Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Κεφάλαιο 1

««Ακόμη ζεις εσύ?»» ρώτησε με δυσαρέσκεια η Έρις στεκόμενη μπροστά από έναν μεγάλο επίχρυσο καθρέπτη με βρώμικο γυαλί που το τύλιγαν φύκια. Οι τρίχες στα λεπτά της μπράτσα ανασηκώθηκαν καθώς οι ακτίνες του ήλιου δεν μπορούσαν να φθάσουν στις τρεις σπηλιές όπου πολλοί δύτες είχαν χάσει την ζωή τους.
««Προς μεγάλη σου δυστυχία, ναι αδελφή !»» είπε η γυναικεία μορφή που αποκαλύφθηκε μπροστά της στο εσωτερικό του καθρέπτη. Η τελευταία λέξη ακούστηκε σαν βρισιά ενώ τα καταγάλανα μάτια με τους μαύρους κύκλους της πείνας , το σώμα της που  είχε αδυνατίσει υπερβολικά μαρτυρούσαν το ατέρμονο ψυχολογικό βασανισμό της. Τα μαλλιά της είχαν χάσει την ξανθιά τους γλύκα ενώ η ουρά της στο χρώμα του ανέφελου ουρανού είχε χάσει και αυτή την λάμψη της. Ωστόσο, τίποτε από αυτά δεν μπορούσε να κάμψει το γενναίο της πνεύμα ούτως ή άλλως οι γοργόνες και τα άλλα παρεμφερή όπως οι νύμφες του νερού, οι σειρήνες , σε όλα αυτά είχε χαριστεί η αθανασία.
««Τόσα χρόνια στο βυθό και ακόμη δεν έχεις μάθει τα μυστικά του. Όσο η ανάμνηση μου υπάρχει  μέσα από τους ανθρώπους , θα είμαι ζωντανή  »» μειδίασε η Μαρίλια σταυρώνοντας τα χέρια μπροστά από το στήθος της.
««Θα τα μάθω όλα, όταν μου πεις πού είναι εκείνο το βραχιόλι με τα φυλακτά που σου είχε κάνει δώρο ο αγαπητός σου σύζυγος. Ξεχνάς ότι κάποτε ήσουν μια δυνατή γοργόνα, μα τώρα μοιάζεις περισσότερο με τραυματισμένη τσούχτρα »» έσταξε φαρμάκι κοιτώντας την αφ υψηλού.
Τα μαύρα μάτια της Έρις κοίταξαν απευθείας τα καταγάλανα δικά της. Νοερά νοσηρά πλοκάμια επιχείρησαν να μπουν στο νου της, να διαβάσουν τις μύχιες σκέψεις της όμως χτύπησαν με δύναμη πάνω στις αδαμάντινες ασπίδες της Μαρίλια με αποτέλεσμα η Έρις να πετάγεται πίσω κοιτώντας την με γουρλωμένα μάτια. Ένα αληθινό βαθύ γέλιο βγήκε από τα αφυδατωμένα χείλη της εκθρονισμένης Βασίλισσας με ένα αίσθημα υπερηφάνειας για τον εαυτό της να κάνει την καρδιά της να χτυπά δυνατά σαν πολεμικό ταμπούρλο.
««Πρόσεχε το κεντρί μου, τότε»» της είπε κλείνοντας της παιχνιδιάρικα το μάτι.
««Θα τα βάλω στο χέρι κάποια στιγμή, ξαδέλφη. Και τότε όλος ο κόσμος θα γίνει δικός μου, κανείς δεν θα μπορέσει να με σταματήσει!»»
««Ο γνωστός επίλογος των κακών χαρακτήρων»» σχολίασε με θυμηδία η Μαρίλια. ««Να ξεκινήσεις να σκάβεις τον λάκκο σου Έρις ! Θα το χρειαστείς όταν  η  κοπέλα με τα σημάδια της νύχτας στο πρόσωπο της έρθει να εκπληρώσει το πεπρωμένο της.»» πρόφερε με σιγουριά  η Μαρίλια με την Έρις να αποχωρεί με τον θυμό να έχει βάψει τα μάγουλα της κόκκινα νιώθοντας τις τρίχες του σβέρκου της να ανασηκώνονται από τις ικανότητες της πρώην Βασίλισσας που δεν είχε χάσει τον εαυτό της ακόμη και κλειδωμένη στην  σκοτεινή φυλακή.

Στο βασίλειο της Νερεντίν, μέσα σε ένα παλάτι φτιαγμένο από πέτρα και ανθρώπινα κόκαλα το μυαλό της Βασίλισσας Έριδας ήταν κολλημένο στην προφητεία. Είχε συγκαλέσει σύσκεψη με τον στενό της κύκλο για την διευθέτηση της κατάστασης. Το σκούρο της βλέμμα στράφηκε προς τον επιβλητικό ολόχρυσο  θρόνο με το κόκκινο βελούδινο μαξιλάρι και τα σκαλίσματα που απεικόνιζαν τον κόσμο της μαζί με τα εκθαμβωτικά κοχύλια  , στρατηγικά τοποθετημένο σε ένα υπερυψωμένο βάθρο για να έχει πλήρη εικόνα της συγκεκριμένης αίθουσας.
Καρχαρίες και τεράστια ηλεκτροφόρα χέλια  ποτισμένα με την μαύρη μαγεία της αφέντρας τους που έλαμπε στα κόκκινα μάτια τους τριγύριζαν μπροστά από τις κλειστές πύλες ενώ οι παρευρισκόμενοι πάσχιζαν να μην κοιτάξουν τα κήτη που με τα τρομερά τους δόντια θα ξέσκιζαν τις σάρκες τους στην παραμικρή ένδειξη ανυπακοής.
   Πρώτη στη σειρά, βρισκόταν η στρατηγός   Τιτάνια της οποίας τα βιολετί μάτια  λαμπύριζαν στο φως των γαλάζιων φλογών μέσα στις δάδες περιμετρικά του χώρου με την ίδια να αδημονεί για νέες εντολές. Αδίστακτη και αιμοδιψής, κίνδυνος θάνατος για τους εχθρούς της καθώς η ταχύτητα της στο νερό που της πρόσφερε η μεγάλη σκούρα μπλε ουρά της   μαζί με τις πολεμικές της ικανότητες είχαν στείλει κεφάλια πολλών πλασμάτων  βαλσαμωμένα στους τοίχους της αίθουσας του θρόνου με το αρρωστημένο πράσινο - μπλε χρώμα. Τα μπλε μαλλιά της αιωρούνταν γύρω της σαν πέπλο   ενώ φορούσε μια ασημένια πανοπλία με κάθε λογής όπλα να στολίζουν την ζώνη που έσφιγγε γύρω από την λεπτή της μέση.
Δεύτερος στην σειρά, ο πιστός της συμβουλάτορας που απολάμβανε την συντροφιά του τις νύχτες έκλινε δουλοπρεπώς το κεφάλι με τα μακριά χρυσαφένια μαλλιά. Ήταν ο Κάσπιαν με τα εκθαμβωτικά σκούρα μπλε μάτια που ξεσήκωναν τρικυμίες και τυφώνες  αλλά και  πολλές αντιδράσεις  με την προτίμηση του στην ανθρώπινη μορφή. Φορούσε ένα κομψό παντελόνι στο χρώμα του έβενου με το  μαύρο σακάκι με τα τελευταία κουμπιά κλειστά να αναδεικνύει το γυμνασμένο στέρνο του  ενώ τα γυμνά πέλματα του ακουμπούσαν στη παγωμένη άμμο. Η αίσθηση του κρύου εδάφους σε συνδυασμό με το λάγνο βλέμμα της Τιτάνια που έμεινε καρφωμένο μερικές στιγμές σε ένα συγκεκριμένο σημείο του σώματος του έκανε την ραχοκοκαλιά του να ανατριχιάσει δυσάρεστα ωστόσο διατήρησε ανέκφραστο το πρόσωπο του. Τρίτη στην σειρά, βρισκόταν η κατάσκοπος Λιντιάνα με τα μαύρα κοντά της μαλλιά να θυμίζουν υγρή νύχτα, κάνοντας φοβερό συνδυασμό με τα μαύρα  μάτια της που έμοιαζαν λες και ρουφούσαν κάθε πνοή ζωής. Ο Κάσπιαν έβλεπε τις  σκιές πάνω από τα δάχτυλα της, προάγγελος των μακριών νυχιών που φώλιαζαν κάτω από το ωχρό δέρμα της.  Η Λιντιάνα ήταν λάμια. Διέθετε την ικανότητα να μεταμορφώνεται σε σκιά τόσο στη θάλασσα όσο και στην στεριά , είχε ακόρεστη πείνα για αίμα και κολυμπούσε γρήγορα ενώ μάζευε πολύτιμα κοσμήματα σαν φλογοβόλος δράκος με τα θύματα της να είναι κυρίως γυναίκες αλλά και ναυάγια. Τέταρτος και τελευταίος, βρισκόταν ο Ντράκον, ο επικεφαλής της λεγεώνας των ανδρών. Ήταν γυμνόστηθος με μωβ ουρά και καστανά μαλλιά, με καφέ μάτια και δυνατά χέρια ικανά να πνίξουν ένα άγριο θηρίο μέσα σε δευτερόλεπτα. 
««Συγκεντρωθήκαμε εδώ σήμερα για να δούμε τι θα κάνουμε με το ζήτημα της προφητείας. Η αδελφή μου  έκανε  λόγο για μια φεγγαρογητεμένη η οποία θα μου πάρει τον θρόνο, μια κοπέλα η οποία θα έχει εμφανή σημάδια της νύχτας στο δέρμα της. Κάσπιαν , την αναφορά σου»» πρόφερε κοφτά η Έρις με τα κόκκινα μαλλιά της να χύνονται κάτω από τους ώμους της με τις τρεις σειρές μαργαριταριών να γίνονται ένα με την λευκή επιδερμίδα της ενώ φορούσε μια υποψία υφάσματος που ίσα ίσα κάλυπτε το στήθος με την μαύρη της ουρά να κινείται ακατάπαυστα.
««Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω παρατηρήσει κανένα τέτοιο φυσικό σημάδι πάνω σε ανθρώπινη επιδερμίδα. Οι άνθρωποι μου φαίνονται όλοι τόσο ίδιοι...»»
«« Ε μα φυσικά, αφού περισσότερο χρόνο περνάς επάνω παρά εδώ»» σχολίασε κυνικά η Τιτάνια με το Κάσπιαν να της χαμογελά ειρωνικά αποκαλύπτοντας τους κοφτερούς κυνόδοντες του. Η φωνή του κάλυψε όλο το χώρο καθώς πρόφερε με τρομακτικά απειλητική χροιά :
«« Τουλάχιστον, χαίρομαι που οι πληροφορίες που δίνω κρίνονται ικανοποιητικές και χρήσιμες σε αντίθεση με τις δικές σου αναπολήσεις των βασανιστηρίων στις φυλακές από όπου πάλι εγώ σε απελευθέρωσα κατ'εντολή της Βασίλισσας μας. Αλήθεια, τι κάνει η αξιαγάπητη αδελφή σου, η Μοργκάνα? »» ρώτησε δηκτικά κερδίζοντας ένα προειδοποιητικό γρύλισμα.
««Προτείνω να δράσουμε άμεσα, αρχόντισσα μου.»» η γυναικεία φωνή της Τιτάνια. ««Οι άνθρωποι ξεκινούν να σκοτώνουν ολοένα και περισσότερο υπηκόους σου. Η μαγεία μας έχει ξεκινήσει να εξασθενεί και χρειαζόμαστε απαραίτητα νέες δυνάμεις αν ισχύει ακόμη η επίθεση στην Ατλαντίδα...»»
««Φυσικά και ισχύει. Η Ατλαντίδα είναι ένας παράδεισος που επιθυμώ να κλέψω. Απλώς, δεν έχουμε ακόμη τις απαραίτητες δυνάμεις. Χρειάζομαι επειγόντως εκείνο το βραχιόλι με τα φυλακτά της τελευταίας Βασίλισσας μα δεν ξέρω που είναι! Δεν μπορεί ούτε η μαγεία μου να το βρει!»» αναφώνησε η Έρις χτυπώντας με δύναμη τα χέρια της στο τραπέζι. Στιγμιαία, κοίταξε τον θρόνο της. Είχε αφήσει την οικογένεια της για χάρη του, είχε χύσει άφθονο αίμα στο όνομα της εξουσίας. Δεν θα άφηνε καμία και κανέναν να της πάρει την δόξα.
««Η ανεύρεση του είναι ακόμη πιο δύσκολη. Η προηγούμενη Βασίλισσα ήταν πολυταξιδεμένη και πολυμήχανη, έχει δέσει το βραχιόλι με κατάρες μα δεν ξέρουμε πόσο επικίνδυνες είναι. Υπάρχουν μόνο φήμες αλλά και αυτές είναι αβάσιμες. Στο κομμάτι αυτό δεν νομίζω ότι μπορεί να γίνει κάτι προτείνω όμως πλήρη επίθεση στο ανθρώπινο κομμάτι.»» πρόφερε η Τιτάνια φουσκώνοντας υπερήφανα το στήθος της. Ωστόσο, ξαφνιάστηκε από την απότομη φωνή της κυράς της :
««Και γιατί αυτό?»»
««Είναι γνωστή η αγάπη του νησιού για την θάλασσα, το εμπόριο, την αλιεία και όλες αυτές τις δραστηριότητες που τους αποφέρουν κέρδη. Σκεφτείτε μόνο πόσο μεγάλη ζημιά θα πάθουν αν για παράδειγμα γίνει κάποια πλημμύρα...»» ολοκλήρωσε η νεαρή γοργόνα για να έρθει ο αντίλογος από τον Κάσπιαν:
««Οι άνθρωποι πάντα έχουν τρόπο να επιβιώνουν. Να μην ξεχνάμε επίσης ότι ανά τους αιώνες έχουν γίνει διάφορες αιματηρές μάχες με απώλειες και από τις δύο μεριές. Η πρόκληση μιας καταστροφής θα έχει επιπτώσεις και σε εμάς.»»
««Λοιπόν»» ακούστηκε η επιβλητική φωνή της Έρις που έκοψε μαχαίρι κάθε συζήτηση.
««Οι συγκυρίες δεν είναι σωστές για να επιχειρήσουμε νέα επίθεση, Τιτάνια. Ωστόσο, μπορούμε να τους τρομοκρατήσουμε με καιρικά φαινόμενα και να παρακολουθούμε στενά κάθε τους κίνηση. Κάσπιαν και Λιντιάνα, σε μια εβδομάδα περιμένω αναφορά. Οι υπόλοιποι στις δουλειές σας»»
Λόγια κοφτά ειπωμένα, σαν κανένας από τους έμπιστους της να μην άξιζε λεπτό παραπάνω του χρόνου της.
 

Ερις και Μαρίλια...
Δύο πρώην αγαπημένες αδελφές  που η μία βρίσκεται εγκλωβισμένη στον καθρέπτη της λήθης ενώ η άλλη διοικεί με σιδηρά πυγμή τις θάλασσες...
Πως σας φάνηκε το πρώτο κεφάλαιο?

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro