{Φοβάμαι τη ζωή, προτιμώ τη θεωρία από τις πράξεις. Για αυτό το λόγο, έμεινα στη θεωρία και πράττω λιγότερο σε σχέση με όσα κάνουν πολλά παιδιά της ηλικίας μου } συλλογιζόταν η Υακίνθη. Ο βασικός πυλώνας των σκέψεων και των ενέργειων της βασιζόταν στον ήπιο μαζεμένο χαρακτήρα της και στις ρομαντικές, ουτοπικές-θα έλεγε κανείς- αντιλήψεις της για τη ζωή. Με την συγκεκριμένη ρομαντική κοσμοθεωρία, τη πατούσε στα πρώτα βήματα των αρχικών φιλικών της σχέσεων όπως με την Άβα. Η οποία της συμπεριφέρθηκε τόσο άσχημα, σε βαθμό που σύνθλιψε την ευαίσθητη καρδούλα της. Πριν επεκταθεί η γνωριμία τους τόσο ώστε να δείξει η Άβα το χείριστο ποιόν της η Υακίνθη πίστευε στις παντοτινές φιλικές σχ'έσεις που προκύπτουν μέσα από την δύναμη του ήθους της καλοσύνης των ανθρώπων. Πως να φανταζόταν ότι οι πρώτοι της δεσμοί με παρέες θα αποδεικνύονταν ατυχείς.

                             [...]

« Γιατί άραγε ορισμένοι ή ίσως και περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν τον ρεαλισμό περισσότερο από τον ρομαντισμό ;» αναρωτιόταν η Υακίνθη η οποία καθόταν στο ίδιο παγκάκι του προαυλίου του πανεπιστημίου δίπλα στην Νεφέλη. Οι δύο τους συζητούσαν ανέμελα και σοβαρά όπως τώρα που η Υακίνθη επιχείρησε να φέρει το συγκεκριμένο ερώτημα ως θέμα συζήτησης στη μεταξύ τους παρέα.

« Ίσως επειδή συνάντησαν κάποιες σοβαρά... άσχημες στιγμές. Παράδειγμα ας πάρουμε εμένα. Αν δεν είχα βιώσει αυτή την εμπειρία, θα παρέμενα το ίδιο αφελής και ρομαντική όπως παλιά » μιλούσε με γλυκύτητα η Νεφέλη μεν, λίγο μουτρωμένη δε μόλις θυμήθηκε 

 « Τελικά δεν έχω αντιμετωπίσει, ούτε έχω ζήσει πολλές δύσκολες καταστάσεις. Είμαι λιγότερο ρεαλίστρια από εσένα Νεφέλη τώρα που το αναλογίζομαι »

« Καλά, δεν θέλω να περηφανευτώ και δεν εννοώ ότι επειδή είχα το δυσάρεστο περιστατικό με τον κύριο Ροδόλφο, ότι ενστερνίστηκα τον ρεαλισμό και ότι μεγάλωσα ολοκληρωτικά. Ακόμα πολλά υπάρχουν στον κόσμο για τα οποία δεν ξέρω. Απλά πρώτη φορά αισθάνθηκα τι σημαίνει και πως το βιώνει μια μικρή κοπέλα, το να σε αγγίζει σε σημεία που δεν πρέπει ένας μεγαλύτερος άντρας »

« Σημεία απαράβατα κιόλας. Εγώ θα παραμείνω αγνή και δεν προτίθεμαι να δώσω σε κανέναν την πολύτιμη αγνότητα μου »

« Ούτε και εγώ, πολύ σωστά το υποστηρίζεις Υακίνθη μου » συμφώνησε με βεβαιότητα η Νεφέλη.

« Μόνο σε εκείνον που... θα θεωρήσω ως κατάλληλο και φυσικά ως αγαπημένο μου » πρόσθεσε η Υακίνθη η οποία το συλλογιζόταν λίγο στην αρχή και δίσταζε να εμπιστευτεί την σκέψη της τόσο ξεκάθαρα... αλλά εν τέλει κατάλαβε ότι η διπλανή της μπορεί να παρέμενε  η μοναδική της φίλη έτσι όπως πήγαιναν τα πράγματα. Σε ποιους άλλους γνωστούς ή φίλους να εξέφραζε κάτι τέτοιο; Δεν θα τη καταλάβαιναν στο βαθμό που θα ήθελε.

« Και εγώ, την ίδια σκέψη κάνουμε Υακίνθη μου. Τελικά όσο περνάει το χρονικό διάστημα, ανακαλύπτω πόσα περισσότερα κοινά σημεία έχουμε » της χαμογέλασε με ευσπλαχνία η φίλη της.

Η Υακίνθη σαν τη Νεφέλη δεν είχε επίγνωση της κατάστασης που θα διαδραματιζόταν σύντομα στη καθημερινότητα της ζωής της. Δεν γνώριζε καν ότι μια πρόσφατη γνωριμία της ετοιμαζόταν να παραμονεύσει και να επηρεάσει τα κομμάτια της τακτοποιημένης, ανέγγιχτης, τρυφερής καρδιάς της.