Επραξε ενα θανάσιμο σφάλμα να πάρει έπρεπε να χε κρατήσει το στόμα της κλειστό χαλιναγωγοντας κάπως τα τεντωμένα νεύρα.

Πλέον είχε ανοίξει μέτωπο μαζί του και αν δεν κρατούσε τους όρους της συμφωνίας θα κατέληγε να κοσμεί τις φυλλάδες σε ενα απο τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της χρονιάς.

Θα σπιλωνόταν μονομιάς η υπόληψη της καθώς θα είχε αντίκτυπο κι στον ανταγωνιστικό χώρο των επιχειρήσεων που πάσχιζε να αναρριχηθεί.
"Οχι οχι ! Σε καμία περίπτωση κορίτσι μου ! " υποσχέθηκε στον εαυτό της .

Στεκόταν λίγα μονάχα εκατοστά απο το σφιγμένο σαν πέτρα κορμί του ήταν εκνευρισμένος ολοφάνερα .

Η ανάσα του έβγαινε κοφτή και απόκοσμη όμοια με γρύλισμα τραυματισμένου ζώου που πάσχιζε να επιβιώσει .
" Σκέψου κάτι κι γρήγορα για να επανορθώσεις..στο βαθμό που γίνεται βέβαια.."
Ντροπιασμένη πέρασε το χέρι της στο εσωτερικό των πλουσίων μαλλιών της προσθέτοντας και αφαιρώντας κατάλληλες λέξεις .

《Δεν..το εννοούσα..》τραυλισε λιτά τελικά διακρίνοντας πως χτύπησε με φόρα το χέρι του στην πλάτη της δερμάτινης καφέ πολυθρόνας του .

《Φτάνουν τα λόγια..δεν σε είχα για ψεύτρα ..σαφως το εννοούσες οπως και τότε στην εταιρεία..σε εκείνο το χαρτί..》

《Μα..οχι παρεξήγησες !》

《Για το θεό Μαρίνα χάσου δεν εχεις ιδέα τι είμαι ικανός να κάνω..》

《Χα..οσο γι αυτό εχω πάρει νομίζω μια γεύση ..δεν διστάζεις να ξεσπάσεις την οργή σου επάνω μου έτσι..!》

《ΦΥΓΕ !》 φώναξε με τον αντίλαλο της στιβαρής φωνής του να επιστρέφει ολοένα στα αυτιά της .

《Ακόμη μια ερώτηση..έπειτα απ αυτο..ποιες είναι οι βλέψεις σου να.με διασύρεις ; 》

《Ίσως Μαρίνα μονάχα για ενα ειμαι σίγουρος απο σήμερα είμαστε εχθροί !》
Η καρδιά της πρέπει να έπαψε για ενα δεύτερο να χτυπά αισθάνθηκε μια παράξενη έξαψη να την πλημμυρίζει προτού αρχίσει να ιδρώνει.

《Σύμμαχοι έπρεπε να είμαστε οχι..εχθροί..》

《Το επέλεξες ολες οι πράξεις έχουν ενα τίμημα ! Φύγε τώρα τελευταία προειδοποίηση !》ψιθύρισε απειλητικά με μπάσα φωνή που ίσα ακουγόταν.

Τα έκανε θάλασσα να πάρει επιζητούσε μονάχα να ξεφύγει απο ολα αυτα έξυπνα αποφεύγοντας τις απερίσκεπτες κινήσεις .

Χωρίς να πει κουβέντα προχώρησε προς την έξοδο μα προτού το βάλει στα πόδια κυνηγημένη για μια στιγμή κοντοστάθηκε εστιάζοντας επάνω του .

Στεκόταν μαρμαρωμένος στο ίδιο σημείο με την πλατη του γυρισμένη δεν ωφελούσε να παραμείνει ίσως μιλούσαν αργότερα πιο ήρεμα.

Ακούμπησε το χερι της στο γυάλινο πόμολο κι αθόρυβα την άνοιξε
« Θα σε δω στο μεσημεριανό !» Ψέλλισε κι αποχώρησε αστραπιαία.

Στο διάδρομο που περιφερόταν αναστατωμένη οσο ποτέ συνάντησε για κακή της τύχη μια από τις κοπέλες τπυ προσωπικού που μόλις ειχε τελειώσει το συμμάζεμα σε ένα απο τα διπλανά δωμάτια .

Αναρωτήθηκε έαν κρυφάκουγε πίσω από την κλειστή πόρτα πράγμα που συνέβαινε πολύ συχνά με οικιακές βοηθούς.

Σαν πήρε ειδηση την παρουσία της σταμάτησε επι τόπου την εργασία κι βάλθηκε να την περιεργάζεται ολο περιέργεια .

Σκούπισε τα χέρια στην πόδια της κι έτρεξε να συστηθεί «Κυρία επιτρέψτε μου να συστηθώ το όνομα μου ειναι Ιβάνα στις υπηρεσίες σας..» ολοκλήρωσε την φράση της με μια ελαφριά υπόκλιση ευγένειας.

Με την σειρά της έσφιξε εγκάρδιατο χέρι της νεαρής πρόσχαρης κοπέλας αφήνοντας στην άκρη για λίγο τις υποψίες.

Ηλικιακά δεν απείχαν και πολύ παρατήρησε κρίνοντας απο το παρουσιαστικό της μάντεψε πως ήταν περίπου είκοσι πέντε με τριάντα .

Δεν είχε ιδιαίτερα ελκυστικό πρόσωπο ήταν κοντόυλα με μαύρα μακριά μαλλιά πλεγμένα σε πλεξούδα ελαφρά μακιγιαρισμένη.

Δεν θα την χαρακτήριζε δα κι άσχημη μα στα σίγουρα δεν τολμούσες να την συγκρίνεις με την ίδια σε καμία περίπτωση .

« Χάρηκα που σε γνώρισα Ιβάνα . Σε ευχαριστώ ειλικρινά για το θερμό σου καλωσόρισμα . Θα ήθελα σε παρακαλώ να με ξεναγήσεις λιγάκι στους χώρους αν δεν έχεις κατι αλλο να περιμένει . Μιας κι ο σύζυγος μου μελετά κατι πολυ σημαντικό θα μπορούσες ; »

Για κάποιο αδιόρατο λόγο άλλαξε αμέσως η χαρωπή εκφραση της αντικαθιστώντας την με θυμό.

Δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία ίσως περνούσε κι η ίδια διακυμάνσεις στην προσωπική της ζωή άλλωστε ουδείς χωρίς έγνοιες .

« Ελάτε κυρία ακολουθήστε απο εδώ»την παροτρυνε απρόθυμα κι ίσως βαριεστημένα .

Βάδιζε η ίδια αγέρωχα μπροστά ανοίγοντας διάφορες πόρτες στην σειρά απο δωμάτια του τεράστιου σπιτιού.

Σε ένα απο αυτα έκπληκτη αντίκρισε το μεγάλο επιβλητικό ξύλινο πιάνο να δεσπόζει στο κέντρο του δωματίου ενω γύρω της στους τοίχους διάσπαρτες νότες βρίσκονταν ζωγραφισμένες .

Στο βάθος ισα που φαίνονταν μερικά ακόμη ξεχασμένα παλιά έπιπλα.

« Αυτο ειν το δωμάτιο μουσικής στον κύριο οπως ήδη ξέρετε αρέσει να συνθέτει κομμάτια στον ελεύθερο χρόνο του ! »επεσήμανε υπεροπτικά
μα ουτε που την άκουγε .

Μιλούσε απο μονο το θέαμα είχε μαγευτεί τοσο πολυ με τον χώρο που δεν χρειαζόταν περιττές επεξηγήσεις .

《Ναι γνωρίζω..τι λες παμε και στα υπόλοιπα;》ρώτησε αποφεύγοντας το τσίμπημα ζήλειας που την διαπέρασε σαν ρίγος.

Αφου ξεναγήθηκε σε διάφορους άλλους χώρους όπως το γυμναστήριο

Η εσωτερική πισίνα

Η αίθουσα των επισήμων για τις δεξιώσεις που φάνταζε βγαλμένη απο παλάτι με την τόση λάμψη που την περιστοίχιζε .

Τέλος επισκέφθηκαν ένα χωρο ειδικά διαμορφωμένο με παιχνίδια οπως σκάκι μπιλιάρδο κι άλλα .

Σαστισμένη ζήτησε τελικώς να την οδηγήσει επιτέλους στο δωμάτιο της ώστε να ξεκουραστεί λιγάκι πριν να σερβιριστεί το μεσημεριανό γεύμα .

《Ωφείλω να σε ευχαριστήσω για την όμορφη σιωπηλή ξενάγηση στο νέο μου σπίτι !..》σχολίασε εν μέρη ειρωνικά.

Βαδίζοντας προς το μπάνιο την άφησε για μια στιγμή μόνη της ώστε να φρεσκαριστεί λιγάκι .

Φυσικά η Ιβάνα δεν έχασε ευκαιρία στεκόταν στην πόρτα προσποιούμενη δήθεν πως συγύριζε.

Παράλληλα παρατηρούσε με προσήλωση το υπέρλαμπρο νυφικό που δέσποζε κρεμασμένο απέναντι της σε μια απο τις πολυθρόνες .

Αν κι ευτυχώς δεν ειχε αντιληφθεί οτι το ζευγάρι δεν μοιραζόταν το ίδιο δωμάτιο .

Ένα έντονο αίσθημα ζήλειας την κατέκλυσε "Να παρει .. ! " σκέφτηκε δεν γίνεται να διάλεξε αυτήν την αχώνευτη ο Κρίστιαν για σύζυγο του !.

Οι ώρες πέρασαν δίχως να το καταλάβει έχοντας χαθεί στις σελίδες του αγαπημένου της βιβλίου έχοντας γίνει ενα με την ηρωίδα που η ιστορία της θύμιζε κατα κάποιο τροπο την δική της .

Οι λέξεις ζωντάνεψαν μπρος στα μάτια της δημιουργώντας ποικίλες αναπαραστάσεις των σκηνών που περιγράφονταν .

Καθισμένη στο ανάκλιντρο οκλαδόν δεν χόρταινε να διαβάζει θάβοντας ενδόμυχα την ανησυχία της .

Το μεσημεριανό είχε ηδη σερβιριστεί σαν η Αφροδίτη χτυπωντας την πόρτα της ανέλαβε να την ειδοποιήσει.

«Περαστε» περίμενε να ακούσει ενώ ανοιγε την πορτα διακριτικά.

«Κυρία το φαγητό σας ειν έτοιμο .
Ηρθα να σας ειδοποιήσω θα αναλάβετε εσείς να ειδοποιήσετε τον σύζυγο σας η να πάω εγώ ; »

Ξεπρόβαλε απο την γκαρνταρόμπα οπου ετοιμαζόταν κι ενα επιφώνημα θαυμασμού ξεπήδησε απο τα χείλη της ελληνίδας .

« Αχ ! Τι καλλος κι τι νιάτα λαμποκοπάτε απο ευτυχία !» επεσήμανε για αλλη μια φορά ενθουσιασμένη την ίδια μέρα .

Διακρίνοντας βιαστικά τα γκρίζα σύννεφα που θόλωσαν προς στιγμήν το αλλοτε καθάριο βλέμμα της προτού χαθούν πίσω απ την μάσκα της υποκρισίας .

Μα γιατί έμοιαζε μια νιόπαντρη τοσο δυστυχισμένη; απόρησε παρατηρώντας τελευταία στιγμή πως είχε αλλάξει φόρεμα κι χτένισμα.

Για το μεσημεριανό είχε επιλέξει να φορέσει ενα λευκό αρχαιοελληνικού τύπου μάξι φόρεμα συνδυασμένο με μια καφε χρωματος δερμάτινη ζώνη στην μέση κι ενα ελαφρυ σκισιμο στο πλαι .

Το είχε ταιριάξει επίσης άρτια με λεπτεπίλεπτα λευκά σανδάλια .
Οσο για τα μεταξένια μαλλιά της προτίμησε μια αλογοουρά που αναδείκνυε υπέροχα τις γωνίες του προσώπου .

« Σ ευχαριστώ απο καρδιάς για αλλη μια φορά καλη μου στο τέλος θα με κακομάθεις με τα τόσα κομπλιμέντα ! 》αστειέυτηκε προσθέτοντας.
《 Πάω η ίδια να ειδοποιήσω τον Κρίστιαν .. Αν έχεις την καλοσύνη ζητά να σερβίρουν !.Κατεβαίνουμε κι εμείς !» πρόσταξε ως κύρια του σπιτιού .

Κι ύστερα αποχώρησε προς το γραφείο οπου τον ειχε αφήσει τελευταία φορά .

Σαν άνοιξε αγχωμένη στην πόρτα σίγουρη πως θα τον συναντούσε εκεί και θα διαπληκτίζονταν για άλλη μια φορά βεβαιώθηκε πως παραδόξως δεν ήταν .

Έπρεπε δηλαδή να τον αναζητήσει στο δωμάτιο του !!! Διαπίστωσε σοκαρισμένη.

Περπατούσε διστακτικά προς το δωμάτιο που της ειχε υποδείξει η Ιβάνα νωρίτερα ως την εργένικη κρεβατοκάμαρα του .

Χτύπησε μια φορά διακριτικά την πόρτα μα δεν πήρε απάντηση αποφάσισε να ανοίξει δειλά μα και πάλι δεν αντίκρισε κανέναν.

Το κρεββάτι του στρωμένο κι άθικτο τα παραθυρόφυλλα κλεισμένα σαν να μην είχε περάσει καθόλου απο εκει σήμερα.

Φάνηκε αδύνατο να αντισταθεί στην έντονη παρόρμηση να εξερευνήσει λιγάκι τον προσωπικό χώρο του .

Το μεγάλο δωμάτιο περιστοιχίζονταν απο κλασσικού τύπου ακριβά έπιπλα όπως κι σχεδόν το υπόλοιπο σπίτι κοσμούσαν διαφορές αντίκες .

Αρχικά την προσοχή της τράβηξαν το ξύλινο σκαλιστό κρεββάτι αντίκα απέναντι της .

Πλαισιωμένο με όμοιου τύπου κομοδίνα και δύο φωτιστικά επίσης αντίκες με χρυσές πινελιές ως λεπτομέρεια.

Κάθισε για λίγο σε μια απο τις δυο αναπαυτικές άσπρες πολυθρόνες που δέσποζαν απέναντι απο την γωνιακή μπαλκονόπορτα με πρόσβαση στο μεγαλύτερο μπαλκόνι του σπιτιού.

Μα εκείνος που βρισκόταν άραγε ; αναρωτήθηκε οχι βέβαια πως την ενδιέφερε ιδιαίτερα .

Αλλά εφόσον δεσμεύτηκε να τηρήσει τους όρους χρειαζόταν να κρατήσει πιστά τους τύπους .

Ακόμη κι αν μια φορά τα είχε κάνει θάλασσα αλλα δεν θα το επιχειρούσε ξανά .

Ακούστηκε ένας εκκωφαντικός ήχος καθώς μια πόρτα άνοιξε στο βάθος του χαμηλά φωτισμένου χώρου.

Ενστικτωδώς τον αναζήτησε με το βλέμμα της μέχρι που ξεπρόβαλε κόβοντας την ανάσα .

Ολόγυμνος με το σώμα του νωπό ακόμη ίσα που φαίνονταν μέσα από τους πυκνούς ατμούς που ξεχύθηκαν ολόγυρα.

Δεν τόλμησε να τραβήξει την φλογερή μάτια της παρέμεινε στυλωμένη επάνω του σαν μαγεμένη απο το αδιόρατο ξόρκι του .

Μα κι εκείνος με την σειρά του δεν προσπάθησε να κρύψει καν την γύμνια του.
« Τι κάνεις εσυ εδω ; »ρώτησε σαστισμένος δεν υπήρχαν λέξεις η γλώσσα είχε μουδιάσει καθώς ένιωθε ολοένα το στόμα να ξεραίνεται .

Ανέπνεε γρήγορα λαχανιασμένη μα δεν μπορούσε να το ελέγξει φάνταζε τοσο τέλειος απο πάνω μέχρι κάτω.

Το σώμα του είχε μια φυσική σταρένια απόχρωση καλογυμνασμένο με αλαβάστρινα στιβαρά μπράτσα κι μυώδες στέρνο.

Άφησε τα μάτια της να πλανηθόυν αχόρταγα σαν να ήταν χέρια πιο χαμηλά στους γραμμωμένους κοιλιακούς του μα κι πιο χαμηλά .

Ώσπου η όψη της ερεθισμένης στύσης την ανάγκασε να επιζητά να φύγει τρέχοντας απο κει .

Ειδάλλως θα υπέκυπτε στις φαντασιώσεις που έπλαθε ο νους με μαεστρία.

Ω ναι φανταζόταν να την κολλήσει στον τοίχο πίσω του ανοίγοντας τα πόδια της με φόρα με σκοπό να τα τυλίξει γύρω απ την μέση του .

Οι ανάσες τους να τρεμοπαίζουν σαν φλόγες απ κεριά έτοιμες να σβήσουν η να απαγεννηθόυν. 《Εισαι δική μου..》να της πρόφερε κυριαρχικά με βαθειά βραχνή βουτηγμένη στον πόθο φωνή.

Να έσκιζε μονομιάς το φόρεμα αποκαλύπτοντας εμπρός του τις ορθωμένες ερεθισμένες θηλές της ..κι μονομιάς να τις έπαιρνε στο στόμα του .

Μμμ..να την πιπιλόυσε..χαϊδεύοντας παράλληλα με το ελεύθερο χέρι του την υγρή λάβα που κυλούσε ανάμεσα στα πόδια της ...

《Αχ..》έβγαλε ενα επιφώνημα ικανοποίησης βυθισμένη στην ηδονή της φαντασίωσης έχοντας χάσει την αίσθηση του χωροχρόνου.

Δεν τολμούσε να κάνει βήμα λες και την είχαν καρφώσει στην πολυθρόνα δεν είχε αντικρίσει ποτέ της τόσο ...

"θεε μου τι κάνω ; " ρωτούσε η λογική μα το σώμα είχε δική του βούληση δεν υπακούε τους απεγνωσμένους συναγερμούς.

Χαμογελούσε αλαζονικά έχοντας διαβάσει στην οψη της και μόνο τι είδους σκέψεις την ταλάνιζαν απο τον τρόπο που τον περιεργαζόταν.

Ώσπου σκεπάστηκε τελικά με μια πετσέτα σπάζοντας μονομιάς την μαγική στιγμή ανάμεσα τους επαναφέροντας την γνώριμη κόντρα ανάμεσα τους .

« Έχεις ιδρώσει..τόση ζέστη κάνει άραγε με το κλιματιστικό στο φόυλ ...μμ μάλλον θα φωνάξω να το επιδιορθώσουν τι λές ; » παρατήρησε κοροϊδευτικά υψώνοντας το δεξι του φρύδι επιδεικτικά.

Μπορεί εκείνος να ήταν ολόγυμνος προ ολίγου απέναντι της μα τα δικά της συναισθήματα είχαν εν τέλει ξεγυμνώθει εκθέτοντας την ανεπανόρθωτα.

Ξεροκατάπιε προσπαθώντας σθεναρά να χαλιναγωγήσει το μυαλό της που συνέχιζε την φαντασίωση κανονικότατα.

«Το ..μεσημεριανό..έχει σερβιριστεί.. ήρθα απλα να σε ενημερώσω .
Θα τα πούμε κάτω» τράυλισε αλλάζοντας επίτηδες θέμα αμήχανα.

Σηκώθηκε βιαστικά απο την πολυθρόνα πιέζοντας τα πόδια της βίαια να προχωρήσουν οσο εκείνος σκούπιζε ατάραχος τα μαλλιά του .
Εκτοξεύοντας τριγύρω πιτσιλιές που γυάλιζαν επάνω στο άτριχο στέρνο.

Παραπατησε οσο κι αν πάσχισε να το καλύψει κι αυτή η πόρτα να πάρει η οργή ακομη μακριά φαινόταν .

Θέτοντας εμπόδια την πιο ακατάλληλη στιγμή αφου έπρεπε να αποχωρήσει οσο το δυνατόν πιο γρήγορα αλλιώς ίσως να έκανε πράξη κάθε σκοτεινή γωνία της φαντασίωσης .

Φυσικά το είχε παρατηρήσει τίποτα δεν του διέφευγε ακόμη κι παραμικρή κίνηση του κορμιού της μεχρι κι η εναλλαγή της αναπνοής του γινόταν αντιληπτή .

Άρχισε να την πλησιάζει με ύφος παιχνιδιάρικο παθιασμένο ... αφάνταστα ερεθιστικό !

《Θα σε περιμένω στην τραπεζαρία..》ψέλλισε λαχανιασμένη.

« Έμοιαζες σαν να μην είχες ξαναδεί ..τέτοιο μέγεθος ομολογώ δεν περίμενα να σου προκαλέσει τέτοια αντίδραση . Η θεα του κορμιού του άνδρα οπου μισείς τοσο πολύ..»
ψιθύρισε με νόημα έχοντας προσεγγίσει επικίνδυνα κοντά .

Τοσο που αισθανόταν την ζέστη αναπνοή του στο λαιμό την βασάνιζε δεν την κρατούσε μα ειχε δεθεί ούτε που την άγγιζε μα αισθανόταν .

Ηταν μάταιο να προσπαθήσει να φύγει να αρνηθεί την πυρά που κατέκαιγε και τους δύο.

Συνέχιζε να στέκεται αγέρωχη απέναντι του σε απόσταση αναπνοής με τα χείλη της να μυρίζουν φράουλα αναμένοντας ενα του φιλί να τα δροσίσει .

Μύριζε το φρεσκοπλυμένο δέρμα του μια εξωτική μυρωδιά πήγαζε απ την σάρκα του .

Η φαντασίωση ξεδιπλώθηκε σταδιακά κατακρεμνίζοντας μια και εξω τις άμυνες της λογικής που μπροστά στον φτερωτό θεό μέριασε.

Δαγκώθηκε στην σκέψη πως ήταν ακόμη γυμνός απο την μέση κι πανω καιγόταν να αγγίξει την υφή της σάρκας του .

Η έντονη κολωνία την ζάλιζε έκλεισε τα μάτια κι αφέθηκε σε αυτο το γλυκό μαρτύριο .

Ώσπου επιτέλους σαν νερο στην έρημο αισθάνθηκε τα χείλη του στον λαιμό της .
Τινάχτηκε σαν να την είχε χτυπήσει ηλεκτρικό ρεύμα μα δεν έδωσε διόλου σημασία.

Συνέχιζε να την φιλά αχόρταγα ταξιδεύοντας στην ηδονή δίχως να  αγγίζει το ιδρωμένο κορμί παρα μόνον με το στόμα του .

Του έπιασε το χέρι σε μια απέλπιδα προσπάθεια να κρατηθεί όρθια τα χείλη του αυτη την φορά λεηλάτησαν ακόμη πιο φλογερά τα δικά της .

Σταμάτησε περιμένοντας μια μονάχα κίνηση απο την μεριά της επιβεβαιώνοντας πως αισθάνονταν το ίδιο και οι δύο.

Δίχως λογική κινήθηκε ανυπόμονα χωρίς να εχει συναίσθηση του χώρου κι του χρόνου σαν υπνωτισμένη .

Ναι ..τον φίλησε σαν να μην υπάρχει αυριο ! Απόλυτα ,κυριαρχικά, παθιασμένα .

Τα γόνατα δεν την κρατουσαν λύγισαν κι αυτά σαν κερί που λιώνει μπρος την φλόγα .
Πρόλαβε κι την συγκρατήσε απο την μέση σηκώνοντας το σώμα της τρυφερά στην αγκαλιά του .

Την εναπόθεσε στο κρεββάτι ξαπλώνοντας ανυπόμονος για ενα άγγιγμα απο πάνω της .

Ένιωθε το βάρος του κορμιού του ολοκληρωτικά επάνω της οσο για την πίεση της σκληρής στύσης που είχε απελευθερωθεί απο τα δεσμά της πετσέτας και παλλόταν ανάμεσα στα πόδια της φάνταζε απόλυτα ερεθιστική .

Αλλα δεν βιαζόταν είχε ονειρευτεί πολλα βραδιά να της κάνει έρωτα για πρώτη ίσως και τελευταία φορά.

Σήκωνε με αργές κινήσεις το φόρεμα χαϊδεύοντας κάθε πόντο του κορμιού της είχε χαθεί κάθε αίσθηση η λογική βασίλευε υγρή ηδονή.

Βύθισε τα δόντια της στο ιδρωμένο του στερνο περνώντας την γλώσσα της ανάμεσα τους προκαλώντας του ρίγος βόγγηξε βραχνά « Συνέχισε » την παρότρυνε τρελαμένος.

Τον τρέλαινε να τον δαγκώνει απαλά παντού κι να ταξιδεύουν στο πάθος σε ενα δρόμο δίχως χάρτες και συντεταγμένες .

Κατέβασε τις τιράντες του φορέματος με βίαιες σπασμωδικές κινήσεις κόντευε να υπερβεί τις δυνάμεις του.

Τα στήθη της στητά κι ζουμερά τον καλούσαν να μεθύσει με τους χυμούς τους .
Εκείνη ακριβώς την στιγμή τον ένιωσε να απομακρύνεται απο πανω της μένοντας γυμνή κι εκτεθειμένη εμπρός του .

Δίχως λέξη κλείστηκε ξανά στο μπάνιο μουρμουρίζοντας κάποιες ακατανόητες βρισιές μεμφόμενος τον εαυτό του .

Είχε μείνει ερεθισμένη κι οικτρά ταπεινωμένη στο κρεββάτι του δίχως εξήγηση.

Ανέβασε θυμωμένη τις τιράντες του φορεματος με μάτια πλημμυρισμένα δάκρυα ένιωσε φθηνή τιποτένια.

Δεν ήταν αληθινός άνδρας το φέρσιμο του τουλάχιστον αυτό αποδεικνύε ομως έφταιγε εξίσου κι η ίδια δεν έπρεπε να αφήσει να την εξευτελίσει ετσί .

Οπως άλλωστε συνήθιζε απο τότε που την ειχε γνωρίσει δεν ήξερε τι να κάνει κοιτούσε αμήχανη τριγύρω μήπως καταφέρει να βρεί κάποια πειστική εξήγηση.

Υστερα απο μερικά λεπτά σιωπής μάζεψε ολο της το κουράγιο σηκώθηκε αργά κι έτρεξε μακρια απο την κρεβατοκάμαρα του .

Μη μπορώντας να συγκρατήσει τους λυγμούς που ακολούθησαν εισέβαλε στην πρώτη έυκαιρη πόρτα που συνάντησε εμπρός .

Κατέρρευσε ώρες είχε να ξεσπάσει άλλωστε τόσα συμβάντα κι αλλα τόσα ψέματα και ίντριγκες μα κατάφερε να κρατηθεί στο ύψος της .

Εω τωρα που πλέον δεν υπήρχε τίποτα να την παρηγορήσει δεν την ένοιαζε αν θα την άκουγαν τίποτα αλλο παρά μονο να ξαλαφρώσει .

Μα κάποιος την είχε ήδη αφουγκραστεί και σαφώς τα έβαλε με τον εαυτό του πιο πολύ για την αυτοσυγκράτηση . που τον ειχε εγκαταλείψει .

Μα να που στο παρά πέντε η απολεσμένη λογική επανήλθε με αποτέλεσμα να την αφήσει πολύ άκομψα σαν μια κοινή .

Ένιωσε κτήνος την παρούσα στιγμή την δικαίωσε που τον απεχθανόταν στεκόταν σαν δειλός εξω απο την κλειδωμένη πόρτα απ όπου πίσω της η ίδια πολεμούσε με την απόρριψη.

Δεν θα επέτρεπε να έρχονται σε επαφή από εδώ κι μπρος αυτος ο γάμος θα παρέμενε λευκός !!

Χτύπησε δειλά μα δεν έλαβε καμία απάντηση θεωρησε συνετό να την αφήσει να ηρεμήσει .

Ηταν νιόπαντροι ολοι τους περίμεναν να κατέβουν ευτυχισμένοι για μεσημεριανό αν δεν έτρωγαν μαζί εστω κι την πρώτη μέρα του γάμου τους θα έδιναν απλόχερα λαβές για σχόλια πράγμα που δεν το ήθελαν.

Ξαναχτύπησε με ελπίδα « Εάν θέλεις να συνεχίσουμε την παράσταση μας με επιτυχία . Βγες από εκει μέσα !»
Πρόσταξε σκληρά μα παλι δεν ελαβε απόκριση παρα μονο πνιχτόυς λυγμούς πισω από την πόρτα .

Προσπάθησε να την ανοίξει μα είχε κλειδώσει δεν είχε ιδέα πως να κινηθεί αργά η γρήγορα θα φαινόταν πως υπήρχε μεταξύ τους άλυτο πρόβλημα .

Δεν έδιναν εικόνα νιόπαντρων πιο πολυ με ζευγάρι σε διάσταση θα προσπαθούσε για τελευταία φορά κι ύστερα θα επινοόυσε κάποια ιστορία να δικαιολογήσει την απουσία της .

Πριν προλάβει να χτυπήσει τρίτη φορά η πόρτα άνοιξε αμίλητη με μάτια κατακόκκινα κι ανακατεμένα μαλλιά πέρασε δίπλα του χωρίς να του ρίξει ουτε βλέφαρο.

Χάθηκε σαν σίφουνας πίσω απ την ασφάλεια του προσωρινού δωματίου
« Κατέβα πρώτος κι έρχομαι !» πρόσταξε παγερά κι υπολογιστικά ακολούθησε την εντολή της δίχως να πει κουβέντα.

Κατέβηκε τις σκάλες που οδηγούσαν στην τραπεζαρία αφήνοντας να ανακτήσει λιγη απ την χαμένη αξιοπρέπεια της .

Λιγο προτού φθάσει στο σαλόνι συνάντησε την Ιβάνα που οπως κάθε φορά σαν ερχόταν σε επαφή μαζί του ανασήκωνε το πλούσιο ντεκολτέ της πασχίζοντας να τον σαγηνεύσει με τα κάλλη της.

Κούνησε ελαφρά του κεφάλι του με αποστροφή αντικρίζοντας την συνηθη κίνηση της τον έκανε να απορεί με την επιμονή της ακόμη κι τώρα να προσπαθει να τον πλανέψει.

Ακόμη κι τωρα που είχε παντρευτεί.
« Η κυρία δεν θα κατέβει για φαγητό ;»ρωτησε χαμογελώντας χαιρέκακα καθως βαθειά μέσα της ευχόταν για αυτό ώστε να έχει χρόνο να του κρατήσει η ίδια συντροφιά.

« Εδω είμαι αγαπητή μου !» άκουσαν την βροντερή φωνή της πίσω τους έστρεψαν κι οι δυο εκπληκτοι την προσοχή τους καθώς δεν την είχαν αντιληφθεί να πλησιάζει .

Στεκόταν στην κορυφή της σκάλας με το κεφάλι ψηλά κι τα χέρια στην μέση έδειχνε δυνατή πως ελέγχει απόλυτα την κατάσταση .

Δεν θύμιζε σε τίποτα οτι προ ολιγου ειχε κλάψει φρόντισε να φρεσκαριστεί να καλύψει οποιαδήποτε αδυναμία της περίτεχνα.

Την θαύμασε με ολο του το είναι κυριολεκτικά δεν έπαιρνε τα μάτια του από πάνω της .

Μαγεμένος άπλωσε το χερι του ανυπόμονα να την υποδεχτεί καθώς κατεβαινε σαν σε επίδειξη τις σκαλες αργά κι θηλυκά λικνίζοντας τις καμπύλες .

Η Ιβάνα ξεροκατάπιε μορφάζοντας αηδιασμένη με την όψη του αφεντικού δεν της άρεσε η απόρριψη .

Οσο για την.. κυρία.. έδειχνε τόσο ξυπασμένη καλο αναθρεμένη που της έφερνε ναυτία.

Θα είχε όμως το χρόνο της να της δείξει με ποια ειχε να κανει ! Αναλογίστικε με κακία .

Κράτησε το χέρι του άνδρα της σφιχτά χαμογελώντας του γλυκά με ολη την αγάπη ζωγραφισμένη στο λεπτό της πρόσωπο .

Προχώρησαν μπροστά μαζι προς την τραπεζαρία αφήνοντας πίσω την Ιβάνα να τσουρουφλίζεται απο ζήλεια .

Το πλούσιο μεσημεριανό είχε σερβιριστεί για ορεκτικό είχαν ετοιμάσει σαλάτα απο κόκκινο μαρούλι με μπαλσάμικο .
Για κυριως πιατο εκλεκτός αστακός πλαισιωμένος απο καλο μαγειρεμένα ραβιόλια .

Και για επιδόρπιο τάρτα λεμόνι που λάτρευε ιδιαιτέρως ο Κρίστιαν άλλωστε την πρώτη μέρα του έγγαμου βίου το φαγητό δεν επιτρεπόταν να είναι λιτό .

Τράβηξε ευγενικά την καρέκλα αγγίζοντας ανεπαίσθητα το λαιμό της έπειτα πήρε την θέση του δίπλα της κι αυτός με την σειρά του .

«Αγαπη μου να σου σερβίρω ;» τον ξάφνιασε με την ερώτηση της .
Φρόντισε να ξεπεράσει γρήγορα το πρώτο σοκ χαϊδεύοντας τρυφερά το χερι την παρότρυνε ολο γλύκα .

« Φυσικά καλη μου . Μ αρεσει να με φροντίζεις !» έπαιξε επάξια το ρόλο του .

Καθώς σέρβιρε το φαγητό οι υπηρέτες ικανοποιημένοι τους άφησαν κλείνοντας πίσω την βαριά πόρτα .

Ξεκίνησαν να τρώνε αμίλητοι μέχρι που ενα επιφώνημα επιδοκιμασίας ξέφυγε απο τα χείλη της .
« Μμμ..ο αστακός είναι αριστούργημα πρέπει να εχεις προσλάβει τον καλύτερο σεφ των Ηνωμένων Πολιτειών..» σχολίασε σπάζοντας τον πάγο .

Έστρεψε την προσοχή του εκ νεου σε εκεινη με μια εκφραση ικανοποίησης χαραγμένη στο πρόσωπο του .
« Η αληθεια ειν οτι προσέχω αρκετά τις επιλογές των συνεργατών μου .
Ακομη κι αν αφορά το σπίτι μου»

Η οψη της σκοτείνιασε ξαφνικά
« Φαντάζομαι γι αυτο αγόρασες κι την εταιρεία του πατέρα μου !»

Ο συνηρμος της τον αφησε αφωνο
« Η εταιρεια δεν εχει καμία απολύτως σχέση με το θεμα του σεφ κι τον υπολοίπων συνεργατών μου» τονισε με σιγουριά μα δεν έδειξε να πείθεται.

« Εχει απόλυτη συσχέτιση δείχνει οτι εισαι πολυ καλός επαγγελματίας κι φροντίζεις να διαλέγεις προσεχτικά τις αγορές που κάνεις ..» εξήγησε τρώγοντας άλλη μια μπουκιά απο το φαγητό .

Συνέχιζε το γεύμα του κι εκείνος ατάραχος « Οντως ειμαι πολυ προσεκτικός στις επιλογές μου. Οσον αφορά την εταιρεία ο πατέρας σου μου πρότεινε να την αγοράσω. Ήξερε πως στο παρελθόν είχα σώσει από την χρεοκοπία πολλές άλλες .
Θα φαλήριζε χρειαζόταν νεα πνοη καινούργιες επενδύσεις .!»

Χαμογέλασε πικραμένη χλευάζοντας εμφανώς την απάντηση « Εγω οσο καιρό εργαζόμουν δεν έτυχε ουδέποτε να συζητηθεί στο συμβούλιο κατι για πώληση η για χρεοκοπία . Ποτε έγιναν ολα αυτα μεσα σε μια νύχτα ; »ρώτησε δύσπιστα με αποτέλεσμα να άρχιζει να τον εκνευρίζει .

Η ορεξη του κόπηκε μαχαίρι σκούπισε βιαστικά το στόμα του με το μαντήλι
« Μην ψάχνεις αφορμή να με βγάλεις κλέφτη ποσο μάλλον καταχραστή .
Υπάρχουν πληρεξόυσια κι συμβόλαια ολα νόμιμα .Θα σου τα δείξω καποια στιγμή ωστε να πειστείς πως ολα συνέβησαν συμφωνα με το γράμμα του νόμου ..» αποκρίθηκε δεικτικά ενοχλημένος .

Ήπιε μια γουλιά κόκκινο κρασί κι συνέχισε «Μάλιστα θα ήθελα να τα δω κάποια μέρα .. Με το θεμα της δουλειας τι θα γίνει κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσουμε ;» έθιξε ευθέως το θεμα που την έκαιγε .

« Σου εξήγησα κάποια πράγματα στο γραφείο νωρίτερα . Μην επαναλβανόμαστε δεν θα εργαστείς ! Τουλάχιστον για οσο διάστημα είμαστε παντρεμένοι !»

Ακούμπησε το κεφάλι της σε μια κίνηση απελπισίας
«Δεν σε καταλαβαίνω δεν μπορείς να με κρατήσεις αιχμάλωτη εδω μεσα να με χρησιμοποιείς μονάχα για να καλύπτεις τις ακόλαστες ορέξεις σου ! Είμαι άνθρωπος κι οχι αντικείμενο Κρίστιαν Μπάλτον !» φώναξε εξαγριωμένη τα μάτια της εκτόξευαν υγρό πυρ με στόχο εκείνον.

Για αλλη μια φορά το θέμα της εταιρείας δυστυχώς δημιουργούσε εντάσεις.
Κράτησε την ψυχραιμία του μην θέλοντας να δώσει συνέχεια στον ανόητο διαπληκτισμό η απόφαση για εκείνον ήταν αμετάκλητη.

Έτρωγε ανενόχλητος σαν να μην συνέβαινε τίποτα αυτο δεν κατόρθωνε να το διαχειριστεί δεν ανέχονταν να την αγνοούν .

Εκνευρισμένη σηκωθηκε απο την θέση της άρπαξε βίαια το ποτήρι με το κρασί αδειάζοντας το περιεχόμενο του επάνω στο καθαρό λευκό πουκάμισο του .
《Μπάλτον δεν θα τα βγάλεις περα μαζί μου ! Φοβασαι οτι αν επιστρέψω θα κερδίσω πίσω οσα χάσαμε και θα σε εκτοπίσω ! Παραδέξου εστω μια φορά πως εισαι αδύναμος!》σχολίασε αποχωρώντας ικανοποιημένη.

Την πρόλαβε πριν ανέβει στην κρεβατοκάμαρα γραπώνοντας απο τον καρπό οσο πιο σφικτά μπορούσε
« «Τι νομίζεις οτι κάνεις κοριτσάκι μου ; Εχεις ιδεα ποιος ειμαι εγω ; Κι ποια εσυ ; Η ακόμη ζεις στον κοσμο σου ; » στρίγκλισε έξαλλος με τον αγενή τρόπο της .

Πάλεψε να ελευθερωθεί απο την λαβή του κι παρόλο που πονούσε δεν θα του έδινε την ικανοποίηση να την ταπεινώσει για δεύτερη φορά .

« Εισαι ενα τίποτα κι νομίζεις πως είσαι κάποιος ενας επαρμένος επιχειρηματίας κι τίποτε παραπάνω .Δεν έχεις καμία εξουσία επάνω μου !» τον προκαλούσε κι μάλιστα παρα πολύ.

Τον προσεβαλε μπροστά στα ίδια του τα μάτια συνέχισε να την σφίγγει με περισσότερη δύναμη αυτήν την φορά
.
«Λέγε οτι θέλεις φυσικά κι εχω εξουσία επάνω σου είμαι συζυγος σου ειτε το θέλεις ειτε οχι !» πρόφερε λάγνα ερωτικά.

Αφησε απότομα τον καρπό χαϊδεύοντας ερωτικά την μέση της αλλα δεν θα την πτοόυσε .
«Το ακούσαμε κι αυτό ! Δεν έχεις κανένα απολύτως δικαίωμα. !
Επειδή τυχαίνει να εισαι αυτην την στιγμη σύζυγος μου . Ξέχνα οτι θα με χρησιμοποιείς σαν προσωρινή απόλαυση για το κρεββάτι σου ουτε να το σκέφτεσαι !» τα λογια τον εξοργίζαν πιο πολύ μιλούσε ανεξέλεγκτα χωρίς φραγμούς.

«Κοιταξε καλη μου δεν εχει νοημα να μου επισημαίνεις όρια τα οποία εσυ η ίδια προ ολίγου είχες ξεπεράσει μάλιστα εαν δεν σταματούσα εγω.. Θα είχαμε καταλήξει να κάνουμε έρωτα »

Η κατάσταση ειχε ξεφύγει εντελώς προσπάθησε να αποφύγει την κουβέντα μα δεν τα κατάφερε την κράτησε ξανα απο το χέρι χωρίς να βαλει δυναμη αυτη την φορά.

« Λυπάμαι που παρεξήγησες μια αδύναμη στιγμή παραδέχομαι σου έδωσα θάρρος . Μα να ξέρεις πως απλα έπαιζα μαζί σου !
Μα καλά τόσο έυκολα πιάστηκες στην παγίδα μου !» γέλασε δυνατά εις βάρος του .

«Α ωστε έπαιζες μαζί μου ετσι ;
Τοτε δεν θα έχεις φαντάζομαι πρόβλημα να σου κάνω έρωτα οπου θέλω κι οπως ακριβώς φαντασιώνομαι ! Εφόσον σου αρεσουν τα παιχνιδάκια δεν φαντάζεσαι ποσο θα το απολαύσω !»

《Άστο Μπάλτον εχεις χάσει απο χέρι !Α κι μια μικρή υπενθύμιση σεξ θα έκανες μαζί μου ! Δεν γεννήθηκες εσυ για έρωτα ! 》..