| How To Forget |

| Real |

25 days before...

«Ψάχνω κάποια...» είπε και ξεροκαταπια.

Αν ήταν ο εγκέφαλος της σπείρας με τα ναρκωτικά που έπαιρνε και την έψαχνε για να την σκοτώσει;

Έβγαλε από το πορτοφόλι του μια φωτογραφία και μου την έδειξε.

«Η-η μ-μαμα μου.» είπα και γουρλωσε τα μάτια του.

«Η Βερόνικα είχε και κόρη;» ψιθύρισε και τον κοίταξα περίεργα.

«Ποιος είστε εσείς;» ρώτησα και χαμογέλασε.

«Ωωω σωστά, δεν συστήθηκα. Λέγομαι Δημήτρης, Δημήτρης Αργυρόπουλος.» είπε ενώ έτεινε το χέρι του για χειραψία και τώρα είναι σειρά μου να γουρλωσω τα μάτια μου.

Ο ποιος;

«Είσαι καλά;» ρώτησε βλέποντας με να έχω χλωμιασει και του έδωσα το κλειδί για να ανοίξει την πόρτα.

Την άνοιξε και μπήκαμε με γρήγορα βήματα μέσα, ενώ με έβαλε να καθίσω στον καναπέ.

«Περίμενε να σου φέρω ένα ποτήρι νερό.» είπε και πήγε μέχρι την κουζίνα, ενώ με ευκολία βρήκε το ντουλάπι με τα ποτήρια.

Αφού γέμισε το ποτήρι με το νερό, μου το έφερε γρήγορα και έκατσε δίπλα μου στον καναπέ.

Θεέ μου, ο πατέρας μου.

Ήπια λίγο από το νερό και τον κοίταξα.

«Που είναι η μαμά σου;» ρώτησε και πήρα μια βαθιά ανάσα.

«Δεν τα μάθατε;» ρώτησα στον πληθυντικό και γέλασε.

«Ας αφήσουμε τον πληθυντικό, σε παρακαλώ και τι να μάθω;» ρώτησε και κοίταξα την φωτογραφία της που ήταν απέναντι στην κορνίζα.

«Η μητέρα μου πέθανε, μπαμπ-εεε Δημήτρη.» είπα και έπιασε το χέρι μου.

«Ωωω, λυπάμαι πολύ.» είπε και ξεφυσιξα.

«Μην λυπάσαι... Βασικά δεν ξέρω τι πρέπει να νιώθεις.» είπα και με πήρε στην αγκαλιά του ενώ τα μάτια μου βούρκωσαν.

Μπαμπά μου...
Μπαμπακα μου...

«Την αγαπούσα πολύ την μαμά σου και ας προχώρησε.» είπε και χαμογέλασα.

«Και εκείνη σε αγαπούσε.» είπα και απομακρύνθηκε, κοιτάζοντας με.

«Ο μπαμπάς σου, που είναι;» ρώτησε και δακρυα κύλησαν από τα μάτια μου.

«Ειιι, μην κλαίς...» είπε και με αγκαλιασε πάλι.

Αγκαλιάζοντας τον, ένιωθα τόση ασφάλεια.

«Ο μπαμπάς μου δεν ξέρει καν ότι υπάρχω.» είπα με παράπονο και εκείνος μου σκούπισε τα μάγουλα με τις παλάμες του.

«Πώς σε λένε γλυκιά μου;» ρώτησε και του χαμόγελασα όσο μπορούσα.

«Εμίλια...» είπα και εκείνος χαμογέλασε μαζί μου.

«Μην στεναχωριέσαι... Θα βρεις τον πατέρα σου κάποια στιγμή. Αν θέλεις μπορώ να σε βοηθήσω και εγώ!» είπε και άφησε μια κάρτα του στο τραπέζι.

Σηκώθηκε και κατευθύνθηκε προς την πόρτα, όταν η φωνή μου τον σταμάτησε.

«Μην φύγεις.... Μπαμπά!»

----------------------------------------------------------

ΠΟΙΟΣ ΕΠΑΘΕ ΈΜΦΡΑΓΜΑ;😂