Οι νότες που την ταξίδεψαν στα βάθη της ψυχής του είχαν πλέον σβήσει αντικαταστάθηκαν με έυθυμη μουσική αποκαθιστώντας τις ισορροπίες της γιορτής.

《Παμε να καθίσουμε..》πρότεινε παγερά έχοντας επιστρέψει για τα καλά στην μπερδεμένη πραγματικότητα που βίωνε.

Αμίλητοι μα πάντοτε χαμογελαστοί σαν άψυχες κούκλες κρατώντας τα προσχήματα κάθισαν επιτέλους πλάι στους γονείς τους .

Έκπληκτος παρατήρησε πως Μάριον  είχε αποχωρήσει κλαίγοντας απο το τραπέζι κατα την διάρκεια του πρώτου χορού .

Σαν άκουσε το κομμάτι που είχε γραφτεί με τοσο πόνο απο τα χεράκια του μικρού της παιδιού που νόμιζε πως είχε εγκαταλειφθεί απο εκείνη δεν άντεξε.

Η ψυχή της λύγισε καθώς γνώριζε πως την μελωδία την είχε συνθέσει ο ίδιος μα δεν κατόρθωσε ποτέ να την ακούσει.

Έζησε μέσα στην κακία κι την αδιαφορία αναλογιζόταν βασανιστικά οσο βρισκόταν στο εσωτερικό δεν άντεχε κάθε νότα την τσάκιζε της έκαιγε να πάρει την καρδιά .

Μα δεν έμεινε μόνη καθώς την ακολούθησε ανήσυχη η Μιράντα που βάλθηκε να την παρηγορήσει .

Είχαν καθίσει σε ενα πεζουλι λιγο πιο εξω από το κτήμα η Μάριον έκλαιγε ασταμάτητα είχε νιώσει τόσα πολλά.

Η Μιράντα ως μητέρα της κρατούσε χέρι με κατανόηση να καθρεφτίζεται στο πρόσωπο της .
« Ξέρω τι κακό σου έκανε καλή μου είναι πασίγνωστο στον κύκλο μας . Φαντάζει ακόμη τραγικό ποσο ύπουλα σε χώρισε απο το γιο σου .
Καταλαβαίνω πως ειναι κανε όμως  κουράγιο σκέψου τουλάχιστον πως είσαι δίπλα του σήμερα τον καμαρώνεις ντυμένο γαμπρό να ειναι ευτυχισμένος !.»

Απομακρύνοντας τα περίσσια δάκρυα της χαμογέλασε με πικρία.
«Μιραντα δεν γνωριστήκαμε σήμερα ήξερες πολύ καλά τι πέρασα στο πλευρό του Ροδόλφου .
Πολλά και άσχημα μα έκανα υπομονή μονάχα για εκείνον.
Μανα εισαι φαντάσου πως ειναι να ξυπνάς  μια μέρα και να σου τον έχουν  μπολίασει με  ψέματα κι  σκευωρίες . Και το καλύτερο δεν σου το είπα ακόμη  έλαβα πρόσκληση για τον γάμο του παιδιού μου το διανοήσε ;»

Δεν μπορούσε να συγκρατήσει τον πόνο της πια δεν υπήρχαν άλλωστε οι λεξεις για παρηγοριά μονάχα  κατανόηση στο δράμα της μπορούσε να επιδείξει .
Με την άκρη του ματιού της διέκρινε τον γαμπρό της να διασχίζει βλοσσυρός το πέτρινο διακοσμημένο με αναμμένα κεριά μονοπάτι προς το μέρος τους.

Επιδεικνύοντας διακριτικότητα απομακρύνθηκε για να τους αφήσει μόνους ποιος ξέρει ίσως να ήταν η νύχτα των θαυμάτων αναλογίστικε ικανοποιημένη . 

Ούτως η άλλως οσο και να την συγκλονίζε η ιστορία της Μάριον την έτρωγε και η δική της έννοια να διαπιστώσει πως ηταν η κόρη της .

Δεν είχε την ευκαιρία να της μιλήσει οσο βρίσκονταν στην εκκλησία προτεραιότητα είχαν άλλωστε οι καλεσμένοι.

Η στιγμή ανάμεσα σε μητέρα και γιο φάνταζε αμήχανη είχε σταθεί εμπρός της όρθιος παρατηρώντας την σιωπηρά.

Μα δεν την κοιτούσε πλέον με την ίδια αβυσσαλέα οργή που θόλωνε το μυαλό του κάτι πιο ζεστό διέκρινε στα μάτια του.
Δεν θα τολμούσε βέβαια να το ονομάσει στοργικό αλλα οσο να ναι ήταν μια πρόοδος.

Με την σειρά της τον παρατηρούσε εξεταστικά γεμάτη περιέργεια αναμένοντας ποία θα ηταν η αντίδραση του .

Την πλησίασε προσφέροντας της ενα λευκό μαντήλι για να σκουπίσει τα δάκρυα της .

Ύστερα στράφηκε βιαστικά να φύγει χωρίς να αρθρώσει ούτε λεξη ομως η Μάριον τον συγκρατήσε απαλα απο τον ώμο εμποδίζοντας τον .
«Προτού να φύγεις θελω να ξέρεις πόσο πόνεσα για σένα δεν φαντάζεσαι πόσα χρόνια σου έχασα άδικα απο λάθη άλλων  ! Ισως μια μέρα θελήσεις να ακούσεις την ιστορία μου !» η φωνή της έτρεμε καθώς μιλούσε εν ειχε σταματησει να κλαίει απλώς  προσπαθούσε να συγκρατηθεί εμπρός του.

《Η ιστορία σου δεν με ενδιαφέρει οτι έπρεπε να γνωρίζω το βίωσα στο πετσί μου !》κατέληξε με την γνώριμη οργή να φράζει για άλλη μια φορά τον δρόμο.

Επέστρεψε φουριόζος στην δεξίωση δεν είχε νόημα να σκαλίζουν πλέον το παρελθόν ούτως η άλλως δεν άλλαζε  τίποτα .

Δεχόταν τις ευχές προσχαρη και χαμογελαστή μα με το βλέμμα της χτένιζε τον χώρο τριγύρω ψάχνοντας να τον βρεί.

Είχε χαθεί γρήγορα μολις τελείωσε το κομμάτι κι έδειχνε αναστατωμένος ίσως χρειαζόταν το χρόνο του κι εκείνος αφού είχε μπλέξει σε εναν γάμο συμφωνία διαπίστωσε .

Ίσως δεν ηταν ο ίδιος θύτης της παρωδίας που ζούσαν γνώριζε άλλωστε καλά πως δεν την αγαπούσε .

Άκόμη κι αν δεν είχε φανταστεί ποτέ το γάμο της έτσι είχαν έρθει αλλιώς τα πράγματα κι όφειλε να τα διαχειριστεί ορθά με σύνεση και τακτική ωστε να ξεφύγει απο τα δεσμά .

Η μητέρα της ερχόταν προς το μερος της φαινομενικά χαρούμενη μα δεν τολμούσε να κρύψει απο την ίδια πόσο  ανήσυχη ήταν  .

Ένιωσε στιγμιαία ενα νευρόπονο  διαπεραστικό  στο κεφάλι μα φρόντισε   να το θάψει πίσω από το όμορφο ζεστό χαμόγελο της καθώς την αγκάλιαζε.
«Μαμα που ήσουν τοση ώρα συμβαίνει κάτι ;» ρώτησε  απορημένη καθως αφου παρατήρησε πως απουσίαζε για ωρα.

«Ήμουν με την μητέρα του άνδρα σου η οποία περιττό να σου πω είναι απαρηγόρητη . Καταλαβαίνω βέβαια την στενοχώρια της . Μα για πες μου τώρα  εσύ τι στο καλό σου συνέβει στην εκκλησία ; »
Την ίδια ερώτηση είχε ακούσει σχεδόν απο όλους κατα την διάρκεια της βραδιάς οπότε ήταν πλέον προετοιμασμένη για το πως θα απαντούσε.
Όσο πιο απλά μπορούσε της εξήγησε
«Απλά ζαλίστηκα με την αφόρητη αυτή την ζεστη λίγο κι το άγχος ξέρεις τώρα πως είναι μαμά .Μετά απο λιγα λεπτά αφου χαλάρωσα ολα έμοιαζαν τέλεια  .
Άλλωστε  γιατι να μην ειναι ; Εχω τον ομορφότερο σύζυγο τον πιο περιζήτητο εργένη τι αλλο να ζητήσω !» προσπάθησε σθεναρά να φανεί ενθουσιασμένη μα δεν τα κατάφερε.

Η Μιράντα την παρατηρούσε εξεταστικά κι γνώριζε  πολύ καλα αυτο το βλέμμα δεν είχε πειστεί .
«Μαρίνα μου ..αδιαμφισβήτητα έχεις εναν πανέμορφο σύζυγο μα είσαι πράγματι ευτυχισμένη ;»

Της  απάντησε χωρίς δισταγμό
«Ναι μητέρα ουφ σταμάτα πια να ανησυχείς χαμογέλασε λιγάκι το παιδί σου πάντρεψες !»  την μάλωσε μελιστάλαχτα.

Επιτέλους φάνηκε να πείθεται διαπίστωσε ξεφυσόντας ανακουφισμένη λαμβάνοντας ενα μειδίαμα για ανταμοιβή.

  Επέστρεψε μαζί της στο τραπέζι οπου συνομιλούσε ευδιάθετος ο σύζυγος με τον πατέρα της δίχως να παίρνει το διαπεραστικό βλέμμα απο πάνω της.

Παίρνοντας εκ νέου την θέση της πλάι του όπως έπρεπε για τους τύπους εκείνος την ξάφνιασε με ενα φιλί που για άλλη μια φορά την άφησε ξέπνοη .

Ο τρόπος του την μάγευε σε κάθε προσπάθεια αν ήθελε πίσω την χαμένη αυτοκυριαρχία της ηταν αναγκαίο να το σταματήσει και μάλιστα γρήγορα ολο αυτό.

Άλλωστε ο σκοπός της ηταν να ξεφύγει  οχι τελικά να ερωτευτεί τον σύζυγο της .

Πέρασαν ώρες με χορό κι αμείωτο κέφι σχεδόν ξημερώματα και το γλέντι συνεχιζόταν κανονικά ο κόσμος γιόρταζε μαζι με το ζευγάρι.

Οπως ηταν βέβαια  φυσικό οι πιο πολλοί είχαν αρχίσει να αποχωρούν είχαν μείνει μονάχα κάποιοι γνωστοί  .

Το ζευγάρι μόλις είχε δώσει τον τελευταίο του χορό κι έπειτα αποκαμωμένοι θα αποχωρούσαν για το σπίτι τους αποχαιρετώντας στην έξοδο τους γονείς αμφότερους.

  Η Μαρίνα συγκινημένη αποχαιρέτησε αγκαλιάζοντας τρυφερά τους δικούς της  αποφεύγοντας περίτεχνα τα καυστικά σχόλια της Μιράντα οπως πάντα.
《Αχ κόρη μου να προσέχεις οτιδήποτε χρειαστείς η πόρτα του σπιτιού μας να ξέρεις θα είναι ορθάνοιχτη για εσένα.  Μα και τώρα ακόμη προλαβαίνεις να τον αρνηθείς..》

《Αμάν πια βρε γυναίκα τι ασυναρτησίες λες στο κορίτσι είναι παντρεμένη πλέον δεν βρίσκεται σε νηπιακή ηλικία ! Πήγαινε παιδί μου αλλιώς θα συνεχίσει να σε αγχώνει!》

《Καλα σου λέει μητέρα αν ήθελες να εμποδίσεις αυτο τον γάμο ας το σκεφτόσουν.. προτού τελεστεί.
Με συγχωρείς τώρα με περιμένουν οι γονείς του ..θα σας τηλεφωνήσω..》σχολίασε στρέφοντας τα βέλη προς εκείνη που έδειχνε αντίθετη ενω στην ουσία στάθηκε θεατής .

Πλησίασε δειλά τον Ροδόλφο Μπάλτον που δεν έτυχε να χεί γνωρίσει ποτέ ουτε βέβαια είχε αποκτήσει οικειότητα μαζί του ολόκληρο το βράδυ καθώς δεν είχαν ανταλλάξε ουτε λέξη .

Ο Ροδολφος ιπποτικά της φίλησε το χέρι κάνοντας μια ελαφριά υπόκλιση εκείνη  χαμογέλασε ευγενικά ώστε να μην δώσει άσχημες εντυπώσεις.

«Δεν μου άφησες χρόνο να σε γνωρίσω  δεσποινίς μου νωρίτερα αλλα ειναι λογικό στο πάρτυ του γάμου σου βρίσκεσαι . Σας εύχομαι με την σειρά μου να ζήσετε ευτυχισμένοι με τον γιο μου κι ολα καλα να σας πάνε .
Επέτρεψε μου να σχολιάσω πως είσαι άκρως εκθαμβωτική !» ψιθύρισε με ένα πονηρό μειδίαμα στην άκρη των χειλιών του .

Παρόλο που το ύφος του παρέμενε  άκρως υπεροπτικό όπως κι ολων σχεδόν των καλεσμένων σε εκείνη την κρύα γιορτή ανάμεσα σε πλούσιους .

Μα φρόντισε να αντικρούσει ολα του τα άσχημα συναισθήματα κι εντυπώσεις με την απάντηση της .
«Χαίρομαι εξίσου που σας γνωρίζω κυριε Μπάλτον με συγχωρείτε εαν δεν πρόλαβα να σας χαιρετήσω πιο νωρίς το πλήθος βλέπεται .
Σας ευχαριστώ απο καρδιάς για τις ευχές σας ..» λιτή κι αφοπλιστική διαπίστωσε γοητευμένος .

《Κατανοώ απόλυτα καλή μου ..ξέρεις ως πατέρας του Κρίστιαν επιθυμώ να αποκτήσω πιο σφαιρική άποψη για την ..νυφόυλα μου αν δεν σε πειράζει ..》η ειρωνεία και ο ερωτισμός έγιναν αντιληπτά αμέσως απο τον Κρίστιαν που έδρασε σαν σίφουνας.

Την άρπαξε απο το χέρι κι την τράβηξε μακριά του κοιτώντας τον με θυμό
«Άφησε την !Mην την ενοχλείς με τα γελοία υπονοούμενα σου δεν ειναι για τα δόντια σου ! Γέρασες και ακόμη δεν μαζέυτηκες ..» το σχόλιο του άφησε άφωνους ολους τους παρευρισκόμενους.

Όπως φυσικα κι την ίδια οπου δεν ειχε αντιληφθεί επακριβώς τι είδους έργο παιζόταν μπροστά στα μάτια της .

Το μονο που θυμόταν απο τα μισόλογα που της έλεγε κατα καιρούς ήταν πως  δεν τα πήγαινε καθόλου καλα με τους γονείς του.

Μα οσες κόντρες και να είχαν μεταξύ τους σε καμία περίπτωση δεν περίμενε να απευθυνθεί με τοσο μένος δημόσια στον πατέρα του ποσο μάλλον μια τέτοια μέρα.

  Οργισμένος όρμησε μπροστά αφήνοντας την λίγα μέτρα πιο πίσω γύρω τους φυσικά ολοι σχολίαζαν την απρόσμενη αντίδραση του .

Μα τον ίδιο δεν τον ενδιέφερε στο ελάχιστο είχε βγεί κυριολεκτικά από τα ρούχα του παρατηρώντας τον τροπο με τον οποίο ο Ροδόλφος φλέρταρε την γυναίκα του ολόκληρο το βράδυ .

Με σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι το τελευταίο του σχόλιο τον είχε αναγκάσει να βγεί απο τα όρια του .

Απομακρύνθηκε με σκοπό να βρεί τον εαυτό του άναψε ενα τσιγάρο ρουφώντας με μανία τον καπνό.

Είχε πολύ καιρό να καπνίσει μα πάνω στην ταραχή την δεδομένη στιγμή δεν σκέφτηκε τίποτε αλλο που θα τον βοηθούσε να καθαρίσει το μυαλό του .

Καθώς τελείωνε το τσιγάρο του πλησίασε κοντά του διστακτικά τον παρατηρούσε έκπληκτη μιας κι πρώτη φορά έτυχε να τον δεί να καπνίζει .

Παρέμενε ακόμη θυμωμένος μα προσπάθησε να της το κρύψει άλλωστε αρκετά είχε περάσει σε μια ημέρα δεν του έφταιγε σε τίποτα .

Στάθηκε δίπλα του δίχως να αρθρώσει λέξη τον άφηνε επίτηδες να ηρεμήσει μα εκείνος πήρε  ανυπόμονος το λόγο .
«Εκπλήσεσαι  φαντάζομαι που με βλέπεις να καπνίζω η αλήθεια είναι πως το είχα κόψει μα μερικές φορές είναι χρήσιμο ! Λοιπόν είσαι έτοιμη να πάμε  σπίτι ; » άλλαξε γρήγορα θέμα αποφεύγοντας να δώσει εξηγήσεις για οτι προηγήθηκε.

Εδειχνε να έχει δεύτερες σκέψεις για λίγο μα ακόμη κι αν δεν ήθελε δεν της άφησαν κι πολλές επιλογές πλέον ήταν σύζυγος του ..!
《Έτοιμη ..》ψέλλισε χαιρετόντας με ενα νεύμα τους γονείς του εισβάλοντας απρόθυμα αυτοκίνητο νιώθοντας τεράστια ανακούφιση που επιτέλους η μεγάλη ημέρα ειχε τελειώσει.

Μαζί με ολο το θέατρο της δεξίωσης απ την άλλη είχε μεγάλο κι ανηφορικό  δρόμο μπροστά της .

Χρειαζόταν υπομονή ώστε να καταφέρει να ξεφύγει από ένα γάμο που με δόλο την είχαν παγιδεύσει οι γονείς της όπως τουλάχιστον νόμιζε.

Προς στιγμήν τα είχε χαμένα με την απόλυτη ηρεμία που αντίκρυζε στο βλέμμα του Νίκολας δίχως ίχνος ενοχής.

Θα πρέπει να ένιωθε μεγάλη ικανοποίηση τώρα που είχε κάνει ενα βήμα .

Πιο κοντά στην εταιρεία που ο ίδιος είχε πουλήσει τον παρατηρούσε σε καθ όλη την διάρκεια της δεξίωσης .

Χαμογελούσε ,χόρευε, διασκέδαζε κι ούτε που έδινε δεκάρα για την τύχη της κόρης του στα χέρια ενος σκληρού άνδρα σαν τον Κρίστιαν .

Α σαφώς τον ενδιέφεραν πιο πολύ τα χρήματα και η φήμη που θα έμενε στον κύκλο τους η μητέρα της συνήθιζε να του το φωνάζει τελευταία σε καυγάδες τους .
Και είχε δίκιο καθώς απο κάποιο σημείο κι έπειτα ο Νίκολας είχε αφιερωθεί στην δουλειά.

Αργούσε στο γραφείο κι οταν επέστρεφε σπίτι ούτε καν δειπνόυσαν ολοι μαζί η μητέρα της πληγωνόταν απο ολα αυτα κι οπως ηταν λογικό αντιδρούσε με ηχηρόυς καυγάδες που κατέληγαν πάντοτε  με τον ίδιο πάντα τρόπο.

Με κλάματα κι υστερίες ενω εκείνος αναζητούσε την διέξοδο στο να φεύγει απο το σπίτι.

  Τουλάχιστον τότε είχε μια ελπίδα στην ζωή εκείνη να την παρηγορεί κι να της δίνει κουράγιο .

Τώρα δεν θα ειχε πια κανέναν εφόσον η ίδια παντρεύτηκε θα  μάθαινε να παλεύει μόνη απέναντι στον αδιάφορο  σύζυγο της . 

Στην ίδια δεν θα κρατούσε κακία αφου  ακόμη κι στην δεξίωση την παρακαλούσε να το σκάσει μαζί τους και να εγκαταλείψει τον γάμο φιάσκο.

Έπειτα δεν θυμόταν καθαρά τον καιρό που δεν είχε την μνήμη της τι ακριβώς είχε συντελεστεί ακριβώς .

Οπότε το μόνο εύκολο ηταν να ρίχνει παντού ολόγυρα ευθύνες δίχως να δέχεται κι τις δικές της επι του θέματος  .

Οι σκέψεις  την είχαν απορροφήσει τόσο πολύ που ούτε κάν άκουγε τον σύζυγο της που λίγα εκατοστά

«Μαρίνα ..Μ ακόυς ;» επανείλθε ξαφνικά στην πραγματικότητα απο τις ζοφερές της σκέψεις στράφηκε αλαφιασμένη προς το μέρος του.
«Με θέλεις κάτι ; » ρώτησε αφηρημένα .

Παρατηρώντας την με πραγματικό ενδιαφέρον της απάντησε «Σε έβλεπα τόση ώρα  χαμένη στις σκέψεις σου που σκέφτηκα απο ευγένεια να σε ρωτήσω..»

Ο τόνος της φωνής του μαρτυρούσε μια απορία μα η όψη του παρέμενε όπως  πάντα φαινομενικά αδιάφορη .

Αναρωτήθηκε εαν έπρεπε να δώσει  συνέχεια  στην άσκοπη συζήτηση τους γι αυτό κι ακούμπησε το κεφάλι της ελαφρά στο παράθυρο ατενίζοντας την ζωή από εδώ κι πέρα.

Δεν θα έδινε επιπλέον σημασία στο δήθεν ενδιαφέρον ένιωσε την ανάγκη  απλά να κλείσει τα μάτια κι να βρεθεί σε ενα μέρος χωρίς προβλήματα .

Κάπου οπου δεν θα ήταν πλέον   παντρεμένη με εναν άνδρα που δεν αγαπούσε ονειρευόταν άλλα για την ζωή της άραγε θα κατόρθωνε όμως να ξεφύγει .

Ένιωθε τα βλέφαρα βαριά τα μάτια της να κλείνουν αφέθηκε στο χαλαρωτικό  λίκνισμα του κινόυμενου αυτοκινήτου κι αποκοιμήθηκε .

Αντίθετα ο Κρίστιαν πλάι της ήταν ακόμη νευριασμένος με τον ξεδιάντροπο τον πατέρα του που δεν είχε αλλάξει καθόλου .

Έφτασε στο οικτρό σημείο να φλερτάρει την γυναίκα του εμπρός στα ίδια του τα μάτια.

Απογοητευμένος διαπίστωνε δυστυχώς πως δεν είχε αποδώσει τόσα χρόνια η τιμωρία που τον είχε υποβάλλει δια της απουσίας του.

Δεν σήμαινε τίποτα για εκείνον προφανώς είχαν να μιλήσουν έστω κι απο το τηλέφωνο απο τα  περσινά χριστούγεννα .

Που είχε λάβει πρόσκληση για το γάμο του αντι για τηλέφωνο απο τον ίδιο όμως για πιο λόγο έσπαγε το κεφάλι του  τέτοιου είδους τομάρια δεν άλλαζαν ποτέ !!!
Σκέφτηκε σφίγγοντας την γροθιά του στην ζωη του απο οταν πρωτογνώρισε τον εαυτό του πάλευε μονάχος του .

Την περιουσία του και συνάμα ολα οσα που ειχε αποκτήσει τα είχε δουλέψει ο ίδιος δεν θα δεχόταν ούτε ενα δολλάριο  απο τον Ροδόλφο .

Οπου πάντοτε ενδιαφερόταν περισσότερο μονάχα  για χρήματα, ακριβά αμάξια κι γυναίκες .

Άπειρες είχαν περάσει απο την ζωή του κι μέσα σε ολα είχε αποκτήσει κι εκείνον μαζί με μια αναξια μητέρα που σήμερα τον ικέτευε για έλεος όταν η ίδια είχε φροντίσει να εξαφανιστεί διχως να ριξει ένα βλέμμα πίσω !

Η επιβλητική καγκελόπορτα  του οικήματος είχε ανοίξει για να τους υποδεχθεί στην άκρη τους υποδεχόταν  χαμογελαστή η έμπιστη  ηλικιωμένη  οικονόμος του .

Είχε φροντίσει να επιστρέψει νωρίτερα απο την δεξίωση για να προετοιμάσει επιμελώς τα πάντα η πιστή του Αφροδίτη μετανάστης από Ελλάδα.

Μια γυναίκα περίπου στα εβδομήντα  χρόνια της με άσπρα κατσαρά μαλλιά γλυκο κι πραο πρόσωπο .
Ενα γλυκό χαμόγελο που συνοδευόταν πάντοτε με τον καλό αισιόδοξο λόγο που τον ενδυνάμωνε πολύ.

Εργαζόταν στο σπίτι του εδω κι εξι χρόνια περίπου απο οταν είχε μετακομίσει στο δεξί μέρος του νησιού. Οπου αποδείχθηκε το πιο ήσυχο σε σχέση με την αριστερή πλευρά που κυριολεκτικά επικρατούσε πραγματικό χάος .

Το οίκημα βρισκόταν χτισμένο σε μια φιλήσυχη αριστοκρατική γειτονιά στο ανω μέρος του νησιού.

Με την παραλία να ναι κυριολεκτικά στα πόδια του πλαισιωμένο απο δέντρα και φυτά παράγοντας καθαρό αέρα κι γαλήνη που τόσο είχε ανάγκη σαν επέστρεφε απο το χάος της δουλειάς .

Η Αφροδίτη σε πολλές απο τις συζητήσεις τους φρόντισε να του μάθει πολλά κι ενδιαφέροντα πράγματα για τον Ελληνικό πολιτισμό που τόσο θαύμαζε  .

Μάλιστα εξαιτίας της γνώριζε να προφέρει και μερικές φράσεις και λέξεις σε περίπτωση που εργαζόταν με Έλληνες επιχειρηματίες .

Διατηρούσαν πολυ καλή σχέση μεταξύ τους τον φρόντιζε πολύ σχεδόν σαν μητέρα κι εκείνος ανταπέδιδε το ενδιαφέρον.

Μονάχα εκείνη εμπιστευόταν απο το προσωπικό του να κατέχει αντικλείδι απο το γραφείο του κανέναν άλλο ..!

Το αυτοκίνητο σταμάτησε εμπρός στο επιβλητικό αχανές οίκημα ο σοφέρ ρώτησε το αφεντικό του εαν θα έπρεπε να ξυπνήσει την νεα του κυρία.

Εκείνος απάντησε με ενα κοφτό νεύμα  να μην το επιχειρήσει υπακούοντας πιστά την εντολή απλώς του άνοιξε την πόρτα ώστε να αποβιβαστεί πρώτος .

《Εντάξει Τόμας πήγαινε να ξεκουραστείς δεν θα σε χρειαστώ αλλο απόψε !》

《Μάλιστα κυρίε θα σας δω το πρωί ! Κάθε ευτυχία στον γάμο σας !》

《Σε ευχαριστώ θερμά καλή σου  ξεκούραση..》αποκρίθηκε κοφτά στις ευχές έχοντας πλέον μπουχτίσει απο τις δήθεν μελιστάλαχτες δηλώσεις που στο παρασκήνιο έκρυβαν περίσσια υποκρισία.

Λες και όλοι εκείνοι ενδιαφέρονταν για το αν θα ευτυχίσει η θα δυστυχίσει απο την επιλογή του .

Σάμπως στο ίδιο σπίτι μαζί του θα κατοικούσαν ;  Κατέληξε έχοντας καταδικάσει εδω και χρόνια τις γελοίες  υποκρισίες του κύκλου τους.

Περπάτησε περιμετρικά του αυτοκινήτου με την σειρα του κουμπώνοντας το σακάκι του πλησίασε αργά την δεξιά πλευρά οπου κοιμόταν αποκαμωμένη η σύζυγος του .

Έδειχνε να μην εχει αντιληφθεί απολύτως τίποτα ουτε καν οτι την σήκωσε απαλά στην αγκαλιά του για να την μεταφέρει στο δωμάτιο να ξαπλώσει μιας κι τίποτα οπως φάνηκε δεν διατάρασε τον ύπνο της .

Η έπαυλη που ζούσε ενα επιβλητικό  σχετικά καινούργιο κτίσμα αποτελούνταν απο δέκα δωμάτια εκ των οποίων ξεχωριστά διέθετε γυμναστήριο κι εσωτερική θερμαινόμενη πισίνα.

Ηταν άλλωστε κι ενας απο τους λόγους που επέλεξε το συγκεκριμένο κτίσμα καθώς λάτρευε το κολύμπι κι δεν του άρεσε να το στερείται ούτε το χειμώνα.

Φυσικά στον κήπο δέσποζε και κεντρική στρογγυλή πισίνα πλαισιωμένη απο διάφορα λουλούδια .

Οσο για τον κήπο η ποικιλία απο δέντρα και φοίνικες φανταζε ζωντανός καμβάς διαφόρων χρωμάτων .

Τριανταφυλλιές ολων των αποχρώσεων κύκλωναν αρμονικά την είσοδο ενω οσο προχωρούσες προς το εσωτερικό αντίκριζες διάσπαρτα μπονσάι δεξιά κι αριστερά , μεγάλες ανθισμένες αμυγδαλιές κι άλλα ποικίλα φυτά .

Ο Κρίστιαν αγαπούσε ιδιαίτερα την φύση κι πάντοτε επιδίωκε να διαθέτει το σπίτι του μεγάλο κήπο οπως επίσης εξίσου να διαμένει σε μεγάλο σε έκταση οίκημα έστω κι αν κατοικούσε μόνος .

Η Αφροδίτη του έκανε νόημα να περάσει μεταφέροντας προστατευτικά στα χέρια την γυναίκα του η οποία παρεμπιπτόντως ακόμη κοιμόταν .
《Καλησπέρα Αφροδίτη βλέπω τα έχεις όλα στην εντέλεια..οπως πάντα!》την πείραξε κλείνοντας το μάτι συνομωτικά.

Άρχισε να ανεβαίνει συνοδεία της τα πλατιά σκαλοπάτια που οδηγούσαν στο δωμάτιο της.

Είχε απαιτήσει ρητά κατα την διάρκεια της δεξίωσης να της ετοιμάσουν το καλύτερο δωμάτιο του σπιτιού πράγμα που παραξένεψε ιδιαίτερως το προσωπικό .

Αφου έφτασαν μπροστά από την δρύινη βαριά πόρτα Αφροδίτη του άνοιξε κι τον βοήθησε να τακτοποιήσει την Μαρίνα στο υπέρδιπλο κρεββάτι.

Αφου την απώθεσε απαλά στο στρώμα δίχως να την ξυπνήσει η Αφροδίτη του επεσήμανε «Κύριε με το νυφικό θα κοιμηθεί η σύζυγο σας ; » η παρατήρηση της ηταν σωστή μα ο ίδιος δεν τολμούσε να επιχειρήσει να την γδύσει .

Εκτός εαν βρίσκονταν υπο άλλες συνθήκες ..αναλογίστικε νιώθοντας ενα τσίμπημα στο στήθος.

Ένα μεγάλο δίλλημα τέθηκε εαν ζητούσε απο την οικονόμο να το κάνει θα αντιλαμβανόταν πως κάτι δεν πήγαινε καλά με το γάμο ακόμη δεν είχαν φθάσει σπίτι τους .
Μα τι άλλες επιλογές του έμεναν ; Η μόνη έμπιστη του απο το προσωπικό ήταν εκείνη.

«Εχεις δίκιο Αφροδίτη σε παρακαλώ ζήτα σε μια απο τις κοπέλες να μεταφέρει επάνω τις βαλίτσες της κυρίας. Κι έπειτα σε παρακαλώ ετοίμασε ξεχωριστά κι το δωμάτιο μου .!»

Διέκρινε ακόμη και στο χαμηλό σκοτάδι την ολοφάνερη απορία στο βλέμμα της πανέξυπνης Ελληνίδας η οποία ουδέποτε μασόυσε τα λόγια της πράγμα που δεν δίστασε να κάνει κι τώρα. 

«Κρίστιαν τι συμβαίνει με την γυναίκα σου ; » του μίλησε στον ενικό όπως συνήθιζε να απευθύνεται στο αφεντικό της.

Όταν βέβαια έμεναν οι δύο τους ώστε να μη παραδειγματίζονται οι υπόλοιποι υπάλληλοι. 

Χαμογέλασε καθησυχαστικά ώστε να μην δώσει λαβή για σχόλια ούτε σε εκείνη  «Δεν την βλέπεις καλή μου είναι πολύ κουρασμένη κοιμάται δεν θέλω να την ενοχλήσω ..»

Γελάσε κοροϊδευτικά με την σειρά της φροντιζοντας να τον αποστομώσει με την επόμενη απάντηση της .
《Εμεις  ξέρετε στην Ελλάδα κύριε την πρώτη νύχτα του γάμου μας την.. τιμούμε εως το πρωί τώρα για εσας εδω τους ξένους.. δεν γνωρίζω  !»

Έσκασε στα γέλια με το πείραγμα αρχικά μα δυστυχώς ακόμη υπήρχε ανοιχτό το θέμα του νυφικόυ .

Δεν υπήρχε περίπτωση να της το αφαιρέσει εκείνος θα ξεπερνούσε κατα πολύ τα όρια του .
Η αυτοσυγκράτηση του θα έπαιρνε φωτιά κι ί σως να μην κατόρθωνε να συγκρατηθεί.

Άλλωστε ποτέ δεν αρνήθηκε πως ποθόυσε την γυναίκα του κι πολύ μάλιστα .

Γύρισε στην Αφροδίτη ξανά αυτη την φορά με σοβαρό ύφος «Αφήστε την γυναίκα μου να κοιμηθεί βοήθησε την εσύ να αλλάξει εγω παω να ξαπλώσω είμαι κατάκωπος . Παρακαλώ να μην την ενοχλήσετε το πρωί οτι ώρα κι να ξυπνήσει να μας ετοιμάσετε πρωινό θα φάμε μαζί καληνύχτα !»

Διέταξε αυστηρά δίχως να αφήσει περιθώρια για περιττές κουβέντες  αφότου η Αφροδίτη έγνεψε καταφατικά αποχώρησε με σκοπό να βοηθήσει τις κοπέλες να μεταφέρουν τις βαλίτσες.

Έκλεισε αθόρυβα πίσω την πόρτα για να αφήσει το ζευγάρι για μόνο για λίγο μιας και διέκρινε την τεταμένη ένταση απο την δεξίωση κιόλας.

Στάθηκε σε μια γωνιά να θαυμάσει την γυναίκα του να απολαμβάνει την γαλήνη του ύπνου χαρακτηρίζοντας την με δύο λέξεις απλά πανέμορφη.

Έλαμπε μέσα στο κατάλευκο νυφικό της με το μπούστο να εχει κατέβει επικίνδυνα αφήνοντας την καμπύλη του στήθους της ακάλυπτη κι αυτό τον ερέθιζε να πάρει απίστευτα.

Είχε φανταστεί αλλιώς εκείνη την βραδιά ανάμεσα τους ονειρευόταν να βυθιστούν στο χάος του πάθους δίχως άυριο.

Μα δεν θα έπραττε ουδέποτε τίποτα το ανάρμοστο οσο κι αν τον πείραζε που ίσως να μην άγγιζε ποτέ την γυναίκα που είχε παντρευτεί διότι δεν κατάφερε να την κερδίσει αλλιώς .

Ίσως βέβαια με το πέρασμα του χρόνου να του παραδίνοταν έστω για μια φορά μια ανεπανάληπτη βραδιά .

Αναλογίστικε με ελπίδα καθώς την πλησίαζε σκύβοντας απο πάνω της στο μισοσκόταδο.
«Καληνύχτα για απόψε όμορφη Μαρίνα..» ψιθύρισε αφήνοντας ενα πεταχτό φιλί στα σφραγισμένα χείλη της .

Ίσα που αναδέυτηκε ελαφρά γυρίζοντας πλευρό συνεχίζοντας αδιάκοπα τον βαθύ της ύπνο έπειτα έκλεισε με βαριά καρδιά πίσω του την πόρτα .

Ανοιγόκλεισε τα μάτια πασχίζοντας να συνηθίσει το δυνατό φως του ήλιου που εισέβαλλε σαν τον κλέφτη απ την κεντρική μπαλκονόπορτα του νέου της σπιτιού .

Για μια στιγμή κοίταξε τριγύρω σαν χαμένη μα που βρίσκομαι  ; Άναρωτήθηκε στιγμιαία στην τελευταία ανάμνηση που είχε χαραχθεί ανεξίτηλα στο μυαλό της ήταν καθισμένη μπερδεμένη οσο ποτέ πλάι του καθώς το αυτοκίνητο τους μετέφερε σπίτι του .

Εως τώρα που ξυπνούσε ολομόναχη σε ενα τεράστιο δωμάτιο ξένο κρεββάτι με το νυφικό να την καλημερίζει στην κρεμάστρα απέναντι της .

Έντρομη παρατήρησε πως φορούσε ενα δαντελένιο λευκό νυχτικό μα καλά τι ακριβώς είχε συμβεί ;

Αποκοιμήθηκε τόσο βαριά που δεν είχε καταλάβει απολύτως τίποτε απο αυτά που ειχαν λάβει χώρα ;

Έπρεπε παση θυσία να μάθει ποιός της είχε αφαιρέσει με χειρουργικές κινήσεις το νυφικό μα κι εκείνος που βρισκόταν ;

  Αναρωτιοταν καθώς οι θεωρίες οργίαζαν μες το νου έριξε μια πρόχειρη ματιά διπλα της στα λευκά σεντόνια ακουμπώντας το κενό στο άνετο διπλό κρεββάτι.

Φυσικά δεν είχε κοιμηθεί πλάι της αν και περίμενε το αντίθετο απο μεριάς του.

Φανταζόταν πως θα εκμεταλλευόταν την κατάσταση προς όφελος του επιζητώντας συζυγικά προνόμια που η ίδια πεισματικά του αρνήθηκε.

Μα ευτυχώς όπως όλα έδειχναν δεν είχε τέτοιου είδους προθέσεις παρατήρησε ανακουφισμένη προς το παρόν αφου κανείς δεν γνώριζε τι θα έφερνε μαζί του το μέλλον .

Αποφάσισε να γνωρίσει λίγο καλύτερα   το νεο χώρο που απλωνόταν ολόγυρα της.

Ομολογουμένως ήταν ενα πανέμορφο δωμάτιο ευρύχωρο με ζωηρά χρώματα στους τοίχους με σκαλιστά ξύλινα ακριβά έπιπλα .

Το υπέρδιπλο λευκού χρώματος σιδερένιο υπέρδιπλο κρεββάτι με ουρανό κι υπέροχα άσπρα τόυλια περασμένα γύρω απο τις τέσσερις γωνίες του.

Προοριζόταν να φιλοξενήσει τους νιόπαντρους διαπίστωσε μα αν αυτου μονάχα την ίδια φιλοξένησε χαρίζοντας της εναν ευρύχωρο ύπνο.

Στα πόδια του κρεβατιού ενα χρυσόμπεζ ανάκλιντρο δέσποζε θυμίζοντας αρχαία Ρώμη .

Τους τοίχους γύρω κοσμούσαν μπλέ ταπετσαρίες με όμορφα σχέδια δημιουργώντας αντίθεση με το λευκό χρώμα των επίπλων.

Στάθηκε στα πόδια της προχωρώντας  προς την κεντρική μπαλκονόπορτα που έκρυβαν μέχρι στιγμής φίνες κουρτίνες.

Τις τράβηξε μονομιάς παρατηρώντας πως ήταν αρκετά βαριές .
Το θέαμα που αντίκρισε την άφησε με το στόμα ανοιχτό.
Ο ανεξερεύνητος μυστηριώδης ωκεανός επεκτείνονταν σε ολο του το μεγαλείο απέναντι της φέρνοντας στο νου το πατρικό της .

Ένας μεγάλος κήπος με ολων των ειδών  φυτά δέσποζε εμπρος της δημιουργώντας την εντύπωση πως βρισκόταν στον παράδεισο .

Το σπίτι την είχε εντυπωσιάσε μέχρι στιγμής διαπιστώνοντας πως ο νεος της σύζυγος διαθέτει γούστο και καλη αισθητική πράγμα που απο οτι φαίνεται είχαν κοινό.

Περπάτησε αργά μέχρι το μπάνιο οπου πραγματικά ήταν πολύ περιποιημένο απο κάθε γωνιά  του κράυγαζε χλιδή κι πλούτο.

Νηπτίρες με  χρυσά χερούλια, στα αριστερά της μια μεγάλη μπανιέρα ιδρωμασάζ στα δεξιά του δωματίου , λευκά άδεια ντουλάπια για να τοποθετήσει τα καλλυντικά της. 

Αφρόλουτρα με αιθέρια έλαια σε μπουκαλάκια μαζι με χαλαρωτικά άλατα μπάνιου στην σειρά εμπρός στο νιπτήρα  ενω η καθαριότητα άστραφτε κυριολεκτικά.
Βρήκε δίπλα της σε ενα μικρό μπαμπού  τραπεζάκι καθαρές πετσέτες κι ενα λευκό μπουρνούζι και εισέβαλε στο  μπάνιο .

Αφου απόλαυσε ενα αρωματικό μπάνιο  στέγνωσε και ίσιωσε τα μαλλιά της και άρχισε να βάφεται ελαφρά μπροστά στον ολόσωμο καθρέπτη  .

Καθώς ντύνονταν ενα χτύπημα στην πόρτα την ανάγκασε να θέσει σε συναγερμό τις άμυνες της.

  Μαλλον εκείνος είναι ! Κατέληξε αγχωμένη προτού τελικά προς ανακούφιση της μια γυναικεία συμπαθητική φιγούρα ξεπροβάλει στην πόρτα .

«Καλημέρα κυρία καλώς ορίσατε στο νέο σας σπίτι . Επιτρέψτε μου να συστηθώ ειμαι η οικονόμος σας η Αφροδίτη στις υπηρεσίες σας !»

Χαμογέλασε ευγενικά για να σπάσει ο πάγος  καθώς έμοιαζε πολύ κουμπωμένη η νεα της βοηθός της έκανε νόημα να περάσει.

«Καταρχάς σε ευχαριστώ για την υποδοχή σου ονομάζομαι Μαρίνα κι θα ήθελα να μου μιλάς στον ενικό. Αφροδίτη χάρηκα πολυ που σε γνώρισα κι επι τι ευκαιρίας . Εχεις υπέροχο όνομα να φανταστώ οχι απο τα μέρη μας..»

Η Αφροδίτη  κοκορέυτηκε με μπρίο κι με νάζι «Μάλιστα κυρία πολυ σωστά μαντέψατε προέρχομαι απο την Ελλάδα .
Το ονομα μου ειναι απο τα πιο αρχαία ξέρετε .
Αλλα ας αφήσουμε εμένα με έστειλε ο κύριος να σας φωνάξω για το πρωινό. Σας περιμένει στην κεντρική τραπεζαρία εαν είστε έτοιμη θα σας οδηγήσω εγω εκεί !»

Αφου κοιτάχτηκε για μια στιγμή στον καθρέφτη επιβεβαιώνοντας πως ήταν έτοιμη παρατήρησε με την άκρη του ματιού την Αφροδίτη που χαμογελούσε επιδοκιμαστικά .
«Είστε πραγματικά πανέμορφη .. πως ν μην σας ερωτευόνταν ο σύζυγος σας !» το σχόλιο της μονο υπέροχο θα μπορούσε να φαντάζει αν εξαιρόυσε κανείς το τελευταίο σκέλος .

Ο έρωτας..οσο όμορφη κι να ήταν ήξερε πως ποτε δεν θα αποκτούσε θέση στην  καρδιά αυτού του σκοτεινού άνδρα αλλά αυτό δεν αφορούσε κανέναν .

Γέλασε αχνά ευχαριστώντας την βιαστικά βαδίζοντας αγέρωχη μπροστά «Θα με οδηγήσεις λοιπόν στον καλό μου ; » ζήτησε ευγενικά αυτο και έπραξε η γυναίκα που την οδηγούσε αργα στο στόμα του λύκου .

Την ακολουθούσε σιωπηλή  ανάμεσα σε μεγάλους διαδρόμους του υπέροχου σπιτιού αναρωτόμενη ολοένα για ποιο λόγο ειχε διαλέξει να διαμένει σε ενα μεγαθήριο.

Κοντοστάθηκε κι της άνοιξε μια βαρία δρύινη πόρτα εμπρός της εμφανίστηκε ενα αρκετα μεγάλο σαλόνι με πανάκριβα έπιπλα , κρυστάλλινους πολυελαίους , πανέμορφους πίνακες έργων τέχνης κι αλλα ακριβά διακοσμητικά .

《Αυτο εδω κυρία είναι το σαλόνι που χρησιμοποιείτε εσείς ..πιο πέρα βρίσκεται το ειδικά διαμορφωμένο καθιστικό για δεξιώσεις . Θα σας ξεναγήσω αργότερα εαν επιθυμείτε..》σχολίασε η γυναίκα.

《Ποσα δωμάτια διαθέτει δηλαδή αυτο το σπίτι ; 》

《Συνολικά γύρω στα δεκαπέντε με είκοσι ..》

《Μάλιστα κοντεύουμε ..;》

《Κοιτάξτε ευθεία κυρία εδώ είμαστε!》

Αφου διέσχισαν το μεγαλοπρεπές σαλόνι λίγα μέτρα πιο μπροστά φάνηκε η τραπεζαρία που ηταν σχεδόν ενα με το σαλόνι .

Το θέαμα φάνταζε βγαλμένο απο ταινία αφου ακομη και στο σπίτι της δεν διεθετε τοσο ακριβά έπιπλα.

Στο τραπέζι χρυσά  μαχαιροπίρουνα η τραπεζαρία μακριά μεγάλη με μπλέ βελουδινες καρέκλες να την πλαισιώνουν ολόγυρα.

Στην κορυφή  καθόταν ο Κρίστιαν που  μάλιστα είχε σηκωθεί να την υποδεχτεί.

Φορούσε ενα πανέμορφο λευκό πουκάμισο συνδυασμένο με ενα μαύρο  παντελόνι φρεσκοξυρισμένος ενω η κολόνια του είχε πλημμυρίσει την αίθουσα.

Ειναι τοσο γοητευτικός σκέφτηκε άθελα της ευχαριστωντας για αλλη μια φορά την Αφροδίτη .

Πλησίασε στο τραπέζι διστακτικά κι εκείνος την υποδέχτηκε με ενα παθιασμένο φιλί στο στόμα. 

Το προσωπικό την υποδέχτηκε χαμογελαστό παραταγμένο ο ενας δίπλα στον άλλο σαν σε παρέλαση.
«Καλημέρα αγάπη μου !» Ψέλλισε ενθουσιασμένος τραβώντας την καρέκλα δίπλα του να καθίσει.

«Καλημέρα σε όλους σας ! Χαίρομαι που σας γνωρίζω »χαιρέτισε με την σειρά της τους υπηρέτες  .
Καθώς έπαιρνε την θέση της στο τραπέζι προσποιούμενη την ευτυχισμένη.

Την περιεργάστηκε έκπληκτος κι συνάμα  απορημένος μα φρόντισε στο πρόσωπο του να έχει μονίμως ζωγραφισμένο  ενα ψεύτικο χαμόγελο .

Ωστε να μην δίνουν λαβή για σχόλια ουτε στο προσωπικό  «Να σερβιριστεί το πρωινό !» διέταξε κι αμέσως ολοι έτρεξαν να φέρουν τα πράγματα .

Επιτέλους έμειναν μόνοι αναλογίστικε ανακουφισμένη αφήνοντας στην άκρη για λίγο το θέατρο .
«Εσυ με εγδυσες χθες το βραδυ ;» ρωτησε επιθετικά ξεχνώντας τα προσχήματα.

Θυμοταν  αμυδρά μεσα στην παραζάλη κάποιον να της αφαιρεί το φόρεμα αλλα μέσα στην κούραση κι το πυκνό σκοτάδι δεν κατάφερε να διακρίνει ποιος ήταν .

Απλώς συνεργάστηκε μηχανικά κι έπειτα συνέχισε ανενόχλητη τον υπνο της εως το πρωί που σοκαρίσμενη ανακάλυψε πως δεν είχε ονειρευτεί .

Την κοίταξε απο πάνω μέχρι κατω με απάθεια «Με εχεις ικανό για κάτι τέτοιο καλή μου ; » ειρωνευοταν πράγμα που την εκνεύρισε αφάνταστα .

«Μιλάμε σοβαρά μπορείς να μην κοροϊδεύεις  ;» συνέχισε να την κοιτάζει με το ίδιο το υπεροπτικό ύφος .

«Ωραια λοιπόν εφόσον συζητάμε  σοβαρά τοτε ξέρεις την απάντηση..» μιλούσε με αινίγματα μα δεν  της άρεσαν τα παιχνίδια.

«Οχι δεν την γνωρίζω !Έχεις την καλοσύνη να μου πεις τι συνέβει ; » ζήτησε ήρεμα .

  Γέλασε κοροϊδευτικά με την αγωνιά που διέκρινε ζωγραφισμένη ολόγυρα στο πρόσωπο της.
«Ηρέμησε μωρο μου αποκοιμήθηκες  στο αυτοκίνητο σκεψου πως δεν ξύπνησες ούτε οταν σε μετέφερα στο δωμάτιο σου.
Ζήτησα να κοιμηθούμε χωριστα απλά επειδή δεν ηταν πρέπων να παραμείνεις με το νυφικό οπότε έδωσα εντολή στην Αφροδίτη  να σε βοηθήσει να αλλάξεις  αυτο ειν ολο ικανοποιήθηκες ; !»

Ξεφύσιξε ανακουφισμένη μα δεν τολμούσε να αγνοήσει το συναίσθημα απογοήτευσης που την κατέκλυσε δίχως  να αναλύσει το γιατί.

«Μαλιστα σε ευχαριστώ λοιπόν για όλα !»  ψέλλισε χωρίς να σχολιάσει περαιτέρω τα χθεσινά προτίμησε να την παρατηρεί επίμονα για λίγο.

Μόρφασε απογοητευμένος τώρα πλέον μιλούσε τόσο ψυχρά έμοιαζε απροσπέραστη μα φανταζόταν ποσο σοκαρισμένη ήταν μπρός σε ολο αυτο που ειχε ξεσκεπαστεί σαν ξαναβρηκε την μνήμη ομως θα της έδινε τον απαραίτητο χρόνο της να ηρεμήσει .

«Δεν εκανα κατι για να με ευχαριστήσεις  να ξέρεις πως δεν θα έπραττα ποτε κάτι ανάρμοστο χωρίς την άδεια σου .
Οσο κι να σου φαίνεται παράξενο δεν ειμαι τέρας !!» της αντιγύρισε με σαρκασμό το βλέμμα που του έριξε δεν γινόταν να ναι πιο δύσπιστο .

«Γι αυτο θα μου επιτρέψεις να αμφιβάλλω ειδάλλως δεν θα δεχόσουν ολη αυτη την αγοραπωλησία με τους γονείς μου !» επιτέθηκε εκ νέου κι οπως ηταν φυσικό τα έχασε μα για ποιό λόγο τον κατηγορούσε.;

Δεν ειχε ιδέα οτι θα πίστευε κατι τέτοιο για τον γάμο τους ενω η ίδια ειχε ζητήσει διακαώς να παντρευτούν απο τους γονείς παρα τις αντιθέσεις.

Προσπάθησε να κρατήσει την ψυχραιμία του ώστε να μην χειροτερέψει την ήδη τεταμένη ατμόσφαιρα.
«Τι εννοεις ακριβώς με τον ορο αγοραπωλησία  ;
Δεν μιλάμε για κτήμα η εταιρεία αλλα για εσένα Μαρίνα εναν άνθρωπο με σάρκα και οστά !»

Δεν εδειξε πρόθυμη να συζητήσει με ηρεμία από μεριάς της αντίθετα  θύμωνε ολοένα πιο πολυ. 
«Λάθος ! Ανθρωποι σαν εσένα δεν έχουν καρδιά τα κοστολογόυν ολα όμοια με το χρήμα.
  Η μήπως θέλησες να  εξιλεωθείς επειδή εξαιτίας σου έχασα την μνήμη μου κι σκέφτηκες μια ωραία πρωία να με παντρευτείς για πες μου !! φώναξε έξαλλη κι δεν είχε άδικο .

Ολα σίγουρα ηταν μπερδεμένα μεσα στο μυαλό κι αναζητούσε απαντήσεις πολυ καλα λοιπόν θα της έλυνε τις απορίες
« Εχεις  το δίκιο σου να εισαι  μπερδεμένη. Χθες βρήκες την μνήμη σου κι ναι εγω έφταιγα για το φρικτό  ατύχημα που είχες ισως σε έσπρωξα πιο δυνατά απο οτι θα ήθελα .
Απλα για να σου δώσω να καταλάβεις οτι δεν σε χρειαζόμουν αλλο να δουλέψεις.  Δυστυχώς επακολούθησε αυτο το συμβάν .Αλλα πίστεψε με ο γάμος μας δεν προήλθε απο λύπηση η ακόμη κι πώληση οπως εσυ νομίζεις  !»

Παρόλα οσα ελεγε επέμενε να τον κοιτάζει με αποστροφή σαν να τον σιχαινόταν με ολο της το είναι.

Ειχε χαθεί μια για πάντα η τρυφερή κοπέλα που ειχε κοντα του τις  προηγούμενες  ημέρες το γεγονός αυτό του προκαλούσε θλιψη κατα καποιο παράξενο λόγο δεν θα το ανέλυε περαιτέρω.

Δεν ειχε τι να  απαντήσει μονάχα παρατηρούσε βουβή την ίδια στιγμή που το προσωπικό άρχισε να της σερβίρει το πρωινό κι να την κοιτάζει  με περιέργεια.

Αυτο της έλειπε την δεδομένη στιγμή τα κουτσομπολιά  πάσχισε να δείχνει  ευτυχισμένη κι παράφορα ερωτευμένη με τον σύζυγο της .

Μα να παρει φαινόταν πολυ δύσκολο να κρύψει τον θυμό που ξεχείλιζε μέσα της γι αυτό  εκείνος  ως  πιο λογικός κι ψύχραιμος πηρε την κατάσταση στα χέρια του.
  Ευχαρίστησε εγκάρδια τους υπαλλήλους του κι έπειτα  κάλυψε το χέρι με το δικό του χαμογελώντας  τρυφερά .

Παραδειγματίστηκε  πράττοντας το ίδιο  κοιτώντας προς το μέρος του ολο γλύκα κι έρωτα εως οτου διέκριναν στα πρόσωπα τους την ικανοποίηση της  περιέργειας τους .

  Ήταν φανερό παρόλα αυτα πως κάτι δεν πήγαινε καλα ανάμεσα στους νιόπαντρους .

Ο ίδιος δεν είχε καταφέρει να κοιμηθεί ολη την προηγούμενη νύχτα μιας κι ειχε ονειρευτεί  αλλιώς την κατάσταση κι δεν μπορουσε να χωνέψει τις εξελίξεις.

Προσπαθουσε να διαχειριστεί  οσο  πιο αδιάφορα γινόταν την απουσία της απο το κρεββάτι του.

Στριφογυρνόυσε  ερεθισμενος με την φαντασιωση της να τον βασανίζει στο μυαλό σαν φαντασμα μες το σκοτάδι.   Μεχρι που ξημέρωσε το πρωτο φως της νεας ημέρας κι για να μην καταλάβουν οι υπάλληλοι οτι είχε κοιμηθεί χωρια της την πρώτη νύχτα γάμου .

Είχε κατέβει πριν καν ξυπνήσουν φρόντισε να κάνει  την γυμναστική του να κολυμπήσει οπως συνήθως περνούσε τον ελεύθερο χρόνο του στα σπάνια εως ανύπαρκτα ρεπο του απο την εταιρεία .

Μα παρα τις προσπάθειες του  παλι  τον επεξεργάζονταν ολοι τους εξεταστικά αφου σαφώς δεν έδινε την εντύπωση  ευτυχισμένου συζύγου.

Ο οποίος δεν βλέπει την ωρα να πλαγιασει με την γυναίκα του μάλλον με ξαναμμένο εργένη έτεινε η σημερινή εικόνα του .

Η Αφροδιτη μονάχα γνώριζε κι φρόντιζε να κρατα το στόμα της κλειστό στα μυστικά οσο περίτεχνα και πονηρά την ψάρευαν από γυρω γυρω να μάθουν.

Κρατούσε πεισματικά οσα γνώριζε για τον εαυτό της δεν ανακατευόταν σε ξένα χωράφια.

Πρώτη του είχε σερβίρει καφέ στο γραφείο προτού ξυπνήσει η Μαρίνα θωρόντας τον με στεναχώρια εξαιτίας της οικειότητας που μοιράζονταν πηρε το θάρρος κι τον ρώτησε.
« Εχεις  κατι  να μου πεις ; » μεταξύ αστείου κι σοβαρού αρχικά γέλασε οπως έκανε πάντα οταν καταλάβαινε πως τον ψάρευε με το γάντι .

«Ειμαι παντρεμένος πια φτάνει αυτο ;»την πείραξε με την σειρά του αν κι δεν κατάφερε να την ξεγελάσει .

Κατι τον έτρωγε ηταν πασιφανές μορφασε ενοχλημένη δέχθηκε οτι δεν επιθυμούσε να μιλήσει μα από ανησυχία επέμεινε.  «Επιτέλους !  Ξέρεις  ποσο χάρηκα απο χρόνια σου το έλεγα.
Μα η κυρία μοιάζει λιγάκι παγερή μαζί σου αυτο με  ανησύχησε..» του εκμυστηρεύτηκε με ειλικρίνεια .

Πίνοντας μια γουλιά απο τον σκέτο  καφε του έγνεψε καθησυχαστικά για άλλη μια φορά.
«Δεν την εχεις γνωρίσει ακόμη τοσο καλα θα δεις ! Ασε με τωρα να δουλεψω κι ειδοποίησε με εαν ξυπνήσει »

Αφου κατάλαβε οτι ειχε τελειώσει η συζήτηση κι δεν του έπαιρνε κουβέντα αποχώρησε αθόρυβα λυπημένη απο το γραφείο  .

Το πρωινό συνεχιζόταν σε ακρα σιωπή  με τα βίας είχε αγγίξει μια φρυγανιά με μαρμελάδα  αν κι δεν του έλειπε απολύτως  τίποτα .

Τα είχε ολα έδειχνε να μην πεινάει ιδιαίτερα κι ύστερα απο  ενα ακόμη ποτήρι  χυμό σηκώθηκε  ανόρεχτη απο το τραπέζι απότομα .

« Γυρίζω στο δωμάτιο μου !» ανακοίνωσε τυπικά κι έφυγε  απο την αίθουσα βιαστικά οσο αγενής κι αν φαινόταν .
Αφηνωντας τον να συνεχίζει  μονος του το πρωινό χωρίς να ξέρει  ακριβώς  προς τα που να παει περιφερόταν  ανάμεσα στους  μεγάλους  διαδρόμους  αναζητώντας το δωμάτιο της .

Θα χρειαζόταν χρόνο απο οτι φαίνεται  για να μάθει το πελώριο σπίτι  απέξω καθώς ηταν  πιο μεγάλο κι απο το  δικό της μιας και δεν ήθελε να ζητήσει την βοήθεια απο κανεναν.

Μόνη της θα τα εβρισκε λύση σε όλα αισθάνθηκε  πίσω της μια βαριά γνώριμη ανάσα δεν ήθελε ομως να γυρίσει .

Γνώριζε πως θα αντικρίζε τον άνδρα τον οποιο ειχε σιχαθεί απο την πρώτη στιγμή που  ειχε γνωρίσει ενιωσε στον γυμνό της ωμο  το   απαλο του χάδι ανατριχιάζοντας ολοκληρη.

Την διαπέρασε ενα ρίγος ομοιο με δυνατό κύμα που χτυπά με φόρα στην ακροθαλασσιά  .

Απο πείσμα κι μονο δεν έστρεψε το βλέμμα της προς τα οπίσω αποφάσισε να  προχωρήσει  μπροστά  αδιάφορη για τον ποθο που αναβλύζε απο καθε πορο του σώματος. 

Άκουσε την βραχνή ερωτική φωνή του  σαν κάλεσμα «  Αφου δεν ξέρεις  ακομη το σπίτι  θα χαθείς ασε στην άκρη τον εγωισμό και ζητά απο κάποιον να σε ξεναγήσει . Μην εισαι τοσο πεισματάρα !»

Έστρεψε επιτέλους  την προσοχή προς το μερος του  βρέθηκαν σε αποσταση αναπνοής   .

Η ανασα είχε κοπει για τα καλα οπως  κι η δικη του ακούμπησε το χερι της στο στηθος του τρυφερά την ένιωσε να τρεμει κατω από το άγγιγμα του.

  «Ασε με  !»  πρόσταξε επιτακτικά  προσπαθώντας  να τραβηχτεί μακριά μα δεν άκουγε τίποτα την κρατούσε  καθηλωμένη  να βυθίζει το βλέμμα της  βαθεια μέσα στο δικό του .

Μηπως κι αισθανοταν λιγο απο το πάθος που τους είχε συνεπάρει οσο ήταν μια άλλη μα προς λυπην του παρέμενε παγερά απαθής .

Αυτο απο μονο του φάνταζε αρκετό για  να την αφήσει στην ησυχία της .
«  Δεν θα σε ενοχλήσω αλλο σήμερα εφόσον γίνομαι φορτικός κανε οτι θέλεις το σπιτι ειν κι δικο σου.
Αν χρειαστείς  οτιδήποτε  θα ναι  ολο το προσωπικό πρόθυμο να σε εξυπηρετήσει καλη σου ..ήμερα !» ψέλλισε καθώς χανόταν βιαστικά σε ενα δωμάτιο απο τα πολλά του διαδρόμου .

Είχε μείνει  ακίνητη σαν μαρμαρωμένη στο ίδιο ακριβώς  σημείο μέχρι που έφερε στο μυαλό το σκάνδαλο  που θα ξεσπούσε εαν μάθαιναν ολοι  οτι ο γάμος τους ήταν πιο λευκός κι  απο το νυφικό που ειχε φορέσει  .

Περπάτησε βιαστικά κι άνοιξε την πόρτα που πριν απο μερικά λεπτα ειχε διασχίσει κι εκείνος  .

  Τον παρατήρησε να διαβάζει φαινομενικά  χαλαρός  στο γραφείο του  χωρις καν να ασχοληθεί μαζί της σαν να ήταν μόνος .

Προχώρησε  αποφασισμένη τίποτα δεν θα την εμπόδιζε ουτε κι η αδιάφορη στάση του « Ακουσε με αναγκαστικά πρέπει να παριστάνουμε τους ερωτευμένους . Σου ζήτησα τουλάχιστον να μην δημιουργηθεί σκάνδαλο οποτε εως τότε θα ανεχόμαστε ο ενας τον άλλον !»

  Άφησε αργα κατω τα χαρτιά που κρατούσε εστίαζοντας την προσοχη του επάνω ξανά παρατηρώντας την με εμφανή  αλαζονεία απο πανω μεχρι κατω .

« Οντως σου είχα  κανει γνωστο πως  ουτε εμενα θα  βόλευε το σκάνδαλο μαλλον εσυ εισαι αυτη που οφείλει να κρατήσει  την συμφωνία .  Εγω γνωρίζω πολυ καλα  τι  κάνω !»  το ύφος του φάνταζε σκοτεινό γεμάτο θαμμένα μυστικά  κι περίσσια σκληρότητα.

Αυτο άλλωστε το ειχε αναγνωρίσει απο την πρώτη στιγμη που τον γνώριζε δεν θα  άλλαζε ξαφνικά  οσο κι να προσποιούνταν γι αυτο ακριβώς τον λόγο  τον αντιπαθόυσε.

« Ωραια λοιπόν θα τηρήσω με ευλάβεια τους όρους της συμφωνίας θα το παίξω τρέλα ερωτευμένη με τον σύζυγο μου κι παράλληλα θα δουλέψω στην εταιρεία !» ανακοίνωσε με το κεφάλι ψηλά .

Πετάχτηκε όρθιος απο την θέση του εξαγριωμένος  

« Ξεχνα το αυτό ! Δεν επιτρέπω στην γυναίκα μου να εργάζεται  !» το σχόλιο του την εξόργισε.

«  Τι εννοεις ακριβώς δεν θα δουλεύω στην εταιρεία ; Με ποιο δικαίωμα έχω μετοχές δικές μου εκει προφανώς το ξέχασες  !»το κλιμα ειχε οξυνθεί επικίνδυνα .

«  Δεν λησμονώ τις μετοχές σου  ! Θα φροντίσω να μην χάσεις τα μερίδια σου κι να παίρνεις το αντίκρυσμα τους σε ρευστό χωρίς να χρειάζεται να δουλεύεις βγάλτο τελείως από το μυαλο σου  !!!» 

Έκλεισε τα μάτια της για να καταφέρει να συγκρατήσει κάπως τον θυμό της  .
  «Ωραια.. λοιπον αφου δεν μπορω να δουλεύω εκει  θα βρω αλλου !
Ειδικότερα στον μεγαλύτερο  ανταγωνιστή σου θα με δέχονταν με ανοιχτές αγκάλες με αντάλλαγμα μυστικές πληροφορίες.
Θα ήθελες άραγε να γίνουμε αντίπαλοι  ; » ρώτησε χαμογελώντας ειρωνικά υψώνοντας  επιδεικτικά τα φρύδια της .

Δεν είχε συνηθίσει να τον εκβιάζουν εμπρος στα ματια του με δυο δρασκελιες καλυψε την αποσταση που τους χωριζε κι την άδραξε σφικτά απ τον καρπό .
«  Νομίζεις  κοριτσάκι  μου  οτι  θα παίξεις  μαζι  μου κι οτι θα με εκβιασεις  ; Χα… σε γελάσανε καλη μου.. εγω δεν χαμπαριάζω απο απειλές .
Τωρα κιόλας βάζω μπροστά το διαζύγιο ουτως  η αλλως για να γλιτώσουμε το σκάνδαλο συνεχίζουμε την παρωδία .
Θα φροντίσω να μάθουν ολοι στον κύκλο μας το ποσο άσχημα φέρθηκες στον αντρόυλη σου κι ας εχει αντίκτυπο ακομη κι σε εμένα τον ίδιο.
Ξέρω να τους χειρίζομαι δεν με ενδιαφέρει στο ελάχιστο οτι κι αν μου προσάψουν αλλα φθηνόυς εκβιασμούς δεν ανέχομαι !»

Ηταν η σειρά του να πανηγυρίσει παρατηρούσε την έκφραση της που άλλαζε ραγδαία έμοιαζε τοσο τρομαγμένη ήξερε οτι είχε κερδίσει την μάχη  .

Τράβηξε με φόρα το  χερι της  ενω  βαριανασαινε λαχανιασμένη η καρδιά της χτυπούσε σαν ταμπόυρλο δεν ήξερε τι να κάνει το μυαλό της ειχε θολώσει.

Το μονο συναισθημα που κυριαρχουσε εκείνο το λεπτό ήταν ποσο πολυ τον μισούσε .
Δεν συγκρατήθηκε το εξέφρασε χωρίς να την ενδιαφέρουν οι συνέπειες.
«  Δεν εχεις ιδεα ποσο σε μισώ !!  Ψέλλισε  συνεχίζοντας απτόητη.
《Δεν ακους ; Σε σιχαίνομαι  εισαι ενα κάθαρμα  ! Οσο για το διαζύγιο αν δεν υπογράψω δεν θα απαλλαγείς απο εμένα ποτέ  ! Κι εγω μπορώ να διαδωσω  ενα σωρό ψέματα για το άτομο σου !»
Φώναξε με φωνή που αντήχησε εως εξω τους διαδρόμους.
Αδυνατουσε να ελέγξει τον θυμό που έβραζε εντος της  σαφώς ουτε κι τα λόγια που ξεστόμιζε .

Της εριξε ενα βλέμμα απαθές γυρίζοντας την πλάτη .
« Βγες εξω τωρα !»  φώναξε σκληρά .

Τοτε μόνον αστραπιαία επανήλθε κι  κατάλαβε πως ειχε κανει μεγαλο λάθος   με αυτο της το φέρσιμο ομως δεν της άφησε περιθώρια την ειχε βγάλει εκτος εαυτού.

Διστακτικά τον πλησίασε κι  ακούμπησε το χέρι της στον ακαμπτο σφιγμένο ωμο του «  Μην παίζεις  με την φωτιά  Μαρίνα γιατι θα καείς !» προειδοποίησε θορώντας την περιπαικτικά ...άραγε αυτη της η κίνηση σήμανε την έναρξη ενός πολέμου ανάμεσα τους ; ...