Μα ποιος νόμιζε πως ήταν και την αποκαλούσε αγάπη του εφόσον εκείνη δεν θυμόταν τίποτα ;

Τον περιεργάστικε εξεταστικά απο πάνω μέχρι κάτω προσπαθώντας να σκάλισει βαθειά μες το μυαλό της αναζητώντας ακόμη κι την παραμικρή ανάμνηση .

《Είμαι ο Ντρέικ ..δεν γίνεται να με ξέχασες Μαρίνα κάποτε μονάχα εμένα αγαπούσες !》

Η φυσιογνωμία του της φαινόταν γνώριμη μα αδυνατούσε να τον αναγνωρίσει μα για ποια αγάπη της μιλούσε;
« Με συγχωρείς εαν φάνηκα αγενής μαζί σου με κάνεις να αισθάνομαι άβολα . Μα καλά περιμένεις τόση ώρα να με συνοδέψεις στο πάρτυ ενω ξέρεις πως άυριο παντρεύομαι. Σε γνωρίζω ;»

Τα λόγια της πράγματι πάγωσαν την έπαρση που τον διακατείχε αφου τον έστησε κυριολεκτικά στον τοίχο .

Μα πως κατάφερε να τον ξεπεράσει τόσο ώστε να παντρεύεται έναν άλλο άνδρα ; Κάποτε του έδινε υποσχέσεις αιώνιας αγάπης ;

Προτού ο ίδιος της ανακοινώσει σκληρά κι αιφνίδια πως θα έφευγε για μεταπτυχιακό στην Αγγλία .

Την καταρράκωσε το θυμόταν ολοκάθαρα τα θλιμμένα της μάτια που έσταζαν δάκρυα σε αντίθεση με σήμερα που έλαμπαν ξανά απο το φως του έρωτα.

Με την ανωριμότητα που τον διακατείχε τότε την άφησε πίσω του κι μετάνιωσε οικτρά .

Αν κι την αγάπησε με ολο του το είναι του θύμωσε πολύ αρνιόταν να του μιλήσει πεισματικά παρα τις αλλεπάλληλες προσπάθειες του για 2 ολόκληρα χρόνια.

Φθάνοντας στο σημείο να την κοιτάζει ευθεία μέσα στα ίδια αυτά μάτια που τον ατένιζαν με λατρεία κάποτε σήμερα
καθρεπτιζόταν αδιαφορία .

Έρωτας για έναν ξένο ! Ταξίδεψε προς στιγμήν στις αναμνήσεις μα εκείνη αντίθετα έδειχνε τόσο βιαστική ουτε βλέμμα δεν του έριξε .

«Ομολογώ πως εχεις δίκιο. Μα εμείς πάντα ετσι είμασταν μεταξύ μας. Γνωριζόμαστε απο παιδιά .

Μάλιστα κάποτε υπήρξαμε ερωτευμένοι πως μπόρεσες να ξεχάσεις ; Μην τον παντρευτείς . Μου ορκίστηκες να με αγαπάς θυμήσου !Σε χρειάζομαι Μαρίνα !» τον άκουγε σοκαρισμένη άλαλη .

Δεν ειχε γνωρίσει αλλον άνδρα εκτος απο τον Κρίστιαν απο την πρώτη στιγμή που είχε ξυπνήσει στο νοσοκομείο.

Και τωρα τι συνέβαινε μάθαινε ετσι ξαφνικά πως υπήρξε ερωτευμένη κι με κάποιον άλλον άνδρα και μάλιστα του έδινε και όρκους ;

Πιεζόταν ολοένα απεγνωσμένα να επαναφέρει κάποια εικόνα από το παρελθόν .

Ξάφνου απέφερε καρπούς μια ανάμνηση του μυστηριώδη άνδρα με μια βαλίτσα στο χέρι να την αποχαιρετά πλησιάζοντας ενα αεροπλάνο στο αεροδρόμιο .

Πάσχισε να επαναφέρει κι την συνέχεια τα συναισθήματα που ένιωσε αντικρίζοντας να φεύγει.
Μα η μνήμη τελικώς δεν χαριζόταν έμοιαζε γυναίκα με πολλά πρόσωπα γεμάτη μυστικά κι άπλετο μυστήριο .

«Μαλλον θα έχεις μάθει πως πάσχω από αμνησία ισως παροδική γι αυτο με συγχωρείς εχω κόσμο να καλοσωρίσω .

Μα οτι κι να είχαμε οι δύο μας ανήκει πλέον στο παρελθόν δεν θα διαλύσω τον γάμο μου για κάποιο ξένο ! » ανακοίνωσε σκληρά .

Η καρδιά του σφίκτηκε αδυνατώντας να πιστέψει την θλιβερή αλήθεια πως τον είχε διαγράψει μια για πάντα από μέσα της .

Της φίλησε ιπποτικά το χέρι με ψυχή διαλυμένη «Για την ιστορία ονομάζομαι Ντρέικ Ρίτζ αλλα μην μπαίνεις πια στον κόπο να θυμηθείς .

Πέρασε καιρός γλυκιά μου αν και εγω δεν σε ξέχασα ποτε μου δεν προχώρησα παρακάτω ! Ελπίζω να.. ευτυχίσεις ειλικρινά δίπλα σε αυτόν που επέλεξες .Εύχομαι να σε αγαπήσει οσο εγω δεν κατόρθωσα !» Ψέλλισε σκυθρωπός .

Σαν άκουσε ολοκληρωμένο το όνομα του δεν της φάνηκε πλέον άγνωστος ξάφνου άρχισε να θυμάται αμυδρά σαν σκιά κάτι .

Μια μακρινή ανάμνηση με το πρόσωπο του να της χαμογελά μα ..ολα φάνταζαν ολοένα πιο θολά στο μυαλό της απο την πίεση που ασκούσε να θυμηθεί την έπιασε πονοκέφαλος.

«Ομολογώ πως δεν μου ειναι παντελώς άγνωστο το όνομα σου μα οση ωρα κι αν προσπαθώ δεν συγκρατώ καμία ανάμνηση απο οσα λες πως ζήσαμε λυπάμαι πολύ..
Λοιπόν οφείλω να χαιρετήσω κι τους υπόλοιπους καλεσμένους . Χάρηκα που είσαι καλά .Φρόντισε να περάσεις όμορφα απόψε ! Κι μην αμελήσεις να ξαναφτιάξεις την ζωή σου ! » τον συμβούλευσε κάνοντας να αποχώρησει βιαστικά αφήνοντας τον σύξυλο .

Μα δεν είχε ολοκληρώσει ακόμη τον οδυνηρό αποχαιρετισμό του επιθυμούσε μια ακόμη πληροφορία για να βεβαιωθεί πως αξίζει να παραιτηθεί.

《Μια τελευταία ερώτηση..Είναι πολύ σημαντικο για εμένα να ξέρω ..τον αγαπάς ; 》αναστέναξε βαθειά σηκώνοντας αργά το βλέμμα της προς να αντικρίσει ευθέως τα σκοτεινά του μάτια.

《 Ειμαι παράφορα ερωτευμένη μαζί του αιώνια θα έλεγα!》σχολίασε λήγοντας την κουβέντα ακαριαία μα την συγκρατήσε για ακόμη μια φορά απο το μπράτσο προστατευτικά.

《Εσυ μπορεί να τον αγαπάς εκείνος όμως ;》
Δίστασε προς στιγμήν αφήνοντας να διακρίνει την αμφιβολία στο βλέμμα της ανάβοντας μια μικρή φλόγα ελπίδας στην πληγωμένη καρδιά του.

《Σίγουρα θα νιώθει για εμένα κατι για να μου ζητάει διακαώς να τον παντρευτώ ! Σε παρακαλώ γίνεσαι αδιάκριτος ..》
《Ίσως..αλήθεια τώρα δέχτηκες να γίνεις γυναίκα του δίχως να σου έχει εκφράσει εστω μια φορά την αγάπη του για εσένα ; 》αναρωτήθηκε σκεπτικός προτού ρίξει περισσότερο λάδι στην φωτιά συνεχίζοντας τον στοχασμό του.《Είπες πως κάτι θα νιώθει δεν μπορεί..
άραγε αναρωτιέμαι σου αρκεί αυτο το υποτιθέμενο ποιητικό κάτι που ίσως τονίζω αισθάνεται ..για να θυσιάσεις απλόχερα την καρδιά του στα δικά του χέρια; 》

Η διαπίστωση του πάγωσε την καρδιά της φυτεύοντας περίτεχνα την αμφιβολία που ίσως έσπερνε τον όλεθρο .
Τράβηξε θυμωμένη το χέρι της προς τα πίσω βάζοντας τον αδιάκριτο αλαζόνα στην θέση του.
《Το σε ποιόν επιλέγω να θυσιάσω την καρδιά μου η να χτίσω την ζωή μου δεν σε αφορά Ντρέικ αποδέξου επιτελους πως τελειώσαμε κι παψε να ζηλεύεις τον Κρίστιαν!》

《Εγω να το αποδεχτώ Μαρίνα μονο που ο Μπάλτον με μαθηματική ακρίβεια θα σου ραγίσει την καρδιά!》Αυτή την φορά δεν έδωσε περαιτέρω σημασία στα πικρόχολα σχόλια του.
Τον άφησε πίσω της άμεσα εισχωρόντας ανάμεσα στο πλήθος χαμογελαστή.

Η απόρριψη τον πλήγωσε βαθύτατα μα όπως κι η ίδια τον ειχε συμβουλέψει ήταν καιρός να την σβήσει απο την καρδιά παντοτινά.

Τουλάχιστον ένας από τους δυο τους θα ηταν ευτυχισμένος αναλογίστικε θυμωμένος με τον εαυτό του που του επέτρεψε να την χάσει.

Άρπαξε απο τον δίσκο ένα ποτό κι το κατέβασε μονορούφι για εκείνη επέστρεψε στην Αμερική να πάρει .
Ονειρευόταν να την κάνει γυναίκα του θεωρώντας ανόητα πως δεν τον είχε ξεχάσει.

Κι να που ξαφνικά βρέθηκε καλεσμένος στον δικο της γάμο γκρεμίζοντας διαπαντος τα όνειρα του .

Δεν ειχε θέση πλέον εκει μέσα της έριξε ένα τελευταίο βλέμμα που του ανταπέδωσε φευγαλέα προτού αποχωρήσει .

Έτσι ήθελε να κρατήσει στο μυαλό την δική του Μαρινα που αγάπησε πολύ μα όχι οσο της άξιζε .
«Να σε αγαπησει ! » ευχήθηκε μέσα από την καρδιά του ενώ χανόταν απο την ζωή της για πάντα .

Περπατούσε σαν χαμένη έπειτα απο την συζήτηση μαζί του που σαφώς δεν πέρασε απαρατήρητη .

Ήδη η Μιράντα απαστράπτουσα μεσα στην κόκκινη μακριά τουαλέτα που είχε αγοράσει ειδικά για την περίσταση.

Έχοντας τα ξανθά μαλλιά της πιασμένα σε στύλ μπανάνα δεν έχασε χρόνο να σχολιάζει στο αυτί του Νίκολας διακριτικά διαφορά παρατηρώντας τους ευχαριστημένη.

《Βλέπεις ο Ντρέικ πασχίζει να την πείσει να γυρίσει σε εκείνον τα πάντα έπραξε μα η κόρη μας ξεροκέφαλη οπως πάντα βαδίζει στα τυφλά για το Βατερλώ της ..》σχολίασε πίνοντας μια γουλιά απο την σαμπάνια της.

《Δεν κουράστηκες ακόμη Μιράντα μου να παλεύεις να τους χωρίσεις ; Αυρίο παντρεύονται ισως επιτέλους να το χωνέψει ο νους σου ! Μα καλα που τον ξέθαψες ;》σχολίασε γελώντας .

《Γελάς ε χαίρεσαι που θα πάρεις σύντομα μεσω της κόρης μας την εταιρεία σου έτσι ; 》

《Πάλι το ίδιο σενάριο..καταντησες τοξική πραγματικά Μιράντα ειλικρινά δεν αντιλαμβάνομαι αυτή την ξαφνική μεταστροφή σου ! Παω να χαιρετήσω τον παλιό μου συνέταιρο ..》

《Ναι σε θίξαμε καημένε..οχι οτι αυτος είναι ο απώτερος σκοπός σου !》ψέλλισε μονολογόντας διακριτικά.

Καθως χαιρετούσε πρόσχαρη εναν εναν του καλεσμένους αδυνατούσε να τον βγάλει από το μυαλό της .

Κάποτε αυτος ο άνδρας όντως έπαιζε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ζωή της .
Μα κανέναν δεν αγάπησε όπως τον μέλλοντα σύζυγο της γι αυτο ένιωθε σίγουρη παρόλο που τα λεγόμενα του εν λόγο άνδρα άναψαν φωτιές στα σωθικά της .

Παρατηρωντας τριγύρω τον όχλο μια κοπελίτσα της κέντρισε την προσοχή ανάμεσα στο πλήθος .

Μια αναλαμπή έσκιζε σαν αστραπή το μυαλό μα ναι την γνώριζε ..!
Ηταν κολλητή της η ..πως την ελεγαν να δεις ; Α ναι φυσικά η Τζόαν σίγουρα εκείνη ήταν ! Επιβεβαίωσε σιωπηρά ενθουσιασμένη με την πρόοδο που διέγραφε .

Έτρεξε κοντα της χαμογελώντας εγκάρδια ενω την αγκάλιαζε σφικτά
« Τζόαν ποσο χαίρομαι που εισαι εδω !!»

Αναφώνησε ενθουσιασμένη η φίλη της ανταπέδωσε με θέρμη τον εναγκαλισμό κλείνοντας το σώμα της προστατευτικά ανάμεσα στα χέρια της συγκινημένη.

Της ειχε λείψει αφόρητα η κολλητή της απο το ατυχημα κι έπειτα την ειχε χάσει εντελώς «Αγαπη μου με θυμασαι ; » ρώτησε απορημένη .

«Φαίνεται πως μολις σε αντίκρισα το μυαλό μου αστραπιαία στρόφαρε κι αμέσως σε αναγνώρισα.
Μα δυστυχώς ακόμη δεν κατάφερα να τα ξεδιαλύνω όλα..» πρόφερε με μια ελαφριά απογοήτευση .

Η μελαχρινή καλλονή με τις εξωτικές καμπύλες κι τα πανέμορφα σαρκώδη χείλη έγνεψε με κατανόηση.

«Χαίρομαι πολυ Μαρίνα μου ειλικρινά που δεν με ξέχασες είμαστε κολλητές απο τα πέντε μας χρόνια κι φθάσαμε αυριο να παντρευεσαι ! Δεν το πιστεύω σχεδόν φιλενάδα! ! Μην ανησυχείς θα τα θυμηθείς όλα σταδιακά .!»
της χαμογελασε ενω της προσέφερε ενα ποτό από το δίσκο πλαι της .

«Ούτε κι εγω δεν το πιστεύω καλα καλά οτι παντρεύομαι ειναι η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μου ειλικρινά !!»

Η Τζοαν πίνοντας μια γουλιά απο το ποτο της επιασε τρυφερά το χέρι της.
«Καλή μου παντρεύεσαι τον πιο περιζήτητο εργένη της χώρας μας. Πρέπει να σε ερωτεύτηκε τρελά αλλιώς δεν εξηγείται !!» σχολίασε ενθουσιασμένη .
Καθώς η είδηση του ξαφνικού γάμου τους έσκασε σαν βόμβα στην ηρεμη παραθεριστική ζωή τους .

Έστρεψε για λίγο αλλού το βλέμμα μελαγχολική « Σε σένα δεν θα πω ψέματα Τζοαν . Δεν με εχει ερωτευτεί ο Κρίστιαν απλώς αποφασίσαμε να παντρευτούμε !..»

Ο απόλυτος παραλογισμός αναλογίστικε σιωπηρά απ την μεριά της η Τζοαν παρατηρώντας την απορημένη
«Μα δεν γίνεται καλή μου. Μόνο έρωτας μπορεί να σας έφερε σε αυτό το σημείο αλλιως δεν θα παντρευόταν ποτέ !» την κουβέντα τους διέκοψε μια φασαρία προερχόμενη απο το εξωτερικό μέρος του οικήματος .

Φωνές και διαπληκτισμοί έφτασαν στα αυτιά της παρατηρώντας μια γυναίκα να στέκεται στην εξώπορτα κι να απαιτεί να μιλήσει στην ίδια κραυγάζοντας το όνομα της .

Οι φρουροί την εμπόδιζαν να περάσει εκτελώντας με αυταπάρνηση το καθήκον τους οσο κι αν αντιστεκόταν επιθετικά.

《Τι συμβαίνει Μαρίνα ποια είναι αυτη η γυναίκα;》

《Δεν ..εχω ιδέα Τζοαν δεν την εχω ξαναδεί ουδέποτε εως τώρα ας δούμε όμως τι είδους άνεμος την φέρνει μέχρι εδώ !》

《Πρόσεχε καλη μου μπορεί να ειναι επικίνδυνη !》την προειδοποίησε μα ήδη ήταν αργά καθώς έγνεψε στους φύλακες να τους αφήσει.

Έδωσε ρητή εντολή να την αφήσουν να εισέλθει μολις το έπραξαν η γυναίκα φουριόζα με βλέμμα σκοτεινό την πλησίασε παρατήρωντας εξεταστικά.

«Εσύ θα παντρευτείς το πιο άκαρδο άνδρα στην γή !»της επιτέθηκε ψυχρά .

Τα λόγια την συντάρασαν μα ζητούσε να μάθει περισσότερα «Ποια είσαι κι τι ακριβώς αναζητάς στο σπίτι μου ; » ρώτησε εξαγριωμένη την προκλητική κοκκινομάλλα που εισέβαλε δια της βίας στο χώρο της .

Η γυναίκα της χαμογέλασε κοροϊδευτικά 《Ονομάζομαι Λίζα είμαι μια από τις γυναίκες που ξεγέλασε ο μέλλων σύζυγος σου »
Χωρίς να το ελέγχει άρχισε να τρέμει «Κι ..πως ακριβώς σε κορόιδεψε ο Κρίστιαν ; »ρωτησε τραυλίζοντας απ αγωνιά.

Η λίζα την κοίταξε θλιμμένα σβήνοντας αστραπιαία την ειρωνεία απο το άβαφο πρόσωπο της .

«Με αφησε εγκυο .!..

Έμεινε άναυδη με το στόμα ανοιχτό έχοντας χάσει την μιλία της σοκαρισμένη .
Έτρεμε σύγκορμη με την δυνατή χορευτική μουσική που έπαιζε πίσω της σχεδόν να την χλευάζει καθώς μεσα της ολα γκρεμίζονταν .

《Πως ; πότε ; δεν καταλαβαίνω! Δήλαδη ο Κρίστιαν έχει παιδί ;》...