Κεφάλαιο Τριάντα Τέσσερα - Ατελείωτη Αγάπη
Καλημέρα αγαπημένοι μου το φινάλε κι αυτού το βιβλίου έφθασε και οι ήρωες μας σας αποχαιρετούν με τρία όμορφα κεφάλαια τα οποία έυχομαι να αγαπήσετε και να αποτελέσουν τον κατάλληλο χαιρετισμό όπως τον έχει φανταστεί ο καθένας σας ξεχωριστά..
Χιλιάδες ευχαριστώ ολόψυχα στις υπέροχες αναγνώστριες που στάθηκαν στο πλευρό μου όλο αυτό το διάστημα .
Αφιερώσεις όπως πάντα για τα υπέροχα αυτά πλάσματα Αφιερωμένο με αγάπη σε όλους εσάς που το πλαισιώσατε απο την πρώτη έως την τελευταία στιγμή με αγάπη !
Αγαπημένες μου για εσάς κάθε ξεχωριστό ευχαριστώ..@rose_17 DianaRay1 Dionysia1980 _ioannidouu fontana1981 ElliPam91 Feggari70 elenitsentzou KontrafouriDimitra grammenou dimfil nikollll_19 user38769999 KaterinaSyriopoulou KikiMoutafidou❤❤❤❤
《Λοιπόν Μαρίνα Αστον γυναίκα ρης ζωής και των σκοτεινών φαντασιώσεων μου πανέμορφη νεράιδα της αγάπης που με ένα μαγικό φιλί άλλαξες την κοσμοθεωρία μου μονομιάς δέχεσαι να γίνεις ξανά γυναίκα μου παντοτινά ;》με ξαναρώτησε πλημμυρίζοντας την ψυχή και το σώμα μου με το νέκταρ της καρδιάς του που ανάβλυζε σαν χείμαρρος.
Δάκρυα άρχισαν να κυλούν ανεξέλεγκτα απ τα μάτια μας λες και κάποιος μας είχε προγραμματίσει να αντιδρούμε με τον ίδιο τρόπο.
Αλλα τι λέω ξεχάστηκα εντελώς εφόσον ένα κομμάτι του σώματος μου ζούσε εσωτερικά στο κορμί του ρυθμίζοντας όλες τις ζωτικές του λειτουργίες παραμέναμε ενωμένοι αιώνια.
Χάιδεψα ενστικτωδώς την επίπεδη ακόμη κοιλιά μου μεταδίδοντας την απύθμενη χαρά μου ταυτόχρονα στο έμβρυο που ανέμενε την άφιξη του στον κόσμο μας εναγωνίως.
" Είναι εδώ μωρό μου ο μπαμπάς σου βρίσκεται στο πλευρό μας παρά τα λάθη του παρελθόντος που δεν σου άξιζε να πληρώσεις άδικα..μας αγαπάει πολύ ακόμη τόσο που αγγίζει σχεδόν την αιωνιότητα.." σιγοψιθύριζε η ψυχή μου σαν νανούρισμα στο νέο μέλος της τεράστιας οικογένειας που ο θεός μας χάρισε.
Ξάφνου ανάμεσα στα σωθικά μου ένιωσα κίνηση ομοια με φτερούγισμα μικροσκοπικού εντόμου καθώς το μωράκι μας άλλαζε θέση προφανώς η με παρότρυνε σιωπηρά να δεχθώ την πρόταση του αγχωμένου πατέρα του.
《Κρίστιαν..δεν ξέρω τι να πώ τα έχω κυριολεκτικά χαμένα..! Θεε μου δεν χωράει νούς μου τόση αγάπη πως μπόρεσα να υπογράψω εκείνο το άθλιο διαζύγιο..συγχώρα με ..》ψέλλισα μετανιωμένη γονατίζοντας ενώπιον του στην άμμο με σκοπό να χαιδέψω το αυλακωμένο πρόσωπο του σκουπίζοντας κάθε δάκρυ με τα χείλη μου.
《Είχες δίκιο που με δίκασες..φέρθηκα σαν κρετίνος παρά την φυγή σου διψούσα να σε εκδικηθώ κι η μανία με είχε τυφλώσει ολοσχερώς. Θεωρούσα πως με εγκατέλειψες για κάποιον νεότερο κι κόντευα να τρελαθώ..》ψιθύρισε με την σειρά του σκύβοντας μελαγχολικά το κεφάλι δίχως να τολμά να με αντικρίσει κατάματα με την γνώριμη σπίθα του εγωισμού .
Τύλιξα απευθείας τα χέρια μου γύρω απο τον λαιμό του προστατευτικά πασχίζοντας να περιμμαζέψω κάθε πολύτιμο διαμάντι που έσταζε απο τα μάτια του για να το κάνω μενταγιόν μου.
Δεν άντεχα στην ιδέα πως πονούσε για τα σφάλματα που διέπραξε και δυστυχώς κατόρθωσαν με μαθηματική ακρίβεια να μας διχοτομήσουν σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα που πολεμούσαν μέρα νύχτα μια τεράστια αγάπη .
Εκείνη ομως δεν έλεγε να τους κάνει το χατίρι να ψυχοραγγίσει κατάχαμα αφήνοντας ταυτόχρονα και τους δύο μας ξοπίσω να βαδίζουμε στα χνάρια της ζωής όμοιοι με ζωντανούς νεκρούς δίχως ψυχή.
Ματωμένη και εξευτελισμένη όπως ήταν ύψωσε το ανάστημα της καταλαμβάνοντας ξανά το χαμένο έδαφος που ο απύθμενος εγωισμός της είχε κλέψει για λίγο στις καρδιές μας δημιουργώντας απ τις στάχτες το βασίλειο της.
《Σςς..οχι μην κλαίς μην δακρύζεις μωρό μου φταίμε και οι δύο που διαλύθηκε οτι χτίσαμε στην άμμο με έναν απλό αγέρα που φύσηξε..όμως είναι καιρός να πλάσουμε μια αγάπη απο ατσάλι..》ψιθύρισε στο αυτί μου παρηγορητικά και κάπως παιχνιδιάρικα με τον γνώριμο αστείο τόνο που κατόρθωνε να φτιάχνει την διάθεση μου στο λεπτό.
《Γλυκέ μου Κρίστιαν καρδιά μου..είσαι ένας καταπλητικός άνδρας σου το εξομολογήθηκα ποτέ άραγε ; Η επέμενα να σε πληγώνω με όσα έλεγα και έπραττα..; Πρώτη θα βάλω τα θεμέλια στο νέο μας οικοδόμημα αρκεί να κρατήσει για πάντα..》αποκρίθηκα χαμογελώντας ενώ παράλληλα οι λυγμοί τράνταζαν το κορμί βιώνοντας μια τεράστια σύγκρουση συναισθημάτων όμοια με έκρηξη ηφαιστείου.
《Έι..μην απολογείσαι άλλο ψυχή μου μην ξεχνάς πως κουβαλάς το μικρό μας στα σπλάχνα σου για ακόμη μια φορά κι αδημονεί για μια απάντηση γιατί αργείς να πείς λοιπόν το ναί ..;》ρώτησε παραπονιάρικα γυρίζοντας αυτομάτως μέσα απ τις κλεψύδρες των σμαραγδένιων ματιών του τον χρόνο πίσω την ημέρα που μου ανακοίνωσε εν ψυχρώ πως παντρευόμασταν.
《Δεν έχω σκοπό να σε μοιραστώ με κανέναν άλλο κρετίνο ! Γι αυτό το λόγο μόλις ζήτησα απο τον Νίκολας να σε παντρευτώ..και δέχθηκε..!》μου είχε ανακοινώσει ξερά δίχως ίχνος συναισθήματος ατενίζοτας τον απέραντο Ατλαντικό με γυρισμένη την πλάτη στο δωμάτιο μου.
《Τι πράγμα ..; Τι έκανες δεν θέλω να είμαι μαζί σου ξέχασε με πια γύρνα στα μοντέλα σου..!》είχα φωνάξει εξαγριωμένη παρά την έντονη ζαλάδα που αισθανόμουν εξαιτίας του χτυπήματος η οδύνη που μου είχε δημιουργήσει εκείνο το εφιαλτικό εξώφυλλο δεν μπορούσε να υπωθεί.
Η καρδιά μου κάλπαζε στο στήθος για χάρη του κι εγώ χανόμουν στην ματιά και το σκοτεινό χαοτικό κόσμο των φιλιών του που με εκτόξευαν μονομιάς στα πέρατα του γαλαξία ομως παράλληλα φοβόμουν.
Αυτός ο πανέμορφος αρρενωπός άνδρας δεν θα τολμούσε ποτέ να υποταχθεί στις ακόλαστες ορέξεις του κορμιού του και θα μοίραζε το σώμα του δεξιά κι αριστερά τα βράδια μας δίχως αναστολές.
Δεν ήταν πλασμένος για οικογένεια ονειρευόμουν απο παιδί να κρατήσω ανάμεσα στα χέρια μου τον καρπό ενός μεγάλου αχαλίνωτου έρωτα σαν αυτούς που διάβαζα στα βιβλία που αγαπούσα και με ταξίδευαν σε κόσμους πλασμένους απο πάθος και ερωτισμό.
Ήταν λάθος να είμαι μαζί του μα συνάμα κανείς δεν όριζε το λάθος απο το σωστό η λογική του ήταν ψυχρή αλλα ίσως όχι η καρδιά του και ποθούσε ανάμεσα στις χιλιάδες μονάχα εμένα για γυναίκα του.
Μερικές απο τις σκέψεις που διαπερνούσαν στο λεπτό το θολωμένο μυαλό μου κι ας βρισκόμουν υπο την κατοχή της αβάσταχτης αμνησίας που έσβησε μονομιάς την αληθινή μου ταυτότητα σε ένα λεπτό.
Την εξαγριωμένη ματιά του δεν θα την ξεχνούσα ποτέ οσο ζούσα ομως καθώς έστρεφε το σκοτεινό βλέμμα του προς το μέρος μου σοκαρισμένος .
《Τι λες ; Ποιά μοντέλα ; Ποτέ δεν σου έδωσα δικαίωμα να σχολιάζεις την ζωή μου πριν σε γνωρίσω σέβομαι την κατάσταση σου ειδάλλως ..》
《Ειδάλλως τι αγροίκο ; Μήπως θα μου επιβληθείς δια της βίας όπως ήδη παλέυεις με έναν γάμο απο το πουθενά..; Τι ακριβώς αναζητάς απο εμένα δεν καταλαβαίνω εμείς οι δύο τελειώσαμε Μπάλτον χώνεψε το..!》ούρλιαζα αποφασισμένη σαν άλλη υστερική γυναικούλα την ίδια ώρα που τα καυτά χέρια του τυλίγονταν σαν μέγκενη γύρω απ την μέση μου εφάπτοντας τα σώματα μας σαν μαγνήτες στην ίδια θέση.
《Σε θέλω ..αυτό σου αρκεί για να καταστήλει τους φόβους και τις ανασφάλειες σου..η θέλεις να σου υπογράφω και κανένα συμβολαιο..;》κάγχασε ειρωνικά με την μπάσα βαριά φωνή του να τρυπάει σαν βέλος την καρδιά ανοίγοντας ένα διαμπερές τράυμα στην λογική έτοιμο να αποδεχθεί τα ψέυτικα λόγια του.
Παρά τον πόθο που τύλιγε σαν πύρινη γλώσσα το κορμί επέλεξα να ορθώσω το ανάστημα μου κοιτώντας τον κατάματα πολεμώντας στα ίσια τον ακαταμάχητο πειρασμό .
《Κόψε τις ειρωνείες εξυπνάκια για να παντρευτώ επιθυμώ να βρώ την αληθινή αγάπη και οχι έναν σαρκολάτρη που μόλις βαρεθεί το σώμα μου θα αναζητήσει νέα βορά έξω απο το σπίτι μας..!》πρόφερα επαναστατικά διακρίνοντας τον θυμό να σιγοκαίει στα σπινθηροβόλα μάτια του.
Ξάφνου ξέσπασε σε δυνατά κοροϊδευτικά γέλια που αντηχούσαν κατα μήκος του δωματίου σχεδόν σατανικά κι απόκοσμα σαν να προέρχονταν απο κάποιο σκοτεινό μέρος της κολάσεως.
《Αγάπη ; Έλα τώρα νέα σύγχρονη γυναίκα πως μπορείς να πιστεύεις όλες αυτές τις αηδίες ..; Μονάχα η σάρκα κυβερνά τους ανθρώπους και εξουσιάζει τα ένστικτα κορίτσι μου ξύπνα προτού να είναι αργά..!》σχολίαζε κάποτε γενναία αρνούμενος να ανοίξει τις πύλες της καρδιάς για εκείνο το μαγικό συναίσθημα που πλέον κατέκλυζε κάθε χιλιοστό του σώματος του.
《Έξω απο το δωμάτιο μου αμέσως δεν θέλω να σε ξαναδώ..!》είχα φωνάξει προτού τα χείλη του σκεπάσουν τα δικά μου με ένα άγριο πάθος να μαίνεται ανάμεσα μας πρωτόγνωρο και σαρωτικό που απειλούσε να καταπιεί την λογική μου αν το επέτρεπα.
Έπειτα απομάκρυνε τα χείλη του το ίδιο απότομα όσο ξεκίνησε να με φιλάει ατενίζοντας το αναψοκοκκισμένο πρόσωπο μου εξίσου ξέπνοος μα συνάμα χαμογελαστός αφού ήδη είχε επιβεβαιώση την έλξη μου για εκείνον.
《Ένα θα σου πώ και βάλτο καλά στο νού σου είτε με θέλεις είτε όχι εγώ θα σε κάνω δική μου..!》ψιθύρισε καθώς αποχωρούσε απο το εφηβικό δωμάτιο μου αφήνοντας ξοπίσω του μονάχα την έντονη μυρωδιά της κολώνιας του που λάτρευα κι εμένα πλήρως γοητευμένη.
Ο νούς ξάφνου σαν να βρισκόμουν σε μακρινό ταξίδι στο χωροχρόνο εγκατέλειψε στα μονοπάτια του παρελθόντος το εικοσάχρονο εκείνο κοριτσάκι για να συναντήσει ξανά μια νέα ώριμη σαραντάρα που ήμουν σήμερα.
Τελικά κατέληγα στο συμπέρασμα πως παρέμεινα ίδια πιστή και αφοσιωμένη στα όνειρα και τις φιλοδοξίες μου ενώ ο άνδρας που ατένιζα ενώπιον μου ήταν ένας τελείως διαφορετικός άνδρας.
《Νομίζω έπειτα απο μερικά δευτερόλεπτα που ξέκλεψα για να συναντήσω τον παλιό μου εαυτό σε μια μικρή αναδρομή στις αναμνήσεις μας είμαι πανέτοιμη να πάυσω την αγωνία που φωλιάζει στην καρδιά σου ..! 》προλόγισα βιαστικά την οριστική απόφαση μου κρύβοντας και η ίδια έναν άσσο στο μανίκι μου πριν τελειώσει η παρτίδα.
《Μαρίνα μίλα αγάπη μου η καρδιά μου κοντέυει να σπάσει δεν θα με αρνηθείς έτσι δεν είναι..;》ρώτησε με ύφος πληγωμένου παιδιού χαιδέυοντας στοργικά το μάγουλο μου.
《Σαφώς και θα αρνηθώ..! Δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος να επαναλάβουμε την τελετή..》αποκρίθηκα δήθεν αυστηρά παλέυοντας να μην λυγίσω τελευταία στιγμή και ξεσπάσω σε νευρικά αμήχανα γέλια.
《Δηλαδή με απορρίπτεις..; Δεν με θέλεις πια για σύζυγο σου..;》
《Ακριβώς γλυκέ μου ..δεν πιστεύω πλέον σε τέτοιου είδους συμβάσεις που μονάχα αποτυχία φέρνουν στις ζωές μας..! Προτιμώ να είμαστε ελέυθεροι και ωραίοι ! Άλλωστε μην ξεχνάς πως ο σκιώδης εραστής με δίδαξε να μην αναζητώ τον έρωτα μονάχα την σαρκική έλξη..!》
《Να τον πάρει και να τον σηκώσει κι αυτόν τον μαλάκα λοιπόν..! Δεν το περίμενα ποτέ αυτό απο εσένα..θεωρούσα πως αισθάνεσαι το ίδιο για εμένα ακόμη..》πρόφερε συντετριμμένος βαδίζοντας μερικά μέτρα μακριά μου με τα χέρια στις τσέπες του μάυρου παντελονιού του κλωτσόντας παράλληλα την μπέζ απαλή άμμο.
"Αχ Μαρίνα τον πλήγωσες για άλλη μια φορά δεν χειρίστηκες καλά την έκπληξη που είχες κατα νού να του κάνεις..τώρα πως στο καλό θα μπαλώσεις..;" αναρωτιόμουν πικραμένη για την έκβαση που είχε πάρει μια τόσο όμορφη φεγγαρόλουστη ρομαντική νύχτα.
Δίχως να χάσω χρόνο αναζήτησα ολόγυρα με το βλέμμα μου την μικροσκοπική ασημί τσάντα μου στην οποία είχα κρύψει τα πολύτιμα έγγραφα του διαζυγίου μας με σκοπό να του τα δώσω αποδεικνύοντας περίτρανα οτι τίποτα μεταξύ μας δεν είχε τελειώσει.
Έπειτα απο μερικά πολύτιμα λεπτά ψάξιμο επιτέλους το βλέμμα μου εστίασε στο γυαλιστερό της περίβλημα που κείτονταν στην λευκή άμμο μπροστά ακριβώς απο την πόρτα που οδηγούσε στο εσωτερικό της εταιρείας.
Ρίχνοντας κλεφτές ματιές προς το μέρος του συνομωτικά άνοιξα βιαστικά το φερμουάρ άρπαξα τα έγγραφα και βάλθηκα να πλησιάσω αργά κοντά του τυλίγοντας τα δύο μου χέρια τρυφερά γύρω απ το λαιμό του που απώθεσα ένα φιλί .
Όπως το περίμενα τραβήχτηκε απότομα μακριά μου δίχως να πεί κουβέντα λες και τα χείλη του είχαν σφραγιστεί αιώνια απο το πικρό φιλί της απόρριψης οπου μόλις θεωρούσε πως βίωσε .
《Μαρίνα χρειάζομαι λιγοστό χρόνο για τον εαυτό μου ..αν έχεις την καλοσύνη περίμενε με στο γραφείο όπου πριν απο μερικά δευτερόλεπτα ενώθηκαν τα κορμιά μα δυστυχώς οι καρδιές μας απέχουν πλέον μίλια μακριά..》κατέληξε μελαγχολικά σκύβοντας αυτομάτως το κεφάλι του ώστε να κρύψει τα δάκρυα που κοσμούσαν τους καθρέφτες των ματιών του.
《Τόσο γρήγορα κατέθεσες δηλαδή τα όπλα Μπάλτον..; Υπέθεσες απο μόνος σου οτι τελειώσαμε δίχως κάν να με αφήσεις να σου αποδείξω πως ο γάμος μας είναι ακόμη έγκυρος..》αποκάλυψα απρόσμενα μαγνητίζοντας ξανά το απορημένο βλέμμα που τόσο μου είχε λείψει.
《Τι κόλπα είναι αυτά Μαρίνα..; Πες την αλήθεια πως δεν με θέλεις για σύζυγο σου πιά κι κόψε τα ανόητα αστειάκια..》επέμεινε στην ίδια άποψη δίχως ίχνος απο την γνώριμη αυτοπεποίθηση που τον διακατείχε άλλοτε λες και ο λιγοστός εγωισμός του είχε κατακρημνιστεί ολοσχερώς μπροστά στην ανυπέρβλητη που φλόγιζε την καρδιά του.
Τύλιξα τα χέρια μου προστατευτικά γύρω απο το κορμί του παλέυοντας να κουρνιάσω στο απάγκιο λιμάνι του και να βρώ επιτέλους οριστικά την πολυπόθητη γαλήνη μου.
《Μωρό μου προς θεού τι σκέψεις περνούν απο το μυαλό σου ! Σε λατρέυω δεν σε αγαπάω απλά και συμβατικά πια ! Όμως δεν υπάρχει λόγος να ξαναπαντρευτούμε διότι ποτέ δεν χωρίσαμε ποιός ο λόγος να μπαίνουμε σε περιττές διαδικασίες..》σχολίασα γελώντας ανέμελα καθώς παρέδιδα στα χέρια του τα ακυρωμένα έγγραφα του διαζυγίου μας που χθές είχα παραλάβει με το ταχυδρομείο.
Θυμωμένος τα άρπαξε απο τα χέρια μου βίαια διαβάζοντας με περιέργεια το περιεχόμενο τους αλλάζοντας στην διάρκεια ποικίλες εκφράσεις και μορφασμούς άλλοτε χαράς άλλοτε πάλι έκπληξης μα στο φινάλε υπερίσχυσε μια έκδηλη απογοήτευση.
Ύψωσε τα φορτουνιασμένα μάτια του στο πρόσωπο μου δίχως να μιλήσει παρατηρώντας το πρόσωπο μου με μια ανεξιχνίαστη έκφραση που πρόδιδε πως η έκπληξη που προσπάθησα να του κάνω απέτυχε παταγωδώς αν και δεν το περίμενα.
《Αγάπη μου..τι έκφραση είναι αυτή ; Δεν χάρηκες που ο γάμος μας είναι ακόμη έγκυρος ; Είμαστε ακόμη ενωμένοι με τα δεσμά του..》σχολίασα χαρωπά πιέζοντας τον εαυτό μου να χαμογελάσει πασχίζοντας να τον επηρεάσω , αλλα μάταια μήτε μια μικρή σχισμή χαμόγελου δεν χαράχθηκε στις παρυφές των χειλιών του.
《Λάθος κάνεις αγαπητή μου ένας γάμος που έχει ακυρωθεί με μια παγερή υπογραφή πάυει να είναι έγκυρος τόσο στα δικά μου μάτια οσο κι στου θεού ! Απόλαυσε λοιπόν τα χαρτιά να γίνονται κομματάκια ενώπιον σου διότι εμείς οι δύο θα ξαναπαντρευτούμε !》ανακοίνωσε παγερά με τον αυταρχικό του τόνο να μου σφίγγει αυτομάτως τα σωθικά για μερικά δευτερόλεπτα απορρώντας με την επιμονή του.
Όπως προλόγισε ακριβώς και έπραξε σκίζοντας μπροστά στα έκπληκτα μάτια μου την ακύρωση του διαζυγίου που υπογράψαμε εκείνο το παγερό πρωί ύπο την μοχθηρή καθοδήγηση του εγωισμού μας.
《Κρίστιαν για το θεό τι έκανες ;》
《Με άκουσες νομίζω αγάπη μου επιθυμώ να παντρευτούμε στην Ελλάδα πλάι στο κύμα σε ένα ξωκλήσι λευκό και έρημο με λιγοστούς προσκεκλημένους μην μου στερήσεις αυτή την μοναδική εμπειρία..》ψιθύρισε την τελευταία φράση σχεδόν ικετευτικά με φωνή που έσπαγε.
《Εντάξει ψυχή μου θα γίνουν όλα όπως ακριβώς τα επιθυμείς ! Θα ξαναφορέσω νυφικό για το χατίρι σου και θα ανανεώσουμε τους όρκους αιώνιας πίστης κι αφοσίωσης..! Όμως μην ξεχνάς πως έχουμε κι μια οικογένεια να επανενώσουμε ..!》σχολίασα με νόημα καθώς με τύλιγε στην καυτή αγκαλιά του .
《Δεν χρειάζεται να μιλάς με υπονοούμενα πλέον Μαρίνα γνωρίζω πολύ καλά πως αναφέρεσαι στην εξαφανισμένη Άρτεμις..μην ανησυχείς ήρθε η ώρα να με αντιμετωπίσει προέχει όμως πρώτα μια άλλη συνάντηση..》 ψέλλισε συνομωτικά κλείνοντας το μάτι.
Έπειτα με μια κίνηση με σήκωσε στους ώμους του μεταφέροντας ευλαβικά το σώμα μου πίσω στο αυτοκίνητο αγνοώντας επιδεικτικά τις διαμαρτυρίες μου .
《Άσε με κάτω αγάπη μου..δεν είμαι ανάπηρη..》
《Είσαι σε χειρότερη θέση γλυκιά μου διότι τυγχάνει να είσαι έγκυος και οφείλεις να προσέχεις πολύ το μωρό μας..!》αστειέυτηκε φιλώντας απαλά τα βελούδινα χείλη μου πεταχτά .
《Έι..δηλαδή έτσι θα μου φέρεσαι απο εδώ και πέρα ; Σαν άρρωστη η μήπως θα με αποφεύγεις και στο κρεββάτι διότι μέχρι πρότινος ήσουν ασυγκράτητος μαζί μου..!》
《Χμ..έχεις δίκιο πρέπει να σε προσέχω περισσότερο..! Απο εδώ και πέρα δεν θα ξανακάνουμε έρωτα εως ότου γεννήσεις..》ανακοίνωσε παγώνοντας το αίμα στις φλέβες επι τόπου ενώ είχε το θράσος να γελάει υστερικά απολαμβάνοντας κάθε πείραγμα με περισσότερη ζέση απο πριν.
Μπήκε στο αυτοκίνητο βάζοντας μπρός την μηχανή κοιτάζοντας φευγαλέα προς το μέρος μου με ύφος παιχνιδιάρικο και άκρως έυθυμο πασχίζοντας να συγκρατήσει το γέλιο του.
《Αγάπη μου γλυκιά μην τρελαίνεσαι εννέα μήνες είναι μονάχα..》συνέχιζε ο άτιμος να με πειράζει ανελέητα παίζοντας με τα νέυρα και συνάμα τις ορμόνες.
《Κρίστιαν ο γάμος ακυρώνεται επ αόριστον για να δούμε ποιός θα χάσει τώρα τον ύπνο του..》αντεπιτέθηκα θυμωμένη σταυρώνοντας τα χέρια μου σαν παιδί πεισματάρικο .
Αυτομάτως το χέρι του γλίστρησε ανάμεσα στα ιδρωμένα πόδια μου παραμερίζοντας μερικά εκατοστά το εσώρουχο μου χαιδεύοντας ερωτικά το ευαίσθητο σημείο μου .
《Τι κόλπο είναι πάλι αυτό ; Μήπως περνιέσαι για εξυπνάκιας κύριε Μπάλτον..;》
《Αχ..δεν φαντάζεσαι πόσο με φτιάχνει όταν μου μιλάς στον πληθυντικό καθώς νιώθω την κάψα σου για εμένα να ρέει ανάμεσα στα δάκτυλα μου..》μουρμούρισε εκ νέου ερεθισμένος διεκδικώντας τα μισάνοιχτα χείλη μου ξαναμμένος.
Το χάδι του ξυπνούσε εκ νέου κάθε χιλιοστό της σάρκας μου η οποία σαν να επαναστατούσε κράυγαζε ξανά και ξανά το όνομα του επιζητώντας να αισθανθεί ξανά το πάθος του .
Η γλώσσα του χόρευε με την δική μου τον γνώριμο αρχέγονο χορό της σαγήνης αποπλανώντας ταυτόχρονα σώμα και ψυχή όσο τα δάκτυλα μου γατζώνονταν απο πάνω του.
Η ένταση που διαπερνούσε τα κορμιά μας ομοίαζε με απανωτές ηλεκτρικές εκκένωσεις που ταρακουνούσαν τον κόσμο μας συθέμελα όμως αν δεν την διοχέτευα άμεσα επάνω του η τρέλα θα με κύκλωνε στα βλεδυρά πλοκάμια της.
Γι αυτό ανέλαβα η ίδια τα ηνία της ένωσης μας ανεβαίνοντας με ένα σάλτο στα σφιγμένα γόνατα του καθώς με το ελέυθερο χέρι μου ξεκούμπωνα το παντελόνι του διψασμένη και αχόρταγη.
《Σε θέλω τώρα Μπάλτον πάρε με !》ψιθύρισα στο αυτί του βαστώντας τα χέρια του κολλημένα πίσω απο την πλάτη του οσο η ίδια αφαιρούσα το δαντελένιο εσώρουχο μου διεκδικώντας την πολύτιμη λύτρωση μας.
《Στις διαταγές σου βασίλισσα μου..!》πρόλαβε να ψελλίσει προτού του κοπεί η ανάσα νιώθοντας τον υγρό καυτό πυρήνα μου να τον περικυκλώνει εκτοξεύοντας την λίμπιντο στα ύψη.
Το σώμα μου τεντώνονταν σαν λάστιχο σε κάθε διείσδυση ολοένα πιο έντονα όσο τα νύχια μου μπήγονταν στον ουρανό του αυτοκινήτου συνοδέυοντας τους σπασμούς του πάθους που με διακατείχαν .
《Παράκουσες τις εντολές..》μουρμούριζε ξέπνοος παλέυοντας να απαλύνει τις ωθήσεις ώστε να μην βλάψει το μωρό μας παρά την έξαψη που διαπερνούσε τα κορμιά και τις αισθήσεις.
《Μην ρίχνεις τον ρυθμό μωρό μου όχι τώρα..》
《Αχόρταγο θυληκό..τι θα σε κάνω..;》
《Θα με εκτινάξεις στα άστρα τώρα !!》φώναξα δυνατά σφίγγοντας με όλη μου την δύναμη τους ώμους του παλεύοντας να στηριχθώ προτού καταρρέυσω ικανοποιημένη ανάμεσα στα στιβαρά χέρια του.
《Σ αγαπάω πολύ σκιώδη εραστή μου..》ψιθύρισα ευτυχισμένη όσο οι παλμοί μου επανέρχονταν σταδιακά στους κανονικούς ρυθμούς τους.
《Κι εγώ σε λατρέυω καρδιά μου..όμως έλα τώρα πήγε αργά και σε κούρασα πολύ κοιμήσου λιγάκι μέχρι να φθάσουμε σπίτι..》με συμβούλευσε τρυφερά μεταφέροντας αργά το σώμα μου πίσω στο κάθισμα του συνοδηγού.
Το ηλιόλουστο πρωινό δεν άργησε να ξημερώσει πλημμυρίζοντας ελπίδα και χαρά τις ψυχές και συνάμα αισιοδοξία πως η καινούργια ημέρα που ανέτειλε θα μας έφερνε ένα βήμα πιο κοντά στους ανθρώπους που αγαπάμε .
Κάπως έτσι αισθανόμουν κι εγώ καθώς ξυπνούσα πλάι στην γυναίκα όπου είχα επιλέξει να περάσω το υπόλοιπο του βίου μου ειρηνικά μα πάνω απ όλα με απέραντη αγάπη να πλαισιώνει τις ψυχές μας.
Ξύπνησα πρώτος ατενίζοντας το γαλήνιο πρόσωπο της καθώς κοιμόταν γυρισμένη προς το μέρος μου με ένα χαμόγελο να κοσμεί τα ροδαλά χείλη της .
《Καρδιά μου θέλω να είσαι πάντοτε ευτυχισμένη..αλλα ανυπομονώ να δώ την έκφραση στο προσωπάκι σου όταν θα αντικρίσεις τον Έκτοράκο μας ολόκληρο άνδρα..》ψιθύρισα απαλά στο αυτί της ανακατέυοντας πρόχειρα τα μεταξένια νωπά μαλλιά της που ακουμπούσαν στο γυμνό στέρνο μου.
Σηκώθηκα αθόρυβα βαδίζοντας στις μύτες των ποδιών μου για να μην την ξυπνήσω εισέβαλα στο μπάνιο κάνοντας ένα σύντομο ντούς και έπειτα ξεκίνησα φουριόζος και συνάμα αγχωμένος για το σπίτι της μητέρας μου.
Είχαμε κανονίσει επιτέλους να πάρω τα παιδιά και να επιστρέψουν επιτέλους σπίτι μαζί μας μα η αγωνία μου για την αντίδραση του Έκτορα απέναντι στην οριστική επιστροφή της μητέρας του και την έλευση του νέου μέλους με κράτησε ξάγρυπνο για ολόκληρη την νύχτα.
Ήλπιζα να αντιμετωπίσει με χαρά και κατανόηση την παρουσία της στο σπίτι μας και να μέριαζε τον περιττό θυμό και την οργή του έπειτα απο τόσα χρόνια απουσίας.
Τα φρένα τσίριξαν υστερικά καθώς φρέναρα ενώπιον του υπερπολυτελούς οικήματος της Μάριον η οποία ήδη με περίμενε όπως πάντα καθισμένη κάτω απο την λευκή ομπρέλα του κήπου βαστώντας αγκαλιά την χαρούμενη Κριστίνα .
《Μπαμπάκα ..μπαμπά ! Έλα επιτέλους σε περιμένω εδώ και ώρες..!》ξεφώνιζε ενθουσιασμένη τρέχοντας να χωθεί στην αγκαλιά μου ανακουφισμένη.
《Καρδούλα μου θα σε μαλώσω τα παιδάκια πρέπει να κοιμούνται καλά για να μεγαλώσουν..!》ψέλλισα τρυφερά σφίγγοντας το κορμάκι της ανάμεσα στα χέρια μου συγκινημένος απο την αδυναμία που μου επιδείκνυε κι ας είχε μεγαλώσει μακριά μου.
Η μητέρα μου πλησίαζε γελώντας ικανοποιημένη κοντά μας αφού μόλις της είχα ανακοινώσει τα ευχάριστα νέα για τον δέυτερο γάμο μας με την Μαρίνα απο το τηλέφωνο απο την ανυπομονησία μου .
《Καλώς τον γαμπρό ..! Ποιός θα μου το έλεγε πως θα πάντρευα τον πιο περιζήτητο εργένη της πόλης όχι μόνον μια φορά αλλα εις διπλούν και μάλιστα με την ίδια γυναίκα..! Μοιάζει ανέκδοτο αλλα είμαι τόσο ευτυχισμένη για εσάς καρδιά μου..!》σχολίασε με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο την ανανέωση των όρκων μας ενώπιον θεού κι ανθρώπων.
Αφού της χάρισα το πιο γοητευτικό μου έσπευσα να της ανακοινώσω και την ύπαρξη του μωρού κι ας ήξερα απο πρώτο χέρι πως η Μαρίνα δεν επιθυμούσε ακόμη να μαθευτεί .
《Μητέρα πράγματι ακούγεται σαν ανέκδοτο η κάποια σκηνή απο το φινάλε τηλενοβέλας αλλα είναι η ζωή μου..! Είμαι πολύ ερωτευμένος με την γυναίκα μου κι είχες δίκιο πως εάν χανόταν απο την καθημερινότητα μου ξανά θα τρελαινόμουν..! Ειδικά τώρα που ..》άφησα επίτηδες την φράση μου στην μέση παρατείνοντας λιγάκι την αγωνία της.
《Πες μας μπαμπά γιατί μας κρατάς σε αγωνία..》πετάχτηκε ενοχλημένη η ανυπόμονη Κριστίνα ζωγραφίζοντας στα χείλη μας τα πιο γλυκά χαμόγελα ευτυχίας.
《Καλά σου λέει Κρίς ..αισθάνομαι πως θα μας ανακοινώσεις κάτι πιο χαρμόσυνο..》
《Ακριβώς μητέρα και μικρέ μου άγγελε ! Η Μαρίνα είναι έγκυος για τέταρτη φορά θα γεννήσει παρά την ηλικία της άλλο ένα αδερφάκι..!》ξεστόμισα επιτέλους ενθουσιασμένος στροβιλίζοντας το σώμα της μικρής στην αγκαλιά μου.
《Θέε μου ! Συγχαρητήρια αγόρι μου ! Αυτή η γυναίκα αποτελεί την ύψιστη ευλογία στις ζωές μας ..με το καλό..!》αναφώνησε καθώς ξεχύθηκε συγκινημένη στην αγκαλιά μου τυλίγοντας τα χέρια της γύρω απο την μέση μου σκουπίζοντας ολοένα τα δάκρυα που γλιστρούσαν απο τα μάτια της.
《Έι.. μην κλαίς γιαγιάκα τώρα θα έχεις ακόμη ένα μωράκι να φροντίζεις που θα παραπονιέται και θα γκρινιάζει ασταμάτητα ..!》ψιθύρισε με την σειρά της το ζιζάνιο μας χαιδέυοντας στοργικά το μάγουλο της Μάριον ξεχειλίζοντας αγάπη.
《Μην ανησυχείς καρδιά μου έννοια σου ας διαμαρτύρεται το αδερφάκι σου όσο θέλει θα μας έχει δίπλα του όλους να το αγαπάμε..!》
《Εμένα πάντως σίγουρα όχι !》αναφώνησε απο το πουθενά για ακόμη μια φορά θυμωμένος ο Έκτορας που κρυφάκουγε εδώ και ώρα την συζήτηση μας κρυμμένος πίσω απο την βαριά γκρίζα κουρτίνα του σαλονιού.
《Καλώς το αγόρι μου ! Έλα αγάπη μου η μανούλα σου μας περιμένει στο σπίτι θέλω να φθάσουμε προτού ξυπνήσει..!》προσπάθησα να κατευνάσω με τρυφερότητα την άρνηση και το θυμό που ξεσπούσε με κάθε τρόπο προς το μέρος μας τελευταία.
《Α ..μπά γύρισε η εξαφανισμένη..; Θυμήθηκε πως έχει οικογένεια και μάλιστα ετοιμάζεται να γεννήσει ένα ακόμη μωρό..; Εγώ δεν θα συμμετάσχω σε αυτό το θεατράκι είμαι καλά κοντά στην γιαγιά μου φύγε δεν σας χρειάζομαι..!》σχολίασε ειρωνικά οπισθοχωρόντας τρέχοντας προς το εσωτερικό μπήγοντας το μαχαίρι ακόμη μια φορά στην πληγή.
《Αδερφούλη περίμενε..μην φέρεσαι τόσο άσχημα στην μαμά όλη την ημέρα κλαίει η καημένη για εσένα ..》επενέβει ως άλλος άγγελος εξ ουρανού η μικρή μου κατορθώνοντας να τον αγγίξει με όσα του αποκάλυψε.
Κοντοστάθηκε με γυρισμένη την πλάτη του προς το μέρος μας σκεπτικός κι συνάμα διστακτικός παλέυοντας εσωτερικά με τον θυμό και την βαθειά πληγωμένη αγάπη που έτρεφε για την μητέρα του κι ας θεωρούσε πως την είχε θάψει.
《Λοιπόν γιέ μου..θα ακούσεις την παράκληση της αδερφής σου κι θα μας ακολουθήσεις..;》
《Δώσε του χρόνο Κρίστιαν είναι πληγωμένος πολύ ..τα μαντάτα είναι πολλά για να τα χωνέψει σε μια μονάχα στιγμή..》με συμβούλευσε καθησυχαστικά η Μάριον χαιδέυοντας τον ώμο μου αγχωμένη .
Στράφηκε εκ νέου προς το μέρος μας με χείλη σφιγμένα και μάτια που γυάλιζαν απο συγκίνηση ίσως και καταπιεσμένη οργή .
《Εντάξει Κριστίνα..για χάρη σου θα επιστρέψω στο σπίτι μην ξεχνάς πως έχω υποσχεθεί να σου μάθω να παίζεις επιτέλους σωστά playstation..!》αποκρίθηκε τρυφερά χαμογελώντας προς το μέρος της ανακουφίζοντας εν μέρη την θλίψη που είχε καταπλακώσει την καρδιά μου.
Μέσα σε ένα τέταρτο είχε ετοιμάσει τις βαλίτσες του και βρισκόταν στην αγκαλιά της γιαγιάς του αποχαιρετώντας την στεναχωρημένος.
《Θα μου λείψεις γιαγιά ! Πέρασα υπέροχα κοντά σε εσένα κι στον Μάθιου κι ας έλειπε πολλές ώρες απο το σπίτι για δουλειές θα ερθω σύντομα να σε ξαναδώ..》υποσχέθηκε απωθέτοντας ένα απαλό φιλί στο μάγουλο της καθώς έπαιρνε θέση στο πίσω κάθισμα πλάι στην αδερφή του.
《Φέυγουμε μπαμπάκα..θέλω να δώ την μαμά μου έλειψε..》διαμαρτυρήθηκε μαλακά εκείνη χαζέυοντας παράλληλα το βιβλίο με τις ζωγραφιές που μας είχε ετοιμάσει.
《Σώπασε καρδιά μου και μας περιμένει..με ανοιχτές αγκάλες η μαμά..》ψιθύρισα συνομωτικά εστιάζοντας φευγαλέα το ανέκφραστο πρόσωπο του γιού μου με την ελπίδα να την συγχωρούσε.
***
《Μαρίνα ξύπνα κορίτσι μου επιτέλους έχω αρχίσει να ανησυχώ είναι περασμένες δώδεκα το μεσημέρι..》φώναξε για τρίτη συνεχόμενη φορά η μητέρα μου στηριζόμενη στην άκρη της σκάλας αναμένοντας να κατέβω.
Ούτε κατάλαβα πως πέρασαν τόσο γοργά οι ώρες και τελικά κατέληξα να ξυπνήσω ολομόναχη στο κρεββάτι απο ένα κύμα ναυτίας που συγκλόνισε το
σώμα μου.
《Έρχομαι μαμά μου ..άργησα να κοιμηθώ εχθές..》απολογήθηκα πρόχειρα λες και γύριζα ξανά στα εφηβικά μου χρόνια που έπρεπε να δίνω αναφορά για όλα όμως έπειτα απο την απώλεια του πατέρα φρόντιζα να μην την ταράζω γι αυτό πήγαινα με τα νερά της.
Φθάνοντας στο καθιστικό ζαλισμένη αντίκρισα το τραπέζι του κήπου στολισμένο με όμορφα λευκά τριαντάφυλλα και όλων των ειδών τα καλούδια την κουζίνα να μοσχομυρίζει εδέσματα ενώ πολύχρωμα μπαλόνια κοσμούσαν τους τοίχους ολόγυρα.
《Γιορτάζουμε κάτι..;》ρώτησα βιαστικά χτενίζοντας έκθαμβη τον χώρο μπερδεμένη αναμένοντας παράλληλα τον σύζυγο μου να πεταχτεί ξαφνικά απο κάποια γωνιά.
《Καλημέρα κορίτσι μου είσαι πανέμορφη σήμερα ομολογώ αυτό το φόρεμα σου ταιριάζει γάντι ..μόνο που πάχυνες λίγάκι γλυκιά μου να προσέχεις..》σχολίασε αινιγματικά δίχως να απαντήσει στην προηγούμενη ερώτηση μου.
《Χμ..μαμά δεν είναι ακριβώς λίπος αυτό που διακρίνεις..》
《Τι εννοείς τι άλλο μπορεί να είναι δηλαδή αυτό το μικροσκοπικό σωσίβιο γύρω απο την κοιλιά σου..; Είσαι άρρωστη μήπως ..;》αναρωτήθηκε αγχωμένη καλύπτοντας με τα δύο της χέρια το στόμα της.
《Μπά τίποτα δεν έχει σύντομα θα επιστρέψει στο αρχικό της θεικό σώμα σε εννέα μήνες για την ακρίβεια..! Έγκυος είναι η κούκλα μου..οχι άρρωστη..!》αποκάλυψε μελιστάλαχτα το μυστικό μου για ακόμη μια φορά ο παρορμητικός σύζυγος μου καθώς επέστρεφε με την Κριστίνα μου στην αγκαλιά του.
《Έγκυος ; Μαρίνα τι λέει ο άνδρας σου..;》
《Ησύχασε λίγο θα σου εξηγήσω μητέρα ! Δεν βλέπεις ;
Γύρισαν τα παιδιά μου..η Κριστίνα και ο...Έκτορας !》αναφώνησα συγκινημένη αδυνατώντας για μερικά δευτερόλεπτα να κινηθώ όπως και να συγκρατήσω τον χείμμαρο των δακρύων που ανηφόρισαν ως τις κόγχες των ματιών μου.
"Θεέ μου αυτός ο ψηλός μελαχρινός πανέμορφος άνδρας που ατενίζω ενώπιον μου είναι δυνατόν να μοιάζει με εκείνο το αβοήθητο μελαχρινό βρέφος που κράτησα ανάμεσα στα χέρια μου ένα κρύο ανοιξιάτικο πρωινό .." συλλογιζόμουν καθώς άνοιγα μηχανικά την ίδια εκείνη δεν αγκαλιά να τον υποδεχτεί .
Μα δυστυχώς απ την μεριά του δεν έδειξε καμία πρόθεση να χωθεί στην ασφάλεια της αγκαλιάς που τόσο είχε στερηθεί τόσα χρόνια αντιθέτως στεκόταν κοκκαλωμένος στο κατώφλι της εισόδου παρατηρώντας αποσβολωμένος το πρόσωπο μου.
《Αγάπη μου γλυκιά δεν θα αγκαλιάσεις την μητέρα σου έπειτα απο τόσα χρόνια..; Δεν του εξήγησες Κρίστιαν πως έχουν τα πράγματα..;》έσπασε την αμήχανη πνιγηρή σιωπή που μας κύκλωνε η μητέρα μου απορρώντας με την απραξία του.
《Γιαγιά δεν είμαι μωρό πια για να πιστεύω ευφάνταστες ιστοριούλες για απαγωγές και άλλες αηδίες ! Είναι απλά τα πράγματα η κυρία βαρέθηκε τον πατέρα και μας παράτησε στο έλεος του θεού..!》 Αυθαδίασε με μια πρωτόγνωρη οργή να ξεχειλίζει απο κάθε πόρο του σώματος του.
《Έκτορα ανακάλεσε αμέσως ! Τα λόγια σου πλήγωσαν αφάνταστα την μητέρα σου ! Ξέρεις πως δεν θα μας εγκατέλειπε ποτέ σας αγαπάει περισσότερο κι απο την ζωή της ! 》έσκουξε εξίσου θυμωμένος εκείνος σαν διέκρινε τα γόνατα μου να λυγίζουν .
《Παράτα με μπαμπά ! Είσαι τυφλός μου φαίνεται κι αρνήσε να δεχθείς πως η γυναίκα που αγαπάς σε βαρέθηκε κι τώρα που χρειάζεται βοήθεια στο μεγάλωμα της Κριστίνα επέστρεψε περιχαρής..!》συνέχισε ακάθεκτος να εκτοξέυει τις προσβολές του μια προς μια ως πυρωμένα βέλη προς την μητρική καρδιά που είχε ραγίσει.
《Γιέ μου δεν ...δεν γίνεται να πιστεύεις όλα αυτά τα άθλια πράγματα για εμένα..! Ποτέ..δεν θα σε εγκατέλειπα εαν δεν με απήγαγαν οι κακούργοι ορκίζομαι ποτέ..!》ψέλλιζα ανάμεσα σε απανωτούς λυγμούς που τράνταζαν το σώμα μου.
Ευθύς ο Κρίστιαν έτρεξε δίπλα μου στηρίζοντας το σώμα μου τρυφερά με την στιβαρή αγκαλιά του στηλώνοντας όπως πάντοτε το βαθύ ανήσυχο βλέμμα του στο ιδρωμένο πρόσωπο του.
《Καρδιά μου μην κλαίς επηρεάζει το μωρό μας σε παρακαλώ ησύχασε..》ψιθύρισε στο αυτί μου ρίχνοντας ενα φευγαλέο βλέμμα φωτιά προς την μεριά του γιού μας που δεν μου περασε απαρατήρητο.
《Μη ..μην τα βάζεις μαζί του..έχει δίκιο τι ζητάω ανάμεσα σας ..; Όμως είστε παράλληλα οτι πολυτιμότερο έχω..》
《Κόρη μου ησύχασε κούκλα μου κοίταξε την μικρούλα μας την Κριστίνα που δεν κρατιέται να χωθεί στην αγκαλιά σου ..》πάσχισε με την σειρά της η μητέρα να με παρηγορήσει παραδίδοντας με αργές κινήσεις την μικρούλα ανάμεσα στα τρεμάμενα χέρια μου.
《Μανούλα ..τι πάθατε πάλι γιατί φωνάζετε και κλαίτε..;》ψέλλισε το αγγελούδι μου σοκαρισμένο παρατηρώντας ολόγυρα απορρημένη.
Ο φόβος και η ανασφάλεια που αντίκρισα να καθρεφτίζεται στα δύο της πράσινα ματάκια φάνταζε αρκετή για να αντλήσω την δύναμη που χρειάζομουν να σταθώ στο ύψος των περιστάσεων ξανά .
《Μην ανησυχείς ψυχούλα μου ξέρεις οι άνθρωποι μερικές φορές επειδή διαθέτουν διαφορετικά συναισθήματα και ψυχές έρχονται συχνά σε σύγκρουση αλλα σύντομα όλα με την αγάπη γαληνέυουν. Έτσι κι εμείς μπορεί διαφωνούμε σε μερικά θέματα αλλα δεν πάυουμε να αγαπίομαστε..》
《Έχει δίκιο..! Έχουμε σαν οικογένεια τις διαφορές μας μικρό..! Αλλα αυτά τα θέματα δεν αφορούν εσένα τι λες πάμε να σου μάθω επιτέλους να παίζεις η θα χάνεις αιώνια ..;》συμφώνησε απο το πουθενά ο Έκτορας εμφανώς χαλαρωμένος ζωγραφίζοντας ένα αχνό χαμόγελο ανακούφισης στα δύο μου χείλη.
《Εσύ θα βγείς σίγουρα χαμένος..έρχομαι ..!》αναφώνησε ενθουσιασμένη τρέχοντας ξοπίσω του στο ευρύχωρο καθιστικό μας ακολουθώντας κάθε του βήμα σχεδόν ευλαβικά ώστε να μάθει να τον ξεπερνά ακόμη κι στα πιο δύσκολα παιχνίδια.
《Έκτορα εμείς αργότερα πρέπει να μιλήσουμε στον κήπο οι δύο μας..》
《Μην τον μαλώνεις αγάπη μου ..χρόνο θέλει αντέδρασα υπερβολικά ίσως..》έσπευσα να τον υπερασπιστώ για πολοστή φορά νιώθοντας μια έντονη αδυναμία να κατακλύζει το σώμα μου απ το πουθενά.
Δίχως να πω κουβέντα σε κανέναν απομακρυνθηκα για μερικά δευτερόλεπτα βγαίνοντας στον κήπο του σπιτιού πολεμώντας με το πλήθος των συναισθημάτων που κατέκλυζαν την ψυχή.
《Πριγκιπέσσα απο ποιόν προσπαθείς να κρύψεις πως δεν αισθάνεσαι καλά ; Απο εμένα που αντιλαμβάνομαι ακόμη και τις εναλλαγές της πνοής σου..;》ακούστηκε η μπάσα τρυφερή χροιά του μερικά μέτρα ξοπίσω μου προσκαλώντας εκ νέου τα δάκρυα να πλημμυρίσουν τους οφθαλμούς .
《Δεν κρύβω τίποτα καρδιά μου..να εισπνέυσω λίγη απο την αναζωογόνητική άυρα της θάλασσας αναζητώ..ξέρεις κάνει καλό κι στο μωρό..》προτίμησα τα ψέματα αποφεύγοντας να τον στεναχωρήσω περισσότερο απ όσο κατόρθωσε πριν απο μερικά λεπτά ο γιός μας.
Τα χέρια του τυλίχθηκαν γύρω απο την κοιλιά μου προστατευτικά σχηματίζοντας μια καρδιά με τα δάκτυλα του με σκοπό να με αναγκάσει να χαμογελάσω έστω και ψέυτικα.
《Σας αγαπάω τόσο κομμάτια της καρδιάς μου..δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να σας πληγώσει ακόμη κι αν είναι ο ίδιος μας ο γιός..》με διαβεβαίωσε καθησυχαστικά πιπιλόντας στοργικά τον λαιμό μου.
《Αχ ψυχή μου ..πως καταφέρνεις κάθε φορά με έναν σου λόγο να μαλακώνεις την στεναχώρια ; Απο πότε μεταμορφώθηκες σε έναν τόσο ευαίσθητο άνδρα..;》
《Απο την ημέρα που σε έχασα..》απάντησε κοφτά και χαμηλόφωνα λες και η πληγή της φυγής στα στήθια του αιμοραγγούσε ακόμη παρά τις εξηγήσεις και την συζήτηση που έλαβε χώρα μεταξύ μας.
《Μην φοβάσαι πια αγάπη μου..μονάχα ο θάνατος θα με απομακρύνει απο κοντά σας..》
《Σςς πάψε να μιλάς για εκείνον ..τον έχουμε νικήσει ουκ ολίγες φορές που πλέον τρέμει να μας πλησιάσει φίλα με μου έλειψε η μυρωδιά σου τόσο που δεν την χορταίνω..》μουρμούρισε ναζιάρικα τρίβοντας τα χείλη του με τα δικά μου παθιασμένα.
Οι γλώσσες μας χόρεψαν τον γνώριμο χορό των αισθήσεων όπου ακόμη παρά τα χρονια που μεσολάβησαν τολμούσαν να εφέυρουν νέες κινήσεις που εκτίνασαν την αδρεναλίνη μας στα ύψη .
《Χμ...με τρελαίνει ο τρόπος που φιλάς..θέλω να σου σκίσω τα ρούχα επι τόπου και να σε πάρω άγρια στα όρθια όπως σου αρέσει αλλα ξέρω πως τέτοια ώρα είναι αδύνατον να συμβεί..》μουρμούρισε ξαναμμένος με ένα παράπονο που στα αυτιά μου φάνταζε ανικανοποίητο γινάτι κακομαθημένου παιδιού .
《Ποιός σου είπε πως δεν μπορούμε αγάπη μου..; Ξεχασες τα χθεσινά μας κατορθώματα..;》αποκρίθηκα χαμηλώνοντας προκλητικά την φωνή μου στον τόνο όπου ήξερα πως τον ανατρίχιαζε.
Τα μάτια του αυτομάτως γούρλωσαν δίχως να πιστέυει στα αυτιά του όμως πιθανόν είχε ξεχάσει πόσο πολύ συνέχιζα να τον ποθώ όπως επίσης πως οι ορμόνες στο σώμα μου που άλλαζε για ακόμη μια φορά αναζοπύρωναν τις φλόγες ακόμη κι απο στάχτες ξερές.
《Μαρίνα δεν σε αναγνωρίζω πλέον έχεις μετατραπεί σε αχαλίνωτη γκομενάρα με ακόλαστες ορέξεις..》
《Σωστά το έθεσες αγόρι μου αλλα θα τολμούσα να προσθέσω ξαναμμένη υγρή τροτέζα..》ψιθύρισα στο αυτί του εκ νέου πιπιλόντας ηδονικά τον λωβό του με την άκρη της γλώσσας μου απολαμβάνοντας το απαλό βογγητό που εξήλθε απ τα χείλη του.
Δίχως να χάσει χρόνο τράβηξε με δύναμη το σώμα μου προς το μέρος του επιθυμώντας να αισθάνομαι το πόσο ερεθισμένος ήταν την δεδομένη στιγμή σπρώχνοντας με αργές κινήσεις το σώμα μου προς το πίσω μέρος του οικήματος όπου ήταν καλυμμένο απο πυκνά δέντρα.
《Θυμάσαι τότε στο δάσος την εκρηκτική ένωση σου με τον σκιώδη εραστή ..;》ρώτησε ψιθυριστά με φωνή λάγνα βυθίζοντας τα χείλη του στον λαιμό μου όπως μονάχα εκείνος ήξερε να με ανάβει.
《Αχ..πως να την σβήσω απ την μνήμη εκείνη την βραδιά βίωσα τον έρωτα σε όλες τις εκφάνσεις και τα χρώματα..!》αποκρίθηκα ξέπνοη ανάμεσα σε άναθρα μουγκριτά και αναστεναγμούς ικανοποίησης καθώς η φωτιά εσωτερικά βρυχόταν παλέυοντας να καταπιεί κι το τελευταίο κομμάτι σάρκας που μου απέμενε.
Χαμογέλασε λοξά κλέβοντας άλλο ένα παρατεταμένο φιλί απ τα χείλη που του ανήκαν πλέον ολοκληρωτικά αν και ποτέ δεν δόθηκαν σε άλλο.
《Το ίδιο αισθάνθηκα κι εγώ μωρό μου ο έρωτας σου εξουσιάζει κάθε χιλιοστό του κορμιού μου..γι αυτό επιθυμώ να το επαναλάβουμε αμέσως..》σχολίασε κοφτά σηκώνοντας το μάυρο φόρεμα μου με μια απότομη κίνηση ενώ παράλληλα φρόντιζε να εισχωρήσουμε βαθύτερα στις φυλλωσιές των δέντρων ακουμπώντας την λεκάνη μου στο λευκό τοιχίο της αποθήκης μας.
Έσκισε το εσώρουχο μου σκύβοντας απευθείας διψασμένος να γευτεί τον πόθο που έρεε απο το σώμα μου καυτός σαν λάβα που έκαιγε στον κρατήρα του έρωτας μας που παρά τα χρόνια θριάμβευε αλώβητος στις καρδιές.
Η υγρή γλώσσα του ακούμπησε τον πυρήνα μου την ίδια ώρα που τα δάκτυλα μου τραβούσαν τα μαλλιά του με δύναμη καθώς η έκσταση σάρωνε την σάρκα .
《Μην σταματάς πιο γρήγορα..》πρόσταζα στενάζοντας σιγανά υπο το φόβο να καταλάβουν τα παιδιά είτε η μητέρα μου σε τι είδους πράξεις επιδιδόμασταν.
Οι παλμοί επιτάχυναν οι ανάσες λιγόστευαν κι η φλόγα απλώνονταν απο άκρη σε άκρη στις παρυφές του σώματος καθώς οι πρώτοι σπασμοί το κλυδώνιζαν απαλά σε απάνεμα λιμάνια ερωτισμού.
《Μην σφίγγεσαι άφησε το υγρό σου πυρ να με κατακάψει..》ψιθύριζε ερεθισμένος οσο ποτέ απολαμβάνοντας στο έπακρο την ικανοποίηση που μου προσέφερε.
《Θα τελειώσουμε μαζί Μπάλτον..》ανακοίνωσα αποφασιστικά κατεβάζοντας μονομιάς το παντελόνι του δίχως να χορταίνω την αίσθηση του ανάμεσα στα πόδια μου.
Όρμησε ξαναμμένος μέσα μου με δυνατές άγριες ωθήσεις ενώ οι κραυγές ηδονής του δεν τολμούσαν να αναχαιτιστούν πια καθώς ξέφευγαν ελέυθερες και ισχυρές απ το καυτό στόμα του.
《Αχ ..σπρώξε κι άλλο θέλω να σε νίωσω βαθειά μέσα μου..!》πρόσταζα λαχανιασμένη χαμηλόφωνα με μάτια σφαλισμένα καθώς απολάμβανα τον έρωτα του και τις δυνατές ωθήσεις που σύντομα μας εκτόξευσαν στον παράδεισο με μια πρωτόγνωρη ορμή .
Έπειτα απο την παράνομη και συνάμα σαρωτική ένωση μας ακούμπησε μαλακά στο πρησμένο απ την εγκυμοσύνη στήθος μου ευτυχισμένος με ένα πανέμορφο χαμόγελο να κοσμεί σαν στολίδι πλέον τα πρόσωπα μας .
《Τελικά ο σκιώδης εραστής κατόρθωσε να κλέψει την καρδιά σου..》κατέληξε γελώντας πλημμυρισμένος απο υπερηφάνεια και ατελείωτη αγάπη .
《Η καρδιά μου θα ανήκει πάντοτε σε εσένα..!》τον διαβεβαίωσα ξέπνοη μα πιο σίγουρη απο ποτέ πως η ζωή μου δεν θα έπαυε ποτέ να περιστρέφεται γύρω απο τον όμορφο απρόσιτο άνδρα που γνώρισα πριν είκοσι ολόκληρα χρόνια..
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro