τη μαμά του όπως μόνο εσύ μπορείς»

«Έτσι, ε;»

«Ναι, έτσι»

«Πολύ καλά. Θα εκπληρώσω τον όρο του μόλις πάμε σπίτι»

«Δεν μπορώ να έχω μια μικρή προκαταβολή τώρα;»

«Φυσικά!»

Χαμογελαστός, αυτός σκύβει μπροστά και παίρνει το στόμα της για ένα παθιασμένο, αργό φιλί. Ένα απ' τα πράγματα που της αρέσουν ιδιαίτερα. Λίγο πιο πέρα, η Αναΐς είναι χωμένη στην αγκαλιά του Ιάσονα κι εκείνος περνάει τα χέρια του μέσα απ' τα μαλλιά της και τη φιλάει στο μέτωπο.

«Νάκο μου ...;»

«Μμμμ ...;»

«Τι σκέφτεσαι για το μωρό του Στέφανου και της Άρτεμις;»

«Ότι επιτέλους θα γίνω νονός»

«Δεν εννοώ αυτό. Αν ζηλεύεις θέλω να μάθω»

Αυτός της σπρώχνει το κεφάλι πίσω και την αναγκάζει να τον κοιτάξει στα μάτια.

«Ποιο είναι το νόημα αυτής της ερώτησης, Πριγκιπέσσα;»

«Δεν καταλαβαίνεις;»

«Άλλαξες γνώμη, έτσι δεν είναι; Θέλεις μωρό»

«Θα ήταν τόσο κακό αν ήθελα;»

«Όχι, Πριγκιπέσσα. Θα ήταν υπέροχο»

«Αλήθεια; Ω, Νάκο μου! Σ' ευχαριστώ πολύ!»

«Σήμερα το πρωί ήταν η τελευταία φορά που πήρες το χάπι. Θ' αρχίσουμε να προσπαθούμε αμέσως μόλις φτάσουμε σπίτι»

«Μα το χάπι εξακολουθεί να ισχύει»

«Η εξάσκηση δεν έβλαψε ποτέ κανέναν, Πριγκιπέσσα μου»

«Φυσικά, κύριε!»

Για πρώτη φορά, ο Ιάσονας αγνοεί τις απειλές του Τζάκου, που ευτυχώς είναι λίγο απασχολημένος με τη Μαίρη αυτή τη στιγμή, και σκύβει για να δώσει στην Αναΐς ένα καυτό φιλί, το οποίο εκείνη επιστρέφει αμέσως. Ακόμα πιο δίπλα, η Πανδώρα και ο Μάξιμος κάθονται κολλημένοι ο ένας πάνω στον άλλον. Αυτός την κρατάει σφιχτά με το πρόσωπο του στα μαλλιά της, ενώ εκείνη τον κρατάει σφιχτά και ακουμπάει το κεφάλι της στο στήθος του.

«Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο περίεργη είμαι γι' αυτό που είπε νωρίτερα ο Άρης»

«Σχετικά με σένα;»

«Ναι. Τι λες να είναι;»

«Δεν ξέρω, μωρό μου»

«Ω, Θεέ μου!»

«Τι;»

Αυτή σηκώνει το κεφάλι και τον κοιτάζει με μάτια γεμάτα ενθουσιασμό.

«Η αρχηγεία. Η αρχηγεία της συμμορίας»

«Τι εννοείς, μωρό μου;»

«Μου το έχει πει παλιότερα. Όταν βγει στη σύνταξη, η συμμορία θα γίνει δική μου»

«Μα πώς; Δηλαδή, τι θα γίνει με τον Ερμή; Αυτός έχει εκφράσει την επιθυμία να διαδεχθεί τον πατέρα του»

«Δεν ξέρω. Ίσως ο Άρης θέλει ν' αποσυρθεί τώρα και σκέφτεται να αφήσει εμένα στο τιμόνι μέχρι να αναλάβει ο Ερμής»

«Αν είναι έτσι, τι θα κάνεις;»

«Θα δεχτώ φυσικά. Γιατί με ρωτάς; Έχεις πρόβλημα;»

«Εγώ; Όχι βέβαια. Αφού σου αρέσει, θα σε υποστηρίξω. Και για να πω την αλήθεια, το γεγονός ότι θα είμαι εγώ αυτός που θα πηδάει την γαμάτη γκάνγκστερ με τον παπαγάλο στον ώμο της με φτιάχνει απίστευτα»

«Έτσι, ε;»

«Ναι, έτσι!»

«Μπορώ να πάρω μία γεύση τώρα ή πρέπει να περιμένω τη στέψη μου;»

«Όχι τώρα. Μόλις πάμε σπίτι»

«Το δέχομαι, αλλά θέλω προκαταβολή. Φίλα με τώρα!»

«Ευχαρίστως!»

Και ενώ ο Μάξιμος φιλάει τη Πανδώρα, ο Σάκης, που χορεύει με την Εύα μπροστά στο τζάκι, τους κοιτάζει και αναστενάζει. Αυτή τον κοιτάει με απορία.

«Γιατί αναστενάζεις;»

«Οι άλλοι φιλιούνται»

«Ναι, το βλέπω και αισθάνομαι όπως εσύ, αλλά ας μην πιέσουμε τη τύχη μας περισσότερο»

«Εννοείται!»

«Ξέρεις, όπως σου είπα, μίλησα με τη μητέρα μου. Της είπα για μας»

«Και τι σου είπε;»

«Ότι αυτό που έχουμε είναι όμορφο και πρέπει να το ζήσουμε, αλλά χωρίς να κάνουμε πράγματα που δεν θέλουμε»

«Εύα, σταμάτα! Το έχουμε ήδη συζητήσει. Δεν ζητάω τίποτα περισσότερο από σένα εκτός απ' την αγάπη σου και τα φιλιά σου. Αυτό μου αρκεί»

«Το ξέρω και σ' ευχαριστώ γι' αυτό, αλλά για πόσο ακόμα; Δηλαδή, είσαι άντρας ...»

«Για όσο χρειαστεί. Άκου, Εύα! Σε περίμενα πολύ καιρό. Σ' έβλεπα στα περιοδικά και στην τηλεόραση και λαχταρούσα να σε γνωρίσω, και τώρα σε κρατάω στην αγκαλιά μου. Αυτό και μόνο είναι ένα μεγάλο δώρο για μένα. Ξέρω να περιμένω, Εύα, και για σένα μπορώ να περιμένω για πάντα»

Αυτή τον αγκαλιάζει σφιχτά και ακουμπάει το κεφάλι της στο στήθος του κι εκείνος της χαϊδεύει τα απαλά της μαλλιά κρατώντας τα μάτια του κλειστά.

Είπα νωρίτερα ότι ο Τζάκος είναι απασχολημένος με τη Μαίρη, και αυτό είναι αλήθεια, με την διαφορά ότι ανάμεσα στα χάδια και τα φιλιά τους, αυτός ρίχνει και μια ματιά στο κοριτσάκι του. Δυστυχώς, σε μία απ' αυτές τις ματιές, αυτός βλέπει τη σφιχτή αγκαλιά και το χάδι στα μαλλιά της και αυτή η σκηνή τον κάνει έξαλλο! Αυτός κάνει να σηκωθεί, αλλά η Μαίρη, που έχει δει την ίδια σκηνή, καταφέρνει να τον σταματήσει με το να κάτσει επάνω του.

«Όπα! Όπα! Πού νομίζεις ότι πας, Ηλιόπουλε;»

«Μαίρη, άσε με!»

«Όχι, Τζάκο. Και ξέρεις γιατί; Γιατί αν σηκωθώ, εσύ θα κάνεις κάτι που δεν είναι καθόλου σωστό»

«Και τι; Είναι σωστό αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή; Το είδες κι εσύ, έτσι δεν είναι;»

«Ναι, το είδα»

«Τότε γιατί δεν μ' αφήνεις να πάω;»

«Γιατί θα καταστρέψεις κάτι που κάνει την κόρη μας ευτυχισμένη»

Αυτός περνάει γρήγορα τα χέρια του μέσα απ' τα μαλλιά του αρκετές φορές.

«Γαμώτο, ρε Μαίρη! Είναι μόλις δεκαπέντε»

«Είναι σχεδόν δεκαέξι και ερωτευμένη. Και στο κάτω-κάτω, η ηλικία δεν κάνει καμία διαφορά»

«Είναι μαζί, έτσι δεν είναι;»

«Αν σου πω, θα μπορέσεις να συγκρατηθείς;»

«Πες μου, γαμώτο!»

«Ναι, είναι μαζί, αλλά όχι μαζί – μαζί»

Αυτός κλείνει τα μάτια του και πιέζει τους κροτάφους του με τα δάχτυλα του.

«Τι ακριβώς σημαίνει αυτό;»

«Δεν έχουν κάνει ακόμα έρωτα. Μόνο μερικά φιλιά»

«Τον αγαπάει; Την έχασα κι αυτή;»

Αυτή γυρίζει τα μάτια της.

«Έλεος, Ηλιόπουλε! Ναι, τον αγαπάει, αλλά δεν την έχασες. Όπως δεν έχασες και την Αναΐς. Εσύ θα είσαι πάντα ο πρώτος άντρας στη ζωή τους. Ο πατέρας τους. Ο προστάτης τους. Τα μπράτσα σου θα είναι πάντα καταφύγιο γι' αυτές»

«Μου λες να κάνω πίσω;»

«Αυτό ακριβώς σου λέω. Η Εύα μου ζήτησε να μην στο πω, αλλά εγώ νομίζω ότι πρέπει να ξέρεις, αλλά μην της το πεις. Περίμενε και είμαι σίγουρη ότι θα σου τα πει όλα μόνη της»

«Τι πιστεύεις γι' αυτόν;»

«Ειλικρινά, νομίζω ότι έχουμε ακόμα έναν Ιάσονα. Οι κόρες μας είναι το ίδιο τυχερές με τη μητέρα τους»

«Δηλαδή εσύ είσαι τυχερή που μ' έχεις;»

«Πλάκα μου κάνεις, Ηλιόπουλε; Είμαι η πιο τυχερή γυναίκα. Παντρεύτηκα έναν θεό!»

«Εντάξει, Αυγέρη! Θα γίνει όπως το θέλεις»

«Δεν θα το μετανιώσεις. Εμπιστεύσου με!»

«Φίλα με! Χρειάζομαι στοργή»

Αυτή ξεσπά σε γέλια.

«Είσαι ένα μεγάλο μωρό!»

«Κάντο, Αυγέρη!»

«Αμέσως, κύριε!»

Τη στιγμή που η Μαίρη πέφτει στην αγκαλιά του Τζάκου, η Αλίκη αποσύρεται και αφήνει τον Ερμή να κάνει φινάλε.

* Δε μετανιώνω ... Που αγάπησα εσένα μόνο ... Δε μετανιώνω ... Που μόνο εσένα αγαπώ ...

Δε μετανιώνω ... Που αγάπησα εσένα μόνο ... Δε μετανιώνω ... Που μόνο εσένα αγαπώ ...

Δε μετανιώνω *

Όταν η μουσική σταματά και τα φώτα ανάβουν ξανά, όλοι ξεσπούν σε χειροκροτήματα, ενώ η Μαργαρίτα, σπρώχνοντας καθόλου διακριτικά την Αλίκη, τρέχει και πέφτει στην αγκαλιά του Ερμή.

«Ω, Ερμή μου! Ήσουν φανταστικός!»

Αυτός της ψελλίζει ένα ευχαριστώ και απομακρύνεται, αλλά αυτή δεν τον αφήνει ήσυχο.

«Γιατί, Ερμή;»

Η αμηχανία είναι εμφανής στο πρόσωπο του καθώς ξύνει το κεφάλι του και προσπαθεί να της πει αυτό που σκέφτεται.

«Γιατί πρέπει να μάθεις να φέρεσαι, Ρίτα»

«Τι έκανα;»

«Ξέρεις πολύ καλά»

«Ξέρεις κάτι; Βαρέθηκα! Βαρέθηκα να με κάνεις στην άκρη κάθε φορά που είναι αυτή εδώ!»

«Κι εγώ βαρέθηκα την ζήλια σου. Πρόσεχε, Ρίτα! Άλλαξε συμπεριφορά, γιατί θα το μετανιώσεις»

Το κορίτσι τον αγριοκοιτάζει.

«Εσύ να προσέχεις, γιατί αν κάποιος μετανιώσει, αυτή δεν θα είμαι εγώ!»

Και χωρίς άλλη λέξη, αυτή εξαφανίζεται στο τούνελ, αφήνοντας τον Ερμή να την κοιτάζει με το στόμα ανοιχτό. Και δεν είναι ο μόνος. Όλοι κάπως έτσι την κοιτάζουν, παρερμηνεύοντας δυστυχώς το ξέσπασμα της ως έκρηξη ζήλειας ενός κακομαθημένου κοριτσιού. Αχ, και να ξέραν!!!