Η βροχή του Δεκεμβρίου επέστρεψε σήμερα το βράδυ να με πάρει μαζί της.

Θα είδε πως δεν ταίριαζα με τον όμορφο καιρό. Πρέπει να κατάλαβε τη θλίψη στα μάτια μου, το κενό.
~

Μερικές φορές, έρχεται ξανά η βροχή του Δεκεμβρίου σαν ναυαγός που επιστρέφει στο σπίτι του.

Χτυπα την πόρτα μου, και χαμογελά όπως εσύ κάποτε.

Είναι όμορφη και φέρει εκείνη την χαρακτηριστικη σου μελαγχολία στα μάτια.
Την κοιτάζω καθώς περνούν τα λεπτά και σε θυμάμαι κάπου στις σταγόνες.

Πριν αφήσω τον εαυτό μου να παρασύρθει, κλείνω την πόρτα απότομα.

Σε κοιτάζω βροχή μου μια τελευταία φορά από το γυαλί του παραθύρου. Δεν θα μείνεις για πάντα το ξέρω.

Τίποτα δεν θα μένει για πάντα, ούτε καν η επιθυμία μου να σε δω.

-Α

Το πρώτο κομμάτι μέχρι το σημάδι ~ είχε γραφτεί τις 5 Απρίλιου και το δεύτερο τις 11 Σεπτεμβρίου.