Αφιερωμένο με αγάπη σε όλους εσάς που το πλαισιώσατε απο την πρώτη έως την τελευταία στιγμή με αγάπη !
Αγαπημένες μου για εσάς κάθε ξεχωριστό ευχαριστώ..@rose_17 DianaRay1 Dionysia1980 _ioannidouu fontana1981 ElliPam91 Feggari70 elenitsentzou KontrafouriDimitra grammenou dimfil nikollll_19 user38769999 KaterinaSyriopoulou KikiMoutafidou ❤❤

《Μαρίνα μου ξύπνα κορίτσι μου ..! Σύνελθε εσύ κι ο Κρίστιαν με έχετε τρομοκρατήσει όσο ποτέ άλλοτε..!》με καλούσε μελιστάλαχτα η απαλή φωνή της νιώθοντας σταδιακά το άγγιγμα της στο φλογισμένο πρόσωπο μου.

Πετάρισα νυσταγμένη τα βαριά βλέφαρα μου κοιτάζοντας ολόγυρα τον χώρο που για μερικά δευτερόλεπτα φάνταζε παντελώς άγνωστος προτού συνειδητοποιήσω πως βρισκόμουν ακόμη στην ηλιόλουστη πλέον κρεβατοκάμαρα μου ξαπλωμένη.

《Μαμά..τι συνέβει πως κατόρθωσες να τους δίωξεις ; Ο Κρίστιαν..θεέ μου είναι ζωντανός έτσι δεν είναι..;》ρώτησα απευθείας αγχωμένη κι ας αντιμετώπιζα μια ελαφριά δυσκολία στην αναπνοή που προς το παρόν επέλεξα να προσπεράσω.

《Μωρό μου ησύχασε..ζεί κι αναπνέει ο καλός σου μονάχα με ανησυχεί που εδώ κι ώρα παραμένει βυθισμένος σε αυτό τον ανεξήγητο ύπνο..!》ψέλλισε δειλά φοβούμενη την αντίδραση μου η οποία παρά τον σωματικό πόνο ήταν έντονη .

Πετάχτηκα επάνω ανήσυχη αντικρίζοντας το αναίσθητο σώμα του στο πλευρό μου ακίνητο και άκαμπτο φάνταζε σχεδόν μαρμαρωμένο αφού μονάχα το στέρνο του που ανεβοκατέβαινε αργά αποτελούσε ένδειξη ζωής .

Έσυρα τρομαγμένη το κορμί μου κοντά του αγκαλιάζοντας το δικό του προστατευτικά όπως συνήθιζα να κρατώ τα νεογέννητα παιδιά μας κάποτε .

《Καρδιά μου με ακούς..; Είμαι εδώ Κρίστιαν κοντά σου ..δεν έχω σκοπό να σε αφήσω ξανά ποτέ μονάχο σου μην τολμήσεις να με αφήσεις κι εσύ ..σε χρειάζομαι ..》ψιθύρισα συγκινημένη στα αυτιά του ακουμπώντας τρυφερά το μέτωπο μου στο ιδρωμένο δικό του .

《Κορούλα μου θέλει ίσως το χρόνο του να επανέλθει μην ξεχνάς πως είναι κι κουρασμένος ..》ψέλλισε εύθυμα η μητέρα μου προτού προχωρήσει στην εξιστόρηση των γεγονότων.
《Δεν φανταζόμουν πως θα βιώναμε έναν τέτοιο εφιάλτη ποτέ.
Ευτυχώς που είχατε κι εμένα χθές το βράδυ κοντά σας κορίτσι μου ειδάλλως αυτοί οι δύο άθλιοι θα σας είχαν αποτελειώσει δίχως δισταγμό. Πυροβόλησα σχεδόν στα τυφλά κι τον άλλο άνδρα κι εκείνος έπεσε κατάχαμα. Έπειτα για καλή μου τύχη κατέφθασε η αστυνομία και τους συνέλαβε ..!》

《Σε ευχαριστώ μητέρα φέρθηκες τόσο γενναία παρά τον αβάσταχτο πόνο της απώλειας σου..! Το μόνο πράγμα που επιθυμώ όσο τίποτα στον κόσμο πια είναι να επανένωσω την οικογένεια μου αλλα δίχως εκείνον δεν μπορεί να υφίσταται επανένωση..》ψιθύρισα χαιδέυοντας αδιάκοπα τα μαλλιά του με την ελπίδα να ατενίσω τα δύο του μάτια να βυθίζονται στα δικά μου όπως παλιά.

《Θα πάω να σου φέρω ένα ποτήρι γάλα κορίτσι μου πέρασες δύσκολη νύχτα επιστρέψω..》πρόφερε μελιστάλαχτα καθώς αποχωρούσε βιαστική αφήνοντας τους δύο μας αγκαλιασμένους.

《Υπναρά μου ξύπνα επιτέλους ..σε χρειάζομαι όσο ποτέ άλλοτε παρά τα όσα είπα κι όσα έπραξα παραμένω τρελά ερωτευμένη μαζί σου σαν να σε γνώρισα πρώτη φορά. Γι αυτό άσε επιτέλους τα πείσματα κι άφησε μου χώρο να διεσδύσω ξανά στα άδυτα της καρδιάς σου.. 》συνέχιζα να ψιθυρίζω αδιάκοπα στα αυτιά του ακουμπώντας με αγάπη και αμέτρητη στοργή το σώμα που μου είχε λείψει απίστευτα.

Παρά την τρυφερή μου εξομολόγηση παρέμενε βυθισμένος σε έναν βαθύ λήθαργο που έδειχνε να μην έχει τέλος όσο η ώρα ταυτόχρονα πίεζε για την συνάντηση με τον γυναικολόγο που θα άλλαζε μια για πάντα την ρότα της ζωής μας.

Ακόμη έτρεφα ενδοιασμούς στην ψυχή μου για την ζοφερή πράξη που ετοιμαζόμουν να προβώ σε βάρος μιας ψυχής που ίσως έφερνε χαρά στις ζωές μας και συνάμα θα αναζοπύρωνε την φλόγα του γάμου μας όπως τα υπόλοιπα παιδιά μας .

Κοίταξα πρόχειρα το ψηφιακό ρολόι στο κομοδίνο πλάι διακρίνοντας πως ήδη η ώρα ήταν περασμένες οκτώ το πρωί συνειδητοποιώντας πως το ραντεβού που μετα βίας είχα κλείσει ήταν κανονισμένο για τις εννέα .

Ακούμπησα το ιδρωμένο μετωπό του πασχίζοντας να βεβαιωθώ αν είχε ανεβάσει πυρετό αφού η νάρκη στην οποία είχε περιέλθει φάνταζε πολύ παράξενη εκτός εάν απο το χτύπημα που δέχτηκε υπέστη κάποιου είδους διάσειση την οποία δεν είχαμε ακόμη εντοπίσει αναλογίστικα ανήσυχη διχως να τραβώ τα μάτια μου απο το πρόσωπο του.

《Μητέρα σε παρακαλώ επειδή έχω ένα επέιγον ραντεβού στις εννέα θέλω να μείνεις εσύ πλάι του να τον προσέχεις μέχρι να γυρίσω και σε περίπτωση μου σε μια ώρα δεν έχει συνέλθει κάλεσε αμέσως ένα γιατρό μου το υπόσχεσε ;..!》πρόφερα ικετευτικά προς το μέρος της καθώς βάδιζε καταβεβλημένη προς το μέρος μας.

《Μείνε ήσυχη κοριτσι μου τον γιό μου δεν θα τον προσέχω σαν τα μάτια μου..;》αποκρίθηκε τρυφερά προσφέροντας μου ένα γεμάτο ποτήρι φρέσκο κρύο γάλα σαν να γνώριζε κατα κάποιο τρόπο το μυστικό που κρύβονταν ακόμη στο σώμα μου χωρίς να το μοιραστώ μαζί της.

Αφού απώθεσα ένα θερμό φιλί στα άκαμπτα στεγνά χείλη του με την ελπίδα να κατορθώσω να τον αφύπνίσω αντιστρέφοντας κάπως τους ρόλους σε σχέση με τα διάσημα παραμύθια που συνηθίσαμε να πιστέυουμε μικροί πως ο πρίγκηπας με ένα του μαγικό φιλί ανασταίνει την όμορφη πριγκίπισσα και ζούν αιώνια αντάμα ευτυχισμένοι .

Όμως παρά τα πλασματικά παραμύθια που χλέυαζα μικρή όπως τόσοι άλλοι αναρίθμητοι άνθρωποι στον κόσμο ο δικός μου πρίγκηπας εμφανίστηκε απο το πουθενά πριν είκοσι ολόκληρα χρόνια φωτίζοντας τον κόσμο μου μονομιάς. 

Με το βλέμμα στηλωμένο επάνω του έως ότου περάσω τελικά το κατώφλι του υπνοδωματίου απρόθυμα έκλεισα την πόρτα πίσω μου αργά ανασαίνοντας γοργά και ακανόνιστα

Καθώς περνούσα επιτέλους έπειτα απο ένα εξαντλητικό εικοσάλεπτο αναμονής στους ασφυκτικά γεμάτους αυτοκινητόδρομους της πόλης όπου οι κόρνες και η φασαρία φάνταζαν ικανά να σου προσκαλέσουν επι τόπου κρίση πανικού ανακάθισα αργά στην καρέκλα της αναμονής δαγκώνοντας με δύναμη τα χείλη μου.

Το στομάχι είχε δεθεί κόμπος κυριολεκτικά ενώ κάθε τόσο μικρά πονάκια χαμηλά με συντάρασαν συνηγορώντας στο αρχικό συμπέρασμα μου πως κι αυτή η ξαφνική εγκυμοσύνη σε τόσο μεγάλη ηλικία θα κατέληγε σε άλλη μια επώδυνη αποβολή.

Ανακάτεψα φευγαλέα τα μαλλιά μου φέρνωντας στο νού ασυναίσθητα τις στιγμές ευτυχίας που βίωσα στο πλευρό των παιδιών μου τα μωρουδιστικα αθώα χαμόγελα τους κι εκείνη την ανεπανάληπτη σφικτή αγκαλιά που κάθε μητέρα σε τούτο τον κόσμο λατρέυει να γέυεται απλόχερα απο τα πλασματάκια που γέννησε.

Ακούμπησα την επίπεδη κοιλιά μου συγκινημένη πασχίζοντας να αφουγκραστώ την καρδιά του να ψιλαφίσω τα θέλω και τις επιθυμίες ενος εμβρύου που η ίδια θέλησα να αποχωριστώ βίαια.

Μονάχα ένα ηχηρό μήνυμα λάμβανα στους λεπτούς νευρώνες του εγκεφάλου απο το μικρό μου που κράυγαζε με όλη την δύναμη της ψυχής του " Θέλω να ζήσω.." γι αυτό αποφάσισα να σεβαστώ την άποψη του εως ότου επιβεβαιώσω με τις εξετάσεις πως θα μπορούσα να το γεννήσω υγιέστατο κι όμορφο όπως τα αδέρφια του.

Λίγη ώρα αργότερα οι χειρότεροι φόβοι και τα συμπεράσματα που αρχικά είχα καταλήξει ζωντάνεψαν ενώπιον μου στο γραφείο του γιατρού μου όπου η αγωνία πλέον ζωγραφιζονταν κι στο δικό του πρόσωπο καθώς μελετούσε τις εξετάσεις μου.

《Άκουσε Μαρίνα οι πιθανότητες φαντάζουν μηδαμινές να φθάσεις σε τοκετό όπως ακριβώς με την περίπτωση του Έκτορα που πραγματικά αποτέλεσε θάυμα. Πλέον υπάρχει μεγάλος κίνδυνος για την δική σου ζωή.
Δυστυχώς δεν υπάρχει λύση το μωρό ισως γεννηθεί νεκρό είτε θα χαθείτε κι οι δύο..》πρόφερε πικραμένος σκύβοντας αργά το κεφάλι σκεπτικός προτού διακρίνει την έκδηλη απογοήτευση κι συνάμα τα δάκρυα που κύλησαν στα μάγουλα μου.

《Εντάξει γιατρέ..δεν σου κρύβω πως γνώριζα εξαρχής την διάγνωση που θα επακολουθούσε την απρόσμενη εγκυμοσύνη γι αυτό εοιμάστε το χειρουργείο.
Έχω πολλές στιγμές ακόμη να ζήσω με τα τρία παιδιά μου προτού τα αποχωριστώ..》 πρόσταξα απρόθυμα δίχως να πιστεύω στα αυτιά μου με φωνή που πνιγόταν στα βάθυ του λαιμού σκουπίζοντας ένα ένα τα δάκρυα αφού δεν υπήρχε διέξοδος πια .

Χάιδεψα την κοιλιά μου για τελευταία φορά αποχαιρετώντας σιωπηρά το μικροσκοπικό βρέφος που γεννήθηκε απο το αδάμαστο πάθος ενός σκιώδη εραστή όπου έτυχε να κλέψει για τα καλά το λιγοστό μυαλό μου μια κρύα βραδιά στο δάσος κι θα κατέληγε σύντομα σε όλεθρο.

《Γλυκό μου πλασματάκι δεν πρόλαβα να δεθώ μαζί σου οσες ημέρες σε φιλοξενώ στο σώμα μου ομως θέλω να ξέρεις πως οι γονείς σου που δεν πρόλαβες να αντικρίσεις σε αγαπούν πάρα πολύ..》μονολογούσα ολομόναχη καθισμένη στην αίθουσα αναμονής με την καρδιά μου να καλπάζει παλέυοντας να διώξει με νύχια και με δόντια το βάρος της θλίψης που την πλάκωνε.

Ομως η μοίρα είχε πλάσει άλλα σχέδια για την συνέχεια τους καθώς
ένα απρόσμενο τηλεφώνημα αναστάτωσε τον βαθύ ύπνο που βρισκόταν βυθισμένος εδώ και ώρες ο Κρίστιαν προκαλώντας απίστευτη ανησυχία στην Μιράντα.

Σήκωσε ασυναίσθητα το ακουστικό με μια δόση φόβου να διαπερνά σαν μαχαίρι την καρδιά του καθώς ανέμενε καρτερικά να αφουγκραστεί την φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής.

" Μα που είναι η Μαρίνα για ποιό ανόητο λόγο βρίσκομαι ξαπλωμένος σε τούτο το κρεββάτι ενώ αντιθέτως έπρεπε να μάχομαι σθεναρά για την ζωή της...;" αναρωτήθηκα σοκαρισμένος απαντώντας σχεδόν μηχανικά .

《Εμπρός ..》αποκρίθηκα αγριωπά πασχίζοντας να αναγνωρίσω ανάμεσα στην οχλαγωγία που επικρατούσε ολόγυρα του συνομιλητή μου την ταυτότητα του.

《Κρίστιαν..παλιόφιλε πως είσαι ;》ξεχώρισα αμέσως απο την άλλη άκρη της γραμμής την βραχνή φωνή του φίλου μου που είχαμε χάσει για μερικους μήνες επαφή κι ας αναρωτίομουν άπειρες φορές το τελευταίο διάστημα αν είναι καλά .

《Τσέην..που χάθηκες..! Έχω να σε δώ και να μιλήσω μαζί σου εδώ και τρείς περίπου μήνες ..απο εκείνη την ζοφερή ημέρα στο ξενοδοχείο που παλέυω να σβήσω απο την μνήμη ! Ακούγεσαι ταραγμένος και γνωρίζω απο πρώτο χέρι πως εάν δεν συνέβαινε κάτι σοβαρό δεν θα επικοινωνούσες ποτέ ξανά..κάνω λάθος ..;》σχολίασα χαρούμενος που άκουγα ξανά την φωνή του έπειτα απο τόσους μήνες σιωπής που προφανώς μου κρατούσε κακία για την απαίσια συμπεριφορά μου .

Ακολούθησε μια μικρή αμήχανη πάυση δευτερολέπτων όπου οι ανάσα του έφθανε μονάχα στα αυτιά μου γοργή και ακανόνιστη διακρίνοντας δίχως λόγια πόσο δύσκολο φάνταζε για εκείνον να μου τηλεφωνήσει.

《Κοίταξε Κρίς..ομολογώ πως εκείνη την ημέρα πραγματικά πόνεσε η καρδιά μου καθώς αντίκριζα την γυναίκα που σου χάρισε τα νιάτα και συνάμα την ζωή της κομμάτια ενώπιον σου κι εσένα να μην δείχνεις ίχνος επιείκειας μήτε στοργής. Πράγματι αποχωρόντας απο εκείνο το άθλιο μέρος υποσχέθηκα στον εαυτό μου όσο κι αν με ενοχλούσε να κόψω επαφές μαζί σου καθώς θεωρούσα πως είχε αλλοιωθεί για τα καλά απο τον θυμό και τον πόνο ο άλλοτε σπλαχνικός εαυτός σου. Όμως έπειτα απο το θέαμα που αντίκρισα προ ολίγου θεώρησα χρέος μου να καλέσω..》πρόφερε διστακτικά καθαρίζοντας πρόχειρα τον λαιμό του προδίδοντας πόσο άσχημα αισθανόταν που μου απηύθυνε τόσο παγερά τον τόνο.

Η καρδιά έχασε ένα παλμό αφού αναγνώρισα ξεκάθαρα τον δισταγμό που έφραζε σαν τείχος τον ορμητικό χείμμαρο των λέξεων προτού ξεχυθούν ελέυθερες αποκαλύπτοντας κάποιο σοκαριστικό γεγονός που θα άλλαζε για πάντα ακόμη κι την κοσμοθεωρία μου.

《Μίλησε μου Τσέην ξέρεις πως αντέχω τα πάντα πιά δεν πέρασα και λίγα το τελευταίο διάστημα..! Μην παίζεις άλλο με την αγωνία μου για τον θεό..》ικέτευσα ανυπόμονος διψώντας να μάθω όσα περισσότερα μπορούσα μα τα χείλη του την δεδομένη στιγμή φάνταζαν  σφραγισμένο θησαυροφυλάκιο .

《Έχεις δίκιο δεν έχει νόημα να παρατείνω την αγωνία σου άσκοπα..χάνοντας παράλληλα πολύτιμο χρόνο. Ξέρεις βρέθηκα σήμερα τυχαία για να να κλείσω μια σημαντική συμφωνία με έναν πελάτη έξωθεν του κεντρικού μαιευτηρίου της πόλης όπου προς έκπληξη μου αντίκρισα την Μαρίνα να εισέρχεται φουριόζα και συνάμα σκεπτική κι ανήσυχη στο εσωτερικό.  Παράτησα δίχως ενδοιασμούς στην μέση την δουλειά κι έτρεξα ξοπίσω της να μάθω με σκοπό να σε ειδοποιήσω ..όμως τα νέα δεν είναι καλά ! Φίλε δεν γνωρίζω σε τι στάδιο βρίσκονται οι σχέσεις σας ομως εκείνη ετοιμάζεται να κάνει άμβλωση..!》ανακοίνωσε κοφτά έπειτα απο τον μακροσκελή πρόλογο φανερά απογοητευμένος .

Τα γόνατα μου λύγισαν στην στιγμή τα χέρια μου μούδιασαν συνάμα και τα χείλη αδυνατώντας να αρθρώσουν λέξη μήτε συλλαβή.
《Τι..λες τώρα αποκλείεται να είναι έγκυος σε αυτή την ηλικία Τσέην νομίζω πως ο κύκλος των παιδιών για  εμάς πια έκλεισε ανεπιστρεπτί !》αρνήθηκα πεισματικά αρχικά την πιθανή ύπαρξη μιας ακόμη κρυφής εγκυμοσύνης που στο νού του καλύτερου μου φίλου φάνταζε πλέον τετελεσμένο γεγονός.

《Άκουσε με ..δεν γνωρίζω καθόλου απο γυναικεία θέματα ειδικά απο ορμόνες και οιστρογόνα ομως τηλεφώνησα για να σε ενημερώνω για ότι άκουσα αν επιθυμείς να χλευάσεις τα λόγια μου είναι δικαίωμα σου ! Αν επιλέξεις όμως να σώσεις την ζωή αυτού του μωρόυ τρέξε σύντομα κοντά της παλέυοντας να εμποδίσεις το επικίνδυνο χειρουργείο. Σε κλείνω τώρα πρέπει να επιστρέψω στον πελάτη αν κι δεν σου κρύβω πως είμαι πολύ ταραγμένος ! Βρες επιτέλους μια άκρη στην ζωή σου μια γωνιά για να κουρνιάσεις φίλε όλα διότι όλα τα υπόλοιπα γύρω μας είναι ένα ατελέυτητο κουβάρι ψέυδους!》
με συμβούλευσε αινιγματικά με πραγματικό φιλικό ενδιαφέρον κλείνοντας απότομα το τηλέφωνο με μια παράξενη δόση πικρίας να διαπερνά την βραχνή φωνή του σαν να βιώνε κάτι πολύ επίπονο κι ο ίδιος που δεν επιθυμούσε να μοιραστεί.

《Σε ευχαριστώ Τσέην για την πολύτιμη πληροφορία..έυχομαι μέσα απο την καρδιά μου να παραμένεις ευτυχισμένος με την γυναίκα που επέλεξε η ψυχή σου πριν χρόνια..》μουρμούρισα σιγανά τα λόγια που δεν με άφησε να μοιραστώ μαζί του αφότου βιάστηκε να τερματίσει το τηλεφώνημα.

Δεν διέθετα ομως δυστυχώς περιττό χρόνο για χάσιμο πια εφόσον τα λεπτά κυλούσαν πλέον γοργά και συνάμα αντίστροφα για το μικρό μωρό μας που η Μαρίνα δίχως αιτία είχε αποφασίσει να αφαιρέσει απ τις ζωές μας τόσο βίαια.

Σε λιγότερο απο μισή ώρα βρισκόμουν στην κλινική αναζητώντας σαστισμένος ολόγυρα την μορφή της σε κάθε διάδρομο προτού αποφασίσω επιτέλους να ρωτήσω στο γκισέ με τις πληροφορίες.

《Παρακαλώ πολύ βοηθήστε με αναζητώ εδώ και ώρα την κυρία Άστον  βρίσκεται στην κλινική σας έτσι δεν είναι..;》ρώτησα ξέπνοος την νεαρή ξανθιά κοπέλα της υποδοχής βαστώντας με το ζόρι τα γόνατα μου και συνάμα την καρδιά προτου σταματήσει να χτυπάει.

Η ευγενική κοπέλα χαμογέλασε μηχανικά αναζητώντας απευθείας στον υπολογιστή ενώπιον της τα στοιχεία που της έδωσα προτού στηλώσει προβληματισμένη τα μάτια της εκ νέου στο πρόσωπο μου.

《Μάλιστα ακούστε δεν ξέρω πως θα σας φανεί όμως ..η κυρία που αναζητάτε τούτη την στιγμή βρίσκεται ξαπλωμένη στο χειρουργικό κρεββάτι για επείγουσα άμβλωση κατόπιν εντολής του θεράπων γιατρού της λόγο σοβαρών επιπλοκών στην κύηση..!》με ενημέρωσε παγερά παγώνοντας μονομιάς τόσο την καρδιά όσο και την λογική μου που κράυγαζε να βρεθώ κοντά της .

《Όχι αποκλείεται ..δεν μπορούν να μας στερήσουν αυτή την εμπειρία το θέλω αυτό το παιδί να το μεγαλώσω μαζί  της..!》αναφώνησα αποφασισμένος  τρέχοντας πανικόβλητος προς τον δέυτερο όροφο όπου στεγάζονταν τα χειρουργεία γνωρίζοντας ευτυχώς καλά τα κατατόπια απο την ημέρα που γεννήθηκε ο Έκτορας.

Χωρίς δισταγμό μήτε αποστειρωμένα ρούχα εισέβαλα στο χειρουργείο αντικρίζοντας την γυναίκα μου καθισμένη σε εμβρυακή στάση βαστώντας θλιμμέμη την κοιλιά της χλωμή κι ζαλισμένη.

Σαν τα κατακόκκινα ματια της συνάντησαν τα δικά μου δάκρυα άρχισαν να κυλούν αδιάκοπα ενώ ταυτόχρονα τα χέρια της άνοιξαν διάπλατα καλώντας με σιωπηρά να χαθώ ανάμεσα τους ξεχνώντας τον πόνο που θα προκαλούσε η πράξη της.

《Κρίστιαν..μα ..πως βρέθηκες εδώ ; Άκουσες μήπως την καρδιά μου που σε καλούσε αδιάκοπα κι απεγνωσμένα ;》ψέλλισε ζαλισμένη αγκαλιάζοντας σφικτά το σώμα μου ανακουφισμένη.

《Κοριτσάκι μου όμορφο γιατί δεν μου μιλούσες νωρίτερα ..; Πες μου πως  σκότωσες με τόση ευκολία τον πολύτιμο καρπό του έρωτα μας..;》ρώτουσα σαστισμένος σκουπίζοντας πρόχειρα τον ιδρώτα που κυλούσε σαν νερό στο μέτωπο της αρνούμενος να πιστέψω πως μια ανθρώπινη ζωή είχε μόλις τερματιστεί τόσο άδοξα.

《Δεν ήταν έυκολη απόφαση..πέρασα νύχτες ξάγρυπνη να στριφογυρίζω στο στρώμα ανήσυχη πολεμώντας τους φόβους που με είχαν κατακλύσει εσωτερικά. Όμως εκείνη την περίοδο η κοινή ζωή μας είχε διαλυθεί το ίδιο κι ο γάμος μας απο την άλλη πίστευα πως η Βικτώρια θα γεννούσε επίσης το παιδί σου κι πιστεψε με δεν είχα αισθανθεί πιο δυνατό πόνο να διαπερνά τα σωθικά μου ποτέ άλλοτε.
Αλλα η τελική απόφαση πάρθηκε χθές την στιγμή που σε άκουσα να μιλάς στο τηλέφωνο λέγωντας ξεκάθαρα πως δεν επιθυμείς αλλο παιδί στην ζωή σου..》πρόφερε απολογητικά κλαίγοντας αδιάκοπα ακουμπισμένη στους ώμους μου .

《Πως μπόρεσες να φανταστείς έσρω για μια στιγμή πως εννοούσα εσένα ; Μαζί σου επιθυμώ μια ντουζίνα μωρά ακόμη Μαρίνα κι ας είμαστε πιο ώριμοι ηλικιακά πλέον ! Ποτέ δεν θα αρνιόμουν να ζήσω την πατρότητα κοντά σου..!Πες μου τώρα ως δεν τελείωσαν ακόμη όλα για το μικράκι μας..》την διαβεβαιωσα απαλά παρακολουθώντας τα μάτια της να ανηφορίζουν αργά προς το μέρος μου ενοχικά όσο τα αμπαρωμένα χείλη της δεν έλεγαν να αποκαλύψουν την πικρή αλήθεια.

Με κοίταξε βαθειά με εκείνα τα υγρά τεράστια μάτια της που έκλεψαν την ψυχή μου απο την πρώτη στιγμή γλιστρώντας απαλά τα χείλη της στην επιφάνεια των δικών μου που έτρεμαν απο την αγωνία σαν να αναζητούσε λίγη θαλπωρή πριν απο την θλιβερή ανακοίνωση που επρόκειτο να μας διαλύσει.

《Συγγνώμη Κρίστιαν που δεν θα μπορέσω να παραμείνω κοντά σας όμως αυτή την φορά ο σκοπός μου είναι ιερός..》ψιθύρισε φανερά στεναχωρημένη στο αυτί μου δίχως ανάσα μιλώντας με μισόλογα τα οποία αναζοπύρωναν τις εστίες της ανησυχίας.

《Μωρό μου τι ασυναρτησίες είναι πάλι αυτές μίλησε μου καθαρά επιτέλους..προχώρησες τελικά με την επέμβαση ναι η όχι ;》ζήτησα αγριωπά αναζητώντας μια ξεκάθαρη απάντηση.

《Όχι..! Δεν άντεχα την σκέψη πως θα αφαιρούσα δίχως αιτία μια ζωή και μάλιστα του παιδιού μας ..! Το πιστεύεις πως απο το πουθενά θα γίνουμε γονείς ξανά; Αν κι τα ποσοστά επιβίωσης απο αυτή την εγκυμοσύνη φαντάζουν μηδαμινά αποφάσισα να πάρω το ρίσκο θυσιάζοντας την δική μου ζωή για να σωθεί η δική του ..》ανακοίνωσε θλιμμένη με ολοφάνερο τρόμο ζωγραφισμένο στο όμορφο πρόσωπο της για τις συνέπειες που θα ακολουθούσαν την παράτολμη μα συνάμα ηρωική απόφαση της.

Η χαρά που πλημμύρισε σαν χείμμαρος την καρδιά μου ξεπερνούσε κάθε ζοφερό φόβο και δισταγμό αφού μαζί της θα μπορούσα να ζήσω τα πάντα να νιώσω ξανά είκοσι εννέα χρονών όταν απέκτησα την μικρή μου Άρτεμις που μου έλειπε φρικτά.

《Άκουσε με μωρό μου κάναμε τραγικά λάθη και οι δύο μα αυτό το μωρό αποτελεί μια ακόμη ευκαιρία για επανένωση . Οτι κακό κι αν μας συμβεί  θα βρίσκομαι συνεχώς στο πλευρό σου ούτε στιγμή δεν θα λείψω πια και θα το αντιμετωπίσουμε αντάμα..!》την διαβεβαίωσα συγκινημένος ακουμπώντας για πρώτη φορά έπειτα απο καιρό την παλάμη μου στην επίπεδη κοιλιά της .

Χαμογέλασε δειλά διώχνοντας μακριά μονομιάς τα γκρίζα σύννεφια του φόβου που είχαν επισκιάσει τον καθάριο ουρανό μας πιστέυοντας ξανά σε εμένα .
《Γλυκέ μου τα λόγια σου καταπραύνουν αμέσως την αγωνία που κατακαίει την καρδιά μου. Ξέρεις δεν περίμενα να μείνω έγκυος ποτέ ξανά αφότου γέννησα την μικρή Κριστίνα κι όμως αυτό το πλασματάκι γατζώθηκε στην μήτρα μου πεισματικά δίχως να επιθυμεί να την αποχωριστεί..》ψιθύρισε σκουπίζοντας τα δάκρυα ευτυχίας που κυλούσαν απο τα μάτια μου καθώς η καρδιά χοροπηδούσε παράλληλα χορέυοντας στον ρυθμό της απέραντης αγάπης που μας ένωνε.

《Πάμε να φύγουμε απο εδω μέσα πριγκιπέσσα καιρός να αρχίσουμε απο την αρχή την ζωή που αφήσαμε..!》
Ανακοίνωσα ενθουσιασμένος
σηκώνοντας απότομα το σώμα της απο το κρύο σκληρό στρώμα προχωρώντας αγέρωχος ως άλλος σούπερ ήρωας στον διάδρομο όπως ήδη είχα πράξει μια φορά.

Το γάργαρο γέλιο της ηχούσε σαν την ομορφότερη μελωδία στα αυτιά που η ζωή μας χρωστούσε να συνθέσει έπειτα απο τόσα δεινά και εμπόδια που επέτρεψε να επισκεφθούν τον δρόμο μας αλλεπάλληλες φορές εως ότου μας εξουθένωσε.
《Με απαγάγεις δηλαδή κύριε Μπάλτον..; Που έχετε σκοπό να με πάτε..;》ρωτούσε ξέπνοη ανάμεσα σε δυνατά γέλια που της έκοβαν την ανάσα .

《Έννοια σου καρδιά μου κι σου έχω ετοιμάσει για εμάς υπέροχα πράγματα ζωγραφισμένα απο το αίμα της καρδιάς της ίδιας που κάποτε εσύ ξεκλείδωσες και συνάμα ράγισες σε χιλιάδες κομμάτια όταν εξαφανίστηκες ξαφνικά..》σχολίασα ποιητικά χαμογελαστός κι ευδιάθετος τοποθετώντας το σώμα της απαλά στο κάθισμα του συνοδηγού πλάι μου απολαμβάνοντας το ένθερμο χαμόγελο της στο έπακρο.

《Τι όμορφα λόγια ξεστομίζουν τα χείλη σου..δεν το πιστεύω πόσο έχεις ωριμάσει Κρίστιαν αν δεν σε γνώριζα θα έλεγα πως ο νευρικός άξεστος άνδρας που στεκόταν ενώπιον μου πριν είκοσι ολόκληρα χρόνια αποτελούσε μονάχα ένα ολόγραμμα σου όμως είναι αλήθεια έχεις μετατραπεί στον ιδανικό σύντροφο !》πρόφερε με θαυμασμό ατενίζοντας το πρόφιλ μου καθώς οδηγούσα νοσταλγώντας την πρώτη μας γνωριμία που ξάφνου γέννησε μια τρεη ιδέα στο νού μου .

《Χμ..μωρό μου ομολογώ πως με κολακέουν στο έπακρο τα διθυραμβικά σχόλια σου ! Όμως πίστεψε με αν δεν βρισκόσουν στο διάβα μου θα παρέμενα ένα άξεστο σκληρό ρεμάλι που θα συνέχιζε να πληγώνει αθώες καρδιές.
Άκουσε με προσεκτικά θέλω αφότου κάνουμε μια στάση στο σπίτι μας
να ντυθείς εκθαμβωτικά και να με ακολουθήσεις δίχως να ρωτάς πολλά έχω σχέδια για εμάς απόψε..!》πρόσταξα μελιστάλαχτα διακρίνοντας την απορία να καθρεπτίζεται στο βλέμμα της αναμεμειγμένη με μια δόση άπληστης ικανοποίησης.

《Τι έχεις σκεφτεί πονηρούλη ..; Μήπως κάποια καυτή βραδιά κάτω απ την πανσέληνο..;》αστειέυτηκα ανυπόμονη να αισθανθώ το φλογερό άγγιγμα του έπειτα απο τόσες ημέρες που βασανιζόμουν απο την αβάσταχτη προσμονή να τον νιώσω στο κορμί μου κι ας είχαμε σμίξει αμέτρητες φορές.

Το φλογερό βλέμμα του αποζημίωσε στι λεπτό την ακατάπαυστη προσμονή μου ξυπνώντας παράλληλα όλες τις αισθήσεις χαμηλά στο σώμα μου που ήδη έβραζε για εκείνον.

《Θα ντυθείς με το πανέμορφο φόρεμα που θα βρείς ακουμπισμένο στο κρεββάτι μας θα περιποιηθείς τον εαυτό σου όπως πάντοτε πράττεις κι έπειτα θα σε περιμένω στην αρχή του νήματος που ελπίζω να διαρκέσει για πάντα..》πρόφερε ποιητικά χωρίς να θυμίζει πια σε τίποτα τον σκληρό άνδρα που γνώρισα πριν χρόνια πραγματικά είχε εξελιχθεί σε έναν υπέροχο άνδρα.

Αφότου φθάσαμε στο σπίτι μας εκείνος αποχώρησε για λίγες ώρες δίνοντας μου ραντεβού για τις δέκα το βράδυ .
Βάλθηκα να καλώ άπειρες φορές την ξενιτεμένη κόρη μας στο τηλέφωνο έπειτα απο το φωνητικό μήνυμα που άφησε ξημερώματα στον τηλεφωνητή που για καλή μας τύχη μοιραζόταν μαζί μου πόσο ευτυχισμένη αισθανόταν κοντά του κι παράλληλα με ικέτευε να γεννήσω το μικρό μας.

Έπειτα μάζεψα τα νωπά μαλλιά μου σε έναν χαληλό σινιόν κότσο βάφτηκα ελαφριά τονίζοντας με κόκκινο κραγιόν μονάχα τα χείλη μου που γνώριζα πόσο τον ερέθιζαν κι αφέθηκα να θαυμάζω το μάυρο υπέρλαμπρο φόρεμα δεξιώσης που είχε απλώσει επάνω στα λευκά μας σεντόνια επιδεικτικά.

Η αίσθηση του απαλού μεταξένιου υφάσματος αγκάλιασε τις καμπύλες του κορμιού μου λες και ήταν ραμμένο εξαιρετικά για το σώμα μου απο τον ακριβότερο σχεδιαστή.

Επέλεξα να το συνδυάσω με λευκές δερμάτινες γόβες και τα πανάκριβα διαμαντένια μακριά σκουλαρίκια που ανακάλυψα κρυμμένα κάτω απο την επιφάνεια του φορέματος τελειοποιώντας το σύνολο που ήλπιζα να εξάψει την φαντασία και συνάμα τον έρωτα του.

Το ύφασμα γλιστρούσε στο σώμα καθώς βάδιζα προς την σκάλα αγέρωχη μα πάνω απο όλα ευτυχισμένη όσο ποτέ άλλοτε ελπίζοντας τούτη την φορά να καταφέρουμε να κάνουμε μια νέα αρχή ενωμένοι για πάντα.

Το αβυσαλέο ντεκολτέ άφηνε ακάλυπτες τις παρυφές του στήθους που γνώριζα πως του άρεσε να θαυμάζει προτού γευτεί τα χείλη φάνταζαν με κόκκινο κρασί του πάθους που σύντομα θα μεθούσε τις αισθήσεις μας αναλογιζόμουν καθώς αντίκριζα τον σοφέρ του να με περιμένει υπομονετικά στο καθιστικό.

《Μα..που είναι ο ..》ψέλλισα σαστισμένη αναμένοντας να αντικρίσω εκείνον να με προσμένει στο τελείωμα της σκάλας.

《Μην ανησυχείτε κυρία με έστειλε να σας πάρω ώστε να σας μεταφέρω με ασφάλεια κοντά του..! Σας έχει ετοιμάσει μια υπέροχη έκπληξη..》με διέκοψε ευγενικά πασχίζοντας να κατευνάσει την στεναχώρια που με είχε κατακλύσει στιγμιαία.

Ακολούθησα δίχως να φέρω αντίρρηση τον σοφέρ μας βαδίζοντας κυριολεκτικά στα σύννεφα ανυπομονώντας να τον αντικρίσω ξανά κι ας ειχαμε αποχωριστεί μόλις πριν απο μερικές ώρες.

Αναρωτιόμουν τι είδους έκπληξη είχε ετοιμάσει αφού μιλούσε ο ίδιος με γρίφους και αινίγματα δίχως να αποκαλύπτει τις πραγματικές προθέσεις του.
"Αραγε σκοπεύει να μου ζητήσει να παντρευτούμε για δεύτερη φορά τώρα που έμαθε για το μωρό..;" συλλογιόμουν ανήσυχη αναμένοντας να βρεθώ ενώπιον ενός ακόμη ρομαντικού σκηνικού που η πλούσια φαντασία του θα είχε προετοιμάσει.

Ξάφνου στα μισά της διαδρομής ο σοφέρ ακινητοποίησε το αυτοκίνητο σε μια άκρη προχωρώντας αργά προς το μέρος μου .
《Κυρία με συγχωρείτε πολύ γι αυτό που θα πράξω αλλα εκτελώ εντολές..》με προειδοποίησε κοφτά προτού καλύψει τα μάτια μου με ένα μάυρο μαντήλι που κυριολεκτικά με τύφλωσε αφού δεν μπορούσα να διακρίνω ούτε τα φώτα του δρόμου πλέον.

《Βγάλε αμέσως αυτό το πράγμα απο τα μάτια μου !》αναφώνησα τρομαγμένη τοποθετώντας αμέσως τα χέρια μου στον λεπτο κόμπο στο πίσω μέρος του κεφαλιού σε μια προσπάθεια να λυθώ αφού η κίνηση του μονάχα ζογερές αναμνήσεις έφερνε στο νού μου.

Τα χέρια του ακινητοποίησαν απαλά τα δικά μου καθώς έσπρωχνε απαλά το σώμα μου να εξέλθει απο το όχημα σε κάποιο σημείο παντελώς άγνωστο σε εμένα.
《Τι παιχνίδι είναι αυτό που είναι το αφεντικό σου..;》συνέχιζα να διαμαρτύρομαι αδιάκοπα βέβαιη πλέον πως ακόμη κι ο σοφέρ μας ανήκε στην δολοφονική οργάνωση που επιβουλέυονταν τις ζωές μας.

《Ησυχάστε κυρία ! Σύντομα θα είστε κοντά του ..》ψιθύρισε στο αυτί μου με μια παράξενη απόκοσμη χροιά που ανάγκαζε την καρδιά μου να χτυπάει σε ρυθμούς μαραθωνοδρόμου όσο εκείνος τραβούσε το χέρι μου αργά οδηγώντας με στο άγνωστο.

《Μίλα συνεργάζεσαι κι εσύ με την εκείνη την φρικτή οργάνωση ετσι τι σκοπέυεις να μου κάνεις αυτή την φορά ; Έχετε πειράξει τον Κρίστιαν ..;,》
Φώναζα καθώς περνούσαμε το κατώφλι ενος κτιρίου που κυριαρχούσε η απόλυτη σιωπή .

Τα ψηλά τακούνια μου αντηχούσαν μονάχα στο μαρμάρινο δάπεδο αφού πλέον ήμουν σε θέση να αναγνωρίσω τους ήχους που με πλαισίωναν ανάμεσα σε χιλιάδες.

Μπορούσα να αφουγκραστώ μονάχα την ζεστή ανάσα του στον λαιμό μου καθώς πατούσε το κουμπί κάποιου ανελκυστήρα αναμένοντας να καταφθάσει στο ισόγειο.

《Κυρία εσείς τρέμετε δεν σας πάω για εκτέλεση θα σας αρέσει η έκπληξη..》ψέλλισε καθησυχαστικά την ίδια ώρα που οι σιδερένιες πόρτες της καμπίνας άνοιξαν διάπλατα αναμένοντας να με οδηγήσουν σε άλλο ένα θανάσιμο μπουντρούμι μακριά απο την οικογένεια μου.

Έσπρωξε ελαφρά το σώμα μου παρά τις αντιστάσεις που προέβαλα μπήγοντας τα νύχια μου στην σάρκα του αποζητώντας απεγνωσμένα την ελευθερία που για ακόμη μια φορά θα μου στερούσαν ισως και οριστικά.

Όμως παρέμεινε πιστός στις εντολές τους πατώντας θυμωμένος το κουμπί ενος ορόφου δίχως να με συνοδέυσει στην καμπίνα αφού προφανώς η αποστολή του είχε ολοκληρωθεί .

"Θεέ μου τι συμβαίνει που με πάει ο αλήτης ; Φοβόμουν να κάνω απότομες κινήσεις λόγο της εγκυμοσύνης αφού μια μονάχα απερισκεψια φαντάζει αρκετή για να επιφέρει μια επώδυνη αποβολή όμως ο κίνδυνος ξανά με κύκλωσε..κι είμαι αβοήθητη.." αναλογιζόμουν όση ώρα ανέβαινα προς το τελευταίο όροφο του κτιρίου δίχως να μπορώ να αφαιρέσω το αναθεματισμένο μαντήλι αφού φρόντισε να δέσει με ένα άλλο απαλά τα χέρια μου.

Ένα ελαφρύ κουδούνισμα έφθασε στα αυτιά μου παρόμοιο με εκείνο του ανελκυστήρα της εταιρείας του Νίκολας που σε προειδοποιούσε πως είχες φθάσει πλέον στον τελευταίο όροφο του δωδεκαόροφου κτιρίου που στεγάζονταν τα γραφεία του προέδρου.

Οι πόρτες άνοιξαν διάπλατα και ξάφνου αισθάνθηκα δύο απαλά χέρια να ακουμπούν τρυφερά τα τρεμάμενα δικά μου καθώς ένα γνώριμο άρωμα εισέρχονταν στα ρουθούνια μου το δικό του.
《Μην μου πεις πως έστησες όλο αυτό το τρομακτικό σκηνικό για να με εντυπωσιάσεις ! Διότι κατορθωσες μονάχα να τρομοκρατήσεις τόσο εμένα οσο και το αγέννητο μωράκι μας..》διαμαρτυρήθηκα ναζιάρικα γελώντας ανακουφισμένη πια αφού μπορούσα να ξεχωρίσω το άγγιγμα του ανάμεσα σε εκατομμύρια άνδρες πλέον.

《Μωρό μου με συγχωρείς δεν είχα σκοπό να σε τρομάξω..! Το κατάλληλο σκηνικό πάλεψα μονάχα να δημιουργήσω για να σου συστήσω τον σκιώδη εραστή σου στο σημείο όπου σε ξαναείδα μετά απο καιρό...》ψιθύρισε βραχνά στο λαιμό μου χαιδέυοντας πόντο πόντο κάθε καμπύλη του σώματος μου προκλητικά.

《Χμ..ώστε εσύ κρυβόσουν πίσω απο εκείνον τον παθιασμένο εραστή έτσι ; Όμως λύσε μου την απορία γιατί χρειαζόταν να παρατήσεις κάποιον άλλο..;》

《Μα για ποιό άλλο λόγο είναι απλό για να σε έχω δική μου ξανά καρδιά μου έτρεμα στην ιδέα πως ένας ξένος θα άγγιζε το κορμί σου θα φιλούσε τα χείλη σου ! Τρελαινόμουν στην σκέψη πως σε έχασα για μια ανόητη εκδίκηση εφόσον εσύ είσαι οτι πολυτιμότερο έχω στην ζωή μου..!》εξομολογήθηκε συγκινημένος τραβώντας μονομιάς το μαντήλι απο τα μάτια μου αποκαλύπτοντας την σαγηνευτική μορφή του .

Στεκόταν ενώπιον μου με τα χέρια σταυρωμένα στο πλατύ στήθος του φορώντας ένα υπέροχο μάυρο σμόκιν κοστούμι συνδυασμένο με το υπέρλαμπρο χαμόγελο του που τόσο μου είχε λείψει.

Ολόγυρα μας το σκηνικό γυρνούσε τον χρόνο πίσω ξαφνικά με έναν παράδοξο παντελώς τρόπο καθώς βρισκόμασταν αντικριστά στο γραφείο του πατέρα μου με τους γαλανόλευκους τοίχους και τα διάφορα ναυτικά εμβλήματα να τους κοσμούν.

《Θεέ μου ..μοιάζει σαν χθές που στεκόμουν απέναντι στον πιο παγερό γόη που είχα αντικρίσει ποτέ μου..》ψιθύρισα συγκινημένη ατενίζοντας με ζέση το πρόσωπο του που παρά τα χρόνια που παρήλθαν παρέμεινε αψεγάδιαστο.

《Μωρό μου.. ξέχνα το παρελθόν έυχομαι να μπορούσα να εφέυρω εναν μαγικό τρόπο να σβήσω κάθε άσχημη  ανάμνηση απο το νού σου όμως δυστυχώς δεν διαθέτω τέτοιες απόκοσμες δυνάμεις μονάχα μια υπερδύναμη που θα άλλαζε τον κόσμο μας αν κυριαρχούσε μια απέραντη αγάπη άνευ όρων τρέφω στην ψυχή για εσένα ακόμη οπότε τι λες να με αφήσεις απο το σημείο μηδέν να σε κατακτήσω..;》ρώτησε πονεμένα τοποθετώντας την παλάμη μου μαλακά στο σημείο της καρδιάς του που βρυχόταν σαν αφρισμένη θάλασσα κάτω απο την σάρκα του.

Ευθύς δίχως να μιλήσω τύλιξα τα χέρια μου γύρω απο τον λαιμό του τρυφερά λικνίζοντας το κορμί μου δίχως μουσική σε έναν δικό μου ρυθμό που πάσχιζα να μεταδώσω κι σε εκείνον ασυναίσθητα.

《Η μελωδία της καρδιάς σου χαρίζει  τον ρυθμό στο σώμα μου αν ακούς κι εσύ την δική μου γνωρίζεις ήδη την απάντηση..》ψιθύρισα ερωτικά στο αυτί του τρίβοντας τους γοφούς μου στο γκαβάλο του προκλητικά.

《Παίζεις με την φωτιά μικρή μου..μου έχει λείψει αφόρητα το κορμί σου..》ψέλλισε ζαλισμένος αρπάζοντας απο το γραφείο δύο ποτήρια πανάκριβη γαλλική σαμπάνια αφήνοντας το χρυσό υγρό να κυλήσει στο γυμνό στέρνο μου σαν χάδι απολαμβάνοντας το θέαμα.

Έριξα ξοπίσω το κεφάλι μου νιώθοντας τα μαλλιά μου να ξεχύνονται ελέυθερα στους ώμους αφότου ο ίδιος τα είχε ελευθερώσει δαγκώνοντας πονηρά τα χείλη του.

Κατέβασα απαλά τις τιράντες του πανάκριβου φορέματος αφήνοντας το ύφασμα να κατηφορίσει στο έδαφος φανερώνοντας τα κατακόκκινα διάφανα εσώρουχα που φορούσα απο μέσα .

《Με κολάζεις να σε πάρει..!》μουρμούρισε ανυπόμονος κολλώντας απευθείας το σώμα μου στην παγωμένη επιφάνεια του ξύλινου γραφείου εισχωρόντας ανάμεσα στα πόδια μου διψασμένος.

《Δείξε μου πόσο πολύ σου έλειψα παράνομε εραστή μου..》αναφώνησα μεθυσμένη απο πάθος ανάμεσα σε πνικτούς αναστεναγμούς ηδονής τεντώνοντας το κορμί σαν τόξο .

Κατέβασε το εσώρουχο μου με το στόμα φιλώντας απαλά τα πόδια μου προτού προχωρήσει προς τον καυτό κρατήρα του πάθους που κόχλαζε μονάχα για εκείνον.

《Αχ..εκεί ..》μουρμούριζα με τα μάτια σφαλισμένα απολαμβάνοντας το τραχύ  άγγιγμα του χαμηλά έτοιμη να ουρλίαξω απο πόθο.

《Με θέλεις..; 》

《Πολύ δεν το αισθάνεσαι να ρέει τούτη την ώρα ανάμεσα στα δάκτυλα σου..;》αποκρίθηκα μεθυστικά πνίγοντας έναν αναστεναγμό.

《Δεν φαντάζεσαι πως είναι η αίσθηση ! Ανυπομονώ να σε νιώσω..αχ τι κάνεις ; Θέλεις να με αναγκάσεις να γίνω άγριος..;》αναφωνούσε ξέπνοος νιώθοντας το πόδι μου να εφάπτεται ανάμεσα στα δικά του πόδια χαιδέυοντας ηδονικά τον ανδρισμό του.

《Γίνε..μ αρέσει όταν έχεις τον απόλυτο έλεγχο..》του έδωσα το πράσινο φώς να με κατακτήσει όπως μονάχα ο σκιώδης εραστής είχε κατορθώσει .

Μονομιάς δίχως να χάσει χρόνο με γύρισε μπρούμυτα κατηφορίζοντας στην ραχοκοκκαλιά μου με την γλώσσα του όσο η ίδια χανόμουν στον κόσμο των αισθήσεων για ακόμη μια φορά.

Έδεσε τα χέρια μου πίσω απ την πλάτη με το μαντήλι χτυπώντας κτητικά τους γλουτούς μου μέχρι να κοκκινίσουν αναλαμβάνοντας τα βογγητά που ξέφευγαν απο τα χείλη κάθε τόσο.

《Μην σταματάς τιμώρησε με υπήρξα άτακτη στο παρελθόν..》ψιθύριζα λαχανιασμένη νιώθοντας την γλώσσα του να εισχωρεί στον καυτό πυρήνα μου προκαλώντας ένα τόσο έντονο μούδιασμα σε ολόκληρο το σώμα.

《Είσαι πράγματι πολύ ! Γι αυτό  θα πληρώσεις μικρή μου για όσες φορές με βασάνιζες όταν σε ποθούσα βράδια ολόκληρα κι εσύ βρισκόσουν μακριά..》ψιθύριζε αφημένος στον κόσμο των αισθήσεων απολαμβάνοντας τις κραυγές ηδονής που ξέφευγαν απο τα χείλη μου ενώ παράλληλα το κορμί μου άρχισε να τρέμει ανεξέλεγκτα καθώς πλησίαζα παρά την θέληση μου στην θεαματική κορύφωση .

《Αν συνεχίσεις θα εκραγώ ..》

《Κάντο για μένα..θέλω να το αισθανθώ σε κάθε χιλιοστό της γλώσσας μου ..!》με παρότρυνε παρατέινοντας το μαρτύριο μου ενώ παράλληλα άυξανε τον ρυθμό έχοντας βάλει σκοπό να με τρελάνει.
 
Το έμπειρο άγγιγμα του τα χάδια του μετέφεραν το σώμα μου σε έναν παράδεισο καταπράσινο που χωρούσε μονάχα εμάς τους δύο αιώνια ενωμένους να βιώνουμε τον έρωτα σε όλες του τις εκφάνσεις.

Τα δάκτυλα μου έσφιξαν με δύναμη την γωνία του γραφείου καθώς το σώμα μου απελευθερώνονταν απο τα δεσμά του βίαια μα ταυτόχρονα απολαυστικά βιώνοντας τον δυνατότερο οργασμό της ζωής μου.

Η φωνές μου αντήχησαν έως έξω ήμουν βέβαιη μα δεν με ενδιέφερε στο ελάχιστο αφού διέκρινα εκείνο το πονηρό χαμόγελο να κοσμεί τα πρησμένα χείλη του .
《Νομίζεις πως τελείωσαμε έτσι..; Μόλις αρχίσαμε μωρό μου..》ψιθύρισε πιο ερεθισμένος απο ποτέ σηκώνοντας με φόρα τον κορμό μου για να τον κολλήσει επάνω του καθώς με μετέφερε προς τον τοίχο απέναντι μας.

Βάλθηκα με ιδρωμένα δάκτυλα να του αφαιρέσω το πουκάμισο ενώ η γλώσσα μου κατηφόριζε στον λαιμό του δημιουργώντας ένα πύρινο μονοπάτι που αργότερα θα κατέληγε σε δυνατή πυρκαγιά που θα κατέκαιγε και τους δύο μας.

Με ειχε στριμώξει ανάμεσα στον τοίχο και το καυτο σώμα του έχοντας εισχωρήσει ανάμεσα στα πόδια μου ανυπόμονος οσο ποτέ άλλοτε παραβλέποντας τα προκαταρτικά.

《Φλέγομαι δεν έχω χρόνο για  παιχνίδια ..σε θέλω τώρα !》μουρμούρισε εισχωρόντας βαθειά μέσα στο κορμί μου με δύναμη και ορμή κολυμπώντας με ευκολία στον ωκεανό μου.

《Πιο γρήγορα..δώσε μου όλη σου την ενέργεια..》ψέλλιζα ανάμεσα απο ρυθμικές άναθρες κραυγές πάθους που ενώνονταν κάθε τόσο με τις δικές του συνθέτοντας μια μεθυστική μελωδία του παντοτινού έρωτα μας.

Απότομα γύρισε το σώμα μου προς τον τείχο εισβάλοντας ξανά βίαια μέσα μου χαστουκίζοντας με ικανοποίηση τους σφριγηλούς γλουτούς μου που τρελαινόταν να θαυμάζει.

《Είσαι δική μου για πάντα..!》αναφωνούσε στο αυτί μου δυναμώνοντας τον ρυθμό και την ένταση στις ωθήσεις του γνωρίζοντας πως πλησιάζει πλέον στην θεαματική κορύφωση που θα λύτρωνε την σάρκα απο το φρικτό βασανιστήριο της προσμονής.

Πλέκοντας τα ιδρωμένα δάκτυλα μας σε μια ενιαία γροθιά έσπρωξε με φόρα το μέλος του εσωτερικά μου κραυγάζοντας δυνατά καθώς εκτοξεύομασταν στον κατακόκκινο ουρανό του πάθους αντάμα.

Αγκάλιασε αποκαμωμένος το κορμί μου χαμογελώντας πανευτυχής καθώς η απόλυτη πληρότητα είχε κατακλύσει κάθε πόρο του κορμιού του συνάμα και της μοναχικής ψυχής του .

《Αγάπη μου όταν κάνουμε έρωτα φαντάζει κάθε φορά σαν την πρώτη μας..! Δεν το εχω αισθανθεί ποτέ ξανα μονάχα μαζί σου αυτό το μοναδικό αίσθημα πληρότητας..!》ψιθύρισε στο αυτί μου τρυφερά ακουμπώντας το κεφάλι του στο στερνο μου αναπαυμένος προτού με τραβήξει απο το χέρι ενθουσιασμένος σαν παιδί .

《Μωρό μου η βραδιά μας δεν έχει τελειώσει ακόμη μονάχα μια πρόγευση της ευτυχίας μου έδωσες γλυκιά μου αναμένω να μεθύσεις την ψυχή μου με το κρασί της αιωνιότητας..!》πρόφερε αινιγματικά αναμένοντας να φορέσω εκ νέου το φόρεμα μου για να μεταφερθούμε προφανώς σε κάποια άλλη τοποθεσία.

《Αχ τι μου κάνεις νυχτιάτικα ταλαιπωρείς με αγωνίες κι περιττά άγχη έγκυο γυναίκα να σου υπενθυμίσω..εξήγησε μου επιτέλους ποιητή μου πως ακριβώς θα σου χαρίσω την απόλυτη ευτυχία ..;》

《Ακολούθησε με..》πρόφερε μελιστάλαχτα τείνοντας το χέρι του προς το μέρος μου ομοιάζοντας με πρίγκηπα που ξεπήδησε απο μια τεράστια περιπέτεια δίχως τελειωμό που σύντομα ήλπιζα κοντά του να λάμβανε ένα ευτυχισμένο οριστικό φινάλε αν και η ζωή μας είχε διαψεύσει.

Κατεβήκαμε στο κάτω μέρος της εταιρείας βγαίνοντας σε έναν χώρο που για πρώτη φορά επισκεπτόμουν όσο παράλογο κι αν φάνταζε .

Βαδίζαμε γοργά σε έναν διάδρομο που στο τελείωμα του έκρυβε μια πύλη που καθώς την άνοιξε ξεπρόβαλε λευκή πυκνή άμμος που ευθύς πλαισίωσε τα πόδια μας.

Οι παφλασμοί των κυμάτων ηχούσαν ρυθμικά στα αυτιά σαν νανούρισμα της ευδαιμονίας που καλούμασταν να βιώσουμε έπειτα απο τις πίκρες που γευτήκαμε αντάμα .

《Θεέ μου δεν τι εξωτικό μέρος είναι αυτό ; Δεν είχα ιδέα πως η εταιρεία στο πίσω μέρος της έκρυβε τέτοιο παράδεισο..!》 Αναφώνησα με θαυμασμό κοιτώντας ολόγυρα το πανέμορφο τοπίο με τους φοίνικες να λικνίζονται απαλά πλάι στο κύμα στις προσταγές του απαλού ανέμου και την σκούρα βαθεια θάλασσα που ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με την ολόλευκη άμμο.

《Είναι λογικό να μην γνωρίζεις την ύπαρξη της διότι δεν υφίστατο πριν απο μερικές ώρες παρέμενε μια παραμελημένη βρώμικη πισίνα που κάποτε χρησίμευε στους υπαλλήλους για να δροσίζονται..! Ομως έπειτα απο τις δικές μου εντολές δημιουργήθηκε τούτος ο εξωτικός παράδεισος !》ψιθύρισε στο αυτί μου συνομωτικά προχωρόντας αγέρωχος μπροστά μου .

《Αχ δεν σε πιστέυω είσαι θεότρελος ! Όμως επειδή δεν αντέχω αλλο την αγωνία που μου καίει τα σωθικά μπορώ να μάθω τι περιμένεις απο εμένα..;》ρώτησα εναγωνίως αντικρίζοντας το χέρι του να ακουμπά ένα μικρό διακόπτη.

《Έχεις δίκιο αγάπη μου ..ήρθε η ώρα να μετατρέψεις τούτο το όμορφο τοπίο στον επίγειο παράδεισο που θα περικλείει μονάχα εμάς τους δύο ερωτευμένους πρωτόπλαστους..ειδάλλως με μιαν απόκριση σου ίσως μετατραπεί σε πύρινη κόλαση ..!》ψέλλισε φωταγωγόντας με μια κίνηση χιλιάδες μικρά σαν άστρα φωτάκια μιας φωτεινής επιγραφής που σχημάτιζε την λέξη παντρέψου με .

Τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα στο λεπτό διακρίνοντας μέσα απ τις θολωμένες οθόνες τους τον άλλοτε αγέρωχο εγωιστή που γοητευόταν απο το άγνωστο και σαγηνέυονταν απο τις αδιάκοπες κόντρες να γονατίζει πλέον μπροστά μου στην λευκή άμμο συγκινημένος εκλιπαρόντας για μια θετική απόκριση.

《Θεέ μου Κρίστιαν τι έκανες..;》ψέλλισα σαστισμένη απολαμβάνοντας το πανέμορφο θέαμα που μας πλαισιώνε βγαλμένο απο το ομορφότερο παραμύθι καθώς μικρά κεράκια κρυμμένα στην άμμο συνέθεταν ένα μικρό μονοπάτι που πλαισίωναν αρμονικά λευκά υφάσματα αφημένα στο χάδι του ανέμου.

《Αγάπη μου..κοίταξε με ! Την πρώτη μας φορά δεν μας δόθηκε η ευκαιρία να ζήσουμε την ρομαντική πλευρά του έρωτα διότι υπήρξα κτητικός κρετίνος απέναντι σου ! Όμως τούτη την φορά μονάχα δύο λόγια θα σου εξομολογηθώ ελπίζοντας να σε πείσω..! Θα σε αγαπάω εως ότου τα άστρα να εξαφανιστούν οι ωκεανοί να ξεραθούν και η υδρόγειος να πάρει το σχήμα της καρδιάς που χτυπάει εδώ και είκοσι συνεχόμενα χρόνια μονάχα για εσένα έως το άπειρο..! Δέχεσαι λοιπόν να μοιραστείς την ίδια δέσμευση..;》ρώτησε γονατισμένος ενώπιον μου με τα μάτια του να φωσφορίζουν απο προσμονή στο μισοσκόταδο όσο η ίδια επεξεργαζόμουν στο μυαλό την καθοριστική απάντηση στο ερώτημα κι ας ήταν σχεδόν δεδομένη ...

Ευχαριστώ απο καρδιάς την αγαπημένη μου φίλη DianaRay1 που μου επέτρεψε την αναφορά στον ήρωα του βιβλίου της τον αγαπημένο Τσέην !!❤❤❤🥰🥰