Έπρεπε να ξυπνήσω νωρίς το πρωί γιατί είχα την πρώτη πρόβα μου με τα παιδιά από την παράσταση. Φόρεσα κάτι απλό και κομψό συγχρόνως και ξεκίνησα για το πανεπιστήμιο όπου θα γινόταν η πρόβα.
Μια άσχημη συνήθεια που έχω είναι να βάζω τα ακουστικά στα αυτιά μου, όταν περπατάω, και να ακούω μουσική.
Πάτησα το πρώτο τραγούδι στην playlist που βρήκα και κίνησα για το Πανεπιστήμιο. Πόσα μου θύμισε αυτό το τραγούδι,σε κάποια στιγμή άρχισα να το τραγουδάω μάλλον όχι τόσο σιγά όσο πίστευα, διότι δύο γιαγιάδες γύρισαν και με κοίταξαν παράξενα.

"Θέλω τα χρόνια
σε εκείνα τα αλώνια
που παίζαμε μπάλα
κρυφτό και κρεμάλα
μικρή μου αλάνα.
Μη φωνάζεις ρε μάνα
ο κόσμος κοιμάται
για να μη θυμάται..."

Λίγο μετά από τη στιγμή που έφτασα στο Πανεπιστήμιο ξεκινήσαμε την πρόβα. Γνώρισα πολλά παιδιά , πρόσχαρα,χαμογελαστά και ευγενικά.
"Μπράβο παιδιά, πολύ καλά! Αύριο μετά την σχολή σας περιμένω πάλι εδώ."μας ανακοίνωσε εκείνη η κυρία που έμοιαζε λίγο με την μητέρα μου.

"Γειά, είμαι η Αλκμήνη." ήρθε και μου συστήθηκε η κοπέλα που ήταν μαζί μου στο ηχητικό κομμάτι του έργου.

"Μελίτα, χάρηκα!"είπα και της προσέφερα το χέρι μου για μια χειραψία.

"Ευτυχώς η Μιρέλα δεν μας εξουθένωσε πολύ σήμερα."
"Μιρέλα; Την γνωρίζεις προσωπικά;"
"Η κυρία Κωνσταντάτου. Ναι, βασικά είναι σαν μητέρα μου ,θες να πάμε για έναν καφέ να τα πούμε πιο αναλυτικά;"
"Ναι , κανένα πρόβλημα . Δεν μου είπες, όμως, σε ποιο έτος είσαι;"

"Πριν δύο εβδομάδες άρχισα να φοιτώ στο τμήμα της Δημοτικής εκπαίδευσης στην προσχολική ηλικία." με ένα ύφος που μαρτυρούσε ότι η ονομασία της σχολής της ήταν σιδηρόδρομος.
"Κοίτα να δεις που θα γινόμασταν και συμφοιτήτριες. Εγώ είμαι στο τρίτο έτος του παιδαγωγικού."
"Λοιπόν, πάω να ειδοποιήσω την Μιρέλα , ότι δεν θα γυρίσω μαζί της και επιστρέφω."

Περπατήσαμε αρκετή ώρα με την Αλκμήνη όπου βρήκαμε μια ήσυχη καφετέρια και καθήσαμε.
"Για να σου λύσω τις απορίες, γεννήθηκα πρόωρα και αναγκάστηκα να μείνω στην θερμοκοιτίδα για δύο μήνες περίπου. Μια μέρα που ερχόντουσαν να με επισκεφθούν οι γονείς μου βρήκαν μοιραίο θάνατο , λόγω του ότι μια νταλίκα πέρασε στο αντίθετο ρεύμα . Γονείς δεν γνώρισα , ουσιαστικά, αλλά η Μιρέλα είναι η γυναίκα του θείου μου,του αδελφού του μπαμπά μου. Επειδή η Μιρέλα είχε μεγαλώσει σε ορφανοτροφείο , δεν ήθελε να έχω την ίδια κατάληξη. Έτσι, απέκτησα μια οικογένεια και αυτοί ένα παιδί. Δεν έχουν κάνει άλλο παιδί , διότι αφιερώθηκαν σε εμένα και την καριέρα τους. Αν και έχω ορισμένες υποψίες εδώ και μέρες..."

"Πραγματικά δεν περίμενα μια τέτοια κατάληξη. Όταν λες υποψίες τι εννοείς;"
"Να τις τελευταίες μέρες η Μιρέλα είναι συνέχεια στο μπάνιο, τρώει λίγο περισσότερο και έχει υπνηλία."
"Πιστεύεις αυτό που πιστεύω;"
"Σε μεγάλο βαθμό μπορώ να πω. "
"Πες μου όμως για εσένα μερικά πράγματα."
"Λοιπόν, είμαι στο τρίτο έτος του παιδαγωγικού , γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Γύθειο, είμαι μοναχοπαίδι, προσπαθώ να ξεκολλήσω από έναν άνθρωπο αλλά έχω πάθει εξάρτηση και εμένα η μητέρα μου μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο. Πίνω τον καφέ μου πάντα σκέτο, γιατί όπως λέω η ζωή μας είναι ήδη γλυκιά και δεν χρειάζεται επιπλέον ζάχαρη, μισώ το κάπνισμα σε βαθμό κακουργήματος. Επίσης, σκέφτομαι κάποια στιγμή να πάρω σκύλο. Αυτά από εμένα..."
"Ευχαριστώ για τις πληροφορίες, όμως ,όταν λες ότι είσαι προσκολλημένη σε ένα άτομο εννοείς ότι υπάρχει σχέση εξάρτησης;"
"Δεν υπάρχει καν σχέση, υπήρχε κάποτε όταν ήμουν δεκαεφτά χρονών , μετά έφυγε... Τον λόγο δεν τον έμαθα ποτέ. Πόνεσα πιο πολύ από ότι πίστευα , τον γνώριζα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου , έλεγε ότι θα είναι πάντα εκεί να με προστατεύει. Έφυγε όμως, τότε που τον χρειαζόμουν όσο ποτέ."
"Πρέπει να πονάει πολύ. Λοιπόν δεν θα σε φορτώσω άλλο συναισθηματικά για πες μου τι ράτσα σκύλο θες;"
"Γαλλικό μπουλντόγκ , είναι γλύκες έχεις δει κάτι ματάκια που έχουν, βέβαια σε κάνουν μπάνιο από τα σάλια, αλλά είναι αξιολάτρευτα. Αλλά δεν θέλω να επιβαρύνω τους γονείς με επιπλέον έξοδα, οπότε ένα μέρος του πρώτου μου μισθού θα δωθεί για την αγορά σκύλου."
"Έχουμε και εμείς σπίτι ένα γαλλικό μπουλντόγκ, είναι θηλυκιά και την λένε Ρόξυ."
" Εγώ αν πάρω θα πάρω αρσενικό ,με τα θηλυκά σκυλιά δεν τα πάω τόσο καλά."είπα και ξέσπασε σε γέλια η Αλκμήνη.
"Λοιπόν, Μελίτα, επειδή πρέπει να πηγαίνω γιατί θα ανησυχούν σπίτι , θέλεις να ανταλλάξουμε τηλέφωνα για να ξαναβρεθούμε ;"
"Ναι βεβαίως ,σημειώνεις..."

Το πιο μεγάλο κεφάλαιο 703 λέξεις 😂 Συγχωρέστε με άλλα #πανελελε2019