|Έλλη, ένα χρόνο μετά|

Έλλη - Και πως περνάς στο Χοτ Ντογκ; Καλά είναι η μαμά σου;

Πούνζι - Καλά είναι μωρέ, να μας γνώρισε και τον αρραβωνιαστικό της. Ο Πολ δεν το πήρε πολύ καλά βέβαια αλλά τι να κάνεις.

Η Πούνζι μου απαντά στο τηλέφωνο και αυτό με κάνει να κοιτάξω τα νύχια μου. Ο πρώτος χρόνος στο πανεπιστήμιο ήταν οδυνηρός. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη όμως γιατί εγώ και ο Τζάστιν μου είμαστε στο ίδιο τμήμα, Ιστορίας και Φιλοσοφίας. Βέβαια δήλωσε να φύγει με το Εράσμους τον επόμενο χρόνο αλλά… δεν θέλω να τον κρατήσω πίσω. Είναι παραμονή Πρωτοχρονιάς και όλοι έχουν πάει στα πατρικά τους. Ευτυχώς ο Τζάστιν έμεινε εδώ, όπως και εγώ.

Έλλη - Καλά εκεί τι κάνεις όλη μέρα;

Πούνζι - Ε βγαίνω με κάτι κορίτσια από εδώ, παίζω και τίποτα στο κινητό, πλακώνομαι λίγο με τον αδερφό μου. Περνάει μωρέ η ώρα. Ούτως ή άλλως, αύριο το απόγευμα θα είμαστε πίσω.

Έλλη - Άντε να έρθεις γιατί έχω πλήξει, λείπει και η Μέριντα…

Ξεφυσάω κοιτώντας την ώρα. Από τότε που σταμάτησε τελείως να κάνει παρέα με την Βίκυ έχουμε έρθει πάρα πολύ κοντά, είναι πολύ πιο προσγειωμένη από ότι νόμιζα. Είναι 20:34, έξω έχει ήδη σκοτινιάσει και μπορώ από το δωμάτιο μου να μυρίσω τους φρεσκοψημένους κουραμπιέδες από το εστιατόριο της εισόδου.

Πούνζι - Αφού βγαίνεις με τον Τζάστιν.

Έλλη - Δεν είναι το ίδιο.

Πούνζι - Δεν θα πας σήμερα;

Έλλη - Θα πάω! Είπα να του κάνω μια έκπληξη και να φορέσω το κόκκινο φόρεμα με το γουνάκι που μου είχε κάνει δώρο η Μέριντα πέρσι στα γενέθλια μου. Θα πάω στις 00:00 στο δωμάτιο του, θα μπω με το αντικλείδι και θα κοιμηθώ εκεί! Του έχω πει ότι θα φύγω και θα πάω για ρεβεγιόν στους γονείς μου, δεν θα το περιμένει καθόλου!

Της αποκρίνομαι χαρούμενη με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη. Την ακούω να γελάει ελαφρώς μέσα από το τηλέφωνο.

Πούνζι - Τι να σου πω, εσύ είσαι τρελή. Με προσοχή όμως, δεν θέλω να γίνω νονά από τα 19 μου.

Έλλη - Σκάσεεεε!

Της λέω γελώντας κάνοντας και εκείνη να γελάσει μέσα από το ακουστικό. Λίγο μετά χαιρετιόμαστε και κλείνουμε την κλήση. Κοιτάζω καλύτερα το κόκκινο φόρεμα που είναι κρεμασμένο έξω από την ντουλάπα μου.

Έλλη - Ίσως θα ήταν καλό να μπω για ένα μπάνιο.

Μονολογώ στον εαυτό μου καθώς σηκώνομαι από το κρεβάτι μου. Με αργά βήματα πηγαίνω προς το μπάνιο και ανοίγω την βρύση της μπανιέρας. Κλείνω το σιφώνι και αφήνω το νερό να την γεμίσει. Ξεντύνομαι αργά και σηκώνω τα μαλλιά μου σε μια ατημέλητη κοτσίδα. Μπαίνω μέσα στη μπανιέρα και βουλιάζω το σώμα μου στο νερό. Μετά από μια ώρα χαλαρωτικού μπάνιου, ξυρίσματος και αιθέριων ελαίων, πέρασα το μπουρνούζι στο σώμα μου. Βγήκα από το μπάνιο και φόρεσα τις χνουδωτές μου πιτζάμες μέχρι να φτιάξω τα μαλλιά μου. Με την ισιωτική πέρασα τις τούφες των μαλλιών μου κάνοντας ένα ελαφρύ σπάσιμο στο τέλος τους. Αφού τελείωσα και έβαλα μεϊκάπ, η ώρα δεν άργησε να πάει 00:52. Φόρεσα γρήγορα ένα καλσόν, το φόρεμα και τις ψηλές μπότες μου. Αφού κλείδωσα το δωμάτιο μου, άνοιξα το τηλέφωνο μου και μπήκα στην συνομιλία μας.

Μωράκιιιιι ❤️

Μωρό μου τι θα
κάνεις απόψε; ❤️❤️❤️
16:43

δν θ παω καπου σμρ, θ κατσω
ν κοιμηθω γτ ειμαι κουρασμενος
21:07

Εντάξει ψυχή μου,
να μην σε περιμένω
να με πάρεις τηλέφωνο
για καληνύχτα; ❤️❤️
21:08

Δεν μου έχει απαντήσει ακόμα το μήνυμα, προφανώς θα έπεσε για ύπνο. Δαγκώνω το χείλος μου από το άγχος μου και ξεκινώ να περπατάω ρυθμικά προς την πτέρυγα των αγοριών. Οι περισσότεροι φοιτητές είχαν φύγει και οι φύλακες είχαν άδεια Χριστουγέννων, επομένως κανείς δεν μπορούσε να με εμποδίσει από το να δω τον αγαπημένο μου. Φτάνω στο μεγάλο χολ που βρίσκεται και η πόρτα του δωματίου του και ακούω κάποιους ρυθμικούς ήχους. Περίεργο, γιατί ξέρω πως κανένας άλλος φοιτητής από τον διάδρομο δεν έμεινε εδώ για τις διακοπές. Περπατώ με τα τακούνια μου όσο πιο άηχα μπορώ, μέχρι που όσο περπατάω ακούω πιο έντονα το τρίξιμο και καταλαβαίνω πως προέρχεται από κρεβάτι. Φτάνω έξω από την πόρτα του δωματίου του και τοποθετώ επάνω της το αυτί μου.

; - Ναι, ναι!

Ακούω μια γνωστή γυναικεία φωνή να μουγκρίζει και ο νους μου πηγαίνει στο κακό, συνοφριώνομαι.

Τζάστιν - Μωρό μου-

; - Τζάστιν νομίζω ότι άκουσα κάτι.

Τζάστιν - Τι λες ρε Βίκυ, τρελάθηκες; Αφού μόνος μου είμαι.

Τα μάτια μου ανοίγουν ορθάνοιχτα πίσω από την πόρτα και χωρίς να το σκεφτώ πολύ βάζω γρήγορα το κλειδί και την ανοίγω διάπλατα. Οι δύο τους αναπηδούν τρομαγμένοι καθώς γυρίζουν να με κοιτάξουν και εγώ το πρώτο πράγμα που αντικρίζω είναι την συμφοιτήτρια μου καβάλα στο αγόρι μου, με όλη την έννοια.

Τζάστιν - Έλλη; Έλλη μου; Τι κάνεις εδώ;

Κατεβάζει γρήγορα την Βίκυ από πάνω του και την πετάει δίπλα του στο κρεβάτι. Πιάνει τα σεντόνια του και προσπαθεί όπως όπως να καλύψει την γύμνια του μόλις σηκωθεί. Έχω μείνει ακίνητη καθώς κοιτάζω για δεύτερη φορά την Βίκυ να κλέβει το αγόρι μου μέσα από τα χέρια μου.

Έλλη - Χρόνια πολλά.

Λέω χαμένα μέχρι εκείνος να σηκωθεί και να έρθει μπροστά μου για να με πιάσει από τους ώμους μου.

Τζάστιν - Έλλη μου, να σου εξηγήσω μωρό μου, δεν είναι αυτό που νομίζεις, εμείς απλά-

Βίκυ - Πηδιόμασταν.

Το βλέμμα μου φεύγει από τον Τζάστιν και γυρίζει σε εκείνη που με κοιτάζει με το πιο ειρωνικό της βλέμμα. Ο Τζάστιν πιάνει το πηγούνι μου και με γυρίζει να κοιτάξω εκείνον.

Τζάστιν - Δεν είναι αυτό που φαίνεται, αλήθεια μωρό μου, σου το ορκίζομαι.

Δαγκώνει το χείλος του αγχωμένος που δεν με βλέπει να αντιδράω. Παίρνω μακριά το βλέμμα μου από αυτόν και κοιτάζω την Βίκυ. Εκείνη δεν πτοείται, ούτε που κάνει κάποια κίνηση να καλύψει την γύμνια της και ανενόχλητη με κοιτάζει με το πιο ειρωνικό και πουτανίστικο βλέμμα που μπορεί να μου δώσει, σαν να μου λέει "Δες, ούτε αυτόν μπόρεσες να κρατήσεις".

Τζάστιν - Έλλη;

Η Βίκυ σηκώνει το βλέμμα της σε εμένα όπου και εκεί παγώνει.

Έλλη - Θα σε σκοτώσω.

Μέσα σε λιγότερο από τρία δευτερόλεπτα είχα χιμήξει επάνω της και είχα σκοπό να πάρω το αίμα μου πίσω. Τα χέρια μου πήγαν απευθείας στα μαλλιά της όπου και με πολύ δύναμη τράβηξα μέχρι να της τα ξεριζώσω. Εκείνη τσίριζε και προσπαθούσε να με απομακρύνει από τα μαλλιά της. Ο Τζάστιν ήρθε ανάμεσα μας σε μια απόπειρα να μας χωρίσει, όμως ο θυμός μου ήταν μεγαλύτερος από την δύναμη του. Τα νύχια μου χώθηκαν βαθιά στο δέρμα της μέχρι τα δόντια της να σφίξουν την σάρκα του αγκώνα μου. Οι γροθιές μου πήγαιναν και έρχονταν όπως και οι σφαλιάρες της. Ο Τζάστιν φώναζε για να μας χωρίσει.

Έλλη - Είσαι η μεγαλύτερη πουτάνα που ξέρω, τελείωσες!

Βίκυ - Εγώ είμαι πουτάνα ή εσύ άχρηστη να τους κρατήσεις μωρή σκρόφα;!

Τσιρίζαμε η μία στην άλλη μέχρι ο Τζάστιν να με τραβήξει σηκωτή μακριά της και να με βγάλει από το δωμάτιο. Έκλεισε την πόρτα πίσω του όσο εκείνη συνέχισε να βαράει το κούφωμα για έναν ακόμα γύρο.

Τζάστιν - Έλλη εγώ-

Έλλη - Μην τολμήσεις! Τελειώσαμε.

Του είπα γρήγορα και με μεγάλα βήματα και δάκρυα στα μάτια έφτασα στη πόρτα του δωματίου μου. Άνοιξα γρήγορα και χώθηκα κάτω από τα σκεπάσματα μου για να κλάψω με την ησυχία μου. Είμαι επισήμως η πιο αποτυχημένη στον κόσμο.