. Θα ήθελες να μας πεις λίγα πράγματα για εσένα  και πώς περνάς τις μέρες σου στην καραντίνα?
Χαίρεται φίλοι και φίλες εκεί έξω, λέγομαι Ραφαέλα και είμαι εθισμένη στην καλή μουσική, την τέχνη, το κοσμοπόλιταν και τα μάλμπορο. Η δεύτερη φάση της καραντίνας με βρίσκει να δουλεύω σε ένα γραφείο ως τηλεφωνική εξυπηρέτηση σε ένα ηλεκτρονικό κατάστημα, να κάνω διατροφή και να περνάω τον πιο όμορφο χρόνο, τρελά ερωτευμένη, με τον δικό μου προσωπικό Γουόλτερ.

2. Έχεις πέντε βιβλία στο προφίλ σου. Θα ήθελες να μας πεις περιληπτικά τους τίτλους, τι θέμα πραγματεύεται το καθένα και γιατί επέλεξες τα  συγκεκριμένα  θέματα?

Αγαπημένη ερώτηση αυτή. Έχω χωρίσει στο μυαλό μου τις κατηγορίες των βιβλίων ως τα «λυκειακά» μου βιβλία και τα «νεότερα» βιβλία.
Όσον αφορά τα «λυκειακά», αναφέρομαι προφανώς στο «Τα πάντα μου, εσύ» και το «Teach me daddy» που είναι sequel. Εννοείται, ότι γράφτηκαν μέσα στην εφηβία μου, το άγχος μου, τις τρελές μου, όλα. Είχα κάποια φαντασίωση, όπως όλοι οι συνομήλικοι μου, και αποφάσισα να το χτίσω στο Wattpad με το δικό μου μοναδικό τρόπο. Αυτά είναι μέσα στην καρδιά μου, μου θυμίζουν άλλες εποχές που μοιάζουν πολύ μακρινές από το σήμερα.
Τώρα για τα «νεότερα». Το αγαπημένο μου που έχω γράψει μέχρι τώρα «Ο λιποτάκτης των SS», όπως αναφέρεται και στον τίτλο μας ταξιδεύει πίσω στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε φρικιαστικές καταστάσεις, σε βασανιστήρια, σε δυσκολίες και εμπόδια και όλα μέσα από τα μάτια της υπέροχης αυτής πρωταγωνίστριας. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τον πιο βαθύ έρωτα που έχω εκφράσει ποτέ σε γραπτό λόγο, και αναφέρομαι προφανώς σε εκείνη και τον Γουόλτερ. Αυτή η ένταση, τα σκαμπανεβάσματα, ο έρωτας ο άρρωστος και ο παθιασμένος που αγγίζει τα άκρα που κάθε φορά που γράφω για αυτόν ανατριχιάζω είναι αυτό που με κάνει περήφανη για αυτό. Άλλωστε, όλες αξίζουμε έναν Γουόλτερ έτσι; Και εγώ τον βρήκα.
Τέλος, τα δυο «κενά» βιβλία είναι το sequel για τον Γουόλτερ και το «Η Πασιονάρια της Εκκλησίας» που είναι ένα νέο εγχείρημα που δεν θα αποκαλύψω πολλά ακόμη γιατί το δουλεύω στο μυαλό μου από τότε.

3. Θα ήθελες να μας πεις πώς προέκυψε η συνεργασια σου με την Βίκυ?
Μια ωραία καλοκαιρινή μέρα διάβαζα το βιβλίο της Βίκυς, πριν μπει στη διαδικασία να το ξαναγράψει και να το κάνει ακόμη πιο υπέροχο. Εγώ είχα στο μυαλό μου την ιδέα του Γουόλτερ και της Εύας και σίγουρα ένα ευρύτερο σενάριο όμως όχι αρκετά χτισμένο για να ανεβεί. Έτσι της έστειλα μήνυμα όπου της έδινα συγχαρητήρια για τον τρόπο γραφής και το ποσό μεγάλη έμπνευση μου πρόσφερε και κίνητρο να γράψω το δικό μου μοναδικό έργο. Έτσι μου είπε και εκείνη ότι σκοπεύει να το ξαναγράψει και συμφωνήσαμε έτσι και στη συνεργασία αρχικά σαν κάποιο επετειακό κεφάλαιο για την 28η Οκτωβρίου του 2019. Σήμερα με τη Βίκυ περιμένουμε να μας ανοίξουν να πάμε για κοκτέιλ, ενώ έχουμε και μια ομαδική με την Όλγα που γράφουν μαζί τον «Διπλό Πειρασμό», όπου έχουμε συζητήσει παρά πολλές φορές και ανταλλάξαμε και πολλές συμβουλές η μια στην άλλη κάνοντας έτσι μια πολύ όμορφη γνωριμία.

4. Πώς είσαι σαν άνθρωπος? Ποια τα ελαττώματα και ποια τα προτερήματα σου?

Η αλήθεια είναι ότι σαν άνθρωπος, δεν με χαρακτηρίζω εύκολο. Παρόλα αυτά είμαι πολύ ενθουσιώδης, δίνομαι ολοκληρωτικά σε όλα και σίγουρα είμαι ένας άνθρωπος που μπορεί να σε ακούσει όταν σε απασχολεί κάτι. Λίγο ντροπαλή, λίγο κλειστή, ίσως καμία φορά και λίγο σνομπ όμως φροντίζω πάντα να προσφέρω τη μοναδική νότα στο κέφι της παρέας και να την κάνω να γελά. Σίγουρα μου αναγνωρίζω και την πολύ μεγάλη δύναμη καρδιάς και σαν άνθρωπος προσπαθώ να βελτιώνομαι κάθε μέρα. Κάποτε ήμουν και πολύ αντικοινωνική, αλλά η αυτοβελτίωση κάνει θαύματα.
Όπως είπα όμως, είμαι δύσκολος άνθρωπος όποτε ίσως τα αρνητικά μου να γέρνουν στη ζυγαριά. Είμαι ξεροκέφαλη και πεισματάρα, ενώ δεν μπορώ να ελέγξω τα νεύρα μου και το ποσό θερμοκέφαλη είμαι μερικές φορές. Σίγουρα ευδοκιμούν και οι καταστάσεις, αλλά όσο έντονη είμαι σαν προσωπικότητα τόσο έντονα φαίνεται και ο θυμός μου. Είμαι παρόλα αυτά πολύ αγχώδης άνθρωπος, καθόλου ψύχραιμη και υπερβολικά ευαίσθητη που κάπου κάπου δεν ταιριάζουν όλα μεταξύ τους, αλλά σίγουρα και επιβεβαιωμένα διχασμένη προσωπικότητα δεν με λες. Στα ελαττώματα, δυστυχώς θα προσθέσω και το ότι δίνομαι ολοκληρωτικά, πράγμα που με τυφλώνει και ώρες ώρες ρίχνω την αυλαία της χαζομάρας και δεν σκέφτομαι της κινήσεις μου και έτσι από το ποσό πολλά και έντονα συναισθήματα έχω προσφέρω στη χαζομάρα μου την ευκαιρία να κάνει την εμφάνιση της. Λίγο λίγο όμως, και με αρκετή στήριξη καταφέρνω και φέρνω σε ισορροπία αυτή τη ζυγαριά.

5. Αν σου γινόταν πρόταση να γράψεις ένα βιβλίο με θέμα τον Β παγκόσμιο πόλεμο θα δεχοσουν?

Η αλήθεια είναι ότι δεν με χαρακτηρίζει ο τίτλος της «ψωνάρας», αλλά επειδή γνωρίζω τον εαυτό μου θα δεχόμουν με χαρακτηριστική άνεση να γράψω γιατί θεωρώ ότι είναι από τα στοιχεία γραφής μου.

6. Ποιες είναι οι αγαπημένες σου σκηνές από τον Λιποτακτη των SS και το Ο, τι και αν είμαι? (το βιβλίο της Βίκυς δηλαδή?)

Πραγματικά είναι άπειρες και στο ένα και στο άλλο βιβλίο, και να πω την αλήθεια με κόμπλαρε η ερώτηση και θέλει αρκετή σκέψη.
Στο βιβλίο της πολυαγαπημένης μου Βίκυς είναι σίγουρα η σκηνή που αποχαιρετά τον Φρανκ. Ποσό πιο καθαρό συναίσθημα και ερωτισμό να βγάλει άλλο αυτή η σκηνή; Έχω πολλές αγαπημένες, αλλά αυτή νομίζω είναι η κορυφαία στο μυαλό μου τη δεδομένη στιγμή.
Όσον αφορά τώρα τον Λιποτάκτη, θα πω ψέματα ότι είναι μόνο μια. Σίγουρα μια από τις αγαπημένες μου είναι αυτή που θα γραφτεί στον επίλογο, που όχι όχι δεν θα γίνει κάποιο spoiler. Χωρίς να είμαι απόλυτα σίγουρη ότι δεν θα αλλάξω γνώμη, προσωπικά αν μια σκηνή είναι αυτή που συνδύασε τον έρωτα κι το πάθος του Γουόλτερ και της Εύας, την ανυπότακτη αγάπη τους και όλα αυτά που πέρασαν μαζί είναι όταν ο Γουόλτερ αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να ξεγεννήσει αυτός την Εύα.

7. Τι θα σου άρεσε να υπήρχε ή να μην υπήρχε στο wattpad?

Δεν είμαι εγώ κάποια συγκεκριμένη προσωπικότητα μου πρέπει να κρίνει τι πρέπει να υπάρχει ή να μην υπάρχει. Έχω ζήσει στιγμές του Wattpad του 2016, που είναι αλησμόνητες. Σίγουρα όλο και περισσότερα βιβλία με την ίδια θεματολογία και κατάληξη ξεπετάγονται, πράγμα που δεν με ενθουσιάζει και τόσο όντας ένα άτομο που έγραψε κάποια στιγμή κάτι «εμπορικό», όμως πιστεύω ότι αν τα άτομα που τα γράφουν αυτά τα βιβλία νιώθουν ακόμη και το κόμμα στην πρόταση, όσο κλισέ και να είναι το βιβλίο εγώ είμαι μαζί τους. Γιατί βγαίνει από την καρδιά τους αυθεντικό αυτό που γράφουν και πάνω αυτό δεν μπορεί κανείς να το κρίνει. Ίσα ίσα το στηρίζω, αρκεί να πάει μέχρι το τέλος όχι να το παρατήσουμε στα μισά και γεια σας το κλείνουμε το μαγαζάκι. (Έχω να ανεβάσω ένα δίμηνο το γνωρίζω, αλλά με έχει φάει η δουλειά στο γραφείο και η ρουτίνα στην καραντίνα, συγγνώμη).

Επιπλέον θέλω να προσθέσω κάτι που με ενοχλεί αφάνταστα· η αντιγραφή. Διαφορετικό να είναι κάτι κλισέ και κοινό για όλους γιατί ο καθένας αναπτύσσει την ιδέα του διαφορετικά και ας έχει ομοιότητες όπως π.χ. ο έρωτας και η σχέση με καθηγητή που έχω γράψει και εγώ, και άλλο είναι να έχεις πάρει κατά το ήμισυ καρμπόν την ιστορία και την προσπάθεια του άλλου και να την πουλάς σαν δικιά σου. Αυτό με κάνει έξαλλη και πραγματικά είναι κρίμα να δείχνεις έτσι κατάμουτρα στον άλλον ότι δεν τον σέβεσαι. Thank you, next.

8. Τι θα ήθελες να δηλώσεις στους αναγνώστες μας?

Να με συγχωρέσουν που έχω να ανεβάσω κεφάλαιο από την εποχή του χαλκού, κούτσα κουτσα το γράφω με το σταγονόμετρο.
Να μην χάνετε ούτε ευκαιρία να δείχνετε τα συναισθήματα σας, είτε είναι λάθος είτε είναι σωστό. Αυτό που νιώθουμε, δεν είναι ποτέ λάθος. Και μην τα παρατήσετε στην πρώτη δυσκολία, γιατί ο επιμένων νικά.
Μην ξεχάσετε να κάνετε τους δικούς σας ανθρώπους ευτυχισμένους γιατί τώρα σε αυτές τις εποχές πρέπει να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον.
Να προσέχετε για να έχετε στο μέλλον. Καλό κουράγιο και καλή μας λευτεριά.