Η Κίρα αφηνόταν στη χαλάρωση των διακοπών της σε ένα τουριστικό θέρετρο και αφηγούνταν στις φίλες της με τις οποίες περνούσε τις διακοπές, τα γεγονότα της καθημερινής της ζωής. Όλα πήγαιναν τέλεια και περίφημα σε ότι είχε να κάνει με την ίδια. Απολάμβανε το αποκορύφωμα της επαγγελματικής της επιτυχίας και την επιτυχημένη της σχέση με τον Αριστίωνα την οποία είχε γνωστοποιήσει σε ευρύ κύκλο πλουσίων συνεργατών της πέρα από την οικογένεια της.

« Είμαι τόσο ευτυχισμένη κορίτσια που κυριολεκτικά νιώθω σαν να τα έχω όλα... δεν άφησα τίποτα να μου ξεφύγει » σχολίαζε με αυτοπεποίθηση και υπερηφάνεια ενώ έπινε από το καλαμάκι το φρουτένιο γευστικό και πολυτελές ποτό της. Ήταν ντυμένη με μια μαύρη ζακέτα και κίτρινο φόρεμα που ενώ δεν διέθετε κάποιο ιδιαίτερο σχέδιο πάνω του έβγαζε μάτι πως προερχόταν από ακριβό μαγαζί-επρόκειτο δηλαδή για γνωστή φίρμα.

« Μα τα έχεις όλα » της χαμογελούσε ενθαρρυντικά η φίλη της Ροζάννα.

« Ο Αριστίωνας ο τωρινός μου σύντροφος με τον οποίο διανύουμε ένα χρόνο σχέσης είναι απίθανος, καταπληκτικός, έξυπνος, μεγαλεπήβολος, ερωτικός και σαγηνευτικός σαν άγγελος με αυτή την εξωτερική ομορφιά: τα μπλε μάτια που σου εκφράζονται ακόμα και χωρίς να μιλάνε και οι χρυσο-κάστανες πινελιές των μαλλιών του που θυμίζουν λιοντάρι στο σκοτάδι. Όποια επιθυμία και αν έχει, δηλώνει έτοιμος και ορμητικός στο να την κατακτήσει. Επιπλέον είναι περιποιητικός, με αγαπά, με φροντίζει και με οδηγεί καθημερινά σε υπέροχες κοσμικές ή ιδιωτικές εκδηλώσεις χλιδής. Δεν θα μπορούσα να βρω καλύτερο σύντροφο » κατέληξε ενθουσιώδης η Κίρα.

Όμως οι ενδείξεις τριγμών στη σχέση εμφανίζονται και διακρίνονται καθώς εξελίσσονται ραγδαία. Μπορεί να μην φαίνονται τον πρώτο καιρό αλλά δεν καταφέρνουν να υποθάλπονται για πολύ κάτω από το χαλί ή πίσω από την εικόνα του δήθεν ευτυχισμένου ζεύγους.

       [...]

 Ήρθε η ώρα που η κοπέλα επέστρεψε από τις διακοπές και ο Αριστίωνας την υποδέχτηκε ευδιάθετος. Θα ετοιμάζονταν από την επόμενη κιόλας για τις υποχρεώσεις τους, γιατί η περίοδος διακοπών τους έφτασε στο τέρμα της.

« Πέρασε εύκολα ο καιρός αλλά τώρα που σε κρατώ στην αγκαλιά μου, δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι μου έλειπες κατά βάθος » την κοιτούσε μειλίχια ο Αριστίωνας.

« Και εμένα καλέ μου, όμως να γύρισα ξεκούραστη, ανανεωμένη, και με μεγάλο ζήλο για τις δουλειές που μας περιμένουν » ψιθύρισε με χαδιάρικη και ερωτική φωνή.

« Πολύ θα ήθελα να σε δω και σε ένα άλλον τομέα, πόσο ανανεωμένη θα δείχνεις και πόσο πρόθυμη » γινόταν διαχυτικός ο Αριστίωνας όσο προχωρούσε η κουβέντα.

« Αν δεν σταματήσεις τώρα το τόνο της λάγνας φωνής σου Αριστίων η οποία με αναστατώνει αρκετά μπορώ να πω, δεν θα συγκρατηθώ... » του περίγραψε την μεγάλη επιθυμία της.

« Με πρόλαβες, πήγα και εγώ το ίδιο ακριβώς να σου προτείνω. Νομίζεις πως δεν με οδηγείς στη τρέλα και δεν με παθιάζεις εξίσου; » της μιλούσε αντικρίζοντας την πονηρά και έντονα «Είσαι πολύ γοητευτική κοπέλα και ξέρεις το παιχνίδι της αποπλάνησης αργά, μεθοδικά και άγρια ταυτόχρονα. Στο ίδιο μήκος κύματος κινούμαι και εγώ »

Του είχε λείψει η πικάντικη ερωτική ζωή τους, ζούσαν στιγμές κορύφωσης κάθε φορά που ερχόταν η στιγμή της σαρκικής επαφής τους. Όμως δεν θα κρατούσε για πολύ μεταξύ τους το καλό κλίμα, θα αντιστρεφόταν...

     [...]

Ένα βράδυ το ζευγάρι επέστρεψε από το δείπνο το οποίο οργάνωσαν συνεργάτες και γνωστοί τους από τον κύκλο των ευπόρων. Ενώ η ώρα κυλούσε ευχάριστα, ο Αριστίωνας ενοχλήθηκε από μία κίνηση-πρωτοβουλία της Κίρας για την οποία δεν τον ενημέρωσε και δεν ζήτησε τη γνώμη του. Ένιωσε σαν δεν τον υπολόγιζε. Η αντιπαράθεση που ακολούθησε στο γυρισμό τους στο ακριβό διαμέρισμα τους με φόντο τα πανύψηλα κτίρια της μεγαλούπολης, ήταν μεγάλης έντασης.

« Απολαμβάνω την επαγγελματική επιτυχία και δεν μου λείπει τίποτα. Όπως εσένα. Έτσι πίστευα τουλάχιστον μέχρι που σήμερα περάσαμε το απόγευμα καυγαδίζοντας » κατέληξε πικραμένος ο Αριστίων.

« Εγώ σε έφτασα στο σημείο που επιθυμούσες, στη κορυφή. Αλλιώς δεν θα είχες τίποτα από όλα αυτά τα αμύθητα πλούτη. Γιατί το κάνεις λοιπόν θέμα; Λάθος μου που δεν σε ενημέρωσα για την πρωτοβουλία μου, όμως σου ζήτησα συγγνώμη. Περίμενα ότι θα την αποδεχόσουν πιο ανώδυνα και εύκολα χωρίς να μασάς το θέμα και να κολλάς στο αρνητικό πλαίσιο » παρατήρησε η Κίρα παγερά και κοφτά. Εκείνο το βράδυ ξάπλωσαν ο καθε ένας με γυρισμένη πλάτη και ουδέ μία καλή, ανθρώπινη κουβέντα ειπώθηκε. Θα ακολουθούσαν πολλά βράδια έτσι... μέχρι την ημέρα που θα έφτανε ο χωρισμός να τους χτυπήσει τη πόρτα.

                               [...]

Η Χρυσαυγή περίμενε την Ρουμπίνα να εμφανιστεί στο ραντεβού τους έξω από το νοσοκομείο. Είχε μεγάλη αγωνία και ανυπομονησία για αυτό που πήγαιναν να κάνουν. Αν δεν πετύχαινε; Αν η μητέρα της δεν έλεγε την αλήθεια παρά την πίεση που θα της ασκούσαν; Μακάρι να μην έφταναν στο σημείο αυτό αλλά δεν θα υπήρχε εναλλακτική τη στιγμή που τα πάντα θα πρέπει να αποκαλυφθούν.

Οι σκέψεις της διακόπηκαν από την φωνή της Ρουμπίνας που ερχόταν από μερικά μέτρα κάτω και τη χαιρετούσε. Η Χρυσαυγή ένιωθε να αναπτερώνεται το ηθικό της τώρα που ήρθε η φίλη της. Όλα τα υπόλοιπα θα ήταν πιο εύκολα πλέον αφού είχε εκείνη σαν πιστή σύμμαχο.

Η μητέρα της κοπέλας παρά την πίεση που δέχτηκε και την ισχυρή άρνηση της να συνεργαστεί στην αρχή υπέκυψε απέναντι σε αυτό που της ζητούσαν οι κοπέλες και παραδέχτηκε την αλήθεια ξεκινώντας να τους αφηγείται την ιστορία από τα παλιά...το πως κανόνισαν οι οικογένειες να γίνει αυτό το μπέρδεμα σε βαθμό που τα πράγματα χειροτέρεψαν για τα παιδιά που βρέθηκαν σε κατάσταση 'σύγχυσης' εκτός από να είναι συναισθηματικά αποκαρδιωμένα και βασανισμένα.

«Και γιατί δεν είπες την αλήθεια μαμά; Είναι δυνατόν τόσο καιρό να βασανιζόμαστε, να περιμένουμε τα αποτελέσματα από εξετάσεις dna, επειδή αποφάσισες να μην μας μιλήσεις; Τι άνθρωπος είσαι εσύ, έχω χάσει πάσα ιδέα »

« Αντιπαθούσα την δεύτερη γυναίκα του πατέρα σου και τον γιο της. Τους θεωρούσα αχρείους...στη πραγματικότητα τη ζήλευα επειδή ήταν αγαθή, ντόμπρα και πιο ηθική από εμένα. Για να βγάλω μάλιστα τον γιο της -που για εμένα ήταν απ αυτούς που σκοπεύουν να βάλουν χέρι στη περιουσία μας -από τη ζωή σου επινόησα αυτό το ψέμα... πως ο πατέρας σου άφησε έγκυο την ερωμένη του και ο Βενέδικτος ήταν ετεροθαλής αδελφός σου και όχι ο θετός όπως τον θεωρούσες και για κάποιο διάστημα αυτή η επίγνωση σας επέτρεπε να βρίσκεστε σε σχέση μαζί. Συγγνώμη, κατάλαβα το λάθος μου »

« Μετά από τόσο καιρό ;Μαμά μην περιμένεις να σε συγχωρέσω τόσο εύκολα και σύντομα από όσο υπολογίζεις » της έδωσε τη τελική και θαρραλέα της απάντηση η Χρυσαυγή και αποχώρησε μαζί με την φίλη της από το μέρος συνάντησης στο λιβάδι.

Σημείωση: Για να σας είναι ξεκάθαρο αναγνώστες μου, θα σας εξηγήσω : η μητέρα της Χρυσαυγής εχθρευόταν τόσο πολύ τη δεύτερη σύζυγο του πρώην άντρα της που επινόησε ένα ψέμα συνοδευόμενο από μια τρομερά αναληθής ιστορία με βάση την οποία ο άντρας της γνώριζε ήδη από καιρό την μητέρα του Βενέδικτου. Από την άμεση σχέση που σύναψαν, γεννήθηκε ο μικρός Βενέδικτος με αποτέλεσμα να θεωρείται ετεροθαλής αδερφός για τη Χρυσαυγή και όχι θετός όπως η ίδια τον νόμιζε. Ένα τραγικό ψέμα που στάθηκε ως αιτία να απομακρυνθούν τα δύο νέα παιδιά και να αισθανθούν ζοφερές τύψεις και ενοχές για το γεγονός ότι τόλμησαν να αναπτύξουν έρωτα το ένα για το άλλο στη πορεία των χρόνων. Όμως η αλήθεια ήταν, πως η μαμά της κοπέλας απλώς θεωρούσε ανεπιθύμητους την καινούρια γυναίκα του άντρα της και τον γιο της και το είχε σίγουρο στο μυαλό της ότι ο νεαρός εποφθαλμιούσε τη περιουσία τους. Πόσο λάθος και άσχημη εικόνα/άποψη είχε για αυτούς τους δύο καλούς ανθρώπους.