Νόμιζε πως ζούσε ένα  ονειρο όλη της η στεναχώρια μεσα σε λίγα λεπτά είχε μετατραπεί σε μια απέραντη ευτυχία.

Τόσο μεγάλη που ούτε την φανταζόταν  μόλις είχε δεχτεί την πρόταση γάμου που το πρωί ειχε πολλάκις απορρίψει  ολά συνέβαιναν πόλυ γρήγορα για να μοιάζουν αληθινά .

Αν ήθελε να είναι μια υπέρλαμπρη νύφη θα έπρεπε να τρέξει πολύ ώστε να είναι όλα έτοιμα μεσα σε τοσο μηδαμινό χρονικό διάστημα.

Αναλογιζόταν με θέα τα άστρα  ξαπλωμένη επάνω στο βρεγμένο κορμι του επιτέλους κατάφεραν να συζητούν ήρεμα και όμορφα χωρίς περιττές εντάσεις και αψιμαχίες .

《Ελπίζω να είμαστε οσο ευτυχισμένοι νιώθουμε απόψε κι κατα την διάρκεια του γάμου μας τι λες κι εσύ ;》ρώτησε ενθουσιασμένη χαζεύοντας το πρόσωπο του .

《Κρίστιαν;..》επανέλαβε  αντιλαμβανόμενη πως κι εκείνος με την σειρά του ειχε αποκοιμηθεί στην άμμο.
Άλλωστε ποιός δεν θα επιθυμούσε για κρεββάτι θάλασσα και για σκέπασμα έναστρο καλοκαιρινό ουρανό ;

Το φεγγάρι απο ψηλά φώτιζε τον έρωτα που γεννιόταν ανάμεσα τους ξεσκεπάζοντας τον πόθο που πλανιόταν ανάμεσα με τον πιο άγριο τρόπο .

Έκανε όνειρα πλημμυρισμένη απο ευτυχία δίχως να παίρνει τα μάτια της απο εκείνον έστελνε ενδόμυχα χιλιάδες μικρές ευχές στα αστέρια.

Δεν θα άφηνε τους φόβους να την επηρεάσουν απόψε ουτε τις ενοχές και τους δισταγμούς προς το παρόν τους ειχε κλειδώσει εξω απ την ψυχή της.

Κόυρνιασε πλάι του πλέκοντας τρυφερά τα δάκτυλα της στα βρεγμένα μαλλιά του αποκοιμήθηκαν ξανα κι οι δύο τους εκει πλάι στο κύμα που δρόσιζε τα κορμιά τους.

Δεν είχε ξημερώσει για τα καλά ακόμη την ώρα που άνοιξε τα ματια του ένιωθε πιασμένος παντού το δεν βρισκόταν στο κρεββάτι του.

Ύστερα επανέφερε στο νου τι είχε συμβεί ανάμεσα τους το προηγούμενο βραδύ ανάμεσα σε εκείνον και την Μαρίνα .

Γύρισε και την κοίταξε  οσο κοιμόταν τα  κατσαρά μαλλιά της είχαν πέσει μπρός στα μάτια κρύβοντας το μισό της πρόσωπο είχε χαμόγελο ζωγραφισμένο στα ροδαλά της χείλη .

Μα δεν είχε χρόνο για ονειροπόληση πλησίαζε η ώρα να φύγει για την εταιρεία ήδη είχε λείψει μια ημέρα αφήνοντας πίσω του χιλιάδες πρότζεκτ ανοιχτά .

Βάλθηκε να την ξυπνήσει οσο πιο όμορφα γινόταν αρχικά χάιδεψε  τρυφερά τα μαλλιά κι την φίλησε απαλά στα χείλη .

Προς έκπληξη του ανταποκρίθηκε στο φιλί του με πάθος οπώς ήταν φυσικό τον ερέθισε δοκιμάζοντας την εγκράτεια του για δεύτερη φορά.

Είχε υποσχεθεί όμως να περιμένει ως το γάμο κι αυτό θα έπραττε δεν ήταν βέβαια στις αρχές που πρέσβευε μα τώρα είχε δεσμευτεί και δεν θα αθετόυσε τον λόγο του .

Χαμογελώντας πλατιά τον καλημέρισε ενω ανασηκώθηκε ελαφρά τετώνοντας τους μύες για να ξεπιαστεί. «Καλημέρα ..μωρό μου ! » ψέλλισε μα  δεν φάινοταν να μοιράζεται το ίδιο κέφι έμοιαζε σκεπτικός κι απόμακρος.

Μια σκέψη έσκισε την καρδιά στα δυο σαν χαρτί μήπως είχε μετανιώσει ; Εαν δεν την ξυπνούσε τόσο γλυκά και δεν την φιλούσε με τόσο πάθος θα έπαιρνε όρκο πως κάτι δεν πήγαινε κάλα .

«Καλημέρα ..» απάντησε σοβαρός  ένιωσε να παγώνει κι όλη της η χαρά χάθηκε μονομιάς.

Εκείνος σηκώθηκε βιαστικά απο δίπλα και της έτεινε το χέρι του για να την βοηθήσει να σηκωθεί κι η ίδια αφού στάθηκε να ξεμουδιάσει .

Προχώρησε μπροστά αμίλητος αφήνοντας την λίγα μέτρα πιο πίσω αισθανόταν άσχημα με ενα εκνευριστικό βάρος στο στήθος.

Τινάζοντας το νυχτικό της διώχνοντας την κολλημένη άμμο τον παρατηρούσε να περιφέρεται σκεπτικός προφανώς αναζητούσε τα κατάλληλα λόγια για να την απορρίψει .
Πλησίασε κοντά του αγγίζοντας απαλά τον ώμο δίχως να αντέξει να περιμένει ηθελε απαντήσεις εδω και τώρα 《Έχεις κάτι να μου ανακοινώσεις;》
Στράφηκε προς το μέρος της με σύννεφα να τον επισκιάζουν 《Δεν συνηθίζω να μιλάω πολύ το πρωί με συγχωρείς..συνήθως ρυθμίζω το πρόγραμμα μου για την ήμερα..》

《Καταλαβαίνω..》σχολίασε δίχως να συνεχίσει την συζήτηση περαιτέρω δεν της άρεσε να ενοχλεί.

Περπάτησαν αργά προς το σπίτι της μέχρι που έφτασαν στην είσοδο κανείς δεν είχε πεί κουβέντα πήρε πρώτος τον λόγο καθώς έπρεπε να φύγει απο κεί γρήγορα.

«Λοιπόν εγώ φεύγω εχω δουλειά στην στην εταιρεία..
Εσυ ετοιμάσου σταδιακά για το γάμο μας θα τα πούμε αργότερα» σχολίασε βιαστικά κι παγερά για άλλη μια φορά .

Κούνησε συγκαταβατικά το κεφάλι της  άνοιγοντας την πόρτα σιωπηρή  αρνήθηκε να την αποχαιρετήσει τόσο παγερά καθώς διέκρινε ήδη στα μάτια τις πρώτες αμφιβολίες .

Σε μηδέν χρόνο την άρπαξε και την φίλησε μπερδεύοντας την γλώσσα του στην δική της ύστερα χάθηκε κατηφορίζοντας στο δρόμο .
《Να προσέχεις..》φώναξε κλείνοντας την καγκελένια πόρτα πίσω του.

Ανέβηκε τις σκάλες του σπιτιού της βιαστικά ώστε να φτάσει στο δωμάτιο της και να αλλάξει.
Δεν ήθελε να την δόυν οι γονείς της με ανακατεμένα γεμάτα αλάτι μαλλιά νυχτικό και άμμους .

Αφού εισέβαλε νυχοπατώντας στο δωμάτιο έτρεξε να χωθεί στο μπάνιο και να αλλάξει ρούχα.

Σαν τελείωσε το μοσχομυριστό της μπάνιο ξάπλωσε ξάνα στο κρεββάτι ήταν ξημερώματα ακόμη σταδιακά το φεγγάρι έδυε δίνοντας την θέση του στον ήλιο.

Ένιωθε το σώμα της να πονάει ιδιαίτερα στην μέση αφότου βολεύτηκε στα μαλακά βυθίστηκε στην γαλήνη και την σιωπή που επικρατούσε αγνοώντας το πλάκωμα στο στήθος.

Απο την άλλη πλευρά  ο Κρίστιαν δεν είχε χρόνο για λίγη ακόμη ξεκούραση μόλις πέρασε το κατώφλι της πολυτελής του έπαυλης που διέμενε μόνος του πέταξε  βιαστικά το μάγιο του και μπήκε στην ντουζίερα.

Καθώς το νερο δρόσιζε το κορμί του επαίζε σαν σε ταινία στο μυαλό τα γεγονότα στην παραλία απο την πρόταση γάμου σε μια στιγμή πάθους το μη αναμενόμενο ολόψυχο ναι .

Μα κυρίως την ερωτική υπόσχεση σιωπηρά και φανερά που είχαν δώσει απορόυσε με τον εαυτό του πως είχε  παρασυρθεί τόσο ενω δεν ήταν μεθυσμένος.

Είχε μάθει να ελέγχει τον εαυτό του οπώς και να ειναι πολύ προσεκτικός και συνάμα επιλεκτικός σε όλες του τις κινήσεις .

Ξαφνικά μια γυναίκα τον είχε βγάλει εντελώς απο τα νερά του ποιο αορατο νήμα άραγε τους έφερνε ολοένα πιο κοντά; 

《 Κρίστιαν δεν ειναι ώρα για υπαρξιακές αναζητήσεις ..》 σχολίασε μονολογόντας .

Με γρήγορες κινήσεις φόρεσε το ακριβό μαύρο κοστούμι του έφτιαξε με λίγο κερί τα μαλλιά του και ξεκίνησε με άγχος για την εταιρεία .

Η Μιράντα εισέβαλε στο δωμάτιο της  νωρίς το πρωί δεν είχε καταφέρει να συζητήσει μαζί της καθόλου το προηγούμενο βραδύ επιθυμούσε διακαώς να μάθει τι είχε συμβεί .

Άνοιξε τις κουρτίνες κι κάθισε πλάι της στο κρεββάτι της χάιδευε τα υγρά μαλλιά οπως ακριβώς πριν λίγες ώρες έκεινος .

Χαμογέλαστη μουρμούρισε το όνομα του πράγμα που θορύβησε την Μιράντα πιο πολύ από ποτέ .

Άρχισε να τον βλέπει ακόμη και στον ύπνο της ίσως είχε αρχίσει να τον ερωτεύεται κιολας.
Επρεπε παση θυσία να βάλει τέλος σ αυτό το ψέμα «Μαρίνα μου ..ήρθα να δω πως είσαι» ψιθύρισε παρατηρώντας ολόγυρα πατημασιές και αμμο διάσπαρτη στο πατωμα.

 Καλημέρισε απρόθυμα την μητέρα της ενω η εικόνα του ηλιόλουστου πρωινού με την μητέρα στο προσκεφάλι ξύπνησε κάποια μνήμη στο θολωμενο της μυαλό πραγμα που την συντάραξε.

«Καλά είμαι...Μην ανησυχεις ! Μα πες μου κατι συνηθίζεις να με ξυπνάς τα πρωινά; »

  « Ναι αγάπη μου ανελλιπώς μα ..μισο λεπτό θυμήθηκες κάτι δεν ειναι ; μπορώ να το διαβάσω κιόλας στο ταραγμένο πρόσωπο σου ! Θεε μου καρδούλα μου !》αναφώνησε αγκαλιάζοντας την συγκινημένη με την ελπίδα πως σύντομα θα συνερχόταν .
《Ας μην ενθουσιαζόμαστε τοσο μαμά δεν βρήκα και ολοκληρωτικά τον εαυτό μου . Απλώς το σκηνικό μου θύμισε έντονα κάτι. Οπως ακριβώς όταν αναφέρθηκε την εταιρεία που εργάζεται ο Κρίστιαν κατι σκίρτησε μέσα μου σαν να ήξερα!》

《Μα σαφώς κι γνωρίζεις αυτη την εταιρεία κόρη μου εφόσον..τέλος πάντων θεωρώ πως βρίσκεσαι σε πολυ καλό δρόμο.
Σύντομα θα τα θυμηθείς όλα επίσης ο Κρίστιαν διοικεί εταιρεία δεν ειναι απλά εργαζόμενος εκεί..》σχολίασε με εμφανή εκνευρισμό διστάζοντας την τελευταία στιγμή να αποκαλύψει πως η εταιρεία τους ανήκε κάποτε .

Ακόμη δεν είχε ξεπεράσει το απάνθρωπο ξεπούλημα της με δόλιο τρόπο απο τον Νίκολας.
Δεν ανεχόταν να ακόυσει πως κάποιος άλλος καθόταν αυτή την στιγμή στην θέση του.
Διπλασιάζοντας καθημερινά μάλιστα  την περιουσία του σε αντίθεση με εκείνους που κινδύνευαν να μείνουν στο δρόμο.
Παρατηρώντας την ταραχή της παραξενέυτηκε 《Μητέρα είπα μήπως κατι που σε πείραξε..》
《Οχι..οχι γλυκιά μου..ολα καλά》

《Μην μου λες ψέματα σε βλέπω μόλις αναφέρθηκα στην εν λόγο εταιρεία χλώμιασες ! Μην εκμεταλλεύεσαι πως δεν έχω την μνήμη μου πες μου..οτι απέφυγες προ ολίγου ..》

《Γιατί πρέπει να κρύβονται παντού συνομωσίες αγάπη μου ; Μια στιγμιαία αδιαθεσία ηταν η αιτία που έχασα το κέφι μου για λίγο ! Πες μου τώρα θα κατέβεις να πάρεις πρωινό μαζί μας ;» την ρώτησε αποφεύγοντας για αλλη μια φορά περίτεχνα να δώσει απαντήσεις που πονούσαν.
Ακόμη και να είχε συμφέρον να αποκαλύψει την αγοραπωλησία καταστρέφοντας μια για πάντα την εικόνα που είχε πλάσει για τον Κρίστιαν .

Δεν θα ρίσκαρε να επιδεινώσει την ήδη τεταμένη υγεία της ποσο μάλλον δεν θα τολμούσε να μπεί εμπόδιο στην επανάκαμψη των αναμνήσεων.

Ενα τέτοιο ενδεχόμενο φάνταζε εγκληματικό απο μέρους μου αναλογίστικε αναβάλοντας για αλλη μια φορά τις φλογέρες αποκαλύψεις.

《Δεν μπορείς πάντως να μου κρυφτείς για πολυ αργά η γρήγορα θα θυμηθώ τα πάντα και τότε ποίος ξέρει πως θα αντιδράσω..》Σχολίασε με νόημα βγαίνοντας στο μπαλκόνι .

《Για το καλό σου γίνονται όλα..》ψιθύρισε αποχωρώντας .
Κατέβηκε στον κήπο συναντώντας τον Νίκολας οπου ήδη έτρωγε τις φρυγανιές του διαβάζοντας εφημερίδα.

Δεν είχαν ανταλλάξει καμία κουβέντα έπειτα απο τα γεγονότα στο γραφείο μάλιστα είχε φροντίσει να κοιμηθούν χωριστά εκείνη στην κρεβατοκάμαρα τους κι αυτός στον ξενώνα.
《Καλημέρα ..θα καταφέρουμε να συζητήσουμε ανθρώπινα σήμερα η ακόμη μου κρατάς μούτρα;》ρωτησε διακρίνοντας το δισταγμό της.

《Τι θέλεις να συζητήσουμε Νίκολας; Το πως τελικά ανταλλαξες την κόρη σου με μια εταιρεία; 》

《Κάθισε για λίγο Μιράντα και μην προτρέχεις αν σε ακούσει θα μου θυμώσει δίχως αιτία . Κανεις μεγάλο λάθος σε αυτη σου την διαπίστωση!》

《 Ξέρεις πολύ καλά πως εχω δίκιο αλλα σε πονάει η αλήθεια ! Άλλωστε δεν την αγάπησες ποτε σου οπως εγώ..》

《Δεν πιστεύω πως ακόυω έπειτα απο τόσα χρόνια αφοσίωσης αυτη την κουβέντα ! Κουράστικα να προσπαθώ να αποδείξω ποσο πολύ την αγαπάω ολα αυτα τα χρόνια ..με είχες πάντοτε στο περιθώριο φοβούμενη μην μάθει...》
Γεμίζοντας το φλιτζάνι της φρέσκο αχνιστό καφέ κάθισε απέναντι του δίχως να δώσει περαιτέρω συνέχεια στην διένεξη.
Πράγμα που άναψε μεγαλυτερες φωτιές ανάμεσα τους 《Δεν μιλάς τωρα ε ; Δεν εχεις τι να μου πείς ; Απαντησε μου μονάχα πως μπορείς ύστερα απο τόσα χρόνια να θυμάσαι εκείνα τα χρόνια; Τι δεν έκανα καλά ;》

《Υπήρξες υπέροχος σύζυγος και πατέρας Νίκολας ας τελειώσει εδω..κατεβαίνει για πρωινό..》ψιθύρισε υποδεικνύοντας με την ακρη του ματιού την επερχόμενη άφιξη της ευδιάθετης Μαρίνας.

Φορούσε ενα λευκό λινό πουκάμισο σε συνδυασμό με ένα τζίν σορτσάκι άμεσα ολα επέστρεψαν στο κανονικό .

Ο Νίκολας έβραζε εσωτερικά μα για χάρη της προσποιήθηκε οτι έπινε ξέγνοιαστος τον καφε του διαβάζοντας για τις διεθνής αγορές .

《Καλημέρα μπαμπά μου ..》φώναξε χαμογελαστή φιλώντας τον τρυφερά στο μάγουλο προτού καθίσει.

《Κοριτσάκι μου καθημερινα βελτιώνεται η υγεία σου και δεν φαντάζεσαι πόσο χαρούμενος αισθάνομαι!》

《Το ίδιο και εγω ..μα ευθύνεται και κάποιος άλλος γι αυτό ..》

《Ποιός ;》ρώτησαν ταυτόχρονα οι γονείς της απορημένοι αν και φαντάζονταν σε ποιον αναφερόταν.

Σαν κάθισαν στο τραπέζι και οι τρείς  τους βολεύτηκε στην αναπαυτική σιδερένια καρέκλα σερβιρίστικε φρεσκο  χυμό πορτοκαλί κι έπειτα ανελαβε να τους λύσει τις απορίες 《Στον Κρίστιαν αναφέρομαι!》 απάντησε χαμογελώντας βρίσκοντας και παλι την χαμένη καλη της διάθεση.

Η Μιράντα την παρατηρούσε όσο ετρωγε το πρωινό της δεν φερόταν φυσιολογικά πως γίνεται το προηγούμενο βραδύ να είχε κλειστεί στο δωμάτιο της στεναχωρημένη και σήμερα να δείχνει τόσο ευτυχισμένη;

«Φαίνεσαι πόλυ ευδιάθετη σήμερα Μαρίνα μου θες να μας αποκαλύψεις το  μυστικό ; » ρώτησε παιχνιδιάρικα ανυπόμονη να μάθει το λογο χωρις να φανέι περίεργη .

  Αντέδρασε θετικά καθώς χαμογελαστή σηκώθηκε απο την θέση της προετοιμάζοντας τους για κάποια βαρυσήμαντη δήλωση.

«Φυσικά..θα το μοιραστώ μαζί σας ..
Θέλω να σας ανακοίνωσω κάτι !
Χθές βραδύ αποδέχτηκα την πρόταση γάμου του Κρίστιαν ! Παντρευόμαστε σε δύο εβδομάδες !! »αναφώνησε με ενθουσιασμό.

Το φλιτζάνι της Μιράντα γλίστρησε  απο τά χερια της καταλήγοντας μαζι με το περιεχόμενο του γρασίδι.

Αντίθετα ο Νίκολας πρώτος την αγκάλιασε και της έδωσε συγχαρητήρια .
《Κορούλα μου ποσο χαίρομαι για σας ! Εύχομαι να εισαι ευτυχισμένη στο πλευρό του !》σχολίασε χαμογελωντας πλατιά ατενίζοντας απέναντι  παράλληλα την σαστισμένη σκυθρωπή Μιράντα. 《Δεν θα συνχαρείς με την σειρά σου το παιδί μας ;》ρώτησε άσκοπα δίχως να λάβει απόκριση.

Στο μυαλό της επικρατούσε πανδαιμόνιο ωστε το σχέδιο τους είχε λειτουργήσει.
Η Μαρίνα είχε θαμπωθεί τελικά απο το γόητρο του Μπάλτον δίχως να μπορεί να διακρίνει την κακία του.
Δυο εβδομάδες τόσο πόλυ καιγόταν λοιπόν να την ρίξει στο κρεββάτι του ; Συλλογιζοταν έχοντας χάσει την γή κατω απο τα πόδια της.
Οχι δεν θα επέτρεπε αυτο τον γάμο θα έσωζε το παιδι της από αυτην την απερισκεψία  .
«Αγάπη μου μήπως βιάζεστε λιγάκι δεν γίνεται γάμος και μάλιστα τόσο γρήγορα !.» σχολίασε  απογοητευμένη .

Την κοίταξε με έκδηλη απορία «Δεν χαίρεσαι μάμα ; Παντρεύομαι ! Κι μονο αυτό βρήκες να μου πεις δηλαδη ;» παραπονέθηκε.

Ο Νίκολας περιεργαστηκε την γυναικα του θυμωμένος αλλά δεν την ένοιαζε απολύτως τίποτα θα εμπόδιζε αυτη την τρέλα.

«Οχι σαφώς δεν χαίρομαι ! Είσαι πόλυ νέα όμορφη με επαγγελματικές φιλοδοξίες! Αλίμονο έχεις όλο το χρόνο εμπρός σου να γνωρίσεις ενα αλλο άνδρα να παντρευτείς...Οχι αυτόν κορίτσι μου σε παρακαλώ λογικέψου !»

Άλλαξε οψη ξαφνικά το χαμόγελο της μονομιάς σβήστηκε ακολούθως και το χρώμα απο το πρόσωπο της  «Γιατί όχι τον Κρίστιαν μάμα ; Πές μου κάποιο λογικό επιχείρημα θα έχεις φαντάζομαι ! Για να εκφράζεις τόσο έντονα τις ενστάσεις σου ! Εμπρός λοιπόν σε ακούω..》 πίεσε νευριασμένη.

Ο Νίκολας προσπάθησε να ηρεμήσει την τεταμένη κατάσταση «Μαρίνα μου η μητέρα σου απλως ανησυχεί για σένα μην το κάνεις τοσο μεγάλο θέμα»

Αγνόησε την παρέμβαση του κι επέμεινε ολο κι καποιο λογο θα ειχε η μητερα της να μην δεχεται αυτό το γάμο  απαιτούσε να γνωρίζει.
«Πες μου σε ακούω μητερα ! Αρχικά εχεις αποδείξεις για όσα σκοπεύεις να μου αναφέρεις ; » επεμεινε το ίδιο  εκνευρισμενη ταυτόχρονα η καρδιά της κόντευε να σπάσει από την ταραχή .

Έδειχνε πολύ σίγουρη για ότι είχε να της αναφέρει σπανίως έπεφτε εξω στην πληροφορίες μια ανήσυχη μητέρα.

«Παιδί μου  δεν γίνεται να μην βλέπεις πως αυτός ο άνδρας θα σου προσφέρει απλόχερα δυστυχία!
Είναι γυναικάς , άκαρδος απαιτητικός ,αλαζόνας πως θα μπορέσεις εσυ μια τόσο καλομαθημένη
κοπέλα να τον αντέξεις δια βίου;
Δεν κάνει για σένα ! Πάρτο απόφαση  δεν θα καταφέρει να σε κανέι ευτυχισμένη ! » ολοκλήρωσε με μάτια βουρκωμένα.

Πανικοβλήθηκε μεσά της με τα οσα έφταναν στα αυτιά της μα περίτεχνα απέφυγε να τους το δείξει.
« Εντάξει μητέρα καταλαβαίνω απόλυτα την ανησυχία σου .. Εχω πάρει όμως τις αποφάσεις μου θα τον παντρευτώ ! Για εμένα φαντάζει ο ιδανικός ! Θα βγώ στα μαγαζιά να ψάξω νυφικό εαν θέλεις ελα ειδάλλως θα πάω μόνη μου .. »

《 Θεε μου δεν λες να καταλάβεις τοσα σου απαρίθμησα για εκείνον μα εσυ εκει να εμένεις σε μια καταστροφική απόφαση ! Αλλα δεν σε αδικώ αν είχες την μνήμη σου ούτε δεύτερη ματιά σου δεν θα άξιζε έπειτα απο ..》

《Μιράντα τι πας να κάνεις !》την πρόλαβε έντρομος ο Νίκολας.

《Δεν αντέχω να συμβάλω στην καταστροφή της ! Εσυ έχεις τα συμφέροντα σου βέβαια γι αυτο ανησυχείς!》
《Τι στο καλό εχει πράξει αυτος ο άνθρωπος που θα με ανάγκαζε να τον σιχαθώ ; 》ξέσπασε απελπισμένη.

《Τίποτα..κόρη μου .. δεν τον συμπαθώ αυτο ειναι ολο..》ψέλλισε νικημένη θα υποχωρούσε σε αυτήν την μάχη  αλλά θα πάλευε μεχρί τέλους για να την αποτρέψει.

Λιγες ώρες αργότερα μαζί με την Μιράντα επισκέφθηκαν πολλά και διάφορα μαγαζία αναζητώντας το τέλειο   νυφικό για το γάμο των ονείρων της.

Μα οσα είχε δοκιμάσει μέχρι στιγμής δεν την είχαν εντυπωσιάσει στο ελάχιστο επιζητούσε κάτι το μοναδικό που θα την μεταμόρφωνε σε βασίλισσα του.

Τελικά αργα το απόγευμα  αποκαμωμένες αποφάσισαν να διακόψουν το ψάξιμο με σκοπο νά βγουν ξανά την επομένη μέρα.

Βαδίζοντας απογοητευμένη για το αυτοκίνητο το βλέμμα της έπεσε πάνω σε μια ακόμη βιτρίνα που δεν είχε παρατηρήσει νωρίτερα .

Για μερικά δεύτερα έμεινε έκθαμβη  συνειδητοποιώντας πως είχε βρεί απο το πουθενά αυτο ακριβώς που έψαχνε .

Έμοιαζε βγαλμένο απο παραμύθι ο κορσές κεντημένος με φίνα δαντέλα καξ αραιά κρύσταλλακια που γυάλιζαν υπο τκ φως του ήλιου.
Το φουρό κεντημένο σε αραιά σημεία με τον ίδιο τροπο οσο για το πέπλο επεκτεινόταν δημιουργώντας ούρα ενος μέτρου.

《Αυτό είναι 》ψιθύρισε με σιγουριά  Εισβάλοντας στο μαγαζί χωρις δευτερη σκέψη . 
Ζήτησε αμέσως να το δοκιμάσει αντικρίζοντας την δυσαρέσκεια στην έκφραση της Μιράντα.

Καθώς το φορούσε αναλογιζόταν την αντίδραση του σαν την αντίκριζε να ανεβαίνει ένα ένα τα σκαλιά  στην εκκλησιά.

Ουφ ...μπορεί να ανυπομονούσε τοσο πολυ μα κυριαρχούσε μεσά στην καρδιά ενας καλά ριζωμένος φόβος που επισκιάζε καθε θετικό συναίσθημα.

Φόβος μήπως ολά διαλυθούν πριν καν αρχίσουν κι απομείνει ερείπιο να μαζεύει κομμάτια απο θρυμματισμένα όνειρα .
Η Μιράντα καπνίζοντας νευρική εξω απο το κατάστημα αναζητούσε εναν τροπο να την αποτρέψει απο το ολέθριο λάθος να παντρευτεί  .

Μα ξέχασε σαν την είδε να ξεπροβάλει  απο τα δοκιμαστήρια ντυμένη στα λευκά ξέχασε τα παντα μονομιάς  Έμοιαζε με πριγκίπισσα , το φόρεμα της ταίριαζε απόλυτα φάνταζε σαν να ράφτηκε επάνω για εκείνη .

Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη και χαμογέλασε ικανοποιημένη .
« Θα το αγοράσω ! Είναι το ιδανικό ! » ανακοίνωσε στην πωλήτρια ευτυχισμένη δίχως να ζητήσει την γνώμη της δακρυσμένης Μιράντα.

Αφού συμφώνησαν για όλα τα διαδικαστικά κι συνάμα κανόνισαν τις πρόβες επέστρεψαν στο σπίτι .

Μολίς έφτασαν η Μαρίνα ανέβηκε στο δωμάτιο της για να ξαπλώσει λίγο μιας κι ένιωθε λίγο αδιάθετη παρόλα αυτά παρέμενε ευτυχισμένη.

Οι προειδοποιήσεις της μητέρας της σαφώς είχαν χαραχτεί ανεξίτηλα στην μνήμη της ίσως έπρεπε να μην βιαστεί τόσο γρηγορά να τον παντρευτεί.
Μα ήδη ένιωθε πολλά για εκεινον ίσως οχι έρωτα ..ακόμη .
Βεβαία και ο ιδιος δεν έδειχνε ιδιαίτερα  ερωτευμένος την ίδια ώρα που εκείνη ενθουσιασμένη αναζητούσε το τέλειο  νυφικό .
Μήπως έκανε λάθος τελικά ; Ισως αυτό το παράτολμο βήμα να ήταν ένα τεράστιο σφάλμα κι στο τελος να πληγωνόταν ανεπανόρθωτα.

Ξάφνου χτύπησε το κινητό της ευχήθηκε από μέσα της να καλούσε ο άνδρας που μονοπωλούσε τις σκέψεις της .
« Εμπρός» απάντησε μουδιασμένα .

« Μαρίνα ..τι κανεις ; » αυτός είναι ! Αναλογίστικε ενθουσιασμένη .
«Κάλα ειμαι . Εσυ πως είσαι ? »
«Σε καλή κατάσταση θεωρώ επιστρέφω σπίτι απο την εταιρεία ! Είχα μια αρκετά κουραστική ημέρα  » η ίδια ακριβώς  αναλαμπή φώτισε στιγμιαία το μυαλο της.
Προς στιγμην ακούγοντας για την εταιρεία του ήρθε στο μυαλό της η εικόνα του καθισμένος πίσω απο ενα μεγάλο γυάλινο γραφείο με θέα πίσω  τον απέραντο  ωκεανό.

Το προσπέρασε βιαστικά υποθέτοντας πως έπαιζε παιχνίδια το μυαλό της λόγω της αμνησίας  «Α..μάλιστα ...φαντάζομαι σου προτείνω να κάνεις ένα μπάνιο θα σε αποφορτισει . Εγω τουλάχιστον αυτό θα έπραττα εάν ήμουν στην θέση σου.. 》

Ξεφύσιξε ενοχλημένος πατώντας με δύναμη την κορνα του αυτοκινήτου η κίνηση τον είχε φέρει στα όρια του .
« Θα αξιοποιήσω την συμβουλή σου ξέρεις σκεφτόμουν να βγαίναμε απόψε για φαγητό ωστε να γνωριστούμε καλύτερα τι λες; »

Χάρηκε απεριόριστα με την  απρόσμενη πρόταση αποδεικνύοντας του έμπρακτα  με την ταχεία ανταπόκριση της ποσο της άρεσε «Δέχομαι την πρόσκληση !»  απάντησε παιχνιδιάρικα .

Εκείνος παρέμεινε σοβαρός όπως πάντα  « Θα περάσω να σε πάρω στις εννέα τα λέμε αργότερα σε κλείνω »
Δεν πρόλαβε ουτε κάν να τον αποχαιρετήσει προτού κλείσει η γραμμή .

Η κίνηση του δεν της άρεσε καθόλου . Έδειχνε ασέβεια πως δεν την υπολόγιζε καθόλου.
Απλως έκανε την πρόταση του βιαστικά  την αποδεχόσουν και έπειτα στο έκλεινε κατάμουτρα .
Και να σκεφθεί κανείς  πως θεωρούνταν ευγενής .

Αρχισε να αναρωτιέται πως θα φανταζε ο γάμος τους ισως τελικά είχε δικιο η μητέρα της είχε φερθεί τελείως επιπόλαια .

Ενα σφίξιμο την έπιασε στο στηθος δεν ηταν αργά να κανει πίσω  μα κάτι την τράβουσε τόσο πολυ κοντά του που δεν τολμούσε να ξεφύγει .

Αν και αύτη η ιστορία από την αρχη  μύριζε μπαρούτι μονο πόνο θα επέφερε ισως μάλιστα της άνοιγε πληγές που δεν θα δύναται να επουλώσει .

Αποψε ίσως τελικά  χρειαζόταν να δώσει ένα οριστικό τέλος σε ολα .!! Αναλογίστικε με βαριά καρδιά άλλωστε οι βιαστικές αποφάσεις δεν οδηγούσαν πουθενα.
Μα οι ανώριμες αποφάσεις δεν ταίριαζαν σε εκείνη...