Ζόυσε ήρεμα την νιοτη της χωρίς έννοιες και προβλήματισμους αφού είχε όλα οσα ήθελε χρηματα , γονείς που την λάτρευαν κάλους Φίλους όλα οσα άλλοι ονειρεύονταν απατηλα .

Παρολα αυτά παρέμενε πολύ σοβαρή και συγκροτημένη τοσο που οι φίλοι της πολλές φορές συνήθιζαν να την αποκαλούν χαϊδευτικά ΄΄παγακι " οσο κι αν εκείνη μόρφαζε ενοχλημενη .

Μέσα της γνώριζε καλα πως ίσως είχαν κάποιο δίκιο αφου πάντοτε ήταν πιο ώριμη απο την ηλικία της κι δεν αφηνε το μυαλό της να παίρνει αερά όσα χρήματα κι αν διέθεταν .

Οτάν είχε διάβασμα η δεν εργαζόταν στην εταιρεία του μπαμπά της συναντούσε συνήθως σε μπαράκια τους κακομαθημένους και επίσης πλουσίους φίλους της οπου καθέ τόσο την χλεύαζαν που κοπίαζε τόσο πολύ εφοσον δεν απολαμβανε την ηλικια ουτε την οικονομικη της ανεση .

«Ελά επιτελους Μαρίνα » παραπονιόταν ολοένα η κολλητή της « Μάθε να το ρίχνεις εξω λιγάκι εχεις λεφτα ..δν χρειάζεται να ανησυχείς για την επιβίωση σου..» επεμενε όμως για την ίδια δεν ίσχυαν τα ιδια δεδομένα παρέμενε εντελώς διαφορετική .

Κοιτώντας την λοιπόν κατάματα καθως κατέβαζε ηδη το τρίτο σφηνάκι κατα σειρά με τέτοια αδιαφορία για οτι συνέβαινε γυρω της λες ειχε κατακτήσει τον κόσμο τέτοια αλαζονεία επιδείκνυε προς τα έξω .
《Στο εχω επισημάνει ξανα πως δεν εργάζομαι για βιοπορισμό μα απο φιλοδοξία εχω όνειρα να χτίσω μια καριέρα στις επιχειρήσεις !》

《 Καλα ηρέμησε κανείς μας δεν θα σου σταθεί εμπόδιο αλλα η ζωη..και ο έρωτας ειναι τοσο μεθυστικά που δεν σου μένει μυαλό για δουλειά !》

《Για εσένα ισχύει κατι τέτοιο που δεν προλαβαίνεις να χωρίζεις ενω εχεις ηδη έτοιμο τον επόμενο..για εμενα διαφέρουν τα πράγματα.
Αν ειναι ετσι ο ερωτας καλύτερα μην δοκιμάσω!》
Σχολίασε καυστικά αφήνοντας το μυαλό της να πλανιέται γυρω απο αυτο το περίπλοκο συναίσθημα που σου ξεσηκώνει το είναι και σου γεμίζει την ζωή τον ..έρωτα.

Αραγε εγω θα τον βιώσω με ολη την ένταση και τον ανάλογο ρομαντισμό που θέλω;
Αναρωτήθηκε πίνοντας μια γουλιά απο το κοκτέιλ της προτου οι σκεψεις εξανεμιστόυν απο την ευχάριστη συντροφιά και την κουβέντα.

Το επόμενο πρωί οπως ηταν φυσικό ουτε που άκουσε τον ήχο απο το ξυπνητήρι .
Για άλλη μια μέρα πετάχτηκε αλαφιασμένη απο τον διαπεραστικό ήχο της φωνής της μητέρας της που συνήθιζε να την ξυπνά κάθε μέρα απο τότε που ήταν μικρή κι ας ρύθμιζε την αφύπνιση .

Δυστυχως δεν είχε αποκτήσει αδέρφια μια πληγή που την πονόυσε ιδιαίτερα οταν διέκρινε το δέσιμο που είχαν η κολλητή με τον αδερφό της.

Για τον ίδιο ακριβώς λογο οι δύο γονείς της είχαν αφοσιωθεί σε εκείνη προσφέροντας ολη την αγάπη και την στοργή τους.

Μονο που κάποιες φορέςγίνονταν αρκετά καταπιεστικοί θέλοντας να έχουν λόγο ακόμη και στα ερωτικά της πράγμα που την ενοχλούσε.

«Μαρίνα..κοριτσάκι μου ξύπνα επιτελούς.. » φώναξε η Μιράντα καθώς τραβούσε τις κουρτίνες αφήνοντας ολόγυρα να απλωθεί άπλετο το φώς μιας νέας μέρας ολο ομορφιά και ξεγνοιασιά.

Ο καιρός ηταν ηλιόλουστος καλοκαίρινος παρόλο που η ζεστή φάνταζε αφόρητη στην συνοικία του νησιού οπου διεμεναν τους καλοκαιρινούς μήνες.

Το χειμωνα κατοικούσαν κι εργάζονταν στην έδρα της εταιρείας την Νέα Υόρκη όπως και οι περισσότεροι Αμερικανοί επιχειρηματίες διατηρούσαν θυγατρικές σε διάφορες περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών .

Το λάτρευε αυτό το νησάκι είχε πολλές γλυκές αναμνήσεις απο μωρό έως και σήμερα εικοδύο ετών κοπέλα πλέον .

Η Μαρίνα του σήμερα ήταν γλυκιά γεμάτη όνειρα κι ζωντάνια η όψη μιλούσε από μόνη της.

Τα μεγάλα μελί εκφραστικά της μάτια πρόδιδαν όλα της τα αισθήματα , η καλοσχηματισμένη μύτη της σε συνδυασμό με τα έντονα ζυγωματικά κι τα βελούδινα σαρκώδη χείλη της δεν άφηνε αδιάφορο κανένα ανδρικό βλέμμα .

Έυκολα θα φανταζόταν κανείς πως εργάζεται σαν φωτομοντέλο σαφώς κι δεν θα είχαν άδικο !
Ειχε κατά καιρούς διάφορες επαγγελματικές προτάσεις για να ασχοληθεί. Μα δεν αποτελούσε όνειρο ζωής να γινεται εξωφυλλο κάθε τρεις κι λίγο επέλεξε απο μικρή να καταξιωθεί στον επιχειρηματικό κόσμο .

Άλλωστε χαρη στον πατερα της οπου ανέκαθεν ηταν άριστος επαγγελματίας μάθαινε σταδιακά τα μυστικά των επιχειρήσεων .
Ωστε να διαθέτει αργότερα ολα τα απαραίτητα εφόδια να διαχειριστεί μονάχη τον οικογενειακό όμιλο .

Ανοιξε απρόθυμα τα μάτια της ανέτοιμη να αντικρύσει το λαμπερο φώς του ήλιου που χάριζε στην πλάση νότες ομορφιάς και αισιοδοξίας .

Το βλεμμα της ταξιδεψε πιο μακριά απο την μεγάλη ανοιχτή μπαλκονόπορτα με θέα τον μεγάλο περιποιημένο κήπο και την πισινά του σπιτιού μπορουσε να διακρινει ξεκαθαρα στο βαθος τον βαθύ ωκεανό.

Αυτή η στιγμή ήταν από τις αγαπημένες της το απέραντο γαλάζιο έδενε αρμονικά με το χρώμα του ουρανου δημιουργώντας ενα φυσικό έργο τέχνης.

Αισθάνθηκε τοσο τυχερή που είχε το προνομιο να αντικρυζει κάθε μερα αυτό το αριστουργημα του θεου σαν ζωντανος πινακας ζωγραφικης εμπρος στα πόδια της.

Η απεραντοσύνη της θάλασσας την προκαλούσε να πιστέψει στην αιωνιότητα πως τιποτα δεν τελειωνε στην ζωή ολα είχαν μια συνέχεια .

Πάντοτε η συγκεκριμένη σκεψη την γέμιζε θετική ενέργεια ώστε να αντιμετωπίσει με θάρρος και ενθουσιασμό άλλη μια δυσκολη μέρα στην δουλειά .

Ανασηκώθηκε ελαφρά τεντώνοντας τα χέρια της ενω παράλληλα χαμογέλουσε τρυφερά στην μητέρα της.

« Καλημερα ..δεν άκουσα το ξυπνητήρι !»ψέλλισε νυσταγμένη καθως η Μιράντα πήρε θέση διπλά της στο κρεββάτι χαϊδεύοντας στοργικά τα ανακατεμένα από τον ύπνο πυκνά μακριά μαλλιά .

« Αχ κοριτσάκι μου λογικό να μην το ακούσεις ξενύχτησες πάλι εχθές σε κατάλαβα οταν επέστρεψες γύρω στις τέσσερις.. αν δεν κάνω λάθος .
Σήμερα ο πατέρας σου έφυγε μονός για την εταιρεία ! Ενοχλήθηκε αλλα του εξήγησα πως για μια μερά δεν έγινε και τίποτα να ξεκουραστείς. Άλλωστε ξέρεις πόσο ικανοποιημένοι είμαστε απο σένα και την πρόοδο σου ..»

Την παρατήρησε ναζιάρικα καθώς χουζόυρευε πασχίζοντας να συνέλθει απο το χθεσινο ξενύχτι που είχε πίει παραπάνω απο το κανονικό ίσα που πρόλαβε να κοιμηθεί τέσσερις ώρες .

«Μαμα μου ακόμα δεν ξυπνησα..μην μου γκρινιαζεις .! Σαφώς και δεν θα ξεκουραστώ θα ξεκινήσω σε μισή ώρα για την εταιρεία να κοιταξε σηκώθηκα κιόλας πάω να κάνω το μπάνιο μου..»σχολίασε αγουροξυπνημένη .

Χάθηκε με γρήγορες κινήσεις στο μπάνιο με σκοπό να γλιτώσει τον εξάψαλμο της αφού όταν ξεκινούσε να παραπονιέται τίποτα δεν την σταματούσε .

Για την Μαρίνα αυτή ηταν η καθημερινότητα το πρωί δουλειά και κάποια κενά απογευματα άλλοτε βόλτες με τους φίλους της σε καλοκαιρινά στέκια κι μπαρ.
Με θαμώνες όμορφους νεαρούς που αναζητούσαν καθημερινά μια νεα περιπέτεια .
Άλλοτε μπάνια στην ιδιωτική παραλία κάτω απο το σπίτι της.

Αναρωτήθηκε για μια στιγμή κοιτάζοντας το είδωλο της στον καθρέφτη αν επιθυμούσε ενδόμυχα να ξεκινήσει εναν νέο δεσμό.
Μα εφόσον τα είχε φέρει έτσι η μοίρα μέχρι στιγμής δεν θα το επιδίωκε.

Αν και είχαν περάσει κιόλας δυο χρόνια από τον τελευταίο τραυματικό δεσμό που την σημάδεψε χωρις να αναζητήσει κάτι καινούργιο.
Μάλλον δεν θα προέκυπτε σύντομα άλλωστε δεν ενδιαφερόταν τόσο πολύ για ρομάντζα είχε απογοητευτεί .
《Καλύτερα κοριτσι μου ..την συγκεκριμένη χρονική στιγμή έχεις στόχους να υλοποιήσεις .Όι έρωτες μπορούν ακόμη να περιμένουν..》μονολογούσε τυλιγοντας γύρω απο το καλλίγραμο βρεγμένο κορμί την λευκή πετσέτα της.

Για τώρα άμεση προτεραιότητα ηταν η καριέρα επιθυμούσε να στέκεται στα δικά της πόδια.
Να καταφέρει να ανεξαρτητοποιηθεί από νωρίς επιχειρηματικά κι σταδιακά να χτίσει μια αυτοκρατορία.

Αφού ντύθηκε βιαστικά ήπιε τον χυμό της κι ξεκίνησε επιτέλους για την εταιρεια αν και αργοπορημένη .

Σαφώς έπρεπε να δίνει το καλό παράδειγμα στους συνεργάτες και το προσωπικό αν και προσπαθούσε σθεναρά το νεαρό της ηλικίας πολλές φορές υπερνικόυσε .

Μέχρι στιγμής οι γονείς της έδειχναν κατανόηση ευτυχώς αναλογίστηκε αγχωμένη καθώς πέρνουσε το κατώφλι της ναυτιλιακής .

Δίχως να επισκεφτεί πρώτα το δικό της γραφείο ανέβηκε με γρήγορες κινήσεις στο γραφείο του μπαμπά της για να τον καλημερίσει.

Μάλιστα του είχε αγοράσει τον αγαπημένο του καφέ για να τον καλοπιάσει .

Άνοιξε βιαστικά την συρόμενη πόρτα δίχως να χτυπήσει πανω στον ενθουσιασμό της εισέβαλε σαν σίφουνας στο εσωτερικό .
Χαιρετίζοντας αφηρημένη τον μπαμπά της με ένα φιλί καθώς του προσέφερε χαμογελαστή τον καφέ .

Προς εκπληξη της παρατήρησε κι άλλη μια αντρική φιγούρα απέναντι του ντράπηκε πολυ για την αδιακρισία .
Χωρίς να αρθρώσει λέξη τράπηκε άμεσα σε φύγη ώστε να τους αφήσει να συνεχίσουν την επαγγελματική συζήτηση τους .

Ο πατέρας της ο πασίγνωστος επιτυχημένος εφοπλιστής Νικολάς Άστον την συγκρατησε τρυφερα από το χέρι αντιλαμβανόμενος την συστολή της .
《Κορίτσι μου δεν θα σε αφήσω να γυρίσεις στο γραφείο σου προτού σου συστήσω τον καλεσμένο μας !》σχολίασε χαμογελαστός.

Σηκώθηκε αρχοντικά απο την θέση του κούμπωσε το σακάκι του προτού κάνει τις συστάσεις ανάμεσα στους δύο άγνωστους που αντάλλασσαν παράξενα βλέμματα .

《Κρίστιαν συγχώρησε για την αδιακρισία την κόρη μου Μαρίνα εργάζεται εδω και δυο μήνες στην εταιρεία .》σχολίασε δικαιολογώντας την ενω δίχως να χάσει χρόνο σύστησε τον άγνωστο σε εκείνη.
《Μαρίνα μου ο κύριος απο εδώ είναι ο Κρίστιαν Μπάλτον ένας απ τους πιο δυνατούς ανταγωνιστές του χώρου.
Θα συνεργάζεται μαζί μας πλέον..» επεσήμανε ο Νικολάς ενθουσιασμένος .

Επιτέλους ο μυστηριώδης άνδρας μετακινήθηκε απο την θέση του αναλογίστικε μουδιασμένη καθώς άπλωνε το χέρι του να την χαιρετίσει.

Ένιωσε την ανάσα τής να κόβεται ξάφνου τα πόδια δεν την βαστόυσαν μολίς αντίκρυζε τον πρίγκιπα του παραμυθιού της στο πρόσωπο του Κρίστιαν Μπάλτον.!

Τα είχε όλα με μια πρόχειρη βιαστική ματιά χάθηκε στην επιβλητική εμφάνιση του έδειχνε τόσο αγέρωχος και δυναμικός .

Ψηλός γύρω στο 1.90 μελαχρινός με πλούσια γυαλιστερά κοντά μαλλία στο χρώμα του εβένου.
Υπέροχα καταπράσινα μάτια που με ενα βλέμμα αιχμαλωτίζουν καλοσμιλεμένα ρωμαλέα ζυγωματικά κι οσο για τα χείλη του .

Αχ τα χείλη του ! Αναλογιστικε μαγεμένη σε καλουσαν να εξερευνήσεις τις απόκρυφες πλευρές τους τοσο καλοσχηματισμένα.
Λες κι τα ειχε λαξέυσει ο καλύτερος γλύπτης μάλιστα δίχως να το αντιληφθεί τον παρατηρούσε επίμονα εκείνο το σημείο σαν ξελιγωμένη μικρούλα που περιμένει να φιληθεί πρώτη φορά στην ζώη της .

Ύστερα το βλέμμα της ταξίδεψε πιο χαμηλά στο γεροδεμένο μυώδες σώμα του που διαγράφονταν ξεκάθαρα μέσα απο το πανάκριβο μαύρο κοστούμι που φορούσε .

Χωρις αμφιβολία είχε αντιληφθει αστραπιαία πως την είχε εντυπωσιάσει σε μεγαλο βαθμό .
Παρόλο που παρεμεινε ανέκφραστος καθ ολη την χειραψία ουτε καν χαμογέλασε επέμενε να την περιεργάζεται με ένα απαθές ύφος σχεδόν απαξιωτικό .

Από μεσά του σίγουρα με χλευάζει κατέληξε εφόσον φέρθηκε τοσο ανώριμα λές κι αντίκρυζε για πρώτη φορά στην ζωή της άνδρα .

Γι αυτό κι δεν θα συνέχιζε το ανόητο παιχνίδι του καθώς του πρότεινε επίσης το χέρι της αν κι καθυστερημένα φρόντισε να φερθεί επιτέλους με επαγγελματισμό .

«Χαίρομαι που σε γνωρίζω Κρίστιαν ! » πρόφερε με ειλικρίνεια εκείνος την κατακεραύνωσε με ενα βλέμμα φωτιά καθώς παράλληλα ενα ψεύτικο συγκρατημένο χαμόγελο χαράχθηκε στο πρόσωπο του.

«Παρομοίως δεσποινίς ..Αστον ! » αποκρίθηκε κοφτά στην στιγμή επισημαίνοντας αλλο ενα αμήχανο λάθος που την εξέθετε εμπρός του.

Εφόσον επέλεξε να του μίλησει στον ενικό δίχως καν να τον γνωρίζει απο ότι φαίνεται ο όμορφος ηταν σκληρό καρύδι ! αναλογίστηκε σκεπτική.

Έσπευσε άμεσα να διορθώσει το λάθος της με ευγένεια « Ελπίζω η συνεργασία σας με την εταιρεία μας να είναι άκρως εποικοδομητική και να αφήσει καλές εντυπώσεις και στις δύο πλευρές » πρόφερε παγερά .
"Χα ! τώρα τι έχεις να πείς εξυπνάκια" επιβράβευσε τον εαυτό της για την ταχύτατη αντίδραση.

Παρατηρώντας την αλαζονεία ζωγραφισμένη στο προσωπο του σημάδι πως μάλλον δεν θα τα πηγαίναν κι πόλυ καλά οι δύο τους .

«Πιστέψτε με δεσποινίς μου πως ερευνώ πολυ προσεχτικά τις επιχειρήσεις προτόυ συγχροτιστώ με κάποια εταιρεία . Όποτε το ίδιο θα ευχόμουν κι εγω για το δικό σας καλό » σχολίασε σχεδόν απειλητικά ενω η όψη του παρέμενε αλαζονική.

Την παρατηρούσε απο πάνω μέχρι κάτω με εμφανή απαξίωση λες και ήταν καμία ζητιάνα αμόρφωτη.

Δεν θα το ανεχόταν άλλο αυτό !
Στράφηκε επιτέλους προς την έξοδο έτοιμη να αποχωρήσει εκνευρισμένη . ώστε να καταφέρουν να συνεχισουν την ανούσια συζήτηση που τοσο αδιάκριτα είχε διακόψει .

«Εμένα με συγχωρείτε εχω πολυ δουλειά να με περιμένει στο γραφείο μου εμείς πατέρα θα τα πούμε αργότερα.
Κύριε Μπάλτον καλώς ήρθατε στην εταιρεία μας ! Οτιδήποτε χρειαστείτε βρίσκομαι στην διάθεση σας ..» ψέλλισε ευγενικά πασχίζοντας να εξαφανιστεί απο το διαπεραστικό βλέμμα του οσο το δυνατόν γρηγορότερα.

《Η προθυμία επάνω σας κραυγάζει δεσποινίς..να έχετε μια όμορφη μέρα..》 αποκρίθηκε αφήνοντας ξεκάθαρρο το υπονοούμενο να πλανιέται ανάμεσα τους.
Καρφώνοντας παράλληλα τα μάτια του στο μισάνοιχτο μπούστο που άφηνε ακάλυπτο το λευκό κρουαζέ πουκάμισο της.

Δεν μπήκε στον κόπο να διαπληκτιστεί μαζί του δεν θα την οδηγούσε πουθενά περισσότερο θα κατέστρεφε μια σημαντική συμφωνία για τον πατέρα της παρα θα υπεράσπιζε την θιγμένη αξιοπρέπεια της .

Τον παρατηρούσε εξεταστικά καθώς εκλεινε την θύρα στο περασμα της. Ατάραχος ξαναγύρισε στην θέση του συνεχίζοντας να μελετά προσεχτικά τα συμφωνητικά που έπρεπε να υπογράψει σαν σωστός επαγγελματίας .

«Ουφ τι βλάκας..» ψιθύρισε σαν καθισε επιτέλους πίσω απο το γυάλινο γραφείο της .
Αραγε τι πρόβλημα είχε μαζί της και την προσέβαλε με τον χειρότερο τρόπο ; προφανώς ήταν τρομερά υπερόπτης και αλαζόνας.
Θεωρούσε πως όλοι όφειλαν να του φέρονται σαν σε βασιλέα.

Φαινόταν τόσο αντιπαθητικός κι εξυπνάκιας που κατάφερε να την αιφνιδιάσει πρώτη φορά και να χασει τα λόγια της.

Αλλά δεν θα ξανάκανε το χατίρι του απ εδω και στο εξής γνώριζε πολύ καλά πως θα έπρεπε να φερθεί.
Με περιφρόνηση όπως επραξε κι εκείνος προ ολίγου θα του έδειχνε στην επόμενη συνάντηση λοιπόν ..!!! Αναλογίστικε ξεκινώντας με ενα φλιτζάνι εσπρέσο την δουλειά.

Λίγες ώρες αργότερα άλλο ενα κουραστικό συνέδριο μόλις είχε λήξει με τους μετόχους να αποχωρούν απο την αίθουσα αφήνοντάς την μόνη .

Ρίχνοντας μια τελευταία ματία στα έγγραφα που είχαν υπογράφει βρέθηκε μπροστά στο έγγραφο συνεργασίας της ναυτιλιακής εταιρείας του πατέρα της με τον όμιλο Μπάλτον.

Αν και τελικά επελεξε να μην δώσει σημασία την παρούσα τουλάχιστον στιγμή αφου τα μηνύγγια της σφυροκοπόυσαν απο ένα φοβερό πονοκέφαλο .

Θα συνέχιζε να τα μελετάει σπίτι συντροφιά με ενα αλλο ενα φλιτζάνι καφέ που θα την βοηθούσε να τονωθεί αποφάσισε ικανοποιημένη.

Συμμάζεψε βιαστικά τα υπόλοιπα έγγραφα τα τοποθέτησε στο δερμάτινο μάυρο χαρτοφύλακα της αποχωρώντας τελεύταια απ την αίθουσα συνεδριάσεων.

Καθως βημάτιζε αφηρημένη προς το ασανσέρ έπεσε επάνω σε εκείνον που μονωπωλούσε τις σκέψεις της .

Μόλις είχε έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον Κρίστιαν για δεύτερη φορά την ίδια μέρα μα εκείνος ούτε που κούνησε το δαχτυλάκι του να την συγκρατήσει απ το να σωριαστεί στο έδαφος.

Παρα μόνο την παρατηρούσε με την γνώριμη υπεροψία που τον διακατείχε «Θα μπορούσαμε να βλεπετε που πατάτε.. εαν οδηγείτε με τον ίδιο τρόπο σύντομα θα θρηνήσουμε θύματα..» σχολίασε κοροϊδευτικά .

Αφού συνήλθε κάπως απ την θολούρα ίσιωσε τα τσαλακωμένα ρούχα της ξεφυσόντας εκνευρισμένη μα καλά πως τολμούσε τι θράσος ..!

«Ξέρετε κάτι κύριε Μπάλτον δεν χρειαζεται να ανησυχείτε για το πως οδηγώ κρίνοντας απο μια απλή στιγμή απροσεξίας την οποία και εκμεταλευτήκατε για να με χλευάσετε καλό σας βράδυ..»σχολίασε προσπερνώντας τον αδιάφορη αφήνοντας τον πισω με ενα νωχελικό χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του να την παρατηρεί.

Λίγο προτού κλείσουν οι πόρτες του ασανσέρ τον άκουσε ολοκάθαρα λιγα βήματα πιο πίσω να της να φωναζει .
« Αλλη φόρα να προσέχεται δεσποινίς μου και τους τρόπους σας..» σχολίασε με νόημα αναφερόμενος στην πρωινή της αστοχία προφανώς.

Αυτό ηταν πλέον είχε γίνει εξω φρένων μαζί του ηξερε να παίζει καλά το παιχνιδι του μα κι εκείνη έπεφτε συνεχώς σαν πρωτάρα στις παγίδες.

Πως μπόρεσε να μην προσέξει καν πως βρισκόταν μπροστά της ;
Φαίνεται η κούραση την είχε απορροφήσει πλήρως αν δεν ειχε τρόπους οπως έλεγε θα του απαντούσε οπώς του άρμοζε κι ας ελεγε οτι ήθελε εκεινος !

Μόλις έφτασε στην έπαυλη απομονώθηκε απευθείας στο δωμάτιο της δίχως να μιλήσει σε κανέναν.
Αφαίρεσε επιτέλους τα ψηλά της πέδιλα που την πονούσαν αφάνταστα κι ξάπλωσε χρειαζόταν άμεσα να ορθώσει τις άμυνες της.

Ο πονοκέφαλος ομως έμοιαζε τοσο αφόρητος είχε άλλωστε μια πόλυ κουραστική μέρα.

Κι σαν να μην έφτανε αυτό είχε να αντιμετωπίσει και τον αχώνευτο συνεργάτη της οπου θα δυσκόλευε σημαντικά την καθημερινότητα γι αυτο ήταν σίγουρη αναλογίζοταν καθώς σταδιακά αφέθηκε στην λήθη.

Η Μιράντα ανήσυχη άνοιξε την πόρτα του δωματίου δεν την ειχε συναντήσει καθώς επιστρέφε οπως συνήθως που δειπνόυσαν μάζι.

Εισχωρόντας αθόρυβα στο εσωτερικό του δωματίου την είδε απέναντι της να κοιμάται με τα ρούχα της δουλειάς .
Τόσο κουρασμένη έμοιαζε που δεν θέλησε να την ταράξει όποτε κι αποχώρησε ανακουφισμένη .

Διασχίζοντας τον αχανή διάδρομο της έπαυλης με προορισμό τις σκάλες που οδηγούσαν στην τραπεζαρία παρατήρησε το φώς στο γραφείο του άνδρα της αναμμένο.

Ποσο της ειχε λείψει ολη την ημέρα αναλογίστικε κι δίχως δευτερη σκέψη εισέβαλε στο εσωτερικό χαμογελαστή.

Πλησίασε κοντα του κι αφου τον φίλησε τρυφερά στα χείλη οπως συνήθιζε κάθισε δίπλα του στον δερμάτινο καναπέ .
«Ακόμη δουλεύεις αγάπη μου ; Έλεγα μήπως βγαίναμε απόψε λίγακι να ξεσκάσουμε ειναι τοσο δροσερό το αποψινό βραδάκι..» παραπονέθηκε ναζιάρικα περνώντας τα λεπτά δάκτυλα της τρυφερά μέσα απο τα αραιά λευκά μαλλία του .

Κουρασμένος αφαίρεσε τα γυαλιά μυωπίας έτριψε τα μάτια του και της χαμογέλασε συγκρατημένα.

Φαινόταν πως κάτι τον απασχολούσε εδω και μέρες μα δεν του επαιρνε κουβέντα οσο κι αν προσπαθούσε.
« Μιράντα μου γνωρίζεις καλά πλέον πως η δουλεια μας προσέφερε όλα τα αγαθά που έχουμε τόσα χρόνια . Σήμερα μάλιστα έκλεισα συμφωνία με τον όμιλο Μπάλτον κι δεν φαντάζεσαι ποσό απαιτητικός είναι ο Κρίστιαν ..»

Τον κοίταξε με περιέργεια « Για πες μου είναι οντως τόσο σκληρός όσο ακούγεται ; »

« Και χειρότερος ..απαιτεί όλοι να του μιλάμε στον πληθυντικό είναι αρκετά λιγομίλητος πολυ αλαζόνας.. αλλά γνωριζω καλά πως είναι καμουφλάζ» απαντησε με περίσσια σιγουριά .

«Πως εισαι τοσο βέβαιος γι αυτό αγάπη μου ; Δεν τον γνωρίζεις προσωπικά απ οσο ξέρω. Μαλιστα οι περισσότεροι στον κύκλο μας το ίδιο λενε πως η καρδιά του είναι όμοια με πέτρα ! Άλλοι μάλιστα τον χαρακτηρίζουν αδιαπέραστο μέχρι παγόβουνο !
Ασε που καθε μερά ασχολούνται μαζί του οι κίτρινες φυλλάδες είν τρομερός γυναικάς.. »

Ο Νίκολας σηκώθηκε απο την θέση του πλησίασε κι στάθηκε μπροστά απο το παράθυρο ατενίζοντας το απεραντο γαλάζιο απέναντι του σκεπτικός.

« Ξέρεις κάτι Μιράντα.. ονειρεύομαι με εναν δυναμικό επιχειρηματία την κορη μας σαν εκείνον.
Ξερω πως αρχικά μπορεί να αντιδράσεις άσχημα αλλά ειμαι σίγουρος πως της αρέσει ο συγκεκριμένος .
Μάλιστα ταιριάζουν κι πολύ έπρεπε να τους δεις αντικριστά μαζί σήμερα το διαπίστωσα στην εταιρεία οταν τους σύστησα.
Παράλληλα αν το καλοσκεφτείς θα είχε την ευκαιρία να συνεχίσει την πλούσια ζώη σαν κι αυτή που της προσφέρουμε κι να μην καταλήξει σε κάτι υποδεέστερο ..»σχολίασε υποτιμητικά για την κατώτερη τάξη ανθρώπων.

Καθότι γεννημένος από κουνια στα χρήματα δεν επιθυμούσε η κόρη του να νυμφεφθεί με κάποιον που δεν ανήκε ίδιο κοινωνικό στρώμα .

Η Μιράντα σοκαρισμένη τινάχτηκε σαν ελαττήριο απο την θέση της σοκαρισμένη .
«Δεν μπορεί να μιλάς σοβαρά Νικολάς ! Αυτός ο άνθρωπος για το κοριτσάκι μας τρελάθηκες ;
Η μονη ζώη που μπορεί να βιώσει μάζι του θα ειναι δυστυχία, μοναξια ,και απιστία οχι δεν ακούω κουβεντα !
Δεν θα τολμούσα να φανταστώ την ζωή της κόρης μου με εκείνον !
Μα τι στο καλό σου συμβαίνει τον τελευταιο καιρο ; Δεν σε ανάγνωριζω πια ! Εως που θα φτασει η φιλοδοξια σου ; Εχεις τοσα και επιθυμείς ακόμη πιο πολλά ! Θεέ μου !» πρόφερε αηδιασμένη με μάτια βουρκωμένα .

Δεν άντεχε να ακούσει τίποτα παραπανω γι αυτο αποχώρησε σαν κυνηγημένη από το γραφείο του .
Βγήκε φουριόζα στον κήπο βαριανασαίνοντας στεναχωρημένη οσο ποτε.
Κάθισε πλαι στην φωταγωγημένη πισίνα κι αφέθηκε να την λυτρώσει το κλάμα ένιωθε απόλυτα απογοητευμένη.

Ο γάμος της είχε καταντήσει μια απλή καθημερινότητα αν κι γεννήθηκε ένας θυελλώδεις έρωτας ανάμεσα στους δυο τους στην αρχή .

Ο ένας δεν άφηνε στιγμή μονο τον άλλο περνούσαν απλετο χρονο μαζί μοιράζονταν σκέψεις συναισθήματα όνειρα, έβγαιναν διασκέδαζαν έκαναν έρωτα διψασμένοι ο ενας για το κορμι του άλλου κι σαν έγιναν γονείς η ευτυχία τους ολοκληρώθηκε.

Έπειτα απο ενα χρόνο ομως ενα αγκάθι καρφώθηκε στην καρδια την ημέρα που απέβαλλε το δευτερο μωρο τους στα πρώιμα στάδια της εγκυμοσύνης που ποθόυσε τοσο πολύ να γεννήσει χαρίζοντας εναν κληρονόμο στον Νίκολας .

Απογοητεύτηκε πολυ το διαβασε στα μάτια του εκείνο το θλιβερό βράδυ μα παρολα αυτα κατάφερε να θάψει τον πόνο και να σταθεί στο πλάι της βράχος εως οτου αναρρώσει.

Τελικά με πολυ υπομονή σταδιακα το ειχαν ξεπεράσει έκτοτε κανείς τους δεν επεδίωξε να αποκτήσουν άλλο παιδι γι αυτό δεν είχε αλλα αδερφια η Μαρίνα κι ας το κουβαλούσε στην ψυχή της βαρέως .

Ως σύζυγοι παρέμειναν πόλυ ερωτευμένοι ολα αυτα τα χρόνια κι σαν πατέρας βοηθούσε κι υποστηριζε την κόρη τους σε ολα ενω αποτελούσε υπόδειγμα συζυγου.

Μαλιστα η Μαρίνα έτρεφε περισσοτερη αδυναμια στον Νικολας απο οτι στην ίδια αλλα δεν την ενοχλούσε που του εμπιστευόταν απο μικρή ολα τα μυστικά της λογω πως σαν μητέρα συμπεριφερόταν υπερπροσταυτικά.

Φρόντισε να της αποκρύψει περίτεχνα το μυστικό που την στοιχειώνε μέχρι και σήμερα αν η Μαρίνα γνώριζε πως εκτός απο εκείνη δεν είχε κανέναν αλλο στον κόσμο ισως κατανοούσε τις φοβίες της.

Τα τελευταια δυο χρόνια η κατασταση ανάμεσα τους άλλαξε δραματικά πλεον το μόνο που απασχολούσε τον Νίκολας ηταν τα χρήματα κι σαφώς η ναυτιλιακή πολυ λίγο χρονο αφιέρωνε στην οικογενεια του .

Απεφευγε βεβαια να εκφράζει τα παράπονα κι την θλίψη που την μάστιζαν τα κρατούσε όλα κλειδωμένα βαθειά στο σεντουκι της ψυχης της για ενα και μονο λογο καθώς κορη τους θεωρουσε πως διεθεταν την τελεία οικογένεια δεν ηθελε να την πικράνει με τα προβλήματα τους τα υπέμενε όλα μόνη της στοικά .

Σαν άνοιξε τα ματια της ξανα είχε κιόλας βραδιάσει ενω είχε επιστρέψει νωρίς το απόγευμα απο την εταιρεία εριξε μια φευγαλέα ματία δίπλα της στο ψηφιακό ρολόι που κοσμουσε το κομοδίνο ηταν περασμενες δέκα συνειδητοποίησε πως είχε παρακοιμηθει και πως πεινούσε σαν λύκος .

Σηκώθηκε και με γοργά βήματα κατέβηκε στην κουζίνα περνώντας πρώτα απο το μεγαλοπρεπες σαλόνι του οικήματος ρίχνοντας μια προχειρη ματία τριγύρω αναζητώντας τους γονείς της μα προς απογοήτευση της δεν συνάντησε κανέναν εκεί.

Παραξενεύτηκε που η μητέρα της δεν καθόταν να διαβαζει ξέγνοιαστη το αγαπημένο της βιβλίο οπως συνήθιζε τα βράδια.
Οσο για τον πατέρα της πρέπει να είχε αποκοιμηθεί εδώ και ώρα αφου ξυπνούσε καθημερινά στις πέντε τα ξημερώματα .
Μα η Μιράντα που μπορει να βρισκόταν ;

Απορημένη προχώρησε προς την κουζίνα όπου συνάντησε την Ντόροθι την οικονόμο τους καθως ετοιμαζοταν να παει με την σειρά της να ξεκουραστει αποφάσισε να την ρωτησει《Καλησπέρα Ντόροθι μήπως ξέρεις που βρίσκονται οι γονείς μου ; Γιατί τόση ήσυχία αποψε συνεβει κάτι οσο κοιμόμουν ;》

Η γυναίκα δεν μιλούσε μονάχα την παρατηρούσε ανήσυχη αναζητώντας τις κατάλληλες λέξεις 《 Κανείς τους δεν ήθελε να δειπνήσει κορίτσι μου η μητερα σου έπεσε νωρις για ύπνο οσο για τον κυριο βγήκε πριν λιγη ώρα. Εσένα όμως θα σου βάλω να φας απο το αγαπημενο σου σουφλέ με λαχανικά ! »

《 Μμμ... αποφευγεις να με κοιτάξεις κατι μου κρύβεις το προαισθάνομαι έλα πες μου ανησυχώ πραγματικά !》

《Ξέρεις οτι δεν ανακατεύομαι σε αυτά αλλα θα σου πω οτι ξέρω πριν καμία ώρα περίπου ακούστηκαν φωνές απο το γραφείο..κι έπειτα ο πατέρας σου έφυγε αυτα γνωρίζω μόνο .. !》σχολίασε η γυναίκα ακουμπώντας βιαστικά το πιάτο στο τραπέζι καληνυχτίζοντας .

Τσακώθηκαν και άσχημα κατέληξε πως κάτι σοβαρο πρεπει να συνεβαινε τελευταια αναμεσα τους κι οι γονείς της συμπεριφέρονταν αλλόκοτα κατι τους κρατουσε σε αποσταση με το ζορι πλέον αντάλλασσαν μια καλημέρα .

Λυπόταν πολύ κι ας προσποιούνταν πως δεν έβλεπε για να μην στεναχωρεί κανέναν τους μεσα της ειχε απόλυτη επίγνωση της οικογενειακής τους κατάστασης .

Απ την αλλη τριγυρνούσε σαν τον κλέφτη συνεχώς ο Κρίστιαν στις σκεψεις της μα γιατί ; Δεν έπρεπε καν να περνάει απο το μυαλό της επειτα απο την αγενη προσέγγιση ομως δεν μπορούσες να μην τον προσεξεις ηταν πανέμορφος στην οψη .

Ισως κάπου βαθυτερα να υπήρχε και μια άλλη πλευρα του κρυμμένη η οποια να ηταν γλυκιά ,τρυφερή ,ευαίσθητη για εναν τέτοιο χαρακτήρα θα έλιωνε σε αντίθεση με αυτή την σκληρή και υπολογιστική πλευρα που παρουσιάζε προς τα εξω .

Βυθισμένη στις σκέψεις της ούτε που άκουσε το κινητό της που χτυπούσε επίμονα ισά που το πρόλαβε δίχως να κοιτάξει ποιος καλούσε «Παρακαλώ» αποκρίθηκε απορημένη απ την άλλη άκρη της γραμμής έφθασε στα αυτια της μια βαθειά μπάσα ανδρική φωνή .

«Καλησπέρα δεσποινίς Άστον !» έχασε την μιλία της ασυναίσθητα τινάχτηκε απο την θέση της καθώς για ακομη μια φορά το αντικείμενο της σκέψης της βρισκόταν στην αλλη άκρη της γραμμης κι μάλιστα είχε αναστατώσει τις αισθήσεις της για τα καλά .

Επρεπε να πει κατι μα προτίμησε να το παίξει αδιάφορη προσποιούμενη πως δεν τον είχε αναγνωρίσει « Η ίδια ποιός με ζητεί παρακαλώ ;»

«Είμαι ο Κριστιάν Μπάλτον !»
επεσήμανε κοφτά με ένα τόνο εριστικό μάλιστα τόσο μεγάλη ιδεα ειχε τελικά για τον εαυτο του ; αναρωτηθηκε ενδόμυχα «Καλησπέρα κύριε Μπάλτον τι θα θέλατε τέτοια ώρα ; »στην αλλη ακρη της γραμμης για μερικα δευτερολεπτα απλώθηκε σιωπή .

«Επιθυμούσα να μιλήσω άμεσα με την διευθύντρια μάρκετινγκ ξέρετε μόλις με πληροφόρησαν πως είστε εσείς》

Μμμ.. ! Γι αυτό λοιπον το τηλεφώνημα διαπίστωσε μπερδεμένη «Μαλιστα εγω είμαι ..πείτε μου » τον παροτρυνε στον ίδιο τόνο με εκείνον .

«Ακούστε μελέτησα τις τελευταίες πωλήσεις οπου είχατε μεσώ των διαφημιστών σας θεωρώ πως υπαρχουν κάποια σημαντικά κενά στις αναφορές και παρα πόλλα ετήσια για διαφημίσεις έξοδα εκ μέρους της εταιρείας σας . Θα ήθελα να μου εξηγήσετε λοιπόν.. »

Προς στιγμην σαστισε σαν πολλες πληροφορίες δεν ζητούσε ;
Δεν διεύθυνε την εταιρεία απλα συνεργαζόταν μαζί τους παραήταν αδιάκριτος «Κυριε Μπάλτον δεν κουράζεστε ποτέ να δουλέυετε απο οτι βλέπω..»σχολίασε ειρωνικά.

Εκείνος βεβαία δεν το άφησε να περάσει ασχολίαστο. «Ακούστε δεσποινις Άστον εαν είστε διατεθειμένη να φλερταρετε η να πιάσετε ψιλή κουβεντούλα μαζι μου στο τηλέφωνο θα σας πληροφόρησω πως δεν έχω χρονο για χάσιμο σας ρώτησα κάτι προφανώς υπεκφέυγετε θα βρω τροπο να ενημερωθώ κάλο σας βράδυ ...»

Την αποστόμωσε κυριολεκτικα. Πειραχτηκε τοσο πολυ απο ενα απλο σχολιο για να σπάσει ο πάγος ; Αναρωτηθηκε μα καλά τι την είχε πιασει μήπως οντως πασχιζε να τον φλερτάρει ;

Βρισκόταν ακόμα στην γραμμή θα του έδινε λοιπόν την πολυπόθητη απάντηση του «Δεν είχα τέτοιο σκοπό κύριε Μπάλτον προφανώς παρεξηγησατε ενα αθώο χιουμοριστικό μου σχόλιο το μετατρέψατε οπώς εσείς θελατε . Εν πάση περιπτωση σας ενημερωνω πως οι πωλησεις μας με τις ανάλογες διαφημιστικές καμπάνιες ηταν σταδιακά ανεβασμενες οποτε επενδυσαμε ανάλογα κι εμεις ..»

«Επιτελούς δεσποινις μου ! Μπηκατε στο θέμα την επομένη φόρα που θα επικοινωνήσουμε θα μου απαντάτε αμέσως ..! Επιτρεψτε μου να σας τονίσω πως τα έσοδα τις εταιρειας δεν συμβαδίζουν με τα έξοδα αρα πιθανόν δεν γίνεται καλη διαχείριση των χρημάτων για τις διαφημίσεις απο μερους σας.. » σχολίασε υποτιμητικά με χαμηλή λάγνα φωνη που ξυπνουσε τις αισθήσεις .

Μα που το πήγαινε βραδιάτικα ; Αρχισε να εκνευριζεται πολύ με τον τροπο του κι την αλαζονική του σταση «Κοιτάξτε κυριε Μπάλτον για να μην σας καθυστερω άλλο καλυτερα θα ηταν να περάσετε αύριο απο το γραφείο μου το πρωι για να λύσουμε τις οποίες απορίες σας σχετικα » για άλλη μια φορα επικρατησε πνικτη σιωπή φαίνεται πως εξετάζε την κάθε του λεξη .

« Πόλυ κάλα λοιπον θα σας στείλω την γραμματέα μου αλλα να ξέρετε εαν δεν με ικανοποιήσουν τα αποτελεσματα τοτε ίσως να αλλάξω γνώμη και να μην αγορασω την εταιρείας σας . Πιθανόν να μου φανεί άχρηστη επένδυση αύτη η ..κι εσέις ..καλη σας νύχτα ..!!» πέταξε την βόμβα του κι ανέμελος σχεδον εκλεισε το τηλεφωνο κατάμουτρα κυριολεκτικα κι μαλιστα με αλλη μια προσβολη να πλανιεται στον αερα .

Είχε παγώσει ολόκληρη τι ακριβως της ειχε ανακοινωσει μολίς τώρα ; δεν είχε σκοπό να συνεργαστεί με την εταιρεια τους άλλα να την διευθυνει ; Για να τους σωσει απο την χρεοκοπία !! Κι εκείνη δεν είχε ιδέα για το τι συνεβαινε !

Τωρα εξηγουνταν ολα γι αυτό ο πατέρας της είχε αλλάξει τοσο κι είχε κλειστεί στον εαυτό του τώρα τα κατανοούσε ολά το κουβαρι μυστηριου ξετυλίγονταν εμπρος στα ματια της .

Δεν θα αφηνε να συμβει κάτι τέτοιο εαν γνωριζε νωρίτερα εφτασαν στο θλιββερο σημειο να τους προσβαλλει κι να κανει παζάρια ο αγοραστής Αχ ! αναστεναξε με θλιψη που θα πήγαινε αραγε η εταιρεια με τον Μπάλτον για πρόεδρο ;

Φαινοταν τοσο κακος αδιστακτος τιποτα δεν θα του εφραζε το δρομο αρκει να εκπληρώσει τις φιλοδοξιες του !

Η ωρα ηταν έξι το πρωι και μόλις είχε αρχίσει να ξημερώνει σαν ξεκίνησε για την εταιρεια δεν είχε καταφέρει να κλεισει ματι όλη την νυχτα αισθανόταν ικανή να σώσει την εταιρεία τους με κάθε τροπο απο τα χεριά του !

Πλεον δεν υπήρχε καιρός για φλερτ κι ρομαντζα μαζι του παρα μονο για σκληρή δουλεία μολίς έφτασε στην εταιρεια έτρεξε αμέσως στο γραφείο του πατέρα της για να παρει τα πιο σημαντικά έγγραφα που κρατούσε κλειδωμένα στο συρτάρι του .

Προς έκπληξη της αντίκρυσε στην θεση του προέδρου τον ανθρωπο που θα μισούσε οπώς ολά έδειχναν θανάσιμα να κάθεται με ανεση πισω απ το γραφείο του πατερα της δούλευε ηδη απο νωρίς την κοιταξε απο πανω μέχρι κάτω αδιάντροπα .
«Παρακαλώ να χτυπατε πριν να μπειτε δεσποινίς αυτά που γνωρίζατε τώρα αλλάζουν πως και απο τόσο νωρίς εδώ ;» σχολιασε φυσικα λογω της χθεσινης της αργοποριας της οποιας δυστυχως υπηρξε μαρτυρας .

Εχασε την γη κάτω απο τα ποδιά της δηλαδή δεν υπήρχε ελπίδα ηταν και επίσημα ο νεος ιδιοκτήτης της εταιρείας του πατερα της που με τοσο κόπο είχε χτίσει εκείνος και ο παππούς της χρονια πριν και ξαφνου τωρα άνηκε σε εναν ξένο .

Αδυνατούσε να συγκρατήσει τα μάτια της που δάκρυζαν αδιάκοπα η τα χείλη της που έτρεμαν κι ολο τον πόνο που ένιωθε μεσά της μα έπρεπε να παλέψει δν θα ταπεινωνοταν εμπρος του .

Πήρε μια βαθεία ανάσα για να καθαρισει το μυαλο της « Με συγχωρείτε κύριε αλλά αυτό το γραφείο ανηκει στον πατερα μου δεν φανταζομουν πως θα σας συναντούσα εδώ ηρθα να ψάξω κάποια σημαντικα έγγραφα » δικαιολογήθηκε αμήχανα.

Χωρις να μπει στον κόπο καν να την κοιτάζει απλα την άκουγε κι χαρη της εκανε τοσο πόλυ απαξιουσε λοιπον ζαλιζοταν πολύ άλλα δεν θα αφηνε τον εαυτο της να καταρευσει τώρα οχι δεν θα του έδινε την χάρα.

Της εριξε ενα βλέμμα ασυγκίνητος μπροστά στο δράμα της οπώς πάντα ανέκφραστος « Α μάλιστα ! Τι κρίμα που σας πληροφόρησε ο πατέρας σας πως η εταιρεία πέρασε απο χθές στα χέρια μου ! Πως αυτό εδώ θα είναι το γραφείο μου δεσποινίς μου ! Απο δω και πέρα είστε απλα μια υπάλληλος και οχι η διευθύντρια μάρκετινγκ . Οι αλλαγές είναι αναρτημενες στον πινάκα ανακοινώσεων απο εκεί θα ενημερωθειτε μιά παραίτηση απο μέρους σας θα μου γινόταν δέκτη καλημέρα σας.. » ανακοινωσε κυνικά.

Αδυνατουσε να πιστέψει αυτά που άκουγε δεν μπορεί να υπήρχε τέτοιος άνθρωπος τόσο κάκος δεν γινόταν «Κι ο..προσπαθουσε να συκρατήσει τα δάκρυα της μα δυστυχώς την παρατηρούσε.

«Ο πατέρας μου τι θα απογινει ; » ρωτησε αποσβολωμενη στο ύφος του δεν είχε αλλάξει τίποτα απολύτως παρέμενε το ίδιο ανέκφραστος παρολο τον πόνο που καθρεπτιζοταν στο προσωπο της .

« Λυπάμαι αλλά ο ίδιος επέλεξε να πουλησει την εταιρεια στα δικα μου χερια αλλιως πιθανόν θα ειχατε φαληρίσει ! Θα ενημερώθητε στην πορεία για τα υπολοιπα αφηστε παρακαλώ τα δράματα εδώ είναι δουλεία !» αναφώνησε αγανακτισμένος ενώ επέστρεφε στα πολυάριθμα εγγραφα οπου ειχε εμπρος του .

Τα τελευταια λογια του την εκαναν κομματια έκλεισε βιαστικά πισω της την πόρτα έφυγε τρέχοντας δεν μπορούσε να σταματήσει τους λυγμούς που τρανταζαν όλο της το κορμί είχαν χαθει ολά !!
Ο πατέρας της δεν της είχε πει τίποτα απολυτως τιποτα για την επερχομενη καταστροφή επελεξε να το παλεψει μονος του με αποτελεσμα να χάσουν την επιχείρηση που τους προσέφερε ολα τα αγαθα .

Καθώς περπατουσε μονη στον αδειο διαδρομο πλαι στα γραφεία αφου ακόμα δεν είχαν προσελθει ολοι οι υπάλληλοι στην εργασια τους συνάντησε στο τελος του την τεως γραμματέα Μάργκαρετ να διαβάζει αποσβολωμένη τον πίνακα ανακοινώσεων που ονομαστικά ανεφερε ποιοι υπάλληλοι μεταθέτονταν σε αλλες θέσεις εντος του κτιρίου. Εδειχνε το ιδιο φοβίσμενη και συνάμα στεναχωρημένη ανήσυχη για το αύριο όπως οι υπολοιποι σαν την αντικρυσε έτρεξε κοντά της και την αγκάλιασε .

Διατηρούσαν πολύ καλες σχέσεις μετάξυ τους «Μαρίνα γιατί τοσο ξαφνικα ; Εγιναν αλλαγες ! Μα τι εχεις εσυ τρέμεις εχεις χλωμιάσει ηρέμησε ..» την παροτρυνε οντως έτρεμε συγκορμη και είχε γινει ασπρη σαν το πανί μόλις που εβρισκε την δυναμη να μιλήσει .

«Κι γω μολίς το εμαθα δεν είσαι πλεον γραμματεας μου ουτε κι γω διευθύντρια λυπάμαι πολυ... » ξέσπασε παλι σε κλάματα ενώ παράλληλα καθισε απογοητευμενη στο πάτωμα έμοιαζε κομμάτια παρατήρησε σοκαρισμένη η υπάλληλος.

« Το ξέρω εσυ εισαι ιδιαίτερα γραμματέας του Μπάλτον πλέον δεν το εμαθες ; » την ενημερωσε προκαλώντας την εντονη αντιδραση της πετάχθηκε επανω σοκαρισμένη .

«Εμένα διαλεξε για ιδιαιτέρα του μα πως ; » ψελλιζε απορημενη ενω τα δάκρυα κατέκλυζαν το προσωπο της .

« Δεν ξέρω πως και γιατί ...Πάντως εσυ είσαι γραμματέας του στην ανακοίνωση κι εγω ειμαι στο λογιστήριο από εδώ κι στο εξης δεν απέλυσε κανεναν πάντως !» σχολιασε με ικανοποιηση αφου ολοι οι υπάλληλοι μολις μαθευτηκε η πώληση την τελευταία εβδομάδα έτρεμαν μην χασουν την θεση τους .

Σκούπισε τα μάτια της αποφασισμένη επρεπε να δουλέψει σκληρά για να παρει πίσω ολά οσα ο πατερας της παρεδωσε τοσο άπερισκεπτα αφού μάζεψε το κουράγιο της ξεκίνησε για το καινούργιο της πόστο .

Αντικρυσε εξω απο το γραφειο του το νεο χωρο εργασιας της ενα μικρο γωνιακό γραφείο με μια παλια φθαρμένη καρέκλα με το ζορι κρατήθηκε για ακόμα μια φορά για να μην καταρευσει .

Οφειλε να αναλάβει τις ευθύνες της πλεον χτύπησε την πόρτα του διακριτικα κι μπήκε εκείνος σήκωσε αργά τα μάτια του να την κοιτάξει.

Εμοιαζε κουρασμένος κάτι που δεν είχε παρατηρήσει πιο πριν είχε μαύρους κύκλους κάτω απο τα ματια αλλα φανταζε το ίδιο αγερωχος « Δεσποινίς μάλλον ενημερωθηκατε για το νεο σας πόστο απο οτι φαίνεται ..»σχολιασε αυστηρα προς στιγμην δεν φανταζε τόσο κακός απο κοντά σκέφτηκε ομως τον σιχαινοταν και μονο γι αυτό που της είχε προκαλέσει .

« Μάλιστα ενημερώθηκα θα ήθελα να μου ανακοινώσεται ποιες θα ειναι οι αρμοδιότητες μου απο δω κι στο εξης ..» μιλησε κοφτα οσο πιο ψυχρά μπορούσε ενω ολο της το είναι φώναζε σε ΜΙΣΩ !

Της έκανε νόημα να περασει και να καθισει με το ζόρι την κρατούσαν τα ποδιά της « Θέλω να μου δακτυλογράφισεις την καινούργια εγκύκλιο κι να την μοιρασεις σε ολους τους υπάλληλους οπώς επισης να αποστειλεις χαιρετιστηριο μήνυμα σε ολους τους πελάτες εκ μέρους μου . Οποτε οπως κατάλαβες θα χρειαστει να εργαστεις μάζι μου σήμερα » ανακοινωσε αυστηρα μαζί του ;
Δεν υπήρχε χειροτερο απο αυτό θα επρεπε για οκτώ η και παραπάνω ώρες να εργαζεται στον ιδιο χωρο με εκεινον που πλεον της μιλούσε και στον ενικό αφού ηταν του χεριού του είχε χασει το κυρός της .

«Μάλιστα» απαντησε κοφτα ενω της παρεδωσε το λάπτοπ και ξεκίνησε να υπαγορευει.

Είχαν περάσει σχεδόν τεσσερις ώρες που δουλευαν μαζί είχε σχεδόν τελειώσει με τις επιστολές προς τους πελάτες καθως ηταν πόλυ απαιτητικός καθε επιστολή που ολοκλήρωνε περνούσε απο εκεινον για έγκριση και υστερα με ενα νεύμα του την έστελνε οπου αναγράφονταν στην αναφορά .

Την τελευταια επιστολή που του παρέδωσε την παρατηρούσε εξεταστικά πόλυ ωρα απορημένος μάλλον κάτι δεν πηγαινε καλα οντως δεν έκανε λάθος επειτα από μερικά λεπτα τον είδε να σηκώνεται πανω με το χαρτι στο χέρι και να την πλησιάζει απειλητικά .

« Αυτό εδώ θα εστελνες ; Είναι όλο ενα λαθος κι μαλιστα θα το εστελνες στο πιο καλό μου πελάτη αυτό ε..; Την γνωμη σου για το ατομο μου να την κρατήσεις για εσένα το καταλαβες ; Αν με μισείς η όχι δεν ενδιαφέρει κανέναν !»φωναζε εξαγριωμενος ενώ παραλληλα της πετουσε το χαρτί στα μούτρα σχεδόν.

Αμέσως κατάλαβε το τραγικό της λάθος του ειχε παραδώσει λάθος κολλα αυτη που χρησιμοποιούσε για να εκτονώσει την οργη της που έγραφε
το ποσο πολύ τον μισουσε τα εχασε αυτό δεν έπρεπε να συμβεί τώρα ο Κρίστιαν γνωριζε τα συναισθήματα της κι αυτό ηταν κάκο θα έκανε τα πάντα για να την διώξει .
Μήπως να υπέβαλλε κι εκείνη παραίτηση ..; Προς στιγμήν της φάνηκε καλη ιδέα ομως δεν θα το επιχειρουσε δεν θα άφηνε τοσο ευκολα την εταιρεια τους στα χεριά ξενων αμαχητη !

Σηκώθηκε εκ νεου απο το γραφείο της αμηχανη κι του παρέδωσε την κανονική επιστολή την αρπαξε βίαια διχως να την κοιταξει τοσο που παραλίγο να την σκισέι την επεξεργαστηκε για λίγο κι υστερα οπως περιμενε την έδωσε πίσω .
«Στείλτην ! Τουλαχιστον αύτη δεν γραφει πως με μισείς !» την ειρωνεύτηκε νευριασμενος δεν θα εδινε συνέχεια απλως κάθισε ησυχα ξανά μπροστα από το λάπτοπ και συνέχισε να δούλευει .

Καθώς συμμάζευε κάποια έγγραφα για λίγο αφαιρέθηκε παρατηρούσε το νεο της αφεντικό βρισκόταν απορροφημένος στα συμβόλαια και τις συμφωνίες ουτε που την πρόσεξε .

Μεσα της αναρωτιόταν αφού ηταν τόσο σκληρός και αδιαπεραστος όπως έδειχνε τοτε γιατί ειχε ενοχληθεί τοσο που εξέφρασε ελευθερα τα συναισθήματα της προς το ατομο του ; Δεν έπρεπε καν να τον απασχολεί αρα ίσως δεν ηταν στην πραγματικοτητα το τέρας που ηθελε να δειχνει βεβαια νόμιζε οτι αυτην την επιστολη θα έστελνε στον πελατη του οποτε μαλλον δεν τον ενοιαξε καν το τι πιστευε .

Το είχε παρακάνει με το να γράψει τόσες φορες σε ενα χαρτί ποσο τον μισουσε επρεπε να το ειχε πεταξει μα απ την δουλειά αφαιρέθηκε.

Ο ήχος του κινητού της έσπασε την σιωπή κι το διαπεραστικό βλέμμα του αστραπιαία καρφώθηκε πανω της .
« Σήκωσε το» την διεταξε με ένα γρύλισμα .

Ηξερε πως ηταν η μητέρα της και δεν ήθελε να ακούσει κανεις ειδικά εκείνος την συζήτηση τους μα το τηλέφωνο δεξ ελεγε να σωπάσει επέμενε γι αυτο τελικά απαντησε στην κλήση απρόθυμα .

Στην αλλη άκρη της γραμμής ακούγοταν η μητέρα της ταραγμένη να φωνάζει «Μαρίνα αγάπη μου το εμαθες έτσι ; » και μαλιστα απο τους πρωτους αναλογίστηκε χαμηλώνοντας την ενταση του ακουστικού ώστε να μην ακουγεται προς τα έξω .

« Ναι μητέρα δυστυχώς..» απάντησε με κομμένη την ανάσα .

« Μα γιατί ..γιατί μας συνέβει αυτό παιδι μου ; Εσυ τι κανεις ακομη εκεί ; Ελα σπίτι μας μην ταπεινώνεσαι άλλο..» η μητέρα της έμοιαζε ασυγκράτητη εκλαιγέ , φωναζε κι σαφως εφθανε και στα δικα του αυτια κι ας το επαιζε αδιάφορος σίγουρα κρυφάκουγε .

Επρεπε να πάρει την κατασταση στα χερια της . « Μάμα άκουσε με εχω δουλεια αυτη την στιγμή θα μιλήσουμε περαιτέρω οτάν έρθω κλείνω » ψελλισε κοφτα τερματίζοντας την κλήση πασχίζοντας να κρατήσει την ψυχραιμία και το ηθικό της ψηλά.

Παρα την ταραχή της δεν θέλησε να δώσει την χάρα σε εκείνον να γνωρίζει τι αναστατωση τους ειχε προκαλέσει αφού πηρε μερικές βαθειες ανασες υπο το άγρυπνο βλεμμα του προσπάθησε να χαλαρωσει και συνέχισε την δουλεια της αθόρυβα .

Είχε βραδιάσει δεν ειχε κανει ουτε διάλλειμα για να αποδειξει ποσο σκληρά εργαζόταν δεν είχε φαει τίποτα. παρα μονο στεκόταν κολλημένη στην οθόνη του λάπτοπ τα μάτια της έτσουζαν φρικτα .

Κι εκείνος ομως με την σειρά του όμως δεν είχε φύγει ακόμη δούλευε εξίσου σκληρά ξάφνου τον παρατήρησε με την ακρη του ματιου της να μετακινηθείτε απο το γραφείο του κι να της γνέφει με το χερι να σταματήσει .

« Μπορείς να φύγεις πήγε αργά αρκετά δούλεψες για σημερα κλείσε τον υπολογιστη και ασε μου τα έγγραφα εδώ θα τα μελετησω και θα σου τα δώσω πίσω αύριο» διεταξε κοφτα ενω γέμιζε παράλληλα την κουπα του από την καφετιέρα που είχε πίσω του .

Φαίνεται πως θα το ξενυχτησει συμαζεύοντας τα λάθη του πατέρα μου αναλογιστηκε λυπημένη αποφασισε αστραπιαια πως θα έμενε θα πήγαινε κοντρα στα λεγόμενα του θα αποδείκνυε πως δεν φοβόταν την δουλειά γι αυτό δεν κούνησε από την θέση της .

Αφού ετοιμασε τον καφέ του κάθισε και παλι στην πολυθρονα του βέβαιος πως ηταν πλεον μόνος μα έκπληκτος την αντίκρυσε απεναντι να του χαμογελα αδρα μα καλά δεν είχε κουραστεί τόσες ωρες αναρωτήθηκε ;

« Μάλλον δεν με ακουσες δεσποινίς σου ζήτησα να φύγεις θα δουλέψεις παλι αύριο γιατι δεν πειθαρχείς ; Αδειασε μου το χωρο άμεσα !» αύτη την φόρα ακουγόταν εντελώς κυνικός με αποτελεσμα να την πεισματωσει για τα καλά οτι κι αν της ελεγε θα καθοταν εκεί θα παλευε να σώσει οτι μπορούσε αν και όλα είχαν χαθεί και μεσα σε μια νυχτα περιουσιες δεν κερδιζονται παρέμενε αισιόδοξη.

Ο Κριστιαν δεν είχε συνηθίσει να τον αγνοούν είχε μαθει να τον υπακούν όλοι ακόμα και οι δικοί του ανθρώποι ακόμη και οι γυναίκες που κατα καιρούς διατηρούσε σχεσεις κι σημερα μια απλή ξιπασμένη υπάλληλος τολμουσε να παει κοντρα στην βουληση του .

Μαλλον το επρατε επειδη δεν είχε ιδέα ακόμα το τι ηταν ικανός να κανει προκειμένου να να την συναιτήσει επαναστάσεις σε εκείνον δεν περνούσαν.

Απόρουσε ακόμα με τον εαυτο του γιατί αποφάσισε τελικα να την κρατήσει στην εταιρεια εφόσον είδε ποσο επιζήμια υπήρξε για τον πατερα της τέλος ως εδώ ήταν τώρα θα της έδειχνε τι παει να πει Μπαλτον.

Σηκώθηκε οργισμένος κι πλησίασε κοντα της με μάτια σαν αναμμενα κάρβουνα κι γροθιες σφιγμενες συνέχισε να τον παρατηρεί ατάραχη φαινομενικά .

Αποτομα της κατέβασε την οθόνη του λάπτοπ με τοση δυναμη που σιγουεα την είχε θρυμματίσει έπειτα την γράπωσε σφικτά απο το μπράτσο την σήκωσε επανω δια της βίας αγνοώντας τις διαμαρτυριες 《 Αφησε με τι κανεις με πονας !!! Εισαι ενας αγροίκος !!》του φωναζε της παρεδωσε βιαστικα τον δερματινο χαρτοφύλακα και σχεδόν την έσυρε προς την εξοδο .

« Μάλλον δεν καταλάβες καλά κοριτσάκι πως λειτουργούν εδώ οι κανόνες σου ζήτησα να φύγεις και αυτό θα κανεις .! Τις επαναστάσεις σου αλλου εδώ κάνω κουμάντο εγώ.!
Ειτε σου αρέσει ειτε όχι ο μπαμπακας σου φάνηκε ανάξιος να διοίκησει την εταιρεια του το ιδιο κι εσυ γι αυτο λοιπόν εξω ..τώρα ..!!! » στρίγλισε καθώς την έσπρωχνε ασυναίσθητα πανω στην ενταση του .

Παραπάτησε το τακούνι της γόβας της έσπασε έχασε την ισορροπία της κι σωριάστηκε κάτω χτυπώντας το κεφάλι της στο μαρμάρινο δάπεδο με φόρα .

Ακαριαία εχασε τις αισθήσεις της ενω το σωμα της κείτονταν άκαμπτο μπροστά στα πόδια του για πρωτη φορα στην ζωη του ειχε χλωμιασει δεν περιμενε μια τέτοια εξέλιξη.

Δεν επιθυμούσε σε καμία περίπτωση να συμβεί κάτι τέτοιο πρόθεση του ηταν μονάχα να την τρομάξει τίποτα παραπάνω μα το ειχε παρακάνει αραγε τωρα ηταν αργα να διορθώσει την άσχημη κατασταση η μήπως ήταν ηδη νεκρή ;...