《Σε παρακαλώ ! Ειλικρινά σου λεω την αλήθεια μπορεί να είμαι ταλαιπωρημένη .
Κι τα ρούχα μου όπως λές βρεγμένα αλλα η βροχή όπως είδες κι μόνος σου δεν έχει σταματήσει .
Χθες καθώς περίμενα στην είσοδο να μου ανοίξει η μητέρα μου βράχηκα αυτό ειν ολο . Για όνομα του θεού μην φωνάζεις θα ταράξεις την Αφροδίτη είναι πολύ άσχημα .
Αλήθεια πως πέρασε το βράδυ της ;»ρώτησε ανήσυχη πασχίζοντας να τον κάνει να δεκτεί την αλήθεια για την ώρα χωρίς να αναγκαστεί να του δωσει περαιτέρω πληροφορίες .

« Μπα θυμήθηκες κι την άρρωστη τώρα ε ; Οτιδήποτε για να με αναγκάσεις να ξεχάσω πως ξενοκοιμήθηκες χθες βράδυ ! Τελικά δεν σου το είχα αναγνωρίσει μα εισαι πολύ καλή στο θέατρο. Να το κάνεις επάγγελμα θα σε οδηγήσει σε μεγάλη καριέρα αλλα φυσικά τι περίμενα από εσένα.
Όλες οι γυναίκες την ίδια ψυχή έχετε ψοφάτε για μεγαλεία κι αμύθητα πλούτη μα ποτέ δεν αρκεί μονάχα ένας άνδρας για να καλύψει τις φιλήδονες ορέξεις σας .
Μαζί μου όμως καμία δεν έχει τολμήσει να παίξει μιας κι ποτέ μου δεν αγάπησα ! Μην περνίεσαι για έξυπνη διότι ούτε να καλυφθείς δεν πρόλαβες ..!»συνέχισε ακάθεκτος να εκτοξέυει κατηγορίες κατάμουτρα με περίσσια σκληρότητα .

Όση δεν είχε ξανά βιώσει στην ζωή της τα μάτια του πετούσαν σπίθες οργής το σώμα του ταλαντευόταν από θυμό κι ένα άλλο αδιόρατο συναίσθημα ίσως κσι μίσος .

Τον κοίταξε κατευθείαν στα μάτια δίχως το φόβο η την ντροπή που πάσχιζε να της προκαλέσει «Ας είμαστε επιτελους ειλικρινείς μεταξύ μας . Ολο αυτο το επεισόδιο φαντάζει η τέλεια αφορμή που αναζητούσες για να τελειώσεις τον γάμο που σου κάθεται βάρος εδώ κι καιρό .
Έπαιξες ,διασκέδασες , πήρες ότι ήθελες από εμένα κι πλέον γυρίζεις σελίδα .
Μπορείς εάν θέλεις να μάθεις την αλήθεια αρκεί να τηλεφωνήσεις στην μητέρα μου θα σου διαβεβαιώσει..το πόσο σε απάτησα ! Μα φυσικά δεν περίμενα κι εγω από εσένα τον άρχοντα της υποκρισίας κατι καλύτερο ! Φορτώνεις σε εμένα περίτεχνα τις δικές σου αμαρτίες μιας κι ήδη πιστεύω πως βρέθηκε η επόμενη υποψήφια για το κρεββάτι σου . Οταν εσυ έλειπες βράδια ολόκληρα ολον αυτό τον καιρό εγω δεν σε κατηγορούσα για τίποτα . Καλωσόριζα στοικά οσα ψέματα μου έλεγες ενώ γνώριζα πολύ καλά την πραγματικότητα !.»ξέσπασε κι εκείνη με την σειρά της .

Τα λόγια της προκάλεσαν την έντονη αντίδραση του .
«Ώστε ήξερες τι έκανα κι που ήμουν εγω ενώ δεν μιλούσες ετσι ; Φυσικά όμως δεν ενδιαφέρθηκες ποτε να με ρωτήσεις ! Ήσουν τόσο σίγουρη πως διασκέδαζα με άλλες γυναίκες !
Δεν οφείλει να συζητάμε άλλο .Δεν θα σου δώσω τις εξηγήσεις που καίγεσαι να μάθεις .Όσο για την μητέρα σου για κανένα λόγο δεν θα την ανακάτευα είναι μαθηματικά βέβαιο οτι θα σε κάλυπτε όπως ειν φυσικό .Λοιπόν αρκετά σπατάλησα τον πολύτιμο χρόνο μου μαζί σου κανε ότι θέλεις καλή σου τύχη από δω κι στο εξης !» πρόφερε αμείλικτα ενω φορούσε βιαστικά το σακάκι του .

Άρπαξε βίαια τα κλειδιά του από το τραπεζάκι μπροστά της κι αποχώρησε σαν σίφουνας από το σαλόνι .

Με όση δύναμη της είχε απομείνει πλησίασε στην άκρη της πόρτας κι φωνή που έτρεμε ρωτησε.
«Τελειώσαμε ; »

Για μια στιγμή κοντοστάθηκε στην είσοδο δίχως να κινείται έπειτα στράφηκε προς το μέρος της με μια ατσαλένια έκφραση στο πρόσωπο του .

«Μπορείς να το πεις κι ετσι άλλωστε σε περιμένει μια καλύτερη τύχη κάπου εκει εξω ! »ψιθύρισε απογοητευμένος καθώς χανόταν από μπροστά της .

Κατέρρευσε στο πάτωμα με μια κραυγή να αντηχεί σε ολο το σπίτι ενω οι λυγμοί συντάρρασαν την ψυχή της .
Η ζωή της έδειχνε το πιο σκληρό της πρόσωπο χτυπώντας την αλύπητα απο παντού ολόγυρα.

Επέλεξε να μην του μιλήσει ακόμη για όλα αυτά που εμαθε χρειαζόταν χρόνο να τα συνειδητοποιήσει αφου δεν τα ενστερνιζόταν ουτε η ίδια ακόμη .

Ύστερα σαν έβρισκε εκ νέου τις ισορροπίες της ψυχής της θα του τα αποκάλυπτε.

Ούτως η αλλως στην κατάσταση που βρισκόνταν ταραγμένοι κι οι δύο οτιδήποτε στα αυτιά του θα φάνταζε ψέμα .

Ύψωσε το βλέμμα της προς την σκαλά ενω με την αναστροφή του χεριού της σκούπισε τα βρεγμένα της μάτια .

Ανέβηκε προς το δωμάτιο που κοιμόταν προφανώς η γιαγιά της γαλήνια κάνοντας μια ευχή να μην την χάσει προτού την γνωρίσει .

Βρισκόταν ακομη υπο αυστηρή παρακολούθηση μα το πως είχε αντέξει το βράδυ ίσως τελικά να φάνταζε καλός οιωνός.

Κάθισε αθόρυβα δίπλα της ενω πηρε το άψυχο πεσμένο στο πλάι χέρι της μέσα στα δικά της τρυφερά .
Αντιλαμβανόμενη την παρουσία της άνοιξε κουρασμένα τα μάτια της αργά τα στήλωσε στο πρόσωπο της .

«Κορίτσι μου ..σε περιμενα !»ψελλισε αδύναμα .

«Ησύχασε γιαγιά μου είμαι εδώ κοντά σου πλέον δεν θα σε αφήσω ποτε ξανα ! Συγχώρα με για χθες που σε αμφισβήτησα .
Η Μιράντα μου τα αποκάλυψε όλα ! Ήμουν τοσο σοκαρισμένη μες μια στιγμη όλα ανατραπηκαν στην ζωη μου .»

«Ξέρω παιδί μου ...Μην ανησυχείς δεν θα φύγω ακόμη θα παλέψω να παραμείνω λίγο ακόμη δίπλα σου μάλιστα που σε βρήκα..»την διαβεβαίωσε στοργικά .

«Σε εχω τόση ανάγκη για χρόνια αγνοούσα την ύπαρξη σου όμως τώρα ξεκουράσου να γίνεις καλά.
Έχουμε χρόνο να αναπληρώσουμε τα χαμένα ! » την συμβούλευσε με αγάπη .

Η όψη της ξάφνου άλλαξε το βλέμμα της πλέον εξέφραζε πονο «Γιατί μαλώσατε ;》 την ρώτησε όπως ήταν φυσικό αφου οι φωνές τους έφτασαν μέχρι τα δικά της αυτιά .

Κοίταξε αλλού αμήχανη δεν ήξερε άλλωστε τι να πει για να αποφύγει να την αναστατώσει .
«Ένας καυγάς όπως όλοι γιαγιά μου μην ανησυχείς με συγχωρείς που σε αναστατώσαμε » το απλοποίησε οσο κατάφερε μέσα στην αναστάτωση της .

Την παρατήρησε με εμφανή δυσπιστία μα δεν ήθελε να την πίεσει έμοιαζε διαλυμένη .

Ευχόταν να την κρατούσε ο θεός στην ζωή για να σταθεί στο πλευρό της στα δύσκολα που περνούσε .

Χάιδεψε με την άκρη του αντίχειρα το χέρι της χαμένης εγγονής κι βυθίστηκε ξανά στον ύπνο .

Μια εβδομάδα αργότερα η υγεία της βελτιώθηκε κι πλέον μπορούσε να συνεχίσει κανονικά την ζωή της βέβαια με κάποιους περιορισμούς .

Ο γιατρός την υπέβαλλε σε διάφορες εξετάσεις από τις οποίες συμπέρανε πως η κόπωση κι διάφορες συγκινήσεις ανάγκασαν την καρδιά της να λυγίσει κι συνέστησε ξεκούραση κι ηρεμία .

Ανακουφισμένη κι αισιόδοξη στεκόταν στο πλευρό της σε ολόκληρο τον σκληρό αγώνα που έδωσε να κρατηθεί στην ζωή .

Ενδόμυχα στα κρυφά έδινε και εκείνη τον δικό της αγωνα με την θλίψη εφόσον έπειτα απ τον τελευταίο διαπληκτισμό ο γάμος τους είχε κυριολεκτικά διαλυθεί .

Την απέφευγε οπως πριν δεν γυρνούσε καν να την κοιτάξει σαν έρχονταν τυχαία αντιμέτωποι σε κάποιο σημείο του σπιτιού .

Γυρνούσε πολυ αργά την νύχτα ενω στο αποκορύφωμα του εγωισμού του είχε επιστρέψει στο παλιό υπνοδωμάτιο του προτού αλλάχθόυν τα έπιπλα οπως είχε διατάξει .

Απορούσε που δεν την είχε πετάξει ακόμη εξω από την οικία του υπέθετε προφανώς λόγω της Αφροδίτης .

Φυσικά δεν της δόθηκε η ευκαιρία να του κάνει κουβέντα σχετικά με την συγγένεια τους .

Αν και πλέον δεν υφίστατο κανένας λόγος αφου τοσο εύκολα χωρίς δεύτερες σκέψεις η ενοχές φρόντισε να δώσει ένα τέλος .

Επιτέλους κατάφερε να αποκοιμηθεί έπειτα από μέρες οπου είχε να ξεκουραστεί .

Διαβάζοντας το βιβλίο της κουρνιασμένη σε μια γωνιά του καναπέ εισήλθε επιτέλους στον κόσμο των ονείρων οπου δεν υφίστατο πλέον λύπη παρα μόνον αγάπη κι χαρά .

Δίχως να καταφέρει να κλείσει μάτι βάδιζε πάνω κάτω θυμωμένος σκεπτόμενος την άδικη προδοσία της .

Κάποια στιγμή στην μέση της νύχτας κι αφου το σωμα κατέβηκε να βάλει ένα ποτό πέφτοντας επάνω στην κοιμισμένη σύζυγο του .

Έμεινε να την παρατηρεί προς στιγμήν έδειχνε πολύ ταλαιπωρημένη και για κάποιο λόγο τα πρησμένα μάτια τον άγγιξαν βαθειά μια αίσθηση που φρόντισε να διώξει .

Δεν του είχε φερθεί με ειλικρίνεια και ο μοναδικός λόγος που δεν της είχε ζητήσει ακόμη να εγκαταλείψει το σπίτι ήταν λόγω της βεβαρυμένης κατάστασης της οικονόμου που έδειχνε να εχει δεθεί παράξενα μαζί της .

Χωρις να αντιληφθεί πόση ωρα πέρασε καθώς την χάζευε εγκατέλειψε την ιδέα του ποτού.

Καθώς οι αναμνήσεις των στιγμών που μοιράστηκαν περικύκλωσαν την καρδιά του ασφυκτικά.

Προτού λυγίσει στις επιθυμίες του ξαναμένου του κορμιού και της κάνει τελικά έρωτα γύρισε απότομα την πλάτη του αδιάφορος .

Ολα είχαν πάρει το δρόμο τους ανάμεσα μας δεν υπάρχει πλέον ελπίδα για εμάς έπεισε μηχανικά τον εαυτό του αποτινάσοντας τις ευθύνες που τον βάραιναν.

Την επόμενη μέρα η γιαγιά της ανήσυχη είχε βαλθεί να την πείσει να μην αφήσει ως έχει την κατάσταση .
«Μίλα του κορίτσι μου πες του την αλήθεια ! Θα αφήσεις να χαθεί ο γάμος σου για μια απερισκεψία παιδί μου για όνομα του θεου .!»την συμβούλευε παρακολουθώντας καθημερινά την φθίνουσα πορεία που έπαιρναν μέρα με την μέρα.

Καθόταν μαζί της ώρες ατελείωτες αφου αποτέλεσε συνειδητή της επιλογή να αφήσει στην άκρη για λίγο την δουλειά στην εταιρεία .

Με σκοπό να αφιερωθεί στην φροντίδα του δικού της ανθρώπου καθώς ήθελε να την γνωρίσει καλύτερα να μάθει και την παραμικρή λεπτομέρεια για την ίδια .
Οσο και για τον πατέρα κι τον παππού της που δυστυχώς δεν θα γνώριζε απο κοντά ποτέ .

«Σε παρακαλώ γιαγιά σταμάτα να ανησυχείς εχει τελειώσει πλέον το θέμα !. Σύντομα θα ψάξω να βρώ ένα σπιτάκι για να μείνουμε να μην του γινόμαστε πλέον βάρος 》πρόφερε δήθεν δυναμικά κρύβοντας στο παρασκήνιο απογοήτευση και πίκρα.

Η γιαγιά της κουνούσε το κεφάλι σκεπτική «Δεν τον αγαπάς πια παιδί μου ; Τι είδους επιμονή ειναι αυτή που σε εχει πίασει ;
Ολα διορθώνονται με λίγη προσπάθεια για μην τα παρατάς !»

«Μην επιμενεις ! Δεν έχει καμία σημασία πως νιώθω εγώ για εκείνον ! Αποφασίσαμε από κοινού να δώσουμε τέλος κι ετσι θα γίνει !» απάντησε κοφτά χωρίς να αφηνει περιθώρια για περιττές κουβέντες .

«Κι όμως σε πονάει το διαβάζω ολοκάθαρα στα πρησμένα σου μάτια νομίζεις δεν σε ακούω τα βράδια να κάνεις βόλτες πέρα δώθε δίχως να βρίσκεις ησυχία .
Λυπάμαι μα αυτό δεν με πείθει πως το τέλος δόθηκε από κοινού » διαπίστωσε ανασηκώνοντας το θλιμμένο πρόσωπο της για να την κοιτάξει ευθεία μες τα μάτια.

Η θλίψη που διέκρινε στα βαθύ τους κατάφερε να την πείσει πως πλέον είχε πάρει αποφάσεις.
Παρόλα αυτά φάνταζε παιδί οπου το είχαν μαλώσει κι έτρεχε φοβισμένο να κρυφτεί .

«Θα μου περάσει !» πρόφερε πεισματικά πασχίζοντας να το ενστερνιστεί να γίνει ενα με αυτη την σκέψη.

Δίχως να της λείπει πλέον τα βράδια που ξαγρυπνούσε στην πολυθρόνα αφου σαν ξάπλωνε στο στρώμα το άρωμα στο μαξιλάρι την βασάνιζε.

Έψαχνε ασυναίσθητα το αγκάλιασμα του σαν ξυπνούσε το κορμί βλέπεις δεν ξεχνούσε το πάθος που μοιράστηκαν για τόσο τραγικά λίγο διάστημα .

«Μίλα του παιδί μου ! Έιναι κρίμα αφου τον αγαπάς ! Μάλιστα τον τελευταίο καιρό η ζωή σας πήρε άλλη τροπή .
Δεν φαντάζεσαι πόσο σας καμάρωνα! Πίστεψα πως τα χειρότερα είχαν ξεμείνει κάπου μακριά σας στο παρελθόν. Έίμαι σίγουρη πως κι αυτός σε θέλει αφου δεν κοιμάται εξίσου τις νύχτες !»

Στράφηκε αποσβολωμένη παρατηρώντας το πρόσωπο της έκπληκτη με το πόσα γνώριζε που η ίδια αγνοούσε .
«Μα πως ; Αποκλείεται εργάζεται εως αργά είναι απλό ! Για όλα υπάρχει εξήγηση !» πάσχιζε να πείσει τον εαυτο της ώστε να μην τρελαθεί στο τέλος .

«Όποιος εργάζεται μένει κλειδωμένος στο γραφείο δεν τριγυρνά σαν φάντασμα στους διαδρόμους ούτε βέβαια ξενυχτά στα σαλόνια !» το τελευταίο την άφησε κυριολεκτικά με το στόμα ανοιχτό .

«Δηλαδη κάθε βράδυ ετσι το περνά ; »

«Ακριβώς ..οπως στα λέω περπατάει έξω από το δωμάτιο σου κοντοστέκεται για λίγο κοιτάζοντας το κενο προτού γυρίσει πίσω στο δικό του.
Χθες για παράδειγμα το βράδυ μου τελείωσε το νερό σκέψου και σαν βγήκα από το δωμάτιο να πάω στην κουζίνα και τον πέτυχα !»

«Απλώς θα έτυχε γιαγιά μου !» έσπευσε να σβήσει κι την παραμικρή σπίθα ελπίδας που αναζοπυρώθηκε εσωτερικά με όσα άκουγε .
Άλλωστε όποιος πονάει κι υποφέρει από έρωτα ψάχνει να βρεί λυση δεν ξενυχτά άσκοπα τριγυρίζοντας .

«Κάνε κάτι οσο προλαβαίνεις ! Σώσε ότι μπορείς αργότερα θα το μετανιώσεις !Πήγαινε να του μιλήσεις σημερα κιόλας !»

Στάθηκε στην άκρη σκεπτική για λιγο με βλέμμα απλανές δεν ήθελε να προσπαθήσει η απλά είχε κουραστεί ; αναρωτήθηκε.

Ύστερα σηκώθηκε απότομα χαιρέτησε την γιαγιά της με ένα φιλί κλείστηκε στο δωμάτιο της παλεύοντας να πάρει μια απόφαση .

Έφερνε συνεχώς στο μυαλό της τις τελευταίες ημέρες ευτυχίας που είχαν βιώσει προτού η στάση του την απομάκρυνει κάθε μέρα ολο και πιο πολύ αν κι η γιαγιά της είχε άλλη άποψη .

Μήπως τελικά έκανε λάθος που δεν του αποκάλυψε την αλήθεια και τον άφησε να νομίζει πως τον πρόδωσε ; Για ποίο λόγο συμπεριφέρεσαι τόσο απερίσκεπτα Μαρίνα;
Αφου η ευτυχία που βίωσες στο πλευρό του ήταν ανεκτίμητο συναίσθημα για ποιο λόγο περάσατε σε μια νύχτα από στην αντίπερα όχθη άλλη τόσο άδικα; αναρωτιόταν ολοένα.

Δίχως εξηγήσεις δόθηκε ένα τέλος την έπνιγε την βασάνιζε σαν πυρωμένο σίδερο χωμένο στην καρδιά της .

Σε λιγότερο από μιση ωρα βρισκόταν στο χώρο στάθμευσης της εταιρείας είχε αποφασίσει να του μιλήσει για τις ραγδαίες αλλαγές που την οδήγησαν σε αυτή την συμπεριφορά .

Ακόμη κι αν δεν ήθελε να την ακούσει θα πάλευε για ύστατη φορά να αποκαταστήσει την φήμη της εμπρός του με την ελπίδα να γυρίσουν εκ νέου σελίδα.

Πήρε μια βαθειά ανάσα καθώς περνούσε το κατώφλι της ρεσεψιόν όπου οδηγούσε στο γραφείο του.

Ήταν έτοιμη να αντιμετωπίσει στοικά οποιαδήποτε αντίδραση του η τουλάχιστον έτσι πίστευε .

Πλησιάζοντας στο γραφείο η γραμματέας του έκλεισε απότομα το φάκελο που βρισκόταν μπροστά της τρομαγμένη.

«Κυρία το αφεντικό είναι απασχολημένο με έναν από τους μετόχους δεν μπορείτε να περάσετε..» της είπε ξέπνοη .

«Δεν θα τον καθυστερήσω αυτό που θέλω να του πω δεν μπορεί να περιμένει .
Ούτως η άλλως είμαι σύζυγος του ! Η δουλειά μπορεί να περιμένει για λίγο στην άκρη! »απάντησε ενοχλημένη καθώς άνοιγε βιαστική την πόρτα .

Πάγωσε ολόκληρη με αυτό που αντικρίσε εμπρός της ο υποτιθέμενος μέτοχος δεν ηταν άλλος από την Ρεβέκκα .

Η οποία βρισκόταν αδιάντροπα καθισμένη στο γραφειο του και τον φιλούσε με πάθος στο στόμα σαν να ετοιμάζονταν να κάνουν έρωτα.

Σαν κατάλαβαν την παρουσία της στο κατώφλι του γραφείου ο Κρίστιαν έσπρωξε την Ρεβέκκα μακριά σχεδόν αηδιασμένος .

Φυσικά θα πάσχιζε να δικαιολογηθεί με χίλιους δύο τρόπους τι μπορούσε ομως να της πει ;

Οτι χρειαζόταν να μάθει το είχε αντικρίσει με τα ίδια τα μάτια πισωπάτησε με βλέμμα που τον δίκαζε.

Φρόντισε να πάρει την πιο σκληρή έκφραση πασχίζοντας να καμουφλάρει τον πονο που της ξέσκιζε τα σωθικά .

Σηκώθηκε σοκαρισμένος απο την καρέκλα του ξέπνοος την πλησίαζε έντρομος την παρατηρούσε εξεταστικά εφόσον δεν γνώριζε την επόμενη αντίδραση .

Φυσικά ανησυχούσε για το σκάνδαλο που θα έσκαγε στην εταιρεία αν έβαζε σοκαρισμένη τις φωνές .

Αντίθετα η Ρεβέκκα έδειχνε να το απολαμβάνει απόλυτα άλλωστε το κοροιδευτικό χαμόγελο στα χείλη της το πιστοποιούσε.

《Στο είχα πεί να μην τα βάζεις με ισχυρότερες αντιπάλους καλή μου ..》ψιθύρισε χαιρέκακα εξαγριώνοντας την περισσότερο απο ποτέ.

Κάποτε της είχε πει ότι θα την κάνει να πονέσει να που τελικά το είχε επαληθεύσει.

Κοιμόταν μαζι του έκλεψε το ενδιαφέρον του μια γυναίκα που δεβ άξιζε δεύτερο βλέμμα του .

Μα πως μπόρεσε να ξεχάσει πως ο μοναδικός συνδετικός κρίκος ανάμεσα τους δεν ήταν τίποτε αλλο πέρα απο τα χρήματα .

Στεκόταν εκεί παγωμένη στο ίδιο σημείο νιωθοντας σαν ηλίθια του έκανε νόημα να μην προχωρήσει περαιτέρω .

Δεν εμπιστευόταν πλέον τις αντιδράσεις της ίσως τελικά να μην συγκρατόυσεβτα χέρια της και να τον χαστούκιζε .

Έτρεμε ολόκληρη μα θα αποχωρούσε προτού ταπεινώθεί περισσότερο .
«Μην ενοχλείστε δεν χρειάζεται ..συνεχίστε την ερωτική σας σύσκεψη..» ψιθύρισε κλείνοντας την πορτα πίσω της με κρότο .

《Μαρίνα περίμενε να σου εξηγήσω ! Κάνεις μεγάλο λάθος γλυκία μου ..!》

Της φώναζε μάταια χωρίς η ίδια να του δίνει σημασία καθώς έτρεχε πανικόβλητη προς το ασανσέρ με πόδια μουδιασμένα .

Ήταν χαζή που ενώ γνώριζε πως όλα τελείωσαν ανάμεσα τους επέμεινε να ελπίζει πως θα ζούσαν έναν έρωτα μεγάλο .

Μονο το κρεββάτι τους ένωνε αλλα ακόμη κι τοτε τον μοιραζόταν με εκείνη την γυναίκα !

Με τι θράσος μπορούσε να την κατηγορεί πως τον απάτησε ενώ παράλληλα ζούσε το ειδύλλιο του ;
δεν έκρυβε ίχνος ντροπής μέσα του ;

Έπαιζε παράλληλα με δύο γυναίκες. ερωτεύτηκε τον άνδρα δίχως καρδιά που με το ζόρι συγκρατούσε τους λυγμούς της.

Βγήκε σαν τρελή στην λεωφόρο μπροστά από την εταιρεία καλώντας ταξί .
Το αυτοκίνητο άλλωστε ανήκε σε εκείνον δεν επιθυμούσε να αφήσει εκκρεμότητες ανοιχτές μετά την φυγή της

Έφτασε στο σπίτι σαν παλαβή ανέβηκε τρέχοντας δυο δυο τα σκαλιά εισβάλοντας στο δωμάτιο με σκοπό να μαζέψει οσο πιο γρήγορα γινόταν τα πράγματα της .

Κατέβασε την βαλίτσα της κι άρχισε να στιβάζει τα ρούχα πρόχειρα βρισκόταν σε παραλήρημα έκλαιγε με λυγμούς ένιωθε απίστευτα προδωμένη .

Αφου μάζεψε όλα της τα υπάρχοντα έπρεπε να ετοιμάσει κι τα πράγματα της γιαγιάς της που σαφώς θα έπαιρνε μαζι της .

Προορισμός μέχρι στιγμής άγνωστος αφου όλα χόρευαν μες το μυαλό μονάχα μια σκέψη επικρατούσε να εξαφανιστεί ώστε να μην τον ξαναδει μπροστά της .

Αφού ετοίμασε την δική της βαλίτσα εισχωρήσε αθόρυβα στο δωμάτιο της γιαγιάς της .

Η οποία ξεφύλιζε ανέμελη ένα περιοδικο το οποίο αστραπιαία κατέληξε στο πάτωμα βλέποντας την τόσο αναστατωμένη .

«Μαρίνα μου τι σου έκανε; » ρώτησε απεγνωσμένα αν κι γνώριζε πως κατι είχε πάει εφιαλτικά στραβά .

Προετοιμαζόταν σταδιακά για την καταιγίδα οπου θα ακολουθούσε αφού η κατάσταση μεταξύ τους έφθασε προφανώς στο απροχώρητο.

«Θα ετοιμάσω αμέσως τα πράγματα σου να φύγουμε από δω μέσα τωρα κιόλας !» απάντησε κοφτά ενώ παράλληλα άρχισε να πακετάρει.

Η οργή και το μίσος που καθρεπτίζονταν στο βλέμμα της εκείνη την στιγμή διαβεβαίωσε πως όλα τελείωσαν .

«Μην πακετάρεις τα δικά μου υπάρχοντα δεν θα μπορέσω να σε ακολουθήσω..» ψέλλισε αποφασιστικά με αποτέλεσμα να την αναγκάσει να σταματήσει ακαριαία.

Προκαλώντας παράλληλα ενα γεμάτο απορίες βλέμμα που της έριξε αφου δεν αντιλαμβανόταν τον λόγο που αρνούνταν πεισματικά.
«Δεν θα με ακολουθήσεις γιαγιά μου ; Προτιμάς να παραμείνεις στο σπίτι αυτού του άνδρα που με απάτησε μπροστά στα ίδια μου τα μάτια φιλούσε μια άλλη με περισσή αναίδεια ! Σε παρακαλώ λοιπόν μην μου το κάνεις πιο δύσκολο»ικέτευσε ξεσπώντας σε λυγμούς για πολλοστή φορά .

Λύγισαν τα γονατα της κι σωριάστηκε στο έδαφος αφού δεν είχε φάει τίποτα όλη την ημέρα.

Στεναχωρημένη η γιαγιά της πρόστρεξε ανήσυχη στο πλευρό της παρηγορόντας την όπως μόνον εκείνη ήξερε.

Αυτή του η πράξη ξεπερνούσε κάθε προηγούμενο αναλογιζόταν θλιμμένη για την τύχη της εγγονής που μόλις είχε βρεί και παράλληλα έχανε .

«Πως μπόρεσε να σου φερθεί με αυτό τον άναδρο τροπο ; Του είχα ζητήσει να μην σε πληγώσει από την πρώτη στιγμή ! Πόσο έξω έπεσα τελικά μαζί του !
Να φύγεις κόρη μου να ξεχάσεις άνδρες σαν αυτόν δεν αξίζουν την αγάπη σου !»την παρότρυνε θυμωμένη καθώς σπάραζε ανάμεσα στα χέρια της .

«Πηγα να του μιλήσω οπως με συμβούλευσες να δώσω μια τελευταία ευκαιρία σε αυτή την αναθεματισμένη  σχέση !
Μα πλέον δεν θέλω να τον ξαναδώ μπροστά μου δεν με ενδιαφέρει εάν ζει η πέθανε από εδώ κι μπρός !
Να ξεχάσω μόνο αυτό επιθυμώ να κάνω μια νέα αρχή μακριά του! » ψέλλισε κοφτά οργισμένη.

Η καρδιά της έγινε κομμάτια η ψυχή παρομοίως βούλιαξε σαν μικρός Τιτανικός στον παγερό του ωκεανό .
Άραγε θα κατάφερνε να επιζήσει απ αυτό το ναυαγίο;

«Να πάς στο νησί κόρη μου ! Εκεί θα καταφέρεις να ξεκινήσεις μια καινούργια ζωη μακριά από ολους ! Διατηρώ αν και κλειδωμένο ακόμη το σπίτι μου εκεί θα σου παραδώσω αμέσως τα κλειδιά και από δω κι μπρος θα είναι δικό σου .
Βέβαια δεν σου κρύβω πως θα χρειαστεί κάποιες επιδιορθώσεις μιας κι έμεινε για χρόνια εγκαταλειμμένο .
Εχω την αδερφή μου εκεί διατηρεί ενα μικρό πανδοχείο που θα μπορέσει να σε φιλοξενήσει προσωρινά το διεύθυνει μάζι με τον ανιψιό μου λοιπόν τι λες ; »

«Δεν είναι κακή ιδέα θα γνωρίσω και τα μέρη που μεγάλωσε ο πατέρας μου θα εχω την ευκαιρία να επισκεφθώ τον τάφο του .
Να συναντήσω δικούς μου ανθρώπους μα κυρίως την πατρίδα μου αφου το αίμα που κυλά στις φλέβες μου είναι κατ εξοχήν ελληνικό . Μα γιατί μιλάς λες κι δεν θα έρθεις μαζι μου ;» επέμεινε να την πείσει αφου στο νου δεν χωρούσε  να την εγκαταλείψει στην κατάσταση της υγείας οπου βρισκόταν .

Έστρεψε αλλού το κουρασμένο της βλέμμα «Κόρη μου γλίτωσα από του χάρου τα δόντια ετούτες τις μέρες ! Δεν θα αντέξω ένα τόσο μακρινό ταξίδι . Χρειάζομαι ανάρρωση μην νομίζεις πως σε εγκαταλείπω διότι ξέρεις ποσο σε αγαπάω μου ραγίζει την καρδιά που σε βλέπω να υποφέρεις.
Θα έρθω να σε βρώ αμέσως μόλις νιώσω καλύτερα εως τότε θα μιλάμε συνεχώς στο τηλέφωνο .Θα κάνω τις τελευταίες εξετάσεις που πρέπει κι έπειτα θα γυρίσω μόνιμα στον τοπο μου εκει θέλω να πεθάνω !» την διαβεβαίωσε χαϊδεύοντας μια μπούκλα από τα μακριά μαλλιά της .

«Μα σε χρειάζομαι είμαι διαλυμένη γιαγιά νιώθω τόσο μόνη η ζωή μου καταστράφηκε ολοσχερώς .
Απ την μια οι γονείς που με πρόδωσαν με τον χειρότερο τρόπο και απ την άλλη ο μοναδικός άνδρας που αγάπησα .
Μόνον εσυ είσαι για εμένα η αληθινή μου οικογένεια ! Μπορώ να περιμένω μέχρι να συνέλθεις κι έπειτα να φύγουμε μαζί για την Ελλάδα !» πρότεινε σπαρακτικά .

Η καρδιά της μάτωσε απο την συγκλονιστική προδοσία που βίωνε σε όλα τα επίπεδα η εγγονή της .

Θα έδινε τα πάντα για να ανατρέψει την υπάρχουσα κατάσταση να την βοηθήσει το ταχύτερο να ανακάμψει να έκανε τον Κρίστιαν να την αγαπήσει .

«Όχι κορίτσι μου όσο μένεις σ αυτό το μέρος οι αναμνήσεις θα σε καταδιώκουν . Οι δικοί σου μόλις μάθουν για την επικείμενη αποχώρηση σου θα σου ζητήσουν εξηγήσεις . Παρομοίως ίσως ο Κρίστιαν να σε εμποδίσει τουλάχιστον σε αυτο το μέρος δεν θα τολμήσει κανένας τους να σε ενοχλήσει. Διότι δεν θα μάθει κανείς που βρίσκεσαι θα παραμείνει το μυστικό μας !»

«Επιμένω ! Δεν σε αφήνω να μένεις σ αυτό το σπίτι θα σου φέρεται σαν δούλα αυτό θέλεις ;
Ο γιατρός έδωσε εντολή να μην κουράζεσαι νομίζεις πως θα σε φροντίζει ; Θα σε παρατήσει στην τύχη σου οσο αυτός θα τρέχει πίσω από τα λεφτά της νέας του κατάκτησης !»
συνέχισε σκληρά προσπαθώντας να την μεταπείσει με κάθε τρόπο μα η ίδια παρέμενε αμετακίνητη .

Χάιδεψε τρυφερά το πρόσωπο της ενω ένα δάκρυ ξέφυγε από τα γερασμενα της μάτια .
«Ξεριζώνω την καρδιά μου κορίτσι μου πολύ αγαπημενο μου παιδί ! Δεν σε μεγάλωσα δεν καταφερα να σε κρατήσω στα χέρια μου βρέφος.
Κι τώρα που σε βρήκα με πονάει να σε βλέπω να βασανίζεσαι κι η ψυχή μου μαυρίζει . Μα ξέρω πως έχεις την δύναμη να σταθείς ξανα στα πόδια σου! Δεν με χρειάζεσαι διότι θα καταφέρεις να ξεκινήσεις μια νέα ζωη σε εμπιστεύομαι .
Ξέρεις μου μοιάζεις οσο παράξενο κι αν σου φαίνεται μπορείς να βρεις διέξοδο είσαι δυνατή .
Όσο για το πως θα μου φερθεί όταν θα φύγεις μην ανησυχείς θα προσέχω τον εαυτό μου δεν θα κουράζομαι !
Έχω αφήσει καποιος εκκρεμότητες που πρέπει να ρυθμίσω κι θα έρθω στο υπόσχομαι !»

Φάνηκε να πείθεται έφοσον δεν μπορούσε να την πιέσει άλλο τελικά αποδέχτηκε με βαριά καρδιά την απόφαση της .

Αποχαιρέτησε με μια ένθερμη αγκαλιά την γιαγιά οπου μόλις ειχε εισβάλει στην ζωή της στο κατώφλι της εξώπορτας.

Την φίλησε με δάκρυα στα μάτια ενω πάσχισε να της ζητήσει για ύστατη φορα να τη ακολουθήσει αν κι η απάντηση παρέμεινε ίδια .

Έτσι ρίχνοντας ενα βλέμμα στο οίκημα που φιλοξένησε τον πόνο και τα δάκρυα μα συνάμα την ευτυχία και τον έρωτα κι ετσι απλά άφησε πίσω της έναν διαλυμένο γάμο .

Την πληγωμένη της καρδιά την ξερίζωσε κι την πέταξε κάπου ανάμεσα στις φυλλωσιές του κήπου του .
Οχι με την ελπίδα πως θα την περιμάζευε εκείνος για να την κολλήσει.

Απλά σαν ενθύμιο του εγκλήματος οπου είχε διαπράξει ..