|Έλλη|

Βλέπω τον Πολ να τον κοιτάζει ειρωνικά και να γελά ελαφρά κάτω από την ανάσα του, το γυμνό του στέρνο κουνιέται ελαφρώς πριν σηκώσει το κεφάλι του για να κοιτάξει το ταβάνι δαγκώνοντας το χείλος του.

Τζάστιν - Εδώ ήρθα γιατί... ψάχνω τον Κλάους!

Το βλέμμα μου πέφτει απότομα στον πρώην μου. Τον Κλάους; Δεν είναι περίεργο να κάνουν παρέα από την στιγμή που είναι κολλητός με τον Πολ;

Έλλη - Τον Κλάους.

Επαναλαμβάνω σηκώνοντας τα φρύδια μου, εκείνος κουνά καταφατικά το κεφάλι του. Ο Πολ γυρίζει το βλέμμα του σε αυτόν και του δίνει ένα ξυνισμένο χαμόγελο.

Πολ - Όπως βλέπεις δεν είναι εδώ, επομένως σύρε και γαμήσου.

Πάει να του κλείσει την πόρτα στο πρόσωπο αλλά η γροθιά του Τζάστιν τον προλαβαίνει.

Τζάστιν - Μισό!

Πολ - Τι θες ρε;

Τζάστιν - Έλλη μπορείς να έρθεις μαζί μου; Σίγουρα θα με βοηθήσεις να τον βρω.

Μου χαμογελάει με εκείνο το γοητευτικό του χαμόγελο και εγώ είμαι έτοιμη να του απαντήσω πως δεν θέλω αλλά ο Πολ με προλαβαίνει.

Πολ - Όχι, η Έλλη θα μείνει εδώ, δρόμο.

Α ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ; ΟΧΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΣΚΈΦΤΟΜΑΙ ΘΕΛΩ!

Του κλείνει την πόρτα στο πρόσωπο οριστικά αυτή τη φορά και μένει πλάτη σε εμένα, ακίνητος μπροστά από το κούφωμα. Ξεροβήχω για να σκεφτώ τι να του πρωτοπώ. Να τον βρίσω που δεν με αφήνει να φύγω ή να χυμήξω επάνω του για το πόσο σέξυ ακούστηκε όταν του είπε να πάει να γαμηθεί;

Το πρώτο Έλλη, το πρώτο!

Έλλη - Και για ποιον λόγο ας πούμε δεν με άφησες να πάω μαζί του;

Τον ακούω να γελάει ειρωνικά και βλέπω το κεφάλι του να κουνιέται ρυθμικά με το γέλιο του. Η πετσέτα του εχει κατέβει επικίνδυνα χαμηλά στη μέση του και νιώθω τον εαυτό μου να δαγκώνεται.

Πολ - Ήθελες να φύγεις;

Γυρίζει το σώμα του σε εμένα και προφέρει τις λέξεις του με ερωτική χροιά. Δαγκώνομαι ελαφρά και κοιτώ πλαγίως.

Έλλη - Δεν έχουμε να πούμε κάτι ούτως ή άλλως. Έτσι δεν είναι;

Γυρίζει να με κοιτάξει και μου δίνει ένα μισό χαμόγελο πριν καθήσει στο κρεβάτι του. Η πετσέτα του λύνεται και αφήνεται χαλαρή στο σώμα του, με δυσκολία να καλύπτει τη γύμνια του. Μια λάθος κίνηση και-

Πολ - Εσύ δεν είπες ότι έχουμε πρότζεκτ;

Ρωτάει πονηρά για να με φέρει σε δύσκολη θέση και εγώ στραβοκαταπίνω. Προσπαθώ να κοιτάξω οπουδήποτε αλλού πέρα από αυτόν, μόλις τον δω να ξαπλώνει πλάγια στο κρεβάτι.

Έλλη - Γ-για να αποφύγω τον Τζάστιν το είπα.

Πολ - Εγώ όταν ήθελα να αποφύγω την Βίκυ και είπα ότι είσαι κοπέλα μου, μου τα έχωσες όμως.

Κοιτάζω αγανακτισμένη το ταβάνι όταν τον ακούω να γελάει κάτω από την ανάσα του. Παίρνω μία βαθιά αναπνοή.

Έλλη - Ξέρεις ότι δεν είναι το ίδιο.

Πολ - Είναι και τα δύο ψέματα, άρα τυπικά είναι το ίδιο.

Έλλη - Η βαρύτητα του ενός σε σχέση με το άλλο είναι μηδαμινή.

Πολ - Έχεις δίκιο. Η πιθανότητα να είμαστε ξανά σε πρότζεκτ οι δύο μας είναι μικρή, αντίθετα με τη πιθανότητα να γίνεις κοπέλα μου.

Μένω άναυδη κοιτώντας τον να με αντικρίζει σοβαρός. Καταπίνω ηχηρά στην όψη του και στα λόγια του. Δεν μπορώ να σκέφτομαι τέτοια, αφού εγώ- εγώ το Πολ τον-

Έλλη - Τ-τι λες;

Πολ - Ξέρεις Έλλη... το βράδυ που σε γύρισα στο δωμάτιο σου τύφλα στο μεθύσι μου είχες πει κάτι.

Στραβοκαταπίνω και εύχομαι να πνιγώ, Χριστέ μου, ποιος ξέρει τι του είπα. Τον κοιτάζω στα μάτια και προσπαθώ να εμποδίσω τον εαυτό μου από το να αποσυντονιστεί στην ημίγυμνη όψη του.

Έλλη - Τι σου είπα;

Πολ - Πως από την στιγμή που δεν έχουμε σχέση, μπορείς να πας με όποιον θέλεις.

Ξεφυσώ ανακουφισμένη, ε εντάξει τότε! Πως κάνει έτσι; Νόμιζα θα μου πει τίποτα πορνοδιαστροφικό και άντε να μαζέψω τα ασυμάζευτα μετά.

Έλλη - Ε ναι, και που το κακό με αυτό;

Πολ - Στο ότι δεν θέλω να πας με κάποιον άλλο.

Μένω άναυδη στα λόγια του και γουρλώνω τα μάτια μου κοιτώντας τον. Τ-τι δεν θέλει; Γελάω ελαφρώς αμήχανα με το χαμόγελο μου να σκαλώνει στο πρόσωπο μου. Αποκλείεται να εννοεί αυτό που κατάλαβα ότι εννοεί.

Έλλη - Πολ τι θέλεις να πεις;

Πολ - Θέλω να πω πως... τέλος πάντων εγώ δεν έχω κάνει τίποτα με καμία από τότε που ξεκίνησε η ιστορία με εσένα.

Έλλη - Ναι αλλά που αφορά εμένα αυτό;

Πολ - Στο γεγονός ότι θα προτιμούσα να μην πας και εσύ με κάποιον άλλο.

Έλλη - Κάτσε γιατί νιώθω deja vu, Πολ μου την πέφτεις;

Τον ρωτώ ξανά όπως και εκείνο το βράδυ που με ανέβασε στον λόφο με το αυτοκίνητο του. Δεν γίνεται, δεν μπορεί να είμαι τόσο φαντασιόπληκτη. Εκείνος αμήχανα σηκώνεται όρθιος τυλίγοντας ξανά την πετσέτα του γύρω από το σώμα του και πηγαίνει προς την ντουλάπα του. Τον βλέπω από την συρταριέρα να τραβά ένα μαύρο εσώρουχο αλλά απότομα γυρίζω το κεφάλι μου προς το κομοδίνο του.

Πολ - Μη με βάζεις να το περιγράψω με λέξεις, δεν ξέρω τι να σου πω. Το μόνο που ξέρω είναι πως δεν μου αρέσει να σε βλέπω να μιλάς με άλλον.

Δαγκώνω το χείλος μου προσπαθώντας να κρύψω το χαμόγελο μου. Νιώθω στο στήθος μου την καρδιά μου να χτυπάει σε τρελούς ρυθμούς και το στομάχι μου να ανεβαίνει στον οισοφάγο μου.

Έλλη - Πολ... δ-δεν ξέρω τι να πω.

Γυρίζω να τον κοιτάξω και πλέον τον βλέπω σκουπίζει τον αυχένα του με την πετσέτα. Φοράει μόνο το μαύρο του εσώρουχο και με κοιτάζει στα μάτια. Σκουπίζει τα μαλλιά του και ξεφυσά.

Πολ - Δεν περίμενα να πεις κάτι για να πω την αλήθεια.

Γυρίζει πλάτη σε εμένα και ψάχνει στην ντουλάπα του κάτι να φορέσει. Δαγκώνω το χείλος μου και σκέφτομαι τι να του πω. Δεν το πιστεύω πως ο Πολ, μετά από τόσα χρόνια από το λύκειο, έχει ξανά έστω και κάποιο ελάχιστο συναίσθημα για εμένα. Πως ξέρω όμως ότι δεν θα μου ξανά κάνει το ίδιο όπως τότε;

Έλλη - Δεν σε εμπιστεύομαι.

Αυτός γυρίζει να με κοιτάξει με ένα συνοφρύωμα στο πρόσωπο του. Πιάνει μια μπεζ φούτερ στα χέρια του και την φορά μηχανικά.

Πολ - Δεν καταλαβαίνω.

Έλλη - Δεν σε εμπιστεύομαι, πως ξέρω ότι δεν θα ξανά κάνεις το ίδιο όπως τότ-

Πολ - Το διάστημα που ήμασταν μαζί δεν πήγα με καμία.

Έλλη - Ποιον προσπαθείς να κοροϊδέψεις;  Αφού τα είχες με την Βίκυ.

Πολ - Όχι δεν τα είχα με την Βίκυ και δεν έχω καμία ευθύνη για το εσώρουχο που μου έκανε δώρο στα γενέθλια μου. Δεν το κράτησα καν, το πέταξα.

Οι λέξεις του με εξαγριώνουν και αυτό με κάνει να χτυπήσω το πόδι μου νευρικά στο έδαφος κοιτώντας τον ειρωνικά.

Έλλη - Α δηλαδή είναι φαντασιόπληκτη, είναι τρελή και είπε για τα γενέθλιά σου να σου κάνει δώρο ένα προσωποποιημένο στρινγκ! Ποιον δουλεύεις ρε γελοίε;

Τον βλέπω πως εξαγριωμένος έρχεται στο μέρος μου και στέκεται ακριβώς μπροστά μου πιάνοντας με από τον πονεμένο αγκώνα μου.

Πολ - Σταματά να με ειρωνεύεσαι γιατί δεν ξέρω και εγώ τι θα γίνει. Με την Βίκυ δεν είχα καμία ανάμειξη όσο ήμουν μαζί σου, είτε σου αρέσει η αλήθεια, είτε όχι.

Φτύνει τις λέξεις του και γυρίζει ξανά πλάτη σε εμένα, πηγαίνει πάλι προς την ντουλάπα του για να βρει κάτι να φορέσει. Εκνευρισμένη τον ακολουθώ από πίσω.

Έλλη - Και τότε γιατί φοβόσουν να παραδεχτείς πως ήσουν μαζί μου; Τι σε φόβιζε τόσο;

Πολ - Εσύ δεν έλεγες στην αρχή της σχέσης μας ότι δεν ήθελες να μαθευτεί;

Απαντά νευρικά καθώς στρώνει επάνω του το παντελόνι που βρήκε στην ντουλάπα.

Έλλη - Ναι στην αρχή, αλλά μετά ήθελα να το πω και εσύ το απέφευγες μονίμως.

Πολ - Δεν γούσταρα να σε σχολιάζουν.

Έλλη - Αυτή είναι δικαιολογία του κώλ-

Πολ - Αυτή είναι η αλήθεια μου. Κανείς δεν θα έπαιρνε στα σοβαρά πως εμείς οι δύο είχαμε σχέση. Δεν γούσταρα να λένε για εσένα ότι σε θέλω μόνο για πήδημα, παρόλο που εγώ δεν σε άγγιξα ούτε μια φορά και εσύ πηδήχτηκες το πρώτο σου βράδυ με τον κολλητό μου.

Προσθέτει ειρωνικά την κακία του στο τέλος και με κάνει να σταυρώσω τα χέρια μου. Τον κοιτάζω στα μάτια.

Έλλη - Δεν το έλεγες γιατί ντρεπόσουν για εμένα.

Πολ - Ντράπηκα όταν σας είδα να φιλιέστε λίγα μέτρα μακριά από το κλαμπάκι που έφυγες τύφλα μαζί του. Ντράπηκε και η ντροπή όταν πήγες στο σπίτι του και το κάνατε.

Με κοιτάζει στα μάτια και εννοεί την κάθε λέξη του. Θέλει να ρίξω τις άμυνες μου αλλά δεν θα του κάνω την χάρη. Στην τελική ήμουν ελεύθερη και δεν όφειλα καμία εξήγηση σε κανέναν.

Πολ - Α τώρα δεν έχεις κάτι να πεις, ε;

Έλλη - Δεν σου οφείλω καμία εξήγηση για ότι έκανα τότε, στην τελική δεν ήμουν σε σχέση.

Πολ - Ναι αλλά εμένα φώναζαν κερατά στο σχολείο, όχι εσένα. Και επειδή δεν γουστάρω άλλο αυτή τη συζήτηση, το λήγουμε εδώ και τράβα στο δωμάτιο σου.

Ξαπλώνει χαλαρά στο κρεβάτι του και αγνοεί την ύπαρξη μου. Πιάνει το κινητό από το κομοδίνο και το ξεκλειδώνει σαν να μην είμαι στο δωμάτιο.

Έλλη - Αυτό πάλι από που προέκυψε; Με διώχνεις;

Πολ - Είμαι κουρασμένος και δεν μου αρέσει να μιλάω σε τοίχους. Όταν αποφασίσεις να καταλάβεις πως έχω δίκιο, τότε θα ξανά κάνουμε αυτή τη συζήτηση.

Θέλει να με κάνει να νιώσω άσχημα, θέλει να ρίξω τις άμυνες μου.

Έλλη - Και πολύ αξία σου έδωσα αγοράκι μου. Δεν θέλω να ξανά ασχοληθώ μαζί σου.

Γελάω ειρωνικά και πηγαίνω στην πόρτα του για να φύγω από το δωμάτιο του και να μην τον ξανά δω ποτέ στη ζωή μου. Θέλω να κλάψω.

Το καταλαβαίνω από τον ήχο του κρεβατιού πως σηκώθηκε απότομα όσο εγώ φτάνω στην πόρτα και με τρεμάμενα χέρια πιάνω το χερούλι. Ανοίγω γρήγορα την πόρτα για να βγω πριν με προλάβει όμως εκείνος την κλείνει με την παλάμη του και με στριμώχνει ανάμεσα σε εκείνον και το κούφωμα. Η πλάτη μου ακουμπά το στέρνο του και ελαφρώς νιώθω την στύση του κοντά στο σώμα μου. Αφήνω ένα μουγκρητό άθελα μου.

Πολ - Έχεις ένα στοίχημα στη μέση, μέχρι να το ολοκληρώσεις θα ασχοληθείς μαζί μου όσο μου την καυλώνει.

Το ένα του χέρι παραμένει κολλημένο στην πόρτα ενώ το άλλο του χέρι πιάνει τον γοφό μου. Μιλάει σαγηνευτικά, έχει μπάσα φωνή και με κάνει να χάσω έναν χτύπο.

Έλλη - Άσε με, θέλω να φύγω.

Του ψιθυρίζω έτοιμη να με πάρουν τα κλάματα από την ένταση. Νιώθω το κορμί του κολλημένο στο δικό μου, το άρωμα του πλημμυρίζει το δωμάτιο και νιώθω τόσο μα τόσο ανυπέρβλητα την επιθυμία να…του κάτσω;

Ε ΝΙΣΑΦΙ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΥΓΚΡΑΤΗΘΩ ΚΑΜΑΡΙ ΜΟΥ, ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΔΟ, ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΦΥΓΩ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ.

Με πιάνει από τους γοφούς και γυρίζει το σώμα μου για τον κοιτάξω. Η πλάτη μου ακουμπά τον τοίχο δίπλα από την πόρτα και πλέον βρισκόμαστε σε απόσταση αναπνοής. Πιάνει με τη παλάμη του το πηγούνι μου και με αναγκάζει να τον κοιτάξω. Σκύβει το κεφάλι του και μου αφήνει ένα μικρό υγρό φιλί στον λαιμό μου. Αμέσως μετά νιώθω ένα ελαφρύ δάγκωμα στον λοβό του αυτιού μου. Αφήνει ένα φιλί στο μάγουλο μου και έπειτα ψιθυρίζει στο αυτί μου.

Πολ - Δεν φεύγεις γιατί το ζητάς, φεύγεις γιατί σε βαρέθηκα για σήμερα.

Και μέσα σε μισό δευτερόλεπτο, άνοιξε την πόρτα του δωματίου του και με έσπρωξε έξω χωρίς να το καταλάβω. Βρέθηκα να κοιτάζω την κλειστή πόρτα με δάκρυα στα μάτια. Ήθελα να τσιρίξω, ήθελα να μπω μέσα στο δωμάτιο και τον πλακώσω στο ξύλο, ήθελα να μπω μέσα στο δωμάτιο και να τον αφήσω να μου κάνει ό,τι πιο πονηρό και πρόστυχο έχει κάνει ποτέ στη ζωή του.

Έλλη - Πες μου τι μου έχεις κάνει…