"Περάστε Κύριε καθίστε"

Ο Έντουαρντ έβγαλε το καπέλο και τα γάντια του. Μπήκε στο κλασικό γραφείο και έκατσε στην ξύλινη καρέκλα με την δερμάτινη επένδυση. Ο άνθρωπος απέναντί του ήταν ένας επιβλητικός άντρας γύρω στα σαράντα με σαράντα πέντε.

"Με καλέσατε κύριε Γουότς, θεωρώ ότι προφανώς έχετε κάποια ολοκληρωμένη εικόνα να μου δώσετε" του είπε ο Έντουαρντ.

"Κύριε Ντέηλ, ναι. Δεν θα μπορούσα να σας καλέσω χωρίς να έχω στα χέρια μου μια υπεύθυνη αναφορά να σας δώσω σχετικά με την υπόθεση την οποία μου αναθέσατε".

"Όταν ήρθα στο γραφείο σας, ήξερα ότι απευθυνόμουν σε έναν από τους εγκυρότερους και πλέον έμπιστους ιδιωτικούς ντετέκτιβ του Λονδίνου..." απάντησε ο Έντουαρντ.

"Με τιμά η άποψή σας..."

"Καταλαβαίνετε ότι το θέμα είναι άκρως εμπιστευτικό και θεωρώ την εχεμύθειά σας δεδομένη"

Ο Ντετέκτιβ Σάμουελ Γουότς σηκώθηκε από το γραφείο του. Πήγε λίγο δίπλα, γέμισε δύο ποτήρια ουίσκι. Το ένα το προσέφερε στον Έντουαρντ. Αφού ήπιε μια πρώτη γουλιά μαζί με τον επισκέπτη του, του είπε:

"Καταλαβαίνω ότι ο κύριος Ραίημοντ Άσκοτ είναι ένας εξέχων καθηγητής ψυχολογίας και επιφανής πνευματικός άνθρωπος του Λονδίνου. Μείνετε λοιπόν απόλυτα ήσυχος ότι η επαγγελματική μου εχεμύθεια είναι μέρος της δουλειάς μου".

Ο Έντουαρντ χαμογέλασε ελαφρά ως επιβεβαίωση.

"Τι έχουμε λοιπόν;" τον ρώτησε με εμφανή αγωνία.

Ο Γουότς πήρε μια βαθιά ανάσα, και ξεκίνησε.

"Μου αναθέσατε να παρακολουθώ διακριτικά αλλά αυστηρά τις κινήσεις του κυρίου Ραίημοντ Άσκοτ. Το κάνω εδώ και καιρό συστηματικά. Καταγράφω τις διαδρομές, τις επισκέψεις και τις επαφές του. Έτσι έχω σχηματίσει μια πρώτη εικόνα"

"Λοιπόν;"

"Ο κ. Καθηγητής, με εξαίρεση τον χώρο των συναδέλφων του στο Πανεπιστήμιο δεν έχει κάποια προσωπική γνωριμία!".

"Θέλετε να πείτε πως..." τον διέκοψε ο Έντουαρντ.

"Αυτό ακριβώς που μου είχατε επισημάνει"

"Δηλαδή;"

"Δεν υπάρχει καμία γυναίκα στη ζωή του κ. Ραίημοντ Άσκοτ!"

Ο Έντουαρντ έδειχνε να ταράζεται από την είδηση. Σηκώθηκε από την πολυθρόνα του. Ο Γουότς τον ακολούθησε.

"Θέλετε να πείτε ότι όλον αυτόν τον καιρό δεν συναντά κάποια κυρία Ναντίν; Μήτε κάποιον άλλον ; Κάποιος κύριος Γκάμπριελ;"

"Καμία γυναίκα δεν βρίσκεται στην ιδιαίτερη συνοδεία του κ. Καθηγητή! Με αντιλαμβάνεστε τι εννοώ όταν μιλώ για συνοδεία..."

"Απόλυτα..."
"Μα μου έχει μιλήσει για αυτούς τους ανθρώπους. Ειδικότερα για την γυναίκα με πολύ σαφή χαρακτηριστικά που σας έχω αναφέρει".

"Κύριε Νταίηλ, η στενή μου παρακολούθηση στο σπίτι σας δεν μου έχει δείξει καμία τέτοια επίσκεψη, εσείς έχετε δει κάποιον από τους δύο αυτούς ανθρώπους;"

"Όχι! Πάντα κάτι έχει κάτι ως δικαιολογία... μα οι αναφορές του είναι τόσο...'

"Τόσο τι;"

"Τόσο σαφείς, τόσο περιεκτικές"

"Εγώ σας αναφέρω τι ακριβώς έχω παρατηρήσει"

Ο Έντουαρντ ξεφύσηξε φανερά προβληματισμένος. Κινήθηκε να πάρει τα γάντια και το καπέλο του.

"Κύριε Γουότς σας ευχαριστώ θερμά για όλα"

"Έχουμε ακόμα δουλειά να κάνουμε"

"Ναι παρακαλώ συνεχίστε! Αν και φοβάμαι ότι... Τέλος πάντων θα είμαστε σε επικοινωνία"

"Να σας ρωτήσω κάτι με τη σειρά μου κύριε Ντέηλ", ήταν σειρά του ντετέκτιβ.

"Παρακαλώ"

"Γιατί κάνετε αυτήν την έρευνα; θέλω να πω τι είναι αυτό που ψάχνετε; παρά το ότι η εχεμύθεια της δουλειάς μου δεν επιτρέπει να υπερβώ τα όρια της αδιακρισίας μου, ομολογώ πως έχω την περιέργεια να σας ρωτήσω"

Ο Έντουαρντ για μια στιγμή δίστασε, στη συνέχεια απάντησε:

"Στο σπίτι των Άσκοτ δουλεύω χρόνια. Με τον πατέρα του κ. Ραίημοντ μας έδεναν πολλά. Ας πούμε ότι το προσωπικό μου ενδιαφέρον έχει, προ πολλού, υπερβεί τα στενά επαγγελματικά μου όρια. Είναι κάτι που το οφείλω από παλιά"

"Καταλαβαίνω και σέβομαι απόλυτα τη στάση σας κύριε Ντέηλ" απάντησε ικανοποιημένος ο ντετέκτιβ.

Ο Έντουαρντ τον αποχαιρέτισε και βγήκε από το γραφείο του περισσότερο προβληματισμένος από ποτέ.

"Γιατρέ Νόρτον αυτή είναι η κατάσταση, περίπου όπως σας την περιέγραψα"

Ο Έντουαρντ στο πίσω μέρος μιας άμαξας συζητούσε με τον γιατρό Μαρκ Νόρτον. Προσωπικό φίλο της οικογένειας Άσκοτ για χρόνια. Εκείνος τον άκουγε προσεκτικά.

"Ομολογώ αγαπητέ Έντουαρντ όλον αυτόν τον καιρό ότι δεν έχω παρατηρήσει κάτι παράξενο στην συμπεριφορά του κυρίου σου. Βέβαια βλέπω ότι είναι άνθρωπος κλειστός αλλά αυτό δεν λέει κάτι".

"Αυτές του οι μελέτες ; Είναι τόσο απορροφημένος" ρώτησε ο Έντουαρντ.

"Οι μελέτες του είναι γνωστές αλλά ένας άνθρωπος δεν καθορίζεται από αυτές", του απάντησε ο Γιατρός.

"Τι έχεις κατά νου γιατρέ;"

"Δεν ξέρω δώσε μου λίγο χρόνο να σκεφτώ, εσύ ;"

"Δεν έχω παρά να παρακολουθώ διακριτικά, τι άλλο;"

Η άμαξα της επιστροφής χάθηκε κάπου στην ομίχλη που άρχισε να πέφτει ένα ακόμα απόγευμα στους δρόμους του Λονδίνου.

(Συνεχίζεται...)

Τι είναι αυτό που ανησυχεί τον Έντουαρντ Ντέηλ, μπάτλερ του Ραίημοντ Άσκοτ; τι τον βασανίζει; τι τον ώθησε να αναθέσει σε έναν διάσημο ντετέκτιβ την παρακολούθηση της προσωπικής ζωής του κυρίου του.