Μετά από την φασαρία που ακολούθησε και την διαχείριση της από τους δασκάλους ,η υπόλοιπη μέρα κύλησε σαν νερό με τη Ρωξάννη να επιλέγει την μοναξιά και το μπλοκ ζωγραφικής της. Τα χρώματα πάντα την ηρεμούσαν. Ο οξύς ήχος του κουδουνιού ακούστηκε με την Ρωξάννη να βάζει την τσάντα στους ώμους της και να τρέχει στις απότομες πέτρινες σκάλες για να συναντήσει την γιαγιά της που διακρινόταν από τα μαύρα της ρούχα και από την ανοικτή της αγκαλιά. Η γιαγιά της στα εβδομήντα της κρατιόταν καλά και αν ο παππούς ήταν η κολώνα του σπιτιού τότε εκείνη ήταν τα γερά θεμέλια που κρατούσαν το  σπίτι όρθιο με κάθε κόστος. Όταν το κορίτσι έπεσε στην αγκαλιά της η γιαγιά της χάιδεψε απαλά την πλάτη και χωρίς να περιμένει άλλη κουβέντα , η μικρή έβαλε το χέρι της μέσα στο απαλό γέρικο χέρι και μαζί πήραν τον δρόμο του γυρισμού.

.....
Την ίδια στιγμή μέσα στην μεγάλη αίθουσα με τα πολλά πλυντήρια κολλημένα το ένα δίπλα στο άλλο ,με τα γκρι πλακάκια και τα μικρά παράθυρα
με τον σταθερό  θόρυβο των πλυντηρίων και τις συνομιλίες δύο γυναικών που περίμεναν να βγουν τα ρούχα τους για να στεγνώσουν στις εσωτερικές απλώστρες η Μαριάννα καθισμένη σε ένα σκαμπό έπλενε τα δικά της. Όσο παράδοξο και αν ακουγόταν ,η  ατμόσφαιρα  της πρόσφερε μια αίσθηση ασφάλειας.  Το ζεστό νερό και τα ρούχα που μούλιαζαν ,η δουλειά που έπρεπε να γίνει κρατούσε απασχολημένο το μυαλό της ,ένα μυαλό που έτρεχε μανιωδώς . Δόξα τον Θεό από την διαβίωση στην φυλακή δεν είχε κανένα παράπονο. Οι συγκρατούμενες της όσα εγκλήματα και αν είχαν κάνει ,είχαν κόρες και αδελφές έξω επομένως την καταλάβαιναν. Βέβαια η αφαίρεση μιας ανθρώπινης ζωής όσο κακός και αν είναι ο άλλος δεν δικαιολογείται όμως της αναγνώρισαν ότι προσπάθησε να προστατεύσει το παιδί της. Ο σεβασμός τους την συγκινούσε .

Η συγκάτοικος της ευτυχώς ήταν καλή γυναίκα ,μια κοπέλα δεκαεννιά ετών που την είχε πάρει υπό την προστασία της. Το όνομα της ήταν Δάφνη και ήταν πανέμορφη με στρογγυλό πρόσωπο και ίσια κοντά φουλαριστά μαλλιά ,χυμώδης και γεμάτη ζωή. Πήγαινε τακτικά επισκέψεις σε ψυχολόγο για να ξεπεράσει το τραύμα που της είχε προκαλέσει η προηγούμενη σχέση της . Της άξιζε μια δεύτερη ευκαιρία . Συχνά μιλούσαν για τις ζωές τους ,η μία για την κόρη της ,η άλλη για τις σπουδές και τους γονείς της που δεν είχαν τα χρήματα να πληρώσουν για να βγει με εγγύηση. Φιλοδοξούσε με καλή διαγωγή να βγει σε λίγα  χρόνια. 
Η Μαριάννα κοίταξε τον ουρανό με ελπίδα μέσα από το στενό ψηλό παράθυρο. Η ποινή για την ανθρωποκτονία έφθανε από 15 έτη έως ισόβια κάθειρξη. Χάρη στην δεξιοτεχνία της Όλγας , είχαν καταφέρει να αποφύγουν τα ισόβια ωστόσο τα χρόνια παρέμειναν πολλά και η ίδια δεν ήθελε να χάσει τόσο καιρό από την ζωή της κόρης της. Η Όλγα είχε χάσει τη δουλειά της εξαιτίας του συστήματος και του άδικου που έπνιξε την φωνή της λογικής της . Οπότε έπρεπε να βρει άλλη λύση.
Η  αλλαγή δεν έρχεται αν εσύ ο ίδιος δεν κάνεις κάτι. Επομένως έπρεπε να αλλάξει ρότα. Είπε στην φρουρό ότι επιθυμούσε μια συνάντηση με τον κ. Παπασταύρου έναν από τους καλύτερους δικηγόρους. Η φρουρός της χαμογέλασε.
«« Επιτέλους λογικεύτηκες.»»

.....
Και όσο η Μαριάννα ετοιμαζόταν να κάνει πραγματικότητα τους στόχους της , η Δάφνη καθάριζε το δωμάτιο. Είχε σκουπίσει και σφουγγαρίσει και τώρα ξαπλωμένη στην κουκέτα της διάβαζε το βιβλίο της.
Ο βαρύς ήχος του γκλομπ που έπεσε πάνω στα κάγκελα του κελιού την ξάφνιασε και κοίταξε τρομαγμένη την φύλακα που άκουγε στο όνομα Φαίη .
««Έχεις επισκέψεις. »» της είπε κοιτώντας την αφ'υψηλού τρίβοντας το πηγούνι με τα δύο της δάχτυλα. Η Δάφνη κάθε φορά που την έβλεπε υπνωτιζόταν από την ομορφιά της ωστόσο προσπαθούσε να θάψει αυτό το συναίσθημα βαθιά μέσα της. Την ακολούθησε βουβά αφού με την μητέρα της είχε μιλήσει στο τηλέφωνο εχθές. Εντύπωση της προκάλεσε ότι δεν έστριψαν δεξιά που ήταν η συνηθισμένη αίθουσα υποδοχής των συγγενών με την συννενόηση να γίνεται πάντα μέσω τηλεφώνου αλλά αριστερά εκεί όπου γινόντουσαν οι πιο ιδιωτικές συζητήσεις. 
Μια άγνωστη γυναίκα την περίμενε κοιτώντας την με τόσο ευθύ και απόλυτο ύφος που της κόπηκαν τα γόνατα. Η φύλακας την ενημέρωσε ότι είχε μόνο μία ώρα επικοινωνία και αφού έφυγε ,μόνο τότε η Δάφνη τόλμησε να καθίσει απέναντι από την άγνωστη.
««Ποια είσαι ?»»