|Έλλη μετά από ένα χρόνια|

Πούνζι - Σας παρακαλώ, ηρεμήστε-

Βλέπω την κολλητή μου να προσπαθεί με νύχια και με δόντια να απομακρύνει τον αδελφό της από καυγάδες. Ρουφώ μια γουλιά από το μιλκσέικ μου που στολίζεται από ένα στριφογυριστό φούξια καλαμάκι με πεταλούδες επάνω.

Νιε, δεν θα πάθουν τίποτα.

Πολ - Άσε με και εσύ!

Ωρύεται και εκείνος πίσω στην αδελφή του προσπαθώντας να αποτραβηχτεί από το κράτημα πολλών συμφοιτητών μας. Από ότι κατάλαβα ο Μάικ την έπεσε χοντρά στην Βίκυ ενώ ήταν ο αρχιπηδήκουλας μπροστά.

Είναι και οι δύο... μη πω για τι!

Εύη - Τελείωνε Μάικ, μην ασχολείσαι.

Ένα μικροκαμωμένο κορίτσι προσπαθεί να τραβήξει το αγόρι προς τα πίσω. Α! Η Τέτμινσον κυρίες και κύριοι, το άγιο κορίτσι του σύμπαντος, αυτό το φυτό που έχει ριζώσει (κυριολεκτικά όμως) στις καρδιές όλων μας, μιλάει! Και όχι απλά μιλάει, συμμετέχει και σε ξυλοκοπικοβίαιες διαδικασίες!

Κάτι παίζεται με αυτούς τους δύο τελευταία, πολύ πίτσι πίτσι με τον Τόμπινσον είναι.

Πολ - Καλός μαλάκας είσαι και εσύ, που σου τα φοράει και δεν κάνεις τίποτα!

Αμέσως η άλλη η τσουτσού, το καμ μπακ το έχει στο στόμα του πριν την Γαρμπή! Αν το λέει βέβαια εκείνη το τραγούδι...

Εύη - Δ-δεν τα έχουμε!

Η Τέτμινσον κοκκινίζει, πρασινίζει, κιτρινίζει και τελικά πανιάζει, τα παπούτσια της κοιτάζει και ούτε άχνα πια δεν βγάζει. Καλά to be honest, χέστηκα εάν του τον είδε ή όχι. Εγώ ξέρω ότι έβλεπα ξύλο και μου το χάλασαν.

Μάικ - Και να τα είχαμε ρε, εσύ τι ζόρι τραβάς; Λες και η Βίκυ είναι καμιά Παναγία!

Βλέπω στα μάτια του Πολ τον θυμό να φουντώνει, λίγο ακόμη και θα βαρέσει με την γροθιά του το σφράγισμα του κυνόδοντα του Μιχάλη. Σιγά το θηλυκό εν τω μεταξύ. Θα προτιμούσα να με θάψεις ζωντανή από το να πάω μαζί της.

Πολ - Δηλαδή δεν θα είχες κανένα πρόβλημα εάν ζητούσα από το φυτό να βγούμε, ε;

Ο Πολ αντιγυρίζει και τώρα που το καλοσκέφτομαι---

ΑΩΩΩΩΩ ΤΙ ΤΟΥ ΕΊΠΕ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΆΚΙ ΤΟΥ-

Αγαπητοί ακροατές! Ο Τόμπινσον επισήμως εκνευρίζεται, τα αυτιά του κουνιούνται, τα μάγουλα του κοκκινίζουν και ναι! Ορμάει στον αντίπαλο! Βλέπουμε μπουνιές, κλωτσιές!

Ω ναι, γουστάρει το φυτό.

Πούνζι - Για όνομα του Θεού, φτάνει!

Προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα όσο εγώ τώρα τρώω το σάντουιτς μου. Τι; Δεν θα με έλεγα και αναίσθητη. Άμα ήμουν, δεν θα πεινούσα.

Εύη - Μάικ! Ασ' τον! Πάμε να φύγουμε!

Ο Πολ τον χτυπάει με την γροθιά του στο μάτι και ο Μάικ του ανταποδίδει γονατιά στα πλευρά. Διπλώνονται και οι δύο στον πόνο, άχρηστοι.

Πρύτανης - Τι γίνεται εδώ πέρα; Τι το περάσατε το πανεπιστήμιο, ρινγκ;!! Στο γραφείο μου και οι δύο γρήγορα!

Πολ - Μα μπαμπ- κύριε πρύταν-

Μάικ - Κλάψε λίγο ακόμα.

Πρύτανης - Σιωπή ανεδέστατοι! Στο γραφείο μου τώρα πριν αλλάξω γνώμη και σας κόψω από εδώ στα μισά μαθήματα του εξαμήνου! Αντε, μπρος!

Περπάτησαν βαριεστημένα ο ένας δίπλα από τον άλλον σαν πρόβατα σε βοσκή προχωρώντας προς τη διεύθυνση. Βλέπω την Πούνζι να με πλησιάζει και να χλαπατσιάζεται στο παγκάκι της αυλής δίπλα μου.

Πούνζι - Είσαι μουλάρα, το ξέρεις;

Μουρμουρίζει και εγώ πνίγω ένα γελάκι με μια μπουκιά από το σάντουιτς μου. Την κοιτάζω κλεφτά τρώγοντας την γαλοπούλα μου.

Έλλη - Με έχουν πει και χειρότερα.

Της απαντώ και την βλέπω να ξεφυσά. Τρίβει τους καρπούς της που προφανώς έχουν πονέσει αφού προσπαθούσε να σταματήσει τον Γκοτζίλα της δεκάρας από το να φάει τα μούτρα του.

Πούνζι - Και αυτός ο μαλάκας ο Τόμπινσον, γκόμενα έχει το φυτό και άλλες πεντακόσιες πίσω της.

Ψελλίζει καθώς σηκώνεται και πιάνει την πονεμένη μέση της. Κάνω πως συμφωνώ ενώ συνεχίζω να τρώω ανενόχλητη. Είναι ιερή στιγμή το δεκατιανό, το ξέρει.

Πούνζι - Κάθε βδομάδα τα ίδια έχουμε, τον έχω βαρεθεί. Λέει "Ε ρε Πούνζι, δεν θα αφήσω εγώ τον κάθε μαλάκα να νομίζει πως μου έχει την γκόμενα". Σιγά το πορνίδιο εν τω μεταξύ!

Γελάω όταν μιμείται την φωνή του αδελφού της, παίρνει και τις εκφράσεις του. Είναι μαλάκας ο άνθρωπος, δεν θέλει εξήγηση.

Έλλη - Λες και δεν τον ξέρεις.

|Παύλος|

Μάικ - Μου επιτέθηκε στοματικά!

Γουρλώνω τα μάτια μου και ξεκινάω να σταυροκοπιέμαι. Στις πέτρες και στα ξύλα, στις πέτρες και στα ξύλα!

Πολ - Παναγιά μου, άλλο κακό να μην με βρει!

Φτύνω πάνω μου, σηκώνομαι από την θέση μου και πάω να κάνω τρεις σβούρες αλλά-

Μπαμπάς - Κάθησε κάτω!

Με διατάζει και αμέσως κάθομαι. Στην μπούκα με έχει! Άσε που θέλω να του ζητήσω λεφτά για αμάξι και εξαιτίας του χοντρομαλάκα θα μου διαολοστείλει το όνειρο.

Μπαμπάς - Μέσα σε ένα μήνα έχετε μαλώσει έξι φορές! Όλες περιλάμβαναν χτυπήματα, λεκτική βία και κυρίως μου καταστρέφεται την εικόνα του πανεπιστημίου. Δεν σε μεγάλωσα εγώ έτσι Γουέστ!

Με αγριοκοιτάζει και εγώ προσβάλλομαι στην στιγμή. ΦΤΑΊΩ και από πάνω;!

Αυτά δεν μπορώ! Να έχεις για πατέρα τον πρύτανη και να είναι αντικειμενικός.

Ρεφύγεαπότηνθέσησουρεαπόεκείρεμπρο.

Μάικ - Είμαι σίγουρος κύριε Γουέστ ότι δεν τον αναθρεύσατε εσείς έτσι, οι κακές παρέες βλέπετε!

Γυρίζω να τον κοιτάξω με μισό μάτι. Ναι, κάτι μας είπες και εσύ τώρα.

Πολ - Αν είχα μπλέξει με κακές παρέες θα ήμασταν κολλητάρια ρε.

Του λέω και τώρα εκείνος με αγριοκοιτάζει. Ο πατέρας μου χτυπάει το χέρι του στην έδρα.

Μπαμπάς - Αρκετά! Τόμπινσον και Γουέστ, κόβεστε στα μαθήματα του εξαμήνου που διδάσκει η Κλίντον προκαταβολικά.

Μάικ - ΤΙ; Κύριε δεν με παίρνει και το ξέρετε-- η Κλίντον μας κάνει 4 μαθήματα!

Μπαμπάς - Ας το σκεφτόσασταν νωρίτερα.

Εκνευρισμένος γράφει γρήγορα επάνω στα έγγραφα του γραφείου του τα ονόματα μας. Τον κοιτάζω μισοσοκαρισμένος. Όντως τώρα;

Πολ - Μπαμπά εγώ-

Μπαμπάς - Τέλος, είπα κόβεστε!

Με το χέρι μου πιάνω την καρδιά μου, ο τραχανάς δίπλα μου έχει πάθει νευρικό κλονισμό και προσπαθεί να τον μεταπείσει. Κοιτάζω τον πατέρα μου στα μάτια.

Πολ - Πατέρα...

Εκείνος με κοιτάζει σοβαρός για μια στιγμή. Σταματά να γράφει και με τα μάτια του μου δείχνει να συνεχίσω την πρόταση μου.

Πολ - Ενημέρωσε τον εαυτό σου ότι ο γιος σου θα αργήσει να πάρει το πτυχίο του.

Νιώθω το συραπτικό να προσγειώνεται στο κεφάλι μου. Αμέσως σηκώνομαι από την καρέκλα και φεύγω γελώντας για το δωμάτιο μου.

Στην στροφή για τους θαλάμους βλέπω την αδελφή μου και την φίλη της να συνομιλούν, βασικά την Πούνζι να μιλάει μόνη της. Η ξανθιά πρώην μου φαίνεται να μην της δίνει ιδιαίτερη σημασία καθώς κοιτάει κάτι σημαντικό στο κινητό της.

Μαλακισμένη.

Στριφογυρίζω τα μάτια μου περνώντας δίπλα τους μέχρι που ακούω το όνομα μου από τα χείλη της αδελφής μου.

Πούνζι - Την επόμενη φορά δεν θα σε συγκρατήσω!

Γυρίζω να την αντικρύσω, κοιτάζω για μια στιγμή την Έλλη πίσω της που με καρφώνει χαμογελώντας ειρωνικά. Πουτάνα.

Πολ - Αυτό περιμένω και εγώ!

Της απαντώ καθώς ξανά γυρίζω μπροστά μου για να φύγω προς το δωμάτιο μου.

Έλλη - Ωραίο ξύλο ρίχνεις πάντως… μόνο το στρινγκ σου δεν έβγαλες να του ρίξεις κανένα πετραδάκι.

Με κοροϊδεύει και παγώνω στην θέση μου. Γυρίζω ελάχιστα τον κορμό μου ίσα για να την κοιτάζω, τα νεύρα μου εκτοξεύονται ξαφνικά στα ουράνια. Γελάει ειρωνικά, η αδελφή μου έχει χάσει το χρώμα της.

Πολ - Θα ήταν καλύτερο να του ρίξω με το δικό σου στρινγκ, ε;

Την ρωτάω και την βλέπω να σταυρώνει τα χέρια της μπροστά στο στήθος της. Γελάει ηχηρά πλέον, με χλευάζει και θέλω τώρα τόσο πολύ να την-να την----

Έλλη - Μπα, το στρινγκ σου είμαι σίγουρη ότι θα έχει καλύτερη ελαστικότητα από το πολύ βάλε-βγάλε.

Η Πούνζι γουρλώνει τα μάτια της και κοιτάει την φίλη της, η μαλακισμένη κάνει την αδιάφορη σηκώνοντας χαλαρά τους ώμους της.

Πολ - Το δικό σου μήπως ξεχείλωσε Ελισσάβετ;

Την ειρωνεύομαι και εκείνη πιάνει το χέρι της αδελφής μου κοιτώντας με. Το βλέμμα της είναι άγριο και αρκετά κοφτό, τόσο που με σχίζει στα δύο.

Έλλη - Δεν έχω πάει με τόσες τσούλες όσες εσύ Γουέστ.

Πολ - Δεν έχω πάει μαζί σου ακόμα Τζόνσον.

Έλλη - Και να μην το ελπίζεις, για αυτό το "ακόμα" να μην το ξανά χρησιμοποιήσεις σε πρόταση μαζί με το όνομα μου.

Μου ανταποδίδει και χωρίς να μου δώσει περιθώρια να απαντήσω, αρπάζει την αδελφή μου και φεύγει προς τον θάλαμο των κοριτσιών.

Γαμώ το σπίτι σου Ελλάκι.