Αφιερωμένο αυτό το τραγουδ--εεε εννοώ το κεφάλαιο στην elenoukoo με πολύ αγαπηηη 😍❤

{Αχιλλέα pov...}

«Κοιμάσαι;» ψιθύρισε κάποια στιγμή και χαχάνισα, δίπλα της.

Αν νομίζει ότι μετά από ότι έγινε, θα κοιμόμουν κι όλας, ήταν βαθιά γελασμένη.

«Οχι, δεν κοιμάμαι..» ψέλλισα δίπλα από το αυτί της και χαμογέλασα με την όψη της, στο σκοτάδι.

«Θα πρέπει κάποια στιγμή να φύγω, ο πατέρας μου θα με ψάχνει.» αυτό με στεναχώρησε.

«Μείνε για απόψε..» την ικετεύω και εκείνη ξαπλώνει στο στέρνο μου ενώ γνέφει καταφατικά.

Πόσο θα ήθελα να την είχα στην αγκαλιά μου για πάντα.

Όμως ξέρω ότι από αύριο θα γυρίσει στην παλιά της ζωή, κοντά στον Ορφέα και αυτό με τρελαίνει.

«Τι κάνει ο... Ορφέας;» ρώτησα και εκείνη ταρακουνήθηκε.

Αν δεν με χώριζε αυτό το πυκνό σκοτάδι από το να δω τα κάστανα της μάτια, θα μπορούσα να διακρίνω την έκπληξη της.

«Καλά είναι.» είπε αδιάφορα και καθάρισα τον λαιμό μου.

«Και... τα έχετε ακόμη;» η φωνή μου ακούστηκε τόσο σιγανά που αμφιβάλλω αν με άκουσε.

«Για να είμαι εδώ μαζί σου, τι σημαίνει αυτό;» το ότι αντιστρέφει τις ερωτήσεις μου, με τρελαίνει.

Μπορεί να είναι τόσο εκνευριστικη τις περισσότερες φορές μα την αγαπάω. Λατρεύω να την βλέπω να παρατηρεί τον εαυτό της μέσα στον καθρέφτη, να αναπνέει βαριά και να προσπαθεί να βρει τις ανάσες τις όταν είναι κοντά μου.

Αγαπάω τον τρόπο που φιλάει, που μυρίζει, που με αγκαλιάζει, που αντιμετωπίζει κάποια πράγματα. Αγαπάω, που μετά από όλα αυτά, είναι η ίδια με τότε που την γνώρισα.

Ξαφνικά σιωπή.

Οι ανάσες της βαριές και τα χέρια της χαϊδεύουν την πλάτη μου, κάνοντας με να κλείσω τα μάτια μου.

«Εμίλια...» η φωνή μου τρέμει σαν κερί στο αεράκι.

«Συγγνώμη. » ψιθύρισε εκείνη και της χάιδεψα τα μαλλιά.

«Εισαι εδώ τώρα. Δεν χρειάζεται να σκεφτόμαστε το παρελθόν...» τα χέρια της σταματάνε και ανάβει το μικρό φωτιστικό, αντικρίζοντας τα μάτια μου.

«Νιώθω ότι φταίω και γω. Δεν έκανα καμία κίνηση να σου μιλήσω. Είμαι μια ηλίθια...» τα μάτια της βουρκωμενα και η ψυχή μου πληγωμένη,μαζί της.

«Μωρο μου, κοίτα με!» η απαλή φωνή μου την κάνει να ηρεμεί.

«Δεν θέλω να κλαίς για εμένα. Θέλω να είμαι ο λόγος που θα γελάς, ο λόγος που θα χαμογελάς πραγματικά. Θέλω να είμαι ο λόγος που είσαι ευτυχισμένη, μωρό μου.» τα δακρυα στα μάτια της κυλάνε στο όμορφο μάγουλο της και με κάνουν χίλια κομμάτια.

«Είμαι ευτυχισμένη και μόνο που είμαι εδώ, μαζί σου.» η παλάμη μου σκουπίζει τα δακρυα της και με το πιο λαμπερό χαμόγελο που έχω, πλησιάζω κοντά της, χαϊδεύοντας της το μάγουλο.

«Είμαι ευτυχισμένος που βλέπω τον άγγελο μου εδώ μαζί μου. Σε αγαπώ τόσο πολύ Εμίλια που δεν θέλω να σε βλέπω στεναχωρημένη.» πλέον η ανάσα της φάνταζε τόσο βαριά και τα χείλη της σαν να ψιθύριζαν μάγια.

"Φίλα την..."

"Φιλησέ την.."

Οι δαίμονες στο κεφάλι μου ούρλιαζαν για επαφή με εκείνη.

Με το στόμα της, τον λαιμό της, το σώμα της...

Την ήθελα. Μου έλειπε. Την χρειαζόμουν.

Τα χείλη μου ακούμπησαν τα δικά της και ένιωσα να χάνω τον έλεγχο.

Τι είναι άραγε η αγάπη;! Τι είναι ο έρωτας;
"Θα πέθαινες για εκείνη;", "Θα πέθαινες για εκείνον;" θα πέθαινες όντως για να είναι ευτυχισμένος ο άνθρωπος σου;.. Άμα μπορούσα, θα αφαιρούσα την καρδιά μου και θα της την έδινα. Θα πολεμούσα ολόκληρη στρατιά για ένα μονάχα τριαντάφυλλο. Θα έδινα το τελευταίο φιλί σαν να είναι το πρώτο και θα της χάριζα και το φεγγάρι με τα άστρα, για να συμπληρώσουν αυτό τον επίγειο παράδεισο που κρύβει μέσα της.

Έπειτα, όλα έγιναν τόσο γρήγορα.

Τα φιλιά στον λαιμό, οι πιπιλιές, το γυμνό της σώμα πάνω στο δικό μου, οι αναστεναγμοί της και τα βογκητά μου και στο τέλος η ένωση μας.

Ο τρόπος που το σώμα της ακουμπούσε πάνω στο γυμνό δικό μου, τρελαίνει και τις πέντε μου αισθήσεις.

Τα σώματά μας είχαν πάρει φωτιά και τίποτα δεν μπορούσε να μας σταματήσει.

Όλο μου το είναι, φώναζε το όνομα της και εκείνο εξαγρίωνε ακόμα περισσότερο τους δαίμονες μέσα στο κεφάλι μου.

Με ένα «σε θέλω» μπορούσε να φέρει τα πάνω κάτω μέσα στο κεφάλι μου και να με κάνει να παραμιλάω το όνομα της για ολόκληρο το βράδυ.

Το τελευταίο «σ'αγαπαω» που άκουσα από τα χείλη της, λίγο πριν μου παραδωθεί, κάνει τα αυτιά μου να βουίζουν.

Την αγαπάω τόσο πολύ που θα έδινα τα πάντα για να χαμογελάσει όπως έκανε παλιά.

Αχχ αυτό το χαμόγελο της...
Και αυτό το στόμα της.

«Θα με αγαπάς για πάντα;» ακούστηκε η φωνή της μέσα στην ηρεμία και έμεινα να σκέφτομαι.

Θα κρατήσει η αγάπη εκείνη για πάντα;

«Θα σε αγαπάω για όσο μπορώ... Θα φροντίσω αυτό το "πάντα" να διαρκέσει όσο πιο πολύ μπορώ.»

Και έπειτα, σιωπή.

Και έπειτα το άπειρο.

------------------------------------------------------

ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΕΛΕΝΗ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΜΕΓΑΛΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΜΕ ΑΣΠΡΑ ΜΑΛΛΙΑ, ΠΑΝΤΟΥ ΝΑ ΣΚΟΡΠΙΣΕΙΣ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ( ή και Νιώτης, κλεςςς) ΤΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΛΕΝΕ ΝΑ ΜΙΑ ΣΟΦΟΣ ...

Χρόνια σου πολλά ψυχηηηηη, να τα εκατοστήσεις! Εύχομαι η κάθε σου ευχή να γίνει πραγματικότητα και να βρεις κάποιον σαν εμένα. Έχε χάρη που δεν έχω χρόνο αλλιώς θα ερχόμουν με το ΚΤΕΛ σαν δώρο μέσα σε μεγάλη τούρτα. Λοβ γιου γκερλλ 😗😘❤

~Αχιλλέας...

Υ.Γ: είδες τι κάνει το παιδί για σένα;😂btw, χρόνια πολλά και από εμένα γκερλλ, εύχομαι να πραγματοποιήσεις όλους σου τους στόχους και να εκπληρώσεις όλα σου τα όνειρα ❤