|Έλλη|

Έλλη - Ναι, δεν παίζει.

Στριφογύρισα τα μάτια μου σαν σκύλα. Δεν υπάρχει περίπτωση το μαλακισμένο να γράψει καλά στο τεστ. Περνάει τις τάξεις από ευγένεια στο πρόσωπο του πατέρα του.

Πολ - Έλλη!

Μου φώναξε από την άλλη μεριά της τραπεζαρίας και γύρισα να τον κοιτάξω. Τα βλέμματα των συμφοιτητών μου έπεσαν απευθείας επάνω μας, δεν ήταν και καθόλου σύνηθες θέαμα να μιλάω εγώ με τον Γουέστ.

Πολ - Στις 21:00 στο δωμάτιο μου για το project.

Έλλη - Καλά.

Η Πούνζι με κοίταξε με την άκρη του ματιού της γελώντας λίγο, την κάρφωσα με το βλέμμα μου. Ηλίθια και αυτή.

[...]

Η ώρα πέρασε και μάλλον ήρθε η στιγμή που θα πάω στο δωμάτιο του Πολ. Μαζεύω γρήγορα τα βιβλία της ιστορίας από το κρεβάτι μου και τα κρατάω στο χέρι μου. Με μεγάλα βήματα φτάνω στον θάλαμο των αγοριών αφήνοντας μερικούς πρωτοετείς να με σχολιάζουν. Λογικά άκουσαν τον πανίβλακα στην καφετέρια. Άμα δεν μας καρφώσει και κανένας θα ήταν τέλεια.

Χτυπάω την πόρτα και αυτός ανοίγει ημίγυμνος. Μπαίνω μέσα αγνοώντας τον πλήρως και κάθομαι στο κρεβάτι του παρατώντας τα βιβλία μου επάνω στο σκληρό στρώμα.

Έλλη - Λοιπόν;

Τον βλέπω με σταυρωμένα τα χέρια πάνω στο στήθος του να ξεκουράζει το σώμα του στην πόρτα. Παρατηρώ για λίγο την φαρδιά μαύρη φόρμα του που εφαρμόζεται ακριβώς κάτω από τους κοιλιακούς του.

Πολ - Όντως τώρα;

Έλλη - Ναι, τελείωνε.

Πολ - Αμα βοηθήσεις, θα τελειώσω πιο γρήγορα.

Γυρνάω με το υποτιμητικό βλέμμα μου να τον κοιτάξω από την κορφή μέχρι τα νύχια. Σκανάρω τον καβάλο του επάνω από τη φόρμα του. Σηκώνω το κεφάλι μου και τον κοιτάζω με ένα μισό χαμόγελο.

Έλλη - Μπα.

Μετά από πολλές ώρες σκέψης -μόνο δικής μου πάντα- είχαμε φτάσει περίπου στα μισά του project. Πέφτω στο κρεβάτι και ξαπλώνω κλείνοντας τα μάτια μου.

Έλλη - Ουφ, κουράστηκα.

Πολ - Μπορείς να μείνεις εδώ το βράδυ. Ο Κλάους δεν θα έρθει.

Έλλη - Ναι, ούτε καν.

Πήγα να σηκωθώ αλλά το χέρι του αμέσως γράπωσε τον αγκώνα μου τραβώντας με ξανά στο στρώμα.

Πολ - Σιγά ξανθούλα, δεν θα σου κάνω κάτι. Εξάλλου, τώρα είναι οι φύλακες έξω από τους θαλάμους, δεν θα ήθελες να σε δουν.

Αναστέναξα μπιτσίστικα και σαν απάντηση του έδωσα τον ήχο που έκανε το κεφάλι μου όταν συγκρούστηκε με το μαξιλάρι του κρεβατιού του.

Πολ - Αυτό σημαίνει πως θα μείνεις το βράδυ;

Έλλη - Αυτό σημαίνει ότι θα σφαλιαρίσω την φάτσα σου όταν ξυπνήσω το πρωί.

Γελάει λίγο, ξαπλώνει πίσω μου κάνοντας την κίνηση να με αγκαλιάσει. Αμέσως πετάω το χέρι του από πάνω μου.

Έλλη - Μην παραγνωριστούμε κιόλας Γουέστ.

Τον ακούω να γελάει ξανά και ανενόχλητος να με αγκαλιάζει από την μέση. Νιώθω την στύση του να ακουμπά ελαφρά την μέση μου. Στριφογυρίζω τα μάτια μου και αφήνω τον μελλοντικό μου εαυτό να αποφασίσει για να το πώς θα τον τιμωρήσει αύριο. Χαμογελάω πονηρά κάτω από την ανάσα μου.

Πολ - Σκάσε και κοιμήσου, ηλίθια.

Μουρμουρίζει πίσω από το αυτί μου και ως απάντηση του, τεντώνω ελαφρά τη μέση μου για να αγγίξω την στύση του. Τον ακούω να αφήνει μια μεγάλη ανάσα από τους πνεύμονες του. Τα χέρια του γραπώνουν πιο δυνατά την μέση μου, κάνω πως κουνιέμαι για να αυξήσω την τριβή μεταξύ των ρούχων μας.

Πολ - Μμμ-

Γελάω όταν δεν ακούω άλλο την ανάσα του, είναι άφωνος. Απομακρύνομαι από κοντά του στην άκρη του κρεβατιού. Ξεφυσάει ηχηρά τινάζοντας τα σκεπάσματα.

Έλλη - Καληνύχτα Γουέστ.

Πολ - Θα το πληρώσεις αυτό Τζόνσον, ο πόλεμος τώρα ξεκινάει.

Γελάω δυνατά όταν νιώθω το κρεβάτι δίπλα μου να ξεστρώνεται και ακούω την πόρτα του μπάνιου του να κλείνει. Θα σου καταστρέψω την ζωή.

[…]

Άνοιξα σιγά σιγά τα μάτια μου και το πρώτο πράγμα που είδα ήταν το πρόσωπό του. Κοιμόταν ημίγυμνος στην άλλη άκρη του κρεβατιού. Φαίνονταν ήρεμος, σαν να έβλεπε ένα καλό όνειρο. Κάθομαι και τον παρατηρώ για λίγο. Τα πυκνά φρύδια του κατέληγαν στις γωνίες μιας μικρής και λεπτεπίλεπτης μύτης, οι βλεφαρίδες του κρύβουν τα σκούρα καστανά του μάτια ακόμα και όταν είναι ξύπνιος. Τα χείλη του είναι σαρκώδη, μισάνοιχτα και σχεδόν προκλητικά. Χωρίς να το σκεφτώ πολύ, ανασηκώθηκα στο κρεβάτι, σήκωσα το χέρι μου και τον χαστούκισα με δύναμη. Αμέσως άνοιξε τα μάτια του τρομαγμένος, έπιασε το μάγουλο του.

Πολ - ΑΑ- Είσαι τρελή κοπέλα μου; Γιατί το έκανες αυτό;

Έλλη - Σου είχα πει ότι θα σε χαστουκίσω μόλις ξυπνήσω.

Με κοίταξε σοκαρισμένος αλλά αμέσως μετά γέλασε. Όταν λέω εγώ ότι το παιδί χάνει λάδια, τα πατάει και γλιστράει μου λέγατε "Όχι"!

Πολ - Δεν πίστευα ότι σοβαρολογούσες!

Γελώντας λίγο με το κόκκινο μάγουλο του ξεχάστηκα, όμως όταν επανήλθα στην πραγματικότητα τον ρώτησα τρομαγμένη.

Έλλη - Τι ώρα είναι;

Νυσταγμένα χτύπησε την κορυφή του ρολογιού του που βρίσκεται πάνω στο κομοδίνο και εκείνο άναψε. Χασμουριόντας παράλληλα μου απάντησε.

Πολ - 07:57.

Έλλη - Γαμώτο! Πρέπει να πάω στο δωμάτιο μου να ετοιμαστώ για το μάθημα!

Γρήγορα πετάχτηκα από το κρεβάτι και χωρίς καν να του πω κουβέντα παραπάνω, βγήκα από το δωμάτιο του. Έτρεξα γρήγορα στο δικό μου, άνοιξα και έκλεισα την πόρτα σε δευτερόλεπτα. Ξεκίνησα να ντύνομαι άτσαλα για να προλάβω.

-Περιττό να πούμε ότι σκοτώθηκα κανά 15 φορές αλλά ενιγουεϊ-

Έτρεξα στην τάξη και μπήκα μέσα ευτυχώς πριν έρθει η Κλίντον. Κοίταξα τις κενές θέσεις και κατάλαβα ότι η μόνη κενή ήταν ανάμεσα στον Πολ και τον Κλάους.

Ωραία που θα περάσουμε και σήμερα.

Κάθησα ανάμεσα τους και έβαλα τα βιβλία μου πάνω στο θρανίο. Ξεφύσηξα δυνατά από ανακούφιση.

Κλάους - Γεια σου Έλλη.

Έλλη - Καλημέρα.

Απάντησα μονολεκτικά αλλά η φωνή της καθηγήτριας τον διέκοψε πριν προλάβει να πει άλλη κουβέντα, ευτυχώς δηλαδή.

Κλίντον - Σιχαμένα! Πρέπει να ακούσετε αυτά που λέω, θα πέσουν στο τεστ.

Πέντε λεπτά αργότερα και τα δύο βόδια είχαν αποκοιμηθεί πάνω στο θρανίο. Όχι απλά είχαν αποκοιμηθεί, ροχάλιζαν κιόλας! Η Κλίντον κοίταξε προς το μέρος μας και ξεφύσηξε δυνατά. Καθάρισε τον λαιμό της και απλά-

Κλίντον - ΠΟΛ ΚΑΙ ΚΛΆΟΥΣ! ΞΥΠΝΉΣΤΕ!

Και οι δύο πετάχτηκαν από το θρανίο σαν ελατήρια. Χαμένοι κοίταξαν δεξιά, αριστερά και μετά την Κλίντον.

Κλάους - Α;

Πολ - Τι έγινε;

Όλη η τάξη άρχισε να γελάει ενώ οι δύο τους έτριβαν τα μάτια τους νυσταγμένα. Απορώ, πόση ξεκούραση χρειάζονται δύο πλάσματα που με το ζόρι δεν θεωρούνται μονοκύτταροι οργανισμοί.

Κλίντον - Είναι η ώρα του τεστ.

Η Κλίντον μοίραζε τις λευκές κόλλες αργά και βασανιστικά ενώ εγώ κοιτούσα καλά τα μανικιουρισμένα νύχια μου. Έπιασε τα θέματα στα χέρια της και ξεκίνησε να τα μοιράζει από την άλλη πτέρυγα.

Κλίντον - Πολ, άλλαξε θέση και πήγαινε στην έδρα.

Πολ - Τι; Γιατί;

Κλίντον - Και ο πατέρας σου αυτό είπε όταν σε είδε μετά την γέννα, εμπρός!

Εκείνος ξεφύσηξε νευριασμένος και άρπαξε την κόλλα του με νεύρο από το θρανίο.

Έλλη - Καλή βάση Πολάκο.

Τον ειρωνεύτηκα και εκείνος σήκωσε το δεξί του φρύδι σε εμένα. Σιγά άντρα εσύ, σιγά. Θα σπάσεις καμία γόβα.

Πολ - Να το θυμάσαι αυτό που λες, να θυμάσαι και το στοίχημα μωρό μου.

Είπε με ύφος και εγώ γέλασα ειρωνικά στο υποκοριστικό του. Σιγά μην τα καταφέρεις Γουέστ. Πιο εύκολο είναι να αρμέξεις έναν ταύρο παρά να γράψεις εσύ καλά σε ένα τεστ.

Ξεκινήσαμε όλοι να γράφουμε το τεστ αφού μας μοίρασε η Κλίντον τα χαρτιά και μπορώ να πω πως ήταν σχετικά μέτριο. Μετά από περίπου δεκαπέντε λεπτά όλοι είχαν τελειώσει και τα μάζεψε. Βοήθησα και λίγο τον Κλάους, κρίμας ήταν.

Κλίντον - Θα ελέγξω τα τεστ σας σε αυτά τα δέκα λεπτά. Μπορείτε να μιλάτε χαμηλόφωνα μεταξύ σας ή να διαβάσετε.

Φυσικά όλη η τάξη ξεκίνησε να μιλάει ενώ η εκείνη έλεγχε τα τεστ. Ο Πολ επέστρεψε πίσω στην θέση του δίπλα μου και κάθησε. Όλως παραδόξως δεν είπε τίποτα. Μάλλον κατάλαβε ότι ήταν αρκετά άχρηστος για να με κερδίσει σε αυτό το στοίχημα.

Μετά από περίπου δέκα λεπτά η Κλίντον μίλησε.

Κλίντον - Καλώς, θα σας επιστρέψω τα τεστ. Να ξέρετε σχεδόν όλοι πατώσατε αν και υπήρχαν μερικές ευχάριστες εξελίξεις. Γουέστ αγόρι μου, από ποιον αντέγραψες; Αφού σου άλλαξα θέση.

Πολ - Από κανέναν κυρία, με βλέπατε όλη την ώρα.

Κλίντον - Ότι έγραφες έγραφες, δεν μπορώ να πω. Τα σωστά που έγραφες όμως θέλω να μας πεις από που ήρθαν.

Πολ - Διάβασα κυρία.

Είπε άνετος αφήνοντας το σώμα του να ξεκουραστεί επάνω στην καρέκλα. Αποκλείεται, μπλοφάρει. Διάβασε; Μα πότε; Ήταν ένα ολόκληρο κεφάλαιο, μόνο αν έμεινε ξάγρυπνος όλη την νύχτα θα μπορούσε να το-

Ω που να πάρει, διάβασε!

Κλίντον - Τι να πω; Ίσως η εκδρομή αποτέλεσε μοτιβέισιο για εσένα. Δεν περίμενα ότι θα το το πω ποτέ αυτό αλλά… μπράβο Γουέστ!

Τον είδα που γύρισε να με κοιτάξει πονηρά με την άκρη του ματιού του.

Πολ - Ευχαριστώ κυρία, θέλω πολύ να έρθω σε αυτή την… εκδρομή.

Μουρμούρισε κοιτώντας με στα μάτια. Στραβοκατάπια χωρίς να το καταλάβω. Και στην τελική πόσο καλά μπορεί να έγραψε; 70%; 80%; Άντε 83% το πολύ…

Η Κλίντον άφησε το γραπτό μου επάνω στο θρανίο.

Τζόνσον Έλλη (PCL1276232) - 100%

Ο βλάκας δίπλα μου δεν είχε πάρει ακόμα το γραπτό του αλλά δεν με ένοιαζε και ιδιαίτερα. Δεν υπήρχε περίπτωση να έγραψε καλά χωρίς καμία βοήθεια. Λίγα λεπτά αργότερα έφτασε το γραπτό του στα χέρια του. Κρυφοκοίταξα το τεστ του για να τον κοροϊδέψω για τον καταπληκτικά χαμηλό βαθμό που σίγουρα πήρε αλλά άσπρισα ολόκληρη καθώς αυτό που είδα δεν μου άρεσε καθόλου.

Γουέστ Παύλος (PCL1276245) - 97%

Πολ - Ξανθουυυλαα.

Ψελλίζει τραγουδιστά και μου κουνάει το τεστ του στο πρόσωπο μου δείχνοντας με τον δείκτη του τον βαθμό. Καταπίνω αργά και εύχομαι να πνιγώ, τι πήγα και έκανα…

Πολ - Μάντεψε ποια θα μου κάνει "Γουβ";

Γέλασε στα μούτρα μου όσο εγώ είχα χάσει το χρώμα μου. Άμα σύγκρινε κανείς την κόλλα του γραπτού με το πρόσωπο μου θα έλεγε ότι ήμουν πιο λευκή. Δεν υπάρχει πιθανότητα να συνέβη αυτό! Έπιασα το γραπτό του και σαν μανιακή έψαχνα τυχόν λάθη, δεν είχε κανένα! Δεν αντέγραψε το μαλακισμένο, τα έχει γράψει και με δικά του λόγια. Δεν-δεν είναι δυνατόν-

Έλλη - Απλά σκοτώστε με τώρα.

Ψιθύρισα σιγανά και κοίταξα το κενό. Ο Κλάους από δίπλα κοίταξε τα γραπτά μας και σοκαρισμένος γύρισε να κοιτάξει πρώτα τον κολλητό του και μετά εμένα.

Κλάους - Κάτσε. Έχεις όντως χάσει το στοίχημα; Οοοο την γάμησες.

Αμέσως ξύπνησα από τον λήθαργο μου και κοίταξα τον Πολ με ένα βλέμμα που σκοτώνει.

Έλλη - Πως ήξερε σχετικά με το στοίχημα;

Τον ρωτώ ενώ δείχνω με τον αντίχειρα μου τον Κλάους. Εκείνος γύρισε να με κοιτάξει πριν χαμογελάσει πονηρά.

Πολ - Του το είπα χθες βράδυ που μου κρατούσε παρέα για να μην κοιμηθώ πάνω στο βιβλίο.

Απάντησε χαλαρά και ανασήκωσε τους ώμους του αθώα στον αέρα. Εγώ δάγκωσα δυνατά το κάτω χείλος μου για να μην τον βρίσω.

Κλίντον - Είστε ελεύθεροι.

Χωρίς να χάσω πολύ χρόνο μάζεψα τα πράγματά μου και βγήκα από την τάξη. Προχώρησα με μεγάλα βήματα προς την καφετέρια του σχολείου. Εκεί βρήκα την Πούνζι να με περιμένει και πήγα να καθήσω δίπλα της.

Πούνζι - Λοιποοοον;

Με κοίταξε με ένα πονηρό βλέμμα καθώς ανεβοκατέβαζε ρυθμικά τα φρύδια της. Ξεφύσηξα δυνατά πριν της χαμογελάσω ψεύτικα.

Έλλη - Τι λοιπόν;

Πούνζι - Κέρδισες ή έχασες;

Την κοίταξα από πάνω ως κάτω ξεφυσώντας αργά. Με ένα μεγάλο χαμόγελο της απάντησα.

Έλλη - Κέρδισα.

Εκείνη ενθουσιάστηκε. Βάρεσε παλαμάκια στον αέρα χαρούμενη και μου απάντησε.

Πούνζι - Αλήθεια;

Έλλη - Όχι.

Της είπα και άφησα κάτω την τσάντα μου. Εκείνη γέλασε λίγο αλλά αμέσως σοβάρεψε όταν την κοίταξα με το δολοφονικό βλέμμα μου.

Πούνζι - Δεν θα ήθελα με τίποτα να ήμουν εσύ.

Δήλωσε και ξεκίνησε ξανά να γελάει. Γουαου. Τι υποστηρικτή φίλη που είναι.

Έλλη - Τι καλή φίλη που είσαι!

Της είπα στάζοντας ειρωνία αλλά τελικά παρασύρθηκα και εγώ από το γέλιο της. Φίλη να σου πετύχει.

Πούνζι - Συγγνώμη.

Πολ - Έλληηηηη!

Είπε με έναν εύθυμο τόνο και εγώ απλά στριφογύρισα τα μάτια μου. Πίσω μου σε έχω σατανά.

Έλλη - Απλά φύγε.

Παρόλο που του είπα να φύγει αυτός βολεύτηκε στην θέση δίπλα μου. Γιατί βρε γαμώ το σπίτι μου;

Πολ - Δεν είσαι σε θέση να δίνεις διαταγές σκυλάκι μου, εγώ το κάνω αυτό εδώ πέρα.

Είπε με ύφος ντιβάρας και αμέσως πέρασε το χέρι του γύρω από τον ώμο μου. Το έσπρωξα αηδιασμένη αλλά εκείνος το ξανά έβαλε ανενόχλητος.

Έλλη - Ω συγγνώμη η αυτού μεγαλειότης! Δεν θα το επαναλάβω!

Εκείνος με κοίταξε σοβαρός κατάματα και τον κοίταξα πίσω. Έγειρε το σώμα του προς το μέρος μου και έστριψε απότομα το κεφάλι του ώστε τα χείλη του να φτάσουν στο αυτί μου. Ένα γρήγορο ρίγος ένιωσα να διαπερνά το κορμί μου αλλά αμέσως κάλμαρα τις ορμόνες μου στο φυσιολογικό τους.

Πολ - Λοιπόν κοίτα τι θα γίνει. Κάθε φορά που θα λες κάτι κακό για εμένα, θα μου χρωστάς και τόσα φιλιά.

Μου ψιθύρισε στο αυτί και ακούμπησε τελικά τη πλάτη του στην πλάτη της καρέκλας. Το πρόσωπο του βρίσκονταν στο ύψος του ώμου μου και το σώμα του σε με πλαγιαστή στάση, κάπως άβολη θα έλεγα.

Έλλη - Αγχκ.

Ξεφύσηξα νευριασμένη. Εγώ λέω συνεχώς άσχημα πράγματα για αυτόν! Ο αριθμός των φιλιών θα περάσει το 1 εκατομμύριο!

[...]

Είμαι στο δωματιάκι μου και τακτοποιώ τα βιβλία μου καθώς ακούω μουσικούλα. Η πόρτα ξαφνικά άνοιξε και γύρισα να δω ποιος ήταν. Ο Πολ μπήκε μέσα στο δωμάτιο αλλά έκανα σαν να μην τον είδα ποτέ των ποτών!

Πολ - Γειά σου ξανθούλα.

Συνέχισα να ακούω την μουσική μου χωρίς να του απαντήσω στο παρατσούκλι του. Θα σου σπάσω τα νεύρα, τριμάλακα!

Εκείνος ήρθε κοντά μου και μου έβγαλε το ένα ακουστικό από τα αυτιά μου.

Πολ - Είπα "Γεια".

Συνέχισα να τον αγνοώ μέχρι που μου έδωσε ένα πονηρό χαμόγελο και άρχισε να με πλησιάζει. Ερχόταν πιο κοντά και ακόμα πιο κοντά ενώ εγώ πισωπατούσα μέχρι που έφτασα στον τοίχο.

Εδώ βρήκαν να χτίσουν τον τοίχο; Δεν μπορούσαν να τον χτίσουν ένα χιλιόμετρο πιο κάτω;

Ηλίθιε τοίχε!

Κοίταξα τον Πολ που ακόμα είχε ένα πονηρό χαμόγελο στο πρόσωπο του και συνέχισε να με πλησιάζει.

Όταν πια απείχε εκατοστά από το πρόσωπο μου, έβαλε τα χέρια του δεξιά και αριστερά του κεφαλιού μου. Έγειρε προς το μέρος μου μέχρι που τα χείλη του είχαν μια ελάχιστη απόσταση από τα δικά μου και έκλεισα τα μάτια μου. Αηδιαστικό.

Μετά από λίγη ώρα αφού δεν ένιωσα τίποτα τα άνοιξα και τον είδα πάλι πιο μακρυά από εμένα με το ίδιο πονηρό χαμόγελο.

Έλλη - Μ-με κορόιδεψες!

Ένιωσα τα μάγουλα μου να καίγονται από την ντροπή και τα νεύρα μου. Δεν θα με απορρίψεις εσύ, εγώ θα το κάνω!

Πολ - Ήθελε η ξανθούλα να την φιλήσω;

Με ρώτησε με ένα τεράστιο πονηρό χαμόγελο να κοσμεί το πρόσωπο του. Ο άξεστος, ο ποταπός, ο-ο χυδαίος!

Έλλη - Μόνο στον ύπνο σου, ηλίθιε!

Πολ - Αυτό είναι ένα φιλί.

Αμέσως μένω ακίνητη μόλις συνειδητοποιήσω τι έκανα. Αλλάζω το βλέμμα μου σε λίγο πιο παρακλητικό από ότι συνήθως και εκείνος ρίχνει το κεφάλι του στον ώμο του.

Έλλη - Ω περίμενε, αυτό το είχα ξεχάσει. Μπορούμε να το ξανά ξεκινήσουμε παρακαλώ;

Πολ - Οοοοοοχι.

Έλλη - Χμ…

Άλλαξα το βλέμμα σε δολοφονικό. Εκείνος γέλασε και ξάπλωσε χαλαρός στο κρεβάτι μου κοιτώντας με. Έδειξε να  περιμένει από εμένα μια απάντηση, η οποία δεν άργησε να έρθει από την στιγμή που με κοίταζε με αυτόν τον τρόπο.

Έλλη - Εύχομαι να σε πατήσει νταλίκα!

Πολ - Δύο.

Τον αγριοκοίταξα πριν γυρίσω την πλάτη μου στο μέρος του. Δεν μπορώ να ασχοληθώ μαζί του, πώς θα τα βγάλω πέρα με το στοίχημα;

Έλλη - Βλάκα…

Μουρμούρισα κάτω από την ανάσα μου βγάζοντας και το δεύτερο ακουστικό από το αυτί μου.

Πολ - Τρία.

Έλλη - ΑΑΓΓΧΚ!

Γύρισα να τον κοιτάξω εκνευρισμένη. Τι σκατοβιωνικό αυτί είναι αυτό που έχει μωρέ;!

Πολ - Γουάου! Κέρδισες τρία φιλιά σε λιγότερο από δέκα δευτερόλεπτα! Αυτό ήταν γρήγορο.

Έλλη - Αγχμ!

Ξεροκαταπίνω για να μην τον βρίσω. Αν έκανα πως άνοιγα το στόμα μου, δεν θα προλάβαινα να μαζέψω τις κουβέντες μου.

Πολ - Αναρωτιέμαι πόσο θα σου πάρει για να φτάσεις στα τέσσερα.

Με κοίταξε σχεδόν πονηρά αλλά αψήφισα το υπονοούμενο του. Σταύρωσα τα χέρια μου μπροστά στο στήθος μου.

Έλλη - Είμαι κουρασμένη. Θέλω να φύγεις.

Και μετά μουρμούρισα.

Έλλη - Ή να σε χτυπήσει κάποιος με ένα τούβλο στο κεφάλι.

Πολ - Τέσσερα.